Zijn werkgevers uit op val van kabinet?
Commandant even
uit de bocht
Israël: bij bomalarm kelder in,
bij gaswaarschuwing naar zolder
Politiek
/Partij
Parlement
EcidócSouoont
ZATERDAG 6 OKTOBER 1990 PAGIlff
DEN HAAG Was het
de gelijktijdige geboorte
van het 'Vierde Rijk' die
het moeizame resultaat
van het Najaarsoverleg zo
iel deed afsteken? Terwijl
klokke middernacht de
Duitse grens honderden
kilometers oostwaarts
schoof, legde een legertje
onderhandelaars in het
gebouw van de Sociaal
Economische Raad (SER)
de laatste hand aan een
tekst over de aanpak van
de arbeidsongeschiktheid.
Het resultaat: welgeteld
vijf A-viertjes 'politico-
babble', vol 'beleidsvoor
nemens,', 'intensiveringen'
en 'geïntegreerde aanpak'.
Duitsland op zijn breedst,
Holland op z'n smalst.
Na nog een uurtje schuren en
schaven kwam er zowaar ook
nog een receptje uit de bus
voor de bestrijding van de
werkloosheid onder etnische
minderheden. Gnuivend liet
een ambtenaar weten dat de
oplossing te danken was aan
een briljant woordspelletje.
,,De partijen zijn het nog niet
eens, maar ze hebben er ver
trouwen in dat ze het eens
worden". Een magerder en
cosmetischer compromis is
Niet verwonderlijk dus dat het
Najaarsakkoord met veel scep
sis is ontvangen. Het leger ar
beidsongeschikten komt al
dicht bij de één miljoen en
zevenendertig procent van
de allochtone bevolking staat
werkloos aan de kant. En wat
spreken werkgevers, werkne
mers en de overheid af? Ge
hoopt wordt dat in 1991 „de
eerste effecten van het beleid
zichtbaar worden", zoniet dan
volgt in 1992 wetgeving. Ver
der wordt het „vertrouwen"
uitgesproken dat er voor 15
november een 'substantieel'
akkoord over de etnische min
derheden kan worden geslo
ten.
Pact
Het is alweer acht jaar geleden
dat in de Stichting van de Ar
beid een akkoord werd geslo
ten dat écht hout sneed. In
1982 dwongen de ronduit
rampzalige economische om
standigheden werkgevers en
werknemers tot het sluiten
van een historisch pact: de lo
nen werden gematigd in ruil
voor arbeidstijdverkorting.
Het duurde niet lang of de
gunstige effecten van deze
therapie begonnen zich af te
tekenen. De export brak alle
records, bedrijven maakten
weer winst en investeerden
voor miljarden waardoor de
economie aantrok en de werk-
loosheid terugliep. De 'markt'
herstelde zich zo stormachtig,
dat de overheid het zich zelfs
kon permitteren een vrij spil
ziek beleid te voeren. De rap
stijgende staatsschuld werd
immers gedekt door toene
mende besparingen van bur
gers en bedrijven en een flo
rissant handelsoverschot.
Nu zijn de omstandigheden
echter fundamenteel anders.
De ziekte die ons land plaagt is
niet zo levensbedreigend als in
1982, toen dokter, patiënt en
familie het snel eens werden
over een pijnlijke ingreep. Na
zeven voorspoedige jaren zien
werkgevers en werknemers
niet meer echt de noodzaak
om samen op te trekken. De
problemen zijn minder nijpend
en bieden gelegenheid om
weer het ouderwetse eigenbe
lang na te jagen. De FNV
heeft steeds meer moeite alle
aangesloten bonden op één lijn
te krijgen en de werkgeversor
ganisaties hebben het geloof in
centrale oplossingen al hele
maal verloren.
Startpremie
Het kabinet Lubbers-Kok
krijgt dus geen penicilline-in-
jectie voor een behouden vaart
in de moeilijke jaren negentig.
Een centraal akkoord over
loonvorming en werkgelegen
heid zat er van meet af aan
niet in, gaf minister Bert de
Vries dinsdagnacht onomwon
den toe. Was de bijna smeken
de oproep in de Miljoenennota
om de loonstijging in 1991 tot
drie procent beperkt te hou
den dan een praatje voor de
De sociale partners maakten
er dinsdag in elk geval weinig
woorden aan vuil: over het in
komensbeleid werd nauwelijks
een half uur gepraat. Werkge
vers- en werknemers hebben
gekregen wat ze wilden: in
1991 hebben ze bij de cao-on
derhandelingen de vrije hand
om 'leuke dingen' voor de ach
terbannen af te spreken. Wil
len de werknemer poen en
rammelt de werkgever met de
geldbuidel? Poen zal er ko
men! In de metaalindustrie,
waar duizenden vacatures
praktisch onopvulbaar zijn,
worden hoogstwaarschijnlijk
de eerste forse looneisen ge
steld en verzilverd. Net als in
1978, toen metaalarbeiders in
eens 400 gulden per maand
meer gingen verdienen, zou
'de metaal' wel eens het start
sein kunnen geven voor een
nieuwe loongolf.
Dat laatste biedt een buitenge
woon angstig vooruitzicht aan
het kabinet, dat immers geen
geld heeft om uitkeringsge
rechtigden en ambtenaren ri
ante inkomensverhogingen te
geven. Bij een nieuwe loongolf
staat de koppeling van hun sa
larissen met die in het
bedrijfsleven op de tocht en
kan PvdA-minister Kok het
plan om jaarlijks honderddui
zend banen te creëren wel op
zijn buik schrijven. Er is wei
nig verbeeldingskracht voor
nodig om te voorspellen wat er
dan gaat gebeuren. In de mar
ge van het Najaarsoverleg
werd al gefluisterd dat de
werkgevers er stiekem op ho
pen dat het kabinet beroofd
van de koppeling, het linkse
watermerk uit elkaar zal
spatten.
Minderheden
Intussen moeten de etnische
minderheden lijdzaam af
wachten of het de sociale part
ners lukt een 'substantieel ak
koord te sluiten. Gezien de er
varingen van de afgelopen ze
ven jaar hoeven ze niet erg op
timistisch te zijn. Het eindeloze
overleg in de Stichting van de
Arbeid heeft de bijna erfelijke
lethargie en ellende die zich
van grote groepen allochtonen
meester heeft gemaakt, niet
kunnen doorbreken. Het kabi
net blijft maar talmen met
wettelijke maatregelen, bang
om werkgevers of werkne
mers tegen zich in het harnas
te jagen. Om dezelfde reden
ligt een wet die het bedrijven
verplicht arbeidsongeschikten
in dienst te nemen ook al jaren
op de plank.
De besluiteloosheid die het ge
volg is van de patstelling in
het centraal overleg brengt
steeds meer waarnemers tot de
overtuiging dat de SER en
Stichting van de Arbeid zich
zelf overleefd hebben. PvdA-
fractieleider Thijs Wöltgens
meent dat 'al dat verlammen
de overleg' tussen belangen
groeperingen de politiek vrij
wel handelingsonbekwaam
heeft gemaakt. Het zou tijd
worden dat de regering inzake
belangrijke kwesties (zoals de
wao en werkloosheid onder
minderheden) weer het voor
touw neemt.
De PvdA'er legde in zijn
'Eindhovense rede' de vinger
op een pijnlijke plek. Door de
oren teveel naar belangen
groepen te laten hangen mis
kent de regering het feit dat
Nederland al lang niet meer
het harmonieuze praatclubje
van de jaren vijftig is. De 'zui
len' konden toen vanuit een
goed begrepen gemeenschap
pelijk belang nog prima zaken
met elkaar doen. Maar de sa
menleving is sindsdien onein
dig complexer geworden, ge
tuige de stormachtige groei
van het aantal lobbyclubs en
adviesorganen. Naarmate de
individualisten van de jaren
negentig verbetener vechten
voor hun eigenbelang, moet de
regering wel harder opkomen
voor het algemeen belang, be
toogt Wöltgens.
Moeten de SER en het einde
loze geleuter in de Stichting
van de Arbeid dan maar afge
schaft worden? Nog afgezien
van de vraag of er niet onmid
dellijk nieuwe rituelen en in
stituten voor in de plaats zou
den komen, is er toch veel
voor te zeggen om deze clubs
levend te houden. Het is im-.
mers niet voor niets dat juist
typische overleg-economieën
als van Japan en Zwitserland
het zo goed doen. Het voorko
ken van besluiten met instem
ming van alle partijen kost in
deze landen weliswaar steeds
veel tijd, maar daar staat te
genover dat er geen saboteurs
zijn die roet in het eten gooien
als het eenmaal op de uitvoe
ring aankomt. Het akkoord
van 1982 heeft bewezen dat
ook Nederland deze kunst ver
staat. Hopelijk wordt dit mira
kel nog eens herhaald als de
nood werkelijk aan de man
komt.
PAUL KOOPMAN
Hoeveel Derricks, Koja.
Col umbo's, Cagneys en
telt de Nederlandse pol
Met andere woorden: h
in ons land agenten of 1
inspecteurs rond die ziel
zodanig laten meeslepen
de politieseries op de tel
dat ze de hoofdrolspelei
proberen te imiteren
Interessante vraag. Dat
de redactie van het maai
RP-Magazine (het 'clubl
van de rijkspolitie) ook. I
besloot daarom een enqij
onder het rijkspolitiepei
te organiseren om eracl
komen wat de man- en
vrouwschappen van al
politieseries vinden en ft
daardoor worden beïnvli
In het vorige week
verschenen septemberni)
staat een uitgebreid artil
over politieseries, gevolg,
een vragenlijst. Als de la.,
die vlot invullen en opsjg
kunnen de resultaten vi
onderzoek al voor het el
van het jaar bekend wo'
gemaakt. Ernst Hirsch J
minister van justitie en (li
opperhoofd van de rijksjt
mag zich in de handen )r
wrijven. Dank zij RP-
Magazine krijgt hij stra.
gratis en voor niks gegi
voorgeschoteld over asp
van het politiewerk die\i;
nooit eerder zijn onderZf
De vragen uit de enquêt\v
ons nu al snakken naarti
antwoorden. De lijst is a
opgebouwd als een verbs
Het begint met enkele js;
onschuldige, algemene F'
vraagjes en geleidelijk ajn
dringt men door tót de li.
Kijkt u wel eens naar h
politieseries? Welke send
volgt u het meest? Wellt
series vindt u slecht en
waarom? Welke vindt ijd
en waarom? In welke s<
herkent u het meest deii
normale politiepraktijk/bi
Welke tv-figuren kornet
volgens u het meest ovq
met echte politiemensen
Hebben bepaalde politie)i
uw keuze voor het polii
bevorderd? Vindt u dat\e
vrouwen in de series eee
beeld geven van de rol li
vrouw momenteel bij dd
politie speelt? g
Het getuigt van grote sf
dat de redactie niet jl
rechtstreeks vraagt of w
bepaalde tv-helden uit
series probeert na te do
dat geval zou elke polit
of-vrouw natuurlijk
antwoorden: „Ben je
bedonderd? Ikke niet!"
vraag wordt dus via eei
omweg gesteld, en wel
„Zijn er collega's in uw
omgeving die bepaalde
figuren proberen te imi
Indien ja, waaraan heb
gemerkt? Aan de stoere
houding, aan het rijged
aan de wijze van optrei
In de Verenigde Staten
schrijft RP-Magazine, h
eerder onderzoek verric
naar de relatie tussen
politieseries en de dag
praktijk van de 'cops',
zijn trouwens niet allee
politiemensen ondervra
maar ook gewone burgt
Volgens het blad blijkt
betrekkelijk forse grot
politie-ambtenaren" ste
beïnvloed te zijn door
bijvoorbeeld de snelle b
van Miami Vice. Helaa:
niet vermeld hoe fors c
groep is. Wel lezen we j
twintig procent van de e
Amerikaanse burgers bl
politiemensen te hebbel
meegemaakt die zich dl
gedroegen als tv-agente
Over de geloof waardigfr
betrouwbaarheid van di
blijken de meningen va
Amerikaanse agenten ei
burgers Sterk uiteen te |j
Veertig procent van de
burgers meent dat de tx
beelden kloppen met dt
werkelijkheid, terwijl s.
veertien procent van dt
politie-functionarissen
opvatting is toegedaan,
vinden twee op de drie
burgers dat de tv-cops
verantwoordelijk met
en mensen omgaan, ter
twee derde van de agen
juist het tegenovergeste
meent: de Magnums en
zijn veel te schietgraag
schenden bij voortdurir
mensenrech ten.
Zodra de enquêteresulti
van RP-Magazine zijn
verschenen, zullen we i
daarvan via deze kolon
hoogte stellen. Waarsch
zal de invloed van
Amerikaanse series hiei
meevallen. In Nederlan
genieten immers de Du
krimi's een hoge populi
en daarin wordt nu juis
menselijke benadering
politiewerk sterk benaó
Het zou dus alleen m
juichen zijn als onze
vertegenwoordigers
sterke arm een voorbee
zouden nemen aan men
Derrick, Kress en Hafe
T.RUBBELS
VAN GURP HOUDT PERS VOORTAAN WEL OP VIER STREKEN
(Door A.H. Lind)
DEN HAAG Menigeen-
zal met verbazing het in
cident hebben gevolgd dat
zich in de Golf afspeelde
tussen kapitein ter zee
Van Gurp,- de comman
dant van de marine-een
heid in de Perzische Golf,
en minister van defensie
Ter Beek. Het eindigde
met een terechtwijzing
van de minister die in het
openbaar de heer Van
Gurp verweet niet de juis
te procedure en het goede
forum te hebben gebruikt
voor het uiten van zijn
zorgen. Zoals wel meer
voorkomt hadden in dit
geval beide heren ten dele
gelijk.
Kapitein ter zee Van Gurp
meent dat hij over onvoldoen
de voorbereidende gegevens
beschikt als er onverhoopt en
plotseling gevechtshandelin
gen in het gebied van de Golf
losbarsten. Zoals het werd ver
woord in het artikel dat de er
gernis van de minister had op
geroepen, leek de comman
dant van de marine-eenheid
het zwaartepunt te leggen op
het gebrek aan eenhoofdige
leiding in het gebied en het
daaruit voortvloeiende gebrék
aan informatiecoördinatie en
de mogelijkheid elkaar te steu
nen en te assisteren. Dat geldt
naar zijn mening al bij de uit
voering van de huidige contro
le op het handelsembargo, laat
staan als er gevechtshandelin
gen noodzakelijk zouden zijn.
Ook de beperkingen op het ge
bied van het operajieterrein
zouden de marine-operaties
nadelig beïnvloeden en onno
dige frustraties oproepen.
Waar hij gelijk in heeft is het
feit dat de overgang van vre
desoperaties naar oorlogsope
raties de nodige voorbereidin
gen vereist, zeker in interna
tionaal verband. De voor
naamste marine-eenheden in
en rond de Golf zijn die van
de Amerikaanse Pacific-vloot.
Deze eenheden hebben niet de
internationale NAVO-erva-
ring in samenwerkingsverban
den zoals de Westeuropese en
de Amerikaanse Atlantische
vlootverbanden die onderling
hebben. Dat wreekt zich on
herroepelijk op het gebied van
de verbindingsmiddelen en
procedures en hoewel in
mindere mate ook op het
gebied van de taktische coör
dinatie. Daarom moeten er tij
dig de nodige afspraken ge
maakt worden, waarbij uiter
aard de verhoudingen bij het
uitoefenen van het commando
een zeer voorname rol spelen.
Kennelijk bestaat bij Van
Gurp de overtuiging dat hier
over nog niet voldoende over
leg is gepleegd. In dit verband
is hij dan óf niet goed geïnfor
meerd, en dan zou dit snel
moeten worden hersteld, óf er
is inderdaad nog te weinig
overleg geweest. In dat laatste
geval moet dat overleg dan
snel op gang komen wil men
niet op een cruciaal moment
met de brokken komen te zit
ten. Tijdens een vergadering
van de West Europese Unie
(WEU) dinsdag in Londen zul
len op dit punt wellicht ver
dergaande besluiten worden
genomen, een koerswijziging
waar Van Gurp zich tevoren
al op verheugt. Op dit punt
lijkt Van Gurp dan ook het ge
lijk aan zijn zijde te hebben.
Geen automatisme
Iets anders is dat ook hij beter
had kunnen weten dat het
overgaan van vredestijd naar
een staat van (beperkte) oorlog
iets is dat het gehele Neder
landse volk aangaat en derhal
ve regeringsoverleg en raad
pleging van parlement noodza
kelijk maakt. Behalve uit zelf
verdediging kap het immers
niet zo zijn dat het openen van
gevechtshandelingen een
vorm van automatisme zou
kunnen vormen. Zover kun
nen de voorbereidingen niet
gaan. Dat is zelfs niet het ge
val bij de NAVO-procedures.
En die gaan het verst in een
oorlogsvoorbereidende vorm,
omdat de NAVO over een po
litieke en militaire organisatie
beschikt, die op zo kort moge
lijke termijn een gezamenlijk
militair optreden mogelijk
maakt. Het uiteindelijke be
sluit om tot onderlinge militai
re bijstand te komen wordt
ook bij de NAVO echter over
gelaten aan de soevereine re
geringen. Minister Ter Beek
heeft daarom de heer Van
Gurp terecht in het openbaar
hierop gewezen, omdat hier
over anders in de publieke
opinie misvattingen zouden
kunnen onstaan.
Waar kapitein ter zee Van
Gurp de bocht uit ging was
toen hij meende zijn frustraties
via een openbaar medium te
moeten 'ventileren'. Dat was
verkeerd maar men moet zich
daarbij ook realiseren dat hij
net als menig andere marine
man in de Golf wordt achter
volgd door journalisten die ho
pen op een sappig verhaal
voor het thuisfront. Een enkel
moment van onbedachtzaam
heid en wellicht ook de fru
stratie van de eentonigheid
van de opdracht het we
kenlang patrouilleren in een
beperkt gebied zijn er wel
licht de oorzaak van dat Van
Gurp zich wat onhandiger
heeft uitgelaten dan hij ge
woon is.
Niet eenvoudig
Het incident is nu gesloten, ge
lukkig zonder gevolgen voor
Van Gurp, die de pers in de
toekomst wel op vier streken
zal houden. Wel blijkt uit dit
incident dat bondgenootschap
pelijke samenwerking niet
eenvoudig tot stand komt en
niet vroeg genoeg kan worden
gestart, zeker daar waar niet
tevoren al overeenstemming
bestaat in de vorm van een
verdrag of 'organisatie zoals
bijvoorbeeld de NAVO.
Om die reden ook moet niet te
licht worden gedacht over een
gezamenlijk commando onder
leiding van het Militair Staf
Comité van de Veiligheids
raad. Die mogelijkheid wordt
nu overwogen voor een even
tueel militair optreden in het
Golfgebied onder de vlag van
de VN. Een verbindingsnet
werk leggen tussen Saudische,
Egyptische, Franse, Ameri
kaanse en Britse troepen lijkt
bijvoorbeeld een schier onmo
gelijke opgave om zonder goe
de voorbereiding en op korte
termijn te verwezenlijken.
(De auteur is kapitein ter zee
b.d.).
SUSKE EN WISKE DE GOALGETTER
(Van onze correspondente
Willy Werkman)
JERUZALEM Leora
Goshen, een van Israels
bekende radio-omroep-
sters, zat net in de studio
van Jeruzalem de eerste
regel van het nieuws te
lezen, toen de sirene af
ging. Het op en neer gaan
de geluid klonk snerpend
hard, want een deel van
het alarmsysteem dat de
bewoners van Jeruzalem
in tijd van oorlog de
schuilkelders in moet ja
gen, staat toevallig op het
radiogebouw. Leora Gos
hen raakte in paniek. „Ik
dacht: dit is oorlog", ver
telde ze na afloop.
„Ik was bang, dat ook de luis
teraars die dat gierende geluid
zouden horen, in paniek zou
den raken". Ze stopte met het
nieuwslezen, sloot de studiomi
crofoon af en rende weg. Het
schuilkelderalarm, deze week
ïn Jeruzalem niet éénkeer
maar drie keer binnen een
half uur, berustte op een tech
nische fout, zei brigade-gene
raal Nahman Shai, de leger-
woordvoerder in Tel Aviv.
Maar vóór de officiële mede
deling over de fout was opge
steld en via de weer geopende
studiomicrofoon uitgezonden,
waren de schoolkinderen van
Israëls hoofdstad al naar de
schuilkelders gestuurd en had
den huisvrouwen op straat,
niet wetend waar de schuilkel
ders v/aren en sommige deu
ren op slot vindend, in hun
paniek zelfs hun boodschap
pentassen op straat laten staan.
De schrik, ditmaal nog voor
niets, volgde op het schokken
de bericht, de avond tevoren,
dat het leger op het punt staat
aan de 4,5 miljoen inwoners
van de staat gasmaskers uit te
delen. „Niet omdat we in een
noodsituatie zijn", meldde de
legerwoordvoerder in de ijdele
hoop kalmerend te klinken,
„maar omdat we vóórlopen op
ons al jaren geleden uitge
werkte schema". Beter mee
verlegen dan om verlegen was
het motto.
Proef-uideling
Morgen gaat het beginnen.
Een 'proef-uitdeling' in drie
kleine gemeenten, en als dat
allemaal goed verloopt ook in
de grote bevolkingscentra, zo
als Tel Aviv. Het leger heeft
inmiddels de maskers al naar
een groot aantal openbare
t scholen gebracht, waar nor
maal één keer in de vier jaar
wordt gestemd, en waar nu
speciaal daartoe getrainde mi
litairen de burgers zullen uit-
leggen hoe het masker moet
worden opgezet, hoe de riemp
jes moeten worden aangetrok
ken en waar het filter moet
worden bevestigd. Er zullen
ook korte videofilmpjes wor
den vertoond waarop te zien
is, dat je 'gewoon door kunt le
ven' en zelfs via een speciaal
aan het masker vastgedraaid
rietje kunt drinken.
De persoonlijke veiligheids
uitrusting wordt compleet ge
leverd: een masker, een filter,
een atropine-injectie-spuit en
een gele poeder die op de huid
moet worden aangebracht als
er mosterdgas op het land
neerdaalt. Wie eenmaal in het
bezit van een set is - een han
dig tasje met schouderriem, zo
dat je het ding in tijd van nood
altijd bij je kunt hebben -
moet hem op een koele, luchti
ge plaats opbergen. Wie de
plastic zakjes openmaakt, be
gaat een overtreding, waar
schuwde de legerwoordvoer
der.
Als het echt nodig is de mas
kers te gaan gebruiken, zal het
land worden gewaarschuwd
via een speciaal daartoe ont
worpen gas-sirenegeluid, opdat
iedereen weet dat het niet om
een 'gewoon' bombardement-
sein gaat. Het op en nêer gaan
de geluid, waar omroepster
Leora Goshen deze week zo
van schrok, betekent dat je je
veiligheid ondergronds moet
zoeken. Maar gaat het om een
gasalarm, dan moet je juist de
bovenste verdieping zoeken.
En als je de tijd nog hebt, dan
wel graag ramen en deuren
luchtdicht beplakken (het
sleutelgat niet vergeten!), van
te oren klaargelegde opvouw
bare regenjassen aantrekken
en handen en voeten bedek
ken met plastic zakken. Voor
al rustig blijven, is de opdracht
en via een transistorradio (de
elektriciteit zal wel uitvallen)
luisteren naar instructies.
Voorbereid
Het land is voorbereid, de be
volking is er klaar voor. In de
dagen die op de leger-medede-
ling volgden, werd er welis
waar in de supermarkten op
vallend meer olie, suiker en
mineraalwater gekocht, maar
er is geen paniek. Alleen in de
hotels staan de gezichten op
zeer somber. Boekingen voor
de komende maanden komen
niet meer binnen. Als straks
het loofhuttenfeest (Soecot)
voorbij is, zullen de kamers
leeg staan. De hotelbezetting
voor de komende winter
dreigt niet meer dan 20 a 30
procent te zijn. „Het zal cata
strofaal worden", zei deze
week Rafi Sadeh, de managing
director van Isrotel. „Het uit
delen van de gasmaskers is
een indicatie dat wij oorlog
verwachten. De toeristen ko
men gewoon niet meer. Het is
een verschrikkelijke klap".
De verschrikkelijke klap voor
de Palestijnen op de door Is
raël bezette Westelijke Jor-
daanoever en in de Gaza-
strook kwam toen het duide
lijk werd dat het leger voor
hen voorlopig geen gasmas
kers heeft, en dat als de extra
bestelde voorraad uit het bui
tenland arriveert, er ook nog
voor moet worden betaald.
„Dit is een extra aanwijzing
voor de vernederende behan
deling die wij hier krijgen",
vonden deze week studenten
aan de universiteit van Bethle
hem. Nog meer vernederend
voor de Palestijnen is onge
twijfeld het bericht in het Is
raëlische middagblad Maariv,
dat de gasmaskers voor de Pa
lestijnen „van een andere
kwaliteit" zullen zijn dan die
welke aan de joodse bewoners
worden uitgedeeld. „Ik een
gasmasker kopen van de Is
raëlische bezetters?" zei deze
week de 21-jarige Mahmoed
uit de Gaza-strook. „Dat wei
ger ik. Dan liever dood". Zijn
trots bleek sterker dan zijn
angst. En in de Knesset, Is
raëls parlement, beloofde het
linksdenkende parlementslid
Yossi Saried een „internatio
naal schandaal waar wij geen
antwoord op hebben" wanneer
er straks bij de uitdeling van
levensreddende gasmaskers
verschil zal worden gemaakt
tussen Israëli's en Palestijnen.
Voor de Israëlische bevolking
zelf is deze discriminatie geen
punt. „De Palestijnen hebben
wat mij betreft een beetje te
hard voor Saddam Husayn ge
juicht", was het cynische com
mentaar van een inwoner van
Tel Aviv. „Moeten wij ze nu
gasmaskers geven?"
Voor de Palestijnen is het dus
voorlopig nog even de adem
inhouden, terwijl morgen on
der andere in Kfar Yona de
gasmaskers uit de dozen ko
men. In de plaatselijke school
mogen de burgers tussen twee
en tien uur in de rij komen
staan. En om alles een wat
feestelijk tintje te geven zal
burgemeester Deri zorgen
voor bloemschikkingen en een
heleboel vlaggen.
De meeste kinderen in Israël weten al heel goed dat gasmaskers passen geen spelletje is maar een zaak van leven en dood.
FOTO: AP
