„Het kwarwei is nog niet af'
„Achterblijvers zitten psychisch klem"
BINNENLAND/BUITENLAND
SaidóaQowiant
MAANDAG 12 NOVEMBER 1990 PAO—
Acht Italianen vrij
AMMAN Acht Italiaanse mannen, die werden
vastgehouden in Irak, zijn gisteren aangekomen in
Jordanië. Onder de mannen, die voor de Iraakse
invasie in Kuwayt werkten, was Edwin Firmani,
de trainer van het Kuwaytse voetbalteam. Het Ita
liaanse ministerie van buitenlandse zaken ver
klaarde dat zich nu nog 286 Italianen in Irak be
vinden. De voormalige premier van Nieuw-Zee-
land David Lange vloog met de Italianen mee na
in Irak te hebben onderhandeld over de vrijlating
van de zestien Nieuwzeelanders die daar vastzit
ten. „Mij is gezegd dat er goed nieuws zal zijn voor
ik terugkeer in Nieuw-Zeeland," zei hij.
Een van de elf Britse vrouwen, die vrijdag naar
Irak vlogen om hun echtgenoten en vrienden vrij
te krijgen, zat ook in het toestel. Ze kwam er in
Irak achter dat haar vriend al op weg was naar
huis. Hij was een van de 174 westerlingen die de
voormalige Duitse bondskanselier Willy Brandt
wist vrij te krijgen.
Visum voor twee
vredesactivisten
HILVERSUM/AMSTERDAM Twee Ne-
derlandse vredesactivisten hebben van de
Iraakse ambassade in Den Haag een visum
gekregen. Daarmee reizen ze naar Irak om
er deel te nemen aan een internationaal
vredeskamp. Het tweetal sluit zich aan bij
mensen uit onder meer Italië, Frankrijk,
Engeland, de Verenigde Staten en Duits
land, zo deelde Hans Uwland, één van de
twee activisten, gisteravond voor Kenmerk-
televisie mee. Het vredeskamp wil proteste
ren tegen de militaire opbouw in het Golf-
gebied. Het pleit voor een politieke oplos
sing van de crisis. Volgens Uwland is geen
enkel probleem ondervonden bij de aan
vraag en honorering van de visa. Binnen
vijf dagen zat het in hun paspoort gestem
peld. De vredesactivisten vertrekken vol
gende week zondag.
FBI hield dossier bij
over Picasso
WASHINGTON Wegens zijn lid
maatschap van de Franse communisti
sche partij en zijn strijd tegen de Spaan
se dictator Franco was Pablo Picasso in
de ogen van de Amerikaanse federale
recherche (FBI) en het ministerie van
buitenlandse zaken verdacht. Daarom
hield de FBI sinds 1944 een geheim dos
sier over de kunstenaar bij. De 187 blad
zijden bevinden zich zeventien jaar na
de dood van Picasso nog steeds in de po-
litie-archieven, aldus de New York Ti
mes. Uit de stukken, die nu openbaar
zijn, blijkt dat de Amerikaanse autori
teiten bezorgd waren over de invloed
van de kunstenaar op het grote publiek.
Als communist werd hij geboekstaafd
als een veiligheidsrisico en „subversief".
Meisje met
donorhart en
-lever overleden
PITTSBURGH In de VS
is gisteren een 13-jarige
meisje overleden dat bijna
zeven jaar geleden in een
gecombineerde transplanta
tie de eerste ontvanger werd
van een donorhart plus do
norlever. De tiener uit
Texas, Stormie Jones, werd
zaterdag met ogenschijnlijk
onschuldige griepverschijn-
selen overgevlogen naar een
kinderziekenhuis in Pitts
burgh. Maar haar toestand
verslechterde in het zieken
huis in ijltempo en zij over
leed gisterochtend.
TWA wil fusie
met Pan Am
NEW YORK De Amerikaanse lucht
vaartmaatschappij Trans World Airlines
(TWA) heeft de al jaren in financiële
problemen verkerende branchegenoot
Pan American World Airways (Pan
Am) een fusievoorstel gedaan. TWA
stelt als voorwaarde dat Pan Am afziet
van de vorige maand overeengekomen
verkoop van vluchten op Londen en
andere belangen aan United Airlines.
Het voorstel omvat ook de overneming
door TWA van de door Pan Am te koop
aangeboden pendeldiensten tussen New
York, Boston en Washington. Met de
transactie zou in totaal 450 miljoen dol
lar zijn gemoeid.
Verzet Afghanistan
richt bloedbad aan n'
r
ISLAMABAD Volgens diploi
verzetsstrijders hebben fundara
sche guerrillastrijders in Afghanirf
ge maand meer dan tweehondf 1
ringssoldaten afgeslacht die zich?1
hadden overgegeven. AnoniemeHsf
zeiden dat de slachtpartijen pla#
bij de gevechten om twee belanjÊ6
den in het zuiden van het land. Dpr'
la's hadden de soldaten een vrijej
beloofd als zij zouden overlopen. >ev
de Afghaanse verzetsstrijders best£
moslimfundamentalisten van h# x
pardon neerschieten van militair#**
houdendé partijen in de verzf1"
hebben zich teruggetrokken uitN
pende strijd. Zij willen met de d h
Kabul onderhandelen om een eiifas
ken aan de burgeroorlog.
RODE KRUIS-ARTS TON TEUNISSEN:
(Vervolg van de voorpagina)
LEIDEN Zaterdag rond
het middaguur. Het is nog
heiig. Aan de gevel van
een van de milieuwonin
gen aan de Zonnewende
hangt de nationale drie
kleur slap aan de mast.
Papieren slingers voor het
raam. Ton Teunissen doet
zelf open in een witte
badjas. Holle ogen, wit
weggetrokken gezicht.
Aarzelt met het antwoord
op de vraag of hij iets wil
verfellen over zijn beleve
nissen de afgelopen week.
Hij heeft vannacht bij
aankomst in Utrecht toch
al verteld wat er te vertel
len viel? Vraagt of we
contact hebben gehad met
de voorlichtingsdienst van
het Rode Kruis. Hij heeft
maar een paar uur gesla
pen, voelt zich eigenlijk
nog doodmoe. Zegt ten
slotte wel te willen pra
ten, maar dan later op de
dag of liever nog morgen.
Het wordt zondagmiddag. Na
een wandeling met vrouw en
(vier) kinderen langs de Zijl.
De vlag is binnengehaald. De
slingers zijn opgeruimd. In de
huiskamer staan bloemen.
Volop bloemen zelfs. Van het
Comité Gijzelaars Vrij, van het
Rode Kruis, van vrienden en
collega's. Ireen Teunissen ver
ontschuldigt zich voor het ge
val we het kil in huis vinden.
Het verwarmingssysteem is de
afgelopen week uitgevallen.
Een elektrisch kacheltje zorgt
voor bijverwarming.
Ton Teunissen (38), Haarlem
mer van geboorte, studeerde
als tropenarts af in Leiden. Hij
werkte onder meer op Cura
sao en in Ghana (voor de Me-
misa), deed daar zijn eerste
spannende ervaringen op tij
dens een staatsgreep. Is thans
medisch directeur van de Ge
meentelijke Geneeskundige
Dienst in Dordrecht. Het Rode
Kruis deed een keer eerder
een beroep op hem. In 1988
werd hij uitgezonden naar
Soedan, dat was getroffen door
overstromingen.
Teunissen: „Op 26 oktober
werd ik gebeld door Tjittes
van het Rode Kruis met de
vraag of ik deel wilde uitma
ken van de delegatie die werd
samengesteld om de gezond
heidstoestand van de Neder
landers in Irak te beoordelen
en om daar waar nodig en
mogelijk medische en hu
manitaire bijstand te verle-
Na overleg met de voorzitter
van het GGD-bestuur in Dor
drecht, zijn directe collega's en
zijn vrouw ging Teunissen op
het verzoek van het Rode
Kruis in. De delegatie bestond
verder uit Tjittes zelf, een ju
rist, en de arabist Jansen, die
in Irak optrad als tolk. Precies
drie maanden na de inval van
Irak in Kuwayt vertrok de de
legatie naar Baghdad. Op vrij
dag 2 november ging Tjittes
als eerste, een dag later volg
den Teunissen en Jansen.
In achterhoofd
Ton Teunissen: „We hadden in
ons achterhoofd natuurlijk wel
de gedachte: het zou mooi zijn
als we gijzelaars mee terug
kunnen nemen, maar mochten
die pretentie geen ogenblik
uitstralen. Onze missie mocht
beslist geen imperatief, zeg
maar dwingend, karakter heb
ben. Zo van: wij komen en dus
moeten we straks gijzelaars
mee terug kunnen nemen. Zo
als dus de politieke missies als
van bijvoorbeeld Willy Brandt
en de Japanse ex-premier Na-
kasone".
In Baghdad werd de Neder
landse delegatie ondergebracht
in een hotel. Dat was geregeld
door de zusterorganisatie van
het Rode Kruis, de Halve
Maan. De missie was er op uit
nodiging, maar bij vertrek
moest wel de hotelrekening
worden voldaan, maar dat ter
zijde.
Ton Teunissen: „Vooraf had
den we geen idee wat ons pre
cies te wachten stond. We had
den thuis wel televisiebeelden
gezien van sommige gijzelaars,
maar dat is toch gekleurde in
formatie. Journalisten laten
immers zien hetgeen zij be
langrijk vinden. Je zag bij
voorbeeld rustieke beelden
van gijzelaars op zonnige ho
telterrassen. Nou, het waren
maar piepkleine groepjes die
in een hotel zaten. Het waren
beelden die misschien ook tot
doel hadden de familieleden in
Nederland gerust te stellen.
Hoe het ook zij, de meeste gij
zelaars zaten echter in min of
meer gewone huizen, van am
bassadepersoneel of van ande
re Nederlanders die al ver
trokken waren".
Hard werken
„Direct na aankomst hebben
we een inventarisatie gemaakt
en een tijdschema opgezet om
alle Nederlanders te bezoeken
en te spreken, het ambassade
personeel en de baggeraars
uitgezonderd. Eerst spraken
we groepsgewijs met de gijze
laars, daarna met ieder per
soonlijk. Dat gebeurde maan
dag, dinsdag en woensdag de
hele dag door. 's Morgens,
's middags en 's avonds. Het
was hard werken".
„Ik kan natuurlijk niet op in
dividuele details ingaan, maar
globaal kan worden gesteld
dat vrijwel iedereen zich in
meer of mindere mate be
dreigd voelt. Daarnaast zijn de
meeste gijzelaars werkeloos,
hebben ze geen gedegen da
gindeling en hebben velen
geen inkomen. Doordat er pe
riodiek nieuwe groepen ken
nissen vertrekken, heeft vrij
wel iedereen -klachten over
verlating. Ze vragen zich af:
waarom mogen zij wel weg en
ik niet? Verder mag men
angst, door latente bedreiging,
niet beleven, daar er geen op
lossing voorhanden is. Dan is
er de uitzichtloosheid en de
machteloosheid".
Leed
Zonder zijn medisch beroeps
geheim te willen schenden
beaamt Teunissen dat de men
tale conditie relatief het
slechtst is onder de gijzelaars
die oorspronkelijk uit Kuwayt
komen. „Enkelen van hen
hebben gebeurtenissen meege
maakt, die ver buiten het pa
troon van gebruikelijke men
selijke ervaringen liggen en
die bij iedereen duidelijk leed
zou veroorzaken. Het gaat
hierbij om het meemaken van
ernstige bedreigingen van ie
mands leven of fysieke inte
griteit; plotselinge vernietiging
of afname van iemands woon
omgeving; het zien van ernstig
lijfelijk geweld. Van de ge
sprekken is van ieder indivi
dueel een vertrouwelijk rap
port opgemaakt".
Op grond van haar bevindin
gen maakte de delegatie don
derdag op het kantoor van de
Halve Maan een schriftelijk
verzoek op om een groot aan
tal Nederlanders op medische
en humanitaire gronden te la
ten repatriëren. Ton Teunissen
geeft toe: „Niet alle Nederlan
ders stonden op die lijst. De
gezondheidsaspecten hadden
voorop gestaan bij de diagnose
die we stelden. We wilden
geen enkel risico lopen. Bij
een eventuele controle door de
Iraakse autoriteiten wilden we
stevig in de schoenen staan.
Maar gezien een classificatie
die tot succes had geleid bij de
Japanse delegatie maakten we
uiteindelijk een indeling in ou
deren, zieken en studenten. Ik
zeg niet hoeveel mensen op de
lijst stonden. We hebben wel
omstandig uitgelegd hoe be
roerd vele van onze mensen er
aan toe zijn. Wat betreft de
studenten hebben we onze col
lega's van de Halve Maan er
ook nog op gewezen, dat er
nota bene in ons land Iraakse
studenten studeren dank zij
een Nederlandse beurs. Als zij
daar kunnen studeren moeten
de Nederlandse studenten toch
ook hun studie in eigen land
kunnen afmaken, zo betoog
den we".
De Halve Maan bracht het
verzoek van de Nederlandse
missie donderdagmorgen di
rect over naar het kantoor van
president Saddam Husayn en
circa negen uur later werd via
het Irakese televisiejournaal
bekendgemaakt, dat een aan
tal „gasten", onder wie tien
Nederlanders een uitreisvisum
konden krijgen. Ton Teunis
sen beaamt dat de lijst namen
sterk overeen kwam met de
lijst die het Nederlandse Rode
Kruis had ingediend. „Het
lijkt er op, dat het Iraakse
bewind onze voordracht heeft
gevolgd. Aan de andere kant
staat het helemaal niet vast
dat de tien zijn vrijgelaten
dank zij ons verzoek. Eerder
had de Nederlandse ambassade
al een verzoek tot repatriëring
ingediend. En parallel aan
onze missie liep het bezoek
van Willy Brandt aan Bagh
dad. Tot zijn grote teleurstel
ling las Brandt dinsdagavond
in de Baghdad Observer dat
hij maar ongeveer honderd
Duitsers mee mocht terugne
men. Donderdagavond kwam
dus het bericht dat er nog
meer Duitsers mochten ver
trekken en een aantal Neder
landers. Het is ook helemaal
niet belangrijk wie de eer toe
komt de Nederlanders vrij te
hebben gekregen. Laten we
het maar op het conto schrij
ven van Willy Brandt. Dat is
ook de reden waarom Tjittes
in Baghdad is gebleven. Hij
hoopt nog meer Nederlanders
mee naar huis te krijgen. Hij
heeft inmiddels al een nieuwe
lijst ingediend".
Leest
Over de politiek van de Ne
derlandse regering wil Ton
Teunissen niet oordelen. „Laat
ik me bij mijn leest houden".
Er is (nog) geen initiatief voor
een nieuwe missie van het
Rode Kruis naar Irak. Als hij
gevraagd zou worden weer
mee te gaan zou Ton Teunis
sen dat zeker weer doen. „Ik
heb het gevoel de mensen daar
in de steek te hebben gelaten.
Het karwei is nog niet af".
Hij benadrukt nogmaals dat
geen van de Nederlanders li
chamelijk ziek is. „Ik wil het
ook. niet psychisch ziek noe
men, want dat heeft zo'n on-
gustige klank in Nederland.
Dat staat gelijk aan slappe hap,
jammeraars en softies die zo
nodig een praatgroep nodig
hebben. Nee, die mensen daar
staan onder grote mentale
druk. En dat wordt steeds er
ger. Zeker nu er ook landge
noten zijn vertrokken. De af
gelopen week deed de telefoon
het bijna niet. En ook al heb
ben de meeste gijzelaars niet
veel te doen en vervelen ze
zich, ze komen niet toe aan
schrijven. Het zou goed zijn als
ze meer post uit Nederland
kregen. Mensen die hen willen
schrijven kunnen de post het
beste richten aan de Neder
landse ambassade in Bagh
dad".
Nazorg
Ton Teunissen is ervan over
tuigd dat de vrijgelaten gijze
laars lange tijd nazorg behoe
ven. Het Rode Kruis heeft
daarvoor al initiatieven geno
men. Om te beginne!
Teunissen en z'n meer3
tielid Jansen morgerfP1
familieleden van de Ifit
ders die nog steedsj.
vastzitten. „Ook metL(
ren we eerst een f
sprek en daarna metr
zonderlijk een gespref11
we hem of haar infort
ven over hun verwi
Baghdad". jej
Aan het slot van het[n
sprek bekijkt Ton TL
via de video journa{sj
Van de aankomst op^e
berg in de nacht va^.a(
op zaterdag. Heel evL]
hij enthousiast. „Datje,
een feest jongen". Ej,0
initiatiefnemer van fya]
té Gijzelaars Vrij
komt, zegt hij: „Da t
brave man, die WoutjgS
Bij het afscheid vei^e
digt hij zich min of itfc;
zijn voorzichtige ui
„Ik probeer me altijd d,
in mijn patiënten in i
Dat heb ik in Irak oo{—
Ik ben bezorgd. Ik
heel veel meegemaal
het voor de gijzelaars
erger maken dan hetj
Edwin Bakker met zijn vader voor de ouderlijke woning:,,De spanning onder de mensen daar is
bijna niet meer te dragen en die toestand wordt met de dag erger". foto: ron nagtzaam
HOLTEN Nu eens
schijnbaar lui onderuitge
zakt in de leunstoel dan
weer kaarsrecht in zithou-
ding vertelt Edwin Bak
ker zijn verhaal. Het span
doek opzij van het ouder
lijk huis in Holten ver
woordt de onuitsprekelij
ke opluchting van hem en
zijn familie; 'Edwin uit
eindelijk met Brandt de
woestijn uit!'.
Aangeslagen en tegelijk ook
woest is hij over het eenzijdige
beeld dat in Nederland is ont
staan ten aanzien van het gij-
zeldrama in Irak. „De palmbo
men, zwembaden en volle
winkels kloppen met de wer
kelijke situatie. Maar de span
ning onder de mensen daar is
bijna niet meer té dragen en
die toestand wordt met de dag
erger. Ik ken verschillende
gijzelaars die psychisch hele
maal klem zitten. Anderen
kunnen er uiterlijk gezien te
gen maar dat is een dun laagje.
En die spanning kun je niet op
de film vastleggen"
Schuldgevoel
Vagelijk bekruipt hem een
schuldgevoel ten opzichte van
de achterblijvers in Bagdad.
„Dat is onvermijdelijk. Ik ben
ontzettend blij dat ik weer
hier ben maar ik heb de ande
ren echt met pijn in mijn hart
achtergelaten. Daarom heb ik
ook niet het gevoel er echt
'uit' te zijn. M'n goeie vrienden
zitten er nog middenin".
Vorige week donderdag kre
gen Edwin en zijn vriend
Frank Hylkema (20) uit Neede
te horen dat zij tot de tien ge
lukkigen behoorden die met
de Duitse oud-kanselier Willy
Brandt mee het vliegtuig in
konden De paniek die toen
ontstond was onbeschrijfelijk,
herinnert Edwin zich. „Ieder
een raakte van slag. Er werd
gevloekt en iedereen begon ie
dereen te verdenken. De hoop
voor de achterblijvers wordt
steeds kleiner, de benauwd
heid stijgt. Wie moet er na
Brandt nog gaan?" Edwin
weet inmiddels dat niet het
Rode Kruis maar de Iraakse
overheid de lijst van tien Ne
derlanders heeft vastgesteld.
„Misschien speelde bij Frank
en mij mee dat we de enige
studenten waren, de jongste
twee en bovendien nog toe
rist".
Het leek in juli allemaal zo
avontuurlijk. Edwin Bakker
en zijn vriend Frank Hylke
ma, beiden student in Gronin
gen, zouden een trektocht door
het Midden-Oosten gaan ma
ken. Turkije lag achter hen,
Irak wachtte. Sinds 2 augustus
één dag na aankomst in Bag
dad en de dag dat Iraakse
troepen Kuwayt binnenvielen
zagen beide jongens echter een
duidelijke kentering. Edwin:
„Ervóór waren de Irakiërs
happig op contact. Taxichauf
feurs kletsten honderduit, Hol
land leek hen wel leuk, Gullit
en Van Basten kenden ze bijna
allemaal. Maar na de inval
werden ze ietsje afstandelijker,
banger haast. Ze bleven wel
vriendelijk maar ze werden
liever niet meer in het open
baar met ons gezien".
Bedreigend vond hij het
straatbeeld echter nooit. „Be
halve dan de razzia's van het
leger. Ik zag een paar keer hoe
jonge mannen werden opge
pakt om bij het leger te wor
den ingelijfd. Verdorie, dacht
ik dan, waar ben ik in gods
naam in terechtgekomen". De
lange rijen wachtenden voor
winkels werden een steeds
vertrouwder beeld. „Wij had
den genoeg geld en eten net
als de rijkere Irakiïers maar
de armen krijgen het wel
steeds moeilijker".
De wurgende onzekerheid
over hun toestand steeg ten
top toen bleek dat sommige
westerse gijzelaars naar strate
gisch belangrijke punten wer
den vervoerd. „Onmiddellijk
dachten we dat wij ook aan de
beurt zouden komen. We zorg
den allemaal dat we vlucht-
klaar waren. Ik had m'n rug
zak al gepakt en heb er even
.aan gedacht om met een ma
tras naar een ambassade te
vluchten. Maar je voelt je zo
hulpeloos, je hebt niks zelf in
de hand".
„De tijd begint te dringen. Ik
ben het helemaal met de harde
standpunten van onze rege
ring, Bush en Thatcher eens
om niet voor Husayn te bui
gen. Aan de andere kant
moeten missies van niet-politi-
ci doorgaan. Alsjeblieft wel.
Husayn wil met zijn chantage
de publieke opinie beïnvloe
den zodat wij zullen denken
dat hij toch nog niet zo'n
kwaaie is. Het gaat om een
menselijk drama. We mogen
niet zover komen dat we de
huidige situatie gewoon gaan
vinden. Dat is mij daarginds
ook overkomen. Toen ik zag
hoe mijn ouders en mijn broer
er aan toe waren, schrok ik
vreselijk. Je staat zó onder
druk dat je niet half beseft wat
de gijzeling hier teweeg
brengt".
ANNEMARIE VAN DER KOLK
SUSKEENWISKE
DE GOALGETTER
(c) Standaard UltgevarlJ/Wavery Productions
„Overheid
mag juist
niet
terugtreden
in ouderen-
11
zorg
UTRECHT De over
heid zal haar regulerende
en controlerende rol in de
ouderenzorg opnieuw
moeten invullen om extra
kosten door wildgroei te
gen te gaan. Op het ge
bied van de ouderenzorg
past namelijk geen terug
trekkende overheid. Dat
stelde vanmiddag drs. F.
van Harten van een ma-
nagement-adviesbureau
op een congres in Utrecht
over de vernieuwingen in
de bejaardenzorg.
De overheid deelt zichzelf in
het nieuwe zorgstelsel een te
rughoudende rol toe. Dat kan
dus niet in geval van het oude
renbeleid, vindt Van Harten.
Vooral niet als de plannen van
de Vereniging van Nederland
se Bejaardenoorden doorgaan
om de verzorgingstehuizen om
te zetten in zogenoemde zorg
centra.
Zo'n centrum is een centraal
coördinatie- en meldpunt van
waaruit allerlei diensten wor
den geleverd aan allerlei soor
ten ouderen. Het centrum kan
bij voorbeeld bemiddelen bij
en adviseren over huisvesting
en zorgverlening. Zorg op
maat, dus. Volgens Van Har
ten leiden die centra tot „mo
nopolistische regionale organi
saties" die moeilijk te controle
ren zijn en waardoor de afhan
kelijkheid van de cliënt alleen
maar toeneemt.
NEDERLANDSE GIJZELAARS:
„Er moet op regerings
niveau gehandeld worden"
(Vervolg van de voorpagina)
DEN HAAG In de open brief aan premier Lubbers uiten
de gijzelaars hun teleurstelling over het gevoerde beleid tot
nu toe. „Het geeft ons frustratie dat om ons heen mensen
vrijkomen en dat onze regering, in tegenstelling tot de Duit
se, tot op heden nog weinig gedaan heeft. Er moet op rege
ringsniveau gehandeld worden, niet op een lager niveau", al
dus Van Thiel.
De particuliere commissie-Wouters had vanmorgen nog sfeeds
geen visum ontvangen voor een reis ngar Baghdad. Dominee
Wouters heeft de farmaceutische industrie opgeroepen medicij
nen beschikbaar te stellen voor zijn missie. Hij zei begrip te heb
ben voor de klacht van de gijzelaars: „Een delegatie namens de
regering kan vermoedelijk meer gewicht in de schaal leggen
dan wij, want ons gewicht is niet bekend".
De heer Tjittens, hoofd van het Nederlandse Rode Kruis in Iraq
liet gisteren voor de AVRO-radio weten wellicht nog meer Ne
derlanders vrij te kunnen krijgen. Tjittens zei te zijn aangemoe
digd door zijn collega's van de Halve Maan, de Iraakse zusteror
ganisatie. Zaterdagavond heeft hij een lijst bij de autoriteiten in
gediend met namen van gijzelaars die vanwege medische rede
nen gerepatrieerd zouden moeten worden. Hoeveel mensen op
de lijs'
wekk
Olievlek in
Waddenzee
TERSCHELLING -[
Terschelling en Sc
nikoog drijft een oliej
vijftig kilometer lan|
meter breed. Het Kij
centrum heeft een a
ingesteld naar de i
van de vervuiling. De
werd gistermiddag on)
drijft ongeveer twaall
de kust. Hoe groot de
kan het KustwacH
nog niet zeggen. D
mist bemoeilijkt ha
zoek. Inmiddels zi
schepen uitgevaren gl
sters zullen nemen cl,
moeten opzuigen. jJ
Auto uitgeli
KATWIJK Een ai
het terrein van een ,f]
drijf aan de Lagewe
vrijdagavond volled
brand. De politie hoi
kening mee dat de
aangestoken. Naast
aan de auto liep het 1
het autoschadebedrijf
lijke rook en waters
Ongeveer gelijktijdig
brandje uit in een itC
ling aan de Herenweg
is mogelijk aangestol gj(
Autobestuui g
(17)opgepakf
WARMOND Eenjjj
jongeman uit Oegstg
terdagavond aangeho
dat hij met de auto e
ouders door het gerf—
plantsoen naast de 1
reed. De politie kwar
dige autobestuurder
spoor omdat getui
streeks acht uur het
van de wagen note
jongen dacht even zi
je uit Warmond op ti
Diefstal
uit bakke
KATWIJK Uit
rij aan de Herenwi
wijk is vrijdagavond]
tasje met daarin zo'r
den gestolen. De dat'
den door een niet
deur het pand. In defti
werd namelijk nogf-
Ongemerkt bereikteflt
ders het kantoor. Da'°'
zij naast het geld tasje! C
geldcassettes mee. 'er
