I
Veiligheidsraad vormt het decor
voor schandelijk verraad Kurden
Moderne technologie dreigt
ontembaar paard te worden
OPINIE
C^idócSomxmt
ZATERDAG 6 APRIL 1991 PAGINA
Wat er nu gaande is in
Irak vertoont sterke gelij
kenis met wat er in 1956
in Hongarije is gebeurd.
In beide gevallen moedig
de het Westen, onder aan
voering van Amerika, de
mensen aan op te staan te
gen hun onderdrukkers
en bleef toen langs de zij
lijn staan terwijl de onder
drukkers hen verpletter
den.
In beide gevallen werd het to
neel van de Verenigde Naties
Sebruikt om het verraad wat
ecorum te verlenen. In 1956
sprak de Sovjetunie in de Vei
ligheidsraad een veto uit over
een door Amerika gesteund
resolutievoorstel waarin de te
rugtrekking van de Sovjetunie
uit Hongarije werd geëist. De
regering Eisenhower beweer
de toen dat zij had geprobeerd
Hongarije te helpen en dat de
Verenigde Naties het, „ver
lamd door het Sovjet-veto",
hadden laten afweten.
Over Irak bestaat er overeen
stemming in de Veiligheids
raad, maar het is overeenstem
ming om Saddam door te laten
gaan met het verpletteren van
alle rebellerende krachten in
zijn land. In resolutie 687,
woensdag door de Veilgheids-
raad aangenomen, worden de
Kurden zelfs niet genoemd.
Hun laatste bolwerken vielen
op het moment dat de resolutie
werd aangenomen.
De resolutie moet er voor zor
gen dat Irak geen beschikking
meer krijgt over „wapens voor
massavernietiging", maar Sad
dam kan de Kurden met con
ventionele wapens vernietigen
en doet dat ook. Het verraad
van de rebellen tegenover de
tiran in Baghdad is nog schan
delijker dan het verraad van
de Hongaren. De retoriek van
de regering Eisenhower over
het „terugduwen van het IJze
ren Gordijn" was roekeloos en
onverantwoordelijk. Dat er
geen vervolg kwam op de re
toriek was begrijpelijk, aange
zien dat heel goed tot een Der
de Wereldoorlog had kunnen
leiden.
Verslagen tiran
In het geval van Irak bestaat
dat gevaar niet. De tiran die
de Kurden verplettert is een
verslagen tiran. Hij is alleen in
staat hen te verpletteren om
dat hij de stilzwijgende toe
stemming heeft van degenen
die hem hebben verslagen.
Er wordt beweerd dat het poli
tiek en/of militair onmogelijk
was de Kurden en shi'iten te
helpen. Maar het was niet on
mogelijk: de geallieerden heb
ben eenvoudigweg besloten
het niet te doen. Militair ge
zien hadden de geallieerden,
met hun totale beheersing van
het Iraakse luchtruim, Saddam
Husayns strijdkrachten kun
nen bevelen weg te blijven of
zich terug te trekken uit de
opstandige gebieden. Saddam
was niet in de positie een der
gelijk bevel te negeren.
Politiek gezien had de Veilig
heidsraad vrije verkiezingen
kunnen verordenen door heel
Irak, onder supervisie van de
Verenigde Naties, en Saddam
kunnen verbieden zich daar
mee te bemoeien. Het argu
ment luidt dat iets van dien
aard „interventie in Iraks bin
nenlandse aangelegenheden"
zou betekenen en daarom on
denkbaar is. Maar het is eigen
lijk juist heel denkbaar: het
gebeurde ook na de nederlaag
van de Duitse en Japanse ti
rannieën aan het einde van de
Tweede Wereldoorlog en dat
werkte heel behoorlijk.
Een democratisch Irak - de
eerste democratie in de Arabi
sche wereld - behoorde na
Saddams nederlaag tot de mo
gelijkheden. De geallieerden
en de Verenigde Naties gaven
er de voorkeur aan Saddam te
handhaven.
Sterk Irak
Het geallieerde denken dat de
vernietiging van de Kurdische
en shi'itische rebellen tot ge
volg heeft gehad, is hetzelfde
denken dat heeft geleid tot de
invasie van Kuwayt. Dat is de
doctrine, zeer geliefd bij de
Amerikaanse en Britse minis
teries van buitenlandse zaken,
dat een sterk Irak in de belan
gen van het Westen is. En dus
cultiveerde en bewapende het
Westen Saddam en moedigde
het hem aan te geloven dat hij
zich letterlijk moord zou kun
nen permitteren.
In Kuwayt ontdekte hij uitein
delijk dat dat niet zo was,
maar toch kan hij nu zijn
Iraakse onderdanen behande
len zoals hij wil, met stilzwij
gende toestemming van het
Westen en de Verenigde Na
ties. De secretaris-generaal
van de VN, senor Pérez de
Cuéllar, heeft zelfs beweerd
dat de geallieerden zich schul
dig hebben gemaakt aan te
véél inmenging in de binnen
landse aangelegendheden van
Irak.
De algemeen aanvaarde doc
trine - hoewel het er één is
die zelden expliciet geformu
leerd wordt - is, dat tenzij de
militaire leider van Irak de
vrije hand heeft om Iraks
„minderheden" te verplette
ren (die in werkelijkheid een
meerderheid vormen), Irak uit
elkaar zal vallen. Dit zou de
machtsbalans in het gebied op
een onwenselijke manier ver
anderen, vooral doordat Iran
zijn macht zou kunnen uitbrei
den.
De westerse autoriteiten die
dit standpunt innemen zouden
graag zien dat het Iraakse le
ger zichzelf een andere leider
geeft dan Saddam, al is het
maar vqor de schijn. Maar als
het dan per se Saddam moet
zijn, dan is het beter dat hij de
rebellen verplettert dan dat
Irak de kans loopt uiteen te
vallen.
Of/of-optie
Realpolitik blijkt vaak dwaas
te zijn wanneer het, zoals in
dit geval, werkelijk weerzin
wekkende proporties aaneemt.
De 'of/of'-optie die wordt ge
poneerd - óf de vrije hand
voor Saddam Husayn óf het
uiteenvallen van Irak - is be
drieglijk beperkend. Indien de
geallieerden Saddam hadden
tegengehouden, hetgeen ze
hadden kunnen en moeten
doen, zouden ze in de positie
zijn geweest aan te dringen op
het behoud van de territoriale
integriteit van Irak onder een
post-Saddam regering. Het
Kurdische volk en de shi'iten
zouden - eenmaal afhankelijk
van geallieerde protectie -
niet in de positie zijn om af
scheiding te eisen tegen de wil
van de geallieerden.
In ieder geval is er geen se
rieuze reden om te veronder
stellen dat deze groepen uit
zijn op afscheiding, als het al
ternatief een redelijke graad
van plaatselijk zelfbestuur is
plus een evenredig zeggen
schap in nationale aangelegen
heden. Maar ik vrees dat de
school van Realpolitiek van de
buitenlandse ministeries, die
heeft geleid tot de vernietiging
van de Kurdische en shi'iti
sche rebellen, inderdaad de
voorkeur geeft aan het idee
van een militaire sterke man
die 'minderheden' onderwerpt,
boven meer beschaafde rege
lingen die Irak zouden kun
nen 'verzwakken'.
De logica waardoor Saddam
het nu weer voor het zeggen
heeft zou Hitier aan de macht
gelaten hebben aan het einde
van de Tweede Wereldoorlog,
omwille vap 'een sterk Duits
land' en de machtsbalans. En
er was toen inderdaad een
dergelijke denkwijze. Het ver
schil is dat die deze keer de
overhand heeft gekregen.
aanricht onder de Irakezen
terwijl de zegevierende geal
lieerden toekijken, moet voor
veel Amerikanen ontzettend
weerzinwekkend zijn. Het
Amerikaanse publiek neemt
een veel moreler standpunt in
ten opzichte van het buiten
lands beleid dan de Europese
democratieën. Het zal niet ge
makkelijk zijn aan een pu
bliek, dat de manier waarop
Saddam Kuwayt behandelde
moreel gezien verwerpelijk
vond, uit te leggen waarom de
manier waarop hij de Kurden
behandelt wél acceptabel zou
zijn.
De massale exodus van Kur
den uit Irak getuigt ervan dat
Saddam de vijand van dat
volk is. Het was een misdaad
tegen de mensheid om hem op
de Kurden los te laten. De
Kurdische vluchtelingen zijn
een levende getuigenis tegen
het beleid van de regering-
Bush. Dit zal een smet op
Bush' grote overwinning wer
pen. Dergelijke overwegingen
leiden soms tot abrupte be
leidswijzigingen, die lijnrecht
staan tegenover het advies van
de diplomatieke verkopers
van de Realpolitik.
Ik hoop dat dit zo zal blijken
te zijn in dit geval - en Bush'
verwijzing naar een 'nieuwe
blik' op Irak deze week kan
een toespeling zijn dat er een
radicale verandering op stapel
staat. Maar die zal te laat zijn
om de honderdduizenden, mis
schien miljoenen, Iraakse bur
gers te redden die al het
Weerzinwekkend
President Bush zou mogelijk
terug kunnen keren tot het
eerdere beleid dat de val van
Saddam tot doel had. Het
schouwspel van de verslagen
tiran, die een volkerenmoord
(De auteur is oud-diplomaat en
commentator van The Times
in Londen.)
De tiran die de Kurden verplet
tert is een verslagen tiran. Hij
is alleen in staat hen te ver
pletteren omdat hij de stilzwij
gende toestemming heeft van
degenen die hem hebben ver-
De biotechnologie is een van de terreinen waarop de overheid haar taak schromelijk verwaarloost.
Bij het naderende defini
tieve einde van de snelle
kweekreactor in Kalkar is
het verleidelijk om „zie je
wel!" te roepen. Daar is
ook wel enige reden voor,
want ik heb binnen en
buiten de Tweede Kamer
al vele jaren voorspeld dat
deze reactor zo veel en
zulke ernstige bezwaren
in de maatschappij opriep,
dat hij nooit in werking
zou worden gesteld.
Het is verheugend dat nu tot
dit laatste is besloten, want het
gaat om een uiterst gecompli
ceerde machine waarvan de
veiligheid problematisch is ge
bleven, ondanks of dank
zij de voortdurende verbe
teringen die in het beveili
gingssysteem zijn aangebracht.
De problemen die samenhan
gen met geavanceerde tech
niek zijn niet te onderschatten.
Zeker, nieuwe technologische
vindingen hebben zonder eni
ge twijfel ons leven vergemak
kelijkt en ons een wijder blik
veld gegeven. De televisie, de
auto, de telefoon, wie zou ze
willen missen? Zonder de
technologische vooruitgang uit
het verleden zouden wij nog
als jagers en verzamelaars
te voet proberen te
overleven, en slechts weinigen
zouden daarin slagen. Het le
ven zou bepaald geen plezier
zijn, maar een dagelijkse
„struggle for life" met weinig
winnaars en veel verliezers.
Plaag en zegen
Maar de medaille heeft ook
een keerzijde. Sommige vin
dingen, zoals de snelle kweek
reactor, zijn eerder een plaag
dan een zegen. Andere zijn zo
wel plaag als zegen. Ik hoef
maar op de auto te wijzen.
Weer andere zijn technisch
een groot succes maar com
mercieel een flop, zoals de me
gabyte-chip van Philips.
Niet zonder zorg moet ik vast
stellen dat wij (burgers, politi
ci) vrijwel geen greep hebben
op de technologie. Wie een
nieuw pad wil bewandelen
kan dit zonder meer doen.
Niemand kan hem of haar
stoppen. Wij beoordelen alleen
het eindresultaat en moeten
dan bijna altijd met spijt con
stateren dat de ingezette ont
wikkeling niet meer te stuiten
is. Er zijn immers economische
belangen in het geding, ande
ren doen het ook en je mag de
vrijheid van onderzoek niet
aantasten. Wij kennen de ar
gumenten allemaal en zij zijn
nog waar ook. Maar als wii het
hierbij laten, wordt de techno
logie een niet te temmen paard
dat ons meeneemt naar land-
streken waar wij beslist niet
heen willen.
Er zal dus moeten worden ge
kozen tussen wat wél en wat
niet toelaatbaar is, en wel in
een zo vroeg mogelijk stadium,
waarin een ontwikkeling nog
kan worden gestopt. De poli
tiek heeft hierin een duidelij
ke taak en even duidelijk is
dat deze taak op dit moment
schromelijk wordt verwaar
loosd.
Biotechnologie
De gang van zaken met be
trekking tot de biotechnologie
(het manipuleren van planten
en dieren) illustreert dat maar
al te duidelijk. Vanuit vele
hoeken en posities van de s
menleving wordt ernstig
waarschuwd tegen de mogt
ke gevaren van de biotech:
logie. In het overleg tussenj)
Tweede Kamer en de
windslieden van Landboif
Natuurbeheer en Visserij i
middels gebleken dat een
te meerderheid deze gevarl
ook ziet. Men wil dat er
voorzichtigheid wordt
tracht. Kamer en regering z
het er ook over eens dat er e
wet op de Biotechnologie mo|
komen. Maar tegelijkert
subsidieert het ministerie v
Economische Zaken de oit
wikkeling van de biotechnolfo
gie en probeert zij Amerika,
se biotechnologiebedriiv
over te halen zich in ons I
te vestigen.
Waarschijnlijk zal h
duren voor de bedoelde wet
werking treedt dat de i
mische belangen al zo gro
zijn geworden dat geen wet
meer kan keren. Politiek J
kiezen. Waarom doen we
dan niet?
DICK TOMMiJ
(De auteur is lid van de
de Kamer voor D66)
BRIEVEN VAN LEZERS
Van den Broek
„We moeten de oppositie in
Irak steunen en proberen Sad
dam Husayn ten val te bren
gen". Dappere woorden van
onze minister van buitenland
se zaken na terugkeer uit Iran.
Van den Broek, die samen met
de hele Nederlandse regering
achter Amerika aanliep voor
en tijdens de Golfoorlog, kan
$at natuurlijk gemakkelijk
zeggen. Het bedrijfsleven dat
straks weer gewoon 'zaken'
met Saddam gaat doen, zal de
opmerking van Van den
Broek niet in dank afnemen.
B. Kloosterboer,
SCHEVENINGEN.
Kurden
Anderhalf miljoen Kurden op
de vlucht, chaos in Kuwayt
door corrupte macht, Irak
platgebombardeerd, de geal
lieerden hebben de oorlog ge
wonnen.
Het is Voor het overgrote deel
van de mensheid amper te
vatten dat Amerika zo trots is
op wat men bereikt heeft.
Schwarzkopf en Powell mogen
dan voorop lopen straks bij de
ticker tape parade, voor mij
moesten zij zich diep schamen
dat het met de Kurden, die
vochten voor hun vrijheid, zo
is afgelopen.
M. Spekenbrink,
DEN HAAG.
Huiseigenaren
Met grote ergernis heb ik uw
artikel gelezen over de voor
deliger uitzijnde huiseigenaar
ten opzichte van de huurder
waar het gaat om de woonlas
ten. Geheel wordt hierin voor
bijgegaan aan het feit dat de
woningeigenaar sedert 1962,
toen de onroerend-goedbelas-
ting nog personele belasting
heette, op gelegaliseerde wijze
door de overheid bestolen
wordt. Betaalde men in 1962
circa 40 gulden per jaar, anno
1991 is dit 992 gulden per jaar
oftewel 2500 procent meer. De
laatste verhoging in 1991 be
draagt in één keer 25 procent.
Men beroept zich op de geste
gen huiswaarde alsof een wo
ning nu 25 keer zoveel zou op
brengen. Dus een woning van
40.000 gulden in 1962 zou nu
een miljoen waard zijn! Dat
verschil kun je toch niet ope
ten. Ten tweede is er een in
flatie van X procent per jaar
en dat loopt op. Men verduis
tert gewoon het feit dat de
huizen door de inflatie meer,
theoretisch dan, waard zijn.
W.J. Scheelings,
DEN HAAG.
Goede zaak
In de krant van donderdag 28
maart staat een artikel over de
Guardian Angels. De overheid
is er niet zo blij mee, want nu
komt de onvrede van de be
volking over de veiligheid en
het onvermogen van de rege
ring om hier wat aan te doen
naar boven. Vreemd genoeg
heb ook ik een stuk hout in
m'n auto liggen en onlangs
kwam ik iemand tegen die een
groot mes bij zich had. Voor
pitbulls, zei hij. Later hoorde
ik dat het meer om die twee
benige pitbulls ging, dat ge
vaarlijke soort. Op de radio
hoorde ik een dag eerder een
minister praten die vertelde
dat de burgers zelf wel voor
elkaar opkomenDe man
gelooft nog in Roodkapje, rus
tig verder laten slapen. Deze
brief zou ik niet geschreven
hebben, als ik onder aan die
zelfde pagina niet een stukje
zag staan over de beveiliging
van de Maastunnel door werk
lozen. Dus tóch burgerwacht!
Of zijn het werkloze politiea
genten? Ik lees uw krant om
dat het een krant is die geen
sensatie geeft, maar naar mijn
mening wel een reëel verslag
van de gebeurtenissen. En in
die krant lees ik toch herhaal
delijk van mensen die zonder
reden aangevallen worden, be
roofd, aangerand, gemoles
teerd enzovoort, 't Wilde Wes
ten is dichterbij dan u denkt.
Daarom nu een woordje tot de
waarschijnlijk alweer vertrok
ken Guardian Angels:
wezighi
D. Jansen
's-GRAVENZANDE.
Dood in de pot
'Hoera!' voor prof. J.W. Oerle-
mans! Dit vanwege zijn 'ver
zuchtingen' over de 'werking'
van de parlementaire demo
cratie in ons land (werkt die
eigenlijk wel?). Zijn opmerkin
gen (tegenover Stevo Akker
man weergegeven in Finale
van zaterdag 30 maart) zijn mij
Minister Van den Broek.
uit het hart gegrepen. Want
als je de dames en heren parle
mentariërs een groot aantal ja
ren volgt, zinkt je de moed wel
in de schoenen. Onmacht! En
dat er geen luide protesten zijn
geroepen over de zelf toege
kende forse verhoging per ja
nuari 1991 is mij onbegrijpe
lijk. Ook met de heer Oerle-
mans' conclusies in de laatste
paar alinea's ben ik het eens.
Maar wie zal dat krachtig te
rugfluiten van de 'overheid'
dan wel moeten doen? Dat is
me nog niet duidelijk.
H.J.M. Buller,
DEN HAAG.
FOTO: CEES VERKERK
Verontrustend
Ik ben longpatiënt sinds mijn
geboorte en heb de laatste ja
ren aan de zuurstof gezeten.
Op het laatst zelfs vier liter....
Miin enige redding was een
dubbelzijdige longtransplanta
tie. Deze is in het St.-Antoni-
usziekenhuis in Nieuwegein
verricht en heeft mij van een
wisse dood gered. De ontwik
keling rondom de toewijzing
van (onder meer dubbelzijdi
ge) longtransplantaties aan
Groningen is op z'n minst ver
ontrustend. „Vanwege moge
lijkheden tot wetenschappelijk
onderzoek, aangezien Gronin
gen een academisch zieken
huis heeft en dus tevens oplei
dingsmogelijkheden en boven
dien ook de technische voor
zieningen heeft", zou de reden
voor deze toewijzing zijn. 't St.
Antonius, hoewel in naam niet
academisch, leidt ook mensen
op, neemt bovendien deel aan
het onderzoeksteam gevormd
samen met de Universiteit van
Rotterdam en Leiden en blijkt
technisch en kwalitatief uitste
kend voorzien te zijn. Verder
is de afstand veel te groot
(voor velen bijna drie uur),
wat de versheid van de longen
niet ten goede komt. De op
bouw van het program van
longtransplantaties is in Nieu
wegein reeds voltooid, in Gro
ningen nog niet: die heeft een
half jaar opstarttijd nodig, wat
de doodsteek voor veel patiën
ten kan betekenen...
Robert Stoelenga,
Eerste patiënt dubbele long
transplantatie,
SOEST.
450 Jaar Jezuïeten
'Hoera!' voor prof. J.W. Oerlemans!
Om de naam van volgelingen
van Christus waardig te zijn,
moesten de Jezuïeten toch hun
best doen om Zijn denken en
doen tot het hunne te maken.
Om naar Zijn voorbeeld dient-
baar te zijn. Wat heeft men er
dan op tegen dat daaraan hun
opvoeding werd aangepast? In
elk geval waren de gevolgen
dat men toendertijd veilig op AitUgiSS
straat kon lopen, zonder bang
te zijn voor tasjesroof, zonder
bang te zijn dat je fiets ver
dween, zonder bang te zijn als
je kinderen buiten speelden.
Dat is tegenwoordig wel an
ders geworden met die slappe
opvoeding. Nu moet niets
meer, nu mag alles. Terwijl
vroeger onderscheid geleerd
werd, en klaagt nu de minister
dat alle wetten worden over
treden. In elk geval hebben de
Jezuïeten altijd mensen opge
leid tot karakters. Maar sinds
roepingen banen werden, is er
geen mens meer voor te krij-
In uw krant van vrijdag 22
maart stond tot mijn grote te-
FOTO: STEPHEN EVENHlf
leurstelling dat de door mij 0
maakte 21 meter hoge tulpl
de watertoren in Roelof
arendsveen is vervaardigd if
plexiglas. Aangezien dat
merknaam is van een concil
rerende acrylaatsoort, hecht
eraan u te laten weten dat f
Altuglas voor de tulp heb j
bruikt. Het nieuwe merk Alt
glas is ontstaan na de fusie v
drie grote Europese namen 1
de polymethylmethacrylar
industrie, namelijk Altr'
Casolith en Vedril, tot
chem. Voor het overige i
dan lof voor het artikel
Roelofarendsveen, de Blo«
van de Randstad.
B. Regoor,
ROELOFARENDSVEEN.
