„De overheid blijft zwijgen"
'De rode jonkheer' viert negentigste verjaardag
'Irak aanvallen
nu het nog kan'
Nederlander hee
flink ingeleverd
b
Fiscus achterhaalt
tien miljard aan
verzwegen vermogen
BINNENLAND
ftjidóeSou/ui/rit
DONDERDAG 20 DECEMBER 1990 PAGljU
Maij-Weggen
mistig over
duurder
treinkaartje
DEN HAAG Minister
Maij-Weggen van Verkeer
heeft zich gisteren in de
Tweede Kamer niet wil
len uitspreken over het
plan van de CDA-fractie
om treinkaartjes, strippen
kaarten en abonnementen
extra in prijs te verhogen.
Wel is zij het met het
CDA eens dat de tekorten
van het openbaar vervoer
op de lange termijn
moeten verminderen.
Het CDA wil dat de tarieven
voor het openbaar vervoer in
1992 en latere jaren met mini
maal vijf procent worden ver
hoogd: drie procent meer dan
de stijging van de kosten voor
levensonderhoud. Daarmee
staat de grootste partij in de
Kamer alleen. PvdA. VVD en
Groen Links zijn ertegen.
Minister Maij wilde zich er
niet over uitlaten met het oog
op de aanstaande besprekin
gen in het kabinet over de
grote bezuinigingsoperatie
voor 1992 en daarna. Zij gaf
het CDA gelijk in de stelling
dat tariefsverhoging samen
met een verhoging van de au
tokosten dé manier is om de
rijksbijdragen aan het open
baar vervoer te kunnen verla
gen.
Wat de bewindsvrouw betreft
komen de tarieven voor 1992
eerst in het voorjaar aan de
orde, wanneer een onderzoek
is afgesloten naar de gevolgen
voor het reizigersaanbod van
duurdere treinkaartjes/abon
nementen en strippenkaarten.
NEE. tegen
de MOORDENAAR
VAN
ONS VOLK
Protest
'Stop met het
vermoorden van ons
volk'. Deze en andere
leuzen werden gisteren
meegevoerd door de
leden van het Komitee
Marokkaanse Arbeiders
in Nederland (KMAN)
tijdens een
demonstratie in Den
Haag. De protestmars
werd gehouden naar de
Marokkaanse
ambassade om uiting te
geven aan de afkeer
voor het gewelddadig
neerslaan van recente
onlusten in een aantal
Marokkaanse steden.
FOTO: ANP
Consumentenbond bepleit
gedragscode voor bewakers
DEN HAAG Winkeliers gaan te ver in hun ijver zich te be
veiligen tegen diefstal door klanten en maken daarbij te gretig
gebruik van het gezag dat het uniform van de particuliere bewa
kingsdienst inboezemt. Die conclusies verbindt de Consumen
tenbond aan een het rapport 'Winkelier, Publiek en Preventie'
van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Konsumenten-
aangelegenheden. De bond vindt dat er een gedragscode moet
komen voor de winkels. Voor het publiek is onvoldoende duide
lijk dat bewakingspersoneel niet meer bevoegdheden heeft dan
andere burgers. Men mag ongewenste klanten uit de zaak ver
wijderen. Maar de klant kan niet gedwongen worden om de tas
te openen en opsluiting van verdachten, zelfs als die op heter
daad betrapt zijn, is helemaal taboe, aldus een woordvoerder van
de Consumentenbond.
In de gedragscode moet onder meer staan dat de bewakers zich
bij een controle uit eigen beweging moeten legitimeren en dege
ne die gecontroleerd wordt wijzen op diens rechten en plichten.
MEDISCHE FOUTEN VERGEN MEER SLACHTOFFERS DAN VERKEER
(Vervolg van de voorpagina)
BORCULO Het gaat
hem er in eerste instantie
niet om te schatten of er
nu 2000 of 5000 mensen
overlijden door medisch
handelen, maar om de be
wijsvoering, dat er een
probleem is. Als huisarts
deed Tempelaar, thans ad
viseur van het Zieken
fonds Oost-Nederland, on
derzoek naar de bijwer
kingen van genesmidde-
len, maar nu richt hij zich
ook op de „de bijwerkin
gen van de dokter".
..Ik heb geprobeerd vanuit de
literatuur de oude stelling te
onderbouwen, dat er even veel
slachtoffers vallen door het
verkeer als door foute medi
sche ingrepen. Mijn conclusie
is dat het probleem zeker zo
groot is en ik denk veel groter.
Maar deze cijfers zijn 'boter-
hard', want ze zijn slechts ge
baseerd op de studie van de
beschikbare literatuur".
Als het probleem erkend
wordt kan de dialoog begin
nen, ook met de overheid, is
zijn stelling. Een op te richten
vereniging moet de medische
fouten gaan registreren. „Ik
heb heel wat reacties gehad.
De overheid zwijgt echter tot
nu toe. Als je het probleem er
kent moet er geld beschikbaar
komen. Ik heb aanwijzingen
dat de overheid er vanuit gaat
dat er geen probleem is. Dat
betekent dat je geen beleid
hoeft te maken".
Waar gehakt wordt vallen
spaanders en dokter Tempe
laar is graag bereid de hand in
eigen boezem te steken. „Ik
heb in mijn eigen praktijk
eens gekeken waar mensen
aan overlijden, zowel in zie
kenhuizen als thuis. Ik heb" me
afgevraagd: stel dat er geen
medische interventie was ge
weest, had je dan een redelijke
kans dat ze langer hadden ge
leefd. Bij twaalf van de 124 pa
tiënten kon ik dat zeggen. Ik
wil niet zeggen dat het dus
tien procent is, maar toch: een
jaar later publiceert een En
gelse huisarts een soortgelijk
maar groter onderzoek en
komt tot dezelfde getallen. De
twaalf patiënten waar ik het
over heb, zijn overleden door
alle mensen waarmee ze in de
gezondheidszorg in aanraking
zijn gekomen".
Mogelijk gaat, volgens Tempe
laars studie, bij 450.000 mensen
jaarlijks iets in meer of minde
re mate mis in het ziekenhuis.
Door die massale fouten te
analyseren, voorkom je voor
de toekomst veel leed èn kos
ten. Tempelaar zegt: „Je kunt
het op twee manieren benade
ren. Een is de positieve wijze.
Je kijkt hoe processen verlo
pen, en waar de zwakke scha
kels zijn en die verbeter je. Ik
vind dat er ook een tweede
manier is: foute incidenten
moet je aan een heel nauw
keurig onderzoek onderwer
pen, analyseren, registreren.
Er is bijvoórbeeld eens een on
derzoeker op een intensive
care unit gaan kijken, en ge
woon gaan turven. Toen ont
dekte hij dat tijdens het wisse
len van de wacht een top van
fouten ontstond. Daar kofn je
alleen maar achter als je gaat
onderzoeken. En daarop kun
je dan je beleid vestigen".
Er zal een radicale verande
ring in handelen en denken
moeten komen in de vanouds
gesloten medische stand. Tem
pelaar maakt een vergelijking
met andere beroepen waar
mensenlevens op het spel
staan. „Kijk eens naar de
luchtvaart of de petrochemi
sche industrie. Daar is een
stuk professioneel veiligheids-
denken. Als er in de lucht-,
vaart iets misgaat, of dreigt
mis te gaan dan wordt dat tot
de bodem toe uitgezocht. Niet
zozeer met de vraag wie heeft
het fout gedaan, maar hoe kun
je voorkomen dat er weer zo
iets gebeurt. Men heeft profes
sioneel geleerd om open om te
gaan met fouten. Dat ont
breekt naar mijn gevoel in de
geneeskunde. Dat heeft te ma
ken met houding Die krijg je
al in je opleiding mee. Artsen
hebben alleen geleerd vooruit
te kijken, wat ze nog beter
kunnen, nog mooier Ze kijken
te weinig achterom".
HENK VERKERK
Edward Koch bij de jachthaven van Zwartsluis. De ex-
meester werd naar het Zwartewater-stadje gehaald om ooi
wat van de rest van Nederland te zien. Tijdens vorige bez
aan ons land kwam hij nooit verder dan Amsterdam.
FOTO: FREDDY SCI
MENING EDKOCH:
ZWARTSLUIS Met de
pleisters nog op zijn hoofd van
een verwonding, die hij eergis
teren in oud-Jeruzalem opliep,
toen een demonstrant hem
met stenen bekogelde, heeft
Ed Koch ex-burgemeester
van New York gisteren
Zwartsluis bezocht. Hij venti
leerde in een toespraak, die hij
in Motel Zwarte water tot een
klein aantal burgemeesters
hield de mening, dat de wes
terse troepenmacht ir i
Golfgebied Irak op kor ;n
mijn dient binnen te ,W|
De Iraakse leider Sadda >OC
sayn dient te worden ini
schakeld voor hij de bejlr
king krijgt over kernw^
Ontketenen de westers
den geen oorlog tege
bewind in Baghdad dan u.*..
gevolgen op de langere t<en\
volgens hem niet te ove
lp<
WASSENAAR Krasse
taal heeft hij nooit ge
schuwd. In de Tweede
Kamer hield hij zich wel
iswaar keurig aan de spel
regels, maar daarbuiten
stond er meestal geen
wacht meer voor zijn lip
pen. Oud-premier Drees
noemde hij vaak „een
stiekem mannetje", de
VVD-leider uit de jaren
vijftig, prof. Oud, placht
hij aan te duiden als een
„smerige Streber" en de
voormalige KVP-aanvoer-
der Romme was volgens
hem „een vijand van de
democratie".
In zijn Wassenaarse villa,
waar hij al meer dan vijftig
jaar woont, viert morgen een
markant Nederlander zijn ne
gentigste verjaardag: jhr. mr.
Marinus van der Goes van Na-
ters, alias 'de rode jonkheer'.
Zijn bijnaam dankt hij aan het
feit dat hij in zijn studententijd
een hartstochtelijk socialist
werd en dat tot op heden is ge
bleven. Een salonsocialist wel
iswaar (hij heeft zich ook nooit
geschaamd dat volmondig toe
te geven), maar altijd bezield
met een heilig vuur om on
recht, uitbuiting en armoede te
bestrijden. Als het aan hem lag
zou de overheid de welgestel-
den hard mogen aanpakken:
„Lieden als ik moet men ge
woon woest hoge belastingen
opleggen".
Vijfentwintig jaar lang was
Van der Goes van Naters lid
van de Tweede Kamer, eerst
voor de SDAP (1937-1940) en
later voor de PvdA (1945-
1967). In de eerste vijf na-oor-
logse jaren was hij fractielei
der van de PvdA. In die hoe
danigheid gaf hij mede leiding
aan de wederopbouw en aan
de onderhandelingen over de
onafhankelijkheid van Indo
nesië. Hij was het ook die in
1947 het initiatief nam tot het
houden van een parlementaire
enquête naar het beleid van de
'oorlogskabinetten' onder lei
ding van De Geer („een
kneusje" volgens de jonkheer)
en Gerbrandy.
Door zijn vaak solistische en
flamboyante optreden joeg
fractieleider Van der Goes
herhaaldelijk partijgenoten te
gen zich in het harnas. Op den
duur leidde dat zelfs tot zijn
val. In januari 1951 werd hij
na een knetterende ruzie met
premier Willem Drees en par
tijvoorzitter Koos Vorrink
over de toekomst van Nieuw-
Guinea gedwongen zijn func
tie als fractieleider neer te leg
gen. In een krante-intefview
had Van der Goes gezegd dat
de overdracht van Nieuw-Gui-
nea aan Indonesië (waar hij
voorstander van was) hem wel
een kabinetscrisis waard was,
een standpunt dat hem door
heel wat partijgenoten niet in
dank werd afgenomen.
Op aandringen van Jaap Bur
ger, die enige tijd later de
voorzittershamer van hem zou
overnemen, bleef het rode en
fant terrible met het blauwe
bloed gewoon kamerlid Niet
eventjes, maar nog bijna zes
tien jaar. Pas na de Nacht van
Schmelzer in de herfst van
1966 besloot hij dat het welle
tjes was geweest.
Gijzelaar
De relatie tussen Van der Goes
en Drees is op z'n zachtst ge
zegd nooit vriendschappelijk
geweest. De beide mannen
verschilden te veel van karak
ter om samen door één deur te
kunnen. Bovendien heeft de
jonkheer het Drees nooit ver
geven dat deze in 1970 de
PvdA verliet en overstapte
naar „dat onzinnig rechtse
DS'70 van zijn vervelende
zoontjes". In het laatste inter
view dat Van der Goes heeft
gegeven, kort voor zijn 87ste
jaar voor het weekblad De
Tijd, zei hij over de toen 101-
jarige Drees: „Als hij me nu
verzoening aanbood, zou ik
zeggen: Wim, hou qp, het heeft
geen enkele zin".
Het kamerlidmaatschap van
Van der Goes van Naters be
slaat slechts (letterlijk en fi
guurlijk) een fractie van zijn
indrukwekkende staat van
dienst. De geboren Nijmege-
naar studeerde rechten, werd
advocaat en verhuisde in 1930
naar Heerlen waar hij juri
Jhr. mr. Marinus van der Goes van Naters, alias 'de rode jonk
heer'.
FOTO: ROEL VISSER
disch medewerker werd van
de vakcentrale NVV, een
functie waarin hij de hand
schoen opnam tegen de macht
van de mijnbazen en invloed
van de katholieke kerk. De
Limburgse activiteiten en de
politieke publicaties van de
adellijke SDAP'er bleven in
hoge partijkringen niet onop
gemerkt en zo belandde hij in
1937 in de Tweede Kamer.
Aan het Binnenhof kostte het
hem geen enkele moeite een
nieuw doelwit voor zijn rode
pijlen te vinden. Vele malen
trok hij fel van leer tegen het
nationaal-socialisme en de ver
tegenwoordigers daarvan in de
Tweede Kamer. Door deze on
verbloemd anti-fascistische
houding werd hij kort na de
Duitse inval in Nederland als
politiek gijzelaar in het con
centratiekamp Buchenwald
geïnterneerd. Het laatste oor
logsjaar bracht hij door in het
gijzelaarskamp te St. Michiels
gestel (Noord-Brabant), waar
tal van poltieke kopstukken
verbleven.
Gedurende zijn- gevangen
schap kon Van der Goes van
Naters zich volop uitleven in
één van zijn hobby's: biologie.
Hij las er zoveel boeken over
plant-, dier- en menskunde dat
hij als kundig amateurbioloog
de oorlog uitkwam. Eind jaren
dertig was hij al voorzitter ge
worden van de Contactcom
missie Natuur- en Landschaps
bescherming, een overkoepe
lend orgaan van diverse vere
nigingen die zich inzetten voor
het behoud van de Hollandse
natuur. Hij zou deze functie
ruim dertig jaar bekleden.
Na zijn terugkeer in de Twee
de Kamer in 1945 heeft Van
der Goes geen gelegenheid
voorbij laten gaan om het be
lang van natuurbescherming
te onderstrepen. In de jaren
vijftig en zestig, toen milieu
vervuiling nog een veronacht
zaamd en onderschat politiek
thema was, fulmineerde de
jonkheer menigmaal tegen
aantasting van natuurgebieden
door industrie en autoverkeer,
tegen ruilverkaveling, water
vervuiling, onkruidbestrij
dingsmiddelen en de gevaren
van luchtverontreiniging. Het
was meestal vechten tegen de
bierkaai. Ten tijde van het ka-
binet-Marijnen (1963-1965) be
weerde de jonge minister van
landbouw Barend Biesheuvel
in de Kamer nog glashard te
gen Van der Goes dat er in
Nederland geen smog bestond.
Europa en Afrika
Twee andere hartstochten van
het oud-kamerlid zijn hier nog
niet vermeld: zijn ijveren voor
een verenigd Europa en voor
ontwikkelingshulp aan Afrika.
Van der Goes kan beschouwd
worden als een 'Europeaan'
van het eerste uur. Kort na de
oorlog pleitte hij al voor een
economische en politieke unie
van Westeuropese landen. Als
buitenlandspecialist van de
PvdA-fractie had hij veel be
moeienissen met de eerste
stappen die op dit terrein wer
den gezet, zoals de totstandko
ming van de Raad van Europa
(1949), de Europese Gemeen
schap voor Kolen en Staal
(1951) en het sluiten van het
EEG-verdrag in 1957. In de ja
ren vijftig combineerde hij zijn
functie als kamerlid met het
lidmaatschap van het EGKS-
parlement en later het Euro
pees parlement, waarvan hij
de eerste Nederlandse vice-
voorzitter werd.
In deze laatste hoedanigheid
bracht Van der Goes een aan
tal bezoeken aan voormalige
Franse koloniën in Afrika, die
via de EEG ontwikkelingshulp
kregen. Daardoor raakTe hij
zodanig in de ban van de Afri
kaanse landen en culturen dat
hij eind jaren zestig met zijn
vrouw Anneke colleges ging
volgen aan het Afrika-Studie-
centrum in Leiden. Op 69-jari-
ge. leeftijd ontving Van der
Goes een verzoek van de uni
versiteit van Rwanda om daar
een aantal maanden rechten te
komen doceren, een taak die
hij ,gretig aanvaardde. In zijn
memoires, die hij op z'n 79ste
jaar publiceerde, noteerde Van
der Goes dat het eigenlijk „ab
surd" is als iemand na z'n pen
sionering niets meer met al z'n
kennis en ervaring doet. De
rode jonkheer deed dat dus
wél, en met intens genoegen.
Naar omstandigheden gaat het
de negentigjarige, die sinds
1985 weduwnaar is, op dit mo
ment redelijk goed. Dank zij
een huishoudelijke hulp weet
hij zich in z'n romantische on
derkomen aan de Wassenaarse
Konijnenlaan, gelegen naast
de villa van oud-VVD-leider
Geertsema en diens echtgeno
te, nog prima te redden.
Staatssecretaris van justitie
Aad Kosto, die geregeld con
tact met Van der Goes onder
houdt, staat telkens weer ver
baasd over de vitaliteit van de
hoogbejaarde PvdA'er. „Hij
leest nog steeds veel, ook in
zijn lievelingstaal - het Frans
-, hij houdt het wereldnieuws
uitstekend bij en levert nog al
tijd ongezouten kritiek op dim
gen die hem niet zinnen. Vorig
jaar belandde hij even in het
ziekenhuis maar hij kwam
snel daarna weer op de been.
Hij maakt elke dag een paar
wandelingetjes met z'n hond
en rijdt zelfs nog auto!"
Drie jaar geleden zei Van der
Goes van Naters tegen een
verslaggever van De Tijd:
„Het gekke is dat ik op het
ogenblik helemaal niet het ge
voel heb aan de poort van het
kerkhof te staan". Toch maak
te hij er geen geheim van dat
de ouderdom hem in zijn
greep begon te krijgen, maar
hij deed dat met de bekende
Goesiaanse zelfspot: ,,'s A-
vonds na het nieuws van acht
uur sleep ik mijn gebeente met
enige gekreun naar m'n nest.
En 's morgens ontdooi ik met
het gevoel uit mijn graf te zijn
opgestaan".
DICK VAN RIETSCHOTEN
KOOPKRACHT GEDAALD METreh
GEMIDDELD TIEN PROCENT
SUSKEENWISKE
DE GOALGETTER
[Ay exlrj itljt firn!
DEN HAAG Door de
verplichting aan de ban
ken om de belastingin
specteur inzage te geven
in de rente die zij aan hun
cliënten uitkeren, heeft de
fiscus tot dusver ruim tien
miljard gulden aan zwart
vermogen achterhaald.
Belastingplichtigen geven hun
ontvangen rente thans zelf
veel beter op en dat heeft er
toe geleid dat er 1,6 miljard
gulden meer aan rente is aan
gegeven dan voorheen.
Over 1988 leverde dat de
schatkist al 545 miljoen gülden
op-
In 1989 en de eerste helft van
1990 hebben navorderingsaan
slagen over verzwegen rente
de schatkist ruim 300 miljoen
gulden opgeleverd, zo heeft
staatssecretaris Van Amels-
voort van financiën de Eerste
Kamer laten weten in zijn
voorlopige evaluatie rente-'
renseigenering.
De „meevallers" zijn al ver
werkt in de belastingramingen
en doen derhalve niets af aan
de belastingtegenvaller van
ruim vijf miljard gulden die
minister Kok dinsdag in de
Tweede Kamer meldde.
Sociale advocatuur
gaat in staking
DEN HAAG De sociale
advocatuur gaat eind ja
nuari een week lang in
staking. Dit houdt in dat
de kantoren van de socia
le advocaten dan zijn ge
sloten.
Voor absolute noodgevallen
wordt een oplossing gezocht.
De Vereniging Sociale Advo-
katuur Nederland (VSAN)
hoopt dat de rest van de advo
catuur zich bij de actie aan
sluit. De deken van de Orde
van Advocaten, mr L. Spigt,
zegt nog te wachten met een
advies. Het besluit van de
VSAN is een reactie op de toe
zegging van minister Hirsch
Ballin (justitie) dat de sociale
advocatuur 10 miljoen gulden
extra krijgt voor de praktijk-
kosten. Hij bereikte hierover
dinsdag overeenstemming met
de regeringspartijen. De
VSAN, is hierover „absoluut
ontevreden" en kiest nu voor
hardere actiemiddelen.
HEERLEN Het aforis
me is van Godfried Bo-
mans: „Een statisticus
waadde door een rivier
van gemiddeld één meter
diep; hij verdronk". Het is
dus even oppassen met het
onderzoek van drs. Wil
lem Wetzels van het Cen
traal Bureau voor de Sta
tistiek (CBS) in Heerlen,
hoewel zijn conclusie op
merkelijk is: de gemiddel
de Nederlander is er de
afgelopen tien jaar niet op
vóóruit, maar op achteruit
gegaan. Wetzels stelt dat
we tien procent aan koop
kracht hebben ingeleverd.
Wetzels onderzocht de periode
tussen 1978 en 1987 en ging uit
van het gemiddelde inkomen
per huishouden. In die tijd
steeg dat inkomen met zestien
procent van 32.800 naar
f 37.900. Tegelijk werden de
prijzen 37 procent hoger. In de
afgelopen tien jaar is de sa
menstelling van de gezinnen
evenwel veranderd. Een ge
middeld gezin werd kleiner en
de de bestedingsmogelijkheden
per gezin daalden. Maar een
kleiner gezin moet vaste lasten
zoals huur, gas- en licht en
eten omslaan over een kleiner
aantal mensen. Wetzels heeft
dat allemaal ingecalculeerd en
komt dan dan tot de slotsom
dat het gemiddelde Neder
landse huishouden er netto
tien procent op is achteruitge
gaan. Hij publiceerde zijn be
vindingen gisteren in het sup
plement bij de Sociaal-Econo
mische Maandstatistiek van
het CBS.
Meneer Wetzels, als je om je
heen kijkt, kun je toch weinig
anders concluderen dan dat de
welvaart de afgelopen jaren
alleen maar is toegenomen?
Wetzels: „Ik heb de zaken op
een heel globale manier beke
ken. Het is een kwestie ge
weest van optellen en delen.
Dan kom je op dit gemiddelde
uit. Dat houdt in, dat er men
sen zijn die er op achteruit zijn
gegaan en mensen die er op
vooruit zijn gegaan. Die laatse
groep is echter klein. Er zijn
echt niet zo gek veel mensen
die een leuke carrière hebben
gemaakt, die flink meer zijn
gaan verdienen, in een groter
huis zijn gaan wonen en een
grotere auto hebben kunnen
kopen".
Maar zó slecht als uit uw on
derzoek blijkt, is het toch niet
gegaan?
„Je moet niet vergeten dat in
de periode die ik heb onder
zocht ook de jaren tussen 1980
en 1985 zitten. Die mag je toch
beschouwen als een soort cri-
In 1983 zijn de uitkeringen
met tien procent verminderd
en vervolgens een aantal jaren
bevroren. Die groep heeft dus
de rekening betaald?
u
„Laat ik duidelijk zijn
dat soort zaken kan ill iit
uitsluitsel geven, omdat
niet heb onderzocht. M2)F)
conclusie vind ik te sne
Zoiets kun je alleen ïJedl
vervolgonderzoek aan d iu\
komen en ik hoop da mi
binnenkort te starten. I 61
zou inderdaad kunnen 1 ld<
dat de groep die een uit Iks
krijgt het slachtoffer is fia
den. Maar het kan net 2 4:
zijn dat veel méér men nr
der voor een klein beet vo.
ben bijgedragen". eft
'g-
Het gemiddelde inkon :ia.
gestegen, maar met da ik
konden we minder doeive
dat een gevolg van de p. I
gingen of hebben we lg;
keuzes gemaakt bij het np
den van dat geld; hebb i
voor duurdere spullen P
zen? ild
itis
„Dat is ook weer een kpo
van oorzaak en gevolg ig
heb ik dus niet onderzo rki
heb geïnventariseerd err.
uit is gebleken dat h*po
verschillen, dat in het e w
val de prijsstijgingen drg(
zaak zijn en in het and<n c
val een ander uitga
troon. Duidelijk naar n
komt echter wel dat r 2!
meer geld zijn gaan ui ch
aan wonen. Deels aan dide
of hypotheeklasten van 1
ning zelf, maar voor ee r<
belangrijk deel ook aar pi
gie. De prijzen van gas eijk
zijn enorm gestegen in 101
riode die ik heb onden
Als je het niet koud wi ge
ben, niet steeds in het lid
wilt zitten en op z'n tijd ar
sie wilt kijken, dan nliti
eenvoudig wel veel geld/ei
ven voor wonen. Tegeli zij
stateer ik dat mensen nnt
geld zijn gaan uitgeve P
eten - er werd voora
minder vlees gegeten d
ding, schoenen en rei
Maar ik kan dus niet ze( -w
er tussen die twee zak d(
direct verband bestaat", po
„Opmerkelijk is dat nsi
éénpersoons-huishouder vai
zijn gaan uitgeven aan
Ik denk niet dat je da
denken aan yuppie-vr
len die ruimer, chiqiu
luxer willen wonen. H
net zo goed zijn dat dezi /U
over de hele linie juist i T
geld heeft en dan slokt
al meteen een flink de '/fo
dat inkomen op. Voor
zaken blijft dan minde
Belastingen en heffing*
huurders en eigenaren!
ners van huizen zijn I
1978 en 1987 meer dal
dubbeld. In 1978 wei§
vaste woonlasten, dus i
huur, hypotheeklasteil
warming en verlichti'
middeld zeventien
van het netto-inkomeiil
geven. In 1987 was dat
pen tot bijna 23 procen
Maar uw conclusie is,
daaruit dus eigelijk nie fui
concluderen.
„Eh, een beetje wel ja.
stateer, ik analyseer ni<
DICK HOI 1
