trubtfc
CDA HEEFT PVDA NOG VEEL TE HARD NODIG
Stress bij W V C
oorzaak blunders
Asielzoekers en het creatief
ondernemen van ambtenaren
BINNENLAND
£eidóe6ouncmt
ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1990 PAGI»
DEN HAAG Het was
opvallend hoe snel de
woede van Elco Brink
man over het gedwongen
aftreden van minister
Braks bekoelde. Sprak de
CDA-voorman onmiddel
lijk na de ingelaste verga
dering met zijn fractie nog
over een „deuk" in de
coalitie, een paar uur la
ter, in het perscentrum
Nieuwspoort, had hij het
nog slechts over een „be
hoorlijke schram".
Dat wekte de indruk dat
Brinkman zich alleen zo had
opgewonden ten behoeve van
zijn vele fractieleden die tra
nen in de ogen kregen bij de
gedachte aan de „schandelij
ke" wijze waarop de PvdA
hun Gerrit Braks had behan
deld. Die indruk van koelheid
werd versterkt doordat Brink
man op zijn persconferentie
uit eigen beweging verklaarde
dat de samenwerking met de
PvdA niet zou worden opge
zegd. „Een coalitie is een ver
standshuwelijk. Als de liefde
bekoelt is dat op zich nog geen
reden voor echtscheiding".
Volgens Brinkman heeft de
regering nog zoveel belangrijk
werk te doen, vooral op finan
cieel gebied, dat daarvoor een
breed draagvlak nodig is
(CDA en PvdA hebben samen
103 zetels in de Tweede Ka
mer). Brinkman doelde op het
aangekondigde extra kabinets
beraad in het voorjaar, dat op
het Binnenhof inmiddels in
'goed' Nederlands 'mid-term-
review' is gedoopt. Hoewel de
inkt van de Miljoenennota nog
niet is gedroogd, schijnt nu al
zeker te zijn dat er aanvullen
de maatregelen getroffen
moeten worden om het finan
ciële tekort van de overheid,
zoals afgesproken in het re
geerakkoord, te kunnen terug
dringen tot drie en een kwart
procent.
De begroting wordt bedreigd
door een hele reeks tegenval
lers, waarvan de hoge rente en
tegenvallende belastinginkom
sten de belangrijkste zijn. Als
de crisis in de Perzische Golf
voortduurt, worden deze pro
blemen nog groter. In het
slechtste geval zou minister
Wim Kok van financiën ge
confronteerd kunnen worden,
zo hebben de experts bere
kend, met een tegenvaller van
maar liefst 7,5 miljard gulden.
Dat zal het kabinet onverbid
delijk voor de keus brengen:
ingrijpend extra bezuinigen of
de belastingen verhogen?
Bezuinigen
Wat de PvdA betreft mogen,
zo heeft bijvoorbeeld partij
voorzitter Maijanne Sint al
een paar keer laten doorsche
meren, sommige lasten best
wat omhoog. Het liefst natuur
lijk op een manier waardoor
de minimum- en de modale
inkomens er weinig of geen
last van hebben. En er ligt nog
het plannetje van Kok voor de
verhoging van de accijnzen op
tabak en tabaks waren.
En uiteraard is er het aardgas.
De baten daarvan zijn fors aan
het stijgen, omdat ze mee om
hoog gezogen worden door de
olieprijzen, die als gevolg van
de Golfcrisis de pan uitrijzen.
Ook in deze Miljoenennota, zo
DEN HAAG Het asiel
zoekersbeleid heeft de af
gelopen week een flinke
deuk opgelopen. Handel
in opvangcentra, een op
gestapte WVC-ambtenaar
die daaraan meedoet en
verraste gemeenten, voor
wie normaal overleg on
mogelijk is gemaakt. Acht
nieuwe centra werden
plotseling door het jcabi-
net aangewezen en één
bestaSnd centrum werd
uitgebreid. Meteen na de
beslissing zijn de eerste
asielzoekers onderge
bracht.
Al snel kwamen vele fouten
aan het licht. Eigenaars van
recreatiepanden in Odoorn,
Ruinen en Putten wisten niets
van definitieve verkoop aan
Commerce Vastgoed bv van
R. Klein uit Huihorst, die in
opdracht van WVC opvang
centra zocht. Gemeentebestu
ren konden niet in beroep
gaan en zagen zich geconfron
teerd met woedende recrean
ten.
De vereniging van recreatie-
ondernemers, de Recron,
schorste Klein als taxateur van
recreatiepanden en stapte don
derdag boos naar het ministe
rie. De organisatie vindt dat
Klein onethisch handelt door
centra zowel te taxeren als zelf
aan te kopen. Eén van Kleins
partners, de voormalig WVC-
ambtenaar M.F. Van Hurck,
deed mee met de aankoop. Als
ambtenaar voor asielbeleid le
verde hij al vanaf mei hand
en spandiensten aan Klein.
Zijn oude werkgever heeft een
intern onderzoek ingesteld.
De reden van vele pijnlijke
verrassingen ligt volgens
woordvoerders vooral in de
stress, waaronder WVC-amb-
tenaren moesten werken. En
dan gaat er wel eens wat mis.
In 1988 verwerkte het ministe
rie 7500 asielzoekers, terwijl er
dit jaar 22.000 worden ver
wacht. WVC wist dat er heel
veel mensen naar Nederland
wilden komen, maar had grote
moeite pensioenfondsen, ge
meenten en andere bezitters
van geschikte gebouwen te
overtuigen. „We zagen het
echt wel aankomen, we heb
ben ons suf gezocht," zegt Jan
Baneke van WVC, „maar niet
alle gemeenten wilden of kon
den meewerken en bovendien
moeten we rekening houden
met de kosten van huur en
voorzieningen. We hebben
aanbiedingen uit het zakenle
ven moeten weigeren, omdat
ze te duur waren. De exploita
tie moet betaalbaar blijven".
Oude kloosters werden afge
stroopt, soms met succes. Daar
na richtte het ministerie zich
op caravanparkjes. Zestig ge
meenten wisten met grote
moeite mensen onder te bren
gen. Door de lange procedures
rond uitwijzing of erkenning
als vluchteling, soms langer
dan twee jaar, bleven veel
mensen in opvangcentra zit
ten. Het ging vooral om Liba-
nezen, Somaliërs, Polen, Ira-
niërs, Nigerianen en Ethio-
piërs, de 'meest' vertegen
woordigde nationaliteiten tus
sen januari en juni 1990. In
permanente centra zitten nu
ruim 500 mensen teveel, de tij
delijke moeten weg (dik ne
genhonderd mensen) en 'losse
pensionnetjes' en andere nood
opvang zijn goed voor nog
eens 1500 asielzoekers.
Drieduizend mensen teveel.
Het ministerie greep alles aan
om de asielzoekers onder te
kunnen brengen. Daarom was
het een uitkomst dat taxateur
Klein zijn diensten wilde aan
bieden. Hij is één van de vijf
experts in Nederland op het
gebied van taxatie van recrea
tieterreinen. Al een jaar gele
den onstond het eerste contact
tussen WVC en Klein.
De afspraak was: kijk naar
leuke panden uit, die niet te
veel 'aan de prijs' zijn. Daar
mee handelde de ondernemer
feitelijk in opdracht van het
ministerie. Zijn zoektocht had
succes in de gemeenten
Odoorn, Ruinen, Markelo en
Putten. Via tussenpersonen
begreep Klein dat daar panden
te koop waren. Hij stelde voor
ze zelf te kopen en de eerste
vijf jaar aan WVC te verhu
ren. Van de opbrengst kan hij
onder meer in Putten 'Mooi
Veluwe' verbouwen tot educa
tief hotel. WVC seinde bij
voorbeeld al eind juni het Put-
tense gemeentebestuur in.
Klein nam ondertussen con
tact op met geldschieters, die
hem miljoenen guldens toezeg
den. Immers, WVC stond ga
rant voor een vaste opbrengst.
De tussenpersonen van de ei
genaren, veelal makelaars,
vonden Kleins prijs redelijk en
waren akkoord met een voor
lopig koopcontract. Maar dat
was ook alles: een notariële
akte was er niet. Klein meldde
volgens eigen zeggen eerlijk
aan WVC dat hij als zakenman
aan de transactie kon verdie
nen. „Ik moet rekening hou
den met een gezonde exploita
tie". Hij richtte een paar bv-
tjes op om het ondernemersri-
sicio te spreiden. Inmiddels
had Klein een prima band op
gebouwd met WVC-ambtenaar
Van Hurck, werkzaam op de
afdeling die asielzoekers moet
onderbrengen. De ambtenaar
zag wel brood in samenwer
king met de voortvarende di
recteur. „Hand-en spandien
sten", noemt Klein het, die
zeer geëmotioneerd is door alle
publiciteit en daarom geen
commentaar wil geven. De Re
cron noemt de man „tot nu toe
een uitstekende, integere za
kenman, die ethisch over de
schreef is gegaan door een
complex aantal redenen".
Uitleg
Aanstaande maandag krijgt de
Kamer tekst en uitleg over het
asielzoekersbeleid tot nu toe.
D'Ancona zal gemeenten op
nieuw met klem verzoeken
woonruimte beschikbaar te
stellen, aldus WVC. De 'joint-
venture' met het bedrijfsleven
werkte niet voldoende en
voortaan wordt afgezien van
grootschalige opvang op recre
atieterreinen.
Of de gemeenten nu wel mee
werken is de vraag. „Zo ge
makkelijk gaat dat niet," zegt
Ineke Ketelaar, beleidsmede
werker minderheden van de
Vereniging van Nederlandse
Gemeenten (VNG). „We wil
len echt wel meewerken, maar
het moet ook kunnen. Vrijwel
geen gemeente heeft nog eigen
woningen en ze zijn daarom
aangewezen op de corporaties.
Die willen of kunnen niet al
tijd helpen, vaak zoekt de ei
gen bevolking nog naar ge
schikte huizen. Institutionele
beleggers doen ook nauwelijks
mee. Ze zijn zeker bang dat
hun panden in waarde achter
uit gaan".
Het gevolg van de breeduit ge
meten affaires rond de huis
vesting van asielzoekers is vol
gens Ketelaar negatief. „Het
gevaar bestaat dat de bevol
king nu minder tolerant
wordt". Ze is bang dat het pu
bliek 'door al het gerommel'
de noodzaak niet meer ziet
van tijdelijke gasten in eigen
woonplaats. „Het probleem is
echter nog steeds levensgroot.
Natuurlijk zijn er fouten ge
maakt, ook bij WVC. Maar de
meeste mensen zijn daar inte
ger en hebben maar één doel
voor ogen: hoe vangen we de
grote stroom asielzoekers op".
HENK VAN ESS
ERIK VAN DER STRUIJS
SUSKE EN WISKE
DE GOALGETTER
geeft Kok toe, is al een greep
in de pot met aardgasguldens
gedaan. Waarom zou dat in ge
val van nood niet herhaald
kunnen worden, vraagt menig
PvdA'er zich af.
Bij het CDA zetten ze alle ste
kels op als ze dat horen. Op
Prinsjesdag verzette CDA-
voorman Brinkman zich voor
al fel tegen tegen belastingver
hoging. „De problemen zullen
door herschikking van de uit
gaven en door bezuinigingen
moeten worden opgelost". Vol
gens Brinkman zal daarvoor
„grote discipline en aanpassing
nodig zijn".
Welnu, aan Pvd A-minister
Kok lijkt het niet te zullen lig
gen. Hij is het in zoverre met
Brinkman eens dat ook hij
zeer kritisch naar de uitgaven
van de overheid wil kijken.
„Alle uitgaven. Niet alleen die
van de departementen maar
alle collectieve uitgaven. En
ook efficiency-maatregelen en
de subsidies", aldus Kok. Kijk,
dat soort uitspraken klinkt
Brinkman als muziek in de
oren. Kennelijk is er met de
PvdA van Wim Kok op finan
cieel gebied nog steeds goed
zaken te doen.
Het CDA heeft de sociaal-de-
mocaten misschien nog wel
meer nodig als het gaat om het
beteugelen van de vakbonden.
Een aantal daarvan verkon
digt luidkeels dat zij volgend
jaar loonsverhogingen moeten
hebben van vijf a zes procent.
Premier Lubbers heeft bere
kend dat een stijging met drie
procent het absolute maximum
is, wil de Nederlandse econo
mie niet in gevaar komen. Hij
heeft zijn vice-premier Kok
daarvan gemakkelijk kunnen
overtuigen door te wijzen op
de afspraken over de koppe
ling tussen lonen, uitkeringen
en ambtenarensalarissen.
In het regeerakkoord zijn
CDA en PvdA overeengeko
men dat er alleen wordt ge
koppeld als voldaan is aan be
paalde randvoorwaarden. Het
oplopen van de werkloosheid,
het optreden van een econo
mische recessie, maar ook het
'te snel' stijgen van de lonen
kunnen alle leiden tot de con
clusie dat de koppeling niet
doorgaat.
Kok moet het daarmee eens
zijn en hem bleef dus niets an
ders over dan zijn voormalige
collega's in de Federatie Ne
derlandse Vakbweging (FNV)
de wacht aan te zeggen. De in
komens mogen in 1991 beslist
niet met meer dan drie pro
cent omhoog. Anders is er
„geen geld" om uitkeringsge
rechtigden en ambtenaren ge
lijkelijk mee te laten delen in
de stijging van de welvaart.
Najaarsoverleg
De vakbeweging heeft woe
dend gereageerd. FNV-voor-
zitter Johan Stekelenburg laat
zich niet „chanteren", ook niet
door één van zijn voorgangers.
Men behoeft geen kristallen
bol te hebben om te kunnen
voorspellen dat het volgende
maand te houden Najaarsover
leg tussen regering, werkge
vers en werknemers een moei
lijke zaak gaat worden.
De werkgevers vormen waar
schijnlijk het allerbelangrijkste
obstakel. Zij willen niets we
ten van centrale afspraken
over lonen en werkgelegen
heid. Laten directies en bon
den dat maar mooi zelf uitzoe
ken, het liefst in de onderne
mingen zelf. Volgens de orga
nisaties van ondernemers is
dat de beste garantie dat de
zwakke bedsrijfstakken niet
zulen liiden onder de cao's die
de bonden afsluiten in de ster
ke sectoren.
De bonden ziin wel bereid
centrale afspraken te maken,
maar alleen op voorwaarde
dat de regering met een „con
crete inbreng" naar het Na
jaarsoverleg komt. Zij zouden
het vooral op prijs stellen als
de regering een plan op tafel
legt om te voorkomen dat het
aantal arbeidsongeschikten op
loopt tot één miljoen, met alle
consequenties van dien voor
de toch al torenhoge wao-
premies.
Zo'n plan is natuurlijk de eer
ste verantwoordelijkheid van
CD A-minister Bert de Vries
van sociale zaken en werkge
legenheid. Maar het spreekt
vanzelf dat het voor de vakbe
weging heel veel uitmaakt dat
er naast De Vries een PvdA-
minister van financiën zit. Al
leen een „eigen man" als Wim
Kok kan de bonden er mis
schien van overtuigen dat als
zij akkoord gaan met het inle
veren van loon voor zaken als
een betere scholing, het kabi
net ervoor zal zorgen dat dat
geld goed gebruikt wordt. En
dat het dus niet verdwijnt in
de zakken van de werkgevers.
Redenen te over dus voor de
christen-democraten Lubbers
en Brinkman, die trouwens
toch niet erg van de liberalen
onder Bolkestein gecharmeerd
zijn, om de sociaal-democraten
Kok en Wöltgens voorlopig
nog maar aan boord van de
coalitieboot te houden.
RIK IN 'T HOUT
(c) Standaard Ultgeverlj/Wavery Productions
Andries Overste: „Ik was ronduit verbaasd over zoveel publiciteit. Op financiële en fiscale departementen is het heel gebruikelijk
dat ambtenaren overstappen naar het bedrijfsleven". foto: dijkstra
DEN HAAG Maurice
van Hurck is een bekende
Nederlander geworden.
Net als media-specialist
Andries Overste (TV 10)
vorig jaar. Twee voorbeel
den van ambtenaren die
zijn 'overgelopen' naar het
bedrijfsleven. Honderden
ambtenaren gingen hen
voor: accountants, belas
tingdeskundigen, automa
tiseringsexperts. Maar zij
bleven anoniem.
De meeste ambtenaren bleven
anoniem omdat ze geen du
bieuze overstap maakten,
maar ook omdat ze politiek
minder interessant zijn dan
ambtenaren die te maken met
het veelbesproken media- of
vluchtelingenbeleid. „Er
wordt al jaren gediscussieerd
over de opvang van asielzoe
kers zonder dat men tot een
echte oplossing is gekomen. De
affaire-Van Hurck wordt nu
politiek gebruikt om het beleid
van een minister verantwoor
delijk te stellen".
AbvaKabo-bestuurder Her
man van Hinsberg wil eigen
lijk niet over de zaak-Van
Hurck praten „want het kan
zijn dat wij nog met de zaak te
maken krijgen als belangenbe
hartiger". Maar over het waar
om van het vertrek van amb
tenaren naar het bedrijfsleven
en de ophef daarover, praat
Van Hinsberg vrijuit. Zijn be
toog sluit naadloos aan op de
uitkomsten van een onderzoek
dat het Nederlands Econo
misch Instituut heeft uitge
voerd naar de werking van
beloningsinstrumenten bij de
overheid: bindingspremies en
arbeidsmarkttoeslagen als ex
traatje om deskundigen bin
nen te halen en te houden. Die
extraatjes werken dus niet of
nauwelijks. Als ambtenaren
weg willen, gaan ze toch. Een
toeslag van gemiddeld 9 pro
cent (een dertiende maand)
houdt hen niet bij vadertje
staat, zo concluderen de onder
zoekers. Van Hinsberg had
geen onderzoek nodig om te
constateren dat toeslagen lap
middelen zijn voor structurele
mankementen in het waarde-
rings- en beloningssysteem
van de overheid. Het systeem
doet vooral veel managers
vertrekken. Zij krijgen niet al
leen meer betaald in het
bedrijfsleven, maar ook meer
vrijheid om keuzes te maken
en beslissingen te nemen.
Eng beleid
Andries Overste (42) is één
van de bekende ambtenaren
die het benauwd kreeg in Den
Haag. De laatste drie jaar bij
het ministerie van WVC was
hij voorzitter van de media
raad van Europa en werkte als
zodanig voor zestig a zeventig
procent in het buitenland.
Overal zeg hij commerciële te
levisie van de grond komen.
Hij kende de mogelijkheden,
en was ervan overtuigd dat
commerciële televisie niet te
gen te houden was. Groot was
de teleurstelling toen Neder
land krampachtig probeerde
'de indringer' buiten de deur
te houden. „Toen heb ik on
dervonden hoe groot de dis
crepantie is tussen de praktijk
en het ministerie. De overheid
liep gewoon achter. Ik was het
kleinschalige, enge Nederland
se beleid ontgroeid. De ma
noeuvreerruimte van de poli
tiek en dus ook de ambtenaren
was minimaal door de grote
invloed van omroepen, uitge
vers en belangengroeperin
gen".
Overste stortte zich in de we
reld van commerciële televise
en kreeg prompt de vader
landse media over zich heen.
Een rijksambtenaar die een
initiatief ging steunen dat op
dat moment niet in Nederland
was toegestaan! Overste lacht.
„Ik was ronduit verbaasd over
zoveel publiciteit. Op financië
le en fiscale departementen is
het heel gebruikelijk dat amb
tenaren overstappen naar het
bedrijfsleven. Maar dat werk
terrein spreekt het grote pu
bliek natuurlijk minder aan
dan televisie of asielzoekers".
Volgens Overste wisten zijn
collega's al driekwart jaar dat
hij zou vertrekken. En nie
mand die hem tegen heeft pro
beren te houden met toeslagen
of premies. „Nee, ik heb nooit
een premie gehad. Iedereen
begreep dat ik wat anders wil
de. Ik zou ook niet voor geld
gebleven zijn, zoals ik ook niet
voor voor het geld ben wegge
gaan. Ik verdiende bij Van der
Ende ongeveer twintig procent
meer dan bij het ministerie
maar veel belangrijker was dat
ik daar kon doen wat ik wilde
doen".
Dat het avontuur bij TV 10
slechts kort duurde, doet niet
ter zake. „Mijn voorspelling
dat er commerciële televisie
zou komen, is juist gebleken.
Alleen de concurrent is met de
eer gaan strijken. Dat is jam
mer". In enkele maanden tijd
stond Overste al weer op
straat. Maar hij zegt geen spijt
te hebben van zijn vertrek bij
de overheid. „Ik ben nu bezig
om iets op te zetten in de in
formatie-industrie. Wat kan ik
nog niet zeggen, daar is het
nog te vroeg voor".
Meer vrijheid
Hoe groot de uitstroom bij de
overheid is kan Binnenlandse
Zaken door allerlei afslan
kingsoperaties niet zeggen.
Maar volgens Van Hinsberg is
er wel sprake van een toene
mend aantal ambtenaren dat
vertrekt, gewoonweg omdat er
de laatste jaren veel nieuwe
regels en wetten zijn gemaakt
op het gebied van belasting,
milieu, sociale zekerheid en
gezondheidszorg. „Als regels
veranderen wordt de behoefte
aan deskundigen in het
bedrijfsleven groter. Veel van
die deskundigen zitten bij de
overheid omdat daar de regels
en wetten ontworpen zijn.
Deze ambtenaren krijgen een
toegevoegde waarde en wor
den weggekocht door bedrij
ven en banken die nu met
'Haagse' fiscaal specialisten
een goede tegenspeler zijn van
de overheid".
Van Hinsberg ziet geen kwaad
in de overstap naar het
bedrijfsleven. Integendeel
zelfs. Zonder uitstroom zouden
te veel mensen te lang blijven
zitten en zou het ambtenaren
apparaat verstarren. De over
heid moet alleen waken voor
een massaal vertrek van des
kundigen, waardoor echt te
korten onstaan. Na een perio
de waarin veel accountants,
belasting- en automatiserings
deskundigen zijn vertrokken,
is er volgens Van Hinsberg nu
een tekort aan gekwalificeerde
managers bij de overheid. Ver
schil in salaris, maar zeker ook
in vrijheid maakt werken in
een bedrijf aantrekkelijker
dan bij de overheid. Evenals
Overste beklaagt Van Hins
berg zich over de omslachtige
besluitvorming. „Door de poli
tieke controle is het werk zo
enorm ingebed. Elke keus
moet aan talloze mensen en
partijen worden voorgelegd.
Managers zouden meer ruimte
moeten krijgen om de doelstel
lingen van de overheid in te
vullen. Uitvoerende organisa
ties zouden op afstand moeten
worden gehouden", meent
Van Hinsberg.
Maar schuilt in meer vrijheid
niet het 'creatief ondernemer
schap' van een ambtenaar zo
als Van Hurck? „Ik weet niet
of Van Hurck over de schreef
is gegaan. Maar ambtenaren
zijn ook mensen. Dat wat in de
samenleving voorkomt, komt
ook voor in het ambtenaren
apparaat. Het is een misvatting
dat hierin een dualiteit zou be
staan".
Maar mogen we geen hogere
eisen stellen aan overheidsdie
naren die burgers voorschrij
ven wat ze wel en niet mogen
doen en optreden als de regels
worden overtreden? „In een
democratie moet een ambtena
renapparaat betrouwbaar en
loyaal zijn. Ik heb ook geen
probleem met scherpere eisen.
Die zijn er ook, gelooft u me.
Als Van Hurck bij een bedrijf
had gewerkt, dan was deze
zaak amper in de publiciteit
geweest". Ook wanneer mana
gers meer vrijheid krijgen,
blijft volgens Van Hinsberg
hun macht beperkt door de
sterke controle door de Reken
kamer, de politiek en tal van
andere diensten en organisa
ties. „De overheid wordt veel
kritischer bekeken dan het
bedrijfsleven. Vaak overdre
ven. Natuurlijk mag een poli-
tie-inspecteur geen honderdt
achtig kilometer rijden. Maar
dat is een incident".
MONIQUE VAN DE VEN
Sinds het midden van de \i
zeventig steekt er steevai 1<
na Prinsjesdag een storm e
onder de Nederlandse
taalgeleerden. Oorzaak ie
mikpunt van hun gramfy
is de onverteerbare
woordenbrij van de
Troonrede, die de minisfe.
president via de mond v
koningin over het land
uitstort.
Een jaar of vier geleden
er een eind te komen a<
septemberse ergernisgoll
kabinet besloot dat de
Troonrede in het vervo\
de proclamatie op
taalzuiverheid en
begrijpelijkheid gecontn
zou mogen worden dooi
groepje Neerlandici. He
van professionele en
liefhebberende taalbewi
haalde opgelucht adem.
meer zouden zij hun bh
de derde dinsdag van d
negende maand voelen
Nooit meer? Ach, neeml
even de krant van af ge.
dinsdag ter hand, waan
Troonrede van A tot Z
afgedrukt. Slik een kali q
tabletje en loop de kolo
voor de aardigheid nog
langs. Akkoord, er staa 1!
komma te veel in en er 1
zin te bekennen met ee ei
bouwvallige constructie
qua helder woordgebru T,
het huilen met de pet <r'
Hebben de taalkundige
controleurs deze keer z|e
slapen, hadden ze last
kater of heeft Lubbers fc
een heftige ruzie botwetg
verboden hoogdravend;J
woorden in gewoon Ho
te vertalen
De taalvervuiling dientW
onmiddellijk in de eerslT
zinnen aan. „De inval I
Irak in Koeweit is een 1
flagrante schending varp
internationale rechtsorb
regering geeft uitvoerim
de mandatoire maatregel
van de Veiligheidsraad^n
Hoezo flagrante schendik
Waarom niet gewoon Ibr
woord 'overduidelijk' hk
gebruikt? En wat moet\",
gemiddelde kiezer aan qrc
met die 'mandatoire lei
maatregelen?' Heeft ieijet
ooit z'n slager of melkkn
zulke termen horen y
gebruiken? jii
Was het hier nog bij gèv
dan zou dit hele stukje&u
geschreven zijn. Dan A|ie
we de hand grootmoecSN
het hard gestreken. Sla,
opening, jongens, maailov
een perfecte partij hoor
het maar waar. Neemthn
desgewenst nog een vaial
of harttablet, want we ui
verder lezen. Wat vino i
bijvoorbeeld van de vcjkj
zinnen? „Liberalisering j
wereldhandel en een $jk
multilateraal handelssygc
kunnen een positieve g
vervullen bij bestendig-
van de welvaart in de
„Door de Europese intki
zal een adequaat aanh
publieke voorzieningeik
infrastructuur steeds rar
bepalend zijn voor de
internationale
concurrentiekracht
economie". „In veel e,
ontwikkelingslanden iim
voortschrijdende degréi
van het milieu". „In cK
tripartiete arbeidsvoon
krijgt de
medeveran twoordelijk
van werkgevers en
werknemers gestalte".Ine
Hallo! Bent u nog bij
Mooi zo, want we komkx
toe aan de nabetrachtik
onze verbijstering vanl
afgelopen dinsdag enz^
was gezakt, hebben 1
Rijksvoorlich tigsdiensl
eens om opheldering g
En wat zei men daar jiei
doodleuk? „Ach, daar I u;
niet zo zwaar aan tillfy
Troonrede is toch in i
plaats bedoeld als l
aan de Staten-General
mensen die daar deeli
uitmaken, weten heusL
er bedoeld wordt. Ma\
zich daar maar geen i
over".
Grotere quatsch hebb|e\
de mond van een Rv
woordvoerder nimme\
gehoord. Beseft het 1
dan werkelijk niet dal
enkel politiek tele visit
radioprogramma zo 'r,1
kijk- en luisterdichth^
als uitgerekend de j
uitzending van het
Prinsjesdag-spektakeli
op die dag heeft het
kabinet een perfecte I
gelegenheid om tan ten
ome Toon en miljoenet
doodgewone burj
te maken waar 1
is. Maar nee hoor, de\^
trekt zich daar geen
van aan en de taalki\
beperken zich slechts
netjes rangschikken j
onderwerp, gezegde d
voorwerp. Geen worn
tante Marie en ome i
tijdens de Troonrede J
ommetje zijn gaan j
Gelijk hadden ze.
TRUBBELS
bfbjC
jas
