Zalmforel met tulp;
roerei met paardebloemen
„Het meest leer je
van experimenteren"
Namen
VIERHONDERD RECEPTEN VOOR 'KOKEN MET BLOEMEN'
l£cidócSolwcwvl,
Praktijk
Stappen
Effecten
Genieten
Arboretum
Huiswerk
ten die anders alleen maar in het voor
jaar en de zomer bloeien en nu het hele
jaar beschikbaar zijn. Dergelijke kwekers
zijn er wel meer en er moeten er nog
veel meer van komen. Je kunt de bloe
men natuurlijk ook zelf kweken".
Elisabeth waarschuwt niet alleen voor
bespoten bloemen maar ook voor som
mige bloemen zelf, want ze zijn uiter
aard niet allemaal eetbaar. „Ga alsje
blieft niet, misschien aangestoken door
ons enthousiasme, zelf experimenteren
met bloemen waarvan de eetbaarheid
niet duidelijk is", waarschuwt ze. „Wan
trouw ook boeken over eetbare bloemen,
waarin de botanische namen niet staan
vermeld. Vaak zijn dat vertalingen en
als in die andere taal alleen de populaire
naam stond vermeld en niet de botani
sche dan kunnen er levensgevaarlijke
verwarringen ontstaan. Zelf vond ik
eens lelietjes-der-dalen (Convallaria ma-
jalis) in een recept en die zijn dus zeer
giftig, zoals veel van hun familieleden en
ondanks de verrukkelijke geur. Mis
schien ontstond het misverstand door de
populaire naam van Hemerocallis, die
bij ons daglelie heet. Maar als je conse
quent de namen die ik in de recepten
noem, aanhoudt dan kun je met een ge
rust hart in je keuken aan de slag gaan",
verzekert Elisabeth die juist een schaal
onder de neus geduwd krijgt met ronde
gepocheerde stukjes geitekaas met daar
bovenop een paars bloemetje, waarvan
de naam die ze noemt in het geroeze
moes verloren gaat.
Dan komt Paul Fagel binnen. Een van
de bekendste meesterkoks van het land.
ZATERDAG 6 APRIL 1991
VISAGIST PETER FIERET
Het resultaat.
met lippenstift. De poederkwast erover,
en klaar is Isabel.
Nu heeft moeder natuur niet iedereen zo
goed bedeeld als Isabel. Een goede visa
gist weet daarom hoe hij bepaalde
schoonheidsfoutjes weg kan werken. Zo
kun je met verschillende kleuren ge
zichtspoeder een brede neus wat smaller
doen lijken, of een kinlijn scherper aan
zetten. Met groene crèmes kan coupero
se vrijwel onzichtbaar worden gemaakt.
Door een donkere kleur oogschaduw aan
de buitenkant van het oog aan te bren
gen lijkt het alsof de ogen verder uit el-
LAREN - Alles went natuurlijk,
ook koken met bloemen. Maar dat
het echt wel eens een trend zou
kunnen worden? Toch staat dat
vast voor Elisabeth de Lestrieux.
Zij is de schrijfster van het gloed
nieuwe, nogal opzienbarende kook
boek 'De smaak van bloemen' dat
nu in de boekhandel ligt.
,,'n Krankzinnig idee, hè?", zegt ze er
zelf van, maar wel met ogen die zeker
weten dat het eigenlijk lang zo gek nog
niet is. En haar smaakpapillen zeggen
vast hetzelfde, want ze nipt intens genie
tend aan een champagneglas gevuld met
mousserende wijn waarin een bloemetje
drijft.
„Je hoeft dat niet op te eten, hoor. Het
is klimjasmijn, louter en alleen bedoeld
als geurversterker".
Tal van gasten heet zij de hele middag
welkom in Huize Wolterinck, waar alles
zo'n beetje Elisabeth de Lestrieux
ademt. Geen wonder, want zij is iemand
die haar hele leven bezig is geweest met
bloemen, planten en tuinen. Maar het is
uitgerekend ook zij, zo fluistert een van
haar gasten bij de presentatie van haar
boek ons in het oor, die de schitterende
tuin van deze idyllische, bijna onvindba
re typisch Larense villa zelf heeft ont
worpen. Ook de hele inrichting van het
huis ademt haar sfeer. Het is dan ook
niet zo moeilijk haar in deze omgeving
aan het praten te krijgen over haar
bloemrijke boek.
„Ik heb het samen met Jelena de Beider
gemaakt", betrekt ze onmiddellijk de an
dere helft van het duo erin. „De kunst
van het koken met bloemen vinden wij
nu eenmaal een groot feest van kleur en
geur. Je beleeft er de seizoenen intenser
mee. Niet alleen in je tuin of in een boe
ket, maar ook op je bord. Je geniet zo
veel meer van bloemen, omdat de
schoonheid letterlijk kan worden inge
dronken". Waarbij ze het glas aan de lip-
Ananasbavarois met rozen-extra's.
Net als de mode is ook de make-up van het vooijaar geïnspireerd door de jaren zes
tig. Dat betekent een vrij zware make-up, die in niets meer lijkt op de natuurlijke'
make-up van de vorige zomer. Van zwarte (voor donkere vrouwen) en bruine (voor
blonde vrouwen) eye-liner wordt weer grif gebruik gemaakt. Datzelfde geldt voor
mascara en valse wimpers. De oogschaduw wordt vanuit de arcadeboog, de plaats
waar het oogbeen ophoudt en de oogbol begint, vrij donker naar beneden toe opgezet.
Ook hier geldt weer dat donkere types zwarte tinten poeder kunnen gebruiken en
blonde types bruine. Alleen rouge wordt zeer schaars gebruikt, op het onzichtbare af.
DEN HAAG - De tafel is bezaaid met
make-up-artikelen en doet iedere mode
bewuste vrouw watertanden. Poeder- en
oogschaduwkwasten in allerlei maten
liggen op een rij naast tubes en sticks
met foundation, lipstick en mascara.
Maar het meest in het oog springt een
'toverdoos' met tientallen kleuren Cha-
nel-oogschaduw: het basisgereedschap
van de Haagse visagist Peter Fieret (27).
Isabel is een van zijn modellen. Peter
maakt haar stap voor stap op en vertelt
over zijn werk als visagist.
Even ter verduidelijking. Er is een groot
verschil tussen een schoonheidsspecialis
te) en .een visagist(e). Zeker, iedere
schoonheidsspecialiste kan een make-up
aanbrengen. Zij concentreert zich echter
op de verzorging van de huid en op het
op peil houden van de conditie ervan.
Daar bemoeit een visagist zich niet mee.
nieken in huis. Die kun je leren bij een
van de twee visagie-scholen in Amster
dam, maar het echte experimenteren
met kleuren en vormen kun je alleen
zelf leren".
Peter is autodidact. Zo'n negen jaar gele
den begon hij met het opmaken van
vriendinnen voor feesten. Het experi
menteren werd een paar jaar geleden
van een hobby een beroep, toen Peter
modellen voor modeshows en fotorepor
tages ging opmaken. De laatste tijd doet
hij dat vooral voor het Haagse organisa
tiebureau MPM, een driemansbureau
waar hij zelf deel van uit maakt.
Waardoor onderscheidt een goede, veel
gevraagde visagist zich van een minder
begaafde vakgenoot? Peter legt uit: „Het
belangrijkste is dat hij alles kan, veel
verschillende technieken in huis heeft
om een model in verschillende stijlen op
te maken. Je moet flexibel zijn omdat je
steeds verschillende klanten hebt. Daar
naast moet je, om je te onderscheiden,
blijven experimenteren. Het lef hebben
om met niet zulke voor de hand liggen
de kleuren te werken. Zo had ik laatst
een combinatie van gele oogschaduw en
rode wimpers, heel bizar". Zo'n vreem
de combinatie is natuurlijk niet voor de
gemiddelde consument bedoeld, maar
doet het goed bij fotoreportages en op
bizarre feesten.
Isabel zit, inmiddels wat ongeduldig,
klaar om opgemaakt te worden. Het hele
proces duurt een uur, maar ook tijdens
de fotosessies en modeshows is Peter
continu met een poederkwast op de ach
tergrond paraat om glimmende plekken
te matteren. Op het nog kale gezicht
wordt een dagcrème aangebracht, dan
volgt de foundation. Peter vertelt: „Voor
een foto moet de huid zelf er nog een
beetje doorheen schijnen. De foundation
mag niet in de groeven gaan zitten, want
op een foto zie ie alles. Overigens: neem
altijd een foundation die een tint lichter
is dan je eigen huidskleur". Met een nat
sponsje wordt de foundation heel secuur
over gezicht, oogleden, oren, mond en
hals aangebracht. Peter pakt de poeder
kwast en matteert het gezicht met gewo
ne talkpoeder. Dan begint hij aan de
ogen. Eyeliner langs het bovenste ooglid
(met een piepklein kwastje, wat een vas
te hand en veel oefening vereist), een
lijntje oogschaduw in de arcadeboog,
witte oogschaduw daarboven („om de
ogen wat op te lichten") en donkerblau
we eronder. Alle kleuren worden eerst
op de hand van de visagist uitgepro-
Het onopgemaakte model.
beerd, zodat die er aan het eind uitziet
als een bont schilderspalet.
Ook de wenkbrauwen komen aan de
beurt. Een oogpotlood zul je bij Peter
niet aantreffen, dat geeft een veel te on
natuurlijk effect. In plaats daarvan ge
bruikt hij een donkere kleur oogscha
duw. Tot slot de lippen, die eerst wor
den omlijnd met een lippenpotlood en
vervolgens ingevuld met een kwastje
Tomatensorbet met Rucolabloemen
pen zet en de daad maar weer eens bij
het woord voegt.
Veel mensen kijken er wat vreemd te
genaan: wie gaat er nu bloemen eten?
Maar zonder het te beseffen zijn ze er
zelf al lang mee bezig. Een bloemkool
mag hen het idee geven dat ze groente
eten, het is en blijft een bloem, net als
trouwens ook de broccoli. Dus zouden
we er volgens Elisabeth - door haar
vrienden, van wie er hier rijkelijk veel
rondlopen, Kaatje genoemd - eigenlijk
niet zo van moeten opkijken als nu eens
wordt voorgesteld op een andere manier
te genieten van de bloem dan alleen als
siergewas, pronkend in een mooie vaas.
Maar. dat beseft ze wel, zo eenvoudig is
de stap van het schikken van bloemen
naar koken nu ook weer niet. De twijfe
laars zijn immers niet in de gelegenheid
op een mooie lentemiddag in Huize
Wolterinck zich ervan te vergewissen
dat de gerechten waarvan het boek in
ruime mate de recepten verschaft, in
werkelijkheid ook verrukkelijk smaken.
Het schrijversduo - of eigenlijk de uit
gever van hun boek - heeft daarvoor
dan wel de traiteur Gertjan van der
Hoest speciaal uit Brielle naar Laren ge
nood. Hij bewijst onomstotelijk dat 'de
verfijnde kunst van het koken met bloe-
ïhen' een althans door de gasten volop
gewaardeerde bezigheid is. De kopers en
koopsters van het boek zullen echter zelf
in de keuken moeten aantonen dat het
geschrevene ook daar in culinaire won
dertjes is om te zetten.
Elisabeth - beslist geen onbekende voor
wie in de bloemen- en plantenwereld
enigszins thuis is - publiceerde al meer
boeken, waarvan 'Kleur in de tuin', 'Ex
tra's in de tuin' en vooral 'Pot Sierlijk'
het bekendste zijn. Van de NCRV-tv
kennen velen haar als de vaste groenme-
dewerkster van het programma Passage.
Tot nu toe handelden haar papieren
geesteskinderen echter voornamelijk
over de tuinbouwkundige kant van het
'omgaan met bloemen en planten'. Pas
nadat zij met Jelena de Beider in zee is
gegaan kwam het accent op de keuken te
liggen.
Niet dat Jelena de Beider erop uit was
een kookboek te schrijven, wel meer een
boek over eetbare planten. Zij is dan
ook landbouwkundig ingenieur geboortig
uit Joegoslavië. Veertig jaar van haar le
ven besteedde ze aan de totstandkoming
van het Arboretum (een bomen- en
plantentuin) in Kalmthout, net over de
grens in België, dat - zo verzekert ze -
zeker een bezoekje waard is.
Cactusvruchten
met zoet
vruchtvlees
vormen een
bedje voor het
knisperig
versuikerd
Roscoea-
bloemetje.
FOTO's: RU-
DOLF BOM
Vijfentwintig jaar lang verzamelde zij
overal ter wereld zoveel mogelijk gege
vens voor experimenten met planten. Ze
gaf les aan het (Belgisch) Hoger Archi
tectuur Instituut van het Rijk. Dus met
niemand beter dan met haar kon Elisa
beth een dergelijk standaardwerk samen
stellen. Voorzien van werkelijk luisterrij
ke illustraties voornamelijk gemaakt
door fotograaf Rudolf Bom, die heel
speels en uiterst gevarieerd laat zien wat
de dames aan culinaire heerlijkheden op
telkens weer een andere tafel hebben ge
zet. Ook de zo goed als nieuwe kook
kunst wordt in het 208 bladzijden tellen
de boek op zeer smaakvolle wijze opge
diend. Vlier en roos, allium-soorten en
lavendel, boerenkoolbloemen en het sel-
derij-bloemschermpje, het zijn nog maar
enkele voorbeelden van de nog zeker
honderd andere lieve of leuke, mooie of
spectaculaire bloeivormen die geschikt'
zijn voor een feestelijke en vooral sma
kelijke manifestatie in zoete of hartige
gerechten. Er zijn 'versuikerruikertjes',
'frituurtuiltjes', recepten als bloemravio-
li, zalmforel met tulp, goudsbloemsoep,
roerei met paardebloemen, lavendelijs,
rozenlimonade, acacia- en anjelierlikeur.
Het is allemahl niet op te noemen, want
er staan maar liefst vierhonderd recep
ten in.
„Ja, je kunt heel wat bloemen die ik in
het boek noem bij de bloemenwinkel ko
pen, maar die zou ik maar in een vaas
zetten. Ik zou beslist niemand willen
aanraden die zomaar te koken en op te
eten. Vele staan stijf van de bescher
mingsmiddelen die ze erop hebben ge
spoten. Veel beter is speciaal ervoor ge
kweekte bloemen te kopen. Kijk, daar
komt net de kweker binnen, die ze voor
mij kweekt. Zo krijg je bloemen en plan-
„Ik kan niet zeggen dat het water mij in
de mond liep als ik vroeger aan koken
met bloemen dacht", bekent hij. „Krui
den gebruikte ik wel natuurlijk. Maar nu
ik al die recepten in dit boek zie en hier
de heerlijkheden proef, vind ik dat ik
mijn huiswerk nog maar eens over moet
doen. Als ik het boek bekijk vallen me
twee dingen op. Ten eerste heeft het heel
veel sfeer en ten tweede hebben we er
een voortreffelijk culinair schrijfster bij-
gekregen".
Zelfs Paul Fagel zegt het gevoel te heb
ben dat het 'koken met bloemen' wel
eens een trend zou kunnen worden.
„Koks hebben, als ik het zo bekijk, ja
renlang op die borden maar wat afgefrö-
beld en geknutseld. Geen wonder dat we
daarvoor al eerder zijn teruggefloten, het
zag er toch niet uit. Dit boek geeft, op
zijn zachtst gezegd, een aardig voorzetje
van wat het zou kunnen worden". En
wie zou aan de woorden van een zo bij
uitstek in de keuken deskundige als Fa
gel nog iets willen of durven afdoen of
toevoegen?
En terwijl we nog zo'n exquis hapje
proeven horen we achter ons iemand
vragen: „En, hoe smaken de bloemen".
Klinkt het gevat: „Nou, dat schikt wel".
AAD VAN HOLSTEIN
De smaak van bloemen. Elisabeth de Le
strieux Jelena de Beider. Fotografie:
Rudolf Bom e.a. Uitg. Terra. Zutphen.
Prijs: 130 gulden.
FOTO'S: STEPHEN EVENHUIS
kaar staan. Peter kan er nog uren over
doorvertellen. Heeft hij nog raad voor
vrouwen die niet dagelijks een visagist
naast hun make-up-tafel hebben staan?
„Gewoon zelf regelmatig eens wat an
ders uitproberen, en de kleuren afstem
men op de kleding die je draagt. Over
dag naar je werk kun je het best lichte
kleuren dragen, 's avonds kan het een
stuk uitbundiger. En, als je nieuwe pro-
dukten koopt, dring dan vooral aan op
monstertjes om het eerst thuis uit te pro
beren".
CHRISTA VAN DER HOFF
Hij heeft het boek als eerste mogen be
studeren en komt het nu aan de schrijf
sters en fotograaf presenteren.
