Wim de Haas houdt het
stucadoorsvak in ere
CcidócSouocmt
LANGS
OMWEGEN
Reclame
NflflL
HET BEGON MET ENGELTJES TEGEN HET PLAFOND
Lokale lasten licht omhoog in Voorschoten
vw
Echtpaar
Van Biezen
vijftig jaar
getrouwd
aJEIDEN OMGEVING
DINSDAG 2 OKTOBER 1990 PAGINA 17
Op mijn omwegen door
stad en land kom ik
graag mensen tegen. U
kunt mij telefonisch of
schriftelijk vertellen wie
u graag fn deze rubriek
zou willen tegenkomen.
Ik ben bereikbaar via
071-122244.
voor". Een stucadoor moet
van een apart slag zijn; dat
kan niet anders.
Meester-stucadoor De Haas
heeft de wind meegehad. Zelf
stucadoort hij dus allang niet
meer. Hij droeg een jaar of ze
ven zijn steentje bij aan de
Stichting Vakopleiding Schil
ders- en Stucadoorsbedrijf.
Als voorzitter van de examen
commissie, „een soort ere
baantje". Maar sinds de stich
ting enkele jaren geleden
naar Veenendaal is verhuisd
heeft Wim voor de eer be
dankt. „Die reis heen en weer
werd me te omslachtig. Ik heb
nu leuke klantjes, zoals het
Elisabethziekenhuis in Lei
derdorp, de Algeméne Wo
ningbouwvereniging alhier,
Rijksgebouwendienst, utili
teitsbouw in het algemeen, en
woning- en winkelbouw in
het bijzonder".
De tijd dat Wim de Haas zich
uitleefde op het restaureren
van plafondengeltjes en ande
re kostbare decoraties is ook
alweer voorbij. Hij was ook
nauw betrokken bij het res
taureren van Leidse panden
door de Stichting Diogenes,
„wat erg veel voldoening en
fijne resultaten opleverde".
Maar hij is verder volop bezig
met „een huis zó maken, dat
de mensen er in kunnen wo
nen en werken; sierpleister is
erg „in" tegenwoordig. Het is
het fijne werk in het hele
huis, in plafonds en wanden.
Vroeger werkten we vooral
met natte elementen: zand,
kalk, cement. Tegenwoordig
is het veel gips en kant en
klare stucadoorsmaterialen.
Het is gemakkelijker gewor
den, vereenvoudigd, met al
leen gips".
Zo heeft Wim de Haas de
handen vol aan het voldoen
aan de verlangens aangaande
de Delifrance-zaken. Dat zijn
winkels die alom in stad en
land voorzien in de opkomen
de honger midden op de dag.
In ons land alleen al zijn er
ruim 20 Delifrances die door
De Haas gepleisterd werden,
benevens drie doorbakken
percelen in België. En korte
lings, na het openstellen der
grenzen, ging een De Haas
team („een vaste kliek met
hart voor het werk") naar
Berlijn om in de buurt van de
Kurfürstendam, in het Euro
Center, de honger naar crois
sants en aanverwante zaken
stijlvol te helpen stillen.
Marmerpleister
„En na Berlijn zijn er nu ves
tigingen in Düsseldorf en
Keulen („Als 't goed is nog
vóór Kerstmis") aan de beurt.
In Berlijn ik reed er naar
toe voor een inspectie, even
800 kilometer op en neer"
was het drie etmalen dag en
nacht werken. Een karwei
dat binnen een week geklaard
was. Met wanden van mar
merpleister, hartstikke mooi
mag ik wel zeggen". Wim de
Haas is erbij betrokken, met
z'n betrouwbaar koppeltje dat
van wanten weet. Het is voor
al de toename van een luxe
vraag die hem bezighoudt.
„Bij geruchte heb ik gehoord
van plannen die er zouden
bestaan betreffende Delifran-
ce-zaken op Aruba en Sint
Maarten. Dat zou dus in het
verschiet kunnen liggen,
maar voorlopig zie ik me daar
nog niet zitten".
In elk geval heeft De Haas
zich ontwikkeld als een all
round stucadoor, met uitlo
pers naar oud en nieuw. Eens
legde hij zich toe op het res
taureren en schoonmaken
van oude plafonds en orna
menten en friste hij de glorie
van plafondengeltjes op. Hij
beet ze af, repareerde en witte
ze. En zagdaar: de putti, quasi
onbeschaamd, of gewild orga
niek bedekt door wapperende
lappen, hingen er weer volup
tueus en even helder uit alsof
ze net bij De Haas uit het bad
kwamen. Kijk, zoiets is een
vak apart. Dat is een speciali
teit. Dat is geen mechanisch
stucadoren met de spuit meer.
We hebben het verder maar
niet meer over de toekomst
van het vak. Ach, er is weinig
aanbod van vakbekwame,
jonge krachten. De Haas: ..Ze
willen meteen de bouwerij in
en even flink geld verdienen.
De knapen die ik heb opge
leid zijn goed terechtgeko
men. Leuk werk houdt ze be
zig". En verder spoedt De
Haas zich van hot naar haar,
van het ene object naar het
andere. En maar zorgen dat 't
geld binnenkomt. „Dat hoort
er pok bij nietwaar? Maar als
er geen aanwas genoeg is,
sterft het vak toch wel uit, en
dat moeten we zien te voorko-
1 Met een grote stap maakte
de correct geklede man op
'rjhet moment dat rechter
JDe Haan hem foto's zou
tonen een zijwaartse he
rweging. Want, zo was de
^mening van de gedaagde
'Voorhouter, iedereen
^8mocht getuige zijn van zijn
:l1mooi geschilderde aan
hangwagen, waarop vele
ïrireclame-uitingen prijken.
r,En die reclame-uitingen
^vormden voor de 58-jarige
"man aanleiding tot een
'uitvoerige discussie met de
n kantonrechter en officier
8'van justitie Van Ek. Want
stond zijn wagen op die
°lbewuste dag nu langdurig
^in de Voorhoutse wijk
Oosthout geparkeerd om
reclame te maken voor
Mzijn zaak, of stond het ver-
|voermiddel slechts ten
ra; dienste van een medewer-
"ker die in de buurt aan het
8 werk was? Het laatste dus,
'"wilde de Voorhouter zijn
'gehoor doen geloven. „Een
,n monteur moest daar in de
buurt zijn". De officier
van jusitie was juist van
e'het eerste overtuigd. De
Algemene Politie Verorde-
a*ning van de gemeente
Voorhout verbiedt nu een-
maal het maken van recla
me aan de weg. „En dit is
daar een schoolvoorbeeld
.nivan", stelde de officier on-
U omwonden vast, die
eerder te horen had gekre-
(gen dat de wagen tot 's
(avonds laat in Oosthout
jhad gestaan. „Maar", liet
jde Voorhouter zich niet al
te snel uit het veld slaan,
„ook als er geen reclame
op de aanhangwagen aan
wezig was, had die er ge
staan. Morgen en over-
morgen staat het voertuig
3 er misschien wel weer",
luidde het standvastig.
|(Zijn pogingen mochten al-
irlemaal niet baten. „Ik zie
i*geen relatie tussen de aan-
uwezigheid van de aan-
Ijhangwagen en het werk",
1 luidde de redenatiè van
rechter De Haan. „Ik ver-
oordeel u dan ook tot een
boete van zeventig gulden.
Niet zonder reden, want
ga ik onder het bedrag
van vijftig gulden dan
Jkunt u niet meer in
beroep". En die kans wen
ste de rechter hem niet te
onthouden. Al was het al
leen maar om de reclame,
die vervolgens voor de
rj Haagse rechtbank ge-
n maakt kan worden,
t Verscheen tijdens de zaak
olvan de Voorhouter nog re-
jgelmatig een glimlach op
idhet gelaat van mr. De
ziHaan, anders was dat bij
vde behandeling van een
k kettingbotsing op de A4.
id De 80-jarige automobilist
si uit O verveen wist het
n! voorval zich nog goed te
icherinneren. „Het was don-
tilker en mistig".
-e„Het zicht was vijftig me-
cjter en u reed negentig",
/(hielp de rechter hem een
:t) handje. „Het is voor het
M eerst van mijn leven dat
n|mij dit overkomt", trachtte
de Overvener de heren
i( achter de tafel mild te
istemmen. Niet veel later
ik vroeg de man begrip voor
Mde toch wel ongewone om-
i jstandigheden tijdens het
tt voorval. „Links op de weg
njstond een file. Toen ik uit
n het aquaduct kwam kon ik
;i)niet meer naar rechts uit-
iwijken, omdat daar een
aiandere auto reed. Ondanks
Imijn snelle reactievermo
gen, ik tennis namelijk,
'botste ik op een politieau
to, die geen lichten aan-
i had. .Zij moeten het voor-
i beeld geven, maar bren-
tgen mensen zo juist in ge
waar". „Wat heb ik mis-
idaan?" Een vraag die de
albejaarde man rechtvaardig
vond. „U bent gewoon te
tl optimistisch geweest. U
;reed te hard het viaduct
i in, maar u leeft nog en dat
s compenseert veel", bereid-
t(de de rechter de gedaagde
- stilletjes voor op de dingen
die nog moesten komen.
„Het is doodgriezelig u zo
te horen praten. U moet
'4 niet alleen uitgaan van uw
^eigen stuurmanskunst,
■'[maar ook de fouten van
andere weggebruikers op
vangen. Het was immers
mistig en donker en des
ondanks reed u negentig",
trok officier Van Ek van
leer. Hij omschreef de ma
noeuvres van de man als
kamikaze-achtig. „Een
fikse straf is dan ook zeker
op zijn plaats", was de offi
cier van mening. En met
hem rechter De Haan.
Vier maanden voorwaar
delijke ontzegging van de
rijbevoegheid met een
proeftijd van twee jaar en
een boete van 250 gulden
kreeg de Overvener opge
legd. Een straf die de tach
tig jarige man noodge
dwongen in 'onvoorwaar
delijk' omzet. „Want ik
heb nog geen geld om een
andere auto te kopen".
PETER VAN DER
HULST
Kinderparty
Alf'ons Borm komt morgen
met ziin kinderparty naar De
Schelft in Noordwijkerhout.
Hij presenteert een show met
liedjes, goocheltrucs, grappen
en verrassingen. Voor alle
kinderen is er na afloop van
de voorstelling een traktatie.
Kaarten kosten J6 en zijn in
de voorverkoop verkrijgbaar
bij boekhandel Wagenaar
Van Halem aan de Haven
straat 10. Vanaf een half uur
voor aanvang zijn ook kaar
tjes aan de zaal verkrijgbaar.
De voorstelling begint om
twee uur.
VOORSCHOTEN De
inwoners van Voorschoten
zullen in 1991 te maken
krijgen met licht stijgende
lokale lasten.
Dat blijkt uit de begroting
voor volgend jaar. Een uitzon
dering vormen de reinigings
rechten, die vanwege de slui
ting van de Leidse vuilver
branding fors zullen gaan stij
gen, maar die rekening zal pas
in een later stadium aan de
Voorschotense burgerij wor
den gepresenteerd. De gebrui
kers gaan een paar gulden on
roerend goedbelasting meer
betalen. De tarieven voor de
rioolrechten gaan met tien
procent omhhog vanwege de
kosten van riool vervangingen.
Ook bij de marktgelden zit er
een verhoging aan te komen.
De leges voor paspoorten en
rijbewijzen gaat dertig cent
omhoog vanwege beveiligings
maatregelen. De tarieven voor
de precariorechten en de be
graafplaatsrechten stijgen met
vier procent. Voorschoten
geeft 55.000 gulden uit aan
kinderopvang. Voor nieuw be
leid is 118.000 gulden beschik
baar. Hoewel het college in de
figuur van F. ten Have (CDA)
een nieuwe wethouder van fi
nanciën heeft wordt het voor
zichtige beleid van oud-wet
houder J. van Dalen ongewij
zigd voortgezet. Dat betekent
dat de schijnbaar onuitputtelij
ke reserves niet worden ge
consumeerd, maar dat daar
mee de vermogenspositie van
de gemeente op peil wordt ge
houden.
Hoog op het „plan van aan
pak' van de gemeente voor
1991 staat de vergroting van
de leefbaarheid van het dorp.
Het milieu zal worden be
schermd. Er zijn maatregelen
te verwachten op het gebied
van bodembescherming, afval
verwerking, zwerfyuil en vui-
loverlast door dieren. Door
gaande wegen worden met
bloembakken verfraaid. In
groenarme gebieden worden
bomen geplant.
Er zal aandacht worden be
steed aan verkeersonveilige si
tuaties in het dorp. Het open
baar vervoer krijgt veel aan
dacht.
Er komen nieuwe culturele
initiatieven in Voorschoten.
Het college van burgemeester
en wethouders stelt verder
voor meer voor de minst
draagkrachtigen te doen en
ook de jongeren meer aan
dacht te geven.
Het onderhoud van riolering,
bestrating, groen en openbare
gebouwen wordt stevig aange
pakt.
Het is er allemaal wat
strakker en eenvoudiger
op geworden in het vak.
En betaalbaarder, hoewel
je met „een plafonnetje
inzetten" toch nog wel op
een stevige rekening mag
rekenen als de stucadoor
aan de arbeid is geweest.
Maar zo'n drie eeuwen te
rug zag je overal in onze
landen, ook in Leiden,
het werk van beeldsnij
ders en beoefenaren der
fijne ornamentiek.
In de 17e eeuw kwam dat vol
op tot z'n recht. Maar nog
„hemelser" was (en is) het, ais
je omhoog kijkt binnen de
pronkhuizen der 18e eeuwse
regenten, rijke kooplieden en
fabrikanten en welgestelde,
academische professoren, die
vooral aan het Rapenburg en
de Breestraat elkaar in wel
vaart de ogen uitstaken en al
leen maar op het beste en
mooiste en duurste uit waren.
Hoog aan de plafonds kon je
de eerzucht der bewoners af
lezen. Hier hadden Italiaanse
artiesten met hun wonder
baarlijk plak- en pleisterwerk
de fraaiste scheppingen gele
verd. Italiaanse kunstenaars
op dit gebied hadden al sinds
de 16e eeuw vrijwel het
monopolie van een nieuwe,
toen herontdekte decoratie
techniek.
Er waren in die weelderige
tijden met hun oorlogen en ja
ren van bestand en oplevende
kunst, hele generaties van
stucwerkers die over heel Eu
ropa uitzwermden. Vooral
ook vanuit de barokke Duitse
landen kwamen de Italianen
in de jonge Republiek op de
Hollandse Gouden Eeuw af.
Hun namen waren al een
feest op zich, met veel Jan de
Dopers erbij: Giovanni Battis-
ta Luraghi, Bertoletti, Castol-
di, en vooral Laghi en Domi-
nicus Sala, welke laatste in
1734 modieus „plakwerk" in
Leiden voor zijn rekening
Zo ontstonden in gips de
acanthusranken, schelpen en
palmetten, de ruit- en rozet
motieven, en de vele „op de
wolken" al dan niet schrij
lings gezeten figuren. Daar
had je de kleine „putti", de
dikke blote engeltjes die zo
krullerig en guitig over kon
den komen en graag olijftak
ken toereikten aan even
In zijn hoedanigheid van „voorzitter der examencommissie" (van de Stichting Vakopleiding Schil
ders- en Stucadoorsbedrijf) hield Wim de Haas de vorderingen der vaklui in wording kritisch in de
gaten. Hier trekt een gevorderde leerling stucadoor een natte gipsen lijst onder het oog van de
meester. Zo'n lijst kon dan later, gedroogd, tegen het plafond „geplakt" worden.
FOTO HENK VAN DEN ENDE
weelderige vrouwenfiguren
die, na Rubens, soms allemaal
tegen het plafond geplakt za
ten.
Plalondengeltjes
De plafond-engeltjes: waar
zijn ze gebleven! Ze zijn er
nog wel, maar je moet toch'
van goeden huize komen als
je dat hemels grut in trappen
huis, eetkamer of boudoir in
stand wil houden. Zou je ze
vandaag, boven je hoofd, in
het leven willen roepen, zou
dat niet meer te betalen zijn.
Maar een paar eeuwen gele
den was die kunstbeoefening
nog haalbaar omdat de vak
lieden van weleer niet vorste
lijk gehonoreerd werden.
Nou, uit die wereld en na een
voorgeschiedenis dan, stamt
Wim de Haas (55), stucadoors-
baas, directeur van De Haas
Stucadoorsbedrijf b.v. in Lei
derdorp. In de lange woonka
mer van zijn huis zit je onder
een plafond, dat zo onbezoe
deld is door rookaanslag (al
steekt Wim nog zoveel siga
retten op dat hij niet eens
meer weet hoeveel), en zo
helder wit met de grote, ge
draaide joyeuze structuur-
kringen dat ze een smetteloze,
professionele aanpak verra
den. Enfin, hier wordt ge
toond dat alleen maar het
perfecte werk op z'n pleister
plaats is. Wim de Haas zou
niet met minder genoegen
kunnen nemen. Hij zit er im
mers zelf midden in. Een por
tret van een selfmade stuca
door, een vakman met het ge
zag van een bijbelse, Romein
se honderdman, die tegen zijn
in het oude ambacht door
wrochte werklieden zegt:
„Ga, en hij gaat; kom, en hij
komt; trek een lijst, en hij
trekt".
Zo was hij ook betrokken bij
de restauratie van de Harte-
brugkerk. Zelf stucadoren is
er niet meer bij. Zijn betrok
kenheid bij deze kunst wordt
al jaren bepaald door het toe
zien, het controleren en „het
betalen op vrijdag". Ik ver
stond eerst baaidag, maar het
bleek toch betaaldag te zijn.
Dat zijn z'n hoofdbrekens. En
het gaat hem goed af in de
gipsen wereld waarin De
Haas een boterham met rede
lijk beleg heeft gevonden.
Uiteraard is Wim de Haas,
Leidenaar van geboorte, klein
en zoekend begonnen. „Dat
was met 5 gulden in de week.
Ik was een jaar of 15 toen ik
met m'n vader meeging naar
C&A op de Botermarkt om te
stuccen. Ja, het was een leven
in gips en grove kalk dat ou
derwets stucadoren. Een vak
dat ik van vader heb geleerd.
Ik werkte de hele dag tot een
uur of 5, ging dan eten en zat
om kwart over 7 alweer op de
avondschool. Overwerken
mocht ik niet, daar was ik
nog te jong voor. Ik verwierf
wel de nodige diploma's, on
der andere het middenstands,
tekende ook bij Mathesis, en
26 jaar geleden ging ik zelf
standig draaien. Het is nu een
bedrijf met een stel medewer
kers, een man of 10, die over
al verspreid zitten. De eerste
tijd ik zal het nooit verge
ten reed ik met m'n mate
rialen naar de klanten in een
bestel-Opeltje van 500 gulden.
Een paar maanden later had
ik er een aanhangertje bij".
Wim de Haas drinkt koffie en
rookt, en ik deel in zijn zwak
heid. Antonius, de kerkleraar
en minderbroeder van Padua,
met palm en Kind, en het
H.Hart staan als beeldjes bij
hem op een soliede kast ver
steend een vroom tijdperk uit
te luiden maar worden in
Wims en diens vrouws hart
als getuigende kleinoden be
waard. „Maar ik heb ze niet
zelf gemaakt hoor". Gips,
daar praten we over, en tus
sen m'n vingers heb ik een
plak uienstokbrood dat door
de gastvrouw met boter roy
aal besmeerd is. Het is een
kleine, gezellige communiteit
van „neem en eet, het staat er
De afdeling Leidschendam
van het CDA viert woensdag
met een feestelijke bijeen
komst in de Kruisheuvelkerk
aan de Burg. Roeringlaan het
feit dat tien jaar geleden het
Christen Democratisch Appèl
(CDA) werd opgericht. Drs.
A. M- Oostlander, lid van het
Europees Parlement en voor
malig directeur van het We
tenschappelijk Instituut van
het CDA, belicht het wel en
wee in het CDA in de afgèlo-
pen jaren. Iedereen is wel
kom. Aanvang half negen.
Wellus
Poppentheater Wellus-Nietus
geeft op de woensdagen in ok
tober try-out voorstellingen.
Het optreden „Neus in de
wind" is bedoeld voor kinde
ren vanaf vier jaar en te zien
aan de Prinses Marijkelaan 4
in Voorschoten. Een kaartje
kost J5. Voor informatie:
01717-8361.
Radio
Omroep Rijnland zendt vrij
dagavond tussen tien en
twaalf uur een samenvatting
uit van het politiek café dat
vanavond in Lisse wordt ge
houden. De politici spreken
over sport en cultuur. De bij
eenkomst in De Beurs begint
vanavond om acht uur^
Rustenborch
Verzorgingstehuis Rusten
borch aan het van Wijckers-
loothplein 1-3 in Oegstgeest
houdt donderdagmiddag een
mini-bazar. Er worden zelfge
maakte handwerkprodukten
verkocht en er is een kraam
van het Wereldnatuurfonds
aanwezig. De bazar wordt van
twee uur tot half vijf gehou
den.
Het VVV-kantoor van
Noordwijk is vrijdagavond 5
oktober tot acht uur geopend.
Dit vanwege de herfstvakan
tie in West-Duitsland. Ook op
vrijdag 12 oktober is het kan
toor aan de Grent 8 tot 's
avonds acht uur geopend. Dit
keer in verband met de Ne
derlandse herfstvakantie.
Speelgoed
In het Museum voor de
Bloembollenstreek in Lisse
wordt van half oktober tot
half januari oud speelgoed
tentoongesteld. Er zijn voor
werpen te zien uit het speel
goedmuseum in Oosterhout.
Inwoners van de Bollenstreek
krijgen de gelegenheid eigen
speelgoed van voor 1945 in
het museum te laten zien. Wie
spullen heeft en bereid is die
tijdelijk af te staan kan bellen
met 02521-14590, -11576 of -
15725.
Foto's
Foto's over Indonesië van de
Langeraarse amateurfotograaf
Gerard Wildenburg zijn de
hele maand oktober te zien in
bibliotheek De Aarlezer, Beu
kenpad 1 in Aard am. De ten
toonstelling wordt gehouden
in het kader van de Indone-
sië-manifestatie die de activi
teitencommissie van de biblio
theek verzorgt. De expositie is
te zien gedurende de normale
openingstijden
SASSENHEIM Het
echtpaar Van Biezen-Zij-
erveld Uit Sassenheim is
morgen precies vijftig jaar
getrouwd. In De Oude Tol
in hun woonplaats Wordt
dit gouden feest gevierd.
De receptie is van vijf uur
tot half zeven.
Het gouden bruidspaar Van
Biezen-Zijerveld woont aan de
Hortuslaan 124. Bruidegom D.
van Biezen is een bekende
persoonlijkheid in de gemeen
te. Naast zijn werk als hande
laar in heipalen heeft hij zich
namelijk op meerdere terrei
nen voor de plaatselijke ge
meenschap verdienstelijk ge
maakt. Vandaar dat carnavis
vereniging De Saksen hem
eerde door hem bij het 10-jarig
bestaan van de vereniging tot
Grote Asbak uit te roepen.
Na zijn schooltijd werd Van
Biezen bloemistknecht. Dat
duurde niet al te lang want op
19-jarige leeftijd ging hij in de
houthandel, wat uitgroeide tot
een levigdige handel in voor
namelijk heipalen. Van Biezen
runde de zaak tot zijn 65ste en
Het echtpaar Van Biezen-Zijerveld.
deed hem toen over aan zijn
drie zoons.
De bruidegom was zoals ge
meld in zijn vrije tijd eveneens
heel actief. Zo was hij onder
meer 10 jaar voorzitter van
gymnastiekvereniging DOS,
12 jaar penningmeester van de
hervormde kerkvoogdij en 26
jaar penningmeester van het
hervormd schoolbestuur. Ook
was Van Biezen 7 jaar voorzit
ter van de Sassenheimse Oran
jevereniging en nog veel lan
ger bestuurslid van deze vere
niging. Voor zijn vele verdien
sten werd de Sassenheimei
vier jaar geleden koninklijk
onderscheiden met een gouden
eremedaille.
De bruid ging na de huishoud
school thuis werken in de
huishouding en in de kruide
nierswinkel die voorheen bij
de Oude Post was gevestigd
De bruid (72) en bruidegom
(73) zijn beiden goed gezond.
Het echtpaar heeft drie zoons
en één dochter en inmidels
tien kleinkinderen.
