The Simpsons:
Malle humor en emotie
Sevilla en de Grote Sprong Voorwaarts
wordt gezien als 'niet-geschikt-voor-kin-
deren'. Fox begreep echter dat het een
show voor volwassenen en niet voor
kinderen was, hoewel ik wist dat kinde
ren ervan zouden genieten. Bart houdt
zich tenslotte bezig met dingen, die
scholieren graag zouden doen. Ik was
veel banger dat volwassenen er niets aan
zouden vinden, er worden tenslotte zo
ontzettend veel slechte cartoons ge
maakt. Wij kozen dus voor malle.humor
en emotie. Dat laatste was vooral een
idee van producer James L. Brooks. Hij
zei: 'we moeten proberen momenten in
de show te creëeren dat mensen vergeten
dat ze naar van die lelijke stripfiguurtjes
zitten te kijken".
God
„Weet je, soms voel ik mij net een beet
je God. Ik heb die figuurtjes verzonnen
en die zijn nu een heel eigen leven gaan
leiden. Maar ze blijven gemakkelijk te
hanteren, ze halen buiten beeld geen rare
streken uit zoals echte acteurs soms
doen. Het is echt een prima baan om
manager van een stripfiguur te zijn. Aan
het begin van een nieuw seizoen ga ik
met alle schrijvers in een kamer zitten
en wissel ideeën met ze uit. Een secreta
resse, het arme mens, schrijft alles op
wat we tegen elkaar zeggen en zo worden
de verhalen geboren. Daarbij is de gou
den regel dat we er vooral zelf plezier
aan moeten beleven".
„Er wordt ontzettend veel herschreven.
Dat gaat soms zover dat er na uitzen
ding nog dingen worden veranderd.
Sommige afleveringen zijn hierdoor in
de herhaling aangenamer om naar te kij
ken dan de eerste keer. Als
van stripverhalen, zou ik het leuk
den als 'The Simpsons' wat
kregen. Sinds vorig jaar is het
>der de cartoons wat minder
maar wat niemand schijnt
is dat het succes van 'The
danken is aan de fantastische scripts,
deze strip gaat het om knappe schrij
over domme mensen. Waar we
denken is een biscoopfilm. Het
bleem is alleen dat we nog geen
script hebben. Ik ben echter niet
plan mij in dat avontuur te storten
leen maar omdat er een hoop geld
verdienen valt".
Levend voorbeeld
„Mijn ambitie is altijd geweest om
elke tak van het medium succes te h
ben. Ik teken nog altijd een strip vooiJAC
krant; 'Life In Heil', die ietwat wildei I
gekker is dan 'The Simpsons'. Hij s en
inmiddels in bijna driehonderd kran
Overigens is een van mijn kinden
men onlangs uitgekomen. Ik heb al vor
een flipperkast willen ontwerpen en ere
is nu gebeurd. Niet de machine zelf ofte
tuurlijk, maar wel de grafische vorn;^
ving. Er bestaat nu dus een Simps(ra^
flippermachine. Waar ik nu naar uitk
is het werken met echte acteurs. Het I
mij zoveel gemakkelijker dan het wer iJze
met stripfiguren. Tenslotte moet mis
handeling worden uitgetekend. Wat [jd
wil zeggen dat ik genoeg heb van stri u^(
guren. De realiteit van het stripverl
is fantastisch. Het is een droom die )e l
kelijkheid wordt... Elke keer weer", an
HANS P arm
jpul
SEVILLA - De stadsklokken van Sevilla
zijn sinds het begin van de wintertijd ge
woon een uur vooruit blijven staan, alsof
het deze Zuidspaanse stad niet snel ge^
noeg 1992 kan zijn, het jaar van de Gro
te Sprong Voorwaarts. Van de tijd van
kort na Christopher Columbus in één
keer naar de 21e eeuw.
Ooit, nog verder weg in het verleden dan
onze eigen 'Gouden Eeuw', was Sevilla
dc hoofdstad van de Nieuwe Wereld
(Amerika), het centrum van een rijk
waar de zon nooit zou ondergaan. Dat
gebeurde toch. Het Spaanse rijk ging ten
onder zoals bijna alle andere grote we
reldrijken ten onder zijn gegaan, maar
bijna nergens hebben de effecten daarvan
zo lang en zo diep doorgewerkt als hier
in het hart van Andalusië, de zuidelijkste
provincie van Spanje - zonovergoten,
geïsoleerd en verarmd.
Vanaf volgend voorjaar gaat dat allemaal
veranderen. Op paasmaandag (20 april
1991) opent de Spaanse koning Juan
Carlos in Sevilla de wereldtentoonstel
ling Expo '92. Wanneer op 12 oktober de
poorten achter de laatste bezoekers wor
den gesloten, staat Sevilla al met één
been in de 21e eeuw. In zes maanden tijd
wordt een achterstand van decennia, zo
niet van eeuwen, weggewerkt.
„Zeggen ze", zeggen ze in Sevilla, want
veel inwoners moeten het allemaal nog
maar zien gebeuren. Te vaak zijn belof
tes van de centrale regering onvervuld
gebleven en ook nu heeft Madrid een ste
vige vinger in de paella. Het feit dat pre
mier Felippe Gonzalez en veel van zijn
medewerkers uit Sevilla komen, doet aan
dat wantrouwen weinig af. Eerst zien,
dan geloven, zo lijkt het devies.
In een blik gevangen
Vanaf de Puente San Telmo, een van de
vele bruggen over de Guadalquivir, de ri
vier waaraan Sevilla zijn bestaan dankt,
zijn heden, verleden en toekomst van Se
villa in één blik te vangen. Op de rechte
roever van de rivier de wandelpromena
des van de Paseo de Cristobal Colón,
vooral 's avonds een geliefd ontmoe-
ZATERDAG 17 NOVEMBER 19
'Eat my shorts, dude', 'Have a cow, man' en 'No autographs
please'. Het zijn de gevleugelde uitdrukkingen van de meest
geliefde stripfiguur van Amerika: Bart Simpson. Dit
recalcitrante ventje, dat zich met zijn gedrag openlijk verzet
tegen autoriteiten, is de held van menig scholier. Net als de
rest van de familie Simpson haat je hem, of je sluit hem in je
armen. Een tussenweg is er niet. In Amerika is de
onorthodoxe tekenfilmreeks, gemaakt voor volwassenen maar
even geliefd bij tieners, inmiddels uitgegroeid tot een rage.
Overal waar je kijkt, blikken de leden van die knotsgekke
familie met hun veel te grote ogen je aan, zelfs als je bij de
Burger King in alle rust een hamburgertje zit te eten.
MATT GROENING MOET ER VOORAL ZELF PLEZIER AAN BELEVEN
'Het Tijdperk der Ontdekkingen' is het thema
van de wereldtentoonstelling Expo '92 die van
april tot oktober 1992 wordt gehouden in het
Zuidspaanse Sevilla. Met de vijfhonderdste
verjaardag van de ontdekking van Amerika als
uitgangspunt wordt in meer dan honderd
paviljoens een overzicht gegeven van wat de
mensheid in de voorbije vijf eeuwen tot stand
heeft gebracht.
Expo '92 is door het Internationale
Tentoonstellingen Bureau, de wereldwijde
organisatie die toezicht houdt op de Expo's,
uitgeroepen tot een universele
wereldtentoonstelling. De laatste uit deze
categorie vond in 1970 plaats in het Japanse
Osaka. Nadien zijn er alleen gespecialiseerde
Expo's gehouden, zoals die in 1986 in het
Canadese Vancouver over transport. Wat betreft
het aantal deelnemers is Expo '92 nu al een
succes. Waren in Osaka nog 77 landen
aanwezig, in Sevilla zijn dat er straks 110,
Daarnaast neemt een groot aantal bedrijven en
internationale organisaties aan de
wereldtentoonstelling deel.
Expo '92 staat overigens niet uitsluitend in het
teken van vooruitgang en technologie. De
avonduren zijn gereserveerd voor een breed
scala aan culturele evenementen, waaronder
opvoeringen van alle grote opera's die zich in en
rond Sevilla afspelen. De Spaanse autoriteiten
verwachten gedurende de 175 dagen dat de
Expo open is meer dan twintig miljoen
bezoekers, de helft Spanjaarden en de andere
helft toeristen, voornamelijk vakantiegangers uit
de badplaatsen aan de Costa Blanca en de Costa
del Sol.
EXPO'92 MOET ZUID-SPANJE BIJ EUROPA BRENGEN
CeidócSoirtaTit j£
LOS ANGELES - „Of Michael
Jackson binnenkort met Bart
Simpson over het scherm stapt, is
nog lang niet zeker. We hopen na
tuurlijk van wel. Ook dat verhaal
hoort thuis in de enorme stroom
geruchten die over The Simpsons
de ronde doen. Ik vind het wel
grappig dat er wordt geroddeld
over niet bestaande figuren,' ten
slotte zijn de sterren uit succesvolle
series vaak onderwerp van ge
sprek", zegt Matt Groening (36),
de geestelijke vader van The Simp
sons, de stripserie die elke woens
dag en zondag bij RTL4 is te zien.
Zijn succes op televisie begon in 1987
toen producer James L. Brooks (Oscar-
en Emmy-winnaar, maker van 'Terms
Of Endearment') hem vroeg dertig se
conden durende filmpjes te maken voor
de uiterst populaire 'Tracey Ullman
Show'. „Ik creëerde de familie Simpson
in vijftien minuten, deed wat ik altijd
had gedaan. Ik tekende figuurtjes met
veel te grote ogen en geen kin. Dat doe
ik al sinds de vijfde klas van de lagere
school".
Het succes van die korte stripverhaaltjes
bleef ook J)ij productiemaatschappij Fox
niet onopgemerkt en dus kreeg Matt het
verzoek een serie van dertien half uur
durende shows te vervaardigen. „Ik had
enorm veel vertrouwen in The Simp
sons, maar dat het succes zo snel zou
komen, had zelfs ik niet verwacht".
„Door het succes kregen we plotseling
ook met het fenomeen merchandising te
maken. Hoewel het op een explosie lijkt
als je hier in Los Angeles rondloopt,
hebben we het in de hand. Hoewel... We
plakken de beeltenis van Homer, Marge,
Bart, Lisa, Maggie en grootvader Abra
ham niet op elk produkt. We houden
niet zo van die 'labelslabbing', maar er
zijn altijd piraten op de kust. Neem het
t-shirt met Bart als neger. Fantastisch...
Dat geeft toch aan dat iedereen zich met
Bart identificeert".
'The Simpsons' is niet langer het werk
van Matt alleen. „Ik heb de karakters
ontworpen, heb de supervisie en ben bij
het schrijfproces betrokken. Maar het
succes van 'The Simpsons' is te danken
aan een team. Het is misschien pijnlijk
om te zeggen, maar ook ik ben vervang
baar geworden. Er werken ongeveer
tachtig animators in Hollywood aan de
serie en nog eens een paar honderd in
Korea. Laat ik zeggen dat het creatieve
proces zich hier in Hollywood afspeelt
en dat het camera-werk, het inkleuren en
het schilderen van elke beeldje in Korea
gebeurt. Het is een kwestie van geld. We
zouden deze show onmogelijk op het
scherm kunnen brengen als alles in Hol
lywood zou moeten gebeuren. Kijk, een
aflevering kost nu al tussen de 500.000
en 700.000 dollar en dan verdien ik niet
eens het salaris van Bill Cosby... (la
chend) Daar werk ik nog aan".
Onorthodox
'The Simpsons' is een onorthodoxe stri
preeks. Matt: „Daar hebben we bewust
voor gekozen. Zo hebben we geen car-
toon-achtige geluidseffecten of van die
typische tekenfilm-clichés als een figuur
Roestbruine staken vormen nu nog het skelet van wat straks dit futuristische
moet worden: het paviljoen van de grote ontdekkingen. De bol is het Imax-theater
paviljoen.
ke paviljoens verrijzen; het een nog
ristischer dan het ander.
Minstens zo geavanceerd als wat er alle
maal boven de grond zal verschijnen, is
hetgeen de afgelopen jaren allemaal in de
bodem van Cartuja is verdwenen. Een
ingenieus stelsel van bomen, heggen, fon
teinen, watervallen en onder het trottoir
lopende kanaaltjes moet zorgen dat het
zelfs bij typisch Zuidspaanse temperatu
ren aangenaam vertoeven is op het
Expo-terrein. De tweede bodemschat van
het eiland is het enorme netwerk van
glasvezelkabels en andere ultra-moderne
communicatie-verbindingen. Wat dat be
treft bevindt dit stukje Spanje met een
oppervlakte van 215 hectare zich al een
heel eind in de 21e eeuw.
Grote sprong
Om die Grote Sprong Voorwaarts van
Andalusië naar de 21e eeuw is het uitein
delijk ook allemaal te doen, alle hoogdra
vende taal van de organisatoren over
vrede, solidariteit en wederzijds begrip
ten spijt.
EXPO '92 is vooral bedoeld om Andalu
sië en Sevilla uit hun isolement te halen
en op te stoten in de vaart der volkeren,
zodat de provincie niet langer louter en
alleen afhankelijk hoeft te zijn van het
massa-toerisme aan de volgebouwde kus
ten. Daartoe investeert de regering tien
tallen miljarden peseta's in de infrastruc
tuur. De autoweg van Madrid naar Sevil
la (525 kilometer) wordt gemoderniseerd
zodat de reistijd gehalveerd kan worden.
Er komt een directe TGV-verbinding
met de hoofdstad, inclusief een geheel
nieuw station, en het vliegveld van Sevil
la krijgt een eigentijds stationsgebouw.
De ultra-moderne voorzieningen op het
Expo-terrein zelf dienen intussen als lo
kaas voor high-tech-ondernemingen.
waarvan al verschillende hebben aange
kondigd dat zij in 1993 onderzoeksinsti
tuten op Cartuja zullen vestigen. In
kleurrijke gidsen, boeken en
wordt Sevilla geschetst als het
hart van de Westeuropese
dustrie.
Wie een paar dagen in Sevilla
merkt tot zijn grote verbazing dat
loofsbelijdenis van de vooruitgang
de techniek in de stad zelf nog
lijks weerklank vindt. Barcelona
beeld mag dan al enkele jaren
de ban zijn van de
die - ook in '92 -
hoofdstad worden gehouden; in
valt van een 'EXPO-gevoel' nog wé
te merken. Men lijkt vastbesloten v<
lopig nog even de kat uit de boom te
ken, voor de eerste stap over de dren
van de 21e eeuw wordt gezet.
Daarnaast is er ook ook kritiek. Zov
Expo '92 met zijn miljoenen bezoe
tech-virus van Cartuja zou het spec
karakter aantasten, dat de stad nu J a
zo'n aantrekkelijke bestemming rria
Sevilla zal straks, kort gezegd, Sei
niet meer zijn. Anderen klagen ovei*"1,
hoogte van de toegangsprijzen (tussei
zestig en tachtig gulden p.p.) die
een gewoon gezin uit Sevilla niet zij
betalen, de stijging van de prijzen vai
huizen en het almaar drukker worde^ T
bouwverkeer.
De organisatoren van de wereldtentc
stelling kunnen daar echter niet mee
ten. Columbus werd aanvankelijk
niet serieus genomen, maar toen hij
maal uit de Amerika's was teruggeki
beleefde Sevilla een ongekende bloeiF-'
was het gedurende meer dan honi
jaar de rijkste stad ter wereld.
Misschien is het inderdaad zo dal
honderden monumenten, patio's,
nen, kerken, kapelletjes, fonteinen
steegjes die van toen dateren een eei
heidswaarde hebben. Dan is voor S<
de confrontatie met de 21e eeuw
voorbaat gewonnen.
JOS TIMM1
Se in-
in de lucht laten doorlopen om hem er
dan achter te laten komen dat hij geen
grond meer onder de voeten heeft. Maar
waar ik echt heel blij mee ben, is dat we
geen ingeblikte lach gebruiken. Druk
van bovenaf kennen we ook niet. Daar
ben ik even bang voor geweest. In het
begin kreeg ik nog wel eens een opmer
king over wat wij omschrijven als 'sub
tiele humor', maar wat in televisie-land
tingspunt voor de (jongere) inwoners van
Sevilla. Hier hebben neonlicht en pop
muziek de mysterieuze romantiek van
Carmen definitief verdrongen.
Hoog boven dit alles uit torent de Giral-
da, de toren van de kathedraal, waarvan
het onderste deel ooit de minaret was
van een moskee uit de tijd dat de stad in
het bezit was van de Moren (712-1248).
Anders dan de minaret vermocht de
moskee geen indruk te maken op de
Middeleeuwse bouwmeesters. Op de
plaats van het islamitische gebedshuis
verrees tussen 1402 en 1506 de op twee
na grootste kerk van Europa. Alleen de
St. Pieter in Rome en St. Paul's in Lon
den zijn groter.
Nóg domineert de Giralda het stads
beeld, maar slechts enkele kilometers
verderop gloort het nieuwe Sevilla. Voor
al aan het begin'van de avond steken de
hijskranen en futuristische bouwwerken
op het Expo-terrein scherp af tegen de
oranje gekleurde hemel. Meer dan vijf
eeuwen lang heeft de Giralda de vooruit
gang kunnen weerstaan, maar hoe het
haar in de 21e eeuw zal vergaan is nog
lang niet zeker. In die zin is heel Sevilla
één groot Expo-terrein: een onophoude
lijke confrontatie van verleden en toe
komst, een fascinerende tweestrijd tussen
traditie en vooruitgang.
Nergens is dat contrast evenwel scherper
te zien dan op het eigenlijke Expo-ter
rein, het eiland Cartuja. Die naam komt
van het uit de vijftiende eeuw daterende
Kartuizer klooster van Santa Maria de
las Cuevas, waar Columbus zijn reis naar
de Nieuwe Wereld voorbereidde en waar
hij gedurende meer dan twintig jaar be
graven heeft gelegen.
Terwijl de ruïnes van het klooster met
engelengeduld worden gerestaureerd zijn
tientallen lassers een paar honderd meter
verderop tot diep in de avond bezig sta
len balken aan elkaar te lassen. Die roest
bruine staken vormen het skelet van het
paviljoen, dat straks geheel gewijd zal
zijn aan de grote ontdekkingen. Alles bij
elkaar zullen er volgend jaar rondom het
Het klooster op La Cartujaeen oase van Middeleeuwse rust in een stukje Spanje dat de stap tracht te maken naar de 21e eeuw.
De familie
Simpson met Lisa,
Homer, Bart,
Marge en Maggie.
TEKENINGEN:
MATT GROENING
