'TOLPLEINEN ZIJN
PURE DISCRIMINATIE'
ER IS IETS
MERKWAARDIGS
MET DE TROPHY'
Nieuwe
autolamp
verdubbelt
zicht
ITaDVANHOLSTEIN
Duisternis, mist en
slagregens vormen nog
steeds grote
bedreigingen voor de
automobilist en andere
weggebruikers. Ondanks de
toepassing van talrijke moderne
technieken om het autoverkeer
zo veilig mogelijk te maken,
staat vast dat wegverlichting,
wegmarkering of
wegbebakening in ieder geval
bij slechte
weersomstandigheden niet aan
de eisen voldoen.
Samen met de Zweedse firma
Ultralux werkt Philips Lighting
momenteel aan een
autokoplamp die, voor het oog
niet zichtbaar, ultraviolet (U V)
licht uitstraalt. Met een
dergelijke lamp kan de
zichtafstand naar verwachting
worden verdubbeld, zonder dat
tegenliggers worden verblind.
Als uitgangspunt is de nieuwe
zogeheten Dl gasontladingslamp
voor auto's gekozen. Deze lamp
wordt ontwikkeld in het kader
van het Eureka-project Vedilis,
waarin Philips een leidende rol
speelt. Ultralux is een
dochtermaatschappij van een
aantal toonaangevende Zweedse
autofabrikanten zoals Saab en
Volvo, alsook van Labino, een
bedrijf gespecialiseerd in
toepassingen van UV-
stralingsbronnen. Beide
autofabrikanten genieten een
wereldfaam op het gebied van
de verkeersveiligheid.
Halogeenlamp
De lichtbron in een
autokoplamp is tegenwoordig
een halogeen(gloei)lamp, die
overigens nooit met de vingers
mag worden aangeraakt, dit om
voortijdig doorbranden te
voorkomen. De halogeenlamp
straalt helder wit licht uit
waardoor de automobilist een
aanzienlijk beter zich op de weg
heeft dan bij een 'normale'
gloeilamp het geval is. Bij een
goede kwaliteit wegverlichting
heeft de automobilist met
gedimd licht voldoende zicht om
veilig te kunnen rijden.
Zonder wegverlichting en onder
barre weersomstandigheden
wordt al snel de hulp ingeroepen
van het 'groot licht', dat echter
moet worden gedimd zodra er
een tegenligger opdoemt. Om
over mist en sneeuw maar te
zwijgen omdat groot licht dan
niet bruikbaar is vanwege het
terugkaatseffect, het lijkt alsof je
tegen een witte muur aanrijdt.
Problemen, die bij de nieuwe
lamp nauwelijks spelen.
De UV-lamp zendt
voornamelijk voor het menselijk
oog niet waarneembare straling
uit die objecten, onder
voorwaarde dat ze zijn
behandeld met een UV-
gevoelige stof, ook op grote
afstand duidelijk zichtbaar en
herkenbaar maakt en
tegenliggers niet verblindt. De
langgolvige, ongevaarlijke UV-
straling uit de nieuwe lamp,
waarvan inmiddels een aantal
prototypes gereed is, wordt door
deze stoffen omgezet in licht.
Van dit verschijnsel wordt al
veelvuldig gebruik gemaakt,
zoals in de industrie, in de
filatelie en de mineralogie en bij
de controle op de echtheid van
bankbiljetten. Maar ook in
disco's (het zogeheten
blacklight) en, in mindere mate,
in de theater- en showwereld
wordt er gebruik van gemaakt.
Patent
Het is uiteindelijk de bedoeling
de U V autokoplamp te
combineren met of te integreren
in normale koplampen. Zodra de
zichtcondities dit eisen, kan dan
mede de UV-lamp dus in
combinatie met het dimlicht
worden ingeschakeld, zonder
dat de tegenliggers worden
verblind. Om het zicht en de
herkenning nog verder te
vergroten zouden
wegmarkeringen zoals paaltjes
en strepen op het wegdek, maar
ook (brom)fietsen of kleding met
een UV-gevoelige stof kunnen
worden behandeld.
Ultralux heeft voor de U V-
autokoplamp patent
aangevraagd en Philips heeft
hetzelfde gedaan voor de UV-
lamp. Deze winter worden er in
Zweden proeven genomen, die
moeten uitwijzen of de nieuwe
techniek in de praktijk
bruikbaar is. Nog dit voorjaar
worden de eerste resultaten van
dit onderzoek verwacht.
Wanneer het onderzoek positief
uitvalt zal het echter toch wel
enige tijd duren voordat nieuwe
auto's standaard met de nieuwe
UV-koplamp worden uitgerust.
Achteraf monteren in bestaande
auto's zou volgens de
woordvoerder van Philips te
duur worden. Bijkomend
voordeel van de U V-lamp is, dat
wanneer zijn behuizing heel
blijft, hij nooit vervangen
behoeft te worden.
Bom
zest
Ruim zevenhonderd leden
telt het Bovag-rayon num
mer 100, Randstad West.
Stuk voor stuk autobedrij
ven, gevestigd in het westelijk ge
deelte van Zuid-Holland. Op de
aart ruwweg aan te geven met een
aar krassen die lopen van Hoek van
Jolland over Den Haag tot Lisse, via
Leiden en Alphen aan den Rijn, on
der Gouda door, zo weer terug naar
het Westland. Aart S. Romijn weet er
I alles van, want deze Voorburger is er
al weer geruime tijd voorzitter van.
a Hij behartigt als zodanig de belangen
van deze 'autoleden' en beperkt zich
daar ook toe, want de Bovag omvat
heel wat meer.
Al stonden die letters voorheen voor
ind voor Auto en Garagebedrijven,
staan nu ook voor verhuurbedrij
ven, vulstations, autorevisiebedrij-
ven, motoren- en caravanzaken,
jenzinestations en autorijscholen en
ïoem ze verder maar op. Romijn be-
jerkt zich echter tot de automobie-
Daar heeft hij zijn handen eigen-
j lijk al vol aan, niet in de laatste plaats
zijn eigen bedrijven in Den Haag
Voorburg. Hij ziet echter ook heel
1 duidelijk in dat je als autobranche in
een dergelijke bond 'samen sterk'
staat.
leze bedrijfstak heeft het nu een-
ial niet meer zo gemakkelijk als
orheen. Er moet als het ware tegen
jen stroom opgeroeid worden, nadat
jhet deze branche jarenlang voor de
ivind ging. Internationale ontwikke-
ngen (niet in de laatste plaats Golf-
risis en -oorlog) maar ook maatrege-
jen in eigen land, zoals die van de
enbalans en de beperking van
iet autogebruik, zitten de bedrijfstak
Siiet zo lekker,
itimist
imijn kan nu wel gekscherend zeg-
i, dat 'we dan maar overgaan op
fietsenhandel, want dat valt ook
ider de Bovag', bepaald plezierig
jn alle plannen voor het weren van
auto voor deze bedrijfstak natuur-
niet.
indanks toont Romijn zich de
optimist. „Je moet altijd knok-
;n in een kansrijke markt. Ik geloof
larom, dat het met de verkoop van
itomobielen allemaal wel zal mee-
len. De laatste jaren schommelt
;t aantal verkochte nieuwe auto's
rond de vijfhonderdduizend. Naar
lijn stellige verwachting komen we
lar dit jaar ook weer ongeveer op
it. Veel groei verwacht ik niet, want
'e hebben nu eenmaal te maken met
in vervangingsmarkt", constateert
nuchter.
[atuurlijk voorspelt de Tussenba-
ïs weinig goeds. Samen met het
ilfeffect is dat denk ik de reden
'aarom de mensen in de wachtka-
zijn gaan zitten als het gaat om
iet kopen van een nieuwe auto.
"aar het is altijd al zo geweest, dat als
Ie overheid de prijzen verhoogt, de
'erkoop een tijdje stagneert. Dat zag
ook bij de sigaretten. Als er weer
in kwartje bovenop kwam, werden
t eerst minder verkocht want het
Werd allemaal toch wel wat te
duur maar na een tijdje werd toch
weer dezelfde omzet gehaald als
foorheen. Met auto's is het niet an-
irs. De automobilist moet alleen
ize keer heel wat meer gaan beste-
;n. Men heeft al berekend zo'n ze
shonderd gulden méér. Als hij dat
ook kan, zal hij dat zeker doen, al ge
loof ik wel dat het voor Jan Modaal
lager gesalarieerden een hele dob
ber wordt".
Romijn gelooft dat het als gevolg van
en ander ook voor de autobedrij
ven niet zo gemakkelijk zal zijn eco
nomisch te blijven functioneren.
„Autorijden wordt zo langzamer
hand beschouwd als een onvriende
lijke daad", verzucht hij, waarbij hij
in vooral doelt op de milieu-organi-
De garagebedrijven hebben het nu eenmaal niet meer zo gemakkelijk als voorheen, meent men bij de Bovag. Foto Sijthoff Pers
Aart Romijn, Bovag-voorzitter Randstad West
saties die volgens hem het autorijden
veel te negatief benaderen. Zij ver
liezen uit het oog, dat het juist de
auto-industrie is die in een relatief
korte tijd enorme investeringen
heeft gedaan teneinde het milieu te
verbeteren.
„En dan te weten, dat het percentage
dat de auto aan de vervuiling bij
draagt betrekkelijk gering is verge
leken met veel andere vervuilings
bronnen. Als je dan de berichten
daarover leest, lijkt het wel alsof de
auto de enige vervuiler is die we heb
ben". Volgens hem lopen de Bovag
en haar leden juist voorop in het vol
doen aan de wettelijk gestelde mi
lieu-eisen, waarbij hij nadrukkelijk
wijst op de gratis milieukeuringen,
die door de Bovag-bedrijven worden
uitgevoerd
Begrijpelijk
Uiteraard vindt de rayonvoorzitter
van de Bovag een aantal van de te
nemen overheidsmaatregelen wel
begrijpelijk. Natuurlijk kan niet ein
deloos worden doorgegaan met het
verstikken van de binnensteden.
„Maar als we dan zien hoe dat in Den
Haag op lokaal niveau wordt aange
pakt, dan is dat een schoolvoorbeeld
van hoe het niet moet. In tegenstel
ling tot Amsterdam en Rotterdam
heeft Den Haag geen ringwegen en
kent de stad geen goede doorstro
ming. Het zijn allemaal éénbaanswe-
gen waarover je je met grote moeite
de stad kunt binnenwurmen. Dat is
voor automobilisten al een probleem,
maar op den duur is dat vooral ook
funest voor de vijftig tot zeventig au
tobedrijven die in de stad zijn geves
tigd. Ik ken een bedrijfje in de bin
nenstad dat in een straatje zit waar
eenrichtingsverkeer is ingevoerd en
waar eigenlijk alle maatregelen ge
nomen zijn om het voortbestaan er
van onmogelijk te maken. Het zit er
desondanks nog, maar hoe lang nog
Voor de eigenaar van dat bedrijf is
een dergelijk beleid niet goed te be
grijpen maar in het groot geldt dat
ook voor de Haagse burger. Neem nu
de bouw van dat nieuwe stadhuis.
Het komt in het hartje van de stad,
maar met de auto kun je er straks
niet meer komen".
Discriminerend
Zelf heeft Romijn een bedrijf in de
Haagse Torenstraat, tegenover de
Torengarage. Hij vertegenwoordigt
twee verschillende merken. In Den
Haag een Brits merk, in Voorburg
een Japans. In totaal heeft het bedrijf
zeven vestigingen. In het Haagse
staat Romijn bekend als de 'tweede
Britse ambassadeur', sinds hij zich
voor advertenties als zodanig heeft
laten fotograferen, compleet met bol
hoed. Zodra de auto geheel uit de bin
nenstad wordt gebannen, krijgen be
drijven als het zijne het er niet ge
makkelijker op.
„Nog erger wordt het als de tolplei-
nen er werkelijk zouden komen",
meent Romijn. „Dat is een puur dis
criminerende maatregel. ('Overigens
moet ik nog zien dat dat doorgaat,
want van alle plannen van minister
Maij-Weggen zijn er 99,9 tot nu toe
van tafel geveegd, maar dit terzijde').
In de eerste plaats wordt het westen
er veel meer door getroffen dan de
rest van het land, terwijl het belang
rijkste deel van onze economie uit
datzelfde westen komt. Verder is het
discriminerend ten opzichte van de
mensen die hier naartoe moeten ko
men. Ze worden immers verplicht
daarvoor te betalen".
Romijn vraagt zich in zijn somberste
momenten wel eens af 'hoe je als au
todealer nog kunt blijven bestaan als
het autoverkeer op die manier moet
worden tegengegaan'. Een heel groot
probleem bij het invoeren van de tol-
pleinen ziet hij overigens in het voor
komen van het sluipverkeer dat on
getwijfeld ontstaat als men deze plei
nen wil mijden. Zoiets acht hij com
pleet onmogelijk.
In elk land waar tolwegen zijn, is het
gebruikelijk datje langs alternatieve
wegen hetzelfde doel kunt bereiken.
Hier schijnt dat niet alleen moeilijk
te verwezenlijken te zijn, maar de
minister wil dat zelfs verhinderen.
Romijn begrijpt wel dat het erom
gaat de automobilist die liever geen
tol betaalt „en welke Nederlander
wil graag tol betalen toch in de
fuik te laten lopen, maar hij zou niet
weten hoe dat dan zou moeten. Be
kend is, dat het ministerie nu een on
derzoek naar de mogelijkheden voor
zulke tolpleinen en de verkeersaf
wikkeling daaromheen laat verrich
ten. Romijn had het beter gevonden
als de minister eerst dat onderzoek
had laten verrichten en niet was be
gonnen met iedereen de stuipen op
het lijf te jagen met allerlei ondoor
dachte plannen die later zelfs mis
schien weer onuitvoerbaar blijken te
zijn.
„En wat dacht je van de kosten,
waarmee dat allemaal gepaard gaat?
Dat brengt nooit een dubbeltje op".
Romijn hoeft het niet eens uit te re
kenen.
Vertrouwen
Wat de autobranche verder nog bo
ven het hoofd mag hangen, de Bovag
blijft de toekomst vol vertrouwen te
gemoet zien. Met frisse moed is men
dit jaar begonnen met een nieuw the
ma: 'n Bovag-bedrijf heeft hart voor
zijn klanten'. De auto is immers voor
de klant een stuk onmisbaar gereed
schap geworden, een vervoermiddel
dat hij zal blijven koesteren. Het zal
wat anders moeten worden gebruikt,
maar dat is een zaak van de consu
ment zelf. Daar hoeft de Bovag niet
over wakker te liggen. Daar hebben
we de ANWB en de KNAC voor.
De Bovag is er voor de belangen van
de autobedrijven. De bond die zich
uiteraard blijft inzetten voor het
vrije gebruik van de auto, is volgens
Romijn absoluut bereid medewer
king te verlenen als het gaat om ver
betering van de infrastructuur.
Maatregelen die met het oog op 1992
noodzakelijk zijn. Niet het opwerpen
van belemmeringen, maar juist het
heel riant toegankelijk maken van
de Randstad is volgens hem de bood
schap. Het gebied waar de 740 bedrij
ven (tien procent van het landelijk
totaal van Bovag-autoleden) zich be
vinden en die daardat wil Romijn
niet verhelen ook alle belang bij
hebben. Via dealersocieteiten en der
gelijke, waarvan de twaalf leden van
zijn bestuur lid zijn, legt de voorzitter
overal zijn oor te luisteren. Als er dan
iets in Boskoop, Delft of het West-
land aan de knikker is, verneemt hij
dat uit de eerste hand. Soms gaat dat
over milieuproblemen, een andere
keer over ontwikkelingen op de
markt of over shows en acties die
daar dan worden gehouden. „Zo le
ren we van elkaar".
In het oog
Opmerkelijk vindt Romijn overigens
wel een recente ontwikkeling op de
Haagse markt. Wellicht ook met het
oog op 'het magische jaar 1992' vesti
gen zich in de Binckhorst en elders
de laatste tijd steeds meer importeur-
dealercombinaties, in totaal nu al een
achttal. Een gang van zaken die de
particuliere dealer volgens hem
nauwlettend in het oog moet houden.
Het lijkt er weliswaar op, dat het
kleinere particuliere dealerbedrijf
daar wel eens door zou kunnen wor
den verdrongen, toch ziet Romijn die
ontwikkeling in de toekomst ook
weer niet als een regelrechte bedrei
ging.
„De toekomst ziet er altijd goed uit",
zegt hij opgewekt, „al maken we ons
natuurlijk toch wel eens zorgen. Ik
zeg altijd en dat lijkt natuurlijk
een dooddoener'ik heb de hon
gerwinter overleefd, ik ben de eerste
en de tweede oliecrisis doorgekomen
en nu is zelfs de Golfoorlog al weer
goeddeels achter de rug'. De toe
komst kan niet meer stuk".
Ex-Camel Trophyrljder start rijschool In Ardennen
cht goed omschrijven kan hij
het niet. Maar toen de Hage-
naar Raoul Jacobs eind april
l'89 terugkeerde van de Ca
mel Trophy, gehouden onder erbar
melijke omstandigheden in het hart
van de Amazone, wist hij zeker dat
hij zijn oude beroep, barkeeper in een
ongerencafe, vaarwel zou zeggen,
let drieweekse verblijf in de jungle,
het slapen in de hangmat in de van
wonderlijke geluiden zwangere
nachten, de kameraadschap bij het
overwinnen van de problemen on
derweg (er waren dagen dat de deel
nemers 140 meter aflegden in 14 uur)
droegen er toe bij dat hij na zijn te
rugkeer niet meer kon wennen tus
sen vier muren.
„Er is iets merkwaardigs met die
Trophy. Welke oud-deelnemer je
ook spreekt, de Trophy heeft zijn le
ven veranderd. Niet altijd in positie
ve zin, er zijn er geweest die zelfs niet
meer konden wennen in het keurslijf
van hun huwelijk, maar in het alge
neen zijn de Trophyrijders er maat
schappelijk beter van geworden. Je
vindt ze terug in zeer avontuurlijke
i" «roepen als straaljagerpiloot of
oofd van bewakingsdiensten van
multinationals".
Jacobs, al jaren lang een verwoed be
oefenaar van de spleleologie, het af
dalen in grotten, stapte uit zijn oude
vak, werd eerst reisleider van de Ca
mel Adventure Tours en besloot re
cent op eigen benen te gaan staan. Hij
:urd richtte, met steun van Camel in de
Belgische Ardennen een Off-Road
Driving School op, een cursus die ei
genaren van terreinauto's in staat
stelt in Landrovers te leren hoe ze in
het terrein hun wagens onder con-
trole kunnen houden.
Hij ging daartoe een overeenkomst
aan met de eigenaar van de camping
Grand Bru, een uit Den Haag afkom-
j-jy 'tige tandarts, Robert Brouwer die
vorig jaar, moe van het gaten vullen,
Raoul Jacobs.
zijn praktijk in Nieuwegein verliet,
om te proberen van de failliete cam
ping Grand Bru (letterlijk vertaald
grote rotzooi) weer een rendabel be
drijf te maken. Wat lukt, vooral om
dat op Grand Bru veel mag wat el
ders niet mag, en de vrijheid te doen
en te laten wat men wil hoog in het
vaandel staat.
Gebitten
„Kijk", zegt de tandarts die het regu
leren van gebitten van de omwonen
den van Grand Bru ook niet uit de
weg gaat, als hij maar niet langer dan
een paar uur per dag de boormachine
hoeft te bedienen, „Ik wil hier de
sfeer van de jaren zestig oproepen.
Mensen die de bungalowparken van
Center Pares, en tropische zwempa
leizen het einde vinden hebben hier
niets te zoeken. Mensen die er van
houden hier door de natuur te zwer
ven en op mijn speciale terrein in de
buurt van de camping zich uit te le
ven met hun crossmotoren en vier-
wielaangedreven wagens zijn van
harte welkom. Ik ben er ook tegen
dat er maar links en rechts in de na
tuur met mechanische voertuigen
wordt gereden, en hier blijft het be
perkt tot een speciaal daartoe ge
schikt gemaakt stuk grond".
„Toen Jacobs bij mij kwam met het
idee hier een Off Road Driving
School op te richten ben ik dan ook
meteen akkoord gegaan. Hij is een
serieuze jongen, hij leert zijn cursis
ten dat het volstrekt not done is om
zomaar in het wilde weg de natuur te
gaan vernielen, bij hem kunnen de
cursisten zich uitleven en ervaren
dat terreinrijden geen kwestie is van
zoveel mogelijk gas geven en overal
Les in terreinrijden in de Belgische Ardennen.
dwars door heen te rammen. In te
gendeel, terrein rijden is een uiterst
behoedzame aangelegenheid waarbij
de snelheid volstrekt ondergeschikt
is aan de behendigheid om door die
pe met water gevulde gaten te sturen
en over uiterst glibberige paden en
karresporen. Voor mij is het ook een
aardig initiatief. De cursisten slapen
bij mij, eten bij mij, drinken bij mij,
dus het mes snijdt aan twee kanten".
Een tandarts dus als campinghouder,
een gewezen leraar maatschappijleer
als barkeeper en een ex-Camel Trop-
hydeelnemer als instructeur, een
wonderlijke drietal daar in de recent
zo rijkelijk besneeuwd geraakte Ar
dennen. Vanuit de boomtoppen
weerklinkt het droeve gekras van de
kraaien, roodborstjes wippen
nieuwsgierig van tak naar tak als Ja
cobs demonstreert hoe je een in een
snel stromende beek geraakte Land
rover met behulp van de voor op de
wagen gemonteerde lier omhoog kan
takelen.
Het lukt verbluffend gemakkelijk,
hij laat vervolgens zien hoe je een zo
op het oog onmogelijke bocht kan ne
men zonder de bomen en struiken
langs het pad te raken, hij laat de
neus van de Landrover behoedzaam
in een meters diepe met water gevul
de kuil zakken en even behoedzaam
weer uit de put rijden. Zegt dat de
cursus zich niet beperkt tot terrein-
rijden. „We geven ook onderricht in
orientatierijden, kompas en kaartle
zen en autotechniek". De Hagenaar
had verwacht dat zijn initiatief een
succes zou worden, maar dat de aan
meldingen zo binnen zouden stro
men, zo snel na de oprichting van de
school, verbaasde ook hem. Jacobs:
„Het blijkt dat ook grote bedrijven
geïntereseerd zijn om hun werkne
mers zo'n cursus te laten volgen. En
het aardige is dat de andere mensen
op de camping zich volstrekt niet sto
ren aan onze activiteiten. Vanmor
gen kwamen er twee naar me toe.
Die zeiden meneer Jacobs we waren
hier door de bossen aan het zwerven
en waren al op uw terrein gekomen
voordat we het geronk van de diesel
motoren überhaupt hoorden. Dat be
tekent toch dat we niemand overlast
aan doen. En de boswachters hier
zijn blij. Die hoeven niet meer dag en
nacht bezig te zijn om bestuurders
van dwars door de natuur hossende
wierwielauto's te bekeuren".
Wie meer wil weten: Informatie Ca
mel Off Road Driving School, Post
bus 341, 4560 AH Hulst. tel. (01140)
12370.
Voorzitter Aart S. Romijn van het Bovag-rayon nummer 100, Rand
stad West. Foto Stephen Évenhuis
