Huygensprijs posthuum
naar dichter Hans Faverey
Timdelerclub vroeg onder de wöl
Van 'Appel-prijs' heeft Karei nooit gehoord
'De revisor''is te grappig, maar actueel
KAREL
APPEL
VPRO tilt kinder- tv
naar volwassen status
KUNST/RTV
i>idw SouAOtit
ZATERDAG 15 DECEMBER 1990 PAGINA 19
Zwitserse schrijver Dürrenmatt (69) overleden
NEUCHATEL De Zwitserse schrij
ver Friedrich Dürrenmatt (69) is in de
nacht van donderdag op vrijdag aan
een hartverlamming overleden. Dit
heeft zijn uitgever gisteren bekendge
maakt. Dürrenmatt gold als één van
de belangrijkste Duitstalige auteurs
van deze tijd. Hij schreef vooral to
neelstukken, die kunnen worden aan
gemerkt als 'zwarte komedies' en veel
al een sterke moralistische inslag heb
ben. Tot zijn bekendste stukken beho
ren 'Der Besuch der alten Dame
(1956)', 'Der Doppelganger (I960)' en
'Der Physiker (1962)'. Zijn stukken zijn
er dan 40 talen vertaald en staan
Ibij toneelgezelschappen in de hele we-
jreld op het repertoire. Hij geldt als de
«meeste gespeelde moderne toneel
schrijver na Bertold Brecht, door wie
Ihij werd beïnvloed. Zijn oeuvre, dat
meer dan 30 werken telt, omvat ook
enkele romans en essaybundels, waar
onder de reeks 'Stoffe', waarin Dür
renmatt een onheilspellende visie
geeft op een derde wereldoorlog. Voor
al in de jaren vijftig en zestig vond zijn
werk veel weerklank, In zijn 'Theater-
probleme' (1955) zet Dürrenmatt uit
een, dat het blijspel voor hem de enig
mogelijke toneelvorm is in onze in
ontbinding verkerende wereld. Zijn
'blijspelen' worden echter vooral geka
rakteriseerd door wrange spot en bi
zarre fantasie.
Dürrenmatt werd in de buurt van
Bern geboren, op 5 januari 1921. Zijn
vader was Luthers predikant en zijn
grootvader hekeldichter. Hij studeerde
filosofie en theologie in Bern en Zü-
rich.
Friedrich Dürrenmatt.
De Timdelerclub speelt Bed-kwartet van
Alan Ayckbourn. Vertaling: Josephine
Soer. Regie: Riet Krispijn-de Wolf en
Henk van der Reijden. Gezien in de
Leidse Schouwburg, 14 december.
Drie twijfelaars op het toneel en
acht eromheen. De vier echtparen
in Bed-kwartet twijfelen in ver
schillende mate aan hun partner.
Sommigen hebben met die twijfel
al lang leren leven, voor anderen
verziekt dat het plezier in het le-
Dat laatste geldt voor Trevor en
Susannah, die een feestje van
vrienden verpesten als ze weer
een heftige ruzie krijgen. Ze pen
delen heen en weer tussen de drie
bedden om op de rand daarvan
met vrienden te praten en een op
lossing te vinden. Uiteindelijk
proberen ze het weer samen,
maar je voelt al aan dat het tob
ben blijft.
Bed-kwartet van Ayckbourn is
geen klassieke klucht met deuren
die net opengaan als andere wor
den gesloten, mensen in de kast
en onder het bed en persoonsver
wisselingen. De humor zit hem in
dialogen, situaties en vooral her
kenning.
De Timdelerclub wist door een
combinatie van naturel- en kome
diespel humor en herkenning
goed te combineren. Realistisch is
vooral het spel van Agnes Ouwer-
kerk-van der Blij, Ernst Jan van
Heijningen (met zijn mooie func
tieloze sorry's) en Jolanda van
Gorkum. Sterke rollen. Kluchtig,
komisch maar niet overtrokken,
is het optreden van Nico van
Leeuwen, een mooie zije sok.
De rest van de spelers wisselen
tussen die twee polen in en weten
het typische toneeltoontje redelijk
te vermijden. Het resultaat is een
goede versie van een stuk met
sterke momenten, maar met een
structuur die beter kon. Wel zou
het er weer van opknappen als
om te beginnen de Engelse namen
vervangen zouden worden door
Nederlandse. 'Trevor' en 'Mal
colm' werden op veel verschillen
de manieren uitgesproken, maar
nooit echt Brits. Dat lijkt me ook
niet nodig in een stuk dat het van
herkenbaarheid moet hebben.
Maar dit is maar een kantteke
ning bij een geslaagde avond met
goed ensemblespel. En dat is in de
eerste plaats een pluim op de hoed
van de regisseurs.
DICK VAN TEYLINGEN
I Douwe Egberts
sponsort Jopie
Huisman-museum
IWORKUM - Douwe Egberts
wordt hoofdsponsor van het
nieuwe Jopie Huisman-mu-
geum in Workum. Dit bete
kent volgens conservator W.
van Straten dat de nieuwbouw
van het museum begin januari
van start kan gaan. Daarmee
heeft de realisatie van de
nieuwbouwplannen een ver-
HZE4 traging van een half jaar opge
lopen, onder andere omdat het
bestuur van het museum de fi
nanciering maar niet rond kon
krijgen.
:er
ing
uu
Hoe groot het bedrag is dat
Douwe Egberts gaat uittrek
ken voor het museum is nog
niet bekend. „Het bedrijf heeft
ons verzocht niet over bedra
gen te praten, maar zij geven
ons de aanvulling die we nog
IYJI nodig hadden op de bouw-
som", aldus Van Straten.
In oktober had het stichtings
bestuur de investering voor
het nieuwe museum al terug
gebracht van 2,5 naar 2,2
tot i miljoen. Van Straten vertelt
is zelf telefonisch contact te heb
ben gezocht met de president-
directeur van Douwe Egberts,
vrijd „Na mijn telefoontje is hij naar
Workum gekomen en op basis
van het bouwplan is hij toen
akkoord gegaan met sponso
ring. Dit jaar steunde Douwe
Egberts nog de Van Gogh-ten-
toonstelling, volgend jaar
sponsoren zij ons", aldus Van
Straten.
Nu de bouw tegenover het
tl huidige museum in januari
W van start kan gaan, rekent het
stichtingsbestuur erop dat het
gebouw in december 1991
klaar zal zijn. De opening van
het geheel gelijkvloerse mu
seum volgt dan in maart 1992.
Volgend seizoen is het oude
Jopie Huisman-museum nog
i gewoon open. Aan de huidige
ElÜfl collectie zal volgens Van Stra-
len een aantal nieuwe schilde-
ütjtt rijen worden toegevoegd om
het aantal bezoekers op 75.000
te kunnen handhaven.
EEK
DEN HAAG In de
Oude Raadszaal aan de
Javastraat in Den Haag
heeft burgemeester mr.
dr. A.J.E. Havermans van
Den Haag de voor dichter
Hans Faverey bestemde
Constantijn Huygensprijs
uitgereikt aan A.J.R.
Hamming, directeur van
uitgeverij 'De Bezige Bij'.
Faverey overleed begin
dit jaar, kort nadat be
kend was geworden dat
hij voor zijn oeuvre de
Huygensprijs zou krijgen.
De uitreiking van de letter
kundige prijzen van de Jan
Campertstichting werd gister
avond eveneens overschaduwd
door het recente overlijden
van een andere laureaat,
K.L. Poll. De chef van de
kunstredactie van NRC-Han-
delsblad en oprichter van het
Hollands Maandblad kreeg de
G.H. 's Gravesandeprijs toege
kend, voor zijn bijzondere ver
diensten op het gebied van de
literatuur. De prijs werd in
ontvangst genomen door zijn
weduwe.
In de poëzie van Faverey
dringt zich de vergelijking op
met de door hem zeer bewon
derde Paul van Ostaijen, zo
concludeert de jury van de Jan
Campertprijzen. Ook Faverey
speelde een spel met woorden,
korte zinnen, en zijn gedichten
lijken vaak over het gedicht
zelf te gaan. Voor Faverey
kwam de waardering en be
kendheid pas later, omdat juist
Prijswinnaars en -uitdelers van de Constant Huygensprijs v.l.n.r. Anton Korteweg (jury-voorzitter),
mevrouw Pol (weduwe van Bert Pol, bijzondere verdiensten), K. Schippers (essay), Leo F"
(proza), burgemeester Havermans en Jan Kuijper (poëzie).
dat spel door velen als te on
toegankelijk werd beschouwd
Vanaf 'Chrysanten, roeiers',
zijn derde en met de Jan Cam-
pertprijs bekroonde bundel
(1977), kwam er meer waarde
ring voor zijn poëzie, door zo
wel een gewenning aan zijn
idioom als door een voor velen
herkenbaarder poëzie. De be
kroning met de Huygensprijs
voor Faverey noemt de jury
zeker niet te veel eer voor zijn
oeuvre.
K.L. (Bert) Poll kreeg, post:
huum, de G.H. 's-Gravesande-
prijs voor bijzondere verdien
sten op het gebied van de lite
ratuur vooral vanwege zijn in
spanningen als oprichter en
enig redacteur van het Hol
lands Maandblad. Poll stond
meer dan dertig jaar en meer
dan vijfhonderd nummers aan
het hoofd van het blad, dat in
1959 werd opgericht als Hol
lands Weekblad en vanaf 1963
overging tot een maandelijkse
verschijning. Hij slaagde erin
het blad permanent op hoog
niveau te houden, en wist
steeds jonge schrijvers aan zich
te binden. De jury, waaronder
veel redacteuren van literaire
tijdschriften, weet welke pro
blemen daarbij komen kijken.
De sensatie dat zich een parel
FOTO: CORNÉ SPARIDAENS
onder de inzendingen bevindt,
komt slechts zelden. Dergelijk
werk verdient een prijs te krij
gen, aldus de jury in haar mo
tivatie.
De Jan Campertprijs voor poë
zie werd gisteren uitgereikt
aan Jan Kuijper voor zijn bun
del 'Tomben'. Kuijper kent, al
dus de jury als sonnettendich
ter zijn gelijke niet, daarbij
driftig citerend uit gedichten
van de afgelopen zeven eeu
wen, van Hendrik van Velde-
ke tot Pierre Kemp. „Het is
om de redeneerkunsten van
deze dromer, om zijn muzikale
weerbarstigheid, zijn nuchtere
lyriek, zijn speelse ernst en
zijn overtuigende hardnekkige
geloof in de rijke mogelijkhe
den van het sonnet", dat de
jury hem de prijs toekent, al
dus het juryrapport.
Leo Pleysier kreeg de F. Bor-
dewijkprijs voor verhalend
proza voor zijn roman 'Wit is
altijd schoon'. Daarin wordt
het verhaal van een overleden
moeder verteld uit de mond
van haar zoon, waarbij steeds
duidelijker wordt dat niet alles
wat hij zegt voortkomt uit zijn
geest. Haar persoonlijkheid is
blijkbaar zo sterk dat haar
stem ook over de grenslijn van
de dood heen klinkt. De jury
noemt het verhaal „boeiend,
ontroerend en vaak geestig".
De prijs voor het beste essay,
de J. Greshoffprijs, ging naar
K. Schippers, voor 'Museo
Sentimental'. Daarin voert hij
Marés ten tonele, voor wie al
les, elk voorwerp, kledingstuk,
attribuut een eigenschap bezit
die hij niet kan weerstaan. De
jury roemt het waarnemings
vermogen van Schippers: „nog
steeds blijft het hem gaan om
de complexiteit van de waar
neming en dan vooral om dat
gene wat aan onze gewone
waarneming ontsnapt". Schip
pers is „een geestelijk avontu
rier, die een unieke plaats in
neemt in de Nederlandse lite-
De jury van de Jan Camper
stichting bestond dit jaar uit
Harry Bekkering, Han Foppe,
Anton Korteweg, Nicolette
Smabers, Jan van der Vegt,
Herman verhaar, Sarah Ver-
roen, Paul de Wispelaere en
Ad Zuiderent.
DEN HAAG Wanneer
komt de grote Karei Ap
pel-prijs voor nooddrufti-
jonge en talentvolle
kunstenaars? Karei Appel
zelf weet het ook niet.
,Van die prijs heb ik nog
nóóit gehoord. En in
Amerika staat Nederland
bekend als het land waar
de schilders uitermate
worden onderhou
den. Sinds 1987 niet meer?
Daar weet ik niets van".
Karei Appel in het Haags Ge-
leentemuseum. En in de
Beurs van Berlage in Amster-
Dr 'n dam, vanaf 19 december. En in
Arti, eveneens in Amsterdam,
nog tot half januari. Reden ge
noeg voor de kunstenaar zelf
uit zijn woonplaats New York
land af te reizen, om
op uitnodiging van Gemeente-
museum-directeur Rudi Fuchs
de opening, gisteren, bij te wo
nen. Of hij iets heeft met Den
,Ja, dat er hier een ten
toonstelling van mijn werk
wordt gehouden".
Appel mocht zich gisteren ver
heugen in een ongekende be
langstelling van de Nederland
se pers. Die was onder meer
geinteresseerd in de vraag of
deze expositie nog iets toe
voegt aan wat we al van Appel
kennen. „Natuurlijk. Mijn
nieuwe schilderijen", aldus de
""-jarige, die niet in het minst
onder de indruk leek van de
hommages aan zijn persoon.
Zestig werken hangen er in
het Gemeentemuseum, en in
derdaad, die nieuwe werken,
met veel reliëf, zijn nooit
eerder vertoond en geven
weer iets meer bloot van de
kunstenaar Appel.
De schilder zelf toont zich
overtuigd van de noodzaak
van een voortdurende evolutie
van zijn werk. Echt schilderen
begon hij pas na de oorlog, na
kennis te hebben genomen
van het werk van Schwitters,
Picasso, de école de Paris, Du-
buffet, zo laat hij weten. Zijn
bezoeken aan een inrichting
voor geesteszieken in Frank
rijk zorgden voor een enorme
en razendsnelle verandering
in zijn werk. Dat soort erva
ringen, vertelt hij, hebben zich
daarna verscheidene malen
herhaald. Welke verandering
in zijn werk het meest bepa
lend is geweest voor zijn oeu
vre weet hij niet. „Alle veran
deringen zijn goed voor een
schilder", zegt hij. Zoals ook
de Afrikaanse kunst, met beel
den gelijktijdig aanwezig in
het museum op de expositie
'De Staande Mens', zijn in
vloed heeft gehad. „Ik wilde
vroeger altijd nog eens naar
Afrika om daar zelf van die
manshoge beelden te maken,
maar om een of andere vage
reden is het er nooit van geko
men. Het zijn voor mij de gro
te beeldhouwers die daar wer
ken. We kennen hun namen
niet, maar die beelden zijn er,
en zijn nog steeds een stimu
lans".
De grote verkoop-expositie in
Amsterdam, met werk vanaf
zijn jongste tot laatste periode,
is hem bekend, maar gezien
heeft hij hem nog niet. Van de
organisator daarvan kent hij
alleen de naam, en hij weet
dat die grote partijen koopt in
New York. Nooit rechtstreeks
aan huis, altijd via de galeries.
Dat er nogal wat mensen zijn
die zeggen bij hem over de
vloer te komen en direct van
hem te kopen is onzin. „Daar
heb ik geen tijd voor. Ik kan
dat gelul niet aan m'n kop
hebben".
Zoals ook dat gezeur over Co
bra hem onderhand de keel
uithangt. Die periode duurde
hooguit tweeenhalf jaar. „Een
etiket, waar ik daarna alleen
maar last van heb gehad", ver
zekert hij.
De expositie in het Gemeente
museum laat zien dat die pe
riode inderdaad slechts een
klein onderdeel uitmaakt van
dat gigantische oeuvre. Rudi
Fuchs zei het gisteren zo:
„Deze tentoonstelling brengt
Karei Appel van een soort
mythe weer terug in het land
der levenden, als een avon
tuurlijk en opmerkelijk schil
der, die met z'n zeventig jaar
nog lang niet aan z'n einde is".
KOOS VAN WEES
Het Nationale Toneel: 'De revisor'
Nikolaj Gogol. Vertaling: Leidse
Slavisten met Karei van het Reve.
Regie: Franz Marijnen. Decoront
werp: Santiago del Corral. Kos
tuums: Mechthild Schwienhorst.
Licht: Steve Kemp. Maskers: Gün-
ther Reifenrath, Eugne Linnenwee-
Met Peter Tuinman, Gijs Schol
van Aschat en o.a. Guusje van
Tilborgh. Koninklijke Schouwburg.
Vrijdag. Herhalingen en toernee t/m
21 februari.
„Als God je straffen wil,
dan neemt hij eerst je ver
stand weg", zegt de bur
gemeester van het dorpje
waarin Nikolaj Gogols 'De
gL revisor' zich afspeelt. De
a ^voorstelling van Het Na
tionale Toneel lijkt het'
verstand te willen uit
schakelen, zo fantasierijk
en komische komt zij over
het voetlicht.
Achter alle dolle pret schuilt
evenwel een kleine angel van
de realiteit: deze 'Revisor' kan
een parabel zijn van het huidi
ge Rusland.
Het gezapige leven in het dorp
wordt danig verstoord, wan
neer het gerucht de ronde
doet, dat een revisor komt kij
ken. Die vreemde uit Peters
burg moet ingepalmd, anders
is het uit met het lieve leven
tje vol corruptie. Bij vergissing
ziet men een berooide reiziger
aan voor de grote onbekende.
Die wordt ten onrechte in de
watten gelegd en verdwijnt.
Het dorp gelooft niet dat het
zich vergist, tot zich de echte
revisor aandient.
Alsof er wat te vieren valt,
zorgt een echt Russisch kwar
tet zangers met accordeon
voor pret tijdens changemen
ten. Het decor is ronduit vin
dingrijk in zijn cliché: een op
lopende vloer, deurtjes en in-
bouwkasten. De verlichte por
tretten aan de muur zijn Rus
sische archetypen: een ikoon
voor de kerst en een foto van
Gorbatsjov voor het officiële
gedeelte. En alle spelers heb
ben maskers voor, die de gro
ve koppen van de 'typische
Russen' voor de bekende ge
zichten van de vaste acteurs
zetten.
Regisseur Franz Marijnen
weet van uitpakken en hij
haalt ditmaal veel trucs uit de
doos om van dit grimmige stuk
vooral een feestelijke komedie
te maken. De burgemeester
mag deeg leggen op de hoof
den van zijn onderdanen, de
neprevisor krijgt handen aan
geboden om zijn sigaretten-as
in te tippen. De acteurs doen
hun uiterste best.
Waar het in deze 'Revisor' aan
schort, is matigheid. De hele
santenkraam passeert de revue
en elke hoge en lage ambte
naar mag zijn opwachting ma
ken bij de revisor. Gevolg: te
veel leuks, is niet meer grap
pig-
Onder dat alles schuilt echter
een nog grimmiger waarheid,
dan de straf die de komedian
ten van het dorpje al vanaf het
tweede kwartier boven het
hoofd hangt, de schande. Go
gol schreef voor de Russische
revolutie reeds het stuk, dat
heden ten dage uiterst actueel
is. Nog steeds wordt het Russi
sche kader beheerst door cor
ruptie en bureaucratie. Daar
zal zelfs een moderne revisor
als Gorbatsjov weinig tegen
kunnen doen. Net als de bur
gemeester in dit stuk, een fan
tastische rol van Peter Tuin
man, hebben de bureaucraten
allang hun goederen geham
sterd en verborgen, in de hoop
dat de bui wel over zal trek-
PETER SNEL
Meer geld voor
beeldende kunstenaars
DEN HAAG Het bedrag
van zes miljoen gulden voor de
beroepskostenvoorziening
voor kunstenaars moet wor
den opgetrokken tot zeker
acht miljoen. Dat vindt de
Raad voor de Kunst. Men rea
geert hiermee op de plannen
van minister D'Ancona (cul
tuur). De Raad vindt het posi
tief dat de provincies en ge
meenten zich gaan bezighou
den met het spreidings- en af-
namebeleid van de beeldende
kunst.
(ADVERTENTIE)
KAARTHOUDERS
HAAGS GEMEENTEMUSEUM
MEESTERWERKEN.
SCULPTUREN.
RECENTE SCHILDERIJEN
STADHOUDERSLAAN 41
IK WOU DAT IK
EEN VOGEL WAS
AMSTERDAM
GROTE FORMATEN
INGANG BEURSPLEIN
DE BEURS VAN BERLAGE
DE FREULESBIEDT LEUKSTE LESSEN IN GEDRAG
De Freules. Zevendelige tv-se
VPRO-televisie. Nederland 2
10.00 uur. Zondag.
HILVERSUM De VPRO
biedt met de zevendelige tv-
serie 'De Freules' op speelse
wijze de leukste lessen in ge
drag. Zoals de kijker inmiddels
is gewend van deze omroep
hebben ook deze afleveringen
weer veel weg van een 'Big
Mac', maar dan met de klasse
van een prijswinnaar. 'De
Freules' is namelijk een uiterst
smaakvolle vertelling, die
prachtig werd geregisseerd,
veelzijdig acteertalent toont en
die bovendien geschikt is voor
kinderen van acht tot tachtig.
Eigenlijk tilt de VPRO met
deze serie de kinder-televisie
zonder moeite naar een vol
wassen status. Dat is natuurlijk
te danken aan de hele cast,
maar vooral aan scenario
schrijfster en regisseuse Ineke
Houtman en de vier hoofdrol
spelers, die met een gepaste
overdrevenheid door het beeld
stappen. Zij wekken tot leven,
wat bij het lezen van een goed
kinderboek door je hoofd
speelt. En wat 'De Freules'
vooral zijn charme bezorgt, is
de combinatie van avontuur,
humor en muziek, die door
elke leeftijdsgroep anders zal
worden geïnterpreteerd. Voor
al de humor heeft nogal wat
(onschuldige) dubbele bodems.
Huisknecht
De serie handelt over de twee
freules Adèle en Thérèsa, die
beiden een heel eigen kijk op
het leven hebben. Ze blijken
een nauwelijks opwindend be
staan te leiden en dat komt
niet omdat ze te oud zijn om
de ene voet voor de andere te
zetten, maar omdat ze zo arm
zijn als Job. Eigenlijk wordt
het huishouden geregeerd
door hun huisknecht Henri,
een enge man waarop ze bij de
VPRO patent lijken te hebben.
Op een dag staat er een notaris
bij de freules op de stoep om
Arie-Frits, de zoon van hun
overleden broer Wim, af te le
veren. Hij laat weten dat als
het tweetal in staat is de jon
ker goede manieren bij te
brengen, een miljoen, gulden
op ze wacht. Om te weten of
dat ook is gelukt, moet hij sla
gen voor het examen 'Goede
Manieren'.
Vriespunt
'De Freules' werd tussen ne
gentien september en vier de
cember in 57 dagen opgeno
men. Ineke: „Waarbij we op
het laatst buiten de studio heb
ben gewerkt terwijl de tempe
raturen onder het vriespunt,
lagen. Dat was vooral verve
lend voor de musici, want die
kregen stijve vingers".
Ineke Houtman begon, samen
met Sjoerd Kuyper, zo'n twee
ënhalf jaar geleden aan het
scenario, maar het idee voor
de reeks bestond al veel lan
ger. Ineke: „'De Freules' vloeit
voort uit de spelletjes die ik al
tijd met mijn vriendin Ellen
Verhaar speelde. Wij waren
die freules. Dat de serie uitein
delijk dit thema kreeg, komt
door Midas Dekker, die op te
levisie de gelijkenissen en ver
schillen in gedrag tussen mens
en dier in beeld bracht".
Hoewel het verhaal niet auto
biografisch is. zit het vol refe
renties aan belevenissen die
Ineke en Ellen meemaakten
„Voor we aan de man waren,
gingen we bijna jaarlijks met
elkaar op vakantie. Mijn
vriendin had de gewoonte om
in haar slaap hardop tegen mij
te praten. We hebben dat ge
bruikt voor een van de liedjes
in de serie".
Compact disc
Al die op moderne leest ge
schoeide muziek (o.a. rap), die
onlangs op compact disc is ver
schenen, had bijna niet in de
serie gezeten. ïneke: „Ik vond
dat het daardoor iets te veel op
'The Singing Detective' ging
Sjoerd Kuyper: „Ik heb hard
moeten duwen om ze er alsnog
in te krijgen. Het is namelijk
leuk om teksten te schrijven,
die bijvoorbeeld op een pretti
ge manier een monoloog ver
woorden".
Even hebben Ineke en Ellen
(die verantwoordelijk is voor
de kleding) eraan gedacht om
zelf in de huid van de freules
te kruipen. Ineke: "„Maar dat
was onzin natuurlijk. We heb
ben gewoon screentests gedaan
en daar zijn Carolien van den
Berg als Thérèse, René Groo
thof als Henri en Karen van
Holst Pellekaan als Adèle uit
gerold. Vooral het vinden van
de juiste Thérèse was heel
moeilijk. Ik bedoel Adèle heeft
een duidelijk karakter. Ze is
het tegenovergestelde van
haar zus, die zacht en lief is. Je
moet uitkijken dat het geen
watje wordt".
Jonkheer Arie-Frits, een rol
van de 14-jarige Ewoud Poe-
rink vonden de makers dank
zij een medewerker van de
VPRO-radio, die de jongen
kende. „En Ewoud bleek al de
nodige ervaring te hebben op
gedaan tijdens toneelstukjes op
school".
Inmiddels heeft de Duitse tele
visie belangstelling getoond
voor deze produktie, die vol
gens de makers absoluut geen
vervolg krijgt. Ineke; „Je moet
een succesformule~niet uitmel
ken". De NOS verkoop-afde
ling gaat er in januari de boer
mee op tijdens fiet televisie
festival in Monte Carlo en mo
gelijk later in het Franse Can
nes.
^HANS PIËT
