„Als mensen
mij niet willen,
stop ik direct"
'Finale
de ban van
Kerstmis
DE AMBITIES VAN KWISMASTER
EN ACTEUR MARC KLEIN ESSINK
Kribbenbouwers
Overmoed
Hard medium
Onbetaalbaar
Wierook
Integere manier
Bijbel
Visite
Met de '100.000 gulden Show', die op oudjaar zijn première beleeft,
presenteert Mare Klein Essink een stuk amusement dat uit het leven is
gegrepen. „In het programma gaat het om geloof in jezelf hebben, het
initiatief durven nemen".
Met deze negendelige serie stapt Mare de wereld van het grote
amusement binnen. Na met 'Medisch Centrum West' het troetelkind
van de Nederlandse televisie te zijn geworden en in de KRO-serie 'De
Brug' te hebben getoond dat acteren in zijn bloed zit, zocht Mare
Klein Essink naar nieuwe uitdagingen. Hij vond deze bij John de Mol
Produkties en Veronica, waar hij zich als vingeroefening op 'Het
Laatste Woord' stortte. „Een quiz presenteren is twintig keer
moeilijker dan acteren".
vind het leuk om je programma op visite te hebben, dan ben ik op de goede weg".
FOTOJOHN DE MOL PRODUKTIES
HILVERSUM - „Ik hoop niet dat
de kijker denkt er worden in quiz
zes op televisie steeds hogere bedra
gen geboden. Ik zag laatst 'De
64.000 Gulden Vraag'. Nou, dat is
een mooi programma of zoiets,
maar voordat die show op televisie
kwam, lag het concept voor 'De
100.000 Gulden Show' al klaar.
We proberen dus niemand te over
troeven. Uitgangspunt is een pro
gramma dat is toegesneden op de
jaren negentig met een maximale
spanning. Het gaat tenslotte om al
les of niets", zegt Mare Klein Es
sink.
,,De keuze voor het bedrag lag voor de
hand. Met 100.000 gulden kun je name
lijk definitief je leven veranderen. Het
achterliggende idee was: hoe wordt ie
mand rijk. Dan kan je zeggen: wat een
ranzig onderwerp, maar wij vinden dat
leuk. Het moet een positieve show wor
den, meer wil ik er niet over kwijt, want
al die omroepen zijn maar uit eikaars
shows aan het gebruiken. Van de drie
kandidatenkoppels wordt niet alleen
kennis, maar ook een enorm doorzet-
tings- en inschattingsvermogen ge
vraagd. Investeer ik wel of niet, koop ik
die reis voor punten of laat ik hem lo
pen? Je hebt een beetje geluk nodig,
maar je moet ook een goede partner
naast je hebben. De show is in zekere
zin een spiegel van het leven, al is hij
toegesneden op een amusementssituatie.
Mensen die te hebberig zijn, lopen tegen
RANGGEN - De idyllische en ro
mantische sfeer van een Kerst in
de bergen trekt heel wat Nederlan
ders naar Tirol. Ze gaan natuurlijk
eigenlijk om te skiën, maar het is
mooi meegenomen om ook eens
„de nachtmis in zo'n bergdorpje
mee te maken". Meestal staan in
de kerken die ze dan bezoeken hele
opmerkelijke kerststallen te pron
ken. Maar helemaal beseffen hoe
groot de invloed dit feest eigenlijk
op het leven van de bewoners van
zo'n dorp is, doen ze meestal niet.
Wat de kerstboom voor de Nederlanders
is, is immers de kerststal voor de Oos
tenrijkers. En nog veel meer dan dat.
Het komt zelfs voor dat hele huizen bij
wijze van spreken om het kerstkribbetje
heen worden gebouwd. Wie in de kerst
tijd skiënd de ene helling na de andere
neemt en daarna terugkeert in bijvoor
beeld zo'n dorpje als Ranggen, gelegen
op vijftien kilometer afstand van Inns
bruck. vlak bij Oberperfuss, heeft vast
geen idee hoe het er in de 'Stuben', de
huiskamers voor, tijdens en nog lang na
het kerstfeest uitziet. Tenzij hij er een
kijkje zou kunnen nemen.
Leraar Hammer, verbonden aan het
schooltje van Ranggen, weet er juist veel
meer van dan menig ander en kan er
urenlang over vertellen. Hij is dan ook
niet voor niets voorzitter van een plaat
selijke vereniging van kribbenbouwers.
In een lokaaltje van zijn Volksschule
laat hij een aantal zojuist gereedgeko
men kerststallen zien. Bescheiden op de
achtergrond staan er enkele leden van de
vereniging bij. Het valt op dat de Oos
tenrijker met spreekt over een kerststal,
zoals wij, maar over een kribbe (Krip-
pe). Onbewust benaderen ze met dat
woord wellicht veel beter dan wij de es
sentie van het kerstfeest. De Krippe mag
dan aan de ene kant een tableau-de-la-
trouppe aanduiden compleet met hele
de lamp, missen de kans het 'Walhalla'
binnen te stappen voor de finale-ronde.
Zij komen nooit bij de kluis waarin die
100.000 gulden ligt".
Mare: „Kandidaten moeten steeds weer
de situatie inschatten. Het is een kwis
over moed en overmoed, over geloof
hebben in jezelf. Martin Schreuder van
Martin Air was laatst op de televisie en
toen werd er tegen hem gezegd: 'göh me
neer, u bent een echte winnaar'. Maar
hij zei: 'dat valt wel mee. Zaken doen is
een kwestie van winnen en verliezen. Je
moet alleen proberen meer te winnen
dan te verliezen'. En zo is het. Het bete
kent dat je risico's incalculeert en dat je
niet na een teleurstelling de moed op
geeft. Daar gaat het in de show ook om,
het is geen amusement om het amuse
ment. De kandidaat moet wat onderne
men, net als in het dagelijks leven. Als je
zelf-geen initiatief neemt doet niemand
het voor je. En laten we eens ophouden
met de overheid de schuld te geven van
alles. Probeer het zelf. Ik heb het niet
over mensen bij wie alles bij hun han
den afbreekt. Dat zijn pechvogels. Daar
voor pioeten we zorgen, vind ik, en dat
kunnen we ook. Maar in principe moet
je er zelf tegenaan gaan in het leven".
„Zonder mijn ervaringen in 'Het Laatste
Woord' was ik nooit aan 'De 100.000
Gulden Show' begonnen. Producent
John de Mol laat mij eigenlijk dezelfde
weg bewandelen als hij Peter Jan Rens
heeft laten doen. Eerst de kleine show
om vertrouwd te raken, daarna het grote
werk. Ik durf nu in de studio de kwis-
landschappen, het geeft aan de andere
kant heel direct aan dat uiteindelijk alles
toch om het kind in de kribbe draait.
„Ranggen heeft zo'n zeshonderd inwo
ners en vijfenzestig van hen zijn lid van
de vereniging. Ze maken de kribben niet
alleen voor zichzelf, maar ook voor an
deren. Iedereen heeft zo zijn eigen spe
cialiteit en het ligt voor de hand dat
daardoor in elke plaats ware kunstenaars
en architecten-in-het-klein worden ont
dekt. Ook hier. De een knutselt een stal
of de grot in elkaar, de ander maakt
mooie bijgebouwtjes".
In Ranggen is het de heer Rathgeber die
een vaardige hand van schilderen heeft
en derhalve praktisch alle landschaps
achtergronden levert. Weer een ander
snijdt mooie beeldjes. Zo ontstaan figu
ren, zoals Jozef en Maria en het kindje
in de kribbe.
„Deze man maakt uitsluitend schapen",
wijst Hammer naar een van de kribben-
Marc Klein Essink: Als kijkers zeggen: ik
vloer op te lopen en te beginnen. Dan
heb ik er ook ontzettend veel zin in. Een
jaar geleden lag dat iets anders. Ik be
doel, en dat geldt ook voor drama, als je
voor het eerst voor de camera staat dan
denk je: wat is het hier voor een rotzooi,
er liggen overal draden, kunnen die niet
worden weggehaald, want daar moet ik
overheen stappen en dat stoort mij. Ver
der zit daar iemand die steeds maar naar
mij kijkt, dat moet hij niet doen. Als je
hebt geleerd je te concentreren op de
vierkante meter, vind je het opeens niet
leuk als die mensen en die camera's er
niet staan. Dan is het lang zo spannend
niet. Maar ik heb zeker nog een jaar no
dig voor ik dit vak een beetje onder de
knie heb. Het is alleen de kunst niet aan
het publiek te laten merken dat je nog
steeds aan het leren bent".
,Wat dat betreft is televisie een hard me
dium. Ook ik ben mij aan het ontwikke
len terwijl ik op het scherm ben, bij 'Me
disch Centrum West' was dat niet an
ders. Maar goed, ik voel mij heel lekker
bij John de Mol Produkties. Ik werk in
een jong team en het is niet zo dat als de
kijkcijfers tegenvallen het programma
direct van het scherm verdwijnt. Boven
dien heb ik een contract voor drie jaar,
dus ze zullen wel iets met mij moeten
doen (lacht). Met dat contract hebben ze
in elk geval een duidelijk vertrouwen
over een langere periode uitgesproken.
We zijn rustig begonnen en gaan nu
langzaam verder bouwen. Zo heb ik het
met 'Medisch Centrum West' ook ge
daan. Eerst het spel zijn werk laten doen
bouwers. De schapensnijder staat bij een
enorme kerststal, die als het ware is be
dolven onder de schapen. Het eigenlijke
kersttafereel komt daardoor zelfs wel een
beetje in het gedrang, maar dat deert
hem en de andere kribbenbouwers
geenszins. Ook bij de overige 'Krippen'
blijken hier en daar schapen, oorspron
kelijk afkomstig uit zijn stal te grazen. Je
herkent ze meteen aan hun vacht. Som
migen drinken uit een watertje, dat als je
er met je vinger aankomt geen water
maar hars blijkt te zijn. Ook staan over
al in bijna alle kerstdecors dezelfde
palmbomen in het landschap te wuiven.
Die zijn allemaal van de hand van de
palmbomenspecialist. Zij moeten het
oriëntaalse karakter van de kerststallen
benadrukken, want de kribben van
Ranggen kunnen nu eenmaal niet anders
dan in het Heilige Land staan.
„Het bouwen van de 'Krippen' bestemd
voor de huiskamer is eeuwen geleden
en als je merkt dat de mensen je accepte
ren dan pas meer persoonlijke accenten
leggen, waardoor het steeds duidelijker
wordt waarom jij het doet en niet ie
mand anders".
„Om te wennen aan mijn nieuwe rol heb
ik, samen met Eddie Keur (van 'Jack
pot') een presentatie-cursus gedaan. Wat
je daar vooral leert, is in de lens durven
praten. Maar tijdens die cursus staat die
camera drie meter van je vandaan, ter
wijl dat op de spelvloer tien meter is.
Hoe kun je een zekere intimiteit met je
kijker krijgen over een lengte van tien
meter? In het begin had ik het idee dat
mijn emoties na zes meter op de vloer
kapot vielen. Zo'n show vraagt een enor
me concentratie en dat kost bakken
energie. Alles wat je doet, wordt geregis
treerd. Je kun,t niet, zoals bij drama, met
een kleine oogbeweging een maximum
aan resultaat bereiken. Alles wordt na
melijk medium of totaal in beeld ge
bracht. Iets klein aanzetten heeft dus
geen zin en groot durf ik nog niet. Dat
ben ik bij drama niet gewend".
„Deze shows zijn voor mij een onbetaal
bare leerschool voor de dingen die ik la
ter nog wil gaan doen. Mijn respect voor
alle mensen die shows doen is ook
enorm gestegen. Jos Brink bijvoorbeeld,
hoe hij bezig is met zijn kandidaten. Bij
de uitreiking van de 'Televizierring' lie
ten ze met een stukje 'Puzzeluur' zien
waarom Jos die prijs had gekregen. Daar
zag je hem bezig de kandidaat voor te
zeggen, terwijl het publiek het wel door
heeft, maar de kandidaat niet. Hij maakt
begonnen, toen van hogerhand werd be
paald dat kerststallen maar uit de kerken
moesten worden verwijderd. Dat namen
de mensen niet en ze begonnen ze van
de weeromstuit zelf te bouwen om ze de
mooiste plek te geven in hun eigen huis.
De ene 'Krippe' werd nog fraaier en gro
ter dan de andere. Er zijn ware erfstuk
ken bij, die elk jaar opnieuw weer wor
den opgebouwd. Sommige mensen heb
ben de stal zelfs permanent achter pane
len staan. In de kersttijd - een uiterst
rekbaar begrip in Tirol - hoeven ze de
deuren maar te openen en de kerststal
komt te voorschijn.
Op de achtste december - het feest van
de Onbevlekte Ontvangenis van Ma
ria - wordt de stal overal in de huizen
geplaatst. Dat gaat volgens Hammer ge-
daar een stuk amusement van,'dat ik
graag omschrijf als tovenaarswerk. Wil
lem Ruis was ook zó fantastisch. Ik heb
videobanden van hem gezien en daar
leer je ontzettend van. Zoals ik vroeger
alle speelfilms en series keek op zoek
naar oplossingen over hoe iemand zich
in beeld gedroeg, zo kijk ik nu naar alle
quizprogramma's. Hoe zijn de inter
views? Is hij echt met de kandidaten be
zig öf meer met zichzelf? Probeert hij
zichzelf door het scherm te duwen of
heeft hij het vertrouwen dat het scherm
hem wel wil hebben. Ik zie echt alle
Hans van der Togts, Hans Kazans,
Brandsteders, Eddy Keurs en anderen.
Keur is daarbij mijn favoriet. Hij heeft
echt heel snelle en leuke opmerkingen
waarvan ik mij afvraag of iedereen ze
hoort. Hij balanceert constant op de
rand van het toelaatbare. Daar is hij heel
goed in en ik lig dan ook soms krom
voor de televisie".
,Een quiz presenteren is echt twintig
keer moeilijker dan acteren en dan ga ik
er vanuit dat ik altijd op een integere
manier met acteren ben beziggeweest,
dat ik elke dag mijn hoofd erover gebro
ken heb hoe ik het nu weer zou aanpak
ken. Dat presenteren is gewoon veel
zwaarder. Ik weet wel dat alle begin
moeilijk is enzo. Ik bedoel, toen ik vroe
ger vakantiewerk ging doen in de drop-
fabriek, dan dacht ik na de eerste dag
ook dat hou ik nooit twee weken vol.
Maar na een paar dagen leer je effieënter
werken, je energie beter te verdelen.
Daar werk ik nu aan door onder meer
paard met veel wierook en plechtighe
den. Eerst worden dan Maria en Jozef
als figuren geplaatst, zoekend naar een
herberg. Daarna wordt pas de Heilige
Avond zelf het kind in de kribbe neerge
zet. Dan komen meteen ook de herders
en hun kudden schapen opdraven en pas
met Driekoningen (6 januari) voegen de
Wijzen uit het Oosten zich bij het gezel
schap, alles geheel volgens de feestdagen
van het kerkelijk jaar. Steeds gebeurt dat
dan met het bidden van het rozenkrans
gebed en het aansteken van wierook,
waarbij dikwijls ook een echt wierookvat
wordt gebruikt. De stal blijft in elk huis-
staan tot 2 februari, Maria Lichtmis.
„Dan vluchten Maria, Jozef en het kind
immers naar Egypte en gaat de 'Krippe'
op stal", vertelt leraar Hammer. Voor de
gemiddelde Tiroler lijkt dan het kerst
feest eindelijk voorbij, maar niet voor de
leden van 'Krippenbewegung'. Die zijn
dan alweer bijna aan de volgende Kerst
mis toe, want ze moeten weer gaan bou
wen aan nieuwe kribben.
Een van hen licht toe waarom hij nu
juist dit jaar een kerststal voor zichzelf
heeft vervaardigd. Sinds 1983 woont hij
met zijn gezin in een nieuw huis, waar
nog geen kribbe voor was gemaakt. Wel
hadden ze elk jaar een kerstboom, maar
die kunnen ze in Tirol gerust missen als
er geen ruimte voor is. Als er maar een
kerststal is. Het kwam er in het gezin
eerst niet van er een te maken, maar nu
is het dan toch doorgegaan, vertelt hij
erg gelukkig met het bereikte resultaat.
Voorlopig kunnen er nog genoeg kerst
stallen worden gemaakt, want telkens
komen er in het dorp nog weer nieuwe
huizen bij. En niet iedereen is ook zo be
genadigd dat hij zelf een dergelijke stal
kan bouwen.
Om ervoor te zorgen dat de stallen ook
werkelijk lijken op de situatie in het
Heilige Land is Hammer destijds zelf
speciaal naar Israël gereisd. Hij heeft
zich daar terdege georiënteerd op het
landschap en de mogelijkheden daarvan
voor de kribbenbouwers in Tirol. Alge
meen geacht als deskundige adviseert hij
nu de schilder van de landschappen en
de bouwers van de opstallen over de
vorm die de 'kribbe' dan volgens hem
- globaal gezien - moet hebben.
In het maken van een kribbe gaat veel
vrije tijd zitten. Aanvankelijk begon de
vereniging in Ranggen in september of
oktober met het bouwen van kerststal
len, maar omdat de tijd tot de Advent
toch veel te kort bleek, is de vereniging
ertoe overgegaan de leden - onder wie
ook vrouwen en kinderen - er nu al in
april mee te laten beginnen. Zodat met
recht en reden kan worden gezegd, dat
Tirol - het Hoogfeest van Pasen en ook
ZATERDAG 8 DECEMBER 1990
alle shows terug te kijken. We hebben U
'Het Laatste Woord' in drie sessies opge-®
nomen. Het zijn in totaal eenentwintig T
programma's en als ik de eerste sessie -
met de derde vergelijk dan denk ik: had-
den we die eerste reeks van acht maar wz
weg kunnen gooien. Er zit te weinig
energie in en zóveel gemiste kansen.
Mijn ergste fouten waren de interviews,
maar ik had mij dan ook een onmogelij
ke opdracht gesteld. Ik dacht: ik wil heel -
andere interviews doen, niet aan de kan- il
didaten vragen: waar komen jullie van
daan en wat zijn jullie van elkaar. Ik liep
hopeloos vast, luisterde ook niet naar de
kandidaten. Niet dat ik geen interesse
had in de mensen, ik wist gewoon niet ;n
hoe ik met ze moest omgaan. De enige aat
gedachte waarmee ik speelde was, als ik ie,
nou maar met het spel kan beginnen dan he
gaat het wel. Die kinderziekten zijn eruit rd
in de derde reeks. Ik heb nu echt plezier ter
en dat had ik nooit gedacht. Laat ik eer- ier
lijk zijn: ik wist helemaal niet waaraan ,jd
ik begon. Mijn enige hoop was dat ik jve
mijzelf kon blijven. In die eerste ge- gg,
sprekken heb ik ook steeds gezegd dat ze 0t
mij niet zouden moeten nemen als ze al ri
ccn systeem voor het programma had-
den en een presentator zochten die de i v
rol van 'de leukste thuis' zou moeten aai
'spelen. Zo kan ik niet functioneren, ik da
wil bij alles betrokken zijn. Gelukkig nei
bleek er een wederzijds vertrouwen te
bestaan. Ik had ook helemaal de behoef-
te niet John de Mol ervan te overtuigen J
dat hij de juiste keuze had gedaan. Als ik
door een regisseur wordt benaderd voor
een rol dan ga ik er ook vanuit dat hij,
door middel van een screentest of werk
dat hij van mij heeft gezien, weet wat hij
fin huis haalt. Die man moet denken: ik
weet dat het erin zit en ik zal het er uit
halen ook. En niet van: hopen dat hij
het er goed vanaf brengt. Dan ben je niet
professioneel bezig".
,Ik heb grote ambities. Ik wil toch dat
mensen straks zeggen: 'we vinden het
een hardslikke leuk programma en die
jongen hoort daar echt te staan'. Als kij
kers zéggen: ik vind het leuk om je pro
gramma op visite te hebben, dan ben ik
op de goede weg, zeggen ze: we vinden
er niks aan, dan ben ik de eerste die op
stapt. Er is echt niemand die mij dan
weg hoeft te jagen. Als mensen mij niet
willen, stop ik direct. Ik wil mij namelijk
allerminst opdringen als televisie-perso-
nality of zoiets".
„En ik heb nog altijd mijn werk als ac
teur. Hoewel ik in de derde reeks van
'Medisch Centrum West' eruit ben ge
stapt om 'De Brug' te kunnen maken,
keer ik voor serie vijf en zes weer terug.
Op het moment dat ik eruit stapte,
dacht ik dat we alles hadden gehad. Dat
blijkt niet zo te zijn. Zo is de verhaallijn
gewijzigd en wordt het spel dankzij de
komst van regisseur Guido Pieters, met
wie ik eerder heb gewerkt, anders in
beeld gebracht. Guido vroeg of ik wilde
terugkomen en dat vond ik-erg aardig. Ik
dacht: okee, laten we kijken of we het
nog vijfentwintig procent beter kunnen
maken. Ik denk dat het gelukt is, al be
slist de kijker daar natuurlijk over".
„Ik wil voor de televisie blijven werken
en mis hopelijk de aansluiting niet als er
op internationaal gebied meer samenge
werkt gaat worden tussen producenten.
Wat dat betreft zit ik bij John de Mol in
een goed huis. In principe is geen plan te
gek. Om die reden doe ik eind januari
ook een stoomcursus Engels bij de non
netjes, want als je internationaal aan de
bak wil, moet jë de talen spreken".
HANS PIËT
dat van Pinksteren ten spijt - het hele
jaar met Kerstmis bezig is.
„Wij mogen dan stallen maken die in k
werkelijkheid in het Heilige Land niet
zouden misstaan, andere verenigingen
hebben daar weer andere opvattingen
over. Die situeren het kerstgebeuren in p
Tirol zelf. Wij vinden dat niet zo in
overeenstemming met de bijbel, maar
verder vinden we dat allemaal best", j
maakt Hammer zich van een discussie J
af die in de 'Krippenbewegung' onge
twijfeld al vele jaren tot meningsver
schillen heeft geleid. Het maakt Ham-
mer eigenlijk niets uit of er bij anderen 6
Tiroler of oriëntaalse kribben worden
gemaakt, als ze maar worden gemaakt,
Want de traditie moet natuurlijk worden
voortgezet. In een hoek van het lokaaltje r.s
blijkt tussen de 'oriëntaalse stallen' er 111
eentje te staan, die een duidelijk een Ti- Irf
rools dorp voorstelt. Afkomstig van een
andere kribbenbouwersvereniging, zegt 1
Hammer. Vandaar zeker die tolerantie. 1
Voor de Tirolers zelf, maar ook voor id
toeristen is het leuk om de kerststallen te ili
bekijken als ze toch op wintersportva- d:
kantie in Tirol zijn. Dat kan dus in prin- ij:
cipe de hele maand januari, maar niet
zonder afspraak. In sommige winter- el
sportplaatsen, zo vertelt Hammer, wor- ti;
den de toeristen in de gelegenheid ge- rt
steld de kerststallen bij de mensen in e,
huis te bewonderen. Maar dat kan pas lg
van 28 december af, de datum waarop
de bewoners van zo'n dorp hun buren
toch al plegen uit te uitnodigen om naar
hun stallen te komen kijken en anders- ir
om. Wie dat wil kan ook naar het dorpje !t
Thaur gaan, waar net zo'n vereniging be- rl1
staat. Daar worden de toeristen zelfs in
de adventstijd bij de bewoners toegela- 1
ten om de kerststallen te bewonderen. 1
Erg plezierig vinden de meeste mensen rd
zulke invasies van bezoekers in hun hui- i
zen niet. Soms komen er wel vijftig tot -
zestig tegelijk door hun woonkamer
wandelen.
Vandaar dat Hammer iedereen aanraadt
om over zo'n bezoek eerst bij de plaatse
lijke VVV's een afspraak te regelen. Of
wat nog veel beter is om een middagje
uit te trekken om in Innsbruck naar het
Volkskunstmuseum te gaan. Daar is een
permanente tentoonstelling over de krib-
benbouw te zien, die een uitstekend in-
zicht geeft in de betekenis van de kerst
stal in Tirol. Er' staan voorbeelden van
.stallen met een oostelijk zowel als met bt
een Tirools uiterlijk. En in het gedeelte
van het museum, waar Stubes in hun ge
heel staan nagebouwd, kun je je goed
voorstellen hoe ze in de huiskamer zou-
den kunnen staan. 'tl
Bijbels verantwoord of niet, één kerststal
in dit museumbeeldt de geboorte van
Christus op een wel heel bijzondere
plaats uit. Duidelijk herkenbaar: midden
in Innsbruck. m
AAD VAN HOLSTEIN
Hoewel de kribbenbouwers van Ranggen de voorkeur geven aan kerststallen, die in het Heilige Land zijn gesitueerd, staat er op hun
tentoonstelling toch een met een Tirools uiterlijk. De stal is nog maar nauwelijks terug te vinden tussen de huizen van het dorpje.
FOTO: JAN W. GROOT
'CculóC 0OUACWlt'
