Historisch besef
extra prikkel voor
John van t Schip
Belan
Sportfotograaf Van der Weij stuit op „belachelijke rompslomp"
VOETBALLERLEI
SPORT
Qeid&aQowuvnt
ZATERDAG 18 MEI 1991 PAGI
iS
door Frank Werkm
Haarscherp staat-ie nog
mijn netvlies geprojecte
Tjerk Westerterp. Hij w(
het Ministerie van Ver)
Waterstaat een vrouwei
departement werd de li
echte man van de weg.
liever: weg. Waar een s)
asfalt in gebruik moest i
worden gesteld of een
doorgeknipt, Tjerk was
Hij zat ook veel in het t
buitenland, want Tjerk
dol op reizen. Het liefst
exotische oorden. Want
verkeer was verkeer, n i
een mooi tripje niet vei
Menige kiek van Tjerk,
waarop zijn dikke brilli
bij voorkeur een tropisO
zwembad weerspiegeld!
bereikte zo het thuisfro\
Het motto 'Glaasje op,
rijden' was aan Tjerk n'
besteed. Hij liet zich ooi
nuchter altijd chaufferv
nog in een tijd dat er g
snelheidsbeperkingen g\
Dat waren gouden tijde
Tjerk, die vanaf de acht
van een. limousine en 1
vanuit een helikopter i\
eigen standbeeld gestal
krijgen: een land van s
beton.
Het was dan ook met
het hart dat Tjerk uit i
in ternationale schijn we
stapte toen het landsbe
hem niet langer nodig 1
verdween uit de public
waarop hij zo dol was
en waarvan een minist
verkeer (dat waterstaat
speelde een ondergesch
rol) altijd was verzekei
hoewel zijn opvolgers
Tuynman en Zeevalkii
dat opzicht minder aan
timmerden. Dat bloeide
weer op onder de icoesl
van Neelie Smit en HaI
Maij, maar dat terzijde:
Waarom kan ik me Tji
Westerterp nog zo goee
herinneren? Niet vanw
hang naar glamour en
Niet vanwege het feit
jaren na zijn ministersc
fenomeen Optiebeurs 1
leven inblies. Niet doo.
tijdelijk sponsor was v,
voetbalclub Roda JC.
Nee, Tjerk herinner ik
de bewindsman, die I
pontificaal aanwezig w|
München, in 1974. In hl
van alle mogelijke nou
figuren was hij in een
regeringsvliegtuig (of e
militaire kist, daar will
van af zijn) naar de Bt
bierstad getogen om hl
Nederlands voetbalelfti
actie te zien tegen
Westduitsland. Om te
Dat laatste lukte niet.
stal de show, maar vei
Voor Tjerk maakte da
uit. Bij de prijsuitreikii
hij toch te glunderen 6
glimmen als een eerstè
die een dagje uit moch
oudere scholieren. Zw\
en grijnzend hield hij
camera's in het oog ett
hij een rood lampje zaj
opgloeien barstte hij bi
van, gespeeld, enthous\
In die pose werd TJerJj
overtroffen door de vij
NOC-baas en huidige
commissaris van de kil
in Groningen, Henk V
Wat die tijdens de Olyi
Spelen van Seoul allen
aan publicitaire fratsei
uithaalde, daar slaan
in Hiversum nu nog v
de dijen en schouders.
Voor Tjerk en Henk v
slechts een middel om
media te bespelen. Ru
Lubbers doet dat dooi]
zonder sport. Tot hij V
week na een voorzetjé
keihard inkopte: het i
voetbal in 1996 in eigl
dat was wel wat.
Zelf houdt Lubbers, n
vangen van autoradio
meer van hockey. Me
stok zwaaien doet her,
wat. Maar in 1996 hai
Lubbers al lang niet i
scepter in ons land. H
dan de Europese kam\
van de macht zijn.
Resteert een EK voetl
1996 voor de Tjerken
Henken van de jaren I
en het begin van de t\
eeuw. De Lilipaly's, di
zich druk te maken o\
trainersdiploma van ij
Krol, maar daar onde
geen nacht wakker va
Kamervragen over be\
zaken halen niet altijl
publiciteit. Een kwestl
orde stellen, waarin ji
bekende sportman of I
kunt opvoeren biedt i
kans op succes. Het wi
op de foto, waarop Kl
Lilipaly staan afgebeé
zien wie het hardste 1
NAARDEN Fotografen
mopperen altijd, dus
waarom zou hij, sportfoto-
graaf Klaas-Jan van der
Weij, niet óók een beetje
klagen. Hij werd niet voor
niets door een schrijvende
collega-journalist voorzien
van de bijnaam 'Klaag-
Jan'.
Zeuren over gebrek aan licht,
overvloed aan reclameborden,
al die lastige regeltjes, de pa
pierwinkel, de rotzooi die de
voetbalsupporters in z'n nek
gooien en de oneerlijke con
currentie van de tv-camera's.
Klaas-Jan van der Weij, in op
dracht onder andere werkend
voor Trouw, Het Parool en de
Volkskrant, stelt samen met
zijn collega Michael Kooren
een deel van zijn werk te toon
bij het tweede Naardense foto
festival, dat vanaf vandaag tot
en met 9 juni wordt gehouden.
Van der Weij en Kooren be
zetten, 'de Utrechtse Poort',
één van de elf locaties in het
vestingstadje, waar Ajacied
Jan Wouters vandaag de expo
sitie van zo'n vijftig 'sport-
prenten' opende.
Van der Weij, 38 jaar, stond als
schooljochie vaak met zijn
neus tegen de etalages van de
Emmer Courant gedrukt.
,,Daar hingen de echte kran
tenfoto's. Ze fascineerden me",
aldus Van der Weij, die tot z'n
zestiende in Emmen woonde.
Iets van die fascinatie is blij
ven hangen en kwam ruim
vijf jaar geleden weer boven
drijven. De afgestudeerde fy
siotherapeut begon met por
tretteren van familie en vrien
den. „Ik zat als fysiotherapeut
maar binnen, in de praktijk.
mag echt bijna niks meer of er
staat weer zo'n vent aan je te
trekken. Dat zijn van die man
netjes die zich heel belangrijk
voelen. Voordat je daadwerke
lijk je foto mag maken moet je
tegenwoordig zoveel extra's
doen. Ik lijk wel een organisa
tiebureau. Accreditaties, vech
ten om goede plekken, om een
auto in de wielerkoers, vele te
lefoontjes en papieren in acht-
voud voor je echt aan het
werk kan. Belachelijke romp
slomp!"
Een sportevenement waarin
de fotograaf nauwelijks opti
maal aan bod kan komen is de
Tour de France. Van der Weij
maakte het spektakel de afge
lopen jaren aan den lijve mee.
„Alleen Cor Vos mag op de
motor mee in de koers. De rest
heeft de mogelijkheid om voor
de koers uit of er achteraan te
rijden. Dan moet je dus echt
keihard werken, vele wegge
tjes afsteken om de renners
twee keer op een dag aan het
werk te zien. En in de bergen
zelfs maar één keertje. Geluk
kig verplaatst de wielersport
zich door het terrein en kun je
vooraf je decor uitzoeken".
Saai
„Fignon en Lemond, dat zijn
de mannen waar ik van houd.
Mensen met grillen, prachtig!
Is weer eens wat anders dan al
die saaie figuren bij het
schaatsen. En laat die Fignon
toch lekker moeilijk zijn, het is
wel een fantastische sportman
en fotogeniek tot en met. An
dere fotografen hebben wel
eens klappen van hem gekre
gen. Ik probeer altijd op be
leefde afstand te blijven. Vol
leyballer Ron Zwerver, vind ik
ook een prachtige sportman.
Een jongen met expressie. Ook
een rustige vent, die absoluut
niet over het paard is getild.
En dan een Gullit, ook prach
tig. Is één van de weinig spor
ters die je ook eens van achte
ren kunt fotograferen".
Verkiezingen
Bij de laatste Zilveren Came
ra-verkiezingen won Van der
Weij tweede prijzen in de cate-
goriën sport (foto ploeg Raas
in Tour-etappe) en buitenland
(Gorbatsjov). Van der Weij:
„Ach, dat soort verkiezingen
zijn best grappig. Geldt ook
voor de World Press Photo.
Best eens leuk om in dat
mooie boek terecht te komen.
Is toch iets om te bewaren. De
krant is veel vergankelijker.
Daar ligt morgen alweer de vis
in of zit een kat in te zeiken.
Maar een loterij blijft het wel.
Tien andere juryleden en je
krijgt ook andere prijswin
naars. Ze zeggen wel dat ik
kunstzinnige foto's maak. Ach,
ik ga gewoon m'n eigen gang.
De opdrachtgevers bellen me
in ruime mate op".
Wat Van der Weij wel bezig
houdt is z'n overgang van de
sport- naar het algemene en
vooral het reportagewerk. Het
begon met de Sovjetunie, waar
de partijtop van het Kremlin
en mijnwerkers uit de Oe
kraïne het beeld vulden. Later
kwamen de sloppenwijken
van Rio de Janeiro en de mid
deleeuwse toestanden in Alba
nië aan bod. „Maar sport zal ik
er altijd naast blijven doen", is
zijn stellige overtuiging. „Piet
van der Klooster zit al meer
dan 25 jaar in het sportvak. Ik
dacht, dat red ik zo. Maar het
nieuwswerk begin ik steeds
mooier te vinden. Ik kom er
nog maar net kijken. Dat kun
nen anderen echt nog veel be
ter. Kijk maar eens naar Wub-
bo de Jong (winnaar Zilveren
Camara'90, red.), die man is
echt de beste".
Karl Allgöwer
gaat in textiel
STUTTGART Karl AU-
göwer verandert van
branche. Hij verlaat het
profvoetbal en gaat de tex
tiel in. Aan het einde van
het seizoen zet hij er bij
VfB Stuttgart een dikke
punt achter. Aan een mar
kante carrière komt een
abrupt einde. Allgöwer
(34) speelt al sinds 1980
voor ae VfB, was aanwe
zig in 333 Bundesliga-wed-
strijden, droeg tien keer
het nationale tricot en be
hoorde tot de Duitse selec
tie bij het WK van 1986 in
Mexico.
Rechtbank stelt Cornelissen in gelijk
BREDA De Griekse voetbalclub PAOK Saloniki is voor
de rechtbank van Thessaloniki in beroep gegaan tegen de
uitspraak in de zaak die topscorer Ton Cornelissen van NAC
had aangespannen. De voetballer eiste in een procedure te
gen de club, waar hij één maand vertoefde, vier ton onbe
taald salaris. „Ik heb van mijn advocaat in Griekenland te
horen gekregen dat de uitspraak in mijn voordeel is uitge
vallen. Aangezien PAOK echter direct in beroep ging, is
geen geld-uitspraak gedaan. Wanneer ik ook in hoger
beroep mijn gelijk krijg, dan zal wel een uitspraak worden
gedaan over mijn claim", aldus Cornelissen.
Roemenen in de aanbieding
BUKAREST Alle Roemeense clubs mogen na dit seizoen
minstens twee spelers verkopen aan een buitenlandse vere
niging. De voetbalbond werd door de clubs overgehaald het
beleid in transferzaken te versoepelen, wegens de nijpende
financiële situatie bij de clubs. Tot voor dit seizoen mochten
alleen spelers van 28 jaar en ouder naar het buitenland.
Gemeente Hamburg
borg voor HSV
HAMBURG Het stadbestuur van
Hamburg heeft besloten de plaatselijke
Bundesligavereniging HSV te steunen.
De gemeente wil borg staan tot een be
drag van drie miljoen mark, 3,3 miljoen
gulden.
HSV heeft een schuld van bijna veer
tien miljoen gulden en de Duitse voet
balbond had gedreigd de licentie in te
trekken als geen passend saneringsplan,
met de zekerheid dat HSV zijn schulden
zal kunnen aflossen, op tafel zou ko
men. Met de garantie van de stad zijn de
kansen groter dat de DFB de huidige
nummer vijf van de Bundesliga volgend
seizoen in het betaalde voetbal zal hand
haven.
„AJAX-FEYENOORD WORDT NOOIT DOODORDINAIRE WEDSTRIJD"
Idoor
GERT VAN DIJK
AMSTERDAM De ma
gie zal nooit verdwijnen.
Ajax-Feyenoord is en
blijft de wedstrijd met de
meeste geschiedenis in het
vaderlandse voetbal. Het
bolwerk in Rotterdam is
in de loop der jaren welis
waar steeds verder afgeta
keld, maar dat heeft geen
afbreuk gedaan aan het
speciale karakter van
Ajax-Feyenoord.
Dat is historisch bepaald en
daar valt niet aan te tornen.
Aanstande maandag, Tweede
Pinksterdag, stuiten beide
grootmachten, de één nog vol
op in de race voor het lands
kampioenschap (Ajax) en de
ander van veel glorie ontdaan
(Feyenoord), weer op elkaar in
het Olympisch Stadion in Am
sterdam. Ook voor John van 't
Schip, woensdag nog persoon
lijk verantwoordelijk voor de
magere maar belangrijke over
winning (0-1) op FC Twente,
is Ajax-Feyenoord meer dan
een gewone ontmoeting in de
Nederlandse competitie. De
27-jarige rechtsbuiten van
Ajax weet dat er in die wed
strijd een kans bestaat om ge
schiedenis te schrijven. „En
dat is beslist een extra prik
kel", zegt de Amsterdammer.
John van 't Schip kan zo lang
zamerhand evenals Sjaak
Swart, één van zijn befaamde
voorgangers in het hoofdstede
lijke vlaggeschip, als een oer-
Ajacied worden beschouwd.
Van 't Schip werd op z'n
twaalfde lid van Ajax en voet
balt vijftien jaar later nog
steeds in De Meer. In die lange
periode sloeg de vlam een paar
keer verschikkelijk in de pan
tijdens Ajax-Feyenoord. Van 't
Schip kan het zich nog feilloos
herinneren.
„In het Olympisch Stadion
werd het een keer 6-0 voor
Ajax. Ruud Geels maakte toen
vijf doelpunten. Wat een wed
strijd! Ik zal ook nooit verge
ten, dat Feyenoord later een
keer met 8-2 over de kling
werd gejaagd in Amsterdam.
Jesper Olsen had het toen ge
weldig op z'n heupen. Hij was
niet te houden. In die wed
strijd maakte hij ook dat be
roemde doelpunt met die lange
solo. Het hele veld lag toen be
zaaid met Feyenoorders. Een
mooi gezicht".
Cruijff
Zelf was John van 't Schip
voor zijn gevoel twee keer be
trokken bij een historische
Ajax-Feyenoord. Dat was in
een dubbele bekerwedstrijd in
het seizoen '83-'84. Johan
Cruijff had toen net zijn ge
ruchtmakende en door rancu
ne ingegeven overstap van
Ajax naar Feyenoord gemaakt.
Van 't Schip raakte er behoor
lijk door van slag. „Opeens
was Johan een tegenstander
en geen ploeggenoot meer. Dat
was een hele rare gewaarwor
ding. Hier in Amsterdam
speelden we met 2-2 gelijk,
maar in De Kuip ging het he
lemaal mis. Cruijff was niet te
houden. We werden kansloos
met 4-2 uitgeschakeld. En Jo
han was zó goed die middag.
Daar stond je af en toe met
open mond naar te kijken. Het
was een genot om samen met
hem in het veld te staan. Ook
als tegenstander".
Dergelijke historische hoogte
punten zullen er volgens Van
't Schip tot in de lengte van
dagen voor blijven zorgen, dat
Ajax-Feyenoord „nooit het ka
rakter krijgt van een doodor-
dinaire competitie-wedstrijd".
De beleving van de supporters
in beide kampen staat daar
ook garant voor. „Dat zijn ook
nog eens enorme rivalen van
elkaar. Het botert gewoon niet
tussen Amsterdam en Rotter
dam. Amsterdam, de stad van
de bluf en het mooie voetbal
en Rotterdam, de stad van de
havenarbeiders en het werk-
voetbal. Dat gaat niet samen.
Er is altijd strijd tussen Am
sterdam en Rotterdam. De
supporters willen dat ook te
rugzien op het veld. Die ge
weldige rivaliteit tussen beide
steden geeft Ajax-Feyenoord
eveneens een speciaal tintje.
Het heeft alles wat voetbal zo
boeiend maakt. Een vol sta
dion, veel spanning, bloedfa-
natieke supporters en grote
verhalen in de kranten. Mooi
er kan het allemaal niet".
Prestige
Voor Feyenoord staat over
morgen louter prestige op het
spel in het Olympisch Stadion.
De belangen van Ajax stijgen
daar aanzienlijk bovenuit.- Be
halve het gevaar van gezichts
verlies kunnen de Amster
dammers zich met het oog op
de landstitel eenvoudigweg
geen nederlaag tegen Feye
noord veroorloven. John van
't Schip wenst zich vreemd
genoeg niet hardop bezig te
houden met de vraag óf Ajax
weer kampioen van Neder
land wordt. De rechterspits,
met drie titels op zak de meest
gelouterde Ajacied, dekt zich
keurig in met de dooddoener
dat alleen de volgende wed
strijd belangrijk is én gewon
nen moet worden. „En aan het
einde van de rit maken we
dan wel een keer de balans op.
De kans is heel groot dat het
kampioenschap pas op de laat
ste speeldag wordt beslist. Dan
moet je je niet laten afleiden
door de gedachte, dat je mis
schien wel kampioen kunt
worden. Dat kan heel negatief
werken. Je komt op die ma
nier extra onder druk te staan
en dat kan nooit goed zijn. Het
is veel verstandiger om je
steeds op de volgende wed
strijd te richten. Dat besef
leeft ook heel duidelijk in de
spelersgroep. Er wordt bij ons
door niemand hardop oyer de
Moment uit de vorige editie van Ajax-Feyenoord. John van 't Schip ondergaat een aanslag van Feyenoorder John Metgod, wiens
daad werd bestraft met een gele kaart. foto: anp
titel gepraat en dat is volgens
mij heel verstandig. Alles staat
in de teken van de volgende
wedstrijd. Eerst Feyenoord en
dan Volendam. Zo denken we
op dit moment. Noem het
maar een vorm van zelfbe
scherming".
Ajax wandelt grillig door de
huidige voetbaljaargang heen.
In de eerste helft van de com
petitie walste de ploeg van Leo
Beenhakker met soms oogstre
lend voetbal en groot gemak
over elke tegenstander heen.
Na de lange winterstop ging
het mis. Vormverlies, blessu
res en schorsingen van belang
rijke spelers strooiden een la
ding zand in de machine. Veel
puntverlies was het gevolg.
Het absolute dieptepunt werd
in Eindhoven bereikt met de
nederlaag van 4-1 tegen aarts
rivaal PSV, Ajax liep daardoor
een achterstand van drie pun
ten in de race om het kampi
oenschap op. Dat gaatje werd
door de Amsterdammers nim
mer als een kloof gezien.
Van 't Schip: „Na die neder
laag tegen PSV hebben we
geen moment gedacht dat onze
kansen op de titel verkeken
waren. Wij hadden donders
goed in de gaten, dat het in
Eindhoven niet allemaal koek
en ei was. Dat moest bijna wel
tot puntverlies leiden en dat is
ook gebeurd. Vraag me niet
naar de oorzaken. Die interes
seren me niet. Ik houd me al
leen met Ajax bezig. Zelf zijn
we juist weer beter gaan draai
en na dat verlies in Eindho
ven. Het is allemaal nog niet
zo briljant als in de eerste helft
van de competitie, maar we
verspelen tenminste geen pun
ten meer. En daar draait het
in deze fase van de competitie
om. Het kampioenschap wordt
niet beslist in de onderlinge
confrontaties tussen Ajax en
PSV. Dat is een vast gegeven.
De titel is voor de ploeg die in
de andere wedstrijden de min
ste misstappen maakt. Dat is
nu belangrijker dan fraai voet
bal laten zien. Het is niet an
ders".
Parijs
Het moet niet uitgesloten wor
den, dat John van 't Schip aan
zijn laatste seizoen als Ajacied
bezig is. De Franse club Paris
Saint Germain heeft serieuze
belangstelling voor de 27-jari-
ge rechtsbuiten getoond. Van
't Schip, wiens contract in
Amsterdam afloopt, heeft sa
men met zijn zaakwaarnemer
Cor Coster al een eerste ge
spreksronde met de Fransen
achter de rug. Toezeggingen
zijn er nog niet gedaan, want
de Amsterdammer is ook nog
in onderhandeling met het be
stuur van Ajax. Hij is van plan
om over een week of drie de
knoop door te hakken. „Ajax
heeft mij een eerste aanbie
ding gedaan en met de belang
stelling uit Parijs achter de
hand is dat een mooi uitgangs
punt om verder te praten. Nee,
ik speel beide partijen niet te
gen elkaar uit. Dat aanbod van
Paris Saint Germain is erg
interessant. Ik zie het ook echt
wel zitten om in Frankrijk te
gaan voetballen. Volgens mij
wordt er in Nederland toch
iets te minachtend gepraat
over het Franse voetbal. Er is
een vertekend beeld ontstaan
door verhalen van journalisten
en uitlatingen van spelers, die
het niet gered hebben in
Frankrijk".
Europa
Diep in zijn hart hoopt Van 't
Schip echter op een continue
ring van zijn verblijf in Am
sterdam. Hij maakt er geen ge
heim van, dat hij met Ajax
dolgraag een toonaangevende
club in Europa wil worden.
Over een jaar of drie is het
volgens Van 't Schip zover.
„Het zou niet reëel zijn om te
beweren dat Ajax volgend sei
zoen al de Europa Cup 1 gaat
winnen. Zover is het team nog
niet. We kunnen weliswaar
fantastisch goed voetballen,
maar de jonge jongens moeten
nog wat volwassener worden.
Maar in potentie is dit Ajax
over drie jaar sterk genoeg om
een rol van betekenis in de
Europa Cup te spelen. Het lijkt
mé prachtig om dat een keer
tje mee te maken".
„Versterkingen? Daar laat ik
me niet over uit. Ik heb ook
gelezen over de belangstelling
voor Wim Kieft, maar ik ga
niet van de daken schreeuwen
dat er van alles in het werk
gesteld moet worden om hem
naar Amsterdam te halen.
Maar Kieft betekent natuur
lijk wel een versterking voor-
welk elftal dan ook. Meer wil
ik er niet over kwijt. Beenhak
ker en het bestuur zijn capabel
genoeg om een oordeel over de
komst van Kieft te vellen.
Daar ga ik me echt niet mee
bemoeien. Dat brengt louter
onrust in de groep met zich
mee. Voetballers moeten in de
pers niet over andere voetbal
lers praten. Bij PSV komen ze
daar misschien ook wel een
keertje achter..."
Belgische stadions bedreigd met sluiting
BRUSSEL Het merendeel van de Belgische voetbalstadions
wordt bedreigd met sluiting, als de clubs geen maatregelen ne
men de veiligheid te vergroten. Een onderzoek van het ministe
rie van binnenlandse zaken heeft uitgewezen dat de meerder
heid van de stadions niet voldoet aan de strenge veiligheidseisen
die sinds 27 juni 1989 van kracht zijn.
Volgens een op die dag uitgevaardigd koninklijk besluit moet
elke stadion-directie voor 27 juni van dit jaar een getuigschrift
van de burgemeester in bezit hebben, waarin staat dat het met
de veiligheid goed gesteld is. In veel gevallen is dat niet ge
beurd. Als de situatie voor 27 iuni niet verbetert, mogen ge
meenten stadions sluiten. Nederland wil met België het EK 96
organiseren.
Maar ik wilde juist een vrij
beroep; ik wilde buiten zijn.
Sportfotografie trok me wel,
dus ben ik in het begin op pad
gegaan met freelancer Cor
Eberhard. Ik werkte voor
hem, heb technisch gezien een
beetje de kunst van hem afge
keken. Vier jaar geleden was
me duidelijk dat ik er zelf m'n
brood mee zou kunnen verdie
nen, dus heb ik m'n vaste baan
eraan gegeven".
Van der Weij heeft inmiddels
duidelijk verschillende bena
deringswijzen in de sportfoto
grafie ontdekt. „Ten eerste de
recht-toe-recht-aan-fotografie.
De juichende winnaar van een
wielerkoers, de geijkte actie
plaat bij het voetbal. Persoon
lijk kan het mij niet echt boei
en. Ik vind er eigenlijk niks
aan". Van der Weij kijkt liever
wat scherper om zich heen.
Zoekt naar aparte, niet alle
daagse finesses. „Je kunt best
om het hele sportgebeuren
heen kijken. De subtielere din
gen, de mooie momenten er
uitpikken. Het heeft ook veel
te maken met je verbonden
heid met je onderwerp. Je
kunt alles heel afstandelijk be
naderen, als een buitenstaan
der. Je kunt je ook heel emo
tioneel verbonden voelen en
zo veel directer fotograferen.
Ik bewaar het liefste een beet
je afstand, maar bijvoorbeeld
in het wielrennen is het best
gemakkelijk als je wat jongens
kent, als je wat ingangen
hebt".
Moeiteloos schudt Van der
Weij z'n manier van werken
uit de mouw. „Ik loop graag
wat rond en let sowieso al op
de details. Ik mag graag wat
rondscharrelen, vooral na af
loop van een sportevenement.
Ik blijft vaak nog een uurtje
hangen. De finish interesseert
me niet, die foto komt wel bin-
Klaas-Jan van der Weij.
foto: irma poelman
mond, helemaal kapot'. Ik er
heen. En daar zat-ie, met een
hap brood in z'n mond, héle
maal stuk, doodmoe. Ik snel
aan het werk. Hij bleef ge
woon rustig zitten, keek zelfs
even op. Een blik van herken
ning en ik had m'n plaat".
Greg Lemond met een hap brood, gezien door de camera van
Klaas-Jan van der Weij.
foto: klaas-jan van der weij
nen via de persbureaus. Laatst heid kunt vastleggen. De win-
na Parijs-Roubaix. Ik neus wat naar zie je daar niet, die staat
rond, komt terecht in de dou- nog op het podium. Ineens
chehokken van de renners, komt Harry ten Asbroek (jour-
Doe ik graag, omdat je daar de nalist van Het Parool, red.) op
teleurstelling en de vermoeid- me af. 'Daar achteraan zit Le-
Trap
„Maar het lukt lang niet altijd
om thuis te komen met een
goede plaat. Het lukt meer niet
dan wel. Vaak voel ik van te
voren al aan of het gaat luk
ken. Je bent namelijk ver
schrikkelijk afhankelijk van
de omgeving. Ik laat een
sporter graag in z'n eigen om
geving opdraven. En wat dat
betreft ben je dus altijd afhan
kelijk in de sportfotografie. In
de sporthallen heb je bijna
nergens goed licht. Op de
voetbalvelden mag je bijna
nergens zitten en worden de
reclameborden ook nog met de
week hoger. Nog even en je
moet een trap meebrengen om
er bovenuit te komen. Nee, je
