.Salman gevangen in een web"
Het goede huwelijk tussen
fantasie en werkelijkheid
1 Jan Willem Hofstra
(83) overleden
Ketting van danseres Anna Pavlova gestolen
SCHEIDENDE ECHTGENOTE MARIANNE WIGGINS:
'Aïda' in Amsterdam vol van beloftes
KUNST/RTV
CeidócSoutont
WOENSDAG 3 APRIL 1991 PAGINA
4Ei
AMSTERDAM Theatercriticus en dichter-
/schrijver Jan Willem Hofstra is op 83-jarige
t leeftijd in zijn woonplaats Amsterdam overle-
t den. Aanvankelijk was Hofstra acteur bij de ge-
e zeischappen Eduard Verkade en Cor van der
h Lugt Melsert. Na muziek- en zangstudie was hij
v begin jaren dertig verbonden aan de opera van
o' Bremen. Later ging Hofstra schrijven, recense
ren en was hij zang-pedagoog. Van 1947 tot zijn
I pensioenering in 1973 werkte hij bij de KRO.
r Eerst als presentator van radio- en televisepro-
g gramma's en vanaf 1962 als chef drama/mu-
c ziek. Hofstra publiceerde theater- en muziek-
,t ^kritieken in het toenmalige dagblad De Tijd,
J waar hij ook columns schreef. Verder gaf hij
t een tiental boeken uit en publiceerde hij enkele
5 gedichtenbundels.
AMSTERDAM Een ketting die heeft
toebehoord aan de beroemde Russische
danseres Anna Pavlova is ontvreemd tij
dens een expositie in het Rotterdamse
Hilton hotel.
De dader heeft het sieraad uit een glazen vitri
ne gehaald, evenals een drieluik van de hand
van Jean Thomassen waarop Pavlova staat af
gebeeld tijdens het voeren van zwanen. Dit
heeft Thomassen dinsdag meegedeeld. De dief
stal is vermoedelijk al gepleegd op woensdag 26
maart. De ketting is het eigendom van het Ne
derlands Theater Instituut (NTI) in Amster
dam. De verzekerde waarde bedraagt tweehon
derd gulden. Volgens M. Wildeman van het Ne
derlands Instituut voor de Dans is het sieraad
echter vooral van cultuur-historische waarde
en onvervangbaar.
„We zijn bang dat de dader de ketting zal weg
gooien als hij ontdekt dat het niet eens echt
goud is". Het verhaal gaat dat Anna Pavlova
het sieraad vermoedelijk in de twintiger jaren
heeft gekregen van een Indiase maharadja. Het
is een zeventig centimeter lange, dubbele goud
kleurige ketting met een ronde pendant van
jade dat op borsthoogte hangt. Aan weerszijden
van de ketting zijn slangekopjes bevestigd die
in de bek kwastjes van gouddraad vasthouden
en zijn bezet met glinsterende steentjes.
De door Jean Thomassen en John Heijnemans
opgezette reizende expositie over de in 1881 in
Sint Petersburg geboren Anna Pavlova startte
op 2 januari in hotel Des Indes in Den Haag.
Daar blies Pavlova op 23 januari 1931 de laatste
adem uit, aan de vooravond van haar afscheid-
stoernee die in Nederland zou beginnen. Zestig
jaar later, op haar sterfdag, onthulden sir Mi
chael Jenkins en Alexander Chickvaidze, am
bassadeurs van Engeland en van de Sovjetunie,
een portret van Pavlova in Des Indes.
De expositie bestond onder andere uit de attri
buten die ooit aan Pavlova hebben toebehoord
en door de impresario Ernst Kraus zijn nagela
ten aan het Nederlands Theater Instituut. Ver
der waren er ruim twintig schilderijen van de
hand van kunstenares Ine Veen te zien.
Van 7 maart tot eind mei zou de expositie in
Rotterdam te zien zijn en daarna in het Am
sterdamse Hilton. Het is, zo verklaart Jean
Thomassen, zeer onzeker geworden of de plan
nen voor Amsterdam en mogelijk ook België en
Londen nog kunnen doorgaan. De expositie is
drastisch uitgekleed nu het NTI heeft besloten
om zijn eigendommen uit veiligheidsoverwe
gingen terug te halen.
Wildeman spreekt de hoop uit dat de dader de
ketting niet zal weggooien maar - desnoods
anoniem - terug bezorgen.
Rijksaankopen E
in Halsmuseunr
HAARLEM „Souvenirs, rel""l'
cente en oudere realistischjU-l.
kunst uit de collectie van hej
Rijk". Dat is de titel van eea "1
expositie van rijksaankopeirJ
door de Rijksdienst Beeldend(_JJ
Kunst. De tentoonstelling i|
van 17 mei tot en met 7 juli iij
het Frans Halsmuseum iiLEI
Haarlem. Tegelijkertijd wordjieel
in de Vishal, de tentoonsteljjru]
lingsruimte van het museum
aan de Haarlemse Grotf
Markt, de expositie „Getooid°er
en versierd" gehouden, waa/an
sieraden uit de Rijkscollecti$chc
ten toon gesteld worden. /ori
Se t
LONDEN Schrijfster
Marianne Wiggins schil
dert haar echtgenoot Sal
man Rushdie af als een
zwakke, door zichzelf ge
obsedeerde man die er
niet in is geslaagd de rol
waar te maken die de ge
schiedenis hem heeft ge
geven. Zij zegt dat de eni
ge zaak waarvoor Rushdie
gedurende de twee jaar
dat hij zich nu verborgen
houdt, in het geweer is ge
komen, zichzelf is.
Terwijl anderen in zijn naam
campagne voerden voor de
vrijheid van meningsuiting,
maakte hij zich alleen druk
om zijn eigen carrière. Rush
die is zo geïsoleerd dat hij zijn
voeling met de wereld heeft
verloren, aldus Wiggins. Afge
lopen Kerstmis, aan de voora
vond van de Golfoorlog, had
hij het erover kolonel Khadaf-
fi van Libië te onthalen in een
poging zijn leven te redden.
Salman heeft echtscheiding
aangevraagd, zo werd vorige
week bekendgemaakt. Wig
gins zegt dat ze medelijden
heeft met Rushdie, die voor al
tijd aan de zelfkant van de sa
menleving zal moeten leven.
„De grote denkfout die hij
heeft gemaakt is dat hij dacht
dat het om hem ging", aldus
Wiggins. „En dat was nooit zo.
De kwesties waar het om ging
waren de vrije meningsuiting
en de racistische maatschappij
in Engeland, en hij stapte niet
naar voren om zijn mond open
te doen. Waar hij de afgelopen
twee jaar over heeft gepraat is
Salman Rushdies c
Duivelsverzen
Wiggins en Rushdie doken in
februari 1989 samen onder na
dat ayatollah Khomeini Rush
die ter dood had veroordeeld
wegens diens boek De Dui
velsverzen. Zij leven nu al
maanden van elkaar geschei
den. In haar souterrain in
West-Londen .vertelt Wiggins
dat ze achttien maanden lang
in een „keurslijf van loyaliteit
en publieke toewijding" heeft
geleefd. Ze wil, hoewel ze ze
ker woedende telefooptjes van
Rushdie kan verwachten na
publikatie van dit interview,
„erg openlijk" praten over de
manier waarop Rushdie de
pers manipuleert.
Over zijn recente bekering tot
de islam, die veel van zijn aan
hangers veronthutste, zegt ze:
„Dit is een man die zijn erg,
erg persoonlijke religieuze be
kering aankondigt op een uit
zonderlijk publieke manier en
dan aanstoot neemt aan ieder
een die in het openbaar over
hem praat, en hen een emotio
nele prijs afdwingt".
Wiggins bekritiseert het feit
dat Rushdie zijn tragedie niet
heeft gebruikt om over andere
gewetensschrijvers te spreken.
„Het enige wat je hoeft te doen
is te zorgen dat je het nieuwe
nummer van het blad van
Amnesty International krijgt.
Vorig jaar zijn 2000 schrijvers
geëxecuteerd in Iran, Guate
mala, Ecuador en de Sovjetu
nie. Salman spreekt nooit over
deze schrijvers".
„Iedereen van ons die van
hem houdt, die hem toegewijd
was, die zijn vriend was, wenst
dat de man even groot was ge
weest als de gebeurtenis. Dat is
het geheim dat iedereen pro
beert verborgen te houden.
Rushdie is dat niet. Hij is niet
de dapperste man van de we
reld, maar zal alles doen om
zijn leven veilig te stellen".
Gebruikt
Het ware Rushdie-verhaal
wacht erop geschreven te wor
den, zegt Wiggins: het verhaal
van wie hem heeft gebruikt.
Voor de Britse moslims was
een dode Rushdie van geen
enkel nut. Hij moest in leven
blijven, maar hij moest wel ge
loven dat hij waarschijnlijk ge
dood zou worden.
„De Britse regering heeft dat
ook nodig, omdat het de men
sen opzet tegen moslims. In
het midden van dat alles staat
de man. Het feit dat hij op te
levisie verschijnt om een per
soonlijke bekering aan te kon
digen toont aan hoezeer zijn
persoonlijkheid is gebroken".
„Eind december had hij het
erover dat hij naar Egypte wil
de gaan en hij belde me twin
tig dagen voor de deadline in
de Golf op en zei: „Wees niet
verrast als je een foto van mij
en Khadaffi ziet waarop we el
kaar de hand schudden". Ik
wilde helemaal niet met hem
getrouwd zijn. Wie is deze
man? Handen schudden met
Khadaffi, waarvoor? Om je le
ven te redden, Salman? Hij
was in een fantastische ge
moedsgesteldheid. Hij zou naar
Cairo gaan, president Muba
rak zou hem de hand schud
den en hem aan Khadaffi
voorstellen. Dit was waanzin!
Aan de vooravond van de
Golfoorlog! Hij was zo geïso
leerd dat hij er geen idee van
had wat de rest van de wereld
dacht".
Niets gedaan
De Britse regering heeft niets
gedaan om met hem in contact
te blijven, dus zijn gemoeds
toestand is erg vreemd... Dit is
een man die gevangen zit in
een onontwarbaar web dat hij
niet begrijpt, omdat hij zichzelf
er niet uit kan losmaken".
Wiggins, die op het moment
werkt aan een toneelstuk met
de naam 'Revenge', schuwt
ook het schrijverschap van
haar echtgenoot niet als ge
spreksonderwerp. Het is een
proces van zelfontdekking,
zegt ze. „Wanneer de Engelse
literatuur terugkijkt op het le
ven van Salman Rushdie, zal
zij zien dat deze man zijn le
ven in zijn werk heeft ge
pompt. 'Midnight's Children'
gaat over India. 'Satanic Ver
ses' over hoe het is om immi
grant te zijn. Hij lijkt te on-
dekken wie hij is door zijn
psychotechnische, briljante
schrijven. Joost mag weten
waarover zijn volgende roman
zal gaan. Over het ondekken
van God, ongetwijfeld. Het zou
me gek maken, want wat hij
uiteindelijk overhoudt is geen
privéleven en deze verbijste
rende boeken".
Op de vraag of het verkeerd is
geweest onder te duiken wei
gert Wiggins te antwoorden.
Ze is geen revisionist, zegt ze.
Zij geeft als reden voor de
scheiding „ideologische ver
schillen". Over de tijd dat ze
samen met Rushdie was on
dergedoken vertelt ze: „Ik was
er om psychologische en emo
tionele redenen voor hem, en
omdat het handig is een vrouw
in de buurt te hebben... On
derduiken is een stuk gemak
kelijker dan weerterugkeren
in de maatschappij".
Einde
Met de scheiding komt een
einde aan een relatie die be
gon toen Wiggins, een Ameri
kaanse, vier jaar geleden naar
Londen verhuisde. Beide part
ners waren eerder getrouwd
geweest en hebben een kind
uit hun eerste huwelijk. Wig
gins gaf een diner op Thanks
giving Day en haar Ameri
kaanse vertegenwoordiger
nam Rushdie mee. „Toen hij
wegging zei hij: „Je moet me
eens opbellen. Daar zijn tele
foons voor". Ik deed het niet
omdat hij, hoewel ik zijn boe
ken had gelezen, geen enkele
van die van mij had gelezen.
Dus in plaats daarvan stuurde
ik hem twee van mijn korte
verhalen".
Hij schreef terug om te zeggen
hoeveel hij ervan had genoten;
ze gingen samen naar een pan
tomime; twee weken later
woonden ze samen. Voor bui
tenstaanders leek het een
sterk huwelijk. Toen ze voor
het eerst uiteengingen in juli
1989 geloofden velen in het li
teraire circuit, dat dit was om
Wiggins in de gelegenheid te
stellen haar roman 'John Dol
lar' te promoten zonder het ge
vaar te lopen vermoord te
worden. Ze vertelde later aan
vrienden dat ze daarna meteen
was teruggegaan naar Rushdie
en dat iedereen erin was gelo
pen.
Wiggins gevoelens over haar
huwelijk zijn erg veranderd.
Afgelopen herfst deed zij in
een interview met de BBC
weliswaar toespelingen op de
problemen achter hun schei
ding, maar ze benadrukte hun
liefde voor elkaar. Op de
vraag hoe de affaire rond de
Duivelsverzen hun leven had
beïnvloed, zei ze toen: „Wij
tweeën waren denk ik heel
erg één persoon. Er was nooit
enige sprake van dat ik niet
met hem mee zou gaan...
(maar) het werd duidelijk dat
dit een gebeurtenis was waar
ik min of meer buiten stond".
Tijdens dit interview zegt ze:
„Het laatste gesprek dat ik met
hem had was op 14 februari, ik
belde hem op omdat het die
dag twee jaar geleden was dat
de fatwah werd uitgesproken.
Ik heb er geen idee van hoe
het hem de afgelopen zes
maanden vergaan is. We heb
ben absoluut geen contact met
elkaar gehad, behalve een
schreeuwtelefoontje vorige
week zondag".
Rushdie was niet bereid com
mentaar te geven op de in
houd van het interview.
TIM RAYMENT
(c) The Sunday Times
Schrijfster Marianne Wiggins dook in februari 1989 met haarf"33
echtgenoot Salman Rusdie onder, nadat ayatollah Khomeini3V01
Rushdie ter dood had veroordeeld wegens diens boek De Dui-PP
velsverzen. foto: anp
b Haarlem heeft
vanaf 12 april
1 eigen museum
Kvoor archeologie
7 HAARLEM Vierdui-
Ijzend jaar wonen en wer-
t(ken aan het Spaarne geïl-
2 lustreerd aan de hand van
i opgegraven voorwerpen
3 van aardewerk, glas, leer,
l metaal, steen en been. Dat
<is in het kort wat de be
zoeker van het eerste ar-
-i cheologisch museum in
3 Haarlem te zien krijgt.
;Het museum wordt 12 april
«geopend. Het museum, dat
longeveer 370.000 gulden
jheeft gekost, heet officieel
/Archeologisch Museum
'Haarlem en is gevestigd in
$de kelder van de Vleeshal
laan de Grote Markt. Het mu
seum wil op een aantrekke
lijke manier iets van de grote
jrijkdom aan archelogisch
rmateriaal tonen dat de stad
'heeft opgeleverd. In de kel-
jder van de Vleeshal zijn een
jviertal tentoonstellingen te
^bezichtigen: een overzicht
iivan de geschiedenis van
jHaarlem, voorwerpen die
j onder de Vleeshal zijn ge-
avonden, een educatieve
'ruimte, en een expositie over
,|kook-, eet- en drinkgerei
door de eeuwen heen.
Promopop
Ter promotie van
de nieuwste
single
'Flashpoint' van
The Rolling
Stones is in New
York een
gigantische
opblaaspop
geplaatst op het
dak van een
gebouw in
Broadway. 'Ruby
Tuesday', zoals
de naam van de
pop luidt, kennen
Stones-fans al
van de optredens
die de Stones
gaven in zowel
Amerika als
Europa. Ze stond
toen aan de
zijkant van het
podium.
foto: ap
{AMSTERDAM De
^porthallen Zuid in Am
sterdam kunnen zich niet
frieten met Thebe of de
ÏArena in Verona. Ze heb
ben meer weg van de Bra-
)banthallen in Den Bosch,
Waar vorige zomer ook al,
pnder bloedhete omstan
digheden, enige muzikaal
pok heel bevredigende
opvoeringen van Verdi's
ppera 'Aïda' werden gege-
yen.
bit jaar komt het tot een Am
sterdamse reprise in het met
Ie Brabanthallen vergelijkba
rse evenenementencomplex
[Sporthallen Zuid'. Kon Den
l3osch per voorstelling zo'n
i(100 bezoekers onderbrengen,
ijn Amsterdam is plaats voor
)000 mensen per keer. In
jlaats van in totaal 18.000 ope-
•agangers in het Zuiden
waarvan 65% zei voor het
?erst naar de opera te gaan),
hoopt men in Amsterdam dus
een kleine 25.000 gasten te
verwelkomen tijdens de reeks
van zes opvoeringen op 30 au
gustus en 2, 5, 8, 11 en 14 sep
tember.
Dat Rotterdam op 1 september
de Amsterdamse operawereld
concurrentie zou aandoen met
het eenmalige Pavarotticon-
cert wordt niet als zodanig er
varen. De Amsterdamse infra-
struktuur is beter dan de Bos
sche. Om te beginnen is er een
optimaal en rustig funktione-
rende airconditioning. Verder
wordt een met behulp van de
TU Delft ontwikkeld electro-
akoestisch systeem ingezet om
de problemen van (te grote)
afstand, reflectie en absorptie
te regelen en tenslotte zullen
de kleinere hallen als pu
blieksruimte worden inge
richt.
Gemeenschappelijke noemer
bij de spektakelstukken vorig
en dit jaar zijn niet alleen het
soort lokatie en de carrévormi-
ge speelruimte, maar ook re
gisseur Dominik Neuner en di
rigent Ed Spanjaard. Vandaar
ook, dat de bezoeker weer
wordt geconfronteerd met het
zeven meter hoge, acht meter
brede en zes meter diepe ko
ningsmasker a la Toetancha-
mon als pièce de résistance,
waaromheen de handeling
zich afspeelt.
Met veel begrip voor geome
trie en met begrip ook voor de
rondom het toneel zittende be
zoekers koos Neuner in Den
Bosch (net als ooit Pietro Zuffi
in Verona) een rechthoek van
20x40m als oercel van een heel
creatieve vormgeving en pre
senteerde dienovereenkomstig
pyramide en kubus als bouwe
lementen van zijn haast uit
Lego stenen opgebouwde we
reld.
Ook muzikaal ontbreekt het
niet aan spektakel dankzij de
inbreng van 300 uitvoerenden,
ditmaal het opnieuw in een
zaalhoek gesitueerde Residen
tie Orkest in grotere bezetting
dan vorig jaar het zichzelf
overtreffende Brabants orkest,
een momenteel gerecruteerd
koor van 180 leden onder
Louis Buskens en door Jurek
Makarovsky gechoreografeef-
de dansers.
Wat de solisten betreft, wacht
een aangename verrassing. Be
loofd wordt een 'verrassende
intenationale rolbezetting'
rond de Aida van Maria Chia-
ra (beschikbaar onder andere
omdat dit jaar in Verona geen
'Aida' gaat) en de Amneris
van Gail Gilmore. Pieter van
den Berg zingt Ramfis, Wout
Oosterkamp de koning, Henk
Smit Amonasro. Voor het ge
val dat is opnieuw Pauletta de
Vaugh als understudy voor de
hoofdrol aangetrokken.
De onder meer door Troy Eu
rope gesponsorde vrije pro-
duktie gaat ongeveer 2,5 mil
joen gulden kosten. Niettemin
vallen de toegangsprijzen mee.
Afgezien van de wat verhoog
de premièreprijzen variëren
deze tussen 35 en 110 gulden.
De schriftelijke kaartverkoop
is inmiddels via het Amster
damse Uitburo gestart, na 1
mei kan ook telefonisch wor
den gereserveerd.
JAN DE KRUIJFF
BEELDENDE KUNST IN EEN POPULAIR JASJE
Fantasie in de ban van de werkelijk
heid. Zesdelige serie over Neder
landse kunst. TROS-televisie. Ne
derland 2 om 23.30 uur. Woensdag.
HILVERSUM Bij de
TROS zitten geen waag
halzen. Daar hebben ze
geen programma-makers
die hun nek durven uit
steken omdat ze in iets ge
loven. En zijn die er wel
dan roepen ze niet hard
genoeg om te worden ge
hoord. Dat is heel jammer,
want op die manier wordt
het spelletje-serie-patroon,
dat het Nederlandse tele
visie-scherm op de best
bekeken uren teistert,
nooit doorbroken. Het ge
volg is dat een prachtige
kunstserie als 'Fantasie in
de ban van de werkelijk
heid' op een tijdstip be
landt dat de meeste men
sen voor een verblijf tus
sen de lakens kiezen.
Nu zullen veel mensen roepen:
het is kunst, dus dat kan je
laat brengen, want daarin is
maar een klein publiek geïnte
resseerd. Of: wat moet ik met
schilderijen op mijn scherm,
geef mij maar een tranentrek
kend liefdesdrama. Wie de
moeite neemt wat langer te
blijven zitten en de eerste afle
vering van 'Fantasie in de ban
van de werkelijkheid' bekijkt,
zal concluderen dat alles waar
hij in spelletjes en series naar
zoekt in deze zesdelige reeks
aanwezig is. Hij is namelijk
heel knap gemaakt. Het is een
soort vijf-vliegen-in-een-klap-
produkt, zonder dat op de
kwaliteit wordt ingeboet.
Hiervoor mag de kijker vooral
de kunsthistoricus drs. Emile
Meijer bedanken. Hij creëert
op het scherm een goed huwe
lijk tussen fantasie en werke
lijkheid door de twee constant
aan elkaar te spiegelen. En
dan 'lezen' schilderijen ineens
als de spannendste jongensboe
ken of de beste keukenromans
'De keukenmeid' van Vermeer.
en lijken al die hedendaagse
spelletjes te degraderen tot ou
derwets vermaak. En tijdens
die fantasie-prikkeling blijft
constant de dwingende vraag
aanwezig in hoeverre de wer
kelijkheid de creativiteit van
de kunstenaar heeft beïnvloed,
maar ook in hoeverre die fan
tasie zijn uitwerking heeft ge
had op de werkelijkheid.
Niet alles
„We pretenderen met deze se
rie niet alles over de Neder
landse kunst te vertellen", laat
drs. Meijer op bijna veront
schuldigende toon weten.
Maar dat kan natuurlijk ook
helemaal niet als je maar zes
keer vijfentwintig minuten
alle kennis mag spuien die je
in huis hebt. En in het geval
Meijer gaat het echt om een
enorme berg. Eigenlijk zou
zo'n serie het hele jaar door'
een wekelijkse frequentie
moeten hebben en dan op een
kijkwaardig uur, want echt, hij
is geschikt voor iedereen. Het
concept dat drs. Meijer be
dacht, is namelijk uiterst ge
bruiksvriendelijk. De afleve
ringen vliegen voorbij en toch
heb je na afloop een berg ken
nis opgedaan. Zo verhaalt de
eerste aflevering over de in
spiratiebron van de schilder.
Nou ja, die lag bijna letterlijk
op straat.
Hoewel de TROS deze reeks
(als eerste) uitzendt, is het een
produktie van RNTV, ofwel
de televisie-afdeling van de
Nederlandse Wereldomroep.
Een van de opdrachten die
deze zendgemachtigde heeft, is
het 'promoten' van ons land
buiten de grenzen. Met 'Fanta
sie in de ban van de werke
lijkheid' lukt dat wonderwel,
want door de schilderijen te
spiegelen aan de werkelijk
heid, worden de aardigste (toe
ristische) plekjes van ons land
prachtig uitgelicht getoond.
Deze serie is het vervolg op
een museumreeks die ook door
RNTV werd gemaakt en in
twintig landen werd uitgezon
den. In ons land was de TROS
daar verantwoordelijk voor.
Gestimuleerd door het succes
kreeg drs. Meijer tweeneneen-
half jaar geleden de vraag of
hij een vervolg wilde maken.
Zijn probleem was waar begin
je en waar eindig je. „Ik ben
daarna twee jaar bezig geweest
om het concept te bedenken
en deze vorm te geven".
Beeldgrappen
Vooral beeldtechnisch ziet de
serie er heel mooi uit. Zo zit de
tweede aflevering over de
zinsbegoocheling van de wer
kelijkheidsillusie bijvoorbeeld
vol beeldgrappen, wordt er
volop met de techniek ge
speeld en onstaan zo af en toe
nieuwe, grafische schilderijen.
De reeks speelt zich af in een
imaginair museum, waar vijf
eeuwen kunst aan de kijker
voorbij trekken. Daarbij gaat
het om echte kunstwerken in
Nederlands bezit. Er wordt
slechts gebruik gemaakt van
twee reprodukties. In totaal
werden drieentwintig musea
bezocht en op zestien lokaties
gefilmd. Drs. Meijer: „Ik heb
deze serie alleen kunnen be
denken omdat ik oud ben. Zo
iets kan je niet verzinnen ach
ter een bureau met een paar
kunstboeken onder handbe
reik".
HANS PIËT
