Harrison Ford in
de beklaagdenbank
Rien ne va plu
heeft the
niets te bieden
Acteurs van Zeg 'ns Aaa willen scoren in theater
Meesters
uit^merik
Haarscherpe thriller uit
de wereld van het recht
PREMIERE MORGEN IN LEIDSE SCHOUWBURG
Hollani
KUNST/RTV/FILM
ËoidóeSouttMit
VRIJDAG 26 OKTOBER 1990 PAGÏ
PRESUMED INNOCENCE
LIDO/STUDIO LEIDEN: 'Presumed
innocence' met Harrison Ford, Brian
Dennehy, Raul Julia en Greta Scac-
chi. Naar het boek van Scott Turow.
Geproduceerd door Sydney Pollack
en Mark Rosenberg. Scenario: Frank
Pierson. Regie: Alan J.Pakula.
'Presumed innocence' wordt
vergezeld van een boodschap
aan de pers om toch maar
vooral niet het slot te verra
den. Nu moet een recensent
een wel erge sadist zijn om dat
te doen, maar verraad van dat
slot zet de werking van de
voortreffelijke thriller van re
gisseur Alan Pakula inderdaad
op wel heel losse schroeven.
Die werking is gebaseerd op
echt tot de allerlaatste minuut
blijvende vraagtekens rond
openbare aanklager Rusty Sa-
bich: Heeft hij dan toch zijn
vrouwelijke collega Caroline
Polhemus, met wie hij een on
bevredigend geëindigde over
spelverhouding had, ver
moord?
Wie de bestseller van Scott
Turow, waarop Pakula's film
is gebaseerd, al heeft gelezen,
weet waarom het gaat. Niet al
leen om die knap gecompo
neerde thriller, maar ook om
een aantal scherpe psychologi
sche portretten. En vooral om
een beeld van de zwakten van
een (Amerikaans) rechts
systeem, om de machinaties
achter de schermen van dat
recht. Assistent van de open
bare aanklager Rusty Sabich
(Harrison Ford) krijgt de
moord op te lossen op zijn
mooie vrouwelijke collega om
dat zijn baas zich vooral moet
inspannen voor zijn herver
kiezingscampagne. Sabich
durft niet te bekennen dat hii
een verhouding heeft gehad
met de ambitieuze vermoorde.
Hij houdt informatie achter,
wist eigen sporen uit, maar
ontdekt tegelijkertijd dat er
een schaduwonderzoek naar
die moord plaatsvindt. Dat
wordt geleid door tegenstan
ders bij de rechtbank, die ho
pen de verkiezingen plus de
Harrison Ford als openbare aanklager Rusty Sabich: knappe rol
in een wolk van schuldgevoel.
functie van openbare aankla
ger te winnen. Zij vinden
steeds meer sporen die in de
richting van Sabich wijzen:
een glas met ziin vingeraf
drukken op de plaats van de
misdaad doet de deur dicht.
Dus wordt de openbare aan
klager aangeklaagd.
Wat er dan volgt is voor ze
ventig procent een zogenaamd
'courtroom'-drama.een 'Perry
Mason', maar dan wel op hoog
niveau, waarin aanklager, ge
tuigen, verdediger en rechter
het woord als ontleedmes ge
bruiken. Perfect, spannend er)
geloofwaardig gebracht, waar
bij regisseur Pakula ervoor
zorgt met flasbacks en andere
beelden van buiten die rechts
zaal de zaak ook visueel pittig
te houden. Harrison Ford zet
Sabich knap en ingehouden
neer, met zijn schuldgevoel als
een donkere wolk voortdu
rend zichtbaar boven zich. Bri
an Dennehy (zijn baas) is een
acteur zoals Lee J.Cobb ooit
was, politieman of boef, altijd
goed. Greta Scacchi mag in
flashbacks de bloedambitieuze
juriste Polhemus een verleide
lijke 'femme fatale' laten zijn,
er is ironisóhe mooie rechter-
rol van de zwarte acteur Paul
Winfield en Raul Julia is de
meer dan levensgrote advocaat
ten voeten uit. De vragen en
de spanning blijven tot het
laatst: is Harrison Ford slacht
offer van politieke ambities
van zijn tegenstanders, is er
met bewijzen gesjoemeld, of is
hij inderdaad schuldig.
Pakula filmt het zorgvuldig en
zorgzaam. Maar vooral scena
rioschrijver Frank Pierson
moet een klus van jewelste
hebben gehad aan zijn bewer
king van Turows boek. Dat is
voortreffelijk geschreven,
Links: Raul
Julia als
advocaat in de
auto met
beklaagde
Harrison Ford.
complex in z'n ontleding van
ambities, zwakten, trouw en
ontrouw. 'Presumed innocen-
se' moet simplifiëren, rollen
andere accenten geven, wegs
nijden. Maar wat er overblijft
is. een haarscherpe, ironische
en uiterst boeiende thriller uit
de wereld van het Amerikaan
se recht.
BERT JANSMA
JEL
Optreden door Rien ne va plus met
Rieany Jansen, Ernst Jansz (piano),
en Jan Hendriks (gitaar). Gehoord
op 25 oktober in de Leidse Schouw
burg.
De Nederlandse muziekwereld
keek met spanning uit naar de
comeback van de twee ex-
„Doe Maar"-leden Ernst Jansz
en Jan Hendriks. Sinds de op
heffing in 1983 van hun des
tijds immens populaire band
was er weinig meer van hen
vernomen. Samen met zange
res Rieany Janssen presen
teerden zij zich gisteravond in
de Leidse Schouwburg voor
het eerst officieel met hun
nieuwe formatie Rien ne va
plus aan het publiek. Hetzelfde
programma zal nog in diverse
kleine theaters te horen zijn in
dit seizoen.
De popmuziek hebben Jansz
en Hendriks gelaten voor wat
zij is. Als leidraad voor het op
treden was namelijk de mu
ziek uit de jaren tussen de
twee wereldoorlogen gekozen,
de periode waarin de popmu
ziek haar wortels heeft.
Rien ne va plus heeft in haar
repertoire het accent gelegd op
de blues met nummers als
„Lady Maybe", „Blue mor
ning" en „Memory Lane".
Daarnaast waren er uitstapjes
naar de bebop, de boogie
woogie en wat ik maar „The
singing detective"-muziek zal
noemen, met nu bekende
songs als „Don't fence me in",
„Blues in the night" en „Paper
doll".
Muzikaal was het allemaal wel
in orde, al had er zeker voor
de pauze wel wat meer varia
tie in het programma mogen
zitten. Afgezien van enkele
verkeerde inzetten aan het be
gin van de avond zong Rieany
Jansen naar behoren. Haar
stem heeft geen groot bereik,
maar wel genoeg body in de
laagte en dat is voor het genre
waarin Rien ne va pliL
beweegt natuurlijk var
belang. Jan Hendriks op
taar en Ernst Jansz, i
woordelijk voor het mei
van de prachtige arranf T
ten, zorgden voor een*
kere begeleiding.
Het optreden miste ech
heel wezenlijk element
slaagd genoemd te moge
den: uitstraling. Vooral
gie is daar debet aan.
traal heeft Rien ne v
niets te bieden en hoojjg',
als er niets veranderd,
thuis in een nachtclub
schien beter nog in een
Als zangeres moet
Janssen het geheel drag c'é,
mist echter (nog?) de
persoonlijkheid. Zij
zich onwennig op het pn
en had zichtbaar moe
niet in de microfoon _F
verward te raken. Ernsicz
en Jan Hendriks voeldi
op het voor hen nieuw |_4
um ook nog allerminst BF
element, zij wisten e\ T1
het publiek aan zich te
Het einde van het opfr
was ronduit gênant, L-t
Janssen was het podium L4
gegaan en Ernst Jansz
Hendriks eindigden w l-
mee begonnen warei
nummer „Rien ne va pli
afloop gingen zij af zon*
plaus. Het publiek hi
goed in de gaten dat h*
lopen was. Een treffend
tje van een falende regif,ni
is toch niet zo moeilijk
bedenken dat je moet
ten met een swingend
mer, liefst met zanger10
kunt een optreden niet(,6
een nachtkaars tot zijnL
laten komen. De zaaJhe
Rien ne va plus, ook al w«
manier waarop verre v
thousiast, nog net tot e*
gift te bewegen, zodat d
men in ieder geval nog
podium konden worden
reikt.
PETER VAN
RS
'zijn
I C1
LEIDEN/HARDENBERG
„Nog een paar dagen
dagen", verzucht Hans
Cornelissen, als hij de foy
er van cultureel centrum
'De Voorveghter' in Har-
denberg binnenstapt en
neerploft in een stoel. De
acteur doelt dan op de elf
dagen die hem, Kiki Clas-
sen en Johan Ooms nog
scheiden van de première
van het stuk 'Scoren'.
Morgen beleeft het stuk
waarmee de zangeres Ma
donna haar debuut op
Broadway maakte, de Ne
derlandse première in de
Leidse Schouwburg. Tot
eind april volgt een toer-
nee door Nederland en
Vlaanderen.
In het splinternieuwe Harden-
bergse theater hadden de afge
lopen week de laatste voorbe
reidingen plaats.
Onder leiding van regisseur
Willem van de Sande Back-
huyzen zetten Hans Cornelis
sen, Kiki Classen en Johan
Ooms de puntjes op de 'i'. Vier
dagen hard werken, heet het.
Tijd voor een afspraak is er
nauwelijks. Het tijdstip van
het gesprek wordt dan ook
twee keer verschoven. Uitein
delijk lukt het toch. Als Hans
Cornelissen vanuit de theater
zaal de foyer van 'De Voor
veghter' binnenstapt, bestelt
hij snel een broodje kaas.
„Ik kan tussendoor wel even
een broodje naar binnen wer
ken?', vraagt hij, zich onder
tussen verontschuldigend dat
de afspraak zo moeilijk tot
stand is gekomen. De door de
televisieserie 'Zeg 'ns Aaa' be
kend geworden acteur ver
volgt: „Zo kort voor de try-
outs is het een gekkenboel.
Het komt er nu op aan'. De in
middels aangeschoven Kiki
Classen (ook al Zeg 'ns Aaa)
en Johan Ooms beamen dat.
Hans Cornelissen is niet meer
te zien in de populaire serie.
Hij concentreert zich weer
volledig op het toneel. Corne
lissen was acht jaar de 'dok-
terszoon Gert-Jan'. Twee jaar
geleden zette hij er een punt
achter.
Verveelde het?
Cornelissen: „Absoluut niet.
Het is een hele fijne tijd ge
weest. Acht jaar dubbelop
werken is ook wel te doen.
Maar,op een gegeven moment
besluit je toch om er mee te
stoppen. Alleen op het toneel
staan is na zo'n lange tijd ook
wel weer eens prettig".
De 'acteur zal zich tot medio
volgend jaar nagenoeg beper
ken tot 'Scoren'. Toch hoeft
het televisiepubliek hem niet
volledig te missen. Cornelissen
speelt enkele gastrollen in de
series 'Spijkerhoek' en 'Me
disch Centrum West'.
Kiki Classen daarentegen
maakt nu kennis met het
drukke 'dubbelleven'. „Het zal
inderdaad keihard werken
zijn. Overdag bezig met opna
men voor de televisieserie en
dan 's avonds het theater in",
beschrijft de actrice haar da
gindeling.
Toeval
Johan Ooms, de door de wol
geverfde theateracteur, zal ook
af en toe in 'Zeg 'ns Aaa' ver
schijnen. Hij speelt een paar
gastrollen in de serie. Verder
concentreert hij zich, evenals
Hans Cornelissen, volledig op
'Scoren'.
Het drietal stond nog niet
eerder samen in het theater.
ADVERTENTIE
Hans Cornelissen
De cast is bij elkaar gebracht
door regisseur Willem van de
Sande Backhuyzen, nadat
Hans Cornelissen in het bezit
kwam van het door de Ameri
kaan David Mamet geschre
ven stuk.
„Ik kreeg het bij toeval in
handen. Een vriend van Ellen
Vogel had het gezien in de
Verenigde Staten en belde mij
erover. Vervolgens ben ik
naar producent Ton Bakker
gestapt. Zo is het balletje aan
het rollen geraakt", vertelt
Hans Cornelissen. De cast is
niet op zijn voorspraak samen
gesteld. „Leuk dat je dat mis
schien denkt, maar in die posi
tie verkeer ik nog niet".
'Scoren', dat zich afspeelt ach
ter de schermen van de film
wereld, spreekt Cornelissen
enorm aan. Dat geldt ook voor
Kiki Classen en Johan Ooms.
Ooms: „Ik was er direct weg
van. Het is een hedendaags
stuk, dat nog warm is". De ac
teur, die enkele jaren geleden
Louis Davids fantastisch neer
zette in de gelijknamige musi
cal, vervolgt met: „Het is ook
één van de weinige beschikba
re nieuwe stukken".
Kiki Classen, na het lezen van
de rol van het meisje: „Het is
een enige rol. Daar heb ik uit
sluitend opgelet. Niet zozeer
op de andere rollen. Je kijkt
naar hetgeen voor jezelf is be
stemd".
Apart
De acteurs zijn eensgezind in
hun mening over 'Scoren', dat
als oorspronkelijke titel 'Speed
the plow' meekreeg. Hans
Cornelissen als vertolker van
die mening: „Het is apart. Er
wordt op een bijzondere ma
nier met taal omgegaan".
Johan Ooms: „Vooral korte
zinnen. Het publiek moet goed
luisteren. De mensen die het
stuk komen bekijken, zullen
zich steeds afvragen: heb ik
dat wel juist gehoord? Het is
onvoorspelbaar. Er zit span
ning in iedere conversatie'.
Van de acteurs vergt dat con
centratie. Hans Cornelissen
daarover: „Het is niet een
FOTO: Dijk
tekst waarop je kunt str
Automatismen ontbreke
Brengt dat extra pro n
met zich mee?
Hans Cornelissen: „Hef1'
gevolgen voor de leertic
is langer. En steeds maa
stom teksten zitten st a
Soms zijn het zelfs kreti A
gaat ook in een heel ho<
po. Af en toe lijkt een r;
op een flipperkast. Daj,
kent dat we elkaar he<z
moeten aanvoelen".
De vier repetitiedagen i
denberg zijn daarvoor b
Regisseur Willem van
de Backhuyzen: „Hel
groeit in deze dagen v I
kale repetitielokaal n^
warmte van een theafl
Het is voor iedereen h
spannend. Niet alleen
acteurs, maar ook voor I
dewerkers achter de
men. Nu kan niets mei
het toeval worden overg
Binnenkort gaat het doel
nitief op".
COR VAN DALEN
ADVERTENTIEj
53 schilders, met 68 wd
Uil 32 musea en
6 particuliere collecties.
Mauritshuis, Plein 29, |j
Den Hoog. Uitzonderlijke
expositie, t/m 13 jonuoj
Elke dog von tien tot zeg
Do/vrij tot 21 uur. I
(otologus, achtergronden
video-presentotie.
Koorten oon het museuri
bij de WV-bespreekburej
Even thuis,
in het Mauritshuf
