De ambities van
de suikeroom
Nelleke Koppelaar vindt steun op schoot van vader
fee
voetballerlei
Het idee dat trainer de baas is, moet verdwijnen'
SPORT
£e«dóc(3outtMit
ZATERDAG 23 FEBRUARI 1991 PAGINlR'
T
Barcelona vraagt drie miljoen
voor olympische velden
BARCELONA FC Barcelona vraagt voor het beschikbaar
stellen van een stadion en twee extra trainingsvelden voor de
Olympische Spelen in 1992 ruim drie miljoen gulden. Het orga
nisatiecomité van de Spelen (COOB) heeft de velden nodig voor
de hippische evenementen. FC Barcelona, met 108.000 leden de
grootste Europese omni-sportvereniging, heeft al meer dan vijf
miljoen gulden toegezegd gekregen voor het gebruik van het
stadion Nou Camp (105.000 plaatsen) voor voetbal en het sport
paleis Blaugrana voor judo, taekwondo en rolhockey. Barcelona
claimt de drie miljoen omdat trainer Johan Cruijff voorziet, dat
hij straks vier maanden lang geen gebruik kan maken van de
trainingsgelegenheden in het eigen stadion-complex.
Can tona weer bij selectie Muller terug naar Brazilië
Jean-Pierre Papin haalt om namens Frankrijk in het duel met
Spanje. foto: epa
PARIJS De Franse bondscoach Michel Plati-
ni deed woensdag voor de interland tegen
Spanje weer een beroep op aanvaller Eric Can
tona van Olympique Marseille. De spits speelde
na een knie-operatie in oktober nog geen enke
le volledige wedstrijd. Voor de Franse bonds
coach geen bezwaar hem alsnog te selecteren
voor de kwalificatiewedstrijd.
FCSankt Pauli ontslaat trainer
HAMBURG Bundesliga-club FC Sankt Pauli
heeft trainer Helmut Schulte op staande voet
ontslagen. Volgens het bestuur van de ploeg uit
Hamburg zijn de slechte prestaties van het
team en de daaruit voorkomende onzekerheid
bij de spelers, reden van het besluit. Opvolger
van Schulte is Horst Wohlers die vorig jaar
diende te vertrekken bij Verdingen.
TURIJN De Braziliaanse international Mul
ler heeft van zijn Italiaanse werkgever Torino
toestemming gekregen naar zijn geboorteland
terug te keren. Muller gaat weer voor Sao Pau
lo spelen. Bij Torino voldeed hij niet.
Zagalo vlucht voor supporters
RIO DE JANEIRO De Braziliaanse coach
Mario Zagalo is opgestapt bij zijn club Vasco da
Gama. Hij diende zijn ontslag in nadat hij onder
politiebegeleiding het stadion had moeten ver
laten wegens agressief protesterende suppor
ters.
Zagalo, die in 1958 en 1962 met het Braziliaanse
elftal wereldkampioen werd als speler en in
1970 als coach, is nog geen half jaar in dienst
geweest van de club uit Rio de Janeiro. Vasco
da Gama heeft slechts twee punten vergaard
uit drie competitiewedstrijden.
DÉ STOOP: „SHIRTRECLAME WERD OVERBODIG'
DEN HAAG Bij buiten
landse topclubs zijn ze
niet meer weg te denken.
Mannen als Bernard Tapie
en Silvio Berlusconi, in
Marseille en Milaan,
werkten zich in de voet
ballerij op tot erkende sui
kerooms. Ook het Neder
lands betaalde voetbal
kent dergelijke weldoe
ners. Minder almachtig
weliswaar dan hun ge
noemde collega's, maar
ook de Nederlandse suike
room wil duidelijk meer
dan een plaats op de ach
tergrond. Waarom eigen
lijk? Wat bezielt mannen
als Nol Hendriks, Kees
den Braven, Marten
Eibrink, Klaas Molenaar,
Rieks Verweg, Renze de
Vries en Dé Stoop om veel
kapitaal en inspanningen
te stoppen in een club die
vaak eerst van het faillis
sement moet worden ge
red?
Nol Hendriks kwam onlangs
in het nieuws toen bij Roda JC
wel zonder Reker, maar niet
zonder Hendriks", verklaarde
de trainer. Een verschillende
zienswijze over aankoopbeleid
waarin hij Hendriks' invloed
te groot vond was voor Reker
aanleiding na dit seizoen te
vertrekken. Hendriks' reactie
is laconiek. „Ik neem vaak het
voortouw bij het aankopen
van spelers omdat ik de mees
te voetballers in Nederland en
Belgie goed ken", zegt de 53-
jarige Limburger. „Maar ik
doe het altijd in samenspraak
met het bestuur".
Daarin heeft hij de portefeuil
le technische zaken in beheer
gekregen. „Je wilt natuurlijk
inzage hebben, als je geld in
vesteert en garant staat voor
de expoitatie".
De textielkoning stelt dat hij
overigens sinds 1 juli van het
afgelopen jaar niet langer als
een ware suikeroom kan wor
den gekenmerkt. „Ik financier
nu alleen nog", legt hij uit, „en
dat moet je zien als iets zake
lijks, met een kleine z geschre
ven. Ik krijg gewoon rente en
krijg m'n geld heus wel terug".
Dé Stoop, de inmiddels 71-jari-
ge oud-directeur van, Starlift,
verklaart de betrokkenheid
die hij altijd met het voetbal
heeft gehad uit „zakelijk be
lang, gecombineerd met een
brokje ijdelheid". In een 35-ja-
rige loopbaan als suikeroom
van de profclub Amsterdam,
DWS, FC Amsterdam en FC
Den Haag stopte hij samen
met zijn bedrijf naar eigen
schatting 25 miljoen gulden in
de voetballerij. „Ik probeerde
bekendheid te verwerven voor
het bedrijf. Toen ik steeds
meer persoonlijk betrokken
raakte, ging mijn persoon deel
uit maken van de reclame
voor het bedrijf. Als bij FC
Den Haag mijn naam werd ge
noemd, dan klonk daarin „die
liftenfabriek" door. Shirtrecla
me werd daardoor overbodig.
Dat met zo'n zakelijke achter
grond toch persoonlijke ijdel
heid gaat meespelen, vind ik
puur menselijk", aldus Stoop.
„Dat je zeggenschap wilt heb
ben in ruil voor dat geld is lo
gisch. Je geeft geen miljoenen
zonder iets terug te eisen".
Molenaar
„Welke meneer Molenaar wilt
u bereiken?", vraagt de admi
nistratieve kracht op het sta
dion van AZ. „Senior of ju
nior?". Dan, begrijpend: „Oh,
de oude suikeroom". Klaas
Molenaar, 66 jaar inmiddels,
heeft zich opgewerkt tot een
begrip in Alkmaar en omstre
ken. „Het klinkt niet zo leuk;
suikeroom", zegt hij zelf,
„maar ze noemen me nu een
maal zo en ik kan niet ontken
nen dat ik dat was".
Samen met wijlen zijn broer
Cees stak Molenaar in de pe
riode van 1954 tot 1980 naar
eigen zeggen „vele miljoenen"
in de club waarvan hij in het
dagelijks bestuur de pennin
gen beheerde. „We vonden het
met Wastora een goede zaak
om het reclame-budget aan
voetbal te besteden", blikt de
Castricummer terug. „We
kwamen vaak in de pers, dus
dat was een goede keus".
„We deden het ook uit liefheb
berij. De illusie quitte te kun
nen spelen of iets aan het
voetbal te verdienen, hadden
we niet", vervolgt Molenaar.
„Ieder jaar werd het duurder.
Dat het uiteindelijk zoveel zou
gaan kosten, hadden we nooit
kunnen denken. Wil je je aan
de top handhaven, dan moet je
zwaar betalen. Spelers worden
overbetaald, uit angst dat ze
weg lopen. En om een mooi
transferbedrag te incasseren
wanneer ze dat daadwerkelijk
doen, want dat bedrag is aan
het salaris gerelateerd".
Toen de Molenaar's hun han
den van de club aftrokken,
ging het bergafwaarts met AZ.
Klaas Molenaar's verklaring:
„Er zijn nu eenmaal niet veel
mensen die bereid zijn garant
te staan voor verliezen van
een voetbalclub. De spelers,
die nog wat waard waren,
moesten worden verkocht om
gaten te vullen. Met mindere
spelers ga je naar een lager ni
veau".
Den Braven
Kees den Braven, zoals hij
zichzelf noemt „de grote spon
sor van Dordrecht '90", is één
van die mensen die er niet
voor terug deinzen om in een
financiële puinhoop te duiken.
„Het is de typische uitdaging
voor mensen als John van
Dijk (SVV, red.) en ik om een
club weer helemaal op de rails
te zetten", meldt de 46-jarige
Gorinchemmer die ook sub
sponsor is van FC Utrecht en
shirtsponsor was bij NAC.
Toen hij zich voor aanvang
van dit seizoen op de Dordtse
eerste-divisionist stortte, was
de situatie bij „DS '79" drama
tisch. „Het licht moest alleen
nog worden uitgedraaid", be
schrijft hij de nadere duister
nis bij zijn huidige club. „Er
kwamen nog tweehonderd
toeschouwers op de wedstrij
den af. Er werd gedraaid met
een negatieve recette! De ver
goeding voor suppoosten was
hoger dan het bedrag dat door
het publiek werd binnen ge
bracht! Er was achterstallig
onderhoud aan het stadion. Er
was zelfs geen sleutel!".
„Ik heb de zaken drastisch
aangepakt. Ik heb er een
nieuw kantorencomplex laten
neerzetten, heb een business
club gevormd en een secreta
resse aangesteld. Het bestuur
heb ik naar huis gestuurd en
de naam besloot ik te verande
ren, want DS '79 had een
slechte klank". Inmiddels is er
Dé Stoop is het middelpunt van voetbalhumor, maar blijft lachen. Ook als Remco Boere (links) en Karei Bouwens hem met champag
ne overgieten. foto: sp
DEN HAAG Het hete
hangijzer in gesprekken over
de suikeroom is zijn invloed.
Wil de man in de frontlinie
scoren en moet dat worden
getolereerd? Of dient hij zich
principieel op te stellen als de
terreinknecht, die op de ach
tergrond als onmisbare
kracht functioneert? De me
ningen tegenover elkaar ge-
bestuur, waarin de suiker
oom vanwege zijn vele geld
een grote invloed heeft, heeft
het laatste woord. In Neder
land denken de trainers dat
ze de baas kunnen zijn. Fout!
Na twee jaar zijn zij weer
weg, terwijl het bestuur en
de geldschieters zorgen voor
continuïteit. De trainers heb
ben de positie die zij hebben
veroverd verkeerd opgevat.
Ze denken te kunnen doen
wat ze willen. Ze hebben in
Nederland schaak voetbal ge
ïntroduceerd dat het publiek
niet interesseert. Het idee dat
de trainer de baas is, moet
verdwijnen".
Kees den Braven: „Techni
sche invloed wil ik niet uit
oefenen. Daar heb je een
trainer voor in dienst. Een si
tuatie zoal^ bij Roda JC vind
ik slecht. Een trainer moet
kunnen werken met wie hij
wil. Je moet de technische
staf in eer en waarde laten.
Verder heb ik binnen de club
alle invloed. Als voorzitter
van een drie-mansbestuur
beslis ik over mijn eigen cen
ten". Renze de Vries: „Ik
vind het een slechte zaak om
invloed uit te oefenen op het
technische beleid. Dan ben je
verkeerd bezig denk ik. Je
stelt een trainer of een tech
nisch directeur aan die kwa
liteiten op dat gebied heeft.
Die moet het elftal samen
stellen. .Ik heb me met het
technische gebeuren dan ook
nooit bemoeid".
weer licht bij Dordrecht '90.
Met dank aan de suikeroom.
„Bah", klinkt het. „Ik verzet
me tegen die benaming! Suike
roompjes bestaan niet. Ik doe
dit voor vijfenzeventig procent
uit hobby. En verder om
naamsbekendheid te verwer
ven voor mijn bedrijf. Ik krijg
een heleboel publiciteit voor
mijn geld. Hoeveel dat precies
is? Dat doet er niet toe. Hou
het er maar op dat het voetbal
me tot nu toe ettelijke miljoe
nen heeft gekost".
De Vries
Renze de Vries is in de veer
tien jaar, dat hij FC Groningen
geweest in zijn bij
dragen. Dat hij over één kam
wordt geschoren met „echte"
suikerooms vindt hij vererend,
maar niet terecht. „In de pe
riode dat Wilem Beltman aan
de touwtjes trok werd ik ge
vraagd om mee te lopen in het
bestuur", vertelt de 60-jarige
varkenshandelaar uit Roden.
„Groningen zat diep in de
schulden (2.5 miljoen gulden,
wat in die tijd zoveel beteken
de als 10 miljoen nu, red.),
bengelde onderaan in de eer
ste divisie en er moest drin
gend iets gebeuren. Ik begon
eraan, wilde echt iets bereiken
en toen was er geen „ho"
meer. Ik ging er steeds meer
tijd in steken. Met het resul
taat dat de club nu goed mee
draait in de eredivisie".
De nadruk lag op tijd, legt De
Vries uit. „Ik heb er nooit echt
veel geld in gestoken", bena
drukt de ex-voorzitter. Hoe
het dan komt dat hij in den
lande toch wordt gezien als
een suikeroom? „Tja, als er
een rekening niet betaald was,
dan betaalde ik die wel. Na
tuurlijk heeft FC Groningen
me wel wét gekost. Maar toch
vooral tijd".
Een FIOD-inval maakte een
abrupt einde aan het bewind-
De Vries. Op 7 maart is hij één
van de oud-bestuursleden die
wegens een fraude-onderzoek
voor de rechter moeten ver
schijnen. Een akelig einde van
zijn betrokkenheid met de
club. Heeft Renze de Vries ei
genlijk nooit spijt van al zijn
inzet voor FC Groningen?
„Nee, geen spijt", klinkt het
luid en duidelijk. „Over mijn
inspanningen op zich ben ik
zeer tevreden. Alleen het doen
van netto-betalingen betreur
ik. Dat gebeurde destijds in de
voetballerij en ik nam het
over. Maar als ik het zou mo
gen overdoen, zou ik dat nala
ten".
GEP LEEFLANG
CEES KOPPELAAR WIL BIJTEKENEN ALS IERSE HOCKEY-BONDSCOACH
AKERSLOOT In huize
Koppelaar te Akersloot
trok de plotse ziekte van
één van de drie katten de
afgelopen week de meeste
aandacht. En niet, zoals
mocht worden verwacht,
de bronzen medaille die
dochter Nelleke vorig
weekeinde binnenholde
bij de Nederlands kampi
oenschappen indoor-atle-
tiek. Het gezicht van de
doorgaans toch goedlachse
tweelinghelft betrekt zelfs
flink als zij het medisch
bulletin van de al flink op
jaren gekomen viervoeter
verstrekt. „Maar die me
daille was natuurlijk té
gek", kraait de 21-jarige
hordenloopster dan ineens
weer laaiend enthousiast.
De Haagse atletiekclub Sparta
heeft er sinds het begin van
dit seizoen een levenslustige
flap-uit bij. De overgang van
de dochter van zoals hij in
de volksmond wordt ge
noemd conditietrainer Cees
Koppelaar ging overigens niet
zonder slag of stoot. Ook Ly-
Durgus en AVR zaten immers
te azen op de komst van het
talent, dat naar nu blijkt zel
den of nooit de moeite neemt
haar reiskostenvergoedingen
Dp te halen. Dat Nelleke Kop
pelaar koos voor de club van
Hens Brabers leverde hier en
daar dus scheve gezichten op,
maar de Akerslootse positivo
doet déér liever het zwijgen
toe. Vooral het Rotterdamse
AVR was aanvankelijk in de
Het koppel Nelleke (links) en Cees Koppelaar houden zich (bij het Kerkmeer in Akersloot) bezig met
het voor haar momenteel moeilijkste onderdeel van de atletiek: de start, foto: Stephen evenhuis
wiek geschoten door de trans
fer van de atlete van Trias
Heiloo, omdat zij privé trainde
onder leiding van voormalig
nationaal kampioene Marjan
Olijslager. En Olijslager trad
nou juist onlangs in dienst als
trainster van AVR.
Start
„Ik heb momenteel drie trai
ners" licht de (bewust partti
me) receptioniste haar huidige
atletiekleven toe. Koppelaar
lijkt daarmee bezig aan een in
haalrace, nadat zij „pas" op 15-
jarige leeftijd met hard- en
hordenlopen was begonnen.
„Met Marjan train ik twee
maal per week op hordentech
niek, met Sparta-trainer Piet
Tamminga vooral op de start
en met mijn vader op de coör
dinatie. Daarnaast doe ik nog
één keer in de week aan
krachttraining. Ik heb nog
geen atletiek-specialiteit op
het oog", aldus de sprintster
annex hordenloopster. Die in
beide disciplines overigens een
ander startbeen moet voorzet
ten.
Precies een week geleden ein
digde Nelleke Koppelaar als
zevende in de finale van de 60
meter „vlak". Een dag later
(nadat 's nachts bovengenoem
de kat door ziekte was ge
veld...) haalde ze, na eerst eqn
valse start te hebben veroor
zaakt, in 8.61 seconden haar
nationale plak op. „Tussen de
seriewedstrijden en de finale
heb ik nog bij mijn vader op
schoot gezeten", biecht ze zon
der gêne op. „Want die start
hè, dat was weer niks. Ik zie
het weieens terug op video. En
dan denk ik: wat bén ik toch
een watje..." Haar reactie op
het startschot dreigt bij de trai
nersdochter uit te groeien tot
een fiks probleem.. Vooral om
dat iedereen er ook steeds
weer over begint. „Maar het is
een kwestie van tijd", be
zweert de 51-jarige Cees Kop
pelaar. Als ex-atleet, militair
sportinstructeur, voormalig
gymnastiekleraar, gewezen
conditietrainer (tot vorig jaar
bij Ajax en tevens bij de hoc-
keybond en Bloemendaal), ex-
atletiekbondscoach (tijdens de
rampzalige Spelen van '72 in
München), manager van voet
balclub Cambuur („dat was
geen succes"), als bondscoach
van de Ierse hockeyploeg én
als vader hééft hij natuurlijk
enig recht van spreken. „Ik
houd me bij mijn dochter een
■beetje op de achtergrond", zegt
Cees Koppelaar. „Ik heb haar
nooit gepusht om aan atletiek
te gaan doen. In mijn loopbaan
heb ik teveel opdringerige ou
ders meegemaakt. En ik heb
me er trouwens zelf ook schul
dig aan gemaakt bij het voet
ballen van mijn oudste zoon".
Moeder
Waar de ingewijden in 's lands
atletiekwereldje inmiddels ge
noegzaam op de hoogte zijn
van de sportieve koppeling
tussen vader en dochter Kop
pelaar, is de rol van moeder
Willeke nagenoeg onbekend.
„En dat wil ik nu toch weieens
kwijt", meldt de (wat haar be
treft nog jarenlang) thuiswo
nende dochter resoluut. „Mijn
moeder is mijn grootste sup
porter en sponsor. Ik mag heel
vaak haar auto lenen om naar
trainingen of wedstrijden te
gaan. Ze heeft bij Sagitta öok
aan atletiek gedaan, maar ze
zag het meer als spelletje. Wat
dat betreft is ze heel anders
dan ik. Ik doe het natuurlijk
ook voor de lol, maar het gaat
me voornamelijk om het resul
taat".
De atletiekloopbaan van Wil
leke Koppelaar was geen lang
leven beschoren, temeer om
dat zij tweemaal per week de
trainingen van de Sliedrechtse
baggeraarszoon Cees Koppe
laar moest volgen. „Dat vond
ik niks en ik heb haar dan ook
geadviseerd te stoppen", aldus
de nu 51-jarige Akersloter. Die
met zijn dochter als pupil meer
successen boekt. „Doordat ik
het in het verleden altijd
enorm druk heb gehad, heb ik
de kinderen verwaarloosd".
„En nu is hij bezig aan een in
haalrace", valt dochter-lief
spontaan in de rede. Vooral nu
het (internationale) hockeysei-
zoen nog niet op gang is geko
men, is hij daartoe veel beter
in de gelegenheid. „Maar bin
nenkort reis ik weer een aan
tal malen naar Ierland. Sinds
1987 ben ik daar bondscoach
van de nationale ploeg en ik
ben nu in onderhandeling om
mijn contract te verlengen. Ze
willen me graag houden en
mij bevalt het uitstekend, dus
ik denk wel dat dat lukt. Ter
wijl ik als conditietrainer altijd
in de schaduw van anderen
heb gewerkt, heb ik nu als
coach de onafhankelijkheid
waarnaar ik altijd heb ge
streefd".
De niet-onafhankelijke laat-
bloeister Nelleke Koppelaar,
die haar toeristische opleiding
nimmer in een baan heeft
kunnen omzetten („want ze ei
sen dat je jong bent én erva
ring hebt; hoe kén dat nou".),
heeft dan wel pas een kort at
letiekleven achter de rug, voor
financiële steun van de
atletiekunie komt zij met haar
21 lentes niet (meer) in aan
merking. „De komst van Mars
als sponsor voor de jeugd is po
sitief", vindt het koppel in
koor. „Maar ik merk niets van
steun van de KNAU of de
NSF", vult Nelleke aan. „Dat
vind ik ook niet erg, hoor. Ik
vergeet zelfs vaak dat ik recht
heb op reiskostenvergoeding.
En ik ben niet zo dat ik erom
ga vragen. Ik heb er ook nog
nooit bij stilgestaan dat ik wat
ik nu uitgeef met atletiek zou
kunnen terugverdienen, 't Is
dat je 't vraagt. Het gaat mij
absoluut niet om het geld, het
gaat mij om de prestaties. En
als ik verlies? Ach, daarvan
leer je relativeren".
Die wat verrassende lichtzin
nigheid heeft z'n oorsprong in
de sociale bewogenheid van
Nelleke Koppelaar. Het hoeft
wat haar betreft niet zo nodig
in de krant, maar ze gebruikt
haar vrije uurtjes veelvuldig
voor bezoeken aan (zwaar) zie
ke mensen. „Ik weet dan ook
lang niet altijd wat ik moet
zeggen. Maar bij zulke mensen
ontdek je pas wat knokken is.
En dan denk ik na een neder
laag: ach mens, wat zeur ik
nou. Ik denk dat ik die eigen
schap vooral van mijn moeder
heb".
ROB LANGEVELD
K
:etf*
ne
RD
kal c
opt
[og
iter
door Frank WerkmanC^
Ringen (lli
Het gaat niet best met de
industrie. Dalende verkop
noopten de sales-manageii
vindingrijkheid om bolid\
aan de man te brengen. 2
bij oud als nieuw stagnee
de afzet, zodat hier zelfs
markten in tweede
handswagens voor het
toegankelijker oostblok
werden georganiseerd. Zc
al te veel resultaat overig
Importeurs en dealers
kwamen al eerder met ai
plannetjes. Van uitgestelc
betalen tot hoge
inruilkortingen waren de
toverformules voor beoog
verhoging van verkooptip
Audi deed het anders.
Opboksend tegen de Duit
giganten BMW en Mercei
kwam men bij de importha
van deze firma op het f
lumineuze idee eens in c/f.1
sportwereld te gaan kijkejH
Niet zo verwonderlijk, wl
het beeldmerk van dit vei/11
vertoont een wel heel
opvallende gelijkenis met"^j
olympische ringen. Zet e^P
paar honderd topsporters
een auto-met-de-ringen er
reclamecampagne is rond,e}
dacht men. ei
Dat bleek gemakkelijker :t-
gezegd dan gedaan. Er ,na
moesten immers analoog
de fameuze 200 (rijken) v|zeJ
Mertens net zo veel mamfce
en vrouwen worden SPÉ
gevonden, die sportief te "Ye
goeder faam en naam belPa
stonden. Bovendien moes£r5j.
de kandidaten over een 0üt
rijbewijs beschikken en d\or
achttien jaar of ouder zijn?™
Al die voorwaarden blekèaa
gemakkelijker gesteld dar,ve
ingevuld. Want het streef
van 200 bleek al ras aan n
hoge kant. Zo veel topspa
blijkt ons land dus buitenl
voetbalwereld niet eens hit
hebben.
Maar er zaten meer ha kei*
ogen aan. Menig topsporti'
had al een vervoermiddel
privé of van een sponsor!K
zat het verder fiscaal met w
berijden van een door de ,ey<
importeur beschikbaar H
gestelde auto? En wat waebi
verder de kosten? Hoe larptt
mocht men de wagen ;r,
behouden? i ii
Inmiddels zijn de meeste et
vragen beantwoord. Het n,
bezitten en gebruiken kosuill
sporter tweehonderd guldoicl
de maand, naast de l.
noodzakelijke benzinekostjmt
Fiscale konsekwenties zijreyl
volgens de importeur, nie( tc
Wel wordt iedere gebruiki
periodiek tegen het licht ha
gehouden om te zien om <25
betrokkene nog de status fn
A-sporter heeft. |er
Elk half jaar of zo veel eet
als de kilometerteller aang g<
kan het vehikel worden m
ingeruild. Ter geruststellir, is
van de betrokkenen: een nge
blessure kan een sporter ükk
achteruit, maar niet uit de i
lease-auto werpen. Bil
Wie zijn nu die gelukkigel
personen, die voor de bev,r
automobiel reclame moefe)
maken? Timmeren zij spoP
voldoende aan de weg om- 2
pronken met hun wagen, lre^
op de flanken nog eens ejM<
is opgesmukt met nei
sponsornamen? Oordeelt un
zelf, want dit zijn gelukkig b'
waarbij uit ruimte- ;r^
overwegingen nu slechts é>01
deel van de namen wordt'ur
afgedrukt; de rest van 'de')
van Audi' vindt u volgend-
week op deze plaats; dan ïe£
u weer helemaal op de ho\ E
en kunt u op de weg naar i
uitkijken. P'
Wielrennen: Astrid Schop,
Monique Knol, Cyntha Lii,p
Schipholt, Richard
Groenendaal, Marcel Beun*
Erik Dekker, Harm Janser11
Gerard Kemper, Danny iar
Overgaag, Patrick Rasch, r
Servais Knaven.
Hockey: Ingrid Appels, Cal
Benninga, Daniëlle Koenew
Jacqueline Toxopeus, Card e
van Nieuwenhuyze-Leend)&.
Mieketiene Wouters, Carin
Bleeker, Lisanne Lejeune, rn
Wietske de Ruiter, Ingrid Par
Wolff, Annemiek Fokke, asz
Floris-Jan Bovenlander, I
Jacques Brinkman, Mark
Delissen, Leo Klein GebbiïW
Jan-Willem Neuberg, Erik 1
Parlevliet, Wouter van Pel
Koen Pijpers, Gijs Weterin
Marinus Moolenburgh. TL
Watersport: Bennie e
Kouwenhoven, Wilma j
Kramer, Harald Snater, Rt
van Teylingen, Margreet ^ei
Keyer, Henneke StavenuiQZt
Paul Manuel. we
Roeien: Nico Rienks, Franje
Göbel, Hans Kelderman, ij v
Laken, Ronald Florijn, Bah
Peters, Jaap Krijtenburg, J
van Bekkum, Rita de Jonjf^
Marjan Pentenga, Sven all
Sch warz, Niels van der Zwat<
Triathlon: Mark Koks, Jose
Everts, Pirn van de Bos.
Skiën: Gerrit-Jan
Konijnenberg, Thedo L
Remmelink, Michiel de Rure
Wordt vervolgd.
