ans Kraay en het enge voetbalwereld je
voetballerlei
Helm
nj PORT
QeidóaOowiant
ZATERDAG 30 MAART 1991 PAGINA 15
feerlusconi doet Sacchi aanbod
jILAAN Silvio Berlusconi heeft Arrigo Sacchi een andere
tan aangeboden. Het Italiaanse dagblad Gazetta dello Sport
lelde dat Sacchi zowel de functie van algemeen manager als
*immentator op één van Berlusconi's televisiestations is aange-
tóen. Sacchi zou nog niet gereageerd hebben,
fe eigenaar van AC Milan, dat woensdag voor één jaar van Eu-
[pees voetbal werd uitgesloten, benadrukte desalnietemin dat
I trainer volgens hem geen schuld had aan de neergang van de
%eg. „De relatie met Arrigo is nog steeds prima zijn", aldus
jrlusconi. „Er zijn absoluut geen problemen. Arrigo zal zijn
fotract, dat loopt tot en met volgend seizoen, gewoon afma-
Roberto Falcao
Falcao blij met
weer gelijkspel
BUENOS AIRES Voor het
eerst sinds zijn aanstelling als
bondscoach was Roberto Fal
cao tevreden met een gelijk
spel. Acht duels werkte het
Braziliaanse nationale team af
sinds de oud-international in
dienst kwam. Niet eenmaal
kwam het team tot een over
winning, goed voetbal was er
ook al niet te zien. Ook na het
duel tegen Argentinië eerder
deze week wacht Falcao nog
op een zege, maar de bonds
coach had in ieder geval weer
eens een swingend nationaal
elftal aan het werk gezien: 3-3.
Hughes speler
van het jaar
LONDEN De En-
gelse Associatie van
Profvoetballers heeft
Mark Hughes geko
zen tot voetballer van
het jaar. De aanvaller
van Wales en Man
chester United is de
eerste speler, die voor
de tweede keer werd
uitverkoren. Ook in
1989 was die eer voor
Hughes weggelegd.
Een andere speler
van United, aanvaller
Lee Sharpe (19) werd
gekozen tot grootste
belofte.
OLYMPIQUE WIL MET
RESERVES NAAR BREST
MARSEILLE Olympique Marseille wil op
6 april het tweede team naar de uitwedstrijd
tegen Brest sturen. De Bretonse club weiger
de in te gaan op een verzoek om de wedstrijd
uit te stellen. Marseille komt op 3 april voor
de Franse beker uit tegen Dijon en moet ze
ven dagen later tegen Spartak Moskou aan
treden voor de Europacup.
Janoesjevski naar Aldershot
MOSKOU Sovjet-international Viktor Ja
noesjevski heeft een contract getekend bij de
Engelse vierde divisieclub Aldershot. De ver
dediger van CSKA Moskou kwam al in no
vember vorig jaar tot overeenstemming maar
de Engelsen zijn nog tot afgelopen week in de
weer geweest een werkvergunning voor hem
te krijgen.
Hodges zes duels
aan de kant
LONDEN Glyn
Hodges van Sheffield
United is door de
tuchtcommissie van de
Engelse voetbalbond
(FA) voor zes wedstrij
den geschorst wegens
het geven van een kop
stoot aan tegenstander
Gordon Armstrong in
het degradatieduel te
gen Sunderland.
Hij kreeg bovendien
een boete van 3500 gul
den.
Zijn club had Hodges
eerder beboet met 7000
gulden.
TRECHT Stellen dat
ans Kraay een contro-
ersieel figuur is, staat ge-
ant ijk aan het intrappen van
I tn enorme open deur.
Ti espiegelingen over de 's
ins activiteiten tot dus-
r roepen al gauw associ-
6i lies op met het bekende
oi erhaal van de twaalf am-
rel achten en de dertien on-
elukken, maar ook aan
hoenixen die uit hun as
errijzen. Een betere per-
inificatie van die type
ring zal niet zo gauw bij
mand anders worden
evonden.
ans Kraay weet dat en heeft
j ch gedurende lange tijd pu-
311 icitair ietwat schuil gehou-
n. Wilde afstand nemen van
n laatste actieve rol in de
itballerij, bij Feyenoord.
aar sinds hij bij Nederlands
iinige commerciële omroep,
™TL 4, als commentator actief
in wéér een nieuwe gedaan-
realiseert hij zich dat een
;tje aan de weg timmeren
geen kwaad kan. „Hoewel
er een hekel aan heb met
in die jonge journalisten te
•aten", zegt de inmiddels 54-
rige voetbalkenner. „Met be-
C aaide mensen praat ik über-
aupt niet meer en met ande
en nooit over zaken uit het
erleden".
li:
is )ud<
la
tij el'
nl
aa k
e bekenden
lilfcet is drie dagen na het ma-
ten van de afspraak voor het
eerste-interview-sinds-tijden'
met Hans Kraay. Hij heeft
aanvankelijk toegestemd en
we spreken af later plaats, tijd
<p. definitieve datum vast te
jen. De volgende dag belt
zegt toe, maar sluit het ge-
irekje af met vraag „Waar
lan we het eigenlijk over
ebben7". Het antwoord, dat
et gesprek zal gaan over zijn
uidige werkzaamheden, stelt
em kennelijk gerust",
Hoog Catharijne, het uit
jjn krachten gegroeide win-
iltjescomplex bij het Centraal
ation in zijn geboorteplaats
Itrecht, treffen we elkaar. Als
3*e] ide bekenden bijna, hoewel
rs e contacten door de jaren
me een oppervlakkig waren en
in de tijd dat hij voetbaltrai-
er was bij een club in de
uurt van 's verslaggevers
roonplaats eens sprake was
an een botsinkje. Zo'n voor
al, dat de bevestiging vormde
an die kant van Kraay's le
en als oefenmeester, waarin
uj nogal eens gebukt ging on
er stress. Druk, die hem ver-
cheidene keren noopte zich
an een aangegane contractue-
e verplichting te onttrekken.
IVaarbij het zelfs regelmatig
ebeurde dat zijn ploeg zich in
iet veld inspande voor de
pr unten en hij door de catacom-
^iien van het stadion ijsbeerde
imdat hij de spanning fysiek
liet aankon.
Inder persoon
)e Hans Kraay, die we deze
niddag ontmoeten, is een heel
ndere persoon. Ontspannen,
erieus en bij tijd en wijle hu-
noristisch. En zichtbaar aan-
1CC enaam verrast als er plots-
ra laps een dame op hem afstapt
0pim een handtekening te vra-
te jen. „U neemt me toch niet de
JU naling", is zijn reactie, die er
tee] ip duidt dat hij niet elke dag
ltre ien dergelijk verzoek krijgt,
naar hij is ook beducht voor
:en 'Poets-grap'. Die ook een
ndere dame kennelijk niet
in net hem uithaalt als ze zich
3r(j 'erderop verheft, bij ons tafel-
,rol je stilhoudt, maar haar identi-
eit verder niet bekend wil
naken. ,,Ik heb ze niet ge
tocht om zich zo te gedragen",
;rapt Kraay.
let zijn aardige voorvallen,
Vljdie aangeven dat Hans Kraay
iog niet is vergeten. En dat
treelt hem, dat wil hij best
6 oegeven. „Ieder mens heeft
«n zekere mate van ijdel-
stelt hij. „En ik ben in
opzicht natuurlijk geen
litzondering. Hoewel dat er
liet toe leidt dat ik zo nodig in
le publiciteit moet of vaker
M net mijn hoofd op het televi-
e' liescherm. Je moet je zwakke
>unten kennen. Ik ben al be-
cend genoeg. En voor meer
'erschijningen op de buis heb
niet het geschikte fysiek.
Ivo Laat mij nou maar lekker
le lommentaar geven bij voetbal-
Ie 1 WedstrijdenDaar beleef ik al
"'e jenoeg voldoening aan".
•o
nnjW aarheid
fans Kraay lijkt de waarheid
j-O niets dan de waarheid te
preken. Maar hij doet meer
dan dat, hoewel hij door de af
spraak vooraf over onder-
werp-beperking pas na het
sluiten van het aantekenblok
een paar erg aardige feitjes
geeft over zijn belevenissen
bijvoorbeeld ooit bij Feye
noord. De voormalige voetbal
trainer windt er namelijk geen
doekjes om dat hij het wereld
je, waarin hij ook nu nog door
zijn huidige televisie-werk
zaamheden moet vertoeven
niet zijn meest favoriete en
tourage is. Waarvan hij tijdens
buitenlandse trips bijvoorbeeld
regelmatig blijk geeft door
zich somtijds aan het pers-ge-
woel te onttrekken. Hij heeft
echter te lang een actieve rol
gespeeld in de voetballerij, het
sfeertje leren kennen derhalve
om toch niet bij tijd en wijle
ook kwink te slaan en voor
een snelle analyse tussendoor
en achteraf bij een wedstrijd is
hij ook niet te beroerd. „Het
is", zegt Kraay na voor hem
ongewoon lang nadenken,
„het is ondanks alle leuke din
gen die er ook aan zijn ver
bonden een eng wereldje. Er is
sprake van kinnesinne en als
ik ergens niet tegen kan is het
dat wel. Staat er bijvoorbeeld
tien keer iets positiefs in de
krant. Komt iemand met een
enkel negatief stukje naar je
toe en vraagt: heb je dat gele
zen?"
„Het probleem van de journa
listiek is dat er te vaak sprake
is van vriendjespolitiek. Daar
heb ik nooit aan meegewerkt.
Ik heb wat dat betreft m'n ei
gen p.r altijd slecht verzorgd.
Dat bellen met bekende jour
nalisten en ze dan onder de
roos bepaalde informatie door
spelen, daar heb ik nooit wat
voor gevoeld. Heb ik dan ook
nooit gedaan. Ik houd niet zo
van die verplichte nummers,
het geforceerde aardig zijn te
gen mensen die je helemaal
niet aardig vind. Denk je ove
rigens dat Hiddink wordt ge
beld door Fenerbahce? Ga nou
toch. Dat hele Europese voet-
balgebeuren is in handen van
tien of vijftien mensen".
Zelfbescherming
Hans Kraay heeft zich vanaf
zijn entree in de voetbalwe
reld, in het jaar van de Zeeuw
se watersnood (1953) altijd
staande kunnen houden. „Ik
heb bij alles wat ik in al die ja
ren ook aan verkeerde dingen
heb gedaan altijd gewerkt
vanuit de intentie het voetbal
en personen niet te beschadi
gen. Als je dat korisekwent
doet, blijkt toch dat de mensen
niet gek zijn. Daarom wil ik
ook als ik een interview geef
moeite doen om vragen serieus
en goed te beantwoorden. De
laatste jaren heb ik dus weinig
vraaggesprekken gehad. Uit
een soort zelfbescherming".
Niet in de laatste plaats dank
zij zijn prima babbel, die overi
gens de basis vormt voor het
adviesbureau dat hij al sinds
jaar en dag runt en waaruit hij
zegt voor zestig a zeventig pro
cent zijn inkomsten te puren,
kon Hans Kraay zich na elke
tegenslag weer nieuw presen
teren. Deze ochtend nog was
hij gastspreker bij de een of
andere tennis-bijeenkomst.
„Maar daar moet je voor op
passen", zegt hij enigszins iro
nisch „Ik behartig mijn eigen
zaken ook in dat opzicht
slecht. Als je zoiets voor bijna
niets doet is dat binnen de
kortste keren overal bekend
en word je overal gevraagd.
En ik heb nog meer te doen.
Zoals binnenkort aan de slag
gaan voor De Graafschap. Ik
ga sponsors wervmi voor die
club. Voor Vlissingen, in welk
verband mijn naam ook werd
genoemd, heb ik niet meer ge
daan dan een lezing houden
voor een groep zakenlieden.
Toen ik hoorde wat ik daar al
lemaal moest gaan doen dacht
ik: dat wordt me te veel, daar
begin ik niet aan".
Typerend
Die laatste uitspraak mag ook
een beetje typerend worden
genoemd voor de manier
waarop Hans Kraay doorgaans
zijn werkzaamheden aanvat.
Met een minimale voorberei
ding een zo goed mogelijke
prestatie leveren, dat lijkt zijn
motto. Die, zo zegt hij, niet het
gevolg is van gemakzucht
maar vooral van ervaring en
kennis. „Ik loop tenslotte al
een tijd mee", vertelt hij. „Ik
denk altijd: ik kom er wel uit.
Desondanks bereid ik me op
mijn manier zo goed mogelijk
voor. Ik ga komende zondag
(31 maart) naar Barcelona-At-
letico Madrid. Maar ik geef
niet eerder commentaar dan
dat ik wel de opstellingen van
het afgelopen weekeinde en de
rugnummers heb".
Wat dat laatste betreft deed
Hans Kraay vórige week in
Marseille nog een vervelende
ervaring op. „Ik had helemaal
niets toen die uitzending be
gon, geen opstellingen, geen
rugnummers, geen wisselspe
lers niets. Dat was toch wel
spannend. Dat betekende even
goed opletten toen de opstel
lingen in beeld werden ge
bracht. Voor de rest ging het
allemaal wel goed".
Tot de laatste paar minuten,
toen het duel tussen Olympi
que en AC Milan werd ge
staakt. De kale man, die de
Milanese spelers buiten de lij
nen dirigeerde, de sindsdien
beroemde en beruchte mana
ger Galliani, kwam daarbij
uitgebreid in beeld. Zonder dat
RTL-commentator Hans
Kraay de kwade genius bij
naam kon noemen. „Dat haalt
je de koekkoek", reageert
Kraay nu nog met enige stem
verheffing. Wie kende die
man wel? Ik in elk geval niet
Als ik commentaar bij een
voetbalwedstrijd ga geven ver
diep ik me niet in de namen
van de voorzitter en de secre
taris van de deelnemende
clubs. Wie wel? Het is toch be
lachelijk te veronderstellen
dat ik die man zou moeten
kennen? Kijk, op de perstribu
ne zit zeker één verslaggever,
die die man wel kent en dan
kent iedereen hem. Zo makke
lijk is dat. Ik zit ergens in een
hokje, alleen. Dan heb je die
mogelijkheid tot ruggespraak
niet. Bovendien ben ik natuur
lijk ook nog eens een keer live
bezig. Wel voor 2,2 miljoen
mensen; toch niet slecht hè.
Het is ook wel heel wat anders
dan achteraf het commentaar
inspreken. Overigens als ik
één man heb zien veranderen
is het die Sacchi wel. In Tokyo
een blozende, vrolijke man
met een vierkante kop. Nu ie
mand met holle ogen, ingeval
len wangen; een doodshoofd.
Zijn dagen zijn geteld".
Stokpaardje
Hans Kraay is op zijn stok
paardje beland. Na zijn uitval
tegen al of niet vermeende cri
tici, die hem gebrek aan fei
tenkennis voor de voeten wer
pen, licht hij zijn eigen aanpak
wat nader toe en komt en pas
sant op collega-commentato
ren. „Ik ben niet bang om me
kwetsbaar op te stellen", gaat
hij verder. „Daardoor heb ik
er geen moeite mee om tijdens
die reportage van Olympique-
Milan toe te geven dat ik de
reglementen niet ken aan
gaande gestaakte wedstrijden.
Ik geef commentaar vanuit
m'n hart. Een sporthart. Als
voetballiefhebber. Dat moet je
wel doen in dit werk. Ik moet
ook kunnen improviseren. Als
ik dat niet kan, kan ik 't wel
vergeten. Je moet het niet te
ingewikkeld maken. Je moet
niet de indruk wekken dat je
uitverkoren bent. Sommigen
doen dat, helaas. Er zijn colle
ga's, die dat sporthart niet
hebben. Die zitten er puur met
het oogmerk om te scoren. Na
men? Ik spreek niet over col
lega's. Ik wil alleen de positie
ve gevallen noemen. Een Koos
Postema, een Aad van den
Heuvel. Dat zijn vakmensen,
die zich elke week kunnen la
ten zien zonder dat de kijker
denkt: heb je hem ook weer.
Ja ook Mart Smeets. Een
sportkenner, hoewel hij dat
liever niet laat blijken. Als hij
te veel toont heel veel van
sport te weten voelt hij zich te
veel lid van het klootjesvolk;
tenminste ik denk dat het zo
zit. Ik zit er voor de huiska
mer en zeg dingen die andere
mensen thuis ook kunnen zeg
gen. Ik werk voor de grootste
gemene deler. Niet voor de
journalisten of de high society
in de voetbalwereld. Ik kijk en
luister goed naar de topmen
sen Die hebben niet veel no
dig. Blijven ook het langst be-
Barend/Van Dorp
De kwetsbare positie, die Hans
Kraay, prefereert in te nemen
is overigens slechts een rela
tief begrip. Wanneer we te
spreken komen over collega
commentatoren en (voetbal-
)journalisten komt het thema
al gauw op zijn eigen collega's
bij RTL 4, Frits Barend en
Henk van Dorp. Dit duo pre
senteert een vaak spraakma
kend programma op donder
dagavond, maar dan wel vaak
volgens een aanpak die Kraay
zegt op zich niet zo te ambië
ren. „Ik vind dat de intervie
wer zich bescheiden moet op
stellen, niet moet proberen
grappig te zijn; dat is wat mij
betreft het basisprincipe. Het
gaat om degene met wie je
praat, die moet een verhaal
vertellen. Ik heb zo die ge
sprekken met Wim van Hane-
gem gevoerd. Ik stelde de vra
gen, hij gaf de antwoorden. Je
moest met hem niet vantevo-
ren allerlei afspraken maken,
zeggen dit en dat ga ik je voor
leggen. Gewoon zo'n gesprek
beginnen en niets voorberei
den, dan was hij op z'n best.
Van Hanegem is een 'naturel'
figuur, een bizarre man, die
soms de meest vreemde wen
dingen aan zo'n gesprek kan
geven. Dat was mooi, vond het
publiek ook. Helaas doen we
dat niet zo veel meer. De tijd
ontbreekt, voor hem en mij.
Barend en Van Dorp passen
een andere aanpak toe. Het is
niet de mijne, maar als de om
roep er geen problemen mee
heeft, vind ik het prima".
Nadat Kraay even is wegge
weest voor een foto-sessie is
het eerste wat hij vraagt „Wat
heb ik gezegd over Barend en
Van Dorp?. Wanneer boven
staande citaten worden opgele
peld is hij tevreden. „Ik wil
geen moeilijkheden met die
jongens. In het verleden is er
wel eens wat voorgevallen,
niaar nü we bij dezelfde om
roep zitten wil ik geen nieuwe
problemen. Zij doen hun werk
op hun manier, ik het mijne
volgens mijn aanpak. Ik zou
nu, denk ik, overigens best
met ze kunnen samenwerken;
in één programma zelfs".
Het is toch een beetje opval
lend dat Hans Kraay, die zich
als persoonlijkheid toch door
de jaren heen danig heeft ge
profileerd en gehandhaafd,
toch beducht is voor een nieu
we confrontatie met het hier
en daar kennelijk gevreesde
televisie-duo. „Het probleem
ligt hierin dat je in zo'n kran
ten-interview bepaalde dingen
zegt als losse opmerking of in
een bepaalde context en een
zekere saillante uitspraak er
wordt uitgelicht, in een kop
boven het verhaal wordt gezet
en veel te veel accent krijgt.
Dat is ook de reden waarom ik
me de laatste jaren maar een
beetje gedekt heb gehouden
voor interviews. Ik had al vol
doende in de publiciteit ge-
Geen feestneus
De meeste activiteiten van
Hans Kraay, waarover hij on
gevraagd verder trouwens niet
uitweidt, spelen zich tegen
woordig af buiten de media-
schijnwerpers. „Ik ben het
meest voor bedrijven bezig",
zegt hij, daarmee een link leg
gend met zijn vroegere collega
Barry Hughes. Die zich inmid
dels ook uit de voetballerij
heeft teruggetrokken, maar er
via zijkanalen toch weer in be
landde. Er is een verschil:
Hughes bespeelde het bedrijfs
leven en dook tevens in de
amusements-sector op met het
zingen van carnavalshits. En
daar zit een kamerbreed tapijt-
verschil met Kraay, die niet
zo'n feestneus is. De tegen
woordig in Beusichem wonen
de oud-trainer van DFC,
Elinkwijk, Go Ahead, Ajax,
AZ, Oakland Stompers, FC
Den Haag, PSV en Feyenoord
die acht interlands („Of negen;
vroeger werd een invalbeurt
niet als zodanig meegeteld",
aldus Kraay) speelde namens
DOS en Feyenoord, is tamelijk
serieus. Hetgeen ook uit zijn
pennevruchten blijkt. Vroeger
al schreef hij columns voor pe
riodieken als NRC Handels
blad, de Volkskrant, het Alge
meen Dagblad en Voetbal In
ternational. „Ging meestal
over technisch/tactische za
ken; niet de moeilijkste vorm
dus", aldus Kraay. Op dit mo
ment loopt een serie in laatst
genoemd voetbalmagazine.
„Toch het meest toonaange
vende voetbalblad van Neder
land", stelt Kraay. „Ik heb in
een vroegere, wat minder
voorspoedige periode eens een
aantal verhandelingen op pa-
Hans Kraay: „De interviewer is niet belangrijk. Degene die het verhaal vertelt moet op de voorgrond staan.
FOTO: STEPHEN EVENHUIS
pier gezet. Ik raakte een tijdje
geleden met Johan Derksen in
gesprek en die produktie
kwam toen ter sprake. Het re
sultaat was dat ik nu een aan
tal artikelen publiceer over tal
van uiteenlopende onderwer
pen. Voor wie? De trainer, de
speler of de lezer? Nederland
heeft veel voetbalfreaks. Die
lezen dat. Journalisten ook.
Waar moeten die anders hun
informatie vandaan halen? Ha
ha".
Puurste vorm
Vanuit ook zijn achtergrond
als scribent heeft Hans Kraay
een oordeel over andere soort
gelijk opererende 'collega's'.
„De puurste vorm van journa
listiek is de column. Iets
schrijven over een kleinigheid,
die misschien niemand is op
gevallen en daar zelf je eigen
invulling aan geven. Ik lees ze
allemaal. Van Blokker, de bes
te, onvergelijkbaar, Jan Mul
der tot Johan Derksen. Ook
Ben de Graaf uiteraard, in de
Volkskrant. Zeer interessant.
Heeft vaak aardige invalshoe
ken en hakt er dan soms ste
vig in. Maar kan toch niet ver
bloemen dat-ie gewoon van
voetbal houdt, het een leuk
spelletje vindt. Anders houd je
het ook niet zo lang vol".
Ondanks zijn schrijvende stra-
patsen beschouwt Hans Kraay
zich zelf niet als journalist. „Ik
heb niet zo die behoefte om
elk nieuwsfeitje maar direct
openbaar te maken. Al die be
richten over die club die be
langstelling heeft voor die en
die speler. Ach, denk ik dan,
ik lees het wel in de krant als
het definitief is. Al die rand
verschijnselen interesseren me
niet. Mijn zoon is anders. Die
wil journalist worden. Is daar
zeer intensief mnee bezig.
Werkt nu voor de AVRO en
Langs de Lijn. Heeft ook aar
dige ideeën. Bij ons thuis wor
den niet zo gauw complimen
ten uitgedeeld, maar voor
sommige dingen die hij doet
kan ik toch al wel veel waar
dering hebben. Hij komt er
wel".
Hans Kraay senior is er al, zij
het in een andere hoedanig
heid. Zijn vakkennis wordt
alom erkend en zijn ervaring
als speler en trainer bezorgt
hem toch ontegenzeggelijk een
voordeel boven en voorsprong
op andere commentatoren, die
al of niet met een sporthart
hun vak uitoefenen. „Ik vind
het werken op dit gebied boei
end, meer dan ik misschien
vaak laat blijken. Maar het
moet voor mij niet dagvullend
zijn. Ik moet er wat naast
doen, anders zou ik nerveus
worden. Zou ik het gevoel
krijgen dat ik het leven gehad
heb", zegt hij.
Terugzien
„Ik ben kritisch op mezelf",
meent Kraay. „Maar mezelf
terughoren of -zien is er niet
bij. Heb ik nooit gedaan, naar
huis racen om mezelf te zien.
Ik ken collega's, die dat wel
doen. En het zijn niet altijd de
jongste, degenen die pas in het
vak beginnen. Ik weet zelf wel
of het goed is geweest of niet.
Hoef ik ook van anderen niet
te horen. Als m'n vrouw wat
tegen me zegt, dan heb ik daar
meer aan".
„Het is eigenlijk gek", gaat
Kraay ongenood verder, „dat
ik altijd wordt geassocieerd
met rellen, problemen. Ik ben
eigenlijk een harmonieus
mens, ik werk het liefst op een
plezierige manier met mensen
samen. Ik zoek de problemen
niet. Thuis heb ik ook nooit
Geen grammetje
Het gesprek is ten einde, zeker
doordat bepaalde zaken uit het
verleden onbespreekbaar zijn
en hier en daar gedurende
ruim twee uur vanwege hun
link met het heden slechts zij
delings konden worden aange
stipt. Op weg naar trein en
parkeergarage vertelt Hans
Kraay nog dat hij fitheid nog
hoog in het vaandel heeft
staan, regelmatig aan de con
ditie werkt in een krachthonk
(„Ik ben nog geen grammetje
zwaarder dan jaren geleden'
en zo af en'toe nog een zaal
voetbal wedstrijdje speelt. Nog
na het moment van afscheid
nemen wendt hij het hoofd
nog een keer en bezweert bij
na zijn opmerkingen over Ba
rend en Van Dorp toch vooral
niet geforceerd weer te geven.
Nee, had hij al eerder ver
klaard, hij hoefde het verhaal
voor vóór publicatie niet te le
zen. Er bestond nog vertrou
wen in bepéalde journalisten.
FRANK WERKMAN
door Frank Werkman
De professionele pedaalridders
mogen voorlopig even zonder
helm de weg op. Dat was
eerder deze week het
compromis tussen de
internationale organisatie en
de slaven van de weg, die
eerder hadden geweigerd zich
een dergelijk hoofddeksel te
laten aanleunen. Het ding
zweette onvoldoende uit, was
te zwaar en beperkte de
bewegingsvrijheid, luidde hun
kritiek. Bovendien was het
gewoon geen gezicht, zo'n
kreng op de kop. Al die
Willempies op een fiets, dat
vond men maar niets. Voor de
officials die het vermaledijde
attribuut voorschreven was de
veiligheid van de drager de
drijfveer voor de introductie.
Zo'n functionaris is natuurlijk
niet op z'n achterhoofd
gevallen en aangezien dat een
wielrenner nog wel eens
overkomt werd de helm
dwingend opgelegd. Dat deze
beslissing het profpeloton
helemaal veranderde in een
potsierlijk circus deerde de
notabelen minder. De
karavaan was al zó bont
uitgedost dat een accentje meer
of minder ook niet veel meer
zou uitmaken. Maar de
regelneven hadden buiten de
waard gerekend. De toch reeds
als rijdende reclamezuilen
volgehangen wielrenners
zagen er geen been in de kledij
te laten dichtplakken met
commerciële boodschappen. t
Dat zo'n helm ook nog eens
voor dat doeleind zou worden
gebruikt ging ze net wat te ver.
Ineens kwamen ze met
bezwaren op de proppen die
niet onredelijk klonken en die
ze gestalte gaven in spontahe
stakingsacties en
demonstratieve bijeenkomsten.
Met succes. Dat de coureurs er
belachelijk uitzien met zo'n
kletskop, daar kan ik inkomen.
Dat ze er op den duur een
stijve nek van krijgen is ook
voorstelbaar. Evenals het
manco dat ze vanonder zo'n
ding minder uitzicht hebben
op het landschappelijk en
eventueel vrouwelijk schoon
langs de route. Allemaal
argumenten die hout lijken te
snijden. Maar het zijn toch
vooral drogredenen. Want
gemakshalve wordt vergeten
dat al enige jaren tal van
renners zich vrijwillig
uitmonsteren met een
hoofddeksel, dat verdacht veel
leek op de nu verfoeide
pothelm. Ooit werd zo'n ding
zonder problemen opgezet met
het doel de eigen snelheid tot
aërodynamische hoogten op te
voeren. Toen piepte niemand.
Maakte geen sterveling zich
druk over het weinig
esthetische uiterlijk dat het
gevolg was van deze Calimerp-
aanpak. Nu krijgt iedereen van
hogerhand zo'n supersonisch
hoofddeksel aangemeten, zqu
dus alleen maar profijt kunnen
trekken van de positieve
windtunnel-effecten en gaat
men ineens op de rem staan-
Het maakt een wat goedkope
indruk, die weinig
professioneel aandoet. Te meer
daar het argument dat de
renners niet meer herkenbaar
zijn door zo'n omgekeerde pot
op het hoofd ook wat
lachwekkend aandoet. Bij
auto- en motorraces zijn de
coureurs ook niet meer te
herkennen, maar de
belangstelling van het publiek
is er niet door afgenomen. Aan
een startnummer, ook op zo'n
helm prima aan te brengen,
kan de betrokken rijder
worden gereconstrueerd. Mijn
ooit eerder opgevoerde collega
met een voorliefde voor en
inzicht in wielrennen heeft de
affaire op de voet gevolgd.
Belachelijk, was zijn
commentaar. Weliswaar is
deze medewerker niet met de
helm geboren, maar hij
voorziet wel een bepaalde
oplossing voor het eventjes in
de doofpot gestopte
hoofdprobleem. Er komt, zegt
hij, binnen de kortste keren
een doorzichtig ding op de
markt, dat ook enigszins is
afgeleid van het nog steeds ih
gebruik zijnde leren -
riemengeval. Een
kopverpakking, die wind- eh
zon doorlatend zal zijn en
vooral licht in het gebruik.
Ook voor
reclameboodschappen zal
plaats zijn, meent collega. Dit
weekeinde zijn er met de E3
Prijs en de Brabantse Pijl weer
twee grote wielerkoersen.
Even opletten bij de 1
televisiebeelden om te zien wat
de heren pedaleurs op het
hoofd hebben. Kijken of er nog
rouleurs bij zijn die misschien
van start zijn gegaan met een
houten kop. Jammer dat dezer
dagen niet ergens een grote
individuele tijdrit op het
programma staat.
Gegarandeerd dat sommige
renners dan uit zich zelf een
helm opzetten.
