Leven geblesseerde profs in
het teken van onzekerheden
f
ans Brugman twijfelt over toekomst military
oetballerlei
Doel
-RT
Qmó-mOowuvnt
ZATERDAG 13 OKTOBER 1990 PAGINA 11
zie
"metsovnaar Glasgow Rangers
*01\OW De Sovjetrus Olet Koeznetsov heeft een contract
Q1d bij Glasgow Rangers. De 27-jarige international, hij
j wijf tig keer uit voor de nationale ploeg, kwam een ver-
)7fj voor de duur van vijf jaar overeen. Met de transfer van
Qpov. die overkomt van de nieuwe landskampioen Dyna-
v, is een bedrag van een miljoen pond sterling (circa 3,4
1'guldengemoeid. De verdediger zal vandaag met de
5I zijn debuut maken tegen St. Mirren. Koeznetsov stond
ie belangstelling bij clubs uit Italië en Frankrijk. „Ik heb
-7lbotland gekozen omdat het voetbal mij daar als verdedi-
*7 staat. Ik heb het gevoel dat ik me hier beter kan aanpas-
J in andere landen
Sch uster kiest voor A tletico Madrid Stapleton bedankt voor Ierse team
MADRID Bernd Schuster heeft een tweejarig contract bij At-
letico Madrid getekend. De Duitser, die vorig seizoen nog actief
was bij stadgenoot Real, zal een jaarsalaris van 120 miljoen pese
ta's (ruim 2 miljoen gulden) ontvangen. Schuster is de opvolger
van Baltazar M. de Morais jr, beter bekend als Baltazar, die dit
weekeinde werd ontslagen. In Schuster zien trainer Tomaslav
Ivic en voorzitter Jesus Gil de noodzakelijke organisator op het
middenveld.
Geen eigen sterren op feestje Pele
RIO DE JANEIRO De Braziliaanse voetbalsterren zullen op
31 oktober, in de wedstrijd ter gelegenheid van de 50ste verjaar
dag van Pele, niet schitteren. De Braziliaanse voetbalbond heeft
namelijk besloten dat het Zuidamerikaanse team dat het dan in
Milaan opneemt tegen een door Franz Beckenbauwer gecoacht
'rest-van-de-wereld-team', slechts mag bestaan uit Braziliaanse
spelers die.nog in eigen land spelen. Dat betekent dat het feest
rond 'Abraham' Pele het op het veld zal moeten stellen zonder
bijvoorbeeld Romario, Careca, Taffarel, Gomes en Valdo.
LONDEN Frank Stapleton heeft bedankt voor het Ierse elf
tal. De 34-jarige ex-Ajacied maakte als international twintig
doelpunten. Hij startte zijn loopbaan in het nationale elftal in
1976 en droeg zeventig keer het groene shirt. In dertig daarvan
fungeerde hij als aanvoerder. Voor het toernooi om het wereld
kampioenschap werd Stapleton door bondscoach Jack Charlton
wel geselecteerd. Hij kwam in Italië echter niet meer in actie.
Stapleton speelt momenteel voor de Engelse vierde-divisieclub
Blackpool.
Maradona ontslaat manager
NAPELS Diego Maradona heeft zijn persoonlijk manager
Guillermo Coppola ontslagen. De Argentijn zei dat strikt per
soonlijke redenen ten grondslag lagen aan het vertrek van zijn
landgenoot. Coppola heeft de zakelijke belangen van de interna
tional vijf jaar behartigd. Volgens Maradona heeft hij zijn werk
in die tijd goed gedaan.
yAAG Wilco van
h, Marco van Al-
.;Rick Tjin-Asjoe en
Post. Vier prof
ilers van FC Den
iralie hun geld wel erg
n2|lijk lijken te ver-
,mI. Zij worden nog
hoogst zelden in het
m^park gesignaleerd
1 ;en tijdens wedstrij-
^borgaans prinsheer-
j^e'l de tribune. Achter
sniervoor als plausi be
muses aangevoerde
fes gaat echter een
van onzekerheid
„En wij werken
LUiarder dan de jon-
ïïölie fit zijn", bezwe-
ij zo ongeveer in
a Het kwartet doet
van het lief en
951 de lappenmand.
1tv* 28-jarige Wilco van
fcreeg een jaar geleden
lstijding door. Na een
competitiewedstrijden
Den Haag was het
uubrdeel onverbiddelijk:
Tj^rd. Een jaar na dato is
t stelijke pijn wat ver-
n snede doordat de in het
'$se Heesch wonende
__j zich sinds kort „vader
iuuren" mag noemen.
=Nik ben nog steeds op
=^ar een geschikte baan",
'%ij al te optimistische
)aties tegen.
ïhiuren
1 nu nóg bezig admini-
_e zaken te regelen. De
es nemen er wel heel
Z. Bid de tijd voor. Ik ben
^1 voor 50,75 procent af-
LÉ. Dat betekent dat ik
aricieel meer dan de helft
geruit ga. Het valt flink
m hier in de buurt een
—te baan te vinden. Via
'E'.sors van FC Den Haag
!e!oude club PEC, zou dat
pijnlijk wel zijn gelukt,
Elk was net verhuisd en
"'t hier verder uitstekend
'°fiijn zin. Een baan in
_pag of Zwolle zou dus
__pblemen geven. Boven
lat er een aantal nulle-
N de medische keurings-
iHat wil zeggen dat ik
jjan mag hebben waarbij
Niporbeeld moeten draai-
3nbukken. Dat legt heel
^erkingen op", aldus de
Din heupblessure uitge-
Dojde voormalige Delfte-
ie uitkwam voor DHC.
[3 broer Marcel werd
5 5e eenzelfde kwetsuur
hs met afkeuring be-
Be) maar hij is inmiddels
verklaard en wacht
3uproningen op z'n kans.
ad van Buuren beperkt
^ijf wat wedstrijdjes in de
I klasse zaterdag. „Ik
-pan voetballen bij Ko-
1 Boys. Jan Everse, die
bij Ajax en Feyenoord
is trainer en ik speel
ïan. Twee keer in de
:rainen, dat is best te
[aar in tegenstelling tot
ichten die ik afgelopen
hoorde, denk ik niet
terugkeer in het be-
■oetbal. Dat heb ik uit
lejoofd gezet nadat een
ij krukken en een rol-
het vooruitzicht had
Maar als ik naar de te-
dejzit te kijken, begint het
el te kriebelen, hoor.
Als ik zie wat voor fouten er
worden gemaakt in de compe
titie en zelfs in het Nederlands
elftal, dan denk ik: dat kan ik
zelfs met één been beter".
Van Alphen
De lijdensweg van Marco van
Alphen kent inmiddels een zo
mogelijk nog langere historie
en net einde ervan is momen
teel nog niet in zicht. „Ik weet
nog steeds niet waar ik aan toe
ben", rapporteert de verre van
opgewekte Leidenaar. Aan het
eind van het vorig jaar was er
al sprake van zijn eventuele
afkeuring voor het profvoet
bal, maar aan het begin van de
huidige „PTT Telecompetitie"
maakte hij toch opnieuw zijn
opwachting. „Ik heb de eerste
twee competitiewedstrijden
gespeeld, ook omdat Cor Lems
geschorst was. Ik wilde per se
meedoen, maar ik zat eigenlijk
pas op zestig procent. Toen ik
bij FC Twente in de tweede
helft aan alle kanten voorbij
werd gelopen, heb ik besloten
voorlopig weer te stoppen. Ik
moet per slot van rekening
ook aan mijn eigen naam den
ken".
„Ik word er moedeloos van",
verzucht Van Alphen, die met
zijn 26 jaar eigenlijk nog een
flinke loopbaan voor de boeg
zou moeten hebben. „Maar
daar ben ik toch nog wel een
beetje pessimistisch over. Ik
blijf maar rugklachten hou
den, hoewel ik aan het begin
van het seizoen wel veel baat
had bij speciale zooltjes die
voor mij in Loosduinen wor
den gemaakt. De heer Schoon-
es heeft ontdekt dat mijn voe
tenstand helemaal verkeerd is,
doordat mijn hielbenen zijn
weggedraaid. Daardoor heb ik
geen voorvoet-afdruk. Als ik
nu ergens pijn voel, moet ik
dat aangeven en dan worden
de zooltjes weer wat aangepast.
Dat proces is nog in gang en
helaas is het aan het begin van
het seizoen vertraagd doordat
Schoones op vakantie was".
Met behulp van een zoge
naamde „biodecs" is ook de
spierkracht van Van Alphen
gemeten en binnenkort zal hij
ook door een reumatoloog
worden onderzocht op de
Ziekte van Bechsterew (ver
stijving vah de onderrug).
Daarnaast is hij dagelijks te
gast bij fysiotherapeut Van de
Mey. „Er was sprake van een
complete disbalance", weet de
somber gestemde sporter. „Het
gaat nog zeker drie maanden
duren en dan zit ik elke dag in
de sportzaal om aan mijn
spierkracht te werken. Ik weet
niet of ik dat allemaal nog wel
zo lang volhoud. Binnenkort
begin ik ook een looptraining
Wilco van
Buuren (foto
rechtsboven),
nog steeds op
zoek naar een
baan.
Marco van
Alphen (foto
linksboven),
looptraining
met Yvonne van
Dorp.
Rick Tjin-Asjoe
(foto rechts),
pas na de
winterstop
terug in het
eerste.
Edwin Post
(foto links),
hoop gevestigd
op dokter
Martens.
FOTO'S:
MILAN
KONVALINKA
met de atlete Yvonne van
Dorp, we zien wel wat dat op
levert. Maar eigenlijk ben ik
het spuugzat", aldus Van Al
phen, die zich voor FC Den
Haag (tegen de wil van trainer
Adriaanse) ook bezighoudt
met de werving van sponsors
voor reclameborden. „Op dit
moment heb ik daar echter
niet al te veel tijd voor".
Tjin-Asjoe
Ogenschijnlijk rooskleuriger
ziet de toekomst' eruit voor
Rick Tjin-Asjoe (28), die aan
het eind van het vorig, seizoen
plotseling te maken kreeg met
klachten in de liesstreek. „Dat
was de eerste keer dat ik last
kreeg van een blessure. Waar
schijnlijk doordat ik veel va
ker trainde dan bij de ama
teurs. Bij FC Den Haag gaat
het elke dag met honderd pro
cent inzet en als je bij de ama
teurs een avondje geen zin
had, bleef je gewoon weg. Ik
heb het seizoen met 'pijn uitge
speeld en daarna is in juli ope
ratief mijn pees verlengd. Na
een paar weken ben ik weer
begonnen met loopwerk, maar
ik miste heel veel kracht. Ik
hoop om en nabij de winter
stop weer fit te zijn".
Tjin-Asjoe, die een jaar gele
den een waardig vervanger
bleek van de gevelde verdedi
ger Wilco van Buuren, speelde
inmiddels alweer wat wed
strijdjes in het tweede elftal.
„Maar ik merk dat ik nog niet
op het vereiste niveau zit voor
het eerste. D'r zijn ook steeds
supporters die aandringen op
mijn terugkeer en dat geeft me
goede moed. Maar ik wil echt
volledig fit zijn als ik terug
kom en ik wil niet lopen suk
kelen. Na de winterstop, dus".
Evenals de meeste andere
slachtoffers uit de ziekenboeg
bezoekt Tjin-Asjoe in elk geval
alle thuiswedstrijden van FC
Den Haag, al is dat voor hen
soms een hard gelag. „Je
wenst ze natuurlijk het beste",
verwoordt de verdediger het
algemene gevoel. '„Eerlijk, ik
vind het een pluspunt dat die
jongens van Vriesde zo goed
naar voren zijn gekomen. Ja,
als verdedigers, maar daardoor
ben ik alleen maar extra ge
motiveerd om terug te komen.
Ik train momenteel bij de jon
kies en dat valt soms bést te
gen. Nee, ze noemen me nog
net geen opa. Maar ook van
hen probeer ik wat te leren",
houdt Tjin-Asjoe de moed erin.
Want met zijn collega's van
het eerste elftal (waarin hij vo
rig seizoen achttien wedstrij
den speelde) heeft hij momen
teel niet-bijster veel contact.
„Er zijn wel een paar spelers
die steeds vragen hoe het met
me gaat. Schellevis, Purvis,
Gentile en Adam. Inderdaad,
toevallig vooral verdedigers.
Maar verder val je er een beet
je buiten. Dat is logisch. Dat is
ook de visie van Adriaanse.
Die houdt de geblesseerden
buiten de groep. Als je aan het
terugknokken bent, is dat
soms wel moeilijk. Maar ik
heb er best begrip voor".
Post
Amsterdammer Edwin Post,
die in het Zuiderpark ruim
twee jaar geleden als succes
volle invaller het predikaat
„pitbull" verwierf, neemt
evenmin een prominente posi
tie in in wat door Adriaanse
kortweg „de zestien" wordt
genoemd. Op de achtergrond
werkt hij echter zwoegend aan
zijn come-back. „Goh, jij bent
de eerste journalist die ernaar
vraagt", constateert hij met
lichte verwondering. „Het be
gon inmiddels alweer elf
maanden geleden. Tijdens de
warming-up van een wedstrijd
met het tweede tegen SVV
voelde ik iets knappen boven
m'n linkerknie. Ik vond het
wat lullig om toen nog af té
haken en heb die wedstrijd
toch maar gespeeld. In decem
ber kreeg ik een rode kaart te
gen Haarlem en ik dacht met
rust en fysiotherapie na de
winterstop wel weer gewoon
terug te kunnen komen. Maar
dat viel zwaar tegen. In janua
ri ben ik weer gaan trainen,
maar na een paar dagen werd
die knie heel dik en moest het
vocht eruit worden gehaald. In
februari kreeg ik een pijnlijke
cortisone-injectie en uit foto's
bleek dat het probleem aan de
buitenkant van de knie zat".
Orthopeed Van der Wolk con
stateerde in maart een waslijst
aan gebreken aan het gewricht
van de voormalige judoka.,
„Een scheur in een pees, een
ontsteking „met vlokken",
dood weefsel, een verkleving
en problemen met de menis
cus", somt het slachtoffer ge
willig op. „In de revalidatie
ging het afwisselend goed en
slecht. Anderhalve maand ge
leden heb ik een reuma-on
derzoek gehad, maar daaruit is
verder ook niks gebleken.
Daarom ben ik nu in contact
met dokter Martens in Leu
ven. Als hij iemand als Gullit
kan helpen, zou hij mij toch
ook gezond moeten kunnen
maken", veronderstelt Post.
Post vergelijkt zichzelf verder
in geen enkel opzicht met de
Milanese superster. „Hij stond
en staat dagelijks in de publici
teit en ik natuurlijk niet. Er
zijn alleen wat supporters die
me af en toe aanspreken. Som
migen zeggen: laat je toch af
keuren. Die lui zijn helemaal
gek. Ik ben pas 24, verdomme!
De spelers en trainers van FC
Den Haag tonen ook allemaal
belangstelling. Maar er wordt
vaak gedacht: o, die is gebles
seerd, die komt de dagen mak
kelijk door. Dus niet: ik ben
door die blessure niet op va
kantie geweest en ik ben de
hele dag bezig. Van fysiothera
pie naar de sportschool enzo
voorts. Ik maak echt dagen
van negen uur 's ochtends tot
acht uur 's avonds. En elke
weekeinddag ben ik ook aan
het werk voor mijn herstel. En
ik heb echt een bloedhekel
aan die sportschool. Vanaf de
eerste dag. Maar ja, het moet,
want ik zól terugkomen".
Over de financiële nadelen
van zijn blessure maakt Post
zich weinig zorgen. „Dat loopt
gélukkig allemaal via het zie
kenfonds, of het wordt onder
ling geregeld. En Stoop heeft
gezegd dat ik bij hem terecht
kan, als ik zelf rekeningen ga
krijgen".
Ook bij Post werkt de lijdens
weg zo af en toe op zijn hu
meur. „Vooral in het begin
was ik thuis nogal eens aange
brand. Dan bracht ik 's zomers
m'n vriendin naar het zwem
bad en moest ik zelf weer naar
die rotte sportschool. Doodziek
word je ervan en je moet het
toch vooral alleen doen. Ja,
Gullit had zijn Ted Troost. Dat
hoeft voor mij niet. Ik heb
mijn hond en het lucht al aar
dig op als ik dat beest uitlaat;
het liefst tijdens een flinke re
genbui".
ROB LANGEVELD
ELO Hans Brug-
twijfelt. Moet hij
aan of moet hij defi-
een punt zetten ach-
1 carrière in de mili-
iort.
jaar wikt en weegt de
loër over z'n toekomst,
iftijd, 45 inmiddels, is de
8 Ik van de blijvende onze-
|d. Ook het plan om in
iber Nieuw-Zeeland af
(pen voor nieuwe talent-
■aarden staat op losse
en. Het ticket is inmid-
gekocht, maar de kans
it dat de reis naar de an-
:ant van de aardkloot
wordt geannuleerd. „Ik
iet gewoon niet", zegt
'rugman aan de voora-
'an de twintigste Milita-
Boekelo, alwaar hij na
[vallen van Anchela Ro-
enige regionale deelne-
atg jaar geleden, toen de
fy de pfemière beleefde
ft Lankheet (cross) en de
nen van Smelt, was Hans
ban ook al van de partij.
Vien kon het paardespor-
fment bij uitstek zo'n
■eer („Ik weet het zelf
niet eens precies", aldus Brug
man) op hem rekenen. Met als
positieve uitschieter de editie
van 1986, toen de Hengeloër
na de cross country de tweede
plek innam achter Lucinda
Green. Maar doordat zijn toen
malige troef, Monte Carlo, één
van de laatste hindernissen (de
Teesinkhook) te hard raakte
werd de viervoeter de volgen
de zondagochtend afgekeurd.
Waardoor Brugman zijn
vrachtwagen nog vóór het af
sluitende springconcours rij
klaar kon maken voor de
thuisreis.
Negatieve uitschieter voor
Brugman is nog altijd de editie
van 1982, het jaar dat de klei
ne ruiter werd beschuldigd
van de meest angstaanjagende
vorm van dierenmishandeling.
Destijds ging de Hengeloër in
een ongehoord tempo over de
hindernissen, hetgeen z'n tol
uiteindelijk eiste. Bij de voor
laatste hindernis stapte hij uit
de wedstrijd. Vooral de lande
lijke pers viel in de dagen
daarna letterlijk en figuurlijk
over hem heen. Acht jaar later
wil Brugman er het liefst niets
over zeggen, maar hij ontkomt
er niet aan. „Ik werd letterlijk
een dierenbeul genoemd. Hans
van de Kolk (journalist De Te
legraaf; red.) en Hans Eysvo-
gel (Studio Sport) hebben me
met de grond gelijkgemaakt.
Ik vind het echt ongelofelijk
dat ze nog er nog steeds rond
lopen, want die benaderen de
paardesport zo ontzettend ne
gatief. Die hebben de hippi
sche sport in het verleden ze
ker geen goed gedaan", uit de
directeur van een radiatoren-
fabriek z'n ongenoegen.
Overtuiging
Hans Brugman zal er dezer da
gen weer met volle overtui
ging staan in Boekelo, maar
toch vindt hij 'het jammer dat
de nieuwe talenten zich nog
niet aan het front melden.
„Het hele military-gebeuren
stelt, in Nederland toch niets
voor. Het geluk wil dat enkele
ruiters getrouwd zijn met En
gelse amazones, zoals Eddy
Stibbe (met Mandy) en Ed
ward Bleekman (met Clarissa
Strachan), maar voor de rest is
het niets. Het is toch ook te
gek dat ik, Eddy Stibbe en An-
dré van Spaendonck nog altijd
meerijden. Kijk en dan kun
nen ze wel zeggen dat we
plaats moeten maken voor de
jonge garde, maar ze rijden
ons er nog steeds niet af. Het
probleem is dat er wel goede
talenten in Nederland rondlo
pen, maar dat zij niet de be
schikking hebben over een
goed paard. Het één gaat nog
steeds niet zonder het ander,
hé".
De geschetste situatie van de
military in Nederland is mis
schien wel typerend voor het
deelnemersveld van Boekelo
dit jaar. De Nederlanders mee
gerekend (tien combinatiës)
haalt het aantal inschrijvingen
de zestig niet. Het is duidelijk:
Boekelo heeft andere tijden
gekend. Ook de toppers zijn
deze week dun gezaaid in
Twente vanwege een wed
strijd in het Engelse Blenheim
waar het prijzengeld minstens
zo hoog is.
Hans Brugman verschijnt in
Boekelo aan de start met de
bijna tienjarige volbloed May-
fair, een paard dat hij drie ja-
rën geleden uit Engeland liet
overvliegen. „Ik heb destijds
een - mijns inziens - een goed
en een minder goed paard ge
kocht. Achteraf bleek de goe
de niet zo denderend te zijn,
terwijl de 'minder goede' zich
juist heel goed ontwikkelde. Ik
heb er enkele wedstrijden mee
gelopen, maar nog niet zo'n
zware als Boekelo. Maar ik
denk dat zij het nu aankan. Ik
wil gewoon foutloos rondrij
den en dan maar kijken waar
het schip strandt".
Blijft de toekomst. Zoals geme
moreerd voor Brugman één en
al onzekerheid. Het wordt
weer een stuk stiller. „Kijk,
wedstrijden zoals 'De Tol' kan
ik nog heel lang blijven rijden.
Maar een military als Boekelo,
dat wordt een stukje moeilij
ker, zit ook meer risico aan
verbonden. Ik wilde inder
daad naar Nieuw-Zeeland om
goede paarden te kopen, maar
ik weet het nog niet of dat wel
doorgaat. Ik word straks 46
jaar, waarmee ik toch één van
ben ik nu al aan het twijfeli
stoppen of doorgaan. Het kost
me gewoon veel moeite om
een definitieve beslissing te
nemen. Kijk, ik zal hoe dan
ook in. de paardesport actief
blijven, maar stoppen met het
rijden van military-wedstrij
den valt me erg zwaar. Want
het blijft nu eenmaal de leuk
ste tak van de paardesport".
EGBERT HEIDEMAN
Hans Brugman kreeg acht jaar
geleden het predikaat dieren
beul opgeplakt.
FOTO: SP
door Frank Werkman
Het is goed om een doel in het
leven te hebben. Je kunt je
ergens op richten en als dat
objectief nu maar goed is
omschreven weet je ook aan
welke criteria je moet
beantwoorden om er te
geraken. Een ambtenaar moet
om een rang hoger te klimmen
een zeker papiertje in zijn
bezit zien te krijgen. Studeren
in de avonduren derhalve.
Mijn broer besloot ooit op een
onzalig ogenblilf het
bankwezen te kiezen als
maatschappelijk werkterrein.
Hij maakte zijn entree op pak
weg negentienjarige leeftijd als
jongste bediende en is nu ruim
tien jaar later assistent
rayonhoofd of zoiets. Tussen
twee van zulke ijkpunten ligt
uiteindelijk een hele ordner
met diploma's, maar daarin
belanden niet zelden ook de
ech tscheidingspapieren.
Het is, zoals bij mijn broer,
natuurlijk uiterst aangenaam
om de rekening van je eigen
bank gaandeweg meer te
plunderen ten behoeve van je
eigen salaris. Maar als je
nauwelijks tijd hebt om dat
klimmende loon ook
aangenaam te besteden, kun je
je toch afvragen of je het loket
niet een keer dicht had
moeten doen. Het kan toch
nooit de bedoeling van dit toch
al zo korte verblijf in dit
ondermaanse tranendal zijn
datje vlak voor je vut al je fut
hebt opgesoupeerd met
studeren.
Ik ken iemand in mijn
onmiddellijke omgeving, die
ooit in een zeldzame opwelling
van verstandelijk vernuft
besloot niet te kiezen voor een
voortgezette opleiding na de
middelbareschooltijd.
Weliswaar lonkte het
studentenleven met al haar
genoegens en geneugten in
alle hevigheid, maar toen al
voorzag hij/zij dat boemelen
zou prevaleren boven boeken
en stappen boven studeren.
Weliswaar had de hogeschool
of universiteit kunnen worden
bezocht in een tijd dat je nog
moeiteloos tot je veertigste
student kon blijven, het leek
hem/haar raadzamer de
ouderlijke portemonnee niet
nog langer aan te spreken dan
toch al noodzakelijk was
geweest. Het doel was een zo
plezierig mogelijk leven, een
aardige baan en een redelijk
inkomen. En daarin is hij/zij
redelijk 1
Zwelgen in
zelfgenoegzaamheid is des
duivels oorkussen en elke
situatie, hoe plezierig dan ook,
kan altijd nog wat verder
worden verbeterd. Vandaar
dat het motto 'verbetering zij
ons strevenook nog steeds op
betrokkene van toepassing is.
En hij/zij is niet de enige
gelukkig, vandaar dat er nog
wel wat leven in de brouwerij
zit.
Neem nu eens de FIFA, de
wereldvoetbalbond. Die heeft
ook een doel, zelfs twee. Het
eerste is het staketsel-achtige
ding dat in tweevoud op een
sportveld staat. Het andere is
verhevener, beoogt het
spelletje in alle opzichten
levendig te houden. Vandaar
dat men in FIFA-kringen
heeft bedacht dat het wellicht
aanbeveling verdient om het
doel te vergroten. Oogmerk is
een wedstrijd te voorzien van
meer doelpunten, het zout in
de pap zoals al tientallen jaren
door alle betrokkenen wordt
beseft.
Achterliggende gedachte is de
lichamelijke groei die het
menselijke ras heeft
doorgemaakt sinds het edele
voetbalspel werd
geïntroduceerd. We zijn met
z'n allen gemiddeld zo'n
dertien centimeter langer
geworden sinds het begin van
deze eeuw.'Een doelman kan
dus gemakkelijker bij de
kruising om een bal uit zijn
'heiligdomte houden.
Resultaat: minder doelpunten,
saaier wedstrijden,
wegblijvend publiek en
ontevreden sponsors.
Het doel moet, zo is de
gedachte, twee baldikten (43
centimeter) breder worden
dan de 7,32 meter van nu en
één hand (16 centimeter)
hoger en dan twee meter
zestig moeten worden. Deze
veranderingen zouden,
volgens optimisten, 25 procent
meer doelpunten moeten
opleveren.
Een kwart eeuw geleden
opperde een toonaangevend
figuur al een vergroting van
het doelvlak als middel om
onderhavige sport levend te
houden. Het plan haalde het
nooit. Zoals het ook nu
waarschijnlijk de
studeerkamer nooit zal
verlaten. Al was het maar
vanwege de financiële
konsekwenties. Miljoenen
doelen zouden immers op de
brandstapel belanden.
Ook zonder universitaire
opleiding kun je voorspellen
dat niet elk doel alle middelen
heiligt.
