TROPENLAND
DEN HAAG - Dagdromen is leuk,
ook al is je wenswereldje zelden
origineel. Je waant je op een groot,
goudgeel strand en voelt hoe de
tropische zon eerst je huid laat
gloeien en daarna de inhoud van je
vel masseert. Je bureauspieren ont
spannen zich en honderden ge
dachten worden één: hoe heerlijk is
het leven!
Beelden van mensen die je niet mag,
verdwijnen. Dag chef, dag buurman, lan
ge neus, weg! Gezichten van mensen van
wie je meer houdt dan je hun kunt ver
tellen, passen opeens wèl in het geluks-
beeld. Je kunt ze voor je zien zonder het
onbereikbare als een last te ervaren.
Als je deze dagen ontwaakt uit je dag
droom kan zich iets vreemds voordoen.
Je ligt op een groot, goudgeel strand en
voelt hoe een tropische zon je huid laat
gloeien. Heel voorzichtig open je je ogen
en zie, aan de strakblauwe hemel staat
een ambitieuze nieuwe hittebron cum
laude af te studeren. Als je je hoofd een
beetje optilt, zie je een nj tenen die ro
der is dan de serie die je van huis hebt
meegekregen. Na een kneepje in een ver
brande plek, weet je zeker dat je echt op
een superwarm strand ligt. Blijft de
vraag hoe je zo plotseling in de tropen
terecht bent gekomen.
Grenzen
Helaas kennen ook dagdromen die uit
komen hun grenzen. Een blik naar links,
een praatje naar rechts, en je weet dat je
nog steeds in Nederland bent. Een
broodje kroket in het zand en „Leuke
prijswinnaar bij Hans van der Togt gis
teren" laten geen lengte- en breedtegraad
heel van waar je even was: Tahiti, Aruba
of Bali.
Erg? De ene Nederlander vindt van niet,
is dol op zijn eigen land. De andere hui
vert al bij de gedachte zijn vakantieda
gen hier te moeten doorbrengen. Toch,
van de enkele miljoenen Nederlanders
die nu vakantie hebben, is de helft hier
gebleven. Het zegt misschien wat over
die mensen, het zegt ook wat over Ne
derland. Er is genoeg te doen, het is niet
te duur, het buitenland heeft ook nade
len èn Nederland is zo comfortabel
dichtbij. „Dat je geen vreemde talen
hoeft te kunnen spreken hier is onzin;
daarvoor zijn er !s zomers te veel bui
tenlanders op bezoek", aldus één van de
commentaren.
Dom
Wie Nederlanders deze week vroeg
waarom zij hier hun vakantie doorbren
gen, kon rekenen op een meewarige blik.
Ik ken toevallig één iemand die zo'n
domme vraag stelde, en de jongeman op
het strand van Noordwijk beperkte zich
in zijn antwoord tot een paar gebaren.
Met een glas limonade in zijn hand (het
was pas tien uur 's ochtends) wees hij
naar de zon, naar de zee en naar het
strand, het eeuwige jachtveld. Zijn prooi
lag al ingevet aan 's mans voeten.
„Hoi, ik ben Margreet", zei het meisje,
iets wat ook voor de jager nieuws was.
„Ik heb haar gisteren pas ontmoet", ver
ontschuldigde deze zich.
Anderen zijn iets nieuwsgieriger. Bij de
Haagse megacamping Ockenburgh gaat
deze weken regelmatig de telefoon en
vraagt een jong stemmetje bijvoorbeeld:
„Kunt u mij zeggen waar de tent staat
van Michael. Hij komt uit Duitsland en
rijdt in een Golf. Ik heb gisteren ergens
met hem gedanst". Het campingperso-
neel geeft echter geen informatie. Het is
als zoeken naar een Jan op een fiets.
V riendschappen
Mensen leren kennen is naast zonneba
den, uitrusten, dingen bekijken en spor
tief bezig zijn een belangrijke reden om
met vakantie te gaan. Vriendschappen
en liefdes kunnen ieders deel worden. Of
vakantieliefde ook echt? liefde is, blijkt
meestal pas achteraf. Genoemde Mar
greet zal huilen als ze het liedje hoort
dat Dolly Parton, Linda Rondstadt en
Emmylou Harris ooit samen op de plaat
zetten. „To know, know, know you, is to
love, love, love you", zingen de beroem
de dames. Het was gisteren nog te horen
opkle radio, op weg naar kantoor...
Echte vakantieganger
Om de kans te vergroten dat je echte va
kantiegangers ontmoet en geen dagjes
mensen of zonnelunchers, moet je de
weekeinden mijden en doordeweeks al
leen tijdens werkuren naar het strand
gaan. Maar een echte vakantieganger
herken je bijna niet meer. De bruinste
mensen blijken dit keer hard werkende
ZATERDAG 4 AUGUSTUS 1990
lieden uit de nachthoreca zijn. Dan
maar op wat Ierse bleekneusjes afge
stapt, die voorzichtig onder een parasol
de vakantiepret proberen te ontketenen.
„On holiday? No, we're with Shell in
The Hague". Het groepje woont hier al
een paar jaar. Of Nederland een leuk va
kantieland is, weten ze niet. Vakantie
brengen ze thuis door. Holland is voor
hen wel een prettig land om te werken,
te reizen en uit te gaan. In eigen land
zouden ze veel minder salaris krijgen.
Bloedheet
Voor een verkennende tocht langs een
deel van de Noordzeekust (van Brielle
tot Zandvoort) was deze week niet de
gezondste tijd. Na elk strandbezoek
volgde het instappen in een oven op vier
wielen. Het is dan niet moeilijk voor te
stellen dat je kinderen of dieren geen se
conde in een (afgesloten) wagen moet la
ten wachten.
Maar ook buiten is het met de tot boven
dertig graden oplopende temperaturen
puffen en hijgen geblazen. Vooral de
zwakkeren van onze samenleving
moeten zich ontzien, maar een ritje
langs een serie tennisparken leert dat be
jaard zijn niet gelijk staat aan zwakte.
Menige 70-plusser kiest zelfs voor het
enkelspel op momenten dat jonge trans-
pireerders het mindere loopwerk van het
dubbelspel verkiezen. Langs wegen
waarboven de lucht trilt van de hoeveel
heid Celsius, zie je fietsers en trimmers
zwoegen. Sneller gaan betekent meer te
genwind en dus meer afkoeling. Maar
die inspanning...
Verdord
De natuur wint vaak aan kleur en glans
als de zon haar stralen laat weerkaatsen
op alles wat groeit en bloeit. Tropische
temperaturen zorgen er nu echter voor
dat het Hollandse landschap er verdord
en verschroeid uitziet. De schuldige, de
zon, stelt alleen haar aanbidders met te
leur. En doet dat bovendien net op tijd,
want er is in Nederland even niet veel te
doen. De bollenvelden zijn al lang uitge
bloeid, er is weinig op tv - de grote
sportevenementen zijn voorbij - en de
organisatoren van de tientallen Van
Gogh-manifestaties liggen alweer op één
oor. Velen zijn in afwachting van het gi
gantische spektakel Sail'90 in Amster
dam, dat 9 augustus begint.
In de tussentijd, naar de waterkant, kle
ren uit en op je rug wachten op de war
me dingen die komen gaan. Vooral voor
mensen uit de industriegebieden bete
kent de Noordzee - randzee van de At
lantische Oceaan klinkt veel spannen
der - telkens weer een stukje opleven.
Duitsers voor wie de eigen Ostsee te ver
weg is, zeggen: „Holland mooi? Ach, we
willen frisse lucht en die is hier. En
maatjesharing". Over frisse lucht gespro
ken.
Cultuurgoed
Als je niet van zonnebaden houdt, biedt
de zon toch in elk geval het voordeel dat
het droog is. Als je houdt van het be
zichtigen van dorpen en steden, bossen
en musea, kan de hitte wel eens te veel
worden. Maar bij de gemiddelde vakan
tieganger hoef je op een bloedhete dag
niet aan te komen met historische ste
den en hun cultuurgoed.
Dat 's-Gravenhage een aristocratisch
rustig karakter heeft, waarvan de laag
bouw zijn hoogtepunt bereikt in Madu-
rodam, kan zowel Nederlandse als bui
tenlandse toeristen eventjes gestolen
worden. Wie de Watergeuzen zijn die
Brielle - vroeger een levendige handels
stad - op 1 april 1572 veroverden, kan
hen overdag niet echt boeien. En Leiden,
met een universiteit uit 1575, Delft met
zijn grachten en Willem van Oranje, en
Gouda met zijn pijpen en kaarsen mo
gen dan beroemde oude steden zijn, wat
nu telt is de zon.
De zon als grote trekpleister; jammer dat
de Holland-promotors daar niet wat va
ker mee kunnen pronken.
Eigen huis
Vakantie houden in eigen land gaat voor
sommigen erg ver: zij blijven gewoon
thuis, thuis in het eigen huis. Het kost
niks, je hoeft niks, je hebt alles bij de
hand en je beesten blijven uit het asiel,
zo klinkt het links en rechts uit de diver
se tuinen en vanaf balkons.
„Ik sta in mijn werk de hele dag met in
ternationale mensen te praten, en nu wil
ik gewoon eens een paar weken lekker
thuis aanklooien", zegt een barkeeper
van een groot hotel aan de Noordzee
kust. „Lekker even geen verplichtingen.
En als er bezoek is, schenken ze hun
drankje zelf maar in".
HERMAN JANSEN
■CfiidócSouaatit'
