'Die bekendheid,
daar moet ik
wel aan wennen'
De 'nedersoap'
kent alleen
goede tijden
KIKI CLASSEN KEEK HET TONEEL VAK
AF VAN HAAR VADER
Begeleiding
Voorgerecht
1
Herkenbaarheid
Prijskaartje
'foidóe&Mvta/nt'
Zij is vooral bekend
geworden dank zij
haar rol van 'Wiep'
in de VARA-comedy
'Zeg 'ns Aaa' maar
probeert door middel
van freelance
contracten zo'n beetje
overal aan de bak te
komen. Haar grote
sprong voorwaarts
maakte actrice Kiki
Classen vier jaar
geleden toen ze van
de toneelschool in
Maastricht overstapte
naar het 'echte' werk.
Dat laatste is ze
sindsdien met groot
plezier blijven doen.
In oktober beleeft ze
de première van het
blijspel 'Stennis met
dennis', een
schepping van Willy
Russel aie ook de
auteur is van de film
'Shirley Valentine'.
Haar toekomstig lot
probeert Kiki Classen
nuchter in de ogen te
kijken. „Mocht mijn
carrière ooit
mislukken dan word
ik ook heus gelukkig
hoor. Kan ik altijd
nog de horeca in".
ZATERDAG 6 APRIL 1991 PAGINA 28
AMSTERDAM - „Kind, doe het
niet. Als het niet van de grond
komt is het echt niet leuk bij het
toneel". Kiki Classen (27) kan zich
de bezorgdheid van haar vader
enigszins voorstellen. Maar ja, wat
doe je als je het toneelvak van
kindsbeen af van je eigen vader af
kijkt?
Toegegeven, het leven van een actrice is
onzeker, je hebt weinig in eigen hand en
er is niks lolligs aan wildvreemde men
sen die je in het café aanklampen. „Pa
dacht dat het een bevlieging was. En het
is waar, als je je dan in het vak stort kan
het vies tegenvallen. Het is ook veel rus
tiger om in een winkel te staan en de
deur om zes uur achter je dicht te trek
ken. Maar ik wil nog steeds het allerliefst
toneelspelen en ik heb het gevoel dat er
wel iets uit te halen valt".
Na heel veel vijven en zessen werd Kiki
Classen op de toneelschool in Maas
tricht toegelaten. „Niemand wou me
hebben". Haar stem bleek de schuldige.
Jarenlang was Kiki Classen in haar vrije
tijd te vinden in lawaaiige disco's en had
ze vakantiebaantjes in horecagelegenhe
den. Het geloei vanaf de draaitafel en de
sigaretterook die in deze oorden zo alle
soverheersend zijn, bleken niet bepaald
bevorderlijk voor haar stem.
Ook in Maastricht constateerde men
aanvankelijk spijtig dat er met haar
'tweede altstem' niet veel viel te begin
nen. Ze belandde ermee in het Rad-
boudziekenhuis in Nijmegen waar een
logopedist haar stemgebruik verbeterde.
Terug in Maastricht was men zo tevre
den dat ze mocht blijven. „Tot op de
dag van vandaag heb ik nooit meer last
van mijn stem gehad. Ik kan er nou ten
minste de hoogte mee in".
Binnen de betrekkelijk veilige muren
van de toneelschool in het zuiden des
lands waande Kiki Classen zich als een
vis in het water. Aan docente Dora van
der Groen bewaart ze goede herinnerin
gen. „Zij vroeg niet de geijkte dingen
van ons. Op een bepaald moment was ze
bijvoorbeeld gefixeerd door het onder
werp bloedende stier. Nou, ga d'r maar
aan staan. Hoe zet je zo'n beest op het
podium neer?".
Op school werd ze aan alle kanten bijge
schaafd. Behalve toneeltechnieken leerde
ze inzicht in scènes te krijgen. „Toen ik
in Maastricht kwam bestond mijn talent
uit een gigantische brok emoties. Maar
ik moest leren dat als ik spontaan huil
op toneel, de zaal niet automatisch mee-
huilt. Dora bracht ons veel variatie in
het spelen bij. Nee, zonder opleiding was
er waarschijnlijk niet uitgekomen wat er
in me zat".
„Ik heb trouwens nog altijd meer moeite
met huilen dan met lachen op toneel.
M'n vader gaf me de tip om maar hard
op mijn middenrif te slaan; dan gaat het
lachen vanzelf. Nog iets: echt huilen is
niet zo interessant voor het publiek,
waar het om gaat is vechten tegen je tra
nen. Dat komt over".
De leerschool in Maastricht maakte de
jonge actrice verlangend naar het echte
grote werk. Het aanbod om mee te spe
len in 'Droom van een vrouw' met Anne
Wil Blankers en Willem Nijholt - nu
vier jaar geleden - kwam dus vanzelf
sprekend als een geschenk uit de hemel.
„Eigenlijk was ik die vrouwenklas op de
toneelschool ook wel een beetje zat. Al
tijd dat geklooi om scènes met twee
vrouwen te spelen". Na 'Droom van een
vrouw' kwamen de reclamespotjes, blij
spelen als 'Scoren' (met Hans Cornelis-
sen) en enkele films. Net toen Kiki Clas
sen in tweestrijd verkeerde of ze wel of
niet naar school terug zou gaan, kon ze
bij 'Zeg 'ns Aaa' terecht.
Midden tussen de rotten in het vak voelt
ze zich bij de crew van 'Zeg 'ns Aaa' de
koningin te rijk. Dankbaar maakt Clas
sen gebruik van de ervaring die haar col
lega-acteurs bezitten. Want voor de rest
is ze op zichzelf en op haar freelance
contacten aangewezen.
„Ik kan eigenlijk niet goed meepraten
over toneelgezelschappen. Ik werk bijna
altijd in de vrije produktie. Dat houdt
automatisch in dat de contacten met ac
teurs kortstondig zijn en minder diep
gaand. Wat ik mis is een vaste begelei
ding, een soort planning van 'nu leer ik
dit en volgende week letten we op dat
aspect'. Het hangt bij mij dus een beetje
van los zand aan elkaar. Toch heb ik het
gevoel dat ik er wel iets weet uit te ha
len".
Ik leer enorm van Eric Schneider met
wie ik in 'Taboe' heb gespeeld. Met hem
heb ik op toneel een intens contact. Hij
wees me erop dat je op het toneel con
trole over het geheel moet houden. Kij
ken naar de gezichten van je collega's en
luisteren naar wat ze zeggen, dat is ont
zettend belangrijk. Ik vertrouw d'r maar
op dat ik in mijn leven regelmatig men
sen als Schneider tegen het lijf loop".
Dora van der Groen speelt nog met re
gelmaat door haar hoofd. „Ze vergeleek
toneelspelen weieens met een diamant."
Speel niet alles tegelijk, hield ze ons
voor. Net als van de diamant maar één
vlakje tegelijk flonkert als het licht erop
valt, zo moet je ook op toneel maar één
ding tegelijk spelen. Dat vereist een hel
derheid in je bovenkamer".
Komend seizoen is Kiki Classen van
werk verzekerd. In 'Stennis met dennis'
- een comedy onder regie van Niko
Knapper geschreven door Willy Russel
en uit het Engels vertaald door Gerard
Cox - speelt ze samen met Hans Corne-
lissen, Johnny Kraaykamp jr. en Liz
Snooyink. Het stuk gaat over een 35-ja-
rige man die van lieverlee in een burger
lijk leefsfeertje is gegleden. Als iemand
roet in het eten komt gooien is het even
wel gedaan met de gezapigheid.
OvERBEZORGD
De aanvankelijke scepsis van haar vader
Edmond Classen (jarenlang verbonden
aan het Rotterdams Toneel en Het The
ater) veranderde in belangstelling en
zelfs vertrouwen toen hij naar een voor
stelling van zijn dochter kwam kijken.
Kiki herinnert zich zijn overbezorgd-
heid: „Hij hield z'n hart vast. Werkelijk,
hij stierf duizend doden. Als ze nou
maar geen gekke dingen doet, dacht-ie.
Want hij kent me van thuis. De eerste
scène vond hij verschrikkelijk maar bij
de.tweede werd hij toeschietelijker. Mis
schien wordt het nog wat met die doch
ter van mij, zal hij gedacht hebben".
Vlak erna stonden vader en dochter sa
men op de planken in 'Droom van een
vrouw'. „We hebben heel veel op gelijk
niveau gepraat, in de auto, tussen de op
namen. En nog komt hij naar me toe,
zegt hij: 'Je deed het weer hè, dat kramp
achtige met je handen'. Van pa heb ik
nuchterheid en discipline geleerd. Een
gedisciplineerd leven gaat tegen mijn na
tuur in. Ik vind het bijvoorbeeld vrese
lijk moeilijk om overal op tijd te zijn.
Daarom zorg ik steevast dat ik tien mi
nuten te vroeg ben".
Waar ze bij tijd en wijle stevig van baalt
is het gegaap van mensen die in haar 'de
tv-bekende' herkennen. „Ik ben niet ar
rogant, kan best veel hebben, maar ik
kan er niet tegen als mensen me overal
aanklampen om zonodig de aandacht op
zichzelf te vestigen. Veel mensen die ik
vroeger zag, gaan niet meer met me om.
Hun houding ten opzichte van mij is
veranderd. Of ze vinden me verwaand
of ze kijken op een ongezonde manier
tegen me op".
„Op die manier wil ik ook niet met ze
omgaan. Mensen die mij dierbaar zijn
zijn mensen die ik rustig zes maanden
niet zie en bij wie ik dan zo kan binnen
vallen. Ik hou van afwisseling, veel nieu
we gezichten die je korte tijd ziet, dan je
boeltje pakken en hup, iets nieuws. Ik
heb ook altijd in twee huizen gewoond.
Sinds kort woon ik in Amsterdam maar
ik ben druk op zoek naar een apparte
ment in Arnhem, de stad waar ik ben
opgegroeid. Mijn vrienden weten dat ik
zo ben en ze zijn zelf ook zo".
„Ik heb erg moeten wennen aan mijn
dactie van een regionale krant. Maandag "1
wordt Vrienden voor het Leven gestart, J
een familiesoap.
Nassenstein schrijft het succes van De I
Mols' soap MCW eveneens toe aan de E
eigen taal, het eigen land, de eigen cul- p
tuur. „Nederlandse situaties, mensen en
interieurs spreekt mensen gewoon meer
aan". Hij bewijst dat met een voorbeeld
dicht bij huis. VTM, de Vlaamse com- -1
merciéle televisiezender, trekt vooral kij
kers bij de Nederlandse zenders weg, J
niet zozeer bij de BRT. „De Belgen voe
len zich toch meer aangesproken door 1
eigen amusementsprogramma's. Zelfs in
een zelfde taalgebied is de eigen cultuur
doorslaggevend".
1
Creative producer van GTST, O. Mad-
sen, vergelijkt de soap met het vroegere
feuilleton in de krant. „Dat was ook al
tijd een succes. Je kunt verwachtingen
scheppen en ze weer uitstellen. Als je het
verhaal strikt als waarheid neemt, klopt
het niet. Iedereen weet dat het fictie is
en iedereen aanvaardt die knipoog ook.
Dat is genieten en dat mag niet altijd in
calvinistisch Nederland. Zo'n serie le-
vert een kleine glimlach op. Als je er
voor open staat, beleef je er lol aan. Je
moet het gewoon zien als een leuk voor-
gerecht op het televisiemenu", verklaart
Ze heeft haar buik vol van de voortdu
rende kritiek, maar ze heeft zich er al
enigszins bij neergelegd. „Er blijven al
tijd mensen die het shit noemen. Maar
als er twee en een half miljoen mensen
kijken, vind ik dat ze een deel van het
eigen volk ontkennen". Ze denkt dat
veel mensen eigenlijk niet willen toege
ven dat ze kijken. „Het Panorama-effect
noem ik dat. Ik kijk nooit in de Panora
ma, alleen bij de tandarts. Je kent dat
smoesje wel".
Madsen vindt de 'Nedersoap' juist een
„heel mooi genre voor tv. Het is een
naïeve manier van verhaal stellen door
dialogen met beeld", zo geeft ze een defi
nitie van het produkt. „Dat betekent dat
je geen achtervolgingen met auto's hoeft
te verwachten. Mensen klagen daar wel
eens over, maar dat past gewoon niet in
het genre. Ook fel realisme zullen we
nooit brengen. Vraagstukken zoals eu
thanasie zullen we absoluut niet behan
delen. Het gaat juist om dagelijkse pro-
k blemen. En dan om de problemen die
niet in de krant staan". Ze vertelt dat ze
pakweg zo'n duizend brieven per week
krijgt. En dat daarin wordt meegedacht
over de personages. „Ik heb altijd gezegd
dat Nederland geen dramatische fantasie
heeft. Die is er wel en dat blijkt uit het
snelle succes van Goede Tijden Slechte
Tijden".
KARIN SWIERS
LE
vel
spa
der
Lei
Fik
het
TC
do
dei
kw
bel
zij
str
Vo
gel
éér
mc
hal
an<
res
To
te
Wi
ter
Pe
Fr;
bn
„L
spi
pu
we
cai
zo
nii
de
Hi
de
de
trc
Z
c
bi
sc
,S(
w
n
Z(
8
d
d
bekendheid. Want waar kan ik nog uit
gaan? Precies, in dezelfde cafés waar ook
andere bekendheden verschijnen, dan
val ik tenminste niet op. Maar het is
soms verdomd vervelend".
Twee en een halfjaar geleden verloor ze
haar broer bij een ongeluk. „Ik dacht:
iets ergers kan me niet overkomen. Ben
toen keihard aan het werk gegaan om
m'n kop maar boven water te houden.
En het gekke is, het went, na twee en een
half jaar slijt de pijn. Ik hield mezelf
steeds maar voor: dieper kan die put
niet zijn en er is maar één weg omhoog
dus laat ik die dan maar oplopen. Ik ge
loof wel dat ik de pijn bewust gelééfd
heb. Ik heb niet echt eraan gewerkt zoals
ze dat noemen, het is min of meer van
zelf zo gegaan".
„Maar op een bepaald moment schoot
het door me heen: verrek, ik heb van
daag nog niet aan hem gedacht, ik heb
lekker gelachen met vriendinnen". Ze
kijkt even op van haar koffie. „Ik geloof
dat het leven op een vastgestelde wijze is
uitgestippeld. Het loopt gewoon zo. De
dood van mijn broer heeft ons moeten
gebeuren, dat is de conclusie die ik nu
trek. Misschien heb ik in de loop van de
tijd ook een soort taaiheid ontwikkeld.
Maar wennen doet het nooit".
ANNE MARIE VAN DER KOLK
Kiki Classen, nog niet zo lang van de to
neelschool af, viel met haar neus in de
boter: in de populaire VARA-comedy
'Zeg 'ns Aaa' speelt ze de rol van Wiep.
SUCCES IN EIGEN LAND
EN HET BUITENLAND
HILVERSUM - Critici maken nog
altijd gehakt van televisieseries zo
als Goede Tijden Slechte Tijden,
Medisch Centrum West en Spijker-
hoek. Er wordt slecht geacteerd, de
dialogen slaan helemaal nergens
op, de afleveringen worden fa
brieksmatig in elkaar gestampt,
kortom het is flut. De kijker denkt
daar heel anders over, smult elke
uitzending opnieuw. Dank zij mil
joenen kijkers heeft de Nederland
se 'soap' een vaste plek op de buis
veroverd. En in het buitenland ko
men de Nederlandstalige produk-
ties steeds beter aan de bak.
Het wel en wee van Mien Dobbelsteen
houdt Spaanse families aan de televisie
gekluisterd. Alleen is het plat Amster
dams vervangen door Catalaans. In Au
stralië is Zeg 'ns AAA te zien op een ka
naal dat voor Nederlandse immigranten
is bestemd. De serie wordt voor de 'ech
te' Australiërs speciaal voorzien van En
gelse ondertitels. T. van Huystee, hoofd
van de afdeling NOS-Sales, weet dat de
serie ook bij de laatste groep aanslaat.
De afdeling timmert sinds anderhalfjaar
stevig aan de weg. De buitenlandse
markt wordt met succes warm gemaakt
voor Nederlandse produkties. Met Fin
land en Frankrijk wordt nog onderhan
deld over Zeg 'ns AAA. Channel Four
heeft interesse getoond in de KRO-serie
De Brug. Zweden, Joegoslavië en Au
stralië hebben de serie al gekocht.
Zeg 'ns AAA wordt sinds enkele maan
den op de BRT vertoond. Woordvoer
der M. Coppey is tevreden over de kijk
dichtheid. Gemiddeld kijkt een half mil
joen mensen en de waardering is goed.
Vergelijkbare Vlaamse reeksen scoren
echter iets beter. Hij noemt de Neder
landse serie „een vrij goede locomotief
voor de rest van de avond". Pluspunten
zijn ook dat het een langlopende reeks is
man gekocht en volledig nagesynchroni
seerd. Oostenrijk en Zwitserland volgen.
Spanje, Turkije en Tsjechoslowakije
hebben de serie eveneens gekocht. En
Frankrijk en Griekenland hebben be
langstelling. Nassenstein wijst erop dat
de zendtijden steeds worden uitgebreid
en dat er steeds meer televisiezenders
bijkomen. „Er zijn dus meer series no
dig. MCW vindt men wel goed. Boven
dien wordt gekeken naar het prijskaar
tje". Anders gezegd: een soap is goedko
per dan Amerikaanse produkties, die bo
vendien ook nog vaak als pakket worden
verhandeld.
Niet alleen in het buitenland slaan Ne
derlandse produkten aan. In eigen land
schieten de soaps als paddestoelen uit de
grond. En met succes. RTL4 lanceerde
september 1990 de eerste Nederlandse
'echte' soap. Van maandag tot en met
vrijdag kijken twee miljoen mensen van
zeven uur tot tien voor half acht naar
Goede Tijden Slechte Tijden (GTST).
Kijkcijferspecialist S. Warnik vertelt dat
vooral de jeugd tot twintig jaar afstemt
op de Bouquet-reeks onder de televisie
series. „Oudere mensen zijn nog gehecht
aan het zeven-uur-journaal op Neder
land één. Maar ook die raken langza
merhand verslingerd aan de serie. Het is
een rage, een klapper. Dat veel jonge
mensen kijken, komt doordat er veel
jonge mensen in de serie spelen, ze voe
len zich daartoe aangetrokken". Het
minst kijken mensen in de leeftijd van
20 tot en met 49 jaar. „Die mensen kij
ken altijd al minder naar de televisie.
Waarschijnlijk zijn ze rond die tijd net
aan de afwas", verklaart hij optimis
tisch.
Nederlandstalig drama slaat aan, is een
les die RTL4-woordvoerder R. 't Sas uit
het verleden van de publieke omroepen
heeft geleerd. De eigen taal, het inspelen
op Nederlandse situaties, de herkenbaar
heid, zo somt hij dé voordelen op die
Nederlandse series hebben boven bui
tenlandse soaps. De prijs speelt daarbij
ook een rol. Het maken van (kwalitatief)
zwaar Nederlands drama is duur. Dat
kost één miljoen gulden per aflevering.
GTST 'slechts' 80.000 gulden. RTL4
stopte afgelopen week met Spijkerhoek,
maar begon meteen een nieuwe soap. De
Dageraad. Verraad, liefde, geweld en an
dere ellende en hoogtepunten op de re
Marlous
Fluitsma
speelt een
sleutelrol in
Goede Tijden
Slechte
Tijden, de
'Bouquet-
reeks' onder
de televisie
series.
FOTO: HENNY
MILTENBURG
en dat de Nederlandse taal wordt gespro
ken. „Weliswaar met een zwaar Hol
lands accent, maar daar vallen ze hier
niet zo over. Vice versa is dat wel an
ders". Volgens de woordvoerder gaat de
BRT zeker twee jaar door met Zeg 'ns
AAA.
De echte fans van Medisch Centrum
West (MCW) horen speciaal naar Vlaan
deren af te reizen. De Vlaamse commer
ciële zender VTM loopt voor met de uit
zending. Volgens de adjunct-directeur
van producent John de Mol produkties,
J. Nassenstein, valt de soap in goede
aarde en in de top tien van de kijkcij
fers. De Duitsers hebben de doktersro-
