Rudi Koopmans
lad het wel
gezien na Rocky 1
geboorte kleindochter welkome afleiding voor Rinus Israel
voetballerlei
CcidócSomxvnt
ZATERDAG 9 FEBRUARI 1991 PAGINA 11
gartah Moskou wil in Parijs spelen
)SKOU Spartak Moskou heeft de Europese Voetbal Unie
■zocht zijn thuiswedstrijd voor de kwartfinales van het toer-
u' om de Europese beker voor landskampioenen tegen Real
drid op 6 maart in Parijs te mogen spelen. Volgens Oleg Ro-
ntsjev, de trainer van Spartak, is het in verband met de win-
se omstandigheden onmogelijk op 6 maart in het Loesjniki-
dion in Moskou te spelen.
weede versterking voor club van Haan
]URENBERG De club van Arie Haan, FC Nürnberg, heeft
1 voor het sluiten van de transfermarkt, na Dorfner, een
eede speler teruggehaald. Met Eintracht Frankfurt werd
ireenstemming bereikt over de transfer van Eckstein. De Bernard Tapie ...blijft...
is voor de 26-jarige aanvaller ligt rond de drie miljoen gulden. P
Tapie blijft voorzitter OM
MARSEILLE Bernard Tapie blijft voorzitter van Olympique
Marseille. De zakenman, tevens eigenaar van de Franse club,
besloot deze week zijn werk voort te zetten. International Jean-
Pierre Papin deelde namens de spelersgroep mee, dat de drei
gende staking daarmee van de baan was. Tapie legde vorige
week het voorzitterschap neer, nadat hij door de tuchtcommissie
voor een jaar was geschorst wegens het beledigen en bedreigen
Uitspraak over Beerschot later
ANTWERPEN De rechtbank van Antwerpen heeft de uit
spraak over de faillissementsaanvraag voor de voetbalclub Beer
schot uitgesteld. Waarschijnlijk binnen een maand zal worden
beslist over het voortbestaan van de club uit de hoogste Belgi
sche afdeling. De officier van justitie had vorige week om op
heffing van Beerschot gevraagd, omdat de club niet in staat was
zijn schuldeisers te betalen.
Geen speelgeld voor Roger Milla
LONDEN Nadat de Engelse voetbalbond weigerde Roger
Milla van Cameroun een extra premie te betalen besloot de ster
van het WK voetbal op Wembley niet uit te komen in de
vriendschappelijke wedstrijd tegen Engeland. Cameroun deed
het verzoek nadat bekend werd, dat de Argentijn Diego Marado-
na bij de jubileum wedstrijd van het 100-jarig bestaan van de lea
gue 100.000 pond sterling (330.000 gulden) had ontvangen. Dat
Milla (39) geen Maradona is was al eerder bekend. Het duel in
Londen zou Milla's laatste optreden zijn geweest.
Engelse politici contra relschoppers
LONDEN De Engelse politici zijn voorstander van het instel
len van een 'Europese lijst' met daarop de namen van de meest
beruchte relschoppers bij het voetbal. Een dergelijke lijst zou het
mogelijk maken gewelddadige fans de toegang tot een land te
ontzeggen, waardoor eventuele rellen kunnen worden voorko
men. „De namen van de relschoppers kunnen op deze manier
tussen de voetbalnaties worden uitgewisseld, zodat ze bij vertrek
of aankomst direct worden opgepikt", verklaarde de conserva
tieve politicus Sir John Wheeler.
Bijna tien jaar geleden sloe
gen ze elkaar bijna letterlijk
de hersens in, met als inzet de
Europese bokstitel in het
halfzwaargewicht. In het
openbaar beschimpten ze el
kaar waar mogelijk. Rudi
Koopmans („Die oude man")
en Alex Blanchard („Die lan
ge met z'n grote bek") leken
vijanden voor het leven. Ze
ker toen ze elkaar bij Mies
Bouwman figuurlijk in de
haren vlogen. Anno nu zijn ze
een twee-eenheid, trainer-
/coach en pupil. Op 1 maart
wordt duidelijk of Blanchard
(32) en Koopmans (43) een
koningskoppel vormen. Op
die dag, als tenminste alles
goed gaat, bokst Blanchard
in de Philipshal in Dtissel-
dorf om de Europese titel. Te
genstander is de Duitser met
de Italiaanse naam, Graciano
Rocchigiani.
Rudi Koopmans: „Henk Ruhling. Die is pas slecht voor het boksen".
.TERDAM Sylves-
Stallone zat er ooit
ie hoog achter op te
kten en werd er multi-
iljonair mee. Zijn rol-
ent 'Rocky', het gero-
antiseerde levensver-
al van een boksende ar-
>edzaaier, groeide zelfs
tot een bestseller in de
jscoop. De lotgevallen
n 'Rocky Balboa', neer
zet door Stallone him-
f, zijn met een beetje
itasie te vergelijken
•t de haat-liefdesfeer in
verhouding tussen
)opmans en Blanchard.
barkeeper in het Amster-
ïse café Oort gooit de op-
rking achteloos op de toog.
udi is een moordgoser, de
bokser, die Nederland
heeft voortgebracht. Uit
goot kwam-ie, dat heb ik
t eigen ogen gezien. Ik ken
m vanaf m'n prille jeugd,
f jaar Europees kampioen,
kan hem dat nazeggen?
^Rchtig verhaal zit er in die
|n. Hij en Blanchard, typisch
t Rocky-verhaal. Eerst té-
n elkaar op leven en dood
dan samen. Het verbaast
trouwens dat Rudi nog een
lerview weggeeft. Tegen-
rdig wimpelt hij alle jour-
iten af. Zelfs in televisie
eft hij geen trek meer. Hij
ligert alles".
t keer niet, alhoewel... Wie
ook door de deur komt,
fcn Koopmans. Even later
komt er een verontschuldi
gend telefoontje. Klein foutje
in de regie, het blijkt die dag
zijn verjaardag te zijn, de 43ste
alweer - en zijn vriendin heeft
haar zinnen gezet op een diner
bij kaarslicht. De keus valt de
voormalige broodvechter las
tig, uiteindelijk maakt hij toch
anderhalf uur vrij. Afspraak is
afspraak, tenslotte. De barkee
per, type joviale peer met
playboy-hoofd, waarschuwt al
vast: „Rudi is een rare goser,
pas op. Als het hem niet aan
staat loopt hij zó halverwege
het gesprek de deur uit".
Veel goeds
Dat belooft veel goeds. Geen
prikkelende vragen over
Koopmans' criminele zijpaden,
het louche etiketje van de
bokssport, of het gerotzooi met
de fiscus? Voor wie het niet
exact meer weet: Rudi Koop
mans werd aan het eind van
zijn imposante carrière voor
de eerste keer écht gevloerd.
Met een naheffing van 450.000
gulden, ondertekend door de
vaderlandse belastingheffer.
Wie dan het café, officieel op
naam van Koopmans' zoon
Bernhard, naar belastingher
vormer Oort durft te noemen,
moet toch minimaal gevoel
voor humor in huis hebben.
Rudi Koopmans komt binnen.
Joviale groet, stevige hand
druk. Gebruind, staalblauwe
ogen. Vriendin, type fotomo
del met Yorkshire-terriër op
de arm, in het kielzog. „Inter
views, nee, die zie ik niet meer
zo zitten", opent Koopmans.
Publiciteit voor Blanchard,
zijn gabber, blijkt de enige
drijfveer om het taboe te door
breken. De geboren Fries, al
jaren Hagenaar, weidt dan uit
over de tijd dat hij zelf met ze
kere regelmaat de voorpagi
na's haalde. Soms leuk, min
stens zo vaak als de bonte
hond, als middelpunt van
schandaal nummer zoveel. Of
als-ie weer eens afgeschreven
was. De meeste persmensen
kunnen hem inmiddels gesto
len worden, is de conclusie.
„Meestal had ik gezellig ge
praat, maar in de krant stond
dan een heel ander verhaal.
Narigheid was het gevolg, of
gezeur aan m'n hoofd. Zit ik
niet op te wachten, zeker nu
niet meer. Ik werk liever ach
ter de schermen. Wat ze over
me schreven kon me trouwens
geen reet verrotten. Wat ze
over me zeiden interesseerde
me ook niet. Als ik in een dis
cotheek kwam, was ik volgens
anderen altijd dronken ge
weest, terwijl ik niet dronk en
elke morgen om acht uur al
aan het hardlopen was. Al die
jaren heb ik voor m'n sport ge
leefd. Het moet afgunst zijn
geweest, die negatieve benade
ring. Het is een nagemaakte
wereld".
Onberispelijk
Rudi Koopmans, een sportman
met een onberispelijke staat
van dienst. Opgegroeid in
Leeuwarden, als straatschoffie.
Gezin van negen kinderen,
vader verdiende amper het
zout in de pap. Koopmans:
„Wij kregen alleen 's
een stukje vlees. Doordeweeks
hadden we vaak niet eens be
leg op brood. In die tijd leerde
je vechten. Ik was tien jaar en
zat in jeugdbendes, het was al
tijd knokken. Er is wel eens
een dooie gevallen".
Rudolf Koopmans, van 30 ja
nuari 1948, bleek een begena
digd bokstalent. In sportschool
Frisia leerde hij de eerste
kneepjes. Zijn contributie en
bokskleding betaalde hij zelf
door de wedstrijdduiven van
de buren te vangen en aan de
plaatselijke poelier te verko
pen. In die tijd werd z'n on
verzettelijke karakter ge
vormd. „Als je geen honger
hebt, word je nooit een killer.
Rijke-lui's zoontjes kunnen
niet boksen. Een definitie van
boksen? Analyseren van je te
genstander, concentreren.
Vertrouwen hebben in je trai
ner. The noble art of self de
fence? Ik zie het zo: Wie blijft
staan, die wint".
Vijf jaar ('79-'83) regeerde
Koopmans met ijzeren vuist in
Europa, leverde hij heroïsche
gevechten met onder anderen
Aldo Traversaro, Hocine Ta-
fer, Manfred Jassman en Alex
Blanchard. De aanval op de
werereldtitel, tegen Moestafa
Mohammed in Los Angeles,
hoort in het rijtje thuis. Al was
het destijds een desillusie.
Koopmans zelf houdt het er
nog steeds op dat een kopstoot
hem destijds uitschakelde. In
1982 stonden Koopmans en
Blanchard tegenover elkaar,
een duel tussen de meester en
de leerling. Een opgeklopt
gevecht, mede door een ge
ruchtmakende tv-uitzending
bij Mies Bouwman. Koopmans,
die het gevecht zwaar geha
vend zou winnen: „Iedereen
vond het vooraf prachtig.
Blanchard werd uitgelokt. Hij
ging er op in, was nog jong,
had een hoop praatjes. En ik
ben nooit een jongen geweest
die zich de kaas van het brood
liet eten. Dus riep ik: doe het
licht maar uit, we vechten het
hier wel uit, achter de coulis
sen, zónder handschoenen".
Blanchard moest destijds zijn
grootspraak inslikken, Koop
mans ging nog even door als
onaantastbaar kampioen. Tot
hij in hét gevecht met de
Fransman Rufino Angulo zijn
hand verbrijzelde, een inci
dent dat hem in zijn laatste
EK-gevecht tegen Caramano-
lis opbrak. In de achtste ronde
moest hij opgeven; het einde
van een tijdperk.
Naweeën
De naweeën van een carrière
als prijsvechter zijn Koopmans
niet bespaard gebleven. Alhoe
wel hij in 22 jaar boksen geen
enkele knock-out incasseerde,
heeft hij anno nu op diverse
plaatsen klachten. Een ver
groeide hand, een onwillige el
leboog, een nekwervel die
hem soms uit de slaap houdt.
Koopmans: „Altijd maar trai
nen, altijd maar topsport, dat is
niet gezond. Nee, niet alleen
bij boksen. Wie aan topsport
doet, alle topsport, pleegt roof
bouw op z'n lichaam. Maar als
ik het over mocht doen, dan
deed ik het precies zo. Ik heb
een wereldleven gehad. Na
tuurlijk, het was afzien. Maar
een ander ging naar de fa
briek, naar z'n baas. Ik was
bezig met de sport waar ik gek
van was. En nog steeds gek
van ben".
Koopmans zit inmiddels ont
spannen op z'n stoel, koffie
binnen handbereik, af en toe
een sigaret. Aan niets is meer
te merken dat we met een
man te maken hebben die als
bot wordt afgeschilderd, een
man met criminele connecties,
een man die verdacht werd
van fraude en handel in drugs
en daarvoor ook werd veroor
deeld. Koopmans gaat het on
derwerp ook niet uit de weg,
praat rustig en overtuigend.
De verhalen over de onderwe
reld en mafia zijn hem natuur
lijk ook bekend. Koopmans:
„Ach, al die verhalen. Ik kijk
het liefste naar de sport. Er lo
pen meer misdadigers buiten
de gevangenis dan erin. Met
die afpersingszaak ben ik het
slachtoffer geworden van zo
genaamde vrienden. Of het
slecht is voor het boksen? Ja.
Maar Henk Ruhling (de boks-
promotor die met Koopmans
samenwerkte) is nog veel
slechter voor het boksen".
Autoverkoper
Koopmans imiteert hem dan.
Zet een buik op, gebaart met
een denkbeeldige sigaar. „Dat
imago, van die sluwe zaken
man, sigaar in z'n hoofd, dét is
bepalend. Ruhling heeft geen
FOTO: CORNE SPARIDAENS
verstand van boksen, hij is een
goeie autoverkoper. Tweede
hands wel te verstaan. Auto's
die verrot zijn en die hij aan
prijst omdat ze zo goed zijn.
Van Ruhling heb ik nog geld
tegoed, 16 miljoen lires. Die
stak hij in zijn zak nadat ik in
Italië Cavina in de eerste ron
de k.o. sloeg. Met die man
praat ik dan ook niet meer.
Het is gewoon een dief, koning
rat onder de ratten. Tegen
woordig boycot hij Blanchard
ook, alleen omdat ik hem
train".
De naam is weer gevallen,
Alex Blanchard, die niet zoals
plan tegen Tom Collins zal
boksen om de Europese titel in
het halfzwaargewicht (Collins
vond de gage te laag) maar te
gen Rocchigiani. Met zijn
voormalige tegenstrever
Koopmans als (ongediplomeer
de) steun en toeverlaat. Toch
de Rocky-story? Koopmans:
„Schei uit over die Rocky. Ik
heb de eerste van die films ge
zien, waardeloos. De rest wil
ik niet zien, het heeft niks met
boksen te maken. Er is maar
één goeie boksfilm, Raging
Bull met Robert de Niro. Blan
chard? Die had bij mij moeten
blijven. We zijn een tijdje uit
elkaar geweest, misverstand.
Met mij op de achtergrond was
hij die Europese titel nooit
kwijtgeraakt. Ik heb vertrou
wen in hem. Als hij zijn ver
stand erbij houdt. Hij heeft be
paalde klasse en heeft nauwe
lijks geleden. Alleen eigenlijk
in die partij tegen mij..."
RUUD DE JAGER
[STERDAM Het
it Rinus Israel goed.
iar om nu te zeggen dat
iedereen laat groeten,
wat al te zeer bezijden
waarheid zijn. Daar-
ir is de sinds begin sep-
ber vorig jaar op non-
ef staande voetbaltrai-
ir toch wat te selectief in
keuze van zijn - laten
zeggen - relaties. Want
illen dat de geblokte
id-prof veel vrienden in
voetballerij heeft, is
ik wat overdreven. Toch
ïtving hij vlak voor de
arwisseling, soms zelfs
,1 onverwachte hoek, een
ïartje met de beste wen-
in. „Pas dan stuur ik ze
at terug", spreekt de
«•-Amsterdammer, in de
bonkamer van zijn roya-
i flat op de derde verdie-
jng in 'Noord' ietwat
prtgallig. „Maar niet ie-
treen", voegt hij er on
middellijk aan toe. „Er
as er trouwens eentje bij
In wie ik niet eens het
jlres heb".
Ivenstaande mededeling van
Inus Israel kan een beetje
(mbolisch worden genoemd
lor de positie, waarin de oud-
tfenmeester van FC Zwolle,
t Den Bosch (2x), Feyenoord
1 het Griekse PAOK thans
jrkeert. „Ik heb het best
far mijn zin", vervolgt de
pn, die ooit als één van de
fste verdedigers van de we
id werd beschouwd, maar
Jn kunsten wegens een bles-
|re nimmer op een wereldpo-
Rinus Israel thuis: „Ik heb het best naar mijn zin".
dium mocht vertonen. „Hoe
wel ik natuurlijk liever ergens
een club zou willen hebben.
Want voetbal is nog steeds het
mooiste wat er is. Een fantasti
sche sport".
Enig aandringen levert van
Rinus Israel overigens de be
kentenis op dat hij best op een
andere manier zijn dagen zou
willen vullen. Bijna elke och
tend vanaf negen uur een
duurloopje van ruim een half
uur, gevolgd door uitgebreid
koffie-drinken en een kaartje-
leggen met vrienden in hartje
Amsterdam is het wel zo n
beetje. Waarbij de 'warme hap'
om een uur of vijf en een
avondje televisie (lees: sport)
kijken de resterende uurtjes
vullen. „Nee, hobby's heb ik er
niet door gekregen", meldt Is
rael, toch met een grijns op het
door een royale bril overscha
duwde gezicht. „Had ik al niet,
heb ik nog niet. Kokkerellen?
Nee zeg! Koffie zetten, dat kan
ik. Beter dan m'n vrouw, zegt
ze. Maar daar gebruik dan ik
dan niet zo zetmachine voor.
Gewoon water koken. Dan
gaat het om de juiste verhou
ding. En die heb ik, zegt ze".
Niet gebukt
Rinus Israel lijkt inderdaad
niet gebukt te gaan onder de
gedwongen werkeloosheid. Als
hij het desgevraagd inderdaad
FOTO: STEPHEN EVENHUIS
ontkent, kan dat haast geen
pose zijn; wat overigens geheel
in de stijl is zoals hij die zich in
loop der jaren heeft aangeme
ten. Recht door zee, soms mis
schien wat te zwart wit, maar
altijd eerlijk. Welke karakter
trek hem zowel bij Feyenoord
als tijdens zijn tweede verblijf
bij Den Bosch op een voortij
dig vertrek kwam te staan.
„Het heeft geen zin om door te
gaan met mensen, die verkla
ren het niet in je te zien zit
ten", is zijn stelling. Die, en
dat geeft hij grif toe, wordt
vergemakkelijkt door de 'gou
den handdruk' in Rotterdam
en de toezegging dat zijn sala
ris zou worden doorbetaald in
Den Bosch.
„Ik kan het voorlopig nog wel
even uitzingen", gaat Israel
verder. „Kijk, als ik tot m'n
65e niks meer om handen zou
hebben, zal ik op een bepaald
moment wel een stapje terug
moeten doen. De tering naar
de nering zetten, ja. Ik heb de
laatste jaren veel verdiend en
we hebben er royaal van ge
leefd. Voor mezelf heb ik ove
rigens niet zo gek veel nodig.
Maar ik wil natuurlijk wel
weer aan de slag. Mezelf in de
etalage zetten? Heb ik nog
nooit gedaan. Ik heb in be
stuurskamers niets te zoeken.
Kijk, als je bij een club zit,
moet je dat soort dingen wel
doen. Met sponsors praten en
zo. Vinden die mensen leuk.
Hoort bij je werk. Had ik ook
nooit zo'n moeite mee. Obli
gaat over voetbal praten? Ik
heb acht jaar een winkel ge
had in Rotterdam. Daar deed
je niks anders. Verkocht ik
trouwens kaartjes voor Feye
noord in de voorverkoop. Was
de tijd dat daar nog gemiddeld
48.000 mensen kwamen. Ston
den de mensen op vrijdaga
vond al op de stoep voor een
kaartje, terwijl m'n zaak pas
de volgende ochtend om zeven
uur open ging. Mooie tijd.
Kochten de mensen bij mij een
kaartje om mij in de voorstel
ling te zien. Ha ha. Leverde
nog wat op ook. Een kwartje
voor een zitplaats, een dubbel
tje voor een staandplaats. Ha
ha".
Omzwervingen
Rinus Israel keerde na enige
omzwervingen als speler via
Excelsior en PEC Zwolle en
als trainer in Den Bosch terug
in de Kuip. Als oefenmeester.
Leek de vroege bekroning van
zijn toen pas net ingezette trai
ners-carrière, maar eindigde
in een desillusie. „De toen net
aangestelde Hans Kraay moest
zich zo nodig laten zien", kijkt
Israel terug. „Presenteerde
een paar maanden vóór het
einde van het seizoen een paar
nieuwe spelers. Er ontstond
onrust, de prestaties, die tot
dat moment nog niet eens zo
slecht waren, liepen terug en
Feyenoord miste Europees
voetbal. Ik had een contract
verlenging van anderhalf jaar
aangeboden gekregen. Maar
onder die omstandigheden was
dat niet haalbaar. Ik vertrok".
Met dus een royale 'afvloei
ingsregeling', die kort daarna
werd aangevuld door verdien
sten in Athene. Aan welk ver
blijf na zeven maanden ook
een plotsklaps einde kwam.
Na met Den Bosch te zijn ge
degradeerd betekende een
slechte seizoens-start in sep
tember 1990 vervolgens een
wel heel snel vertrek uit De
Vliert.
Sindsdien zit Rinus Israel
voornamelijk thuis. Met uit
zondering van het weekeinde.
Op zaterdag en zondag bezoekt
hij het nabije DWV-terrein,
waar hij ooit zijn carrière be
gon en beëindigde. „Een beetje
kijken en daarna gezellig een
beetje kletsen", noemt de 47-
voudig oud-international dat.
Ongetwijfeld zal het bij die
voetbalpraat ook regelmatig
over Feyenoord gaan. De club,
die Rinus Israel leerde kennen
als zijn broekzak en die hij nog
steeds met meer dan gemid
delde belangstelling volgt.
Derde plaat
„Toen dit seizoen begon, was
ik er van overtuigd dat Feye
noord om de derde plaats zou
spelen", zegt de voormalige
verdediger. „Als ik die spelers
groep zag, dacht ik dat er alles
bij elkaar beter materiaal was
dan ik daar ooit tot mijn be
schikking had. Er is, voor zo
ver ik dat van hieruit kan be
oordelen, één ding veranderd:
de lijnen bij Feyenoord zijn
een stuk korter geworden. Ik
had toen te maken met allerlei
figuren. Blankemeijer, Van
der Laan. Mensen met wie ik
trouwens plezierig heb samen
gewerkt. De problemen ont
stonden door de mensen er om
heen. Die kregen te veel te
zeggen".
„En nu? Die Snoeck lijkt me
een integere man. Lagendijk?
Te veel invloed! Haalt boven
dien allerlei spelers naar bin
nen, die het niet redden. Neem
nou zo'n Farrington. Komt
voor de kerst een weekje mee-
trainen. Om z'n conditie een
beetje op peil te houden. Krijgt
meteen een contract voor 2,5
jaar. Dan vraag ik je". Rinus
Israel ziet desalniettemin in
Rotterdam-zuid ooit nog wel
eens iets positiefs ontstaan.
„Ook Manchester United en
Tottenham Hotspur zijn er
weer bovenop gekrabbeld.
Maar of dat op deze manier bii
Feyenoord lukt? Ik betwijfel
het".
Rinus Israel werd begin vórige
week verblijd met de geboorte
van zijn eerste kleindochter.
„Dat heeft wel even voor de
nodige afleiding gezorgd.
Schitterend zo'n kind! Daar
door denk je ook weer even
aan wat anders. Ik zit me thuis
niet te verbijten. Maar ik wil
wel graag zelf weer aan de
slag. Misschien wel op een
veel lager niveau. Je gaat van
zelf je eisen lager stellen".
FRANK WERKMAN
door Frank Werkman
Carnaval
Vandaag is er in ons land eens
te meer een scheiding der
geesten zichtbaar geworden.
Gewoonlijk zorgt onderhavig
weekeinde al bijkans voor een
spirituele scheuring in ons
normaal gesproken toch
redelijk stabiele volkje: een deel
dompelt zich vier dagen onder
in carnavalsgedruis; anderen
verafschuwen dit van
oorsprong katholieke, maar
liefst vier dagen durende festijn
dat de vastentijd inluidt.
De gekielde boert en jolijt is
overigens al lang niet meer
geografisch duidelijk
afgebakend. Vroeger zorgden
de grote rivieren voor een
markante afbakening van
carnavalslustige en -hatende
landgenoten. Wie bont
uitgedost op een toeter wilde
blazen en hossend de straten
onveilig wilde maken kon in
Brabant en Limburg ongestoord
uit zijn dak gaan.
Sinds enige decennia er is in de
zachte g-gebieden sprake van
een zich kennelijk uitdeiende
verloedering, omdat nuchtere
noorderlingen het ook een keer
geforceerd op hun heupen
willen krijgen.
Carnavandalisme was het te
betreuren gevolg. Een vorm
van pretterreur, die anti-
ingestelde zuiderlingen in
verhevigde mate voor vier
dagen naar verre oorden elders
deed verhuizen.
Het gebied ten noorden van het
land van Maas en Waal was
daarbij lang een bestemming,
die enige zekerheid bood om
van een normale nachtrust te
genieten en met het vehikel
niet in de een of andere optocht
te belanden. Maar carnaval
breidde zich als een inktvlek
uit.
Waar geëmigreerde
zuiderlingen zich aanvankelijk
op geïsoleerde lokaties elders in
het land onledig hielden met
het verdrinken van
nostalgische overpeinzingen
gingen zich gaandeweg ook
niet-importfiguren met het
fenomeen bezig houden. Omdat
het zo nodig moest en het toch
zo gezellig was.
Kort na die periode begon zich
een massale volksverhuizing af
te tekenen: van noord naar zuid
en van daar uit naar overal.
Vertwijfelde anti-carnavalleurs
togen vervolgens zelfs naar het
buitenland, maar ook daar had
het virus intussen uitgebreid
huisgehouden.
Winterpret in met name
Oostenrijk is al sinds jaar en
dag een eindeloos
geprolongeerd carnavalesk
circuit. Waarbij het eens
beschaafde 'après-ski' verwerd
tot een nu soms onbeschaamd
'avant-lit'.
Dit weekeinde staat ook een
deel van ons noorden bol van
geforceerd feestgedruis. Met
toeters, bellen, maskers en
spandoeken is het
schaatsminnende deel van ons
carnavalslievende volk
neergestreken in Heerenveen.
Om een uit zijn krachten
gegroeide loods om te bouwen
tot een schaatstempel en daarin
onze vaderlandse toppers tot op
het bot aan te moedigen bij hun
gooi naar WK-eremetaal.
De ingevallen winter speelt de
echte carnavalsliefhebber dezer
dagen danig parten bij de
pogingen om ook in de open
lucht nog enig vertier te
vinden. Een snijdende
oostenwind bij temperaturen
ver onder het vriespunt
beneemt je tenslotte niet alleen
de adem, maar ook de animo.
In Thialf hebben ze daar
vandaag en morgen geen last
van. De gekte kan zich daar
ongestoord manifesteren. In
Heerenveen bestaat geen
hinder van snerpende kou,
waardoor je ademtocht bijkans
bevriest in de lucht; hooguit is
er condens op de lens.
Tussen Maas en Waal enerzijds
en de Dokkumer Ee aan de
andere kant zal het dit
weekeinde lekker rustig zijn.
Prima omstandigheden zelf de
smalle ijzers eens onder te
binden. Om temidden van
gelijk gestemden een
molentochtje te rijden en bij
een koek en zopie te pleisteren.
Vervolgens moe maar voldaan
huiswaarts te tijgen, een
lekkere borrel te drinken en
een stevige maaltijd te
verstouwen.
Vooral de televisie uit te laten
en net te doen alsof noord en
zuid niet meer bestaan. En
tenslotte weg te zinken in een
diepe slaap, waarin je je verliest
in een droom over carnavalloze
tijden. Dus ook zonder
Elfstedentocht, omdat die nooit
meer zal worden als ie was.
Alle begrip derhalve voor
ingenieur Sipkema, die
dagenlang de boot afhoudt. Bij
een derde editie binnen tien
jaar ontstaat er wéér een
volksverhuizing. Van lieden
wie het niet gaat om
schaatspret. Die Elfstedentocht
hadden ze beter gewoon
stilletjes dit weekeinde moeten
houden.
