Noodkreten uitregenwoud
begeleiden Novi
w
„Herhalen Klokhuis
onwijze beslissing NOS
IMPACT-DOCUMENTAIRE OVER CHICO MENDES
The Waterboys blijft waterval van emoties
Antiquarenbeurs in Haarlem
Flower-power-
musical Hair in
Circustheater
KUNST/RTV
EeidócGomatxt
DINSDAG 30 OKTOBER 1990 PAGIN,
AVRO en Veronica
te weinig educatief
HILVERSUM Het Commissariaat voor de
Media heeft de AVRO en Veronica op de vin
gers getikt omdat zij te weinig educatie in hun
programmapakket stoppen. Veronica laat bo
vendien te weinig cultuur zien op de buis. Dat
blijkt uit een brief van het commissariaat aan
het bestuur van de NOS. De omroepen moeten
volgens het Mediabesluit 20 procent van hun
zendtijd besteden aan cultuur. Veronica kwam
vorig jaar niet verder dan 11,5 procent en dat
moet veranderen, vindt het commissariaat. Aan
educatie, waaraan volgens de regels 5 procent
van de zendtijd moet worden besteed, wijdde
Veronica 2,2 procent. De AVRO besteedde niet
meer dan 2,8 procent aan educatieve program-
Vandalen vernielen pop-art
PARIJS Twee voorbeelden van pop-art,
schilderijen van de Amerikanen Roy Lichten-
stein en James Rosenquist, zijn het afgelopen
weekeinde het slachtoffer geworden van vanda
len die onder het slaken van anti-imperialisti
sche leuzen met tapijtmessen op de kunstwer
ken inhakten.
Dat gebeurde op de Internationale Beurs van
Hedendaagse Kunst in het Grand Palais in Pa
rijs. Lichtensteins' „Reflections on Senorita"
(1990) had een geschatte waarde van een mil
joen dollar; Rosenquists „Venturi Correction"
(1990) droeg een prijskaartje van 350.000 dollar.
Veiligheidsfunctionarissen wisten de daders, die
pamfletten rondstrooiden en kennelijk politiek
waren gemotiveerd, aan te houden. De beurs
telt 155 stands en sluit aanstaande donderdag.
De organisatoren verwachten rond 140.000 be
zoekers.
Wereldpremières Danstheater
DEN HAAG In het Danstheater aan
het Spui in Den Haag start op 15 no
vember 1991 programma 3 v*an het Ne
derlands Danstheater 2. Het gezelschap
danst de werken After All van gastcho-
reograaf Jean-Christophe Maillot, Quiet
Strength van Philip Taylor en La Ca-
thédrale Engloutie, een reprise van Jiri
Kylian. De veertien jonge dansers onder
leiding van Gerald Tibbs brengen twee
wereldpremières op de planken: de
Fransman Maillot stelt op muziek van
Schubert in After All de fundamentele
vragen in het menselijk bestaan aan de
orde. Philip Taylor blikt terug op zijn
leer- en rijpingsproces als dansèr en
trekt de lijn door naar de toekomst,
waar hij zonder de steun van een gezel
schap zijn 'quiet strength' zal moeten
vinden. Het Nederlands Danstheater 2
is van 15 tot 17 november en op 1 en 2
december te zien in het Danstheater.
Nederlandse
film in
Hollywood
bekroond
AMSTERDAM De Ne
derlandse film 'Scherzo
Furioso' van regisseur Ma-
rianna Dikker is in Holly
wood bekroond met de
'Lilian Gish Award' van
het 'Woman in Film Festi
val 1990'. De Nederlandse
produktie kreeg de onder
scheiding samen met de
Amerikaanse produktie
„L.A. Law" in de categorie
„Best Television Drama".
Componist Guus Jansen sr.
(„Net als toen") overleden
LAREN Guus Jansen sr., de componist van Cor-
rie Brokkens wereldhit „Net als toen", is naar gis
teren pas bekend werd gemaakt vrijdag op 79-jari-
ge leeftijd in Laren overleden. Hij was al enige tijd
ziek. Met „Net als toen" won Corrie Brokken in
1957 het Eurovisie Songsfestival. Jansen schreef
vaker prijswinnende muziek: zo werd hij onder
scheiden voor de begeleidingsmuziek die hij
schreef voor één van Sjoukje Dijkstra's schaatskü-
ren. Andere bekende melodiën van zijn hand zijn
„Daar waar de molens staan" en „Elfenbal". Jan
sen volgde zijn opleiding aan het Amsterdams
Conservatorium. Hij bekwaamde zich later als pia
nist, organist, arrangeur en orkestleider. Hij werk
te tien jaar als leraar aan de Hilversumse muziek
school. Hij was dertig jaar bestuurslid van de
Buma-Stemra, waarvan vijftien jaar als vice-voor-
zitter.
Impact. Documentair programma
over Chico Mendes. Vara-televisie,
Nederland 1. Om 23.15 uur. Van-
HILVERSUM „Ik weet dat
ik gevaar loop. Ik ben al zes
keer met de dood bedreigd en
de druk wordt steeds groter.
Maar ik kan niet stoppen, de
strijd voor het behoud van ons
regenwoud moet doorgaan".
Dat zegt Chico Mendes, de 44-
jarige leider van de Braziliaan
se vakbond van rubbertappers,
vlak voordat hij in december
1988 in zijn achtertuin wordt
doodgeschoten. De Engelse na
tuurbeschermingsorganisatie
Better World Society maakt in
die weken juist een film over
deze 'vader' van de rubbertap
pers en het geweld in het
Amazonegebied, waarbij de
gevaren van de gigantische
kaalslag in het tropisch regen
woud aan de kaak worden ge
steld.
In het kader van de Novib-
campagne 'Kappen met kap
pen', waarmee diverse projec
ten voor het behoud van re
genwouden ondersteund zul
len worden, zendt de Vara-te-
levisie dinsdagavond, 30 okto
ber, in de 'Impact'-serie een
iets verkorte versie van deze
film uit.
Programmamaker Kees Drie
huis van de Vara: „Er worden
momenteel wel meer films
over de bedreigde tropische
regenwouden uitgezonden.
Maar met mooie plaatjes uit
andere werelddelen blijft de
problematiek zover weg. Om
het leven en de bedreigingen
in het regenwoud dichterbij te
halen, hebben wij er voor ge
kozen om het persoonlijk ver
haal te laten horen van ie
mand die er midden in woont.
„Uiteraard krijgt de film nog
een extra lading omdat Chico
Mendes in die tijd wordt ver
moord. Het bewijst eens te
meer hoe zeer hij voor de ca
mera de waarheid heeft ver
teld. Er wordt héél wat afge-
moord in de Amazone. De
laatste iaren zijn er meer dan
duizend rubbertappers door
landeigenaren vermoord. Tot
dusver kraaide daar geen haan
naar. Maar na de moord op
Chico Mendes stak er in de
hele wereld een storm van
protesten op. Dat hadden de
moordenaars niet verwacht.
Die dachten door Mendes uit
de weg te ruimen, de hele
vakbond lam te leggen".
Volgens Driehuis heeft het al
lemaal anders uitgepakt: „Na
Mendes' moord is de rubber-
tappersbond alleen maar ster
ker geworden. Dat blijkt ook
wel uit het interview met Os-
marino Rodrigues, de opvolger
varr Chico Mendes, dat we na
de film uitzenden. Rodrigues
was op uitnodiging van de No-
vib onlangs in Nederland om
minister Alders van milieu het
boek 'Kap er mee' te overhan
digen. In het interview vertelt
hij dat de Braziliaanse rege
ring nog steeds geen hand uit
steekt. Sinds Mendes' dood
zouden er nog eens 35 rubber-
tappers zijn vermoord. Er zou
den onevenredig veel bomen
zijn gekapt. Natuurgebieden
verdwijnen nog steeds, terwijl
de regering alleen maar toe
kijkt. Rodrigues staat nu ook
boven aan de 'lista negra', de
dodenlijst van de Braziliaanse
landeigenaren, waarop niet al
leen namen van ruppertappers
maar ook van journalisten en
bisschop Grecci priiken. Ro
drigues geeft zichzelf nog geen
twee procent kans om het pro
ces van Mendes' moordenaars
op 12 december van dit jaar te
halen".
In de documentaire 'Chico
Mendes: de stem van het re
genwoud' vertelt de vroegere
vakbondsleider over zijn le
ven. Maar ook andere deskun
digen, voor- en tegenstanders
van het behoud van het Ama
zone-gebied, worden in de
film aan het woord gelaten,
zoals Braziliaanse landbouw
deskundigen, ministers, poli
tiefunctionarissen en veeooe-
ren, waarvan één ook tevens
eigenaar is van een grote dag
bladuitgeverij („Wij zijn niet
geïnteresseerd in het doen en
laten van Mendes. In onze
kranten wordt dus geen letter
over hem geschreven...")
Chico Mendes is de zoon van
één van de half miljoen rub
bertappers die de Amazone
telt. Op acht, negen-jarige
leeftijd leert hij hoe rubber,
bestemd voor onder meer de
autobanden-industrie, uit bo
men moet worden getapt. Dit
gebeurt volgens een oeroude
methode die het tropisch re
genwoud niet aantast. De rub
bertappers, wiens voorvaderen
als kolonisten het werk van de
oorspronkelijke Amazonebe
woners, de indianen, hebben
geleerd, leven uiterst milieu
vriendelijk temidden van de
bossen. Rond hun houten hui
zen kweken zij voor eigen ge
bruik groenten en uit het re
genwoud worden fruit, noten
en medische kruiden gehaald.
In de beginjaren zeventig ko
pen rijke veeboeren enorme
stukken bos op, die worden
gekapt en platgebrand. De re
gering gaat hiermee akkoord
omdat het meer geld in het
laatje brengt. Mede door de
aanleg van een autoweg, waar
door grote gebieden van de
Amazone bereikbaar worden,
gaat de vernietiging van het
regenwoud in steeds hoger
tempo door.
Mendes leert op zijn achttien
de van een vriend lezen en
schrijven. Dat, en het bezit
van een radio, verandert zijn
leven totaaL Het wordt hem
duidelijk wat de regering van
plan is en in 1976 richt hij een
bond op voor behoud van het
tropisch regenwoud en be
scherming van de Amazone
bewoners, de indianen en rub
bertappers. Vrijwel alle rub
bertappers worden lid van de
bond en Mendes wordt aange
steld als hun 'vader', hun lei
der.
Grimmiger
De bond houdt diverse vreed
zame acties en probeert in het
buitenland steun te krijgen.
Ondertussen wordt de strijd in
het regenwoud steeds grimmi
ger. Regelmatig worden arbei
ders in het bos vermoord (een
huurmoordenaar krijgt 2.000
dollar voor het doodschieten
van een rubbertapper). Vooral
vakbondsleden zijn het doel
wit. Ook het kappen gaat door.
Chico Mendes, de Braziliaanse vakbondsleider die werd be
schouwd als 'de stem van het regenwoud' alvorens hij werd ver
moord. FOTO: PR
Tussen 1988 en 1989 is weer
46.000 vierkante kilometer tro
pisch regenwoud voorgoed
verdwenen.
Eremedailles voor Chico Men
des, loftrompetten voor hem
op internationale milieucon
gressen, kunnen niet voorko
men dat ook hij in 1988 wordt
doodgeschoten. Zijn vrouw II-
samar was getuige: „Er ston»
den twee gewapende politie
mensen voor de deur. Ze de
den niets..."
In het kader van haar 65-jarig
bestaan ondersteunt de Vara
de Novib-campagne 'Kappen
met kappen, help de bewoners
van het tropisch regenwoud'.
Op 3 november wordt tijdens
een avondvullende tv-uitzen-
ding van het programma 'Doet
ie het, of doet ie het niet' ge
probeerd uit het bedrijfsleven
fondsen voor de Novib-actie te
werven. De Vara heeft een ca
deau voor de Novib in petto.
Verder wordt de kijker opge
roepen om de machtigings
kaart die in alle omroepbladen
van die week zijn te vinden, in
te vullen en bij Albert Heijn
filialen, gemeentehuizen en bi
bliotheken af te geven.
HELMA VAN DEN BERG
IV' VJiinr.-
Een scène uit de kinderprogramma 'Het Klokhuis'
EINDREDACTEUR PIET GEELHOED:
FOTO: DIJKSTRA
HILVERSUM Door
RTL-4 is het aantal kij
kers van Nederland 1 en 2
gehalveerd. Het jeugblok
van de NOS op Nederland
3, bestaande uit achter
eenvolgens Sesamstraat,
het Jeugdjournaal en 'Het
Klokhuis', trekt daarente
gen steeds meer kijkers.
„Het besluit van de NOS-
directie de aanmaak van
nieuwe afleveringen van
Het Klokhuis te stoppen,
maakt hier waarschijnlijk
snel een einde aan. Het is
een onwijze beslissing",
aldus eindredacteur Piet
Geelhoed.
Piet Geelhoed kreeg onlangs
te horen dat 'Het Klokhuis'
een dermate grote voorraad
heeft, dat aanmaak van nieu
we afleveringen een jaar ge
staakt kan worden. Geelhoed:
„Het gaat om een administra
tieve voorraad voor de komen
de twee jaar. De NOS heeft in
verband met de financiën
het budget voor het pro
gramma was al geleidelijk ge
halveerd de herhalingsver
plichting sterk opgeschroefd,
zodat we opeens teveel afleve
ringen hebben. Deze moeten
weggewerkt voordat we nieu
we programma's mogen ma
ken. De directie ontkent het,
maar ik zie het als praktisch
onhaalbaar om over een jaar
de aanmaak gewoon weer op
te pakken. Als je stopt valt het
team (met onder andere Joost
Prinsen, Hans Dorrestein en
Aart Staartjes, red.) uit elkaar.
En omdat de kijkers met her
halingen worden overstelpt,
raken we ons publiek ook
kwijt".
Geelhoed legt uit dat een der
gelijke maatregel 'Sesamstraat'
minder zou treffen: „De ma
kers van Sesamstraat hebben
iedere twee jaar een nieuwe
doelgroep. Daarom kunnen zij
best met herhalingen komen.
De drie- en vierjarigen van nu
kijken immers over twee jaar
niet meer. Bij kleuters zou
herhaling bovendien didak-
tisch te verantwoorden zijn.
Het publiek van Het Klokhuis,
de zes- tot dertienjarigen, ver
nieuwt minder snel en ziet dus
wel de herhalingen op het
scherm voorbijkomen. Dat is
minachting van het kind. Dat
pikken volwassenen toch ook
niet".
Het Klokhuis is volgens velen
het enige programma dat kin
deren in een dergelijk hoge
frequentie in contakt brengt
met de hedendaagse cultuur:
met literatuur, theater en beel
dende kunst. Volgens Geel
hoed hebben daarom instanties
en instellingen naar de Klok
huisredactie gebeld om hun
onvrede met de beslissing te
uiten. Namen wil Geelhoed
niet noemen, „maar er zijn nu
eenmaal een paar instanties op
het gebied van cultuur en on
derwijs waar wij regelmatig
mee te maken hebben".
In de vergadering met de di
rectie heeft Geelhoed meer
malen gehamerd op de maat
schappelijke relevantie van
het kinderprogramma. Toen
hij geen gewillig oor vond,
lanceerde hij een alternatief
om het overschot sneller weg
te werken. Bij voorbeeld door
de uitzendfrequentie tijdens de
zomer te verhogen. In die pe
riode is de kijkdichtheid gerin
ger omdat kinderen op het
moment van uitzending nog
buiten kunnen spelen. Een
dergelijke oplossing moet
voorkomen dat de kinderen te
vaak met een herhaling wor
den geconfronteerd.
HENK SWAGER
Concert The Waterboys met Mike
Scott (zang, gitaar, piano), Anto
Thistlewaite (saxofoon, orgel, gi
taar), Ken Wilkinson (drums) en
Trevor Hutchinson (basgitaar). Car
ré, Amsterdam. Gisteravond.
Waterboy-oprichter Mike
Scott wil zich de laatste jaren
in de studio nog wel eens om
ringen door de nodige musici.
Het is dan ook even wennen
als hij op het podium van het
Amsterdamse theater Carré
een handzaam kwartet vormt
met drie vrienden. Waarom de
muzikale duizendpoot voor
deze samenstelling heeft geko
zen, wordt al snel duidelijk.
Mike is niet uit op perfectie,
maar op emotie.
Nadat hij het anderhalf uur
durende concert (inclusief een
toegift) in zijn eentje heeft ge
opend met onder meer een ge
passioneerde versie van 'In Se
arch Of A Rose' op akoestische
gitaar, blijkt dat het begin te
zijn voor een waterval aan
emoties. Voor zijn Nederlandse
optreden ,heeft hij zijn folkin-
vloeden deels laten varen en
gekozen voor uiterst strak ge
speelde rock. Daarbij is vooral
een hoofdrol weggelegd voor
zijn oude vriend Anto Thistle
waite op zowel het orgel, als
de saxofoon en de gitaar. Hoe
wel de musici op het podium
volledig uit hun dak gaan bij
de in de jaren zestig gewortel
de composities, blijft de passie
doorklinken. Dat komt vooral
door het stemgeluid van Mike
Scott waarmee hij de juiste
snaren van het hart bespeelt.
Het luidruchtige publiek blijft
dan ook maar heel even aan
het pluche van zijn stoel ge
plakt zitten. Al snel staat de
groep tegenover een dansende
menigte.
Nu was het gisteravond ook
wel heel moeilijk om te blijven
zitten. De muziek had name
lijk een hoog energiegehalte
en klonk als een klok. Mike,
onafscheidelijk met pet, liet
het materiaal, soms improvise
rend, uit zijn vingers vloeien
op zowel de piano als de gitaar
en schrok er niet voor terug
enorme accenten te leggen.
Als in zowel de zaal als op het
podium het kookpunt naderde,
nam hij flink gas terug. Dan
kroop hij achter de piano voor
een smartlap als 'Something
That Is Gone' om het volgende
moment weer bijtend te spelen
in een meezinger als 'The
Whole In The Moon' (met ach
tergrondprojectie).
Wat het concert gisteren nog
eens duidelijk maakte, is de
waarde die Mike aan de mu
ziek uit de jaren zestig hecht.
Deze Schot speelt het echter
niet klakkeloos na, maar ge
bruikt de invloed om er zijn
voordeel mee te doen. Hier
door ontstaat het zo herkenba
re Waterboys-geluid. De
kracht van het optreden zat in
de keuze van het materiaal.
Zelfs nieuwe nummers als het
Dylaneske 'Walking Out My
Corner' paste perfect tussen
successen als het uitgerekte
'Medicine Bow' en het emotio
nele 'Old England', waarbij
Mike de pianotoetsen op een
ritmische wijze bewerkte.
En zoals vorige week de re
censie van The Nits begon, zo
eindigt dit verhaal. Want ook
bij The Waterboys bleek dat in
iedere muzikant soms het ver
langen schuilt een Beatle te
willen zijn. Kozen The Nits
voor 'Norwegian Wood', The
Waterboys brachten het rau
were 'Why Don't We Do It In
The Road'.
HANS PIËT
ELKE DONDERDAG DE
BIJLAGE BIJ UW KRANT MET
INFORMATIE OVER FILMS, MUZIEK
THEATER, RECREATIE, EXPOSITIES
EN EEN COMPLETE AGENDA
AMSTERDAM Anti
quarische boeken en
prenten zijn op 2, 3 en 4
november te zien en te
kopen op de Negende An
tiquarenbeurs in de Bey-
neshal in Haarlem.
Wie nieuwsgierig is naar de
echtheid, ouderdom of waarde
van eigen boeken of prenten
kan deze zondagmiddag gratis
laten taxeren door twee onaf
hankelijke deskundigen. Het
publiek kan alleen dan ge
bruik maken van deze extra
service, aldus een bekendma
king van de organisatie. Op de
beurs komen jaarlijks zo'n
3000 bezoekers. Antiquaren, 66
in totaal, tonen op de beurs
hun meest interessante boeken
en prenten. Een groot aantal
handelaren heeft zich gespe
cialiseerd in één of meer on
derwerpen. Vooral Nederland
se literatuur, aardrijkskundige
boeken, kinderboeken of oude
reisgidsen zijn favoriet. Eén
van de deelnemers, Polyphon
uit Heemstede, is gespeciali
seerd in muziek en verkoopt
behalve boeken over dit on
derwerp ook antiquarische
langspeelplaten met klassieke
muziek.
SCHEVENINGEN Een
huis voor de vliegen, een
korf voor de bijen en een
nest voor de vogels, er zijn
geen woorden voor het
wonder van mijn haar.
Een fragment uit de titel
song Hair van de gelijkna
mige musical, die vrijdag
en zaterdag, 2 en 3 no
vember te zien is in het
Circustheater van Scheve-
ningen.
De musical, die voor het eerst
in de jaren zestig in Manhat
tan werd opgevoerd, is op
tournee door Europa en trekt
overal zalen vol jeugdige toe-
Scène uit Hair,
zoals
binnenkort te
zien in het
Circustheater.
FOTO: PR
schouwers, die geconfronteerd
worden met de flower power
van de generatie voor hen. Het
thema van de provocerende
rock-musical is nog steeds ac
tueel: lang haar is algemeen
geaccepteerd, maar de vragen
naar de zin van het leven,
naar discriminatie van min
derheden, naar de zinloosheid
van oorlog en geweld spreken
de jeugd nog steeds aan.
Kappen met Kapp
Even denk je dat ze bij dt
VARA een wel héél open
personeelinkrimpingsbelei
voeren. 'Kappen met Kaf.:
lees je ineens op de beek
Een actie tegen Hanneke
Kappen? Die zien we toch
haast nooit meer op de
televisie? Moet die dan op
manier publiekelijk wordt
uitgerangeerd? Maar dan
wordt alles duidelijk: het j
over het omhakken van
regenwouden, dat mag nit
meer van de Novib, en de
VARA doet er wat aan in
aflevering van 'Impact'.
Dat is een hele opluchting
'Kappen met Kappenis
gewoon een van de tiental
goede doelen waar de telt
zich zo graag meester van
maakt om er weer 's een
showprogramma omheen I
kunnen opzetten waarin
alweer al die artiesten kui
komen opdraven om een
ragfijn stukje playback te l
zien. De A VRO deed het
zaterdag met het Anjerfon
(voorafgegaan door een wt
lang niet aflatende
kijkerswerving door die ol
Toon Hermans), de VARA
vanavond dus met de No\
Akkoord, toevallig zit daai
niet direct een
showprogramma aan vast.
indirect, want wie per
briefkaart meestemt oven
samenstelling van het
jubileumprogramma van
komende zaterdagmiddag
moet drie gulden bijplakki
voor de anti-Kappen-actie
En de VARA maakt ook
scherm breed propaganda t
zoiets als de Sponsorloterij
waarbij een hele rij als 'go
gekwalificeerde doelen
gesteund gaat worden mei
vrolijke televisie. Overigei
vind ik het heel raar om C
Tefsen, als Mien Dobbelsti
het paradepaardje van 'Zeg
AAAmin of meer tegelij
reclame te zien maken va
het lustrumfeest van de
VARA (waarin de serie et
hoofdrol speelt) én voor hl
eigen spelprogramma bij dt
TROS.
Wilbert Gieske is een
Nederlandse toneelspeler,
zo'n hele goeie, denk ik, al
ik geen toneelcriticus. Hij
een van die acteurs die
gewoon altijd hetzelfde sot
manspersoon uitbeelden. Jt
kunt dan ook geen essentA
verschillen waarnemen tin
de man en vader die hij
vertolkt in 'Goede tijden
slechte tijden' bij RTL4 en
man en vader die hij moei
voorstellen in 'Medisch
Centrum West' bij de TRC
Zo zijn er tientallen, volgt
mij. Je ziet ze alsmaar
opduiken in wat we zo gr,
'Nederlands televisiedrama
noemen, een vorm van
schermvulling waarnaar ht
veel Nederlanders graag
kijken. In al die series kon
geregeld dezelfde mannetjt
en vrouwtjes tegen, wat et
(afgezien van de traditione
nogal brakke manier van
acteren die deze series gem
hebben) sterk toe bijdraagt
de verhaaltjes nauwelijks i
elkaar te onderscheiden zij
Want, met alle waardering
voor de hardnekkigheid
waarmee Medisch Centrun
West wordt gemaakt: er v;
toch nauwelijks te genieten
van iets als écht menselijk
drama? In de hervatting vi
de reeks (afgelopen vrijdag
werd zelfs uit artistieke
armoede al een onbekend
halfbroertje van doktertje J
uit de hoge hoed getoverd,
resultaat van een slippertje
van papa, die het ventje (wi
koppie we ook elke weekt
in 'We zijn weer thuis') al\
manipulerend in de Raad t
Bestuur van het ziekenhuis
medische staf insmokkeldt
Als nu al moet worden
teruggegrepen op dit soort
on waarschijnlijkheden
(onbekommerd gejat van
Dallas en Dynasty), dan vi
het ergste te vrezen voorh
verdere verloop. En die
Gieske moet maar weer ea
middagbabbelprogramma
presenteren, dat kan hij ótt
niet zo goed, maar daarbij
wordt geen al te groot bei
gedaan op ons inlevings- flj
onderscheidingsvermogen.
De AVRO neemt ons graag
mee langs bezienswaardige
hoekjes van ons land. Nu s
weer een maandelijks
magazine onder de naam
'Land in zicht'. Presentatol
Roeland Kooijmans, een
vriendelijke jongeman die
haast verdrinkt in de
elektronische beeldgrappet
waarmee het programma is
opgesierd. Gelukkig gaat i|
wat minder op z'n hurken
zitten dan we bij de AVRO
'Ontdek je plekje' gewendi
Hij moet alleen nog een be
beter op z'n zinnetjes lettel
Van een aanbeveling als
„Scheepsrampen te zien in
zus-en-zo-museum in
Rotterdam, op schilderijen,
foto's en IN HET ECHT"
kijken we wel even op; in
Rotterdam sparen ze kennt
kosten noch moeite om
toeristen te lokken.
