Musea moeten geschoold
orden over sponsoring"
EDERLANDSE MUSEUMVERENIGING:
Niemand heeft ooit gezegd dat
dit leven gemakkelijk zou zijn
- NST/RTV
CcidócSornxmt
WOENSDAG 29 AUGUSTUS 1990 PAGINA 15
jf dirig'
enten in finale meesterklas
VERSUM Vijf van de deelnemers aan de Europese Inter-
inale Dirigenten Meesterklas zullen als dirigent optreden
I'net slotconcert vrijdag in het Concertgebouw in Amster-
Het Radio Symfonie Orkest zal dan worden geleid door de
an Paolo Carignani, die Forza del destino van Verdi diri-
door de Brit Philip Ellis (Rococo-variaties van Tsjaikov-
de Deen Thomas Dausgaard (de Vuurvogel-Suite van Stra-
Ki), de Fransman Philippe de Chalendar (Prélude 1' apres-
e d'un faune van Debussy) en de Duitser Gregor Bühl (Till
nspiegel van Richard Strauss). De Europese Internationale
I genten Meesterklas wordt jaarlijks georganiseerd door de
in samenwerking met het NOB en de BBC. De leiding is
anden van de Japanse dirigent Hiroyuki Iwaki. Aan één
I de geselecteerde vijf jonge dirigenten wordt het stipendium
de Eduard van Beinum Stichting toegekend. Dat niet vier
enten meewerken aan het slotconcert, zoals de bedoeling
'maar vijf, kan volgens de NOS gezien worden als een aan-
ng voor het hoge niveau van de deelnemers aan de mees-
las. De NOS-televisie zendt het slotconcert uit op vrijdag 14
:mber.
Ds. Van der Veer
voorzitter EO
HILVERSUM Ds. A. van der Veer
is benoemd tot de nieuwe voorzitter
van de Evangelische Omroep. Hij
volgt op 1 november oud-voorzitter
van het bestuur dr. J, Meulink en
oud-voorzitter van de Stichtingsraad
J.H. Velema op. In de nieuwe vereni
gingsstructuur van de EO is gekozen
voor 'n eenhoofdig voorzitterschap.
Ds. Van der Veer (48) is sinds 1966
predikant binnen de Christelijke Ge
reformeerde Kerken. Hij was ver
bonden aan de gemeente te Nieuwe
Pekela en sinds 1972 aan Zwolle. Van De nieuwe EO-voorzitter
der Veer is reeds vele jaren actief op ds. \jan der Veer.
het terrein van evangelisatie en
jeugdwerk. F0T0: E0
Quirine Viersen met Jeugdorkest uit Beieren JtlbilcUIÏlVOOrStcllillg
voor Gré Brouwenstijn
DEN HAAG In het kader van een tournee
door Nederland wordt op dinsdag 11 september
1990 in het Koninklijk Conservatorium in Den
Haag een concert gegeven door het Bayerisches
Landesjugendorchester. Soliste is de 17-jarige Ne
derlandse celliste Quirine Viersen in het cello
concert van Edward Elgar. Quirine Viersen won
in 1987 de le prijs van het Concours van de stich
ting Jong Muziektalent, in 1988 was zij prijswin-
nares van Concertino Praga en vorig jaar won zij
als jongste deelnemer dé tweede prijs van het In
ternationaal Celloconcours van Scheveningen.
Het Jeugdorkest uit Beieren werd opgericht in
1974 en maakte in de loop van de jaren meerdere
uitgebreide tournees door Europa en Australië.
Het orkest, dat geleid wordt door Lutz Köhler,
speelt van Aribert Reimann ,Sieben Fragmente',
een werk dat is opgedragen aan Robert Schu
mann. Van Schumann zelf zal de derde'symfonie,
de Rheinische, worden uitgevoerd.
AMSTERDAM Op 30 september vindt in
de Stadsschouwburg in Amsterdam een
groot opera-gala plaats ter viering van de
75ste verjaardag van Gré Brouwenstijn. In
dit theater heeft de sopraan vele triomfen
gevierd. Op dit gala-concert zal een aantal
operasterren uit binnen- en buitenland ari
a's uit het repertoire van Gré Brouwenstijn
zingen. Onder hen bevinden zich Alexandra
Marc, Henk Poort, Jan Hendrik Rootering
en Deborah Polaski. Gré Brouwenstijn werd
op 26 augustus 1915 geboren. Zij werd aan
vankelijk concertzangeres maar speciali
seerde zich later in het operavak en debu
teerde in 1946 bij de Nederlandse Opera. In
1971 nam zij afscheid met de rol van Léono-
re in Fidelio van Beethoven.
ITERDAM „Onder
(umdirecteuren be
lt veel behoefte aan
iling om het werven
sponsors onder de
te krijgen. Ik vind
heel belangrijk omdat
ieumdirecteuren er
van hebben als colle-
in dit opzicht falen,
aas is het ook zo dat
;ea gedwongen zijn als
isorzoeker met elkaar
incurreren".
zegt Marieke Burgers,
zitter van de Sectie Public
tions van de Nederlandse
iumvereniging (NMV) en
werkzaam bij het Mari-
Museum in Rotterdam. In
artikel in Museumvisie,
uitgave van de NMV, zette
•der dit jaar uiteen hoe
lumdirecties in het begin
de jaren tachtig nog een
ndige afkeer" van sponso-
hadden. „Door het afne-
van overheidssubsidies, ja
het toenemen van bezui-'
ïgen, werd de nood echter
r dan de principes",
;ef Burgers. De NMV
lit nu de leden de basis-
3 kt cipes van sponsorwerving
-lijk te maken tijdens
studiedagen, onder meer
I november over de ethi-
problemen rond sponso-
'erter
1 BT
1,31)
P
it
n samenwerking
Marieke Burgers van de Nederlandse Museumvereniging: „Een van de nadelen van sponsoring is
de kans op vertrossing van het tentoonstellingsaanbod".
FOTO: ANP
eke Burgers wijst erop dat
verven van sponsors voor
klappers als de Van
i-expositie relatief mak-
3odei c gaat: „Grote bedrijven
n nu eenmaal dat ze daar
net als bij sportevene-
en, veel publiek berei-
Vooralde directeuren
van kleine musea hebben ech
ter nog steeds het idee dat ze
meedoen aan een soort tombo
la. Succes is nooit verzekerd".
Als probleem bij de keus van
sponsors komt als regel de
naam van Shell om de hoek
kijken. De betrokkenheid van
het bedrijf bij Zuid-Afrika
maakt deze geldschieter bij
pers en publiek bij voorbaat
verdacht. Burgers wijst er ech
ter op dat deze problematiek
niet alleen voor Shell opgaat:
„Er zijn talloze bedrijven
waarvan we niet precies we
ten of ze misschien ook
moeten worden genegeerd om
dat ze bij voorbeeld het milieu
vervuilen of wapens blijken te
leveren. Daar moet dus goed
over worden nagedacht. Is het
echter niet érg aantrekkelijk
om meteen ja te zeggen als een
bedrijf een half miljoen gulden
aanbiedt?"
Ander probleem: „Een mu
seum moet er voor oppassen
dat het zelfcensuur gaat toe
passen bij de organisatie van
een tentoonstelling door alleen
projecten te bedenken die een
sponsor welgevallig zijn", zo
zegt zij daarover. „Een van de
nadelen van sponsoring vind
ik de kans op vertrossing van
het tentoonstellingsaanbod, zo
dat minder makkelijke onder
werpen blijven liggen".
Directeur W. Crouwel van het
museum Boymans-van Beu-
ningen stelde twee jaar gele
den als eerste een professione
le sponsorwerver aan, maar
neemt onmiddelijk de illusie
weg dat aanstelling van een
dergelijke functionaris snel
vruchten afwerpt. „We heb
ben het volgens het boekje
aangepakt door zorgvuldig te
selecteren, keurig geïllustreer
de en gedocumenteerde dos
siers toe te sturen en daarna
bij de bedrijven te gaan pra
ten. Dat heeft echter geen
structurele bijdragen opgele
verd. Het is gebleven bij inci
dentele sponsoring van grote
exposities zoals „Het Goud der
Thraciërs" en op het ogenblik
„De Verboden Stad" over de
hofcultuur van de Chinese
keizers".
Crouwel signaleert in het
bedrijfsleven een golfbewe
ging met betrekking tot muse
ale sponsoring die te maken
heeft met economische bloei
en neergang. Hij voegt eraan
toe: „Het mag dan zo zijn dat
musea op dit terrein nog veel
hebben te leren, ook bij veel
bedrijven ataat het denken
over sponsoring nog in de kin
derschoenen, zo hebben we ge
merkt. Het besteden van cul
turele sponsorgelden maakt
meestal geen structureel on
derdeel uit van het budget en
de besluitvorming daarover.
Dat maakt de werving een
moeizame zaak. Ik heb zelf er
varen dat het binnenhalen van
geld meestal een toevalstreffer
is omdat je onverwacht ie
mand tegen het lijf loopt. Dan
gaat het vaak snel".
Crouwel ziet perspectieven in
de eenwording van de Europe
se markt in 1992. „Bedrijven
als Siemens, Volkswagen en
Olivetti hebben eigen cultuur
fondsen, een onbekend feno
meen in ons land. Ik verwacht
dat Nederlandse bedrijven
daarbij niet achter zullen wil
len blijven".
Crouwel waagt zich net als
Marieke Burgers niet aan een
uitspraak over sponsors die hij
absoluut zou uitsluiten omdat
zij om wat voor reden dan ook
niet deugen: „Je krijgt altijd te
maken met de vraag wat je het
publiek anders zou onthouden.
Ik zal samen met de museum
staf proberen van geval tot ge
val een verantwoorde beslis
sing te nemen". Dat is overi
gens ook de algemene beleids
lijn van de NMV.
C.H. Slechte, directeur van het
Speelgoed- en Blikmuseum in
Deventer, heeft een gewaar
deerde sponsor gevonden in de
vorm van de lokale vestiging
van Talamini. Dit ijsbedrijf be
kostigde het drukken van een
vier-kleurenfolder en kreeg in
ruil daarvoor daarop een
naamsvermelding. Voor expo
sities in het Speelgoed- en
Blikmuseum nodigde hij in
dustrieën en ontwerpers uit
die als tegenprestatie hun pro-
dukten achterlieten ter uit
breiding van de collectie van
het museum. Slechte: „Ik ben
altijd uitgegaan van het princi
pe: doe wat voor mij, dan doe
ik wat voor jou. Als richtlijn
hanteerde ik verder dat een
sponsor nooit een vette vinger
in de pap mocht krijgen. Spon
sorgeld moet nooit noodzake
lijk zijn om een museum nor
maal draaiende te houden, an
ders krijg je problemen".
Het uitsluiten van bepaalde
sponsors is voor hem in zover
re een vanzelfsprekende zaak
dat hij de algemene richtlijnen
van de lokale politiek volgt.
„Bovendien is het in een klei
ne stad als Deventer niet
moeilijk om ondernemers met
een wat ranzige lucht te mij
den."
Marktonderzoek
Directeur D. Cannegieter van
het Rijksmuseum Twenthe
heeft besloten niet zelf naar
FOTO: ANP
sponsors te zoeken, maar eerst
een marktonderzoek te laten
doen door een sponsorbureau.
„Ik heb geen zin in vergeefse
arbeid, vandaar dat ik eerst
wil kijken of er hier nog mo
gelijkheden zijn na de recente
sponsorwerving voor het Mu
ziekcentrum". Ook zij wil geen
enkele sponsor bij voorbaat al
uitsluiten: „Dat kan van geval
tot geval verschillen".
Hoe zij het ook aanpakken, ge
schoold of ongeschoold, met of
zonder sponsorbureau of spe
ciale werver, de museumdirec
teuren krijgen allemaal ooit
het gevoel dat de terugtreden
de overheid hen het sponsor
pad opstuurt „om de hand op
te houden", meent Crouwel.
Als steuntje in de rug heeft het
Rijk inmiddels wel het initia
tief genomen tot het ontwik
kelen van de algemene spon
sorvideo „De dienstingang".
Marieke Burgers: „Het liefst
zou je natuurlijk helemaal
niets met het vruchteloze wer
ven van sponsors te maken
willen hebben. Maar we
moeten de tent nu eenmaal
draaiende houden. Het beste is
natuurlijk dat dan ook zo pro
fessioneel mogelijk te doen."
FRANCOISE LEDEBOER
luw podium voor
iidentie Orkest
HAAG De dr. Anton
ipszaal, vast onderkomen
het Residentie Orkest, is
vakantiemaanden voor
van een nieuw podium.
echthoekige vorm van het
podium heeft moeten
^üfen voor een trapgewijs op-
1 39. nd podium in de vorm van
e cirkels. Het nieuwe po-
kan in zijn geheel weg-
hoven worden. Het is
zien van het zogenoemde
ad-systeem', dat net als bij
Hovercraft lucht onder
podium blaast waardoor
met een hand verplaatst
worden. Het nieuwe podi-
uw's> naar voorbeeld van de
lgr|jjn harmonie van Berlijn,
ebracht om het samenspel
'n dirigent en musici te
leteren. De musici zijn 'nu
rondom de dirigent op-
Id. De eerste repetities
chef-dirigent Hans Vonk
'coesticus V. Peutz hebben
>tigd dat de akoestiek en
samenspel zijn verbeterd,
nenteel is het Residentie
est op tournee door Zwit-
nd, Italië en Frankrijk,
lerste keer dat het publiek
lis kan nemen van de ver
ingen van het orkest op
lodium is op 18 september
ns het Prinsjesdagconcert.
ILEUMPRODUKTIE
OFDSTAD OPERETTE
5TERDAM De Hoofd-
Operette komt ter gele-
leid van haar 45-jarig be-
i met een jubileumpro-
ie: Orpheus in der Unter-
van Jacques Offenbach,
regie is in handen van
Fretzer. Martin Mhltzer
de muzikale leiding,
ïard Senft tekende voor
horeografie. De première
8 september in de Am-
imse Stadsschouwburg,
'deze produktie doorbreekt
loofdstad Operette een 45-
traditie, aangezien tot
uitsluitend geput werd
[het zogenoemde „ijzeren
nse repertoire". Orpheus
er Unterwelt is een my-
'gische, parodistische ope-
S0
DE.
LEE PERRY: GENIE OF GETIKT?
Veronica zendt vanavond (Neder
land 2, 18.15 uur) een tv-special uit
over reggaemuziek met daarin o.a.
clips van Bob Marley.
HILVERSUM Is reg-
gaeproducer muzikant
Lee Perry werkelijk ge
tikt of houdt hij de hele
wereld voor de- gek? Dat
zal niemand ooit weten.
Feit is dat de momenteel in
Zürich wonende Jamaicaan in
de loop der jaren in de reggae-
wereld de status van levende
legende heeft opgebouwd.
Voor de carrière van wijlen
Bob Marley is hij een niet te
verwaarlozen pijler geweest en
ook voor het gebruik van de
drumcomputer heeft Lee
'Chicken Scratch' Perry baan
brekend werk gedaan. Daar
naast mag hij zich tot één van
de eerste graffiti-kunstenaars
rekenen. Perry's carrière als
producer en muzikant om
spant inmiddels een periode
van meer dan twintig jaar en
in die decennia heeft hij meer
dan één reggaemeesterwerkje
afgeleverd.
Als Lee Perry de wereld voor
de gek houdt, gaat hij soms
wel erg ver. Aan het eind van
de jaren zeventig stak hij zijn
studio in Kingston in brand.
Dagenlang stond hij op de ro
kende puinhopen de mensheid
hel en verdoemenis aan te zeg
gen. Hij werd zelfs wereld
nieuws door overal rond te ba
zuinen dat Chris Blackwell,
directeur van Island Records,
verantwoordelijk was voor de
dood van Bob Marley. Lee zit
nog steeds vol rare streken. In
april van dit jaar kwam hij
naar Amsterdam als een le
vende reclamezuil voor 'Zwit
serse precisie': zijn hele li
chaam was volgehangen met
wekkers, klokken en horloges.
De tiktakkende kwast gaf de
verzamelde pers bij die gele
genheid de meest vreemdsoor
tige antwoorden op vragen die
betrekking hadden op zijn
nieuwe CD. Als klap op de
vuurpijl deelde Perry aan het
eind van die veelbewogen dag
de baas van zijn platenmaat
schappij mee dat hij toch maar
af zag van de geplande tour
nee door Nederland. Een flin
ke financiële strop voor de fir
ma, maar daar zat Lee niet
mee.
Wie of wat is nou Lee 'Chic
ken Scratch' Perry? Om op die
vraag een antwoord te krijgen
belden we het mannetje óp in
Zürich, waar hij momenteel
domicilie houdt. We komen er
al snel achter dat Lee in raad
selen spreekt. Af en toe ten
minste, want tussen de bedrij
ven door komt er ook nog wel
iets zinnigs uit. „Ik ben hier in
Zwitserland geweldig populair,
jongen", kraait Perry door de
telefoon, „De mensen denken
er zelfs over om mij hun ko
ning te maken. Daar had ik op
mijn laatste CD al rekening
mee gehouden. Op de hoes po
seer ik met een kroon op mijn
hoofd en een koningskleed om
mijn schouders voor de Zwit
serse bergen".
Perry heeft voordat hij naar
Zwitserland trok, enige tijd,in
London gewoond. Maar daar
werd zijn aanwezigheid naar
eigen zeggen niet al te lang op
prijs gesteld. „Margaret That
cher heeft mij in Engeland
verdreven. Ik ben min of
meer naar Zwitserland ge
vlucht".
Dit telefoontje uit Nederland
roept bij Lee Perry een zoete
herinnering aan Amsterdam
op. „Wat een stad", zucht hij.
„Ik heb ook daar een hele'tijd
gewoond. Ik heb er een ge
heim laboratorium gebouwd
dat alleen kleine kinderen
kunnen vinden".
Lee heeft zich op muzikaal ge
bied meer dan eens een genie
getoond en geniëen willen nog
wel eens doorslaan, daar zul
len we het maar op houden.
Maar dan landt de Zwitserse
Jamaicaan plotseling even op
aarde. „Ze hebben Jezus
Christus aan het kruis gesla
gen, omdat ze hem niet begre
pen. In tweeduizend jaar is er
niets veranderd. Sommige
mensen zouden mij ook het
liefst vastnagelen. Nee, ik wil
me niet met Jezus vergelijken,
integendeel. Voor mij is hij de
enige in wie ik nog kan gelo
ven. Zijn boodschap van liefde
is tijdloos. Ik houd altijd zijn
woorden in gedachten over de
vele woningen in het Huis van
de Vader. Dat zijn troostende
woorden. Man, als ik me niet
aan Jezus kan vastklampen,
aan wie zou ik het dan moeten
Lee Perry wordt steeds eerlij
ker als hij doorgaat: „De men
sen begrijpen vaak niet waar
ik mee bezig ben en daarom
verklaren ze me voor gek. En
dus doe ik alsof ik gek ben.
Dat is niet zo moeilijk, want ik
ben. een vreemdeling in deze
wereld. Ik voel me een thuis
loze, voor wie de hemel de
enige plaats is waar hij echt tot
rust kan komen. Daarom doet
het pijn om niet begrepen te
worden. Niemand heeft ooit
gezegd dat dit leven gemakke
lijk zou zijn. Jezus zei immers
ook al dat de weg rotsachtig is.
Ja, de bijbel is mijn gids in dit
leven. Want de bijbel is het
Woord van God. Alles wat ik
doe of zeg is geiispireerd door
de bijbel".
Op de achtergrond klinkt de
stem van Perry's vrouwelijke
manager en dat lijkt het sein
voor de baardige muzikant om
weer de malloot uit te hangen.
Hij begint een wazig verhaal
over een andere planeet waar
hij zijn wijsheid vandaan
haalt. De naam van die pla
neet wordt me nota bene ge
speld door Perry's manager.
We onderbreken snel dit we
reldvreemde gekakel door de
vraag te stellen hoe Lee terug
kijkt op zijn samenwerking
met mensen als Terence Trent
d'Arby en groepen als Simply
Red. En dan blijkt onze vriend kaliber hoeft bij mij niet aan
een eigenwijs baasje te zijn. te kloppen. Daar doe ik geen
„Ik doe alleen produktiewerk zaken mee. Ik krijg veel aan-
voor artiesten van topklasse, vragen om als producer op te
Artiesten van mijn eigen ni- treden, maar ik selecteer heel
veau. Iemand van een minder streng. Ik neem alleen de ar-
Lee Perry, meesterproducer.
FOTO: PR
tiesten waarvan ik zeker weet
dat ze in staat zijn de top te
halen. En dat zijn er maar
weinigen",
HARRY DE JONG
Nederlandse
'soap-opera'
dagelijks
bij Veronique
AALSMEER In het
winterseizoen brengt
RTL4 'Goede tijden, slech
te tijden' op het scherm, de
eerste Nederlandstalige
drama-serie die dagelijks
wordt uitgezonden.
De reeks is een idee van
de Australische schrijver
Reg Watson, die eerder
'Sons and Daughters' ver
vaardigde, en laat een sa
menwerkingsverband zien
tussen Joop van den Ende
Produkties en Grundy Te
levision. 'Goede tijden,
slechte tijden' vertelt van
af 1 oktober dagelijks om
zeven uur, het verhaal van
een aantal jonge mensen
op weg naar volwassen
heid. De binding tussen
deze jongeren is lerares
Helen Helmink, een rol
van actrice Marlous Fluits-
ma. Net als in de Australi
sche reeks 'Neighbours'
bijvoorbeeld worden de
meeste rollen ingevuld
door nog jonge, onbekende
acteurs. Zo speelt Antho-
nie Kamerling de rol van
de rebelse Peter Kelder, is
Ingeborg Wieten het ver
legen meisje Suzanne Balk
en is Isa Hoes de dromeri
ge Myriam van der Pol.
Vijfennegentig procent
van de opnamen wordt in
de studio vervaardigd.
Daarbij is van een hoog
werktempo spraken, want
er wordt drie-en-een-hal
ve dag gebruikt om vijf af
leveringen van elk een
half uur te maken. Er zijn
bijna tweehonderd afleve
ringen gepland, die zullen
worden gemaakt door drie
regisseurs: Frank Schou
ten, Vivian Pieters en
Russel Webb. Een aantal
acteurs zal gedurende kor
tere of langere tijd een
gastrol vervullen.
door René de Cocq
Het Journaal
Hoe zou het toch komen dat
Nieuws, écht Nieuws, zoals dat
tot ons komt via het NOS-
journaal, vaak lang niet zo 'n
indruk maakt als wanneer we
het zien in de daarvoor
bestemde programma 's van
BBC, BRT, ARD, ZDF of
Veronique
De afgelopen weken volgen we
natuurlijk allemaal met meer
dan de gebruikelijke interesse
de verrichtingen van Joop van
Zijl, Henny Stoel, Pia Dijkstra
en hun collega 's, al was het
maar om op de hoogte te
blijven van de
benzin eprijson twikkelingen
Maar zelfs als je op één dag
twee of drie keer het Journaal
ziet, kost het nog moeite om
precies te begrijpen waar ze het
over hebben, wat de Boodschap
is van het gegeven
journaalonderwerp.
Na een poosje extra intensief
kijken en luisteren denk ik dat
ik weet waar het door komt:
het Journaal laat vaak beelden
zien waar de tegelijk
uitgesproken tekst niks mee te
maken heeft, en omgekeerd.
Dat werkt dermate afleidend,
dat zeker de helft van de
inhoud verloren gaat.
Een voorbeeld. Henny Stoel
vertelt over de beslissing van
president Bush om reservisten
op te roepen en in te zetten, we
horen ook nog iets over een
verschil van mening dat hij
heeft met het Pentagon over
het aantal. Op het scherm zien
we' archiefbeelden van
(Amerikaanse?) soldaten, zo te
zien ergens in een woestijn.
Wie dat zijn, waar dat is,
waarom we dat te zien krijgen,
wordt niet duidelijk.
Het is natuurlijk logisch, dat als
je je hersens nodig hebt om die
beelden te verwerken, je ze niet
tegelijkertijd kunt inzetten om
de gesproken tekst in je op te
nemen. Beelden zijn nu
eenmaal sterker dan geluid. Als
na analyse die beelden niks te
melden blijken te hebben, moet
je constateren dat je ook haast
niks hebt verstaan van de tekst.
Dit is geen incident. Het NOS-
journaal heeft er een haast
ziekelijke voorliefde voor,
zoveel mogelijk alle
onderwerpen te illustreren met
bewegend beeld. Zo zien we
alsmaar, dagen achter elkaar,
diezelfde shots passeren van
tanks die op vrachtwagens
worden geladen (waar? wie?
waaromwaarheen?), van een
hotel in Kuwayt City waarvoor
iemand op een ligstoel van de
zon geniet, van raketten die
ergens in een woestijnachtig
landschap worden afgevuurd,
van marineschepen ergens in
het water.
Niemand bij het Journaal komt
op het idee dat je een paar
regels nieuws ook gewoon kunt
laten voorlezen, zonder dat een
leerling naar het archief wordt
gezonden om 'bijpassende'
beelden op te sporen. De vorm
van het Journaal dicteert de
inhoud van het Journaal, en
dat daardoor die inhoud vaak
wordt ondergesneeuwd door de
vorm, dat deert de
Journaalredactie niet.
U kent die momenten wel, u
kijkt zelf ook wel 's naar het
Journaal. Een bedrijf publiceert
jaarcijfers, het Journaal toont
'het hoofdkantoor. Een rechter
doet een uitspraak, het
Journaal toont de rechtbank.
Een departement openbaart een
rapport, het Journaal toont het
ministerie. Een politieteam is
samengesteld voor onderzoek
naar een misdrijf, het Journaal
toont het politiebureau. Het
Planbureau is bang voor de
economie, het Journaal toont de
pui van het Planbureau. We
hebben nog olie genoeg, het
Journaal toont de containers in
Europoort. Enzovoort,
enzovoort, enzovoort.
Is dat Nederlands? Hoewel, ik
geef het toe, de Fransen er ook
een handje van hebben, ben ik
bang van wel. Bij de Belgen, de
Duitsers en de Engelsen heeft
over het algemeen de inhoud
van het nieuws de overhand, bij
ons de vormgeving. Nergens zie
je de nieuwslezer van camera
naar camera zwenken, bij ons
wel. Het gedoe over die
weermannen, die worden
vervangen door hun populaire
ex-collega Erwin Kroll, dat
moet ook typisch Nederlands
zijn.
Het weerbericht moet
toegankelijker worden, zegt de
Journaalleiding, vandaar dat al
die KNMI-mannen worden
afgedankt en Kroll terugkomt.
Laat ons dan maar dekking
zoeken, want als iemand het
weer onduidelijk maakt is het
Kroll wel: je let bij die man
inch alleen maar op z'n
henden?
Een apart weermens op
televisie is sowieso onzin, bleek
vorige week toen de heren
allemaal zwak, ziek, misselijk
of werkschuw waren en Henny
Stoel gewoon zélf het weer
deed. En het weer werd daar
helemaal niet slechter van dan
anders.
