£3Nieboer&van Kuijen
„Ik hou
niet zo
van
trendy
dingen"
Het blijft een kwestie van kennen en gunnen
MAKELAAR
FRITS NIEBOER:
MAKELAAR PATRICIA VAN DEN BOSCH:
33
33
door ERIK HUISMAN
Midden in het verhaal, als de
eenmanszaak Nieboer als
vanzelfsprekend is
uitgegroeid tot de vijfenzestig
koppen tellende makelaardij
Nieboer en Van Kuijen, rijst
de vraag. Heeft deze vlot
vertellende meneer de
geschetste uitbreiding nou
altijd voor ogen gehad of
verwacht? Nee, Frits Nieboer
heeft dit allemaal niet in de
planning gehad. „Ik kijk soms
in verwondering om", geeft
hij lachend toe. Hij behoort
inmiddels, tot de tien grootste
makelaars van ons land.
„Ieder zijn vak", meldt hij, terwijl
hij zich gewillig door de fotograaf
laat sturen om fraai op de plaat te
komen. De uitspraak tekent zijn
entree in de makelaarswereld, een
verhaal dat hij met duidelijk ge
noegen vertelt. Hij werkte in zijn
eerste betrekking op de admini
stratie bij een aannemer en die
had een heel klein makelaarspoot
je. Nieboer: „De administratie be
viel mij niet, dus heb ik me op de
makelaardij gestort".
Daarvoor was een horecadroom
ruw verstoord. Direct na de mulo
gaf de hotelschool aan dat hij beter
enige ervaring in de horeca kon
opdoen. Vervolgens moest Nieboer
twee en een half jaar in militaire
dienst, waarop hij zich als 21-jarige
bij de school meldde. „Toen was ik
te oud en bleef als enige een hotel
opleiding in Lausanne over. Maar
dat was thuis financieel niet haal
baar".
Doen
Na de prille start bij de aannemer
ging het snel. Treffend is wat een
nieuwe medewerker te horen
krijgt die in de loop van het ge
sprek wordt voorgesteld. „Probe
ren er het beste van te maken?
Niks proberen, doen".
Dat betekende geld verdienen,
makelaarsdiploma halen en voor
zichzelf aan het werk. Hef begin in
zijn woonplaats Rijswijk heeft nu
iets vertederends. „In 1967 begon
ik als thuiswonende vrijgezelle
makelaar. Voor tweeduizend gul
den had ik een auto gekocht en de
rest van mijn kapitaal was gaan
zitten in een bureau en briefpa
pier".
Stap voor stap groeide het bedrijf.
Na anderhalf jaar trouwde Nie
boer („Mijn vrouw leerde ik via de
telefoon kennen; ze werkte bij de
concurrent".) en in 1970 kwam
partner Van Kuijen erbij. Al na
drie jaar barstte het bedrijf uit het
kantoor aan huis en werd een
pand aan de Haagse Badhuisweg
gekocht. „Bij gebrek aan geschikte
ruimte in Rijswijk". Meer en meer
legde het bedrijf zich toe op be
drijfshuisvesting. „Logisch", stelt
de makelaar die sinds vorig jaar
aan de Nieuwe Duinweg werkt.
„Daar ontwikkelde zich een inte
ressante, groeiende markt.
Het aardige is dat de mogelijkhe
den in eerste instantie lagen waar
Nieboer zelf vastliep: in Rijswijk.
Bedrijfsmakelaar Nieboer: „Proberen er wat van te maken? Nike proberen, doen!".
„In de Plaspoelpolder gingen in de
beginjaren zeventig de eerste kan
toorontwikkelingen van start".
Dat wereldje trok. „Bij de bedrijfs
huisvesting zijn de transacties gro
ter, duurt het langer voor er een
overeenkomst is en is vooral meer
gespecialiseerd inzicht vereist dan
bij woonhuizen. Die kant van het
vak vond ik leuk".
Behang
Maar was er dan wat mis met het
helpen van mensen aan een pretti
ge woning? „Nee, maar bij woon
huizen heb je een ander soort
klanten en praat je op een ander
niveau. Je hebt het over de kleur
van het behang bijvoorbeeld. De
woonhuizen vereisen een bepaald
gevoel. Bij ons zetten dus anderen
zich met hart en ziel in voor dat
segment".
Er kwamen activiteiten bij. In
1975 werd begonnen met de ver
koop van hele complexen nieuwe
woonhuizen. „Dat vergt het inzet
ten van je kennis bij het ontwerp
en de uitvoering van de bouw".
Een lustrum later kwam daar de
pijler beheren en beleggen bij, ge
volgd door een afdeling risico-ana
lyse (1986) en in 1987 een vestiging
in Zoetermeer. Intussen was Nie
boer voorzitter geworden van de
sectie bedrijfsonroerend goed van
de Nederlandse Vereniging van
makelaars, een functie die hij tot
november 1989 bekleedde. Collega
Joost van Vliet van de gelijknami
ge makelaardij ilt Den Haag kent
hem daarvan. „Nieboer is een
goeie vent. Hij dwingt respect af.
Hij speelde een voortrekkersrol in
de sectie bedrijfsonroerend goed
van de NVM en was initiator bij
de instelling van de leerstoel vast-
goedkunde aan de universiteit van
Amsterdam". Toch lijkt niet ieder
een een dergelijk positief geluid
over collega's te hebben. Treffend
is de reactie van de heer Mienema
van De Haan Makelaars. „Ik ken
mensen die juichen als ik iets posi
tiefs over hem zou vertellen en an
deren die dat doen als ik een nega
tief verhaal houd, dus van mij
hoor je geen reactie". De, wellicht
naïeve, veronderstelling dat ook
een eerlijk antwoord tot de moge
lijkheden hoort, onderschrijft hij.
Maar een antwoord levert het niet
op.
Vorig jaar was het bij Nieboer en
Van Kuijen druk. Er werd samen
werking aangegaan met het Britse
Bernard Thorpe, het Belgische Im-
mobiliën Hugo Ceusters en Thorpe
in Frankrijk. Verder werd het
pand aan de Nieuwe Duinweg be
trokken en Nieboer Van Kuijen
Trust opgezet, gericht op Zweedse
Bij een dergelijke ontwikkeling
bekruipt je de vraag: hoe houdt die
man dat vol? En hoe houdt hij de
bedrijfspootjes uit elkaar? Het ant
woord straalt van hem af. Nieboer
vindt managen zalig. „Met collega-
directeuren die elk een segment
beheren, heb ik er plezier in om
nieuwe stromingen te volgen. Dat
is Nieboer en Van Kuijen: inzicht
en contacten in de Haagse bedrij
vigheid en landelijke uitstraling".
Trendy
Ondanks de bevlogenheid heeft
het werk ook voor Nieboer een
eind. „Per week ben ik zestig a ze
ventig uur aan het werk en dan
moet je het boek kunnen dicht
slaan". Dan gaat de knop op spor
tief. „Ik hou van fietsen en wan
delen in de bergen" Met enige te
rughoudendheid: „Verder golf
Maar ik durf dat bijna niet hai
te zeggen. Golfen is tegen woo
erg in en ik hou niet van die ti
dy dingen". Over trends in I
Haag, waar de nood voor kante
op Al-lokaties steeds nijpen
wordt, praat Nieboer wel zon
terughoudendheid. „De mode
terug naar de stad. Maar er ziji
weinig courant indeelbare kaï
ren". Wat bepaalt dan een topic
tie in de stad? „Bereikbaarh
uitstraling, cafeetjes en gezel
heid. Daarom bieat het BANK
bied (tussen gebied Babyion,
Herengracht/Kalvermarkt, N
we Kerk en Prins Bernardviad
red) mogelijkheden". De Sche
strook, tussen de NS-stations I
van Nieuw-Oost-Indië en Ma
hoeve, biedt op termijn soel
„Maar de prijzen zullen daar 1;
liggen dan in het BANK-geb
De cafeetjes ontbreken". Het
zetten van Forepark vindt
goed. „Zeker als je ziet hoe
het in Zoetermeer is gegaan,
stad is geslaagd als zelfstani
kern, bedrijven zitten er graag
Magnusson
Iemand die aangetoond heeft
zakelijke neus te hebben voor
de lokaties en winstgevendë tri
acties is de in Nederland operei
de Zweed Lars-Erik Magnus:
Door velen wordt hij laatdunk
afgeschilderd als „handelaar"
sinds 1985 al „pokerend" een
mogen opbouwde. Nieboer: „I
nusson is een slimme zakenni
Door in te spelen op Zweedse
wikkelingen die naar hier ov
waaiden, was hij de eerste die
landgenoten pakketten
goed kon aanbieden toen ze v
het eerst buiten hun land moch
beleggen". Hij steunt Magnus
in zijn opvatting dat het Nee
lands onroerend goed te goedk
is. „Toplokaties die honderden
dens per vierkante meter kost
zijn schaars; er wordt imm
steeds bijgebouwd".
Dichter bij huis kent Nieboer
slimme collega: „Mens uit Lis!
Deze succesvolle makelaar trad
laatste maanden volop in de
langstelling dankzij het contrat
ren van de operazanger Pavan
en het sponsoren van het KI
Open, een prestigieus golftoerm
Nieboer: „Mens wil kleur ge'
aan het leven. Of hij dat doet
ijdelheid of uit zakelijke motie:
weet ik niet. Hij haalt de publ
teit, het is een handige jongen,
stijl is de mijne niet. Bij o
transacties gaan vaak ook gn
sommen om, maar dan zon
openbaar gerucht". Typerc
daarbij is de visie van collega J
Nelisse. „Ik ken hem persoonl
Hij is een aardig mens. Rustig
deskundig. En wat me
hij kan goed incasseren. Je loopl
dit vak als een transactie misli
wel eens een deuk op. Daar
hij goed tegen, zijn persoonlijkh
blijft intact".
In die rustige stijl zal de makel
ook in de toekomst trends volg
In Oost-Europa bijvoorbeeld.
boer: „We zijn bezig als Bern
Thorpe Associatie een kantoor
openen in Hongarije". Hoezo m
gaan met de loop van de gesel
denis.
door CLARISSE BUMA
Niemand kijkt er meer van
op dat makelaarskantoren
nauw gaan samenwerken of
zelfs fuseren.
Schaalvergroting, het is aan
de orde van de dag, en dat
heeft al heel wat
megabedrijven opgeleverd.
Net als in de advocatuur en
de accountancy.
Bedrijfsmakelaar Patricia van
den Bosch uit Amsterdam
kiest voorlopig liever voor
het principe 'small is
beautifull'.
Vijf jaar geleden begon ze voor
zichzelf en nu heeft ze al drie ma
kelaars en twee secretaresses in
dienst. De zaken gaan goed. Maar
echt groot worden hoeft voor haar
niet. „Twintig mensen in dienst is
wel het maximum", zegt ze.
Als dochter van een aannemer
groeide ze op in een gezin waar
belangstelling voor onroerend
goed heel gewoon was. „We zijn
vroeger veel verhuisd. Waar mijn
vader werk had, stond ons huis.
Dus vandaar".
Toch belandde Patricia min of
meer bij toeval in de makelaardij.
„Via mijn vader hoorde ik van een
baan als secretaresse bij make
laarskantoor Rijsterborgh in Am
stelveen. Eigenlijk wilde ik hele
maal geen secretaresse worden,
maar ik ben toch maar gaan pra
ten en werd prompt aangenomen.
Ik was daar een soort 'girl friday'
en deed er van alles".
Ambities
Maar Patricia van den Bosch had
meer ambities. Ze werd secretares
se bij Hewlett Packard, deed inter
nationale contacten op, maar ging
uiteindelijk toch terug naar haar
oude baas Rijsterborgh om het ma
kelaarsvak te leren. Na bovendien
ervaring te hebben opgedaan bij
andere kantoren besloot ze begin
1985 voor zichzelf te beginnen.
Een beslissing die eigenlijk nogal
voor de hand lag, zegt ze achteraf.
„Op een gegeven moment ont
stond toch het idee iets voor me
zelf te beginnen. Waarom? Dat
heeft puur met mijn omgeving te
maken. Van kinds af aan ben ik
met die ondernemersgeest door
drenkt. Toch ben ik nog wel een
jaar bezig geweest met die beslis
sing, hoor. Zelfs toen ik mijn baan
Patricia van den Bosch: „Twintig mensen in dienst is wel het maximum".
al had opgezegd, twijfelde ik nog".
Van den Bosch richt zich voorna
melijk op bedrijfsonroerend-goed.
Op advies van een relatie speciali
seerde ze zich in het aanhuren en
verhuren van kleinere kantoren.
Als voorbeeld noemt ze oude he
renhuizen in Amsterdam-zuid die
tot kantoorvilla zijn verbouwd.
Ruimtes waarvoor de 'grote jon
gens' in deze markt weinig belang
stelling voor hadden.
Haar eerste opdracht was een kan
toorruimte van 200 m2. Maar zo
langzamerhand komen er ook wel
grotere zaken bij. De 'kleine zoe
kers' die vijf jaar geleden via Van
den Bosch aan een ruimte werden
geholpen, zijn immers inmiddels
wel aan iets grotere toe.
Van den Bosch heeft zich met be
hulp van een aparte bv (Patricia
van den Bosch residential), die
wordt beheerd door echtgenoot
René Markus, ook op de woning
markt op de duurdere lokaties ge
stort. De reden is simpel. „De
mensen voor wie ik bedrijfsruimte
zoek, hebben vaak ook een huis
nodig. Als ik hen zou doorsturen
naar een andere makelaar, ben je
een dief van je eigen beurs".
Vrouwen
Hoewel ze liever niet op haar posi
tie als vrouw in de makelaarswe
reld aangesproken wil worden,
komt het onderwerp toch even ter
sprake. Patricia van den Bosch
neemt immers nog steeds een vrij
bijzondere plaats in. Slechts vier
vrouwelijke makelaars in Neder
land opereren in het bedrijfsonroe
rend-goed en van die vier heeft al
leen Van den Bosch en één andere
vrouwelijke collega een eigen be
drijf. Vijf jaar geleden namen de
grotere kantoren in Amsterdam
zelfs niet eens vrouwen aan, ver
telt Van den Bosch. Maar volgens
haar komt daar nu wel langzamer
hand verandering in.
De aanvankelijk geringe interesse
van de kant van de concurrentie
voor haar activiteiten heeft wel
licht te maken met haar vrouw
zijn. „Ik werd onderschat. Ze
dachten: laat haar maar spelen. Ik
was totaal geen bedreiging. Ze lie
ten me wat rommelen, maar heb
ben me overigens nooit onheus be
handeld. Nu merk ik dat ze voor
bepaalde dingen wel heel hard lo
pen met als gevolg dat ik wel eens
wat mis. Ik ben nu gelijkwaardig
geworden".
Ook bij de institutionele beleggers
is Patricia van den Bosch inmid
dels een bekende. Op haar receptie
ter gelegenheid van het vijfjarig
jubileum kwam Nationale Neder
landen Vastgoed uit Den Haag met
het mooie verzoek of Van den
Bosch voor hen circa 4500 m2 wil
de verhuren. Iets waar ze zeer
verguld mee is. „Het is toch wel
bijzonder dat zo'n institutionele
belegger ons dat vertrouwen
geeft".
Voor Sonja van Velzen, account
manager bij NN Vastgoed, eigen
lijk niet zo'n vreemde zaak. „Pa
tricia is een hele nette, betrouwba
re en goeie vrouw. Ik werk met
haar samen. Ze is nu bezig om
voor ons 4500 m2 aan de Stadhou
derskade te verhuren. Haar cons
ciëntieuze manier van werken, dat
is zo goed aan haar".
Ook door collega's wordt ze ge
waardeerd. Adjunct-directeur P.
Blankemeijer van Zadelhoff Ma
kelaars in Amsterdam typeert Van
den Bosch als een sportieve colle
ga. „Ze is recht door zee. Beziet de
collegiale verhoudingen goed en is
niet iemand die iets achter je rug
om doet".
Romantiek
Inmiddels is het eenmanskantoor
van Patricia van den Bosch uitge
groeid tot een bedrijf van zes per
sonen. Toch is Van den Bosch
geen voorstander van een onge
breidelde groei. Niet alleen omdat
dat volgens haar ten koste gaat
van de persoonlijke aandacht voor
de opdrachtgever, maar ook om
ze helemaal geen belangstell
heeft voor andere sectoren van
markt.
„Wij doen bijvoorbeeld helem
geen beheer. Huurpenningen
nen en zo", zegt ze. „Nieboer
Den Haag doet dat wel. Hij he
daar wel tien mensen voor
dienst. Maar ik vind dat geen 1
ke 'niche' in de markt. Er zijn
bedrijven die een speciale taxal
afdeling hebben. Dat vind ik
woon saai. Dan kun je net zo g<
ambtenaar worden".
Nee, als het aan Patricia van c
Bosch ligt biedt haar bedrijf w<
aan maximaal twintig person
„Daar ligt wel de grens. Het aar
personen zegt trouwens niets oi
de omvang van de transacties. I
klein kantoor kan ook een gr
omzet halen".
Dat de concurrentie'van de gr
makelaars door de Europese ei
wording en de voortduren
schaalvergroting zal toenem
brengt haar niet van de wijs. „1
gezwets over toenemende conci
rentie ben ik zo zat. Er, is ind
daad een aantal makelaars ga
samenwerken. Misschien ben ik
heel naïef in, maar ik ga me
niet in verdiepen. Ik ben absoli
niet bang voor de concurrenti
zegt ze resoluut. „Het is trouwi
toch een kwestie van kennen
gunnen in deze markt. Je kri
een opdracht omdat mensen
kennen. Het is een heel persooi
gebonden activiteit. Concurren
dwingt je ook om goed te blijvei
De afgelopen vijf jaar hebben V
den Bosch overigens wel kieskf
riger gemaakt. Ze mag' dan n
steeds de kleine kantoren zoekf
huren in de Amsterdamse Pijp
er niet meer bij. „Ik doe alleen n
de goede lokaties".
Terugkijkend op vroeger erke
Van den Bosch dat ze soms v
eens een wat te romantische k
op het makelaarsvak had. Het
meer dan lekker in de auto ron
rijden met een mooi muziekje
de achtergrond, weet ze nu. To
zijn bepaalde ideeën wel uitgek
men. „Zoals gisteren. Het was h
10 's ochtends. Beetje mistig en
stond bij een pand op een o
drachtgever te wachten in v<
band met een bezichtiging. I
rook lekker en op dat mome
voelde ik me gelukkig. Dan de
ik, dit vind ik leuk. Met zo'n ml
door het pand lopen als gelijl
waardige gesprekspartner. Dl
kan ik echt kippevel krijgen. Dl
ben ik niet jaloers op Frits Ni
boer".
