'Blauwe Revolutie'
toont band tussen
de mens en de zee
Brons nu ook op buitenlandse markt met Willink-collectie
van schrijvers en dichters
'Hamlet' na veertig
jaar terug in Diever
KUNST/RTV
SaidóaQowumt
DONDERDAG 9 AUGUSTUS 1990 PAGINA
Eerste Surinaamse museum in Nederland
AMSTERDAM Het eerste
Surinaamse museum in Neder
land heeft gisteren zijn deuren
geopend. In het 'Surinaams
Historisch Museum' aan de
Zeeburgerdijk in Amsterdam
worden vanaf nu tentoonstel
lingen gehouden van onder
meer Surinaamse foto's, schil
derijen, boeken, kranten en
ansichtkaarten. Het museum,
dat is gevestigd in een voor
malig meisjesinternaat, be
schikt over 100 vierkante me
ter tentoonstellingsruimte. In-
titiator (eigenaar en het enige
personeelslid van het museum)
is T. Swanenberg die er twin
tig jaar over deed om de col
lectie samen te stellen voor
„De bedoeling is dat er zowel
Surinamers als Nederlanders
komen kijken naar de ten
toonstellingen. Met de collectie
wil ik een beeld geven van
hoe het in Suriname is, en hoe
het er is geweest. Ik vind het
belangrijk dat de Surinaamse
cultuur behouden blijft. Dit is
mijn bescheiden bijdrage daar
aan", aldus Swanenberg.
De kersversrse museum-direc
teur klopte met verzoeken
voor subsidie vergeefs aan bij
onder meer het ministerie van
WVC en de gemeente Amster
dam. Volgens een woordvoer
ster van de gemeente kent
Amsterdam een algemene be
leidslijn om geen nieuwe mu
sea te subsidiëren. „Daar is ge
woon geen geld voor. In de
tijd van Swanenbergs verzoek
lagen er in totaal ongeveer
tien aanvragen voor kleinere
musea. Als we nu subsidiever
zoeken inwilligen (en structu
rele geldbijd ragen gaan leve
ren) gaat dat ten koste van
culturele instellingen die nu
subsidie krijgen", aldus de
woordvoerster.
De komende zes maanden
worden in het Surinaams His
torisch Museum vooral etsen
en foto's tentoongesteld. Het
museum is zeven dagen per
week geopend.
Protestbrief aan d'Ancona over subsidieproblemen filmfestivals
AMSTERDAM Ruim dertig
organisaties, instellingen en
personen betrokken bij de niet
commerciële filmvertoning in
Nederland, hebben minister H.
d'Ancona van WVC een
brandbrief gestuurd over drei
gende financiële problemen.
In de brief spreken de organi
saties hun afkeuring uit over
de voorgenomen minimalise
ring van subsidies voor inci
dentele filmfestivals- en pro
jecten. Volgens woordvoerder
P. Verstraeten van het Gay
and Lesbian Film Festival wil
de minister in de toekomst
ruim tweederde van het bud
get voor incidentele filmfesti
vals besteden aan een structu
rele financiering van jaarlijks
terugkerende evenementen
zoals het International Docu
mentary Festival en Holland
Animation. Volgens Verstrae
ten wordt een structurele bij
drage voor deze festivals van
harte ondersteund, maar
wordt er tevens van de minis
ter gevraagd een reeïer bedrag
beschikbaar te stellen voor an
dere projecten.
De briefschrij
vers denken zelf aan een ver
hoging van het budget tot vijf
ton. „Uitvoering van het voor
nemen van de minister bete
kent dat er nauwelijks iets
over blijft", aldus de brief
schrijvers, „van het toch al be
perkte budget van 215.000 gul
den voor het doel dat het bud
get zou moeten dienen, name
lijk de bevordering van de di
versiteit en de spreiding van
het filmaanbod in Nederland."
Volgens de ondertekenaars be
tekent het voornemen van de
bewindsvrouwe het einde van
een groot aantal film-initiatie-
ven die hun waarde voor de
Nederlandse filmcultuur heb
ben bewezen. Het aantal nieu
we films dat in Nederland
wordt gedistribueerd zou in de
afgelopen vier jaar met 25 pro
cent zijn gedaald. Oudere films
- zelfs recente klassiekers en
cinematografisch waardevolle
films - zijn in Nederland voor
vertoning nauwelijks beschik
baar, aldus de briefschrijvers.
LUC CUYVERS: „IK BEN VOOR EEUWIG IN HAAR BAN"
De blauwe revolutie. Achtdelige do
cumentaire-serie over de zee. KRO-
televisie. Nederland 1 om 19.20 uur.
HILVERSUM Luc Cuyvers
(36)' is een Bëlgische zeebio-
loog", die inmiddels al heel wat
jaren in Amerika werkt en
daar de tv-projecten begeleidt
van Mare Nostrum, eeh inter
nationale organisatie die zich
door onderzoek, voorlichting
en educatie sterk maakt voor
het behoud van de wereld
zeeën. Hij groeide als Europees
televisie-kijker op met het
prachtige camerawerk van
Jacques Cousteau, dié-' eén
- wonderlijke wereld boven dé
.zeespiegel bracht. Als beden-
ker van de documentaire-serie
'De Blauwe Revolutie', die
door de KRO wordt uitgezon
den, wilde hij eeh stapje vér
der gaan dan Cousteau.
Luc: „Ik wil een totaalbeeld
schetsen van haar geschiede
nis, laten zien wat zich in de
wereldzeeën afspeelt, elk ge
bruik ervan naar voren laten
komen en de verhouding tus
sen mens en zee in beelden
vangen. Ik- heb daarbij voor
een journalistieke aanpak ge
kozen. Alleen de eerste afleve
ring wijkt enigszins af doordat
er een thema doorheen loopt
dat is gebaseerd op 'Moby
Dick', het verhaal van Her
man Melville uit 1851: de'Wal
vis is de zee".
Het is de eerste keer dat de
kijker zo'n vplledig beeld
krijgt voorgeschoteld. Daarbij
is het achtdelige werkstuk van
Luc Cuyvers behalve veelzij
dig ook onderhoudend en leer
zaam. 'De Blauwe Revolutie'
levert geen hapklare televisie
maaltijd op. Wie op zo'n gede
gen manier te werk gaat, kan
zich nu eenmaal geen frivoli
teiten veroorloven. Toch ligt
de reeks allerminst zwaar op
de maag. Dat komt door zijn
juiste" balans. Luc vermengde
eigen opnamen met archief
materiaal en gedramatiseerde
scènes. Dat laatste wordt voor
al gebruikt om de geschiedenis
vorm te geven.
Waarschuwende vinger
Dé bedenker is er met deze se
rie niet op uit een waarschu
wende vinger op te steken.
Naar aanleiding van de beel
den moet de kijker zelf maar
zijn conclusies trekken en zich
een mening vormen. „Wat ik
laat zien is de revolutie tussen
mens en zee, waarbij ik mij
soms van een optimistische
toon bedien, al blijven we de
zee als vuilnisvat gebruiken.
Ik heb vooral voor een filoso
fische benadering gekozen
over de scheef gegroeide ver
houding tussen die twee. Mens
eri zee leven niet langer in
harmonie met elkaar. De juiste
balans tussen emotie en prag
matiek is zoek. We weten alles
over hoeveelheden. De zee
leek een onuitputtelijke bron
van voedsel, maar hoe zit het
met onze persoonlijke band?
Zoals de serie aantoont, is haar
aantrekkingskracht enorm.
Voor veel culturen ligt in de
zee de oorsprong van het be
staan. Voor mij betekent de
zee; avontuur. Ik ben voor
eeuwig in haar ban. Er is die
mysterieuze band, waaruit ik
nooit meer zal loskomen. Door
zoveel mogelijk mensen over
de hele wereld, informatie te
verstrekken over de zee, hoop
ik dat aan de lange traditie
van misbruik een einde komt.
Wat we vooral moeten voor
komen is dat we de fouten die
we op het land hebben ge
maakt, in zee nog eens herha
len. Doen we dat wel, dan zijn
we ten dode opgeschreven".
Tien jaar
Het idee voor de reeks, die in
Nederland is voorzien van de
tenorklanken van commenta
tor Kees Broos, werd tien jaar
geleden geboren. „Vijf jaar te
rug ben ik begonnen met het
werven van financiers. Ik heb
ze uiteindelijk gevonden in Ja
pan, Groot Britannië, Amerika
en Australië. Ze hebben de 3.2
miljoen dollar bij elkaar ge
bracht, die de reeks heeft ge
kost. Het rondkrijgen van de
financiering heeft mij de
meeste tijd gekost. Televisie
wil steeds minder geld steken
in de documentaire. In Enge
land en Australië bestaat ge-
Een visroker uit Enkhuizen is te zien in de derde aflevering waarin het zeerecht en het leegvissen
van de zeeën ter sprake komt. foto: kro
lukkig nog een goede traditie,
maar in Amerika bijvoorbeeld
waren alleen de kabel-tv-sta-
tions geïnteresseerd".
Luc Cuyvers leverde een ruw
script aan dat hij verder uit
werkte met de regisseur van
de aflevering. Voor elk van de
acht delen was dat een ander.
„We bekeken de lokaties en
daarna fungeerde ik als zijn
tweede geweten. Het werk liet
ik verder aan de producers
over. Dat kon ook niet anders
want er waren vier teams te
gelijkertijd op verschillende
plaatsen aan het werk. Waar
op ik vooral heb gelet is de
historische juistheid en de fo
tografie die in mijn ogen per
fect moest zijn".
Primeur
De première van de reeks is
inmiddels achter de rug. Hij
was in maart van dit jaar in
Amerika. Daarna waren Au
stralië en Japan aan de beurt.
Voor Europa heeft de KRO de
primeur. De omroep droeg
niet alleen financieel maar
ook op andere terreinen een
behoorlijk steentje bij voor de
derde aflevering over de zee
als voedselbron. „Ik werk nu
aan een nieuwe serie over de
maritieme geschiedenis die
eind 1992 klaar moet zijn. In
opzet zal hij hetzelfde ogen als
'De Blauwe Revolutie', maar
het aantal afleveringen is te
ruggebracht tot vier. Hopelijk
heb ik ook twee maal minder
aspirine nodig, want om een
serie als deze tot een goed ein
de te brengen moet je een
doorbijter zijn en voorzien van
een behoorlijk dosis geluk. Ik
heb veel gereisd, maar ook al
lerlei problemen moeten op
lossen. Zo vlotte de samenwer
king tussen regisseurs en pro
ducers niet altijd of was het
een probleem om het team bij
elkaar te houden. Het filmen
zelf verliep vrijwel vlekkeloos.
In Indonesië hadden we wat
problemen, maar doordat de
UNESCO bij deze produktie
was betrokken, gingen allerlei
deuren open die anders geslo
ten waren gebleven en ook de
perestrojka had zijn voordelen.
Zo konden we voor de vijfde
aflevering op de Russische
vloot filmen en dat had een
Westerse filmploeg nog niet
eerder voor elkaar gekregen.
Alle filmrollen (we schoten
voor elke minuut ongeveer 14
reserve minuten) werden ver
zameld in het Australische
Sydney en het Engelse Bristol.
In elke stad zijn vier afleve
ringen gemonteerd".
Geleerd
„Ik heb veel geleerd van deze
serie. Nooit meer met die ei
genwijze Engelsen samenwer
ken bijvoorbeeld, maar ook
dat ik in dit genre wil door
gaan. Mijn ervaringen met het
co-produktieschap ziin goud
waard, want co-produktie is
voor de toekomst de enige ma
nier om zo'n serie van de
grond te tillen. En ik heb mij
leren aanpassen. Werken met
Japanners is bijvoorbeeld heel
iets anders dan samenwerken
met Australiërs".
HANS PIET
De 21
gezichten
van Walesa
Een vrouw die ver
der onbekend wen
ste te blijven drukt
haar lippen op een
van de 21 zeer gro
te cartoons die zijn
gemaakt van Lech
Walesa en worden
getoond op een in
ternationale ten
toonstelling van
Walesa-cartoons in
de Pod Wodnikiem
Gallery in Gdansk.
De cartoon op deze
foto is gemaakt
door de Poolse kun
stenaar Slawomir
Kitowski.
foto: ap
Internationaal Jazzfestival Noordwijk
NOORDWIJK Voor de
eerste keer begint zater
dag 18 augustus het Inter
nationaal Jazz Festival
Noordwijk dat bij welsla
gen elk jaar naar deze
Noordzee-badplaats terug
keert.
Het festival wordt gehouden
in twee naast elkaar gelegen
hotels aan de boulevard, het
Oranje- en Boulevardhotel.
Voor deze lokaties is gekozen
omdat beide hotels beschik
ken over sfeervolle ruimten,
geschikt voor een jazzfesti
val. In totaal zijn er acht po
dia beschikbaar. Aan dit
jazzfestival wordt medewer
king verleend door groepen
en solisten uit binnen en bui
tenland, het programma is
afgestemd op een breed pu
bliek. Medewerking verle
nen de Engelse formatie
Kenny Ball and His Jazz
men; de Harbour Jazzband;
Bernard Berkhout and his
Swingmates; Bob Rigter's
Sax Vibes, het Geja Griek
Kwintet en vocaliste Daisy
Bell met het Rob Agerbeek
trio (beide groepen stonden
onlangs in het North Sea van
Paul Acket); het trio van pia
nist Dolf de Vries met de
Amerikaanse vocaliste
Adrienne West; Eddy Door-
enbos and his Swingmill; uit
Duitsland komt de Climax
Jazz Band; Pia Beek zal op
treden in een unieke combi
natie met de groep van Ber
nard Berkhout; verder het
Jan de Bas trio met solisten;
Maaike Nicola and Friends
en niet te vergeten Rob Hoe-
ke en zijn groep, alsmede de
supergroep Nueva Manteca
Salsa met onder anderen
Jarmo Hoogendijk en Ben
van Dungen. Het festival be
gint om 20.00 uur en duurt
voort tot 02.00 uur.
KNOKKE Op de PAN
Kunst- en Antiekbeurs in
Amsterdam presenteerde
-hij zich vorig1 jaar oktober
voor het eerst als nieuwe
loot aan de stam van de
Nederlandse kunsthandel:
drs. Loek Brons, voorma
lig eigenaar van 170 su
permarkt-filialen in tex
tiel.
Hij kwam er voor de dag met
sen verrassend veelzijdige col
lectie schilderijen van Carel
Willink, de belangrijkste ver
tegenwoordiger van het Ma
gisch Realisme in ons land. In
sen sjieke galerie aan de bou
levard van Knokke peilt
Brons nu de belangstelling on
der bliitenlahdse kopers.
,Ik vier hier een maand va
kantie hoor. Maar omdat ik
niet geschikt ben om alleen
maar op het strand te liggen,
ieb ik ook wat schilderijen
meegenomen", zo relativeert
Brons déze stap in eerste in-
jtaritie. Het overbrengen van
10 schilderijen van Willink
1900-1983) uit diverse perio
des van zijn loopbaan naar de
galerie Résidence Albert, naast
net Casino in de Belgische
oadplaats, rechtvaardigt echter
de conclusie dat Brons het niet
onplezierig zou vinden als hij
tegélijkertijd vaste voet op de
Belgische markt krijgt.
De eerste contacten met
Knokke werden afgelopen
maart gelegd op de Europese
kunst- en antiekbeurs in
Maastricht, vertelt Brons. „Ik
werd toen benaderd door Gil
Tuteleers, organisator van de
Internationale Kunst- en An
tiekbeurs in Knokke. Hij was
onder de indruk van mijn aan
bod daar. Voor zijn beurs al
leen zou ik echter niet naar
Knokke gékomen zijn, want
deze is daarvoor internationaal
gezien niet belangrijk genoeg.
Tuteleers bood me echter ook
deze ruimte aan. Zo werd het
idéé voor de Willink-expositie
geboren."
Brons gebruikt de 15de Inter
nationale Kunst- en Antiek
beurs, die tot en met 12 augus
tus wordt gehouden in het
Cultureel Centrum Schar-
poord in Knokke, intussen
toch om hopelijk twee vliegen
in één klap te slaan. Voor prij
zen die de halve ton niet te bo
ven gaan, biedt hij er werk
van de magisch realisten
Raoul Hynckes, Sal Meijer,
Piet Gutter, Jan van den Berg,
Erno Brokke, Gerd Wilfert en
H. Helmantel aan. Het „Dub
bel vrouwenportret" uit 1937
met Willinks vrouw Wilma en
de Amerikaanse danseres Wil
ma Reed, fungeert als
publiekstrekker voor beide
evenementen op de folders en
affiches van de beurs. Brons
heeft het werk als blikvanger
opgehangen in de stand die
deze week door een medewer
ker wordt bemand.
Verrassing
Brons bezorgt de bezoekers
van de Willink-expositie met
een een verrassing. Het is hem
gelukt het krachtige zelfport
ret „Dood van het dualisme"
uit een particuliere collectie
voor de verkoop beschikbaar
te krijgen. Het werk dateert
uit 1919, het jaar dat Willink
het besluit nam zijn architec
tuurstudie in Delft af te bre
ken om een opleiding tot schil
der te volgen.
De ontwikkeling van Willink
via de abstractie en het con
structivisme naar het magisch
realisme kan vervolgens stap
voor stap worden gevolgd aan
de hand van onder meer „De
zilveren bruiloft" uit 1924, het
„Stilleven met druiventros"
uit 1930 en „De parlementsle
den" uit 1933. Willink heeft
als geen ander de naderende
dreiging van de Tweede We
reldoorlog weten te verbeel
den. In dé Résidence Albert
hangt daarvan als voorbeeld
„Landschap met statue" uit
1935 met op de achtergrond
het Neues Palast in Berlijn. In
deze categorie valt ook „Het
jachtslot" uit datzelfde jaar.
Menno ter Braak schreef er
ooit over: „Ik kan er mijn
ogen haast niet aan verzadi
gen."
Naast topstukken als „Mathil-
de tussen de monsters" uit
1966, de „Parachutisten" uit
1971 en het „Afscheid van Ma-
thilde" uit 1975, toont Brons
echter ook minder bekende
werken als een klein „Baby
portret" uit 1942 en een por
tret van mevrouw Pamela Ma-
resch-Boon uit 1971.
Brons wil niet verhullen dat
hij een „commerciële doelstel
ling" nastreeft, al zijn niet alle
werken in Knokke te koop
omdat hij de Belgen ook een
overzichtsexpositie wil bieden.
De prijzen van werken die nog
wel op de markt zijn, schom
melen tussen de 45.000 gulden
(voor „Dood van het dualis
me") en zes ton. Hij probeert
de handel in Magisch Realis
ten, waarvoor hij een nog
steeds stijgende belangstelling
signaleert, intussen levendig te
houden door een constant aan
tal in voorraad te houden en
in roulatie te brengen. Daar
voor put Brons uit 250 schilde
rijen die in particuliere han
den zijn. In totaal zijn er 318
werken van Willink bekend.
Japan
Brons vertelt dat hem inmid
dels ook is gevraagd naar Ja
pan te komen: „Ik heb er ech
ter helemaal geen zin om daar
of elders in het buitenland in
één klap al mijn Willinks te
verkopen. Deze kunsthandel is
tenslotte ook een hobby van
me waar ik een schare vrien
den aan over heb gehouden.
Ik vind het bovendien belang
rijk om te weten waar het
werk naar toe gaat. Dat hoort
bij liefhebbers en niet bij men
sen die snel rijk willen wor
den. Tegen hen zeg ik altijd:
koop maar aandelen."
Eén potentiële buitenlandse
markt kon Brons alvast niet
weerstaan. Op uitnodiging van
de Nederlandse club in Zuid-
Frankrijk („met wel 1000 le
den") geeft Brons in november
in het Hyatt Regency Hotel in
Nice een lezing van twee uur
over het werk van Willink.
„De schilderijen gaan mee, dus
wie weet wat daar uitkomt.
Als de reis niets oplevert, geeft
dat echter niets." In oktober
staat hij in elk geval weer op
de PAN-beurs in Amsterdam.
Kritiek van kunstcritici heeft
Brons inmiddels ook gekregen:
hij zou de „gemiddelde smaak"
vertegenwoordigen. „Onzin
hoor. Ik vind juist dat de aan
hangers van Fuchs en Beeren
kritiekloos de gemiddelde
smaak volgen. Mijn Magisch
Realisten werken figuratief en
dus herkenbaar. Wat is daar
op tegen zolang het goed werk
is?"
Knokke, dat met 45 galeries
het vaandel van Oostende als
„kunstkuststad" heeft overgë-
nomen, heeft Brons tot zijn te
vredenheid direct met open
armen ontvangen. Kamerle
den en plaatselijke autoriteiten
gaven acte de présence op de
opening en ook kranten en de
radio besteedden aandacht aan
de Willink-presentatie.
Gil Tuteleers benadrukt dat de
komst van Brons zijn streven
de kunst- en antiekbeurs in
Scharpoord naar een kwalita
tief hoger en breder interna
tionaal niveau te tillen, zeker
zal helpen. De beurs groeide in
15 jaar uit van een lokale an
tieksalon naar een beurs met
een oppervlakte van 2000 vier
kante meter en 30 stands waar
jaarlijks 12.000 tot 15.000 be
zoekers komen, waaronder
veel Nederlanders. Dat gege
ven vormde aanleiding voor
Brons zijn expositie ook breed
uitgemeten in Nederlandse
kranten aan te kondigen. Tu
teleers: „Ik kan mij dat voor
stellen. Wij hebben weliswaar
met Magritte en Delvaux ver
wante schilders in huis, maar
Willink is hier nog onbekend.
Als het goed gaat, hebben alle
betrokkenen echter profijt van
de komst van Brons naar
Knokke."
In het
voetspoor
Rijmende reisgids: Gorkum
De Linge langs - vergiftig en vergeven
daalt om de huizen een vervuild blauw licht,
verfwaren- en biscuit-reclames kleven
nat aan de muren van een oud gesticht;
hier moet het een of ander zijn misdreven,
een moord begaan - een kwade zaak verricht,
een spook zijn poetsen spelen met het leven;
in 't kroegje omlaag zijn de gordijntjes dicht.
Dit is vandaag de buitenkant der dingen,
mijn hart inwendig voelt zich evenzoo;
hier in den regen aan de trieste Linge
gaf het zijn laatste restje vreugd cadeau!
Oos
23.3
Op de Grote Markt van Gor
kum houdt de bestuurder
van een grote Mercedes me
staande.
„Ben je hier een beetje be
kend?", vraagt hij.
„Nee, ik ben hier voor het
„Zomaar een beetje rondlo
pen? Wat heb je toch een
mooi leven ook", zegt de
man, zo Amsterdams als
maar kan. Hij heeft gelijk,
het leven is mooi vandaag,
en dat komt me ontzettend
slecht uit. Ik had gedacht in
het spoor van de dichter
Van Oosten te treden en die
had regen beloofd, een tries
te Linge en erger: een
moord, een kwade zaak.
Maar in plaats daarvan val
ik al bij Leerdam, vanwaar
ik de Linge volg in de rich
ting Gorkum, midden in een
ansichtkaart. De rivier glin
stert in de zon, in de bocht
liggen de schepen bij de
glasfabriek, aan weerskan
ten staan bomen. Langs de
Lingedijk, aan de veilige
kant, staan mooie boerderij
en, omringd door fruitbo-
Waar is het gif waar Van
Oosten over sprak en waar
het spook? In Kedichem
misschien, dat slaperige
kerkdorp? Een paar jaar ge
leden ja, toen probeerden ac
tievoerders hier kwaad met
kwaad en gif met gif te be
strijden; ze staken het hotel
in brand waarin Janmaat en
de zijnen zaten te vergade
ren. Maar nu is het stil in
Kedichem, zoals dat hoort in
een dorp op een warme zo
merdag. Een postbode
wringt zich traag door de
hete lucht, verder is er nie
mand te zien. En in Gorkum
zelf? Daar is het onheil zo
mogelijk nog verder weg,
daar zit een man 's ochtends
aan het bier op een terras en
roept tegen zijn buurvrouw:
„Alles is mooi vandaag. Zelfs
jij". Ja, de zon maakt alles
mooier dan het is en zo leeft
Gorkum op. De Grote Kerk
schaamt zich iets minder
dan anders voor zijn plompe
figuur, de toren recht zijn
schouders (hij staat normaal
gesproken anderhalve meter
uit het lood) en de gevels
van het Oudheidkundig Mu
seum en van de St. Nicolaas-
kapel zijn trotser dan ooit.
■e SP
Maar dan is er toch eei^
domper, toch iets dat duid
op „een of ander misdreven
een moord begaan
kwade zaak verricht". Ach^
ter op een auto is een pamgtjê
flet geplakt, met de foto vai^o.o
een meisje. „Help ons Germyyar
vinden. Ze is nu al vijf jaaij
spoorloos. Wie haar verblijfL
plaats weet of ontvoerder 21.01
kent, iets meer weet, alstU22.o
blieft, meldt het ons". Maa||nsc
hoe verdrietig het lot van d^.o
meisje ook en hoe gemeei^u,
het leven er ook uitzie
(„vergiftig en vergeven daal renf
om de huizen een vervuil^
blauw licht") voor wie bf
haar betrokken is, het
gent niet in Gorkum,
Linge is niet triest, het laat
ste restje vreugd nog nie"
verdwenen. f
Ik sla de Nieuwsteeg ir"eanar
naar het gelijknamige geR®n
dicht van A. van Beintum:
Ik wandel door de small RAD
steeg. ^60:
Een tuinmuur lijkt wel zach
te beven;
het trillen van midzomeArad
licht Zin i
brengt grove stenen hier
leven. M
Door de Spaarpotsteeg, dirj,
van aanmerkelijk minden, hi
allure is, ga ik weer teru 'r
naar de Linge. Ik volg de ri j!
vier tot aan de haven. Hi£
komt de Linge uit in
Merwede, of althans da Her
waar Maas en Waal same
vloeien en als Merwede vei
der door ons land gaan. Ee
prachtige plaats om in uit t
komen. Aan de overkan
zijn de contouren te zien vaij?3™
Slot Loevestein en va
Woudrichem. Er vaart
'voetveer' naar toe, dwaifl
door alle rijnaken en duw!401
boten heen. Hij zet je af iitene
Woudrichem en dat is meRAL
zijn kleine vissershuisjes aaii6.oi
de rivier een goed gedichspec
ook zeker waard, maar waaj
het hier echt om draait
natuurlijk het water, altij ^d'
het water. Of zoals
Hoornik schreef, over
provincie Gelderland:
Uit al mijn landschappet
kijk ik u aan;
heide en bossen voeden mijiRAO
bestaan;
maar waar rivieren doe
mijn beemden stromen,
krijg ik een ziel en dan worrad
ik volkomen. ®r
STEVO AKKERMAN?
rad
DIEVER De première
van Shakespeare's 'Ham
let' door de Toneelvereni
ging Diever vond gister
avond plaats in het eigen
vertrouwde openlucht
theater. Niet zomaar de
zoveelste première van
het illustere gezelschap,
maar een beladen premiè
re van een beladen stuk:
„Nog nooit hebben we zo
veel moeten praten als bij
dit stuk," aldus regisseuse
Wil ter Horst vooraf.
'Hamlet' werd in Diever
voor het laatst in 1950 ge-
ligt 1
Di
speeld. „We hebben h Dezi
lang niet de moed gehad n~~
dit stuk te spelen," aldus
ter Horst, „maar de groep
de laatste jaren verder
groeid. En na een succesvo
uitvoering van 'Othello'
rig jaar had ik het gevoel
we er klaar voor ware
Opvallende bijeenkomst
heid van deze produktie:
man die veertig jaar geled
de titelrol speelde, Theo R
gers, speelt in deze produk
de vader van Hamlet. De
telrol werd nu met vei
door de 31-jarige Erik Hu
mei vertolkt. 'Hamlet' wo
de komende weken nog
keer opgevoerd.
Wes
