SAAM
Voor de Dwaze Moeders
is elke dag een
Russen mogen
collectie van
Koenigs houden
Jimmy Somerville uit zich in refreintjes
f i k
3IUNST/RTV
£aidócSoutont
DINSDAG 7 MEI 1991 PAGINA 13
[T sponsort renovatie Rijksmuseum
STERDAM De PTT draagt voor een bedrag van 4 miljoen
|en bij aan de renovatie van de zuidvleugel van het Amster-
Ise Rijksmuseum.
zelfde bedrag moet worden bijeengebracht door een nader
vullen nationale aktie door PTT en Rijksmuseum samen,
r'elbij wordt gedacht aan een loterij. Met de totale renovatie is
teiti'bedrag gemoeid van 20 miljoen gulden. Hiervan moet 12
mejoen gulden worden opgebracht door het Rijksmuseum en de
jctgteoverheid. Het Rijksmuseum draagt zelf 1,6 miljoen gulden
jrerbouwing van de zuidvleugel moet over anderhalf jaar be-
.Jen en in twee jaar zijn afgerond. Een belangrijk deel van de
vjvatiekosten (7 miljoen gulden) zal worden besteed aan de
aatbeheersing van het gebouw. Op dit moment moeten on
bepaalde weersomstandigheden delen van de daar hangende
»ctie schilderijen uit voorzorg opgeborgen worden. Het is de
>eling.dat de sponsoring er toe leidt dat de 95.000 PTT-werk-
iers via een systeem van bijvoorbeeld knipkaarten geïnteres-
1 worden voor de museale kunst.
Schilderijen van Picasso gestolen
PRAAG Vier schilderijen van Picasso zijn in de nacht
van zondag op maandag gestolen uit het Nationale museum
van Praag.
Deskundigen schatten de waarde van de kunstwerken op
circa zestig miljoen gulden. De schilderijen zijn door Picas
so gemaakt in zijn kubistische periode. Het gaat om 'De
Geheelonthouder', 'De Kaart', 'De Mandoline en het Glas
Pernod' en 'De Tafel met de Beker' en 'de Haven van Ca-
daques'. De dieven kwamen het gebouw binnen door een
glazen deur te verbreken. Hoewel de politie binnen 17 mi
nuten nadat het alarm afging ter plekke was, kon zij de
daders niet meer achterhalen. Uit een verzorgingshuis in
Amsterdam is in de nacht van zaterdag op zondag het
schilderij 'De doop van een kamerling' van Ruysdael gesto
len.
Het schilderij heeft een getaxeerde waarde van 180.000
gulden. Het kunstwerk kon worden meegenomen nadat
een raam van het bestuurscentrum werd geforceerd. Het
verzorgingshuis is elektronisch beveiligd.
Een van de vier gestolen werken van Picasso foto: ap
auwbaards Burcht
ederlandse Opera met het Ne
eds Philharmonisch orkest
Hartmut Haenchen met
laards Burcht' van Bela Ber-.
„jziektheater Amsterdam, gis-
ond. Herhaling vanavond.
ÏIK BESIER
'ederlandse Opera had in
veel succes met de opera
'baards Burcht van Bar-
in een sterk symbolistisch
en een dito regie van
>ert Wernicke. De toen-
regie-assistente Moni-
agemakers tekende voor
ïerinstudering van deze
uktie, met hetzelfde Ne-
inds Philharmonisch Or-
onder leiding van Hart-
Haenchen en met dezelf-
jangers, te weten Henk
en Katherine Ciesinski.
9k combineerde deze kor-
jera bij zijn première in
met zijn balletpantomime
Houten Prins. Regisseur
licke koos ervoor om na
ïuze 'Blauwbaards Burcht'
ïaals te laten spelen en
bij de regie van achter
voren terug te laten lo-
naar het beginpunt. Ook
;t terugzien van deze pro-
lie kan ik niet overtuigd
als er te zeggen valt voor
lecor en de regie in de
opvoering waar hande-
;n in verband staan met
t en tekst, zo weinig
de omkering, waar dit
:ls9and ontbreekt, aan het be-
toe. Voor beide zangers,
ENk Smit en Katherine Cie-
ki is het bovendien een
(■e opgave om twee maal
tt na elkaar een zelfde ar-
ïke prestatie te leveren,
el fysiek als zangtechnisch.
I deden dat met een inzet
heel hun artistieke kun-
en bleven als hertog
iwbaard en zijn vierde
Id Judith, van begin tot
1 indrukwekkend en over-
end. In haar lichaamstaal
iesinki zeldzaam sprekend
komt zij emotioneler over
met haar stem die op dra-
001ische hoogtepunten niet
kaj»eg kracht heeft.
,n geleken met de vorige
sfs opvoeringen zijn er twee
verandering. Bij de
de'dijselijke verten die de
deur onthult schallen
p£ achter het publiek van
plaatsen een trompet- en
trombone kwartet als ver-
king van het dramatische
nent in de orkestpartituur,
nchen liet met zijn orkest
tei kleuren van dit schitte-
muziekstuk opbloeien.
■)°I joventiteling die een inte-
I vertaling van de gezon-
tekst gaf was voor mij de
Pe naamste sleutel om dit-
W1 iedere handeling en or-
evfase te kunnen begrijpen
l'e iet regieconcept in grote
n te kunnen volgen. Zon-
JU het overal mee eens te zijn
voor de pauze gespeelde
me een duidelijk beeld
een verliefde man die zijn
irte zijde wil verbergen en
een vrouw die alles van
wil weten die zij naar
burcht is gevolgd, om zo
^ht over hem te kunnen
ien'
i foto: sacha pieterse
Haagse Dr. Anton Philipszaal nog iets te groot voor Jimmy Somerville.
Jimmy Somerville-concert. Dr. An
ton Philipszaal, Den Haag. Gister
avond.
Jimmy Somerville is minder
strijdlustig geworden, maar
heeft voor zichzelf nog heel
wat te bewijzen. De Engelse
zanger met de uitzonderlijk
hoge stem werkte gisteravond
tijdens zijn eenmalige optre
den in Nederland behoorlijk
braaf zijn bijna een uur en
driekwartier durende Dance
and Desire-show af. Hij liet
tussen de nummers geen on
vertogen woord vallen en dat
is wel eens anders geweest.
'Gifkikker Jimmy' werd hij
ooit genoemd, maar dat was in
een tijd dat hij minder geluk
kig over de wereld stapte.
Liefde en een bloeiende solo
carrière maken een hoop goed,
al was de Haagse Dr. Anton
Philipszaal nog iets te groot
voor Somerville. En misschien
wel helemaal verkeerd geko
zen, want wie de muziek van
Jimmy kent, weet dat het dan
sen geblazen is. Even leek het
er daarbij op dat het rode plu
che door het publiek gebruikt
de beveiliging snel een einde
aan gemaakt. Wel werd er,
naar mate het concert vorder
de, steeds wilder tussen de rij
en gedanst en koos een deel
van de toehoorders de zijkant
van de zaal.
Somerville had er ondertussen
duidelijk plezier in. Met een
enkele, soms humoristische
opmerking, breide hij de num
mers aan elkaar, die dankzij
de plukkende bassist en strak
spelende slagwerker het pom
pende ritme van een avondje
disco-muziek alle eer aan de
den. Echt veel voorstellen de
den de vijf muzikanten en
twee achtergrondzangers ove
rigens niet en dat had een dui
delijke invloed op het toch al
snel eentonig klinkende mate
riaal van Somerville. Omdat
Jimmy bijna uitsluitend in de
hoogste regionen zingt, zijn
twee achtergrondzangers die
wat diepte aan het materiaal
kunnen geven echt onontbeer
lijk. En wanneer hij een nieuw
nummer als 'Stories' zingt dan
volstaat een armzalig klinken
de synthesizer niet. Het num
mer dat de nostalgische lading
van een Billie Holiday ademt,
heeft een vol orkest nodig.
Het zijn ook de momenten dat
zijn stemgeluid op het podium
tekort schiet... gewoon omdat
de passie ontbreekt. Bij het
snelle werk als 'Read my lips',
of 'There's more to love than
boy meets girl' is dat niet sto
rend, maar als hij het nieuwe
soul-achtige 'Until I get over
you' zingt, blijft de vraag han
gen waarom Somerville niet
een paar octaven zakt. En hij
kan het wel. Om te bewijzen
dat hij niet is gecastreerd noch
van elastiekjes gebruikt
maakt, komt 'My heart is in
your hands' er op normale
toonhoogte en krachtig uit en
bewijst hij over een goede
stem te beschikken.
Maar het grootste deel van het
concert was ingeruimd om te
dansen, ook voor' de onver
moeibare Somerville, die daar
mee vooral zijn geaardheid be
krachtigde. Niemand danst zo
wellustig en veelvuldig met
zijn rug naar het publiek als
hij. Muzikaal zocht Jimmy het
vooral in (bekende) refreintjes,
die als hamertjes het trommel
vlies bewerkten en nog lang
bleven naklinken.
'amilieberichten
-
„Je strijd is gestreden
Je leed is geleden"
verdriet maar met dierbare herinneringen
bben wij afscheid moeten nemen van onze lieve
ichter, zuster en tante
CORRIE
>rèuw kracht en steun aan allen, gedurende je ziek-
le ld zullen wij nimmer vergeten,
ve j zullen je missen.
Je diep bedroefde ouders,
zusters, broer, zwagers,
schoonzus, neven en nicht
Familie van der Breggen
>elofarendsveen, 5 mei 1991.
droefd geven wij kennis van het overlijden van
1Ij n schoondochter, schoonzus en tante
CORRIE VAN DER MEER-
VAN DER BREGGEN
echtgenote van Willem van der Meer
Mevr. C. N. v.d. Meer-Semp
Familie v.d. Meer
Familie Mens
^'lelofarendsveen, 5 mei 1991
Zondagnacht kregen wij het droeve bericht dat na
een ongelijke strijd is overleden onze lieve vriendin
en onze altijd opgewekte tante
CORRIE VAN DER MEER-
VAN DER BREGGEN
Zij was onze steun en voorbeeld.
Corrie wij zullen je missen.
Ted, Marian, Marcella,
John, Jenny en Fred
Roelofarendsveen, 5 mei 1991.
Epilepsie Informatiecentrum:
06-8 212411
Of steun de epilepsiebestrijding vi
giro 34781
MAAK EPILEPSIE NIET ERGER
DAN HET WERKELIJK IS
BEGRAFENISSEN
CREMATIES
„&0 SAnctos"
LAMMERMARKT 43 - LEIDEN
TEL. 071-12 66 18
DEN HAAG De Russen
hebben geen enkele ver
plichting de zogenoemde
collectie Koenigs, die zich
volgens berichten in het
Poesjkin-museum in Mos
kou bevindt, terug te ge
ven aan Nederland. De
collectie werd tijdens de
Tweede Wereldoorlog in
dertijd vrijwillig en tegen
een voor die tijd reeel be
drag verkocht aan de
Duitse bezetter. Van
kunstroof was geen spra
ke.
vandaag in De Volkskrant.
Volgens Pam en Venema is de
eis van 'de Nederlanse over
heid dat de waardevolle col
lectie, met tekeningen van on
der meer Rembrandt en Dü-
rer, aan ons land teruggegeven
moet worden, onterecht. Koe
nigs, een tot Nederlander ge
naturaliseerde Duitse zaken
man, verkocht al zijn tekenin
gen voor een miljoen gulden
aan de industrieel Daniel
George van Beuningen. Een
aantal schilderijen, waaronder
een tiental Rubens, verkocht
hij rechtstreeks voor 700.000
gulden aan de Duitse hande
laar Miedl, die was ingehuurd
door Goering. Van Beuningen
verkocht de tekeningen later
met een winst van vier ton
door aan Hans Posse, directeur
van de Staatsgalerie in Dres
den, die handelde in opdracht
van Hitler. Via Dresden kwa
men de tekeningen in Moskou
terecht.
Van dwang is bij de transacties
volgens Pam en Venema nooit
sprake geweest. Alleen joden
werden gedwongen tegen een
appel en een ei hun collecties
aan de Duitsers te geven. Koe
nigs was geen jood. Zijn besluit
tot verkoop werd ingegeven
door de financiële problemen
waarin zijn handelsmaatschap
pij terecht was gekomen. De
met riame door de Rijksdienst
Beeldende Kunst naar voren
gebrachte claim dat de Russen
de collectie terug zouden
moefen geven maakt dan ook
volgens beide schrijvers geen
enkele kans. Dat zou wel het
geval zijn geweest indien de
werken door de Duitsers zou
den zijn geroofd.
Van Kooten
Oh Boy, ze doen het weer. De
producenten van de nieuwe
Nederlandse speelfilm laten,
net zoals al hun voorgangers
in hun branche, iedereen toe
op de set waar hun produkt
wordt opgenomen, en ze
vertellen alles over de
totstandkoming en de acteurs
en de actrices, inclusief alle
bijzonderheden en alle foefjes
die eigenlijk vakgeheimen
zouden moeten zijn.
Vandaar dat je wel een heel
onvervalste filmgek moet zijn
om na het aanhoren van al die
praatjes in alle talkshows en
middagmagazines, het zien
van al die beelden van achter
de schermen en het bekijken
van al die filmscènes in al die
filmprogramma 's, nog enige
aanvechting te hebben om 'Oh
Boy' ook daadwerkelijk in de
bioscoop te gaan bekijken. En
dat tegen overlegging van vijf
rijksdaalders en met de
wetenschap dat de film
binnenkort ook op video
wordt uitgebracht en integraal
op de televisie te zien zal zijn.
Maar er is toch enige winst:
deze prod uk tie heeft het
curieuze bijverschijnsel
meegebracht dat we tot twee
keer toe Kees van Kooten op
de televisie te zien kregen
buiten zijn eigen programma
met Wim de Bie (dat overigens
volgens de nog altijd
ijzersterke Hilversumse
traditie alweer met vakantie is
tot diep in het najaar). Hij
beloofde regisseur Orlow
Seunke dat hij twee tv-
in terviews zou doen in het
kader van de filmpromotie en
verscheen zodoende
(uitgemonsterd in het witte
showkostuum van zijn
filmkarakter) bij AVRO's
Dat is Van Kooten op het lijf
geschreven, en in zijn
televisie-interviews legde hij
er nog een schepje op.
Bij Van de Graaf ging het nog
een beetje, daar speelde Van
Kooten een Van Kooten die
denkelijk redelijk dicht bij de
échte Van Kooten ligt (al moet
je dan dat bezopen kostuum
natuurlijk bij wegdenken).
Maar bij Mioch trok hij de
registers even open, en
acteerde trefzeker een acteur
die een acteur acteert, en
'minzaam de pers te woord
staatde ware Van Kooten
bleef effectief verscholen
achter het mannetje, hoezeer
de brave René Mioch ook
zelfgenoegzaam het idee leek
te koesteren dat hij echt met
Kees van Kooten had mogen
praten.
Mannetjesmaken, dat is nu
door René de Cocq
eenmaal de grote kracht van
Van Kooten. In de film doet
hij er twee, een arrogante
acteur die wel eens een
filmkomedie wil doen, maar
zich overal mee bemoeit,
alsmede het 'vieze man '-
achtige filmkarakter dat die
acteur in de film-in-de-film
vertolkt. Moeiteloos gaat dat,
te oordelen aan de al op tv
getoonde fragmenten. Van
Kooten heeft dan ook al
twintig jaar ervaring met dit
soort imitaties, dit soort
karikaturen.
Nog redelijk vers in het
geheugen ligt 'zijnminister
Brinkman (inmiddels in 'Keek
op de week' alweer vervangen
door 'zijnminister Alders).
Brinkman zelf, minister-af
maar als CDA-fractiehoofd de
laatste weken doende met het
uitdelen van allerlei
speldeprikken naar het
zittende kabinet, was de eerste
gast in 'De Vierde Kamer', een
splinternieuw politiek
praatprogramma dat RTL4 in
de ware zin van de vrije
concurrentie zondag
programmeert tegenover Het
CapitooL
Zijn tegenstrever was
presentator Ton Elias, naar
eigen zeggen ooit weggepest
bij Den Haag Vandaag omdat
hij politici te hard aanpakt.
Dat probeerde hij zondag met
Brinkman ook: niet laten
uitpraten, een antwoord eisen
als de fractievoorzitter een
omzeilende koers uitzette, u
kent dat wel. Goed geprobeerd
wel, maar Brinkman was niet
van zijn stuk te brengen: die
formuleerde gewoon mistig
door.
Maar: de aanpak is
verfrissend, zeker tegenover
het loze gezever dat de meeste
politieke discussies
automatisch laten horen. En
het is prettig een tv-gesprek te
zien waarin niet na twee
minuten de interviewer al op
z'n horloge begint te kijken en
roept: „Laatste vraag, en graag
een kort antwoord.
Voor de 'Dwaze Moeders' van Argentinië gaat er geen dag voorbij
zonder dat ze stilstaan bij het gat dat in hun leven is geslagen toen
een militaire dictatuur hun land terroriseerde. Nooit teest. Nooit
hoop. Nooit volgde opheldering over het lot van hun kinderen en
mannen die toen verdwenen zijn. Ongestraft lopen de
moordenaars van 30.000 Argentijnen nog altijd vrij rond.
Dwaze Moeder zijn, betekent vandaag: ondanks bedreigingen,
ondanks lafhartige overvallen op het Huis van de Moeders,
beschuldigend doorgaan met hun rondgang op het Plaza de Mayo.
Het betekent ook: blijven zorgen voor de gezinnen van verdwenei
personen, voor kinderen die, als gevolg van onderdrukking en
ontvoering, psychiatrische hulp behoeven, opvang verlenen aan de
oudsten en de zieken onder de Moeders, die aan het einde van hun
krachten zijn gekomen.
Al meer dan tien jaar tracht de Stichting SAAM (Steun Aan
Argentijnse Moeders) de Dwaze Moeders daarbij te helpen. Zolang
de Moeders doorgaan, blijft SAAM hen steunen.
Denk dit jaar op Moederdag ook eens aan die andere Moeders,
de Dwaze Moeders.
Stort uw bijdrage op giro 91 14 00 tnv SAAM, Amsterdam.
Steun AanArgentijnseMoeders
Willeke van Ammelrooy
Hedy d'Ancona
Catherine Andriessen
Ria Beckers
Trix Betlem
Mies Bouhuys
Daphne Duijvelsholf
Natasha Emanuels
Hanske Evenhuis-van Essen
Annemarie Grewel
len van den Heuvel
Diane van Hulst
Letty Kosterman
Anneke Krijnen
Maya Pejic
Trudy van Pinxteren
Jeanne Roos
Mady Saks
Nora Salomons
Agnes Simon
Louise van Santen
Ageeth Scherphuis
Annie M. 6. Schmidt
Dore Smit
Hans Snoek
Shireen Strooker
