I
Wielerkalender
;een evangelie"
c
WI
olleybal dreigt contact met de basis te verliezen
voetballerlei
Spotje
ORT
CeidaeSowumt
ZATERDAG 27 OKTOBER 1990 PAGINA 11
door Frank Werkman
Toen ik mij van de week op
een matineus uur langs
's heeren dreven naar mijn
werkplaats wilde spoeden,
belandde ik zoals vele anderen
in een filetje^Normaal
gesproken een weinig
benijdenswaardige situatie,
aanleiding tot vinger-geroffel
op het stuurwiel en geërgerde
blikken in het rond. Daarbij
viel m 'n oog plotsklaps aan
mijn linker hand op een
bedauwd weiland, waarboven
de mistflarden nog flauw
zichtbaar waren.
Omgeven door deze witte
wolkigheid stond een
koppeltje paarden wat
bedremmeld kijkend bijeen, de
lichaamsdampen als
uitlaatgassen uit de neusgaten
blazend. Een vertederend
beeld, dat tot een lichte
overpeinzing aanleiding had
kunnen geven, ware het niet
dat een luide claxonstoot van
een gehaast vehikel achter me
me wreed opschrikte. Ook
mijp vele tientallen pk's
moesten verder; maar wat had
ik op dat moment graag nog
even langer naar dat
landelijke tafereeltje willen
kijken. Bijna als een
onverwacht voortgezette
droom.
Ik ben niet zo'n uitgesproken
dierenliefhebber. Ooit heb ik
wel eens op een paarderug
gezeten, maar daarbij werden
slechts de lach- en bilspieren
tot activiteit gemaand. Dat
gehots en gebots is niks voor
mij; geef mij maar een
comfortabele fauteuil om te
zitten of de benen wagen om
me door landschappelijk
schoon te bewegen. Paarden
horen in de wei en niet op een
smal, doornig ruiterpad of een
rul strand. En vooral niet in
kunstmatige competities,
waarbij de viervoeters over de
meest merkwaardige barrières
moeten springen. Onnatuurlijk
en aanleiding tot dier
onvriendelijke handelingen als
barreren, drogeren en
dergelijke.
Deze week slaakte de
organisatie van zo'n hippisch
evenement, Jumping
Amsterdam om precies te zijn,
een noodkreet. Men had
ontdekt dat het springgedoe
minder appelleerde aan de
publieke belangstelling dan
men had gehoopt. En om het
paard niet achter de wagen te
spannen gaat men daar wat
aan doen. Reclame-spotjes op
televisie en in de bioscoop
moeten de gang er weer een
beetje in brengen. Man en
paard worden genoemd om de
dure plaatsen rond de piste
weer gevuld te krijgen, want
zonder voldoende
toeschouwers kan Bruin het
niet meer trekken.
Misschien moeten ze in de
RAI een wedstrijdje
organiseren tussen het Peerd
van Ome Loeks en mr. Ed.
Het volk wil immers brood en
spelen en dat eindeloze gedoe
met eerste, tweede en derde
barrage is de dood in de pot.
Hippische sport is toe aan
vernieuwing. De happy few
richt zich op polo, een soort
hockey te paard. Dat wat
stereotype, vaak ook nog tot in
de kleine uurtjes durende
springen gaat op den duur wat
vervelen tenslotte. Nee, dan
gaat het er in een paardekoers
■op de draf- of renbaan
aanzienlijk levendiger aan toe.
Weliswaar komen daar ook
misstanden voor, maar die heb
je overal.
De paardesporttotalisator
voorziet overigens ook in een
sociale functie. Laatst kwam
mij het verhaal ter ore van de
tien jaar geleden werkloos
geworden man, die zich
wekelijks in zo'n wedkantoor
meldt om zijn
bijstandsuitkering aan te
vullen. Minutieus speurt hij de
uitslagen na om zo goed
mogelijk beslagen ten ijs te
komen bij het inzetten. Het
gratis kopje koffie en glaasje
fris kan hij nog eens als
extraatje beschouwen bij de
winst van enige tientjes per
week die hij steevast boekt. En
ook nodig heeft om zijn
bestaan nog enige kleur te
geven. Daar zijn de paarden
ook goed voor.
Het reclamespotje voor
Jumping Amsterdam is aan
hem niet besteed. Hij kan zich
zelfs eenmalig het entreegeld
niet eens veroorloven, als hij
zijn overjarige automobieltje al
vooraf tussen de Jaguars,
Mercedessen en BMW's zou
willen parkeren. Wat hij wel
kan doen is op een vroeg uur
een ritje door de polder
maken. Om daar in flarden
van mist en wolken van dauw
een blik te laten vallen op een
koppeltje paarden, dat de
lichaamsdampen als
uitlaatgassen uit de neusgaten
laat ontsnappen. Dat kost niks
en geeft een innerlijke rust,
die met geen geld is te betalen.
Diego Maradona ontkent vaderschap
ROME Na vier jaar van juridische schermutselingen is voor de
rechtbank van Napels het proces begonnen waarin moet worden
aangetoond of de 4-jarige Diego Armando Sinagra een zoon is
van Diego Maradona. Volgens moeder Cristina Sinagra, een 26-
jarige Napolitaanse kapster, is de vader van het donkere kereltje
niemand minder dan de sterspeler van FC Napoli, met wie zij in
1985 een korte, maar hevige relatie zou hebben gehad. Maradona
zelf heeft verklaard dat het kind in geen geval van hem kan zijn,
omdat hij Cristina, een zuster van een ex-vriendin van zijn broer,
nimmer intiem heeft beroerd.
Duitse selectie met dertien wereldkampioenen
FRANKFURT De Duitse bondscoach Berti Vogts heeft voor
de eerste wedstrijd van zijn team in de kwalificaties voor het EK,
woensdag 31 oktober tegen Luxemburg, dertien 'wereldkampioe
nen opgeroepen. Vogts toonde zich ruim een week voor het duel
een perfecte diplomaat. „Geen enkele wedstrijd is gemakkelijk,
ook tegen Luxemburg niet, verklaarde hij zonder blikken of
blozen. „Kijk maar naar de Faeröer. Niemand had toch gedacht
dat zij van Oostenrijk konden winnen.
Kenyaanse coach geschorst voor leven
NAIROBI De voetbalbond van Kenya heeft een uit Dene
marken afkomstige coach levenslang geschorst. De trainer had
zich onmogelijk gemaakt door tijdens een competitie-duel een
grensrechter in elkaar te slaan. Het gaat om Jack Johnson, oe-
fenmeester van eerste divisie-club Reunion. Tijdens de wedstrijd
tegen Rivatex, vorige week, vergreep hij zich aan de vlaggenist.
Johnson heeft besloten in beroep te gaan. Hij verklaarde uit
zelfverdediging te hebben gehandeld.
Milanese voetbalclubs dreigen met schadeclaims
MILAAN De voetbalclubs uit Milaan, AC en Inter, hebben
gedreigd een schadeclaim in te dienen bij de gemeente als niet
snel iets gedaan wordt aan de belabberde toestand van de gras
mat in het San Siro stadion. De gemeente Milaan is eigenaar van
het stadion en ontvangt huur van de clubs. Beide teams wijten
de magere resultaten van hun laatste wedstrijden aan de slechte
grasmat in de Milanese voetbalarena. Ruud Gullit vergeleek de
grasmat met een aardappelveld na het teleurstellende 0-0 resul
taat afgelopen woensdag in de Europacupwedstrijd van AC Mi
lan tegen de Belgische kampioen Brugge.
5IN VERBRUGGEN:
\aani Gascoigne betekent kassa
DEN Vrienden van Paul Gascoigne, die hem tijdens zijn
)ltijd in Tyneside de bijnaam 'Gazza' gaven, zouden in la-
zijn uitgebarsten bij de gedachte dat die bijnaam ooit mil-
n guldens waard zou worden. Zelfs toen Engeland met val-
n opstaan de tweede ronde van de strijd om de wereldbeker
kte leek de waarde van zijn bijnaam nog minimaal.
nu, met de aandelen van zijn Tottenham Hotspur snel stij-
op de beurs als gevolg van zijn prestaties in Italië en Gas
es prijs als voetballer die volgens kenners op vijftien mil-
pond wordt geschat, betekent 'Gazza' kassa. Ondanks zijn
atie als grapjas heeft Gascoigne oog voor de toekomst. Hij
zijn bijnaam en handtekening als merknaam laten regis-
j met de bedoeling dat daarvan geen misbruik kan worden
akt.
unicrr
Paul Gascoigne verdient te
genwoordig veel geld, mede
dank zij zijn bijnaam, foto: sp
;funel, onder de rook van de Zuidfranse stad Mont-
er, wordt vandaag het wielerseizoen afgesloten
e de finale van de wereldbeker. Een noviteit waar-
i de fine fleur van de internationale wielersport is
Unodigd. Ter afsluiting van een door Gianni Bugno
nndere Italianen bepaald wielerjaar, blikt Hein Ver-
jgen (49) zowel terug als vooruit. De Nederlandse
:zitter van de FICP, de internationale federatie
beroepswielrenners, broedt nieuwe plannen uit.
-vielersport is nog maar amper bijgekomen van zijn
e revolutie of hij kondigt al weer de volgende aan.
iSEL De momenten
ein Verbruggen doodmoe
t van zijn strijd tegen
rvatieve opvattingen in
ielersport zijn schaarser
tden, maar allerminst
enen. De Nederlander
:ich echter niet uit het
slaan door vastgeroeste
tingen en blijft de kat de
anbinden. In zijn streven
modernisering en mondi-
ing van de wielersport
kt Verbruggen een nieu-
:volutie. Na de invoering
de FICP-punten annex
imenten bestaan er se-
plannen om de wieler-
ider door elkaar te schud-
Kt aan tradities gehechte
mrsportwereldje betekenen
ieuwe ideeën van Ver-
igen nogal wat. Theore-
gesproken zou dat bij-
eeld kunnen leiden tot
luiving van de Tour de
e. Verbruggen wil in zijn
n naar nog meer ver
ingen echter omzichtig
irk gaan. Hij gaat eerst
discussie onder alle be-
enen op gang brengen,
nd jaar wordt er in het
iin een inventarisatie van
akt. Verbruggen hoopt
lgens met een wensen-
lachtenlijst een instru-
in handen te krijgen om
wenste vernieuwingenen
kunnen dwingen,
/edstrijdkalender is niet
ivangelie", opent Ver-
pen op voorhand de dis-
„Het stramien ligt zó
f dat wij ons afvragen of
en daar wel zo gelukkig
'M. In het voorjaar zijn er
v assiekers en vervolgens
de grote ronden. In september
is iedereen uitgeblust. Ik wil
nu wel eens weten wat ren
ners, ploegleiders en sponsors
daar werkelijk van vinden.
Mogelijk dat we op basis van
hun wensen tot een volledig
andere indeling kunnen ko
men".
Pappenheimers
Het zal duidelijk zijn dat Ver
bruggen die veranderingen
graag wil zien doorgevoerd.
Hij kent echter zijn pappen
heimers en weet dat 'in over
leg met' betere resultaten zijn
te bereiken dan door dictaten
van bovenaf. „Ik blijf streven
naar veranderingen, omdat
veel van de bestaande structu
ren uit de tijd zijn en absoluut
niet aansluiten op hedendaag
se ontwikkelingen", is Ver-
bruggens overtuiging. „Om de
wielersport aantrekkelijk te
houden voor renners, sponsors
en consument is een spreiding
van wedstrijden dringend ge
wenst".
Waarmee de marketingadvi
seur op paradepaard-terrein is
gekomen. Verbruggen ziet de
wielersport als een produkt
dat zo goed mogelijk moet
worden verkocht. Bij voorkeur
wereldwijd. Hij gaat daarbij
vooral uit van economische
waarden. Verbruggen: „We
dienen ons bovenal goed te re
aliseren dat de professionele
wielersport voor 100 procent
afhankelijk is van sponsors.
Bedrijven zijn uit op het ma
ken van reclame. Dus moet de
consument worden geïnteres
seerd. Die blijft op zijn beurt
geboeid als kwaliteit wordt ge
boden. Voor de televisie heeft
hij via zijn afstandsbediening
keus uit telkenmale minstens
drie sporten. Ik wil er voor
zorgen dat hij afstemt op een
wielerkoers. Dat gebeurt niet
als er een paar uur achtereen
één renner in beeld is, maar
als er strijd wordt geleverd en
sprake is van heroïek. De
mensen moeten op het puntje
van hun stoel zitten. De ont
knoping van de Tour in '89
tussen Lemond en Fignon is
een prachtig voorbeeld. Daar
over zal tot in lengte van jaren
worden gesproken. Met alle
respect voor Eddy Merckx,
maar ik ben blij dat zo'n type
renner niet meer bestaat. In
zijn tijd won Merckx alles.
Wedstrijden waren voorspel
baar en niet meer interessant
voor het grote publiek. Ja, de
Belgen vonden het fantastisch,
maar daarbuiten verflauwde
de interesse".
Stardom
In de filosofie van Verbruggen
is stardom aan te bevelen zo
lang die status niet beperkt
blijf tot een selecte groep. De
onder de rook van Brussel
woonachtige Nederlander be
schouwt het als een overwin
ning op vastgeroeste opvattin
gen dat grote wedstrijden ook
verrassende winnaars kennen.
In het algemeen stréeft Ver
bruggen naar kwaliteitsverbe
tering en hij moet tot ziin te
vredenheid constateren dat de
wielersport daarmee op de
goede weg is. Bij zowel de or
ganisatoren als de renners ziet
Verbruggen de kruideniers
mentaliteit langzaam maar ze
ker verdwijnen.
„Neem Lemond. Hij is een pa
rel voor de wielersport. Le
mond is kerngezond, verzorgt
zijn public relations fantastisch
en blijft zich als een normaal
mens gedragen", steekt Ver
bruggen zijn bewondering
voor de Amerikaan niet onder
stoelen of banken. „De kritiek
dat Lemond een onwaardig
kampioen is, omdat hij zich
maar in een paar wedstrijden
manifesteert, deel ik bepaald
niet. Integendeel, ik vind dat
Lemond het voortreffelijke
doet en als voorbeeld voor ve-
Hein Verbruggen wil een nog grotere verbreiding van het professionele wielergebeuren.
len geldt. Hij verdient het
meest van alle renners. Dus is
hij voor sponsors klaarblijke
lijk wel interessant".
We moeten af van de opvat
ting dat kampioenen maar
overal aan de start dienen te
verschijnen. Er bestaan geen
verplichtingen. Sterker nog,
bij mijn aantreden als FICP-
voorzitter heb ik alle verplich
tingen uit de reglementen la
ten schrappen. Renners
moeten hun programma selec
tiever samenstellen. Dan ver
dwijnt de klacht van een over
volle kalender vanzelf. Niet de
kalender is de oorzaak, maar
de renner zelf of diens spon
sor. De druk op veel renners is
vaak erg groot. In dat opzicht
is het instellen van een knip-
kaart, zoals is geopperd door
de Nederlandse medici die on
langs een onderzoek verricht
ten naar aanleiding van doden
in de wielersport, het overwe
gen waard. Misschien komt er
een tijd dat wielrenners tegen
zichzelf in bescherming
moeten worden genomen".
Traag tempo
Hein Verbruggen vindt dat
het met de mondialisering van
de wielersport de goede kant
opgaat, hoewel hij niet tegen
spreekt dat het proces zich in
een (te) laag tempo voltrekt.
De FICP stuit in onontgonnen
wielerlanden nog veelvuldig
op gebrek aan goede organisa
toren. In Engeland bij de Win-
canton Classic en voor de
Grand Prix des Ameriques in
Canada is dat tot Verbruggens
genoegen wel in orde, maar op
andere plekken zou -hij wen
sen dat er ook 'kanjers' op
staan.
Het is dan ook begrijpelijk dat
de FICP-voorzitter in redelij
ke jubelstemming terugkeerde
van de wereldkampioenschap
pen in Japan. Verbruggen
deelt absoluut niet de kritiek
dat er in het land van de rij
zende zon geen voedingsbo
dem voor aantrekkelijke wie
lerwedstrijden bestaat. „De
WK was perfect georganiseerd
en de individuele wegwed
strijd bij de profs was zelfs ui
terst spannend", noemt hij en
kele pluspunten. „De kritikas-
ter gaat uit van tradities. Maar
als we daar veel waarde aan
blijven hechten, kan er alleen
in West-Europa worden ge
fietst. En daar willen we nu
juist vanaf. De ontwikkelingen
in de vliegtuigindustrie staan
niet stil. Het zal niet lang meer
duren of we zijn binnen drie
uur in Japan. Daar moeten wij
op inspelen. Het Formule I-
circus trekt ook de gehele we
reld over. Met de tijdverschil
len zal de wielrenner van de
toekomst gewoon moeten le
ren omgaan. In de iaren ne
gentig wil ik bijvoorbeeld be
slist naar Zuid-Amerika. Het
wordt de hoogste tijd dat Co
lombia een belangrijke wed
strijd krijgt".
HENK STOUWDAM
DE JANEIRO De
ntijnse volleybal-
scoach Julio Velasco
de noodklok. De we-
port volleybal dreigt
contact met de basis,
Ï;ugd- en clubgebeu-
e verliezen.
n adem veroordeelt de
Ï:oach van Italië het Ne-
dse nationaal-teamsys-
tn de al maar uitdijende
ioiencyclus voor landen-
De 38-jarige kenner bij
i van het wereldvolley-
een zoekactie naar de
mixture gestart. Net als
letbalgebied bezit Italië
het volleybal de aller-
te clubcompetitie die er
mogelijk is. In de serie A
het van de sterren, die
tal van medailles in de
lendoos hebben gestopt.
e,!t zijn echt niet allemaal
je nvullers. Het zijn volley-
h ren, die het beste eisen
jl! s het beste krijgen. De
in Italië waren jarenlang
*9 te machtig dat het natio-
r0 earn openlijk in de ver-
a! ing kwam. De impasse
w twee jaar geleden zo
doorbroken door nota
een niet-Italiaanse
.coach, de Argentijn Julio
:o. De succestrainer van
eI ia (vier keer achtereen
w oen van Italië) weet
el waarom hij slaagde. „Ik
If namelijk voor het eerst
ir jaren Italiaans kampioen
n en team zonder buiten-
,js in de basis. Daarom
ze me ook wel als
coach gekozen hebben",
hij glimlachend op. „Ik
ter alleen maar gemoti-
e spelers. Echt de jon-
lie graag voor Italië wil-
tkomen. En dat doen ze
dan echt niet voor het geld,
maar voor de eer. In Neder
land komen Gullit en Van
Basten toch ook op een door
deweekse dag over uit Milaan
om voor het Nederlands elftal
uit te komen".
Velasco kampt met een ty
pisch Italiaans probleem. Als
de play-offs van de competitie
nog in volle gang zijn, start de
World Volleyball League al in
alle. hevigheid. Daarom werkt
de in Mar del Plata geboren en
getogen Velasco met een selec
tie van maar liefst 22 spelers.
„Ik moet namelijk altijd een
team op de been kunnen bren
gen, ook als twee teams nog
om de Italiaanse titel strijden.
Dat is best eens lastig. Vooral
als je het dan zonder een spel
verdeler als Tofoli moet stel
len".
Met jaloezie
Velasco kijkt zeker niet met
jaloezie naar collega Harrie
Brokking, die bijna dag en
nacht over zijn complete selec
tie kan beschikken. „Dat sy
steem is alleen maar goed om
in korte tijd naar een hoog ni
veau te stijgen. Een goed idee,
waar je maximaal vier jaar
aan kunt werken. Om goed te
blijven zijn andere dingen no
dig. Je kunt niet tien jaar on
gestraft de spelers onthouden
van de clubcompetities of ver
bieden elders geld te verdie
nen. Je kunt veel beter de
competitie sterker maken.
Vergelijk het maar eens met
een ontwikkelingsland met
economische problemen. Je
lost de problemen niet op door
je aandacht te richten op dat
kleine groepje rijke mensen in
dat land. Nee, je moet de pro
blemen van iedereen, dus van
de arme mensen, oplossen".
Het warme pleidooi voor het
Ronald Zoodsma en Jan Posthuma (rechts) zijn twee van de vier uit Nederland vertrokken
topspelers.
clubvolleybal kan Velasco
haarfijn omschrijven. „De jon
ge volleyballers groeien op bij
de clubs. Daar worden ze op
geleid, opgevoed en naar de
top gebracht. Als dan het na
tionaal team ze oppikt en niet
meer afgeeft, dan demotiveer
je de clubs gigantisch. Clubs
moeten een stimulans krijgen
om jeugd op te leiden, om de
sterren van morgen te produ
ceren", aldus Velasco, die van
mening is dat clubs uit de
hoogste regionen van elke
competitie eigenlijk verplicht
een volledige volleybaloplei
ding voor de jeugd in hun pak
ket moeten hebben".
Dat het Nederlandse systeem,
dat in de Verenigde Staten de
afgelopen maanden al volledig
de mist inging, is geflopt,
maakt Velasco duidelijk aan
de hand van de ontwikkelin
gen van de afgelopen maan
den. „Als jongens als Posthu
ma, Grabert, Zoodsma en
Blangé afvallen, dan zak je
een heel eind weg. Dat weegt
te zwaar. Holland had op volle
sterkte met de beste landen op
dit WK mee kunnen strijden.
Nu zijn ze wel goed, maar ze
hebben weer een grote achter
stand weg te werken. Het is
nu eenmaal de beslissing van
de Nederlandse bond. De
Amerikanen deden het ook en
foto: sp
spelen nu om de laatste plaat
sen. Je kunt spelers toch niet
verbieden geld te verdienen in
Italië? En de Amerikanen mo
gen wat dat betreft al hele
maal niet piepen. In andere
takken van sport plukken zij
allerlei ontwikkelingslanden
leeg en halen de toppers naar
hun college teams".
Om clubs en nationale teams
vreedzaam naast elkaar aan de
bak te laten komen heeft Ve
lasco een aardige suggestie
richting FIVB. „Houdt de pe
riode waarin de nationale
teams spelen beperkt tot maxi
maal een half jaar. Dan moet
er dus wel het een en ander
van de kalender geschrapt
worden. Er moet een goede
mix gevonden worden tussen
het clubgebeuren, de nationa-
le-teambelangen en ook het
populaire beach-volleybal. Het
is eigenlijk net een wodka-le-
mon met een schepje suiker
erin. Alleen in de juiste pro
porties is die mix te drinken.
Op dit moment denken nog te
veel mensen alleen maar in
wodka of alleen maar in le
mon. Dat is dus een slechte
zaak".
Velasco blijft echter optimis
tisch. „De sport ontwikkelt
zich razendsnel. FIVB-voorzit-
ter Acosta heeft een mentali
teitsverandering op gang ge
bracht. Volleybal is meer
spektakel geworden en daar
moet hij de komende jaren
heel zorgzaam mee omsprin
gen. Acosta zal alles goed in de
hand moeten houden en
moeten waken voor de juiste
mix. De wereldsport volleybal
hoeft namelijk geen andere
sporten, zoals voetbal, te imite
ren, maar .slechts te bestude
ren. Volleybal zal zijn eigen
wegen moeten vinden om ver
der te verbeteren. Daarnaast is
voetbal geen sport, maar een
religie. Daar gelden andere
Blikvangers
Ruben Acosta respecteert de
mening van Julio Velasco wel
degelijk. „Want we moeten de
competities in alle landen van
de wereld zo sterk mogelijk
houden. Dat ben ik dus hele
maal met hem eens",, luidde de
reactie van de Mexicaan. „Ik
ben de laatste om de competi
ties te gaan uithollen. Maar op
internationaal gebied blijven
de nationale teams uiteraard
wel de blikvangers van de we
reldsport volleybal".
Vanuit Nederlands oogpunt
ageert tefchnisch directeur Pe
ter Murphy van de NeVoBo
wat feller op de klaagzang van
de Italiaanse bondscoach. „Ve
lasco heeft gemakkelijk praten
met zulke rijke clubs en zoveel
kwaliteit in de teams. Logisch
dat de Italianen beter worden
als ze naast en tegen een
Karch Kiraly in het veld
staan. Voor Nederland is het
echter een sprookje. De com
petitie kan alleen maar sterker
worden op semi-professionele
basis en dus met het inbrengen
van erg veel geld. En dan
nog.... wat presteert Olympus-
/Sneek, dat toch twintig uur
in de week traint, nu in Euro
pa. Ze moeten steeds uitkijken
niet al in een vroeg stadium
uit de Europa Cup gewipt te
worden. Nee, de historie geeft
de bond gewoon gelijk. Het nu
gehanteerde systeem met alle
internationals uit de competi
tie is de enige oplossing. Laat
je het spul in de winter weer
los, dan gaan ze zich toch weer
concentreren in één of twee
clubs bij de beste trainers. Dan
schieten we dus niets op. En
naar Italië kunnen ze vast en
zeker ook niet uitwijken. Daar
komen slechts de allerbesten
en maar 24 buitenlanders aan
de bak. De gemiddelde Neder
landse international kan het
daar wel vergeten. De resulta
ten, die de afgelopen jaren be
haald zijn, geven ons gewoon
gelijk".
Wel wil Murphy meegaan in
de oproep van Velasco om
meer tijd en geld in de jeugdo
pleiding te investeren. „Maar
zie maar eens een sponsor te
vinden. Dat is niet simpel. Dus
zullen we mee moeten met de
trend, dat vplleyballers op
steeds jongere leeftijd aan de
wereldtop komen. Italië en
Brazilië hebben bijvoorbeeld al
jongens van zo'n twintig jaar
oud in de basis staan."
RONALD WOUDENBERG
