luud maait gras, Gerrit triJTals een riet
Het recht
van de
zwakste
Acht jaar cel geëist voor doden portier
QeidóaQowumt
Politiek
Partij
Parlement
ciale advocaten
de barricaden
:mbi-
'ENLAND
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1990 PAGINA 5
kAG Op het
lof ligt momenteel
stelijk lange loper.
verjfcrt onder meer
het departement
en ügemene Zaken,
tu üud Lubbers resi-
Jerbetoon voor de
•-president? Neen,
|t maakt onderdeel
een manifestatie
48.- e»t bezoek van het
an ka koningspaar.
i-Kamerlid Sari van
e fun
er m^ck Pillis-Duvekot,
week met zichtbaar
over de blauwe (de
lagen, haar partij!) loper
imerFdit detail niet zo be-
irvarLRuud zou het im-
elbeifer verdienen dat de
ir hem wordt uitge-
is die man een zeld-
funcid politicus", sprak
heer altijd fraai articule-
ond4ke loftuitingen aan
t van een premier
i niet elke dag en ze-
vgn fan een kamerlid dat
lonc.. ipositie behoort. Wat
tS J!1 de hand? Sari van
Tck legde uit dat zij
zeer geïmponeerd was door de
zogeheten 'Nijmeegse rede'
van Lubbers.
Ze doelde op het betoog waar
in de premier constateerde dat
„Nederland ziek is". Ziek van
wege de ongelooflijke aantal
len arbeidsongeschikten, 'drop
outs' en langdurig werklozen.
Volgens de minister-president
is het hoog tijd dat er in ons
land meer aandacht komt voor
de plichten van de burgers,
vooral van diegenen die leven
van een sociale uitkering. Zou
het ook niet een beetje hun ei
gen schuld zijn dat zij zonder
werk en dus zonder inkomen
zitten? Is hun gedrag niet
mede te wijten aan een sterke
uitholling van het normbesef
in ons land?
Dat laatste is volgens Lubbers
ook de voornaamste oorzaak
van de almaar toenemende
criminaliteit. Niemand lijkt
zich nog druk te maken over
een diefstalletje of een in-
braakje. De premier is dat zat.
Als het zo doorgaat bezwijkt
de welvaartsstaat onder haar
eigen tolerantie, meent hij.
Lubbers is voorstander van
een hardere aanpak van de zo
geheten kleine criminaliteit.
Hij suggereert dat de rechters
in dit soort zaken te mild zijn.
Zouden zij niet eens flink ho
gere boetes kunnen opleggen
voor dit soort vergrijpen? Mis
schien dat zo'n financiële prik
kel de gewenste afschrikwek
kende werking zou hebben.
Sari van Heemskerck nam in
gedachten haar hoed af voor
deze uitspraken. „Het is onge
looflijk. Ruud Lubbers weet
kennelijk precies wat er in de
Kamer leeft en wat de fracties
als belangrijkste punten naar
voren willen brengen tijdens
de Algemene Beschouwingen".
Naar haar mening heeft de
premier op de universiteit in
Nijmegen een geslaagde po
ging gedaan om de Kamer het
gras voor de voeten weg te
maaien.
En zo is het. Hoe moet de
nieuwe VVD-leider Frits Bol-
kestein nu straks zijn met veel
spanning tegemoet geziene
aanval op het kabinet-Lub-
bers/Kok inkleden? Het zou
wel erg knullig zijn als hij zijn
pijlen zou richten op exact de
zelfde dingen die de minister
president zelf zojuist als de be
langrijkste problemen van
deze tijd heeft geschetst. Maar
hoe moet 'de Bolk' het kabinet
dan attaqueren?
Een gratis advies. Bolkestein
zou de Nijmeegse uitspraken
van Lubbers eens naast de
jongste affaire rond minister
Braks moeten leggen. Als ie
mand in de Haagse politiek
zich schuldig heeft gemaakt
aan het uithollen van het
normbesef in ons land, dan is
het waarschijnlijk deze CDA-
bewindsman van landbouw,
natuurbeheer en visserij. Uit
een onderzoek van de rijksre
cherche en uit mededelingen
van de minister zelf (antwoor
den op kamervragen), blijkt
dat de regering al jarenlang
stilzwijgend berust in het feit
dat een groep Nederlanders de
wet aan de laars lapt.
Praktijken
We doelen uiteraard op die
paar duizend zeevissers die
zich nergens iets van aantrek
ken. Kunnen zij een deel van
hun vangsten niet langer le
gaal aan land brengen? Nou,
dan doen zij het toch illegaal.
Niemand twijfelt er nog aan
dat er jaarlijks miljoenen kilo's
schol en tong zwart worden
verkocht. De vissers, zelfs
strenggelovige Urkers, maken
'er niet eens meer een geheim
van. Zij kunnen niet anders
dan de wet overtreden, zeggen
zij, anders gaan ze failliet.
Voor sommigen zal dat zeker
zo zijn, maar voor anderen
vermoedelijk niet. Die laatste
groep bewoont aan wal steeds
grotere villa's en verplaatst
zich in steeds dikkere BMW's.
In politiek Den Haag worstelt
men nu met de vraag in hoe
verre minister Braks van deze
criminele praktijken op de
hoogte was. Wist hij al begin
dit jaar dat, zoals zijn partijge
noot Eversdijk toen meldde,
de controle van zijn eigen Al
gemene Inspectiedienst (AID)
faalde en dat er nog steeds op
grote schaal illegaal gevangen
werd? Waarom die vraag zo
belangrijk is? Omdat Braks in
februari in een vergadering
met de vaste kamercommissie
voor visserij verklaarde „geen
aanwijzingen" voor dit soort
vermoedens te hebben.
Wel op de hoogte
Maar uit processen-verbaal
van de rijksrecherche blijkt
dat Braks' topambtenaren wèl
degelijk op de hoogte waren
van de gang van zaken in de
visserijhavens. Voor de ka
mercommissie is dat reden om
een onderzoek in te stellen.
Volgende week dinsdag en
eventueel ook woensdag
moeten de betrokken ambte
naren tekst en uitleg komen
geven.
Wie zich nu reeds verkneukelt
op een avondje spannende te
levisie, zal teleurgesteld wor
den. De hoorzitting is niet
openbaar. De commissie is ge
zwicht voor de eis van Braks
dat de deuren dicht zouden
gaan, omdat hij anders zijn
mensen niet zou laten 'getui
gen'. De minister was bang dat
de televisie een vertekend
beeld van het gebeuren zou
geven. Ervaring met parle
mentaire enquêtes had hem
geleerd, zei hij, dat de kijkers
dit soort tv-uitzendingen erva
ren als rechtszaken, waarin de
getuigen als verdachten be
handeld worden.
De visserijcommissie had dit
argument van Braks niet hoe
ven aanvaarden. Zij had de
voltallige Kamer kunnen
voorstellen een parlementaire
enquête te houden, waarbij
een ieder gedwongen kan
worden onder ede te getuigen.
Maar de commissie zag daar
maar vanaf, onder meer uit ei
gen belang. Een echte enquê
tecommissie bestaat namelijk
nooit uit kamerleden die zelf
betrokken zijn bij het onder
werp. Jan van Zijl (PvdA) en
Jan te Veldhuis (VVD), die
een monsterverbond gesloten
lijken te hebben om Braks'
hoofd op het hakblok te krij
gen, zouden dan dus de eer
moeten laten aan collega's. Ja
kijk, dat was nu ook weer niet
de bedoeling. Van Z. en Te V.,
die nog geen reputatie hebben
opgebouwd, krijgen liever zelf
de lauwerkransen om het
hoofd.
Openbaarheid
Derhalve gingen zij akkoord
met het compromisvoorstel dat
de verhoren twee dagen later
via het stenografisch verslag
publiek zouden worden. Dat is
toch ook openbaarheid, zeiden
Jan van Z. en Jan te V. Na
tuurlijk, iedereen mag het na
lezen maar niemand mag erbij
zijn en niemand mag het uit
zenden. Anno 1990 is open
baarheid van bestuur nog net
zomin vanzelfsprekend als in
de jaren vijftig, toen de verza
melde journalistiek in de zaak-
Greet Hofmans door de rege
ring werd gemuilkorfd.
Rest de conclusie dat minister
Braks waarschijnlijk net zo
ongerust is als premier Drees
destijds. Gerrit trilt als een
riet, zeggen mensen die het
weten kunnen. Deze bewinds
man is nu zo vaak in opspraak
geweest (vanwege vermeende
visfraude, bosfraude, melk-
fraude, boterfraude enz.) dat
de Tweede Kamer een beetje
genoeg van hem lijkt te krij
gen.
Welnu, als dit alles de opposi
tie nog niet voldoende ammu
nitie oplevert om premier
Lubbers tijdens de Algemene
Beschouwingen onder vuur te
kunnen nemen, moet Frits
Bolkestein maar snel terug
naar de Shell, om olie te gaan
zoeken of zoiets.
RIK IN 'T HOUT
;chikt|i
3. Ooki
intig jaar geleden als kritiek op de gevestigde advo-
19legon, is uitgegroeid tot een instituut dat duizenden
voorziet van rechtshulp. Maar de sociale advoca-
12522-Vt onder druk; de vergoedingen die de overheid be-
n veel te laag en het idealisme dreigt stuk te lopen
e werkelijkheid.
*DAM/
ÏT Dit zijn ad-
met voornamen:
'O- t.n)s, Jaap, Johnny,
sen dragen ze
jkerbroeken wel.
r atschap heet Ad-
sollektief Staats-
lurt, naar de oude
amse wijk waar
>n Dettisvest zijn. Van-
het spreekuur.
en cliënt die'zich als
ildt wordt verzocht
terug te komen; dan
>caat die hem al lan-
eleidt beschikbaar,
recrealen komt uit Iran en
ct gestoord. We krij-
jna geen woord uit
J.W.J. de Groot, zeg
„Hij is uit-geproce-
luikt nu onder. Iede-
at hij hier komt ziet
srs uit. Overigens ge-
vaak, dat we hier
gen krijgen die ge-
1 geraakt door wat ze
eegemaakt".
;nde klant is een
i-i256^e Zaïrees, die vol-
Ieen 'goed verhaal'
<oop desondanks het ri-
ncaravihet land uit te wor-
prijzer,. Het gesprek ver
kade \et Frans. De jongen
rpasje zien, waaruit
rs inrkH voorbereiden-
04-'9in de Vrije Universi-
70 goed gevolg heeft
Dat geeft hem
TOURit de stadie informa-
Tel. 07bPn vervolgens weer
CARAV zijn voor een ver-
}s- |®;nning. Maar dan
irrvls-rel beschikken over
r-2607) middelen van be-
die heeft hij niet.
Itelt Jaap aarzelend
:eens een beroep te
le Zusters der Liefde
lel. „Ik durf eigenlijk
ed bij ze aan te klop-
ut hebben dat al vaak
;t.idaan, maar ik moet
BzaterÜs ze kunnen, dan
03. Ik heb het niet zo
rk -opium voor het
kent het wel- maar
>DEN zusters heb ik echt
Si5A?wondering".
"oopffZit bij mr. J.M.H.
/meubIDuille een Portugese
I6769j- vriend. Hier is
or to id voertaal. De vrouw
in Nederland,
bij hem gaat wonen, is dat
misschien een oplossing; dan
kunnen ze als echtpaar gelden.
Maar ja, zucht Jos, mag je een
relatie op die manier forceren?
„Dat is waar ons vreemdelin
genbeleid toe leidt". Jos blijft
lang in gesprek met de Portu
gese, tot ongenoegen van de
Marokkaanse man in de
wachtkamer (waar een stapel
van het Maandblad voor Uit
keringsgerechtigden ligt en
pamfletten aan de muur han
gen tegen racisme en voor een
internationale kookgroep). De
Marokkaan, die al 21 jaar in
Nederland woont en liever
niet in de krant komt („Ik heb
geen probleem, ik ben nog
nooit bij een advocaat geweest,
ook niet bij de rechter'.'), heeft
zjjn zoon uit Marokko meege
nomen. Hij wil een verblijfs
vergunning voor hem aanvra
gen.
Koopkracht
Het advocatencollectief in de
Staatsliedenbuurt bestaat nu
veertien jaar en is een typisch
staaltje van sociale advocatuur.
Er werken zes advocaten, twee
secretaressen en een juridisch
medewerker. Een vetpot is het
allerminst. De vergoeding die
het ministerie van justitie ver
schaft voor de rechtshulp aan
zogeheten min- en onvermo-
genden (alleenstaanden: inko
mens tot 2525 gulden per
maand, kostwinners: tot 2700
gulden per maand) is al tien
jaar dezelfde en dat betekent
dat de koopkracht van de soci
ale advocaten er alleen maar
op achteruit is gegaan. Dat, en
ook politiek-ideologische te
leurstellingen, zetten het insti
tuut van de sociale advocatuur
onder zware druk. „De goede
krachten dreigen te verdwij
nen naar de rechterlijke
macht, de universiteiten en de
commerciële kantoren. Boven
dien is de aanwas gering", zegt
mr. Tjeerd Zuidema, voorzitter
van de Vereniging Sociale Ad
vocatuur Nederland (VSAN).
Zuidema, lid van een advoca
tencollectief in Utrecht, schat
hèt aantal sociale advocaten in
Nederland op achthonderd.
Vierhonderd van hen zijn lid
van de vereniging. „Het is niet
altijd even gemakkelijk te be
palen wie sociaal advocaat is.
Je kunt dat doen door te kij
ken naar het percentage zaken
dat door de overheid wordt
vergoed of naar de principiële
keuze die men maakt om al
leen de zwakkeren te verdedi
gen; huurders, werknemers,
milieugroepen". De sociale ad
vocatuur is geconcentreerd in
de Randstad en in de grote ste
den daarbuiten. In Friesland
zit geen één sociale advocaat,
aldus Zuidema, in Groningen
alleen in de stad.
Een enquête onder leden van
de VSAN heeft uitgewezen, al
dus Zuidema, dat de gemiddel
de sociale advocaat per maand
netto tweeduizend gulden ver
dient en daarvoor meer dan
veertig uur per week bezig is.
„Als je kostwinner bent, kun
je niet meer in de sociale advo
catuur werken. Het verdient
gewoon te weinig om een ge
zin te kunnen onderhouden.
Slechts alleenstaanden en
tweeverdieners kunnen het
hoofd boven water houden".
Al jarenlang 'mopperen' de so
ciale advocaten, zegt Zuidema,
maar nu zijn ze overgegaan tot
actie. De minister heeft een
verhoging van 25 procent toe
gezegd -maar nog niet daad
werkelijk gegeven-, de advo
caten eisen honderd procent.
Als ze dat zouden krijgen, ver
dienen ze nog altijd minder
dan hun collega's op de com
merciële kantoren, maar goed,
daar zullen ze dan verder niet
over zeuren. Zuidema: „Hét
gaat ons gewoon om een fat
soenlijke beloning". Om die
binnen te halen stellen de ad
vocaten zich voor te overleg
gen met de minister („alleen
als dat zin heeft"), druk uit te
oefenen op politici en des
noods naar de rechter te gaan.
„Eerst een kort geding om die
25 procent binnen te halen,
dan een bodemprocedure voor
de rest".
Verwijten van het ministerie
als zouden sociale advocaten
ongecontroleerd veel declare-
<ren en hun tijd verdoen in
buurtcomité's en actiegroepen,
Advocaat Zuidema: „De over
heid heeft zich in de grondwet,
maar ook in internationale ver
dragen, ertoe verplicht dat ie
dereen rechtshulp kan krij
gen".
FOTO: 't STICHT
worden door Zuidema als „lul
koek eerste klas" weggewo-
ven. In een kort geding dat
een advocaat tegen het minis
terie had aangespannen be
paalde de rechter dat de op
merking over het declareren
elke grond miste en wat die
buurtcomité's betreft, als advo
caten daarin zitten, dan in hun
vrije tijd en natuurlijk nooit
betaald per declaratie. Liever
dan het uiten van ongegronde
kritiek, zou het ministerie zich
de malaise in de sociale advo
catuur moeten aantrekken,
vindt Zuidema. „De overheid
heeft zich in de grondwet,
maar ook in internationale
verdragen, ertoe verplicht dat
iedereen rechtshulp kan krij
gen".
Allerlaagst
Hoe penibel de financiële situ
atie voor veel sociale advoca
ten ook is, de impasse in de so
ciale advocatuur is niet alleen
te wijten aan geldgebrek. Er
zijn ook nogal wat sociale ad
vocaten die het moe zijn tegen
de macht van de overheid aan
te beuken, teleurgesteld door
het feit dat de maatschappij
twintig jaar na het opkomen
van de sociale advocatuur nog
zo weinig veranderd is. Joop
Seegers, één van de advocaten
van het Staatsliedenbuurt-col
lectief, begrijpt die frustratie
wel, al gaat hijzelf er niet on
der gebukt. Seegers, oorbelle
tje, leren jasje: „Ik wil met
hetgeen ik kan de mensen hel
pen die daar zelf geen midde
len voor hebben. Mensen dus
met de allerlaagste inkomens.
En ik sympathiseer inhoude
lijk met de zaken die ik doe,
het gaat me om de maatschap
pelijke context; ik kies voor
huurders, werknemers, vluch
telingen. Bovendien probeer
ik als sociaal advocaat te door
gronden en aan de orde te stel
len waar de zaak uit voort
komt, wat er structureel aan
schort".
Doorgronden en aan de orde
stellen, dat is mooi. Maar juri
disch snijdt het niet al te veel
hout, omdat de rechter niet
buiten het kader van de wet
kan treden. Betaalt iemand
zijn huur niet, omdat-ie niet
van zijn uitkering kan rondko
men, toch mag de rechter geen
oordeel uitspreken over de
hoogte van de uitkering. Die
ervaring heeft nogal wat socia
le advocaten teleurgesteld.
Seegers: „De verwachtingen
over het veranderen van de
structuren zijn veel te hoog ge
spannen geweest. We hebben
wel wat invloed, maar een
mammoettanker als de Neder
landse staat stuur je daarmee
niet bij. En als je dan eens
scoort, zegt de landsadvocaat -
en dit is een historisch voor
beeld- dat hij werkelijk niet
begrijpt waarom je je zo in
spant, omdat de overheid de
wet toch zo verandert dat jouw
succes ongedaan wordt ge
maakt. Ja, zo gaat dat. Niet het
recht telt, niet de rechtvaar
digheid, maar het handhaven
van het eigen gelijk. Dat heeft
onder sociale advocaten wel
tot een zekere teleurstelling
geleid. Voeg daarbij de finan
ciële uitzichtloosheid, dan is
het begrijpelijk dat er-mensen
zijn die zeggen: laat iemand
het na tien, vijftien jaar maar
eens van mij over nemen". De
pijn die het afhaken van een
deel van de oudere generatie
veroorzaakt, wordt verscherpt
door de onverschilligheid van
de jongere generatie. „Tja, wie
zitten er tegenwoordig op de
universiteiten?" vraagt See
gers. „Het klimaat is weer zo
danig dat het geoorloofd is in
de eerste plaats aan jezelf en je
eigen loopbaan te denken. Er
komt nog maar heel weinig
respons op vakken die de soci
ale rechtshulp betreffen. Dat is
tekenend voor de situatie in de
hele samenleving. Er is sprake
van politieke des-interesse en
dat noem ik toch een verrecht-
sing".
Lompen
De advocaten van het collec
tief Staatsliedenbuurt („Wij
kennen iedereen hier in de
buurt en iedereen kent ons")
vervullen niet zelden naast
hun eigen rol ook nog die van
maatschappelijk werker. Heeft
iemand bijvoorbeeld een huur
achterstand, dan raffelt de ad
vocaat niet een juridisch ver
haal af waarin de woorden
wanprestatie en uitzetting re
gelmatig voorkomen, maar
komt hij met een betalingsre
geling op de proppen, al dan
niet in samenspraak met de
Sociale Dienst of de gemeente
lijke kredietbank. „Dit werk
bevalt me uitstekend", zegt
Seegers. „Ons kantoor is laag
drempelig en heel informeel.
We gaan weliswaar niet in
lompen gehuld, maar we hoe
ven er gelukkig niet zogeheten
representatief uit te zien. Onze
klanten zouden dat ook hele
maal niet waarderen".
Veel van het werk van de ad
vocaten in de Staatslieden
buurt blijft onbetaald. De mi
nister van justitie mag klagen
dat het aantal vragen om
rechtshulp zo schrikbarend
stijgt en dat hij dus veel te veel
aan vergoedingen moet beta
len, de advocaten stellen daar
tegenover dat ze veel minder
declareren dan waar ze recht
op hebben. „Voor twaalfhon
derd zaken vragen we een toe
voeging, maar we doen er wel
tweeduizend". De minister, die
het liefst een gesloten systeem
zag (tevoren vastgesteld hoe
veel geld er aan gefinancierde
rechtshulp mag worden be
steed), ziet volgens Seegers
'gemakshalve' over het hoofd
dat het recht op rechtshulp in
de grondwet verankerd ligt.
„Als de overheid dat serieus
wil nemen, moet ze er ook
voorzieningen tegenover stel
len". En dan nog iets: hoe
komt het eigenlijk dat de
vraag naar rechtshulp zo is
toegenomen? Is het bureaucra
tische gehalte van de sociale
rechtstaat daar niet mede de
bet aan? Zowel de Weten
schappelijke Raad voor het
Regeringsbeleid, als de Com
missie Polak (die een rapport
schreef over de gefinancierde
rechtshulp) en deze week nog
het Sociaal Plan Bureau heb
ben daar op gewezen. Seegers:
„De hand moet in eigen boe
zem, in plaats van de beschul
digende vinger naar ons".
STEVO AKKERMAN
DEN HAAG „Puur
wild-west". Kort maar
krachtig omschreef offi
cier van justitie mr. E.
Harderwijk gisteren voor
de rechtbank in Den Haag
de tonelen die zich op 28
mei van dit jaar afspeel
den in de Herenstraat in
Den Haag. Bij een wilde
schietpartij voor een
nachtclub kwam toen een
37-jarige Haagse portier
om het leven.
Tegen de eveneens 37-jarige
Hagenaar die het dodelijke
schot had afgevuurd, eiste de
officier een gevangenisstraf
van acht jaar onvoorwaarde
lijk. „De verdachte leeft in
een puur criminele wereld.
Meerdere getuigen hebben
bevestigd dat hij op het
slachtoffer afstapte, uitriep
dat hij hem zou doodschieten
en daarna gericht enkele
schoten afvuurde".
De politie trof in de vroege
morgen van 28 mei in de He
renstraat een complete chaos
aan. Bij de schietpartij waren
behalve de dader en het
slachtoffer ook nog twee
broers van het slachtoffer
betrokken en diverse vrien
den van de dader. De politie
arresteerde die ochtend in
totaal negen personen, en
nam zeven handvuurwapens,
een riotgun en een machine
geweer in beslag. Behalve de
dode waren er twee gewon
den. De straat lag bezaaid
met patroonhulzen.
Het drama was de trieste
apotheose van een betrekke
lijk onschuldige ruzie tussen
twee portiers. Ze werkten
beiden in een Leidse nacht
club, waar drie jaar geleden
een vechtpartijtje met bezoe
kers uitbrak. De 37-jarige die
gisteren terechtstond, zou
toen bij het sussen van de ge
moederen alleen het „vuile
werk" hebben moeten op
knappen en in de steek zijn
gelaten door zijn collega. De
ruzie daarover mondde uit in
een langdurige vete tussen
de mannen.
De avond vóór de fatale
schietpartij kwamen zij el
kaar tegen in een Rotter
damse discotheek. „Ik heb
toen zijn voorstel om de
kwestie voor eens en voor al
tijd uit te vechten, aangeno
men", vertelde de verdachte
gisteren. „Niet met wapens,
maar met blote handen- in
een gevecht van man tot
man". Hij gaf toe dat hij in
het daarop volgende handge
meen zijn ex-collega behoor
lijk had toegetakeld.
Deze liet het er niet bij zit
ten, maar ging naar huis en
schakelde op zijn beurt zijn
twee broers in. Gewapend
met een riotgun gingen zij
per auto op weg naar de
nachtclub in de Herenstraat,
waar zijn rivaal werkte.
Daar aangekomen, beschoten
ze enkele malen de voordeur
en bekogelden de nachtclub
met stenen. Kort daarop
volgde de schietpartij, waaro
ver de lezingen van de di
verse kampen nog altijd uit
eenlopen.
„Ik ben geen moordenaar",
hield de 37-jarige verdachte
gisteren vol. „Ik stond achter
de deur van de club, toen de
broers begonnen te schieten
en met stenen begonnen te
gooien. Ik heb direct de poli
tie opgebeld. Als die meteen
was gekomen, was er niets
aan de hand geweest. Maar
er kwam niemand opdagen.
Ik ben toen naar buiten ge
gaan, nadat ik ook nog een
paar vrienden had gewaar-
chuwd. Ik wist dat er in een
kastje naast de deur een pis
tool lag en dat heb ik meege
nomen. Ik kende de werking
van het wapen niet goed. Ik
wilde alleen in de lucht
schieten. Het was niet miin
bedoeling iemand te raken
Officier van justitie mr. Har
derwijk verwees dit verhaal
gisteren rechtstreeks naar
het land der fabelen en acht
te doodslag bewezen. In de
zaak tegen de twee broers
van de doodgeschoten por
tier, die zich gisteren ook
moesten verantwoorden, was
hij aanzienlijk milder. Hij
eiste tegen beiden tien maan
den onvoorwaardelijke cel
straf. „U wilde uw om het le
ven gekomen broer helpen
door samen met hem naar
Den Haag te gaan, maar u
had hem een betere dienst
bewezen door thuis te blij
ven". De rechtbank doet op
vrijdag 21 september uit-
SPrawiLLEM GOUDRIAAN
