k
Jazz Meccaluxe uitvoering
van North Sea Jazz Festival
Kale schoonheid bij John Cats
Tina Turner geeft sobere
maar energieke toegift
KUNST/RTV
CfiidócSointuit
MAANDAG 5 NOVEMBER 1990 PAGIN.
Actrice Mary Martin
overleden
LOS ANGELES Actrice Mary Martin, die
op het toneel en voor de televisie gestalte gaf
aan Peter Pan en vooral beroemd werd door
haar toneelrol in de speciaal op haar persoon
lijkheid geschreven musical „The sound of
music", is gisteren in Los Angeles overleden.
Ze werd 76 jaar. Ze onderging eerder dit jaar
een operatie wegens darmkanker. De actrice
was in Amerika een van de 'leading-ladies' in
musicals als 'South Pacific', 'I Do, I Do' en
'One Touch of Venus'. De musical Peter Pan,
die op 20 oktober 1954 op Broadway opende,
werd betrekkelijk kort opgevoerd, slechts 152
maal, maar verkreeg onsterfelijkheid door tv-
opnamen van de show, die vele malen werden
uitgezonden. Martin won een Emmy voor
haar rol van Peter Pan. Mary Martin was te
vens de moeder van Larry Hagman, vertolker
van de rol van 'JR' in de tv-serie Dallas.
Mary Martin met haar zoon
Larry Hagman, 'JR' uit Dallas.
FOTO: ANP
Pia Beek gouden
jubilaresse
SCHEVENINGEN Pia Beek
vierde gisteren achter de vleu
gel van het Circustheater in
Scheveningen haar 50-jarig ar
tiesten-jubileum. De 65-jarige
jazz-pianiste, die in 1949 debu
teerde in 'De Vliegende Hollan
der'. van Ger Rosenboom,
maakte in 1975 een come-back
op het podium na twee jaar een
makelaarkantoor in Torremoli-
nos te hebben geleid. Sindsdien
is ze de podia altijd trouw ge
bleven. In de halve eeuw, die
haar carrière beslaat, speelde
Pia veel in Nederland, maar de
laatste jaren nog meer in de
Verenigde Staten. Aan de over
kant van de oceaan trad ze op
IP"
in nachtclubs in New York,
Chicago, Hollywood en Las Ve
gas. De 'Flying Dutchess' werd
in Scheveningen gehuldigd
door onder andere Seth Gaai-
kema, de burgemeester van
Den Haag, mr. A. J.E. Haver-
mans en Pim Jacobs.
PvdA wil Etty als NOS-voorzitter
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Het partijbestuur en de Tweede-Kamerfractie
van de PvdA vinden dat de Amsterdamse oud-wethouder Wal
ter Etty de nieuwe voorzitter moet worden van de NOS. Etty
heeft al oriënterende gesprekken gevoerd met minister D'Anco-
na van WVC en met de vertrouwenscommisie uit het NOS-be-
stuur. D'Ancona heeft nu de keus uit twee zware kandidaten
voor de opvolging van de voormalige NOS-voorzitter Joop van
der Reijden, die voorzitter van Veronica is geworden. De andere
kandidaat is de CDA'er Hans de Boer, secretaris-generaal op het
ministerie van WVC. Voor hij bij het ministerie in dienst trad
was De Boer onder meer burgemeester van Haarlemmermeer,
minister van CRM, CDA-kamerlid en voorzitter van de ARP.
De PvdA vindt overigens dat de nieuwe NOS-voorzitter dit keer
weer van PvdA-huize moet komen omdat Van der Reijden lid
was van het CDA. De voorganger van Van der Reijden was Erik
Jurgens, afkomstig uit de PPR, maar later overgestapt naar de
PvdA. voor welke partij hij nu in de Tweede Kamer zit. Naar
het zich laat aanzien zal de benoeming van de NOS-voorzitter
pas eind november plaatsvinden.
NOS wijzigt programmerii
HILVERSUM Het uitzendavondje
NOS ziet er vanaf vanavond totaal anderl
Zo verschijnt op het derde net van maandJ
en met zaterdag om 22.00 uur een 'JournaaF
tien minuten. Dit bulletin wordt gevolgd (b)
ve op zaterdag) door het zogenaamd 'Sport
naai' en 'NOS-Laat'. Het Sportjournaal, dal
kwartier zal duren, wordt verzorgd door dl
dactie van Studio Sport. Mart Smeets en Al
te van Trigt treden als presentatoren aan. f
het dagelijkse sportieve nieuws, brengt de I
we rubriek eigen reportages en intervl
NOS-Laat begint door deze wijzigingen oml
uur. Net als vroeger duurt het actualiteitelf
gramma 45 minuten. Het politieke nieuw;
Den Haag staat geprogrammeerd voor het
ste kwartier. Na het '10 uur Journaal' wonf
terdag Studio Sport uitgezonden. Op zo[
blijft de programmering ongewijzigd. Mei
gang van maandag duurt het 11 uur-journa|lichii
Nederland 1 vijf minuten.
LIMBURGS FESTIVAL MET HAAGS TINTJE TREKT 20.000 BEZOEKERS
MAASTRICHT North
Sea Jazz is niet meer
uniek. Sinds dit weekein
de lijkt ook Maastricht er
definitief een jazzfestival
van internationale allure
bij te hebben: Het eerste
Jazz Mecca in de Maasstad
trok meteen al maar liefst
20.000 bezoekers uit Ne
derland, België en Duits
land. Een tweede festival
volgend jaar ligt voor de
hand.
Jazz Mecca komt uit de koker
van de organisatoren van het
North Sea Jazz Festival, de fa
milie Acket, en heeft een zelf
de formule, zij het dat Jazz
Mecca voorlopig nog klein
schaliger is: Simultaan-jazz in
acht zalen, één toegangsprijs
voor een avond.
„We zijn dolenthousiast", rea
geert Erik Rosier, manager
van het MECC, het Maas
trichtse Expositie en Congres
Centrum. Paul Acket, wiens
dochter Karen de leiding over
het festival in handen had,
terwijl hijzelf meer achter de
schermen dan voorheen advie
zen gaf: „Wanneer je bedenkt
dat we bij het allereerste
North Sea Jazz Festival in
1976 in drie dagen tijd maar
9.000 bezoekers trokken, is dit
fantastisch".
Het was tijdens die eerste dag
van het Jazz Mecca wel even
terugdenken aan dat begin
van het North Sea. Er was in
Maastricht nog ruimte genoeg
voor iedereen, je kon moeite
loos een plek vinden in alle
zalen. In de enorme Zuidhal
van het MECC (groter dan de
Statenhal in Scheveningen)
zaten een man of driehonderd
zelfs bijna verloren bij het al
lereerste concert van Billy
Cobham. Vijfduizend man wa
ren er op dat moment zeker al
in het gebouw, je merkte er
niks van.
publiekstrekker te zijn van Europese jazz-festivals.
echte festivalstemming
De
kwr
auto's op weg naar het MEC
het uit Den Haag bekende
beeld van bezoekers turend op
hun programmablad hoe ze de
meeste jazz voor hun geld kon
den krijgen, en een aangena
me drukte. Meest opvallende
feit: geen gekraak van plastic
bekertjes. In Maastricht wordt
de drank in echte glazen ge
schonken. En het was bijna
ontroerend te zien hoe ser
veersters zich met dienbladen
door de rijen toeschouwers
wrongen om het lege glaswerk
op te halen. MECC-manager
Rosier: „We keken eerst wat
huiverig tegen het idee van
Acket c.s. aan. Moest Maas
tricht een tweede North Sea
Jazz krijgen? Of zouden we
een festival toch een eigen ge
zicht kunnen geven. Dat glas
werk is er een onderdeel van.
Ik heb hier nog geen enkel
glas horen breken. Er loopt
voortdurend een ploeg mensen
rond die de boel schoonhoudt;
zodra er twee flesjes op de
grond staan, komt die derde er
ook bij. Dus zorgen we dat er
niets staat".
Limburgse jazz
Een schoon streven, al is het
de vraag of je dat vol kan hou
den als ook Jazz Mecca gaat
groeien. En dat zit er in. De
keuze voor Maastricht is niet
toevallig. Het festival kan op
dit drielandenpunt zowel Lim
burg als een deel van Duits
land en België bedienen (Ant
werpen op een uur afstand,
Brussel op anderhalf uur).
Erik Rosier: „Maastricht en
het MECC hebben een prach
tige plek in wat wij de „Eure-
gio" noemen. En Maastricht
heeft een rijke muziektraditie.
Kijk eens naar wat er hier aan
kapellen en fanfares leeft".
Daar was iets van terug te ho
ren in de serie concerten van
Limburgse jazzgroepen in een
van de kleinere zalen van het
MECC. Een big band van der
tig man, geleid door mu
ziekschoolleraar Boesten. Alle
maal amateurs. Mevrouw Jos
Acket: „Een van de Limburgse
muzikanten die we vroegen,
zei meteen: „Maar je neemt me
toch niet alleen omdat ik Lim
burger ben?". We denken er
over om een aantal van die
Limburgse groepen op het
North Sea Jazz voor een ander
publiek te brengen". .Van al
die jazzmuzikanten met een
zachte g verdient de groep van
gitarist Emil van Egdom zon
der meer grotere bekendheid.
Luxe-uitvoering
Een aantal Haagse tintjes in
Maastricht: de door de Haagse
galerie Inkt verzorgde kunst
aan de wanden. En de vele,
originele jazz-wandversierin-
gen van Haagse ontwerpster
Lynn Buma (ze heeft er wel
een aantal jazzboeken van va
der en trompettist Wybe Buma
voor geplunderd). Jazz Mecca
kan je een kleine, luxe-uitvoe
ring van het North Sea Jazz
noemen. Het MECC is een im
posant uitgevoerd congrescen
trum, waarin zoveel duur ma
teriaal is gebruikt dat je als
Randstedeling je hart vast
houdt voor wanneer er straks
twee keer zoveel mensen naar
Maastricht gaan komen. Erik
Rosier: „Ik ben er niet zo bang
voor. Maastricht is anders dan
Amsterdam of Den Haag".
Inderdaad is het opvallend hoe
rustig het publiek zich ge
draagt. Niets van het spreek
woordelijke zuidelijke, Bour
gondische, bij toch redelijk op
zwepende muziek als de salsa
van Mongo Santamaria en Ray
Baretto. Een enkeling laat de
benen gaan, de rest staat of zit
keurig in luisterhouding.
Maastricht moet nog even
wennen aan jazz. Zoals het ook
nog even wennen is aan de
Acket-formule. „Kan je echt al
die zalen met hetzelfde kaartje
in?" vraagt een aanstaande
toeschouwer buiten.
Topper Candy
Wat de muziek betreft was het
goed toeven in Maastricht. De
Acket-formule zorgt er voor
dat je altijd wel een mooie
jazzavond naar eigen smaak
kan invullen. Miles Davis was
ook nu weer de grote trekker.
Bij Ray Barretto's grote orkest
dat tegelijkertijd speelde, nor
maliter toch ook een stevige
Candy Dulfer tijdens Jazz Mecca,
toppers van dit Maastrichtse jazz-
publiekstrekker, werd het
opeens opvallend stil. Candy
Dulfer heeft zich met haar
band Funky Stuff inmiddels
ook in die categorie van top
pers geschaard. Ze trok zelfs
meer mensen dan het Syndica
te van toetsenman Joe Zawi-
nul, de avond ervoor. Zawinul
crëerde met zijn band trou
wens opvallende cajun muziek;
je zag de alligators bijna uit de
moerassen van Louisiana krui
pen. Michel Petrucciani, de
door een beenderziekte mis
vormde dwergpianist, had
voor het eerst een synthesizer
in zijn band (bespeeld door
Adam Holzman). Wennen
voor de liefhebbers van zijn
subtielere trio-werk, maar Pe
trucciani zorgde er voor dat de
synthesizer in de kantlijn van
zijn eigen fantastische pianis-
tiek bleef. Een heerlijk concert
van de kleine man die nauwe
lijks boven de vleugel uitkomt
en nog eens een ontroerend
bewijs dat een mens boven, al
zijn tekorten kan uitgroeien.
Duitse Jo
De sympathieke Duitse boogie
woogie-pianist Jo Bohnsack
zorgde ervoor dat de „pub" in
het MECC stampvol zat. Bohn
sack lijkt Nederland te vero
veren. Eerst deze zomer tij
dens Jazz heats The Hague,
daarna in de hal van het
Haagse Congresgebouw, nu in
Met haar groep Funky Stuff was de Nederlandse een vai.gei
estival. FOTCLpg fi
ids, i
tie van alleen maar soi_
van naam die een wereld^
nee maakt: Kenny Bui
Harry Sweets Edison, H^D
Jones. Een prima big banèio
stuk voor stuk uitgekiendMWi
rangementen. LQ
Geen voetstap [JJ
Ray Charles met meer 1191
falsetnoten dan ooit zette )|0
zelf voor een merkwaar
opgaaf, hoe de oude hitca2(
busted" te zingen zondepeeti
laatste woordje van de titre™
te spreken. Het lukte ,2 N:
trouwens, al maakt he^en
song wat vreemd. Voo
rest: een goed concert, aP10 1
gen Charles' piano en st^|nt
weinig versterking. Er 0Gr
nog iets niet goed rons H(
blinde zanger. Hij zou in )ster
tricht zijn voetafdruk iPd,ai
cement zetten voor de sc,,0
ningse Original Star Eoe
vard. Helaas bleek de ceBijdp
tegel niet tijdig aangerf"eli!
dus het feest ging niet .|0
Slordigheidje van de m(ijver
van Sony, de bedenkerjo v(
het initiatief. Gelukkig plek'
het cement wel op tijd 0asai
voor zangeres Chaka 2'.
die optrad bij het grote «oja
van Peter Herbolzh<
Vanuit het Jazz Mecca l'°
tricht wordt de afdruk®^
haar (zeer kleine) voetjeAE,
Scheveningen geëxpedieferoc
BERT JABbiir
Maastricht. Bohnsack; „Het is
erg belangrijk voor mij ge
weest, dat optreden op het
North Sea. Ik heb er een veel
grotere bekendheid en een
hoop concerten aan overge
houden". De oude stijlmuzi
kanten van de Poolse Prowi-
zorka Djez Bend zijn ook gere
gelde Holland-gangers: North
Sea, Tros-Sesjun, Firato. Ze
speelden in de hal van het
MECC. Soms was er toevallig
niemand in de buurt. Geen
nood, de Polen speelden door.
Net zolang tot er iemand op
daagde. Met Tomasz Sacha op
zijn eigen vinding, de hobop-
hon, een mondstuk van een
hobo met een bierglas ervoor.
Amusant en nog zeer muzikaal
ook. Ray Charles zong zich in
opvallend snel tempo door een
aantal nummers heen bij het
concert van de Philip Morris
Superband, een dure combina-
AFSCHEID VAN EEN ROCK ROLL-
KONINGIN
Laatste concert Tina Turner in The
Foreign Affair Farewell Tour. Ahoy',
Rotterdam. Gisteravond.
Na honderdeenentwintig con-
'certen in 'The Foreign Affair
Farewell Tour' die door zo'n
drie miljoen mensen werden
'bijgewoond, viel voor de Ame
rikaanse grootmoeder Tina
Turner gisteravond definitief
het doek. In een sobere, maar
energieke toegift bedankte ze
haar trouwste fans - het Ne
derlandse publiek - zoals het
een rock roll koningin be-
taamt; met muziek.
Heel lang had het erop gele-
'•"ken alsof Tina Turner van een
andere planeet kwam en met
•'haar luchtschip in het Rotter
damse Ahoy' was neergestre-
ken. Toen ze aan het einde
van de eerste toegift langs de
eindeloos lange trap weer om
hoog liep, zoals ze hem aan het
begin van het optreden ook
was afgedaald, was de neiging
groot te roepen: 'en doe de
groeten aan Mars'. Maar Tina
bleek toch eenzelfde sterveling
als wij allen, want niet veel la
ter kwam ze vanuit de coulis-
sen om definitief afscheid te
nemen... Nou ja, definitief. Er
wordt gefluisterd dat Tina zich
zal ontpoppen als de Heintje
Davids van de'rock roll.
'Kunnen we dus nog heel wat
afscheidsconcerten verwach
ten.
Met veel te rood gestifte lip
pen begon ze aan de laatste
een uur en vijftig minuten op
het podium als zijne koninklij
ke hoogheid Rock Roll. Nog
voor ze een noot uit haar soe
pele keel had laten glijden,
werd een vol Ahoy' al gek.
Dat zou niet meer overgaan.
Tussen de nummers, als een
kleine herschikking op het po
dium noodzakelijk leek, klon-
ken uit volle borst de spreek
koren 'Tina, Tina'. Het was
dus feest in het sportpaleis en
niet alleen op de tribunes. 'The
Foreign Affair Farewell Tour'
had zich ontwikkeld tot een
goed geoliede rock roll-ma
chine; gooi er een kwartje in
en je krijgt een mega-ster.
Tina leek in de eerste vijftien
minuten onvermoeibaar. Ze
danste sensueel mee met haar
twee danseressen in 'Steamy
Windows', herhaalde dat in
het massaal meegezongen 'Fa-
tal Attraction', dat van een he
melse sax-solo was voorzien,
maar nam toen behoorlijk wat
gas terug voor 'Undercover
Agent For The Blues'.
Schijnwerpers
Het had er alle schijn van dat
Tina Turner die laatste keer
graag toegejuicht wilde wor
den, want na elke nummer
werd het publiek in de felle
schijnwerpers gezet en om de
stemming erin te houden,
vroeg ze steeds: 'en hoe voelen
jullie je nou'. Behalve dat het
concert in een perfecte licht
show was gestoken, had La
Tina ook nog een paar verras
singen in petto, zoals de ont
ploffingen in 'We Don't Need
Another Hero'. Muzikaal zocht
Tina het vooral in uitersten.
Zo koos ze na het sentimentele
'Private Dancer', waarin ze
ongegeneerd flirtte met haar
beide gitaristen John Miles en
James Ralston en dat door dui
zenden aanstekers uit de zaal
werd belicht, voor de stevige
rock van 'Nutbush City Li-
mits'.
Echt anders dan haar open
lucht-concerten in juni van dit
jaar in Rotterdam en Utrecht,
was haar laatste optreden niet.
Maar zelfs een derde keer was
het nog aangenaam. Tina zien
doen waar ze het best in is, is
een genot voor oog en oor. Bo
vendien kreeg een deel van
haar materiaal, in het licht
Tina Turner maakt een spronjetje tijdens haar optreden in Ahoy'
Rotterdam, tevens haar afscheid van de rock en roll-podia.
FOTO: PERS UNIE
van dit afscheid, een senti
mentele waarde. Neem num
mers als 'I Don't Wanna Loose
You' of 'Simply The Best'. Dat
worden opeens tranentrek
kers, waarbij het moeilijk is
droge ogen te houden. En als
ze eerst genoemde dan nog
eens drie keer opnieuw inzet,
weet toch iedereen hoe laat
het is!
Valse sentimenten
Toch maakte Tina geen ge
bruik van valse sentimenten.
Haar afscheidswoord was kort,
heel kort en het daarop vol
gende 'Let's Stay Together'
had aan beide zijde van de
scheidslijn tussen artiest en
publiek zijn eigen waarde.
Toch komt aan alle mooie din
gen een einde. Echter niet
zonder 'Proud Mary', het
nummer waarmee Ike Tina
zich de muziekgeschiedenis in
schreven. Het kreeg een ma-
jesteuze uitvoering, energiek,
rauw en dampend. Het was
een sobere, maar energieke
toegift van een vrouw die in
het vervolg haar (zang)talent
alleen aan de plaat toever-i
trouwt. Er waren ook geen
muzikale vrienden zoals Ro
bert Gray, David Bowie of
Bryan Adams. Ze deed het al
leen en met klasse. Tot gauw
Tina.
HANS PIËT
Concert John Cale. Voorprogram
ma: Claw Boys Claw. Theater Carré,
Amsterdam, zaterdag.
Een solo-uitstapje van John
Cale is een gebeurtenis om
naar uit te kijken. De emotio
nele waarde van zijn werk en
de sobere, maar intense wijze
waarop hij het uitvoert, laat
een blijvende indruk achter.
Zo pakte Cale eerder een druk
bezet Vredenburg in Utrecht
volledig in. En dat levert dan
weer een gevaar op, het ge
vaar dat een mooie herinne
ring ruw wordt verstoord, als
je er een tweede keer mee
wordt geconfronteerd.
De uit Zuid-Wales afkomstige
John Cale heeft het afgelopen
jaar niet stilgezeten. Hij produ
ceerde de Spaanse groep Los
Renaldos, werkte met schrij
ver Bob Neuwirth aan het mu
ziekstuk 'The- last day on
earth', dat binnenkort ver
schijnt, schreef geschiedenis
door in juni van dit jaar met
zijn oude makkers van The
Velvet Underground op te tre
den in Parijs en werkte met
Brian Eno aan de duo-plaat
'Wrong way up'.
Zaterdagavond bevolkte hij in
zijn eentje het podium van
theater Carré in Amsterdam
voor een intiem samenzijn met
zijn publiek. Wat hij in het een
uur en twintig minuten duren
de concert (inclusief een toe
gift) liet horen, was de kale
schoonheid van zijn talent.
Cale weet ook zonder een uit
gebreide groep musici te boei
en. Zijn werk, teruggebracht
tot de essentie, wint in veel ge
vallen aan kracht. Gestoken in
een driedelig zwart pak zat hij
afwisselend achter de piano of
balanceerde hij, met zijn gi
taar, op de kriik aan de rand
van het podium. Met zijn hoe
kige spel leek Cale soms op
een tovenaar, die zonder de
minste moeite de sfeer geheel
kon omgooien. Soms was hij
lichtvoetig, dan weer emotio
neel of juist uiterst droefgees
tig. Daarvoor putte hij uit de
laatste tien jaar van zijn muzi
kale bestaan. Hij begon met
vier stukken uit de vol accen
ten zittende 'Falkland Suite',
waarvoor hij gedichten ge
bruikte van Dylan Thomas en
dat zijn Nederlandse première
beleefde in 1987 met het Me-
tropole Orkest en het Stedelijk
Helmonds Concertkoor. Nu
dus zondèr orkestratie en niet
geheel zonder schoonheids
foutjes, want behalve dat zijn
stem even op temperatuur
moest komen, stond de ge
luidsinstallatie te hard. Hier
door klonk zijn temperament-
IVer
volle pianospel als een rr^aa
slag in de maagstreek. )(lg®
Na twintig minuten wai
de geluidsman wakker eno i
het feest echt beginnen.OHii
imponeerde, bediende ziel Mu
sen de uitvoeringen vair
droge humor en voerden
ademloos luisterende pifconc
door een regenboog aan |19 3
mingen. Hij koos voor le"^
van 'Music for a new sofens
'Words for the dying', Uit c
ook voor nummers uiPr 9
werkstuk met Lou pen
'Songs for Drella'.
Cale had nog uren mogeijg|]
len, zo ontspannen klonlH
John was de concertpianiyfjjj
las van papier) met he^»
thousiasme van een po^
En het publiek, dat bel
de mooiste momenten toej
onderscheid niet meer t(
ken viel.
HANS I
Lucas Vandervost meesterlijk
als onttakelde Casanova
De Tijd speelt Casanova van Eric de
Volder en Filip Vanluchene. Decor,
licht en regie: Eric de Volder. Kos
tuums: Claude Grinwis. Gezien in
het LAKtheater op 3 november.
„Godin van de liefde, u hebt
me altijd gegeven waarom ik
vroeg, als een kind dat zoetig
heid wilde. Maar ik ben te gul
zig geweest, ik heb teveel ge
geten. Een keer teveel. Ik ben
ziek geworden." Casanova
leeft nog, maar wordt aange
vreten door de syfilis. Zijn
oude lichaam sukkelt nog re
delijk mee, maar zijn hoofd
weet geen onderscheid meer
tussen heldere momenten en
troebele.
Casanova is in de tijd dat het
stuk speelt al lang niet meer
de legendarische minnaar,
maar bibliothecaris in Bohe-
men. Hij beheert 40.000 ban
den en heeft tijd voor memoi
res, filosofie en occulte studies.
Gelukkig is hij niet, daarvoor
is zijn weerzin tegen de ouder
dom te groot.
De schemering van een verbit
terde intellectueel met een
roemruchte geschiedenis he-
ben de mensen van De Tijd
simpel en subtiel gedramati
seerd. Het begin is al heel
fraai. De bediende Frantisek
wordt uit zijn slaap gehouden
door Casanova's jankende
hond. Hij wankelt over de
planken van hun opgebroken
vloer, probeert de hond op al
lerlei manieren stil te krijgen
en wurgt hem uiteindelijk.
Dan komt Casanova binnen,
verkleumd en nat. Ondanks
zijn zeventig iaren is hij nog
steeds verliefd op zijn bewe
gingen en zijn zinnen, ondanks
zijn afgetakelde toestand een
teken van liefde voor het le
ven. Als Frantisek een meisje
vindt dat door de bliksem is
getroffen, leeft hij op en
schuimt zijn glas over de rand.
Hij past magische berekenin
gen op haar slappe lichaam
toe, denkt dat ze een engel is
en laat Frantisek hen trouwen.
Tussendoor balanceert hij door
de ruimte en spoken er flar
den van het verleden door zijn
hoofd.
Lucas Vandervost speelde
eerder een prachtige rol als
Macbeth bij De Tijd, en regis
seerde onder andere met een
groep jongeren Wedekinds
Voorjaarsontwaken, ook al een
heel mooie voorstelling. Zijn
toneelwerk is tegelijk robuust
en teder, ontroerend en zelfge
noegzaam. Dat geldt in sterke
mate voor deze titelrol, waarin
hij lyriek, maniërisme en
overgevoeligheid laat samen
gaan. Een nadeel van het be
spelen van de extremen van
alle registers was alleen dat
het slot zo intiem en ingetogen
was dat dat de hoogste rijen
van het LAKtheater niet hele
maal haalde. Wie nog kan
gaan kijken doet er goed aan
Casanova zo dicht mogelijk op
de huid te zitten.
DICK VAN TEYLINGEN
Royal
Shakespeari
Company
sluit theatei
LONDEN De Britse
Shakespeare Company
zaterdag uit geldnood zijiL
theaters in Londen tot
volgend jaar gesloten. D^ jn
theaters van het toneellrd'
schap in Stratford-upon-L
de geboorteplaats van Si
speare, blijven wel open.
uw hulp en die van GcCr
men we terug", zei zater<£ K
artistiek leider van het j
schap, Terry Hands, na i z(
van de laatste, uitverk|EGl
voorstelling van het stulwif
ger. De Royal Shaker^
Company hoopt met de tj
ke sluiting van zijn Loit
theaters 1,3 miljoen pon^o^
4,3 miljoen gulden) uit tl
ren. Het gezelschap heP 9'
kampen met een schuld'^0
miljoen pond (bijna 10 nf e'
gulden). c
