Raad voor de Kunst
wil vereenvoudiging
kunstsubsidiëring
Politie geeft zoeken
op gestolen Van Goghs
EcidócSomotit
Toneelgroep Amsterdam
schrapt voorstellingen
Slot Wetterstein'
Graficus Dirk van Gelder overleden
Dolf Brouwers voelt zich misbruikt als stripfiguur
Mary Dresselhuys schittert
in valseHar old en Maude
KUNST/RTV
DINSDAG 16 OKTOBER 1990 PAGINjT
AMSTERDAM De Toneelgroep Amsterdam heeft de voor
stellingen van 'Slot Wetterstein' van Frank Wedekind afgelast
omdat de kwaliteit niet voldoende is gewaarborgd, zo heeft een
woordvoerster gisteren bekendgemaakt. De première in de regie
van Sam Bogarts zou vanavond plaats hebben in de Amsterdam
se Stadsschouwburg. Wellicht dat het stuk over enkele maanden
wel wordt uitgebracht. De geplande reisvoorstellingen in de pe
riode tot en met 22 dember worden zoveel mogelijk vervangen
door 'Mijn diner met André en/of 'Sumbo N.V.', dat vorige
week in première ging. Het is de tweede keer dat de Toneel
groep Amsterdam een voorstelling vlak voor de première afge
last. Vorig jaar betrof dat een project van Jan Ritsema.
DEN HAAG In zijn geboorteplaats
Scheveningen is maandag op 83-jarige
leeftijd de tekenaar en graficus Dirk
van Gelder overleden. Zijn familie
heeft dat dinsdag meegedeeld.
Van Gelder was lid van de Raad voor de
Kunst, gaf vanaf 1952 tot aan zijn pensione
ring in 1972 les aan de Koninklijke Acade
mie van Beeldende Kunsten in Den Haag
en publiceerde in 1976 een monografie van
de Franse graficus Rudolphe Bresdin (1822-
1885). Van Gelder ontwierp ook postzegels
voor de PTT en in 1953 won hij met zijn
ontwerp voor een zegel een internationale
prijsvraag van de Verenigde Naties. Van
Gelder, die in zijn jeugd wel tekenlessen
volgde maar als graficus autodidact was,
had altijd veel belangstelling voor de natuur
en in het bijzonder voor de flora. In het be
gin van de jaren dertig bestudeerde hij met
name landschappen op Texel en in Italië
(Toscane en Sicilië). In 1938 vestigde hij zich
in Verre, waar hij 25 jaar zou blijven wonen
en werken. Van Gelder begon in die jaren
steeds meer gebruik te maken van de hout
gravure. Veel bekendheid kreeg hij door
zijn illustraties van De Mei van Gorter in
opdracht van de bibliofiele stichting De
Roos. Belangrijke overzichtstentoonstellin
gen van het werk van Van Geldèr vonden
in 1976 plaats in het Rijksmuseum Vincent
van Gogh en in 1987 in het Haags Gemeen
temuseum.
Bob Dylan treedt op voor
militaire cadetten VS
WEST POINT Honderden Ameri
kaanse cadetten in uniform hebben
zaterdag met Bob Dylan diens anti-
oorlogssong „Blowin' in the Wind"
gezongen, nota bene tijdens een con
cert bij de Amerikaanse Militaire
Academie in West Point. Dylan
schreef de song drie decennia terug.
Het was voor het eerst dat hij optrad
in West Point. „Ik zit hier al vier jaar
en dit is het mooiste wat ik hier heb
meegemaakt," zei ouderejaars Steven
Cavioli. „Het wil wat zeggen als je ca
detten los kunt maken en Bob Dylan
heeft het vanavond voor elkaar ge
kregen. Wij zijn het politiek niet met
Dylan eens. Maar dat zetten'we opzij
en we genieten alleen van de mu-
VPRO-programma
onderscheiden
HILVERSUM Het pro-
gramma 'Het heelal van Jan
Hendrik Oort' van Tom Ver
heul is op het internationale
festival voor de wetenschappe
lijke film in Parijs onderschei
den met de speciale juryprijs.
Dit heeft de VPRO meege
deeld. Het gaat om een afleve
ring uit De Profs, een vijfdeli
ge serie portretten van Neder
landse wetenschappers met in
ternationale faam. De prijs
werd onder meer toegekend
omdat „de film op uitstekende
wijze zowel de genialiteit als
ook de eenvoud van professor
Oort tekent."
DEN HAAG De Raad
voor de Kunst wil de sub
sidieregeling voor eenma
lige kunstprojecten ver
eenvoudigen. Om dit te
verwezenlijken moeten
particuliere fondsen en
kunstinstellingen de be
voegdheid krijgen zelf
standig subsidies (project
subsidies) toe te kennen,
dus zonder directe be
moeienis van het ministe
rie van WVC en de Raad.
Dit staat in het vandaag gepu
bliceerde beleidsadvies 'De bo
men en het bos' van de Raad
aan cultuurminister D'Ancona
Fondsen en instellingen kun
nen sneller reageren op subsi
die-aanvragen dan de Raad
voor de Kunst of het ministe
rie. Voor subsidie-aanvragers
is het daarom aantrekkelijker
zich tot een fonds of instelling
te wenden. Bij de toekenning
van subsidies voor eenmalige
projecten (hooguit" voor een
jaar) wordt voornamelijk reke
ning gehouden met de artistie
ke kwaliteit. Daar moet dan
ook primair de aandacht op
worden gericht, aldus de Raad.
En de beste garantie daarvoor
is de kwaliteit te laten beoor
delen door kenners en liefheb
bers van de kunstsector waar
toe het project behoort. Zo
kunnen bij voorbeeld toneel
kenners erj liefhebbers het
beste beoordelen of een toneel
project al dan voldoet aan be
paalde artistieke kwaliteitsei
sen. De subsidie-toekenners
krijgen echter niet helemaal
de vrije hand. Zij moeten zich
houden aan de criteria in het
kunstenplan, dat WVC eens in
de vier jaar opstelt op advies
van de Raad voor de Kunst.
Dit biedt de overheid de mo
gelijkheid te controleren of de
betrokken instelling of fonds
bij het opstellen en uitvoeren
van een eigen projectenbeleid
wel voldoende rekening houdt
met ontwikkelingen elders in
de eigen sector. Fondsen en
instellingen kunnen in tegen
stelling tot de Raad en WVC
ook zelf initiatieven nemen en
kunstactiviteiten stimuleren.
En omdat zij dichter bij de
praktijk staan en minder bu
reaucratisch georganiseerd
zijn, kunnen zij ook sneller en
flexibeler inspelen op de wis
selende behoeften en verande
ringen in de eigen kunstsector.
Welke kunstinstellingen en
fondsen zich met de project-
subsidiëring moeten bezighou
den, laat de Raad in het mid
den. Er moet wel zoveel moge
lijk gebruik gemaakt worden
van bestaande "instellingen en
voorzieningen.
„Bij een onnodige toename
van het aantal intermediaire
kunstinstellingen is niemand
gebaat. Dat zou juist strijdig
zijn met het streven naar ver
eenvoudiging", aldus de Raad.
Ook pleit hij voor een pluri
forme uitwerking van het
voorstel met het oog op dé
verschillen tussen de kunstdis
ciplines, dè bestaande infra
structuur en de specifieke be
hoeftes.
Theater
Zo acht de Raad het mogelijk
dat de gesubsidieerde theater
werkplaatsen zich ook gaan
bezighouden met projectsubsi
diëring. De instelling krijgt
dan een bepaald projectbudget,
dat onder verantwoordelijk
heid van de artistieke leiding
kan worden besteed. Gesubsi
dieerde theatergezelschappen
en theatervoorzieningen
(schouwburgen enzovoorts)
zouden dat ook kunnen doen.
De Raad vindt overigens so
wieso dat deze instellingen,
ook al krijgen zij geen extra
subsidie, meer zouden moeten
doen voor eenmalige theater
projecten. Ze zouden bijvoor
beeld facilitaire hulp kunnen
bieden. Toch is het niet denk
beeldig dat bepaalde initiatie
ven alsnog tussen wal en schip
geraken omdat de artistieke
leiders van de theaterinstellin
gen, die hun eigen beleidsvrij
heid behouden, er geen brood
in zien. Daarvoor zou dan een
speciale voorziening moeten
komen, een zelfstandig fonds
voor theaterprojecten. Met het
oog op de doelmatigheid zou
het zelfs nog beter zijn om één
fonds op te richten voor alle
podiumkunsten, dus ook voor
de danskunst. Voor de muziek
doet de Raad nog geen concre
te voorstellen. Maar bij een ge
faseerde invoering van de
nieuwe subsidiestructuur, zoals
hij voorstaat, zou het mogelijk
zijn een breed muziekfonds
met verschillende afdelingen
voor de afzonderlijke genres
op te richten.
Het is de bedoeling om de sub
sidieregelingen voor literaire
boekuitgaven, tijdschriften en
de regelingen voor kinder- en
jeugdboeken orider te brengen
in het Literair Produktiefonds,
dat op 1 januari volgend jaar
van start gaat. Op dat moment
heeft WVC en de Raad er
geen directe bemoeienis meer
mee. Dat geldt echter niet
voor de subsidie-verzoeken
voor literaire manifestaties.
Beeldende kunst
Een groot deel van de mani
festaties op het gebied van de
beeldende kunsten waarvoor
een eenmalige subsidie wordt
gevraagd zijn vooral van re
gionale betekenis. Daarom
zou, aldus de Raad overwogen
kunnen worden om de lagere
overheden de bevoegdheid te
geven zelfstandig het geld te
besteden dat hiervoor beschik
baar. De Raad wil daarentegen
voorlopig de huidige regeling
voor de subsidiëring van
vormgevings-en bouwkunst
projecten handhaven. Dit
houdt in dat de Raad adviseert
en het ministerie van WVC
het subsidieverzoek honoreert.
Voor het opdrachtenbeleid op
het gebied van de beeldende
kunst tenslotte wordt een spe
ciaal fonds opgericht.
Dolf Brouwers was ook zelf aanwezig om zijn belangen te verdedigen.
HAARLEM „Mijn hele
leven lang wordt ik al
misbruikt door iedereen.
Dat gaat nu nog door in
de stripboeken van Sjef
van Oekel". Artiest Dolf
Brouwers bleef zich gis
termiddag tijdens een zit
ting van de Haarlemse
rechtbank zichtbaar op
winden.
Aan de orde waren de monde
linge pleidooien in de rechts
zaak die Brouwers heeft aan
gespannen tegen de makers-
van de Sjef van Oekel strip
boeken: tekstschrijver Wim T.
Schippers, tekenaar Theo van
den Boogaard en VNU-dochte-
ruitgeverij Oberon BV. Brou
wers eist bijna 5,5 ton aan au
teursrechten uit die strips.
Volgens de advocaat van
Brouwers, mr. R.E.P. de Ra-
nitz, heeft de 78-jarige artiest
er grote problemen mee dat
zijn persoon wordt geëxploi
teerd als stripfiguur. Hij zou
dagelijks worden geconfron-,
teerd met de belevenissen van
Sjef van Oekel in de strips.
„De heer Brouwers wenst niet
in verband te worden gebracht
met kinderseks en opblaaspop
pen", aldup de advocaat.
De Ranitz stelde verder dat
Brouwers ook een commer
cieel belang heeft in zijn eigen
persoon. De makers van de
Van Oekel-strips maken vol
gens hem inbreuk op het per
soonlijkheids- en portretrecht
van de artiest.
Brouwers is volgens zijn raads
man geen „gehaaide'' commer
ciële entertainer" die zichzelf
goed kan verdedigen. „Het is
een man die naïef in het leven
staat. De hele situatie heeft
hem veel leed berokkend".
De makers van de Van Oekel-
strips beroepen zich vooral op
een overeenkomst uit 1974,
waarin Brouwers alle rechten
op de figuur Sjef van Oekel
overdraagt aan Wim T. Schip
pers. In die periode floreerde
Brouwers als Van Oekel in
een serie shows bij de VPRO-
televisie.
De figuur Sjef van Oekel is ge
creëerd en vorm gegeven door
Wim T. Schippers, zo betoogde
diens raadsman, mr. H.J.M.
Boukema. „Nadien heeft Brou
wers die rol niet meer kunnen
loslaten. Hij heeft zich met de
figuur van Van Oekel geïden
tificeerd. Brouwers heeft de
typische kenmerken van Sjef
van Oekel overgenomen en
niet andersom".
Boukema voerde aan dat
Brouwers aanvankelijk erg in
genomen was met de stripal
bums. Hij hielp zelfs mee de
boeken te promoten door in
winkels handtekeningen te
plaatsen, aldus de advocaat die
de inspanningen van Brou
wers als „ongepaste hebberig
heid" betitelde.
De raadsman verbaasde zich
er verder over dat Brouwers
zich thans zo puriteins opstelt.
Boukema herinnerde de recht
bank eraan dat de artiest in
zijn VPRO-tijd er geen moeite
,mee had om zich tussen „blote
vrouwen te mengen".
De Haarlemse rechtbank wil
op 27 november met een von
nis komen.
John Lee Hooker
en Buddy Guy
onderscheiden
MEMPHIS Buddy Guy en
John Lee Hooker zijn het af
gelopen weekeinde in Memp
his in de Amerikaanse staat
Tennesee uitgeroepen tot res
pectievelijk beste blues-enter
tainer en -instrumentalist en
beste blueszanger en heden
daagse bluesartiest van het
jaar. Hookers' l.p. The Healer
werd uitgeroepen tot bluesal
bum van het jaar. Buddy Guy
kreeg ook de onderscheiding
voor de bluesband van het
jaar.
De onderscheidingen, Handys
geheten, naar de bluespionier
W.C. Handy, worden jaarlijks
toegekend door de Ameri
kaanse organisatie Blues
Foundation Inc.
John Lee Hooker
Fotomanifestatie
„Noorderlicht"
in Groningen
GRONINGEN 'Noorder-
licht' is cle naam van de foto
manifestatie die Groningen
in november fotografiestad
van Nederland" maakt.
Vooral fotografen uit het
noorden houden exposities
verspreid over ruim 50 loka-
ties in de stad. Dit heeft de
werkgroep 'Noorderlicht' be
kendgemaakt. Speciaal on
derdeel van de manifestatie
is de foto-tiendaagse die van
9 tot en met 18 november
duurt. Tijdens de tiendaagse
houden fotografen lezingen
over verschillende aspecten
van de fotografie.
Expositie Chinese gemeenschap
in Amsterdams Historisch Museum
AMSTERDAM In het Amsterdams Historisch Museum
(AHM) is van volgende week dinsdag tot en met 6 januari onder
de titel 'Dongfeng - Oostenwind' een expositie te zien over de
geschiedenis van de Chinezen in ons land. Fotograaf Cor Jaring
heeft speciaal voor deze gelegenheid het dagelijks bestaan van
de Chinese gemeenschap vastgelegd.
Het grootste deel van de Nederlandse Chinezen is van oorsprong
afkomstig uit Vietnam, Suriname of Indonesië. Daarnaast heeft
een aantal van hen wortels in China of Hongkong.
De eerste Chinezen kwamen omstreeks 1910 als zeelieden naar
ons land. In de jaren dertig was sprake van een tweede golf
werkloze zeelieden. De Chinese pindaman die aan de kost pro
beerde te komen door de verkoop van koeken, werd een bekend
verschijnsel in het straatbeeld.
Er wonen hier op dit moment naar schatting 45.000 tot 60.000
Chinezen, van wie de meesten in de ongeveer 2.000 restaurants
werken. Chinezen zijn echter ook te vinden in intellectuele be
roepen. Zij hebben zich weliswaar aangepast aan de Nederlandse
zeden en gewoonten, maar tegelijkertijd ook hun eigen cultuur
in ere hebben gehouden. De expositie kwam tot stand met steun
van het ministerie van cultuur (WVC), geeft een historisch en
hedendaags beeld van beide aspecten van het leven van de Chi
nese gemeenschap.
DEN BOSCH Het 25
man sterke recherche
team van de politie in
Den Bosch dat zich sinds
juni bezighield met een
onderzoek naar de diefstal
van drie schilderijen van
Vincent van Gogh uit het
Noordbrabants museum is
ontbonden, omdat het on
derzoek nauwelijks iets
heeft opgeleverd en er
geen vorderingen werden
gemaakt. Dit heeft de po
litie van Den Bosch mee-
Het team was al teruggebracht
tot drie personen. Inbrekers
verschaften zich op 28 juni
door het ingooien van een ruit
toegang tot het
Den Bosch en ontvreemdden
drie schilderijen van Van
Gogh. Van de daders is nog
geen spoor gevonden, noch
hebben de dieven losgeld ge
ëist, zoals bij een diefstal van
Van Goghs in 1988 gebeurde.
De enige aanwijzing waarover
het onderzoeksteam beschikte
was een stuk van de lijst van
een van de schilderijen, dat in
de struiken bij het museum
werd gevonden door een
vrouw die haar hond uitliet.
Wel zegt de politie met zeker
heid te hebben vastgesteld dat
bij de diefstal geen medewer
kers van het museum waren
betrokken. Vermoedens in die
richting waren ontstaan nadat
was gebleken dat de alarmin
stallatie van het museum in de
nacht van de diefstal overal
goed functioneerde, behalve in
de zaal waar de bewuste schil
derijen hingen.
De totale waarde van de drie
gestolen schilderijen wordt ge
schat op tussen de vijf en tien
miljoen gulden. Het gaat om
de werken „Zittende boeren
vrouw", „Gravende boeren
vrouw" en „Watermolen te
Gennep". Ofschoon de schilde
rijen tot de minder bekende
van Van Gogh behoren, is het
volgens de politie vrijwel on
mogelijk ze in de internationa
le kunsthandel aan de man te
brengen.
In december 1988 werd ver
geefs vijf miljoen gulden los
geld geeist voor drie andere
gestolen werken van Van
Gogh, waaronder het beroem
de „De aardappeleters". Toen
konden na enkele maanden de
daders worden gearresteerd en
werden de schilderijen terug
gevonden.
Harold en Maude van Colin Higgine.
Vertaling: Mary Dreaselhuys. Regie: -
Jo Dua. Decor en kostuums: Herman
van Elteren. Muziek: Ruud Bos. Ge
zien op 13 oktober in de Leidse
Schouwburg (première). Tournee.
Drieëntachtig is ze nu,
Mary Dresselhuys, ze staat
nog steeds op het podium
en het is mooi om te zien
hoe ze nog steeds boeit als
ze daarop verschijnt. In
Leiden speelde ze afgelo
pen zaterdag haar zo-en-
zoveelste première. Het
stuk dat ze daarvoor koos
vertaalde ze zelf. Ze speel
de het al eerder met Huub
Stapel, heb ik me laten
vertellen.
Harold en Maude is een stuk
vol vals sentiment met als eniy
ge verdienste het feit dat de
hoofdrol op het lijf is geschre-
ven van La Dresselhuys. Ze
kan schitteren als de eigenge
reide en ondogmatische gra
vin, die zich bekommert om
alles wat onderbedeeld en be
lemmerd wordt.
Ze laat kanaries los uit hun
kooitjes, heeft een bevrijde
zeehond in haar bad en voert
de vogels buiten met een spe
ciale katapult. Ze pikt auto's
als dat nodig is en wie er wat
van zegt verwijt ze een onge
zonde bezitsdrang. Je levens
weg moet een danspad zijn, is
haar devies.
Tegenover haar staat Harold,
een morbide knutselaar. Hij
heeft op allerlei inventieve
manieren zelfmoord en ver-
ïinkingen in scène gezet:
hangen, schieten, hakken, ste
ken, niets is hem te dol. En al
tijd zo echt mogelijk nage
speeld, met veel bloed. Hij
moet niets hebben van de
meisjes van het huwelijksbu
reau, maar wordt verliefd op
de bijna tachtigjarige Maude,
die hem leert zingen en dan-
De grand-guignolobsessie van
Harold is alleen ingegeven
door effectbejag. Hij wordt
nooit een mens. Dirk Zeelen-
berg doet zijn best en speelt
hem als een aandoenlijk watje.
Hij heeft iets, maar wie zonder
ironie steeds zinnen moet zeg
gen als 'Kijk eens, wat een
sterrenhemel, hè?' is bij voor
baat verloren. Als hij een trek
je van Maude's stickie neemt,
spreekt hij 'Ik bezwijk ineens
voor alle ondeugden Zonder
dat daar overigens iets op
volgt.
Stuitend is het valse sentiment
in het stuk. De kitschmuziek
van Ruud Bos sluit daar per
fect bij aan. Het stuk hangt
van de cliché's aan elkaar.
Geen middel om de levenslus
tigheid van Maude te bena
drukken blijft onbenut, zelfs
het concentratiekamp niet.
Jammer dat je door zo'n stuk
heen moet om Mary Dressel
huys te zien spelen, maar de
oude dame schijnt het zo te
willen.
DICK VAN TEYLINGEN
door René de Cocq
RTL4 draa
rollen om
v'E
Het blijft vermakelijk te
hoe men zich in Hilversun T,
alle bochten wringt om «i
maar vooral zo plat mogel
televisie te maken, een
van televisie waarmee
hoopt 'het gewone volk'
zich te binden, dat, zo vi
men, anders massaal op 4
stemt.
En juist als op Nederland 2 I
absolute dieptepunt van put
heid bereikt wordt bij Jan L de
fer ink en Linda de Mol (de n.
toning van die gruwelijke h ir«
video's waarin ambitieuze 11
ders hun kinderen omwille er
de camera een bal in het st
zicht gooien, en weerloze j r
ters ruggelings uit hun b
geduwd worden, u weet wel
alles onder grote studiohil
teit) besteedt uitgerekend R
een hele zondagavond aann
behandeling van het th
'coma', door middel van e
perfecte (qua inhoud en U
documentaire van Mil 1
Praal en een zinnig vrageni
tje in de studio onder lek
van Jaap van Meekren.
koord, ik begrijp het: dit
serieuze televisie mag eigei
helemaal niet van program
directeur Ruud Hendriks,
liet zich onlangs in een Vrij
derland-interview daar
heel beslist over uit: actual
is voor hem een vies woordp
als het volk bloemkolen
krijgt het bloemkolen. Dus
deze coma-avond zal in
RTL4-kantoren wel het me^0
tafel zijn geweest.
Maar: het programma is er
gekomen, en dat geeft e
hoop. Misschien worden de n
len ooit nog eens omgedn
dan komen de spelletjes,
soap-opera's en de vederli
actualiteitenshows op de Ne'
landen 1 en 2, en schakelei
voor televisie van enige im
tantie over naar Nederland
RTL4.
Een grapje, natuurlijk, n10
wie had een jaar geleden
ven voorspellen dat het
schreeuw van RTL Ver on
nog eens een thema-avond i
een probleem qls coma zou
leveren waarvoor geen en
ordentelijke Hilversumse
grammamaker zich zou hoi e
te generen? En het percen n
spelletjes op 1 en 2 is inmid n
al zó hoog, dat het grapje oo
dit opzicht een wel heel en
ge ondertoon krijgt. En 'Si
Barbara' draait al sinds bt
deze maand bij de ATV-om
pen, die overigens in hun aff
gantie gewoon ergens me
tweehonderdzoveelste af.
ring begonnen. Kon dat
vanaf aflevering één? Nee,
ken ze, die eerste series u
niet beschikbaar voor Eur
Net of ze niet weten dat die
degelijk in Europa zijn ui
zonden, te weten bij RTL 1
de Duitse satellietzender, al
zoenen lang, en dat veel Nei
landse kijkers dat best we te
De aardigste televisie van
afgelopen week werd ons o\
gens zaterdagavond laat th
bezorgd door de AVRO
thans: de A VRO heeft zich
vaardig genoeg getoond o/ïiN
zesdelige serie 'Dat vind ik
mooi' aan te kopen en ui
zenden. Op zichzelf heeft de
houd hiervan niks met wi e
zuil ook te maken: de mal
hadden het reeksje net zo
kunnen slijten aan VA
NCRV, IKON, TROS of R
Hoe dan ook: het levert eei
gelijk ontroerend en fase
rend kijkje op in een aantal
derlandse interieurs, in
eerste editie allemaal gesitut
in het (nog) beeldschone
derzeevissersdorp Durgeri
onder de rook van Amsterd
Falkenburg treedt binnen
een huisje, vraagt de be wc
of bewoonster waarom juist
dingen aan de muur hangen
er hangen, en wij kijken
luisteren mee: hier komt de
levisie zó dicht op je huid
het bijna is of je gewoon i
zelf staat, bij die aardige re
sen in de kamer.
En ze vertellen zonder aa
ling of hapering (enorme
dienste van Falkenburg,
kennelijk een fantastische
ruststellende uitstraling h
die ver uitgaat boven de
woonlijk verstarrende aan
zigheid van camera en mil
foon) over wat hen boeit in
wandversiering of dat hl
werkje, en waar al die tuin
bouters vandaan komen.
Het gaat nergens over nati
lijk, maar dat hoeft ook
niet: we hebben hier even
aan het echte leven van
sen die we niet persoonlijk 1
nen maar ons in enkele sei
den tijd al vertrouwd zijn.
