Evert van Benthem als
boer nog steeds gelukkig
/voetballerlei
Ski-springer Konijnenberg desnoods als Luxemburger naar Albertville
SPORT
EeidócSouacuit
ZATERDAG 12 JANUARI 1991 PAGINpC
Milla wil al weer stoppen
PARIJS Als hij over een week geen profcontraet heeft gete
kend stopt Roger Milla weer met voetballen. De 38-jarige spits
van Cameroun. die vier keer scoorde tijdens het wereldkampi
oenschap in Italië, is al een half jaar op zoek naar een club.
Milla werd onlangs uitgeroepen tot Afrikaans voetballer van het
jaar. Hij vraagt 750.000 dollar (140.000 gulden) tekengeld en
'70.000 gulden per maand salaris. Gedurende zijn twaalf-jarige
loopbaan in de Franse competitie verdiende hij nooit meer dan
10 000 gulden per maand. Voor de WK in Italië was Milla al ge
stopt met betaald voetbal Op uitdrukkelijk verzoek van de Ca-
merounese president ging hij mee naar het WK. Door zijn doel
punten. als invaller, bereikten ..de ontembare leeuwen" de
kwartfinales.
Lothar Matthaus (links) is sinds deze week 's werelds beste voet
baller, vinden zijn collega's en de pers.
Ruud Gullit
weer bijna op
100 procent
MILAAN Ruud Gullit, die
met twee doelpunten uit de af
gelopen twee competitiewed
strijden terug lijkt van wegge
weest, heeft persberichten ont
kend dat hij onlangs in New
York in het geheim in het hu
welijk is getreden met zijn Ita
liaanse vriendin Cristina Pen-
sa.
Over zijn voetbalprestaties liet
Gullit zich positiever uit: „Ik
benader de vorm van voor
mijn blessure. Ik zit binnen
kort weer op 100 procent".
Viv Anderson doet stapje terug
MANCHESTER Viv Anderson heeft Manchester United in
geruild voor tweede-divisieclub Sheffield Wednesday.
De 34-jarige vleugelverdediger had recht op een vrije transfer.
Anderson, 30-voudig international, werd in 1987 door United
overgenomen van Arsenal voor ruim een miljoen gulden.
Gouden Schoen Franky van der Eist
KNOKKE Franky van der Eist is door de Belgische sportpers
en zijn collega's uitverkoren tot winnaar van de „Gouden
Schoen 1990". De 29-jarige international van Club Brugge is als
meest waardevolle speler uit de competitie opvolger van doel
man Michel Preud'homme. Anderlecht-spelers Luis Oliveira en
Luc Nilis eindigden als tweede en derde.
Michel Platini is ex vice-voorzitter
NANCY De Franse bondscoach Michel Platini is afgetreden
als vice-voorzitter van Nancy. Hij blijft wel als adviseur verbon
den aan de club, waar hij zijn voetballoopbaan begon.
„VAN HET GAT IN DE OZON-LAAG KAN IK SOMS WAKKER LIGGEN'
HEERENVEEN Kwak-
kelwinters hebben het
Elfstedentocht-effect in
de kiem gesmoord.
Rayonhoofden komen niet
,meer bij elkaar, ingenieur
Sipkema is uit het NOS-
journaal verbannen. Boe
ren, burgers en buitenlui
hebben de smalle ijzers
duimendik in het vet lig
gen. Friesland is weer ge
woon een provincie, met
z'n Hans Wiegel als p.r.-
man, met z'n Beerenburg,
met z'n SC Heerenveen
als mislukt uithangbord.
Maar Evert van Benthem,
J synoniem met het heroï
sche spektakelstuk, feno
meen van de Tocht der
Tochten, rijdt nog steeds.
Anoniem, op kunstovaal-
tjes, dat wel.
Talloze interviews gaf Evert
van Benthem, inmiddels ge
vorderd tot 32-jarige leeftijd,
na zijn triomftochten in '85 en
'86. Het beeld van de sympha-
thieke veehouder, het nationa
le symbool van boerenstronk
en spekzwoerd, bleef kaars-
recht overeind. Ook toen de
commerciële wereld als een
hongerige havik op hem neer
streek. Frank van de Wall
Bake, directeur van het bu
reau Trefpunt, voorspelde Van
Benthem min of meer een le
ven als een luis op een zeer
hoofd. Dat kwam niet hele
maal uit, of beter gezegd hele
maal niet. Evert is weer ge
woon lid van het peloton, staat
's morgens om zes uur op om
de koeien te melken, traint in
de avonduren zijn ranke lijf.
Want je weet maar nooit.
Geen onderwerp gaat Van
Benthem uit de weg, in de hel
verlichte, practisch verlaten
kantine van 'schaatstempel'
Thialf in Heerenveen. Hij
heeft pittig getraind, veelvul
dig stayerend achter de dikke
kont van Yep Kramer. Vrolijk
lachend aan een formica-tafel-
tje. natte kop van een snelle
douche, hoopt hij op een gezel
lige babbel. Interviews vindt
hij nog steeds leuk. mits de
vragen enige originaliteit ver
raden. Het lot van de Bekende
Nederlander, altijd weer het
zelfde gezeur.
Grinnikend beaamt Van Ben
them zijn positie als interes-
Bijna zes jaar geleden
werd Evert van Benthem
op slag beroemd. Zijn
triomf in de
Elfstedentocht, 22 jaar na
Reinier Paping,
promoveerde hem tot
volksheld. Half
Nederland stond op z'n
kop, klunen werd een
begrip en Sint
Jansklooster een
bedevaartoord. Een jaar
later deed de boerenzoon
het nog eens dunnetjes
over op de Bonkevaart.
Zijn kostje leek gekocht.
'Piggelmee', vanwege
schoenmaatje 38 en een
gewicht van 60
kilogrammetjes, snelde
van winkel-opening naar
tv-programma, luisterde
braderieën op en
presenteerde zelfs enige
tijd een eigen
programma op televisie.
Nu bivakkeert hij weer
in de betrekkelijke
anonimiteit. Niks
miljonair, niks kapsones.
„Ik ben blij dat ik een
gewone boer ben
gebleven."
sant object voor de media, mits
de R in de maand is. „Ze halen
me graag van stal. Prima hoor.
Nu is het even in de mode om
negatief over het marathon-
schaatsen te schrijven omdat
de publieke belangstelling te
rugloopt. Het zou allemaal
niks meer voorstellen. Daar
wil ik ook best over praten
Alleen houd ik ze wel voor dat
een tijdje strenge vorst alles
verandert. Wedden dat alles
en iedereen weer achter ons
aanloopt als er weer natuurijs
is? Spannende verhalen schrij
ven, beelden van bevroren
snorren en baarden. Dan is het
weer de populaire sport. Zo
gaat dat, we hebben het hele
circus twee keer meegemaakt.
Bijna drie keer, trouwens. Dat
zijn de meeste mensen al ver
geten".
Aapjes kijken
Evert van Benthem, nog
steeds de gewone man, met
een bekende kop. „Op straat
vind ik het geen probleem om
herkend te worden. Mijn
vrouw Janet wel. Het hoort
erbij, meestal is het zelfs leuk.
Het wordt minder, zeker. Ook
geen probleem. Alhoewel er
nog steeds autobussen met toe
risten heel langzaam door onze
straat rijden. Een soort aapjes
kijken, dat snap ik dan weer
niet Verder heb ik er geen
problemen mee om bekend te
zijn, het heeft zelfs voorde
len" Prompt verschijnt een
school blozende bakvissen aan
tafel, bedelend om een handte
kening. Geduldig signeert Van
Benthem verfrommelde velle
tjes. „Mag ik er ook één voor
m'n tante".
Dan een blik in de glazen bol
van Van Benthem. Komt er
ooit opnieuw een Elfsteden
tocht of zal het gat in de ozon
laag en het bijbehorende
broeikaseffect de boel beder
ven? Van Benthem, heel se
rieus: „Van het gat in de ozon
laag lig ik wel eens wakker.
Omdat het volgens de geleer
den boven Nieuw-Zeeland zit
en juist daar naar toe zou ik
best willen emigreren. Daar
zijn we ook mee bezig geweest,
begin jaren tachtig. Het idee is
nog niet helemaal verdwenen.
Een boer in Nederland heeft
het moeilijk. De wetgeving
wordt steeds strakker, er mag
maar zoveel procent fosfaten
op het land, dit mag niet, dat
kan niet; vrijwel op alle fron
ten moet het boerenbedrijf
worden aangepast. De zeven
magere jaren zitten er aan te
komen. Milieu? Daar ben ik
mee bezig. Van huis-uit. Geen
papiertjes op straat gooien, om
maar wat te noemen. Bij ons
komen geen spuitbussen met
drijfgas de deur in. Binnenkort
werk ik mee aan een adver
tentie van het ministerie van
VROM over het milieu, dat
spreekt me aan Autorijden?
Dat doe ik wel. Dat zouden we
eigenlijk ook niet meer
moeten doen, geef ik toe".
In de hemel
Terug naar de Elfstedentocht.
Komt-ie wel, komt-ie niet.
Wordt Van Benthem onsterfe
lijk als de allerlaatste winnaar
of komt hij gewoon in de he
mel? Van Benthem: „Ik hoop
dat ik gewoon in de hemel
kom En voor 2050 zijn er al
weer minstens vijf Elfsteden
tochten verreden. Die ozon
laag? Geen probleem Voor
1985 riepen er zoveel dat de
tocht nooit meer zou worden
verreden. De gemalen waren
aan het pompen, de industrie
had teveel gifstoffen geloosd,
van alles haalden ze erbij. En
toen werd-ie bijna drie keer
gehouden".
Ander onderwerp. Het hoge
woord moet eruit. Is Evert van
Benthem al miljonair? Diplo
matiek antwoord: „De belas
ting pakt je aan alle kanten".
Toch werd er links en rechts
geroepen dat er minstens een
miljoen gulden op de winnaar
van de Elfstedentocht lag te
wachten. Van Benthem: „Nu
nog hoor ik vaak: dat jij nog
boer bent, je kan met jouw
naamsbekendheid toch veel
meer verdienen. Die zien gou
den bergen. Is niet juist. Om te
beginnen is er in onze sport
geen bal te verdienen. Abso
luut onvergelijkbaar met voet
bal, tennis of autosport, om
wat te noemen. Ruud Gullit,
Boris Becker, Alain Prost, dat
zijn jongens die miljoenen aan
hun sport verdienen. En daar
naast nog wat meepakken met
reclame. Bij mij was er alleen
naast de sport wat te verdie
nen. Met het openen van win
kels, dat soort dingen. We zit
ten in Nederland, jawel. Een
miljoen? Echt onmogelijk.
Yvonne van Gennip maakte
precies hetzelfde mee".
Van Benthem gaat vervolgens
voorrekenen. „Vraag voor een
winkel-opening nu eëns 5000
gulden, al is dat een prijs die
bijna niemand zal willen beta
len. Om aan een miljoen te ko
men moet je toch vlot 200 win
kels openen. Afgezien van het
gebrek aan tijd daarvoor, komt
dan de belasting nog even
langs. Van een miljoen gulden
moet je dan zo'n 700.000 weg
brengen. Nee, het schip met
g.eld is niet langs geweest. We
hebben het goed, iets beter
dan gemiddeld. Tegenwoordig
doe ik per jaar hooguit vier
winkel-openingen. Een vil
laatje naast de boerderij heb ik
er aan overgehouden. Moest
ook, want de oude boerderij
was een ramp. Heel hard toe
aan een complete verbouwing.
In de winter vroren je alle lei
dingen dicht. Moesten we 's.
morgens vroeg bij de buren
een keteltje warm water ha
len".
Van Benthem, vader van twee
zoons, wil er maar mee zeggen
dat geld lang niet altijd geluk
kig maakt. „Zou zo'n jongen
als Becker nou gelukkig zijn?
Ik weet het niet, betwijfel het
zelfs. Ik in ieder geval wel. Ik
kan nog gewoon rustig gaan
winkelen in Meppel of Emme-
loord. En volgens mij scheelt
het dat ik een gewone boer
Evert van Benthem deelt nog graag een handtekening uit en schuwt de aandacht voor de kleintjes
niet.
FOTO: PERS UNIE
ben gebleven. Boeren is het
mooiste wat er is. Vrij leven,
in de natuur, eigen baas, ik
hoef niets anders. Ik zal trou
wens wel moeten".
De ambassadeur van Sint
Jansklooster, een vlek in de
kop van Overijsel, wil ook nog
wel even terugblikken op de
massa-hysterie die hem des
tijds overviel. Als in een roes
werd hij geleefd. Lubbers,
Wiegel, Beatrix en Claus, alle
maal knuffelden ze het nieu
we idool. Hij kreeg de fraaiste
cadeaus, uit alle delen van het
land. Borduurde voort op zijn
naamsbekendheid met de wat
harkerig gepresenteerde tv-se-
rie 'Groen en Grondig', ver
scheen in zo'n beetje alle
praatprogamma's die Neder
land bezit - en dat zijn er nog
al wat.
Slechts flarden
Van Benthem voelde het als
een flits aan zich voorbij trek
ken. Slechts flarden bleven in
zijn brein achter. „Dat stieren
sperma was verreweg het
fraaiste cadeau, de reis naar
Nieuw-Zeeland het mooiste. Ik
heb nu koeien van dat sperma,
het zijn overigens geen top
pers. Ze herinneren me wel
aan die tijd, verder denk ik er
weinig aan. De eerste keer de
Elfstedentocht winnen was
een verrassing voor iedereen,
ook voor mezelf. Bij de tweede
keer, toen ik solo aankwam,
had ik de beste dag van m'n
leven. Zo goed en sterk heb ik
me daarna nooit meer gevoel'd.
Daarvoor ook niet, trouwens.
Op video heb ik het één keer
teruggezien. Alle kranteknip
sels liggen in een doos op zol
der. Ik ben nog te beroerd om
ze in te plakken. Ja, misschien
later, als ik opa ben".
RUUD DE JAGER
Ten tijde van de Olympische Winterspelen van 1988 in
Calgary was Gerrit Jan Konijnenberg de ideale
zonderling om te portretteren. Vrijwel alle Nederlandse
media hingen aan de lippen van de skispringer met
domicilie op de Utrechtse heuvelrug. Hij was nog net niet
zo'n attractie als de bobsleeërs uit Jamaica en Puerto
Rico, maar tochNa zijn optreden op de schans van
Calgary en de nieuwjaarsschans van Garmisch
Partenkirchen was het nieuwtje er af. Het werd stil rond
het sneeuwkonijn. Maar hij springt nog steeds. De stilte
doet hem goed. „Ik stond in de picture toen ik nog
helemaal niet kon springen. Eigenlijk ben ik nu pas bezig
met wat ik moet doen: trainen".
DEN HAAG Hij is, zegt
hijzelf, tegenwoordig niet
meer direct herkenbaar
als de vliegende Hollan
der als hij van de schans
springt. Dat was hij drie
jaar geleden nog wel, toen
hij na iedere afsprong als
een houten klaas recht op
zijn ski's bleef staan. Nu
durft hij al aardig naar
voren te leunen. Daarin
ligt voor een belangrijk
deel het succes van het
schansspringen. „Het is
hetzelfde als met fietsen:
als je voorover ligt snij je
beter door de wind. Hoe
platter je ligt, des te ver
der kun je komen. Met
skispringen is dat een
kwestie van angst over
winnen. Het gaat al een
stuk beter dan twee jaar
terug, maar ik hang nog
steeds wel eens aan de
noodrem".
Afgelopen zomer probeerde hij
nog iets nieuws. Eenmalig. „Ik
wilde de V-stijl doen, dan doe
je de skipunten uit elkaar,
waardoor je nog meer kunt
zweven De jongens die het
echt kunnen, zeiden dat ik dat
moest doen als ik echt goed
wilde worden. De punten gin
gen een beetje ver uit elkaar
en ik dook er tussendoor. Dat
deed pijn. Maar ik moest me
groot houden, want ik had wat
pupillen van de Nederlandse
Ski Vereniging bij me, die ik
begeleid. Die kun je moeilijk
laten zien hoe pijnlijk zo'n val
is". Konijnenberg wil nog
steeds goed worden, maar de
V-stijl heeft hij voorlopig even
afgezworen. Hij wil toch ook
wel graag heel blijven.
Olympisch ticket
Zijn doel is nog altijd hetzelf
de. Hij wil in 1992 van de
Olympische schans van Al
bertville. Niet om, zoals in
1988, als voorspringer het
spoor te trekken maar als
deelnemer. Kan dat niet als
Nederlander, dan eventueel
maar als Luxemburger. Van
het NOC moet Konijnenberg
om voor een olympisch ticket
Gerrit-Jan Konijnenberg raakte donderdag geblesseerd aan zijn
voet en is voor enkele weken uitgeschakeld.
FOTO: SP
aanmerking te komen bij de Als ze me dan niet willen stu-
eerste acht eindigen bij het ko
mende wereldkampioenschap
in Italië of bij de eerste acht in
het wereldbekerklassement.
„Dat is natuurlijk niet te doen.
dan moet ik maar hetzelf
de doen als Mare Girardelli,
gewoon kijken of ik voor Lu
xemburg kan starten. Ik zou
mezelf niet zijn als ik niet op
alle mogelijke manieren zou
proberen de Spelen te halen.
De lobby loopt al". Omdat in
1992 de Europese grenzen ver
vagen, heeft hij goede hoop.
Total loss
Hij heeft wel geleerd om voor
zichzelf op te komen. Zo leeft
en sport de 27-jarige al jaren.
Hij heeft zijn tachtig procents
baan bij de Nederlandse Sport
Federatie ingeruild voor een
halve baan bij het communica
tie- en adviesbureau van Fer-
dy Oyen en Lex Coene. Dan
kan er meer worden getraind.
De importeur van zijn Fi-
scher-ski's springt financieel
flink bij en hij praat momen
teel met de Verenigde Spaar
bank, de bank die ook Erik de
Bruin, Frans Maas, Emiel
Mellaard en Eline Coene
steunt. Van het NOC heeft hij
één van de 200 Audi's toege
zegd gekregen, die het comité
heeft uit te delen. Dat laatste
kwam bijzonder goed uit, om
dat hij vorige week in Zwitser
land zijn andere auto total loss
reed. Ook gekregen van een
sponsor, maar al aardig versle
ten. De Zwitserse die zijn oude
wagen plat reed, betaalde
handje contantje een schade
vergoeding. „Daarvan kan ik
nu mooi m'n toernee ter voor
bereiding op het WK betalen".
Publiciteit
„Het is sappelen, dat wel, maar
je krijgt er wel een gigantisch
mooi leven voor terug. Sport
en en reizen. En relatief heb
ik het van alle Nederlandse
skiërs natuurlijk toch het bes
te. Omdat ik interessant ben
voor de media, ben ik altijd re
delijk gesponsord".
Gerrit Jan Konijnenberg bleef
afgelopen periode ook in de
luwte van de publiciteit, om
dat hij de grote wedstrijden
links liet liggen. Hij stortte
zich afgelopen twee seizoenen
op de Europa Cupwedstrijden,
wedstrijden voor de mindere
goden. En sprong naar de niet
eerder bereikte afstand van 85
meter. Hij gokt deze winter op
een sprong van honderd me
ter. „Maar wat het leukste is,
ik ben nooit meer laatste. Ik
laat er altijd wel zeven of acht
achter me: Roemenen, Noren,
Canadezen, maar ook wel eens
een verdwaalde Zwitser". Op
de lijst van de pakweg 200
mindere goden neemt hij on
geveer de 150ste plaats in.
Folklore
Het WK noordse nummers in
het Italiaanse Val di Fieme,
van 7 tot 17 februari, moet Ko
nijnenberg laten schieten we
gens een voetblessure die hij
donderdag tijdens een training
in het Oostenrijkse Salzfelden
opliep. Zijn rentree is gepland
in maart, bij de Universiade in
Japan. Waar hij meer wil zijn
dan een folkloristische be
zienswaardigheid. „Ik deed ja
ren mee óm het meedoen, dan
was ik al blij er bij te zijn.
Maar als je het leert, wordt het
pas echt leuk en dan wil je ook
geen laatste moer zijn. Of dat
lukt weet ik niet, want ik weet
niet of de jongens uit de lan
den die ik in de Europa Cup
achter me laat straks ook star
ten. Als die er in Italië niet
blijken te zijn, denk ik dat ik
maar acuut enorme pijn in
mijn rug krijg. Want ik wil
geen laatste meer worden, dan
baal ik enorm".
Konijnenberg kan ook aardig
uit de voeten op alpine ski's,
maar zijn echte liefde is toch
het springen. „Ik heb wel een
tijdje geskied. Dat moet je ook
wel goed kunnen anders
wordt het niets. Je springt met
90 kilometer per uur van de
schans af en je komt met 100
kilometer per uur neer. Bin
nen 100 meter moet je op die
ijsplaat kunnen remmen an
ders lig je in het publiek.
Daarvoor moet je aardig kun
nen skiën. En op de schans
zelf moet je gevoel voor glij
den en richting hebben".
Vlinders
„Ik wilde ook meer dan ge
woon skiën. Ik gaf les op een
kunstbaan in Soesterberg en
daar bouwden jongens een
schansje voor het freestyle-
skiën, daar ben ik voor het
eerst gaan springen. Ik ski nu
bijna nooit meer gewoon. Je
zelf de berg op laten sleuren
en dan weer naar beneden
glijden is te passief als je sprin
gen gewend bent. Van een
goede sprong krijg je redelijk
vlinders in je buik. Voor je als
alpine skiër dat vlindergevoel
krijgt, moet je toch wel heel
hard naar beneden. Als we
niet kunnen springen dan
skiën we nog wel eens, en dan
worden we regelmatig van de
piste gestuurd omdat we te
hard gaan. Negen van de tien
verwondingen bij skispringers
komen ook van andere dingen
dan het springen. Als sprin
gers iets doen gaan ze name
lijk voluit om hun kick te ha
len, dat wil nog wel eens fout
gaan".
RENÉ VAN HATTUM
door Frank Werkman
Darts
n
Als u de afgelopen week
weg naar de baas iemand
tegengekomen met opvall
rode ogen en een paar ste
wallen er onder is de kan n0
groot dat u te maken heb or,
gehad met een dart-lief he
Deze week is in Frimley
Green de strijd om de
wereldtitel pijltjes-gooien
gehouden en de Engelse
televisie heeft daar uitgeb 1(j
over bericht. Elke avond
vanaf een kwartier na
middernacht heeft BBC2
samenvattingen van een iiw
uitgezonden van dit spekt „j]
na er eerder op de dag oo
ruimschoots aandacht aan
hebben besteed.
Nederlandse inbreng was
dit jaar niet, daar in Fr in
Green, waar een toernooi
de wereldtitel weer vrijw
louter een Engelse
aangelegenheid was. Een
verdwaalde Zweed, een p
Australiërs, sommige
Amerikanen en wat liede
vroegere Britse kolonies
zorgden voor het
deelnemersveld uit de res
de wereld. Hoewel ze nu
slechts een paar kleine
eilanden tot hun beschikk je
hebben, denken ze aan dt n
overkant van de vijver nt jj'
steeds in het groot. Zoals
ook doen bij bowls, snook ja
honden-handicapraces.
Die laatste drie typisch
Engelse excentriciteiten li
me doorgaans koud. Dat
Goudse-kaasjes rollen is
slechts voor 40 plussers ii
kwadraat, dat gatenbiljarl
duurt me te lang en dat ci
achtige geblaf werkt me
zenuwen. Darten vindt ik
evenwel een fascinerende
bezigheid. Dat heeft nu
werkelijk alles om de
aandacht geboeid te houd JJ'
Zo'n partijtje bestaat uit
onderdelen in zogenoemdé_
legs, die samen een set
vormen; het gaat om prt
en karakter. Bezwaar is
dat ook bij darts naarmai
toernooi vordert het aam
sets per wedstrijd toenee1
Daardoor wordt zo'n pa.
toch weer een slopende
aangelegenheid. Maar eei
samenvatting is alleszins
pruimen.
Het mooiste van darts is
evenwel het voorkomen
een aantal deelnemers. Ni
nou die twee vedetten, Ei
Bristow en Jocky Wilson,
ken ze via de Engelse tele
inmiddels een beetje en w
dat ze mannen in bonus i
die een stick-up niet mee
nodig hebben. Anders zoi
het op een lopen zetten al
ze zou ontmoeten.
Ik ken hun achtergrond 1 E
Het kan dus best zijn dat i;
zich de fijne kneepjes van
pijltjes gooien in de pub c
hoek tussen elf en twee ei
en elf daags he ben eigen
gemaakt. Ik vrees echter
ze andere oefenlokaties
hebben gebruikt. Zo een ic
ze uren, dagen, maanden j
jaren de gelegenheid hadi r
om de double tops en trip
seventeens te verfijnen. 0
over de bull's eye maar te
zwijgen.
Zo'n dartbord lijkt overig
regelrecht handwerk uit l'
vrije-expressie ruimte van
een of andere penitentiaii
inrichting. Wat ze aan
materiaal voor het fabrict n
van knijpers over hadden
werd pijlsnel daarvoor
aangewend.
Het psychologisch effect t
de inrichting van het ver\
in zo'n staatshotel is
onmiskenbaar. Iemand, dt
kosten van hare majesteit1
enige tijd achter dubbel
geïsoleerde muren mag
logeren, moet een
onbedwingbare aandrang s
hebben zo snel mogelijk tl
de spijlen door te komen,
pijltje tussen twee van dit1
ijzerdraadjes willen mikki i'
dan een logisch vervolg.
De wedstrijdkleding van
deelnemers in Frimley Gi
toont ook al aan dat de h\
(waar zijn de dames?) geu
zijn losse tenues te drage
Déze vormeloze hemden
echter bont gekleurd en
meestal voorzien van de
geborduurde naam van dt
drager op de rugzijde. Ze
worden bij voorkeur los
hangend over de broekral
gedragen, maar verhullen
geenszins de doorgaans vt
onderlijven van de persol
in kwestie.
Maar wat wil je als je bij
trainen voor deze bezighe
slechts een beperkt parko
afwerkt van pakweg drie
drie meter en je hooguit
passen voor- en achteruit
doen.
Naar verluidt wordt in
Dartmoor overigens aan e
nieuwe generatie topspelei
gewerkt.
