„Ach meneerdat is niet voor
ons soort mensen bestemd99
li
l
K
kerk
wereld
beroepingen
Jubilerend Taizé trekpleister voor Oosteuropese jongeren
Onvrijheid Derde WereU
groot probleem voor IPS
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
fieidacSowcmt
DINSDAG 24 JULI 1990 PAGIN1
Rooms-Katholieken Indonesië boos op Heidelbergse catechismus
KUPANG/LEUSDEN Rooms-katholieken uit het Indonesi
sche aartsbisdom Kupang willen een verbod op de protestantse
Heidelbergse Catechismus, waarin hun eredienst „een ver
vloekte afgoderij" wordt genoemd. Het aartsbisdom heeft dit
geschreven aan de minister voor godsdienstzaken en aan alle
Indonesische bisschoppen. Het aartsbisdom Kupang, gelegen op
het westelijke deel van Timor, vindt de catechismus beledigend
voor rooms-katholieken. De gelovigen worden in het diepst
van hun religieuze gevoelens gekwetst. Verdere verpreiding
van de catechismus maakt bovendien de oecumenische dialoog
zinloos, zo schrijft het aartsbisdom.
De catechismus heeft sommige protestanten in het overwegend
protestantse Kupang zelfs aangezet de mis te bezoeken, de ge
wijde hostie te ontvangen en deze met veel vertoon in hun tas
te stoppen. In Zondag 80 van de Heidelbergse Cathechismus
wordt „de roomse mis een verloochening van de enige offeran
de van Christus, en een vervloekte ketterij" genoemd. De
protestantse kerken in Kupang zijn als gevolg van Nederlands
zendingswerk van calvinistische snit. De Heidelbergse Cate
chismus (1563) neemt nog steeds een voorname plaats in tijdens
de kerkdienst en de catechisatie. Het geschrift is, net als voor
de Nederlandse Hervormde Kerk en de Gereformeerde Ker
ken in Nederland, één van de belijdenisgeschriften. Enkele
predikanten laten in reactie op het protest weten dat zij de
rooms-katholieke leer respecteren en een andere kijk op de eu
charistie hebben dan hun voorgangers.
Het is met ideeën
als met baarden:
men krijgt ze
pas, als men
volwassen wordt.
Voltaire
Anti-semitisme
in Sovjetunie
„alarmerend"
MOSKOU Het Sovjet-
persbureau Tass heeft
maandag gemeld dat par
lementslid Leonid Sjkol-
nik het onmiddelijke af
treden heeft geëist van de
schrijver Valentin Ras-
poetin als lid van de pre
sidentiële raad wegens
zijn anti-semitische uitla
tingen. De communisti
sche partij van de Sovjet
unie heeft zondag toege
geven dat het antisemitis
me in het land met „alar
merende" snelheid toe
neemt.
Sjkolnik is in het nationale
parlement gekozen door de
kiezers in Birobidzjan, de
hoofdstad van het joodse auto
nome gebied in het oosten
van de Sovjetunie. Hij heeft
Sovjetpresident Michail Gor-
batsjov in een brief formeel
gevraagd Raspoetin te ont
slaan omdat deze in een inter
view met de „New York Ti
mes" de joden de schuld gaf
van de terreur en de onder
drukking na de revolutie van
1917. Raspoetin zou boven
dien in het openbaar zijn ver
ontschuldigingen aan moeten
bieden aan de joodse gemeen
schap.
De regeringskrant Pravda
meldde dat de partij er zondag
op heeft aangedrongen dat de
wetten die racistische propa
ganda verbieden strikter uit
gevoerd worden om de joodse
angst voor pogroms weg te
nemen en de emigratie naar
Israël af te remmen.
Niet eerder is de officiële
Sovjetpers zo uitgebreid inge
gaan op de positie van de jo
den in de Sovjetunie. De
Pravda waarschuwde dat het
afgelopen j^r honderddui
zend Sovjetjoden het land
verlaten hebben en dat dat
aantal het komende jaar ver
dubbeld of zelfs verdrievou
digd kan worden. De joden
willen niet emigreren, stelde
de krant, maar zij gaan weg
uit angst voor vervolging.
De haat tegen joden blijft niet
langer beperkt tot extremis
ten, maar heeft zich uitge
breid tot de kringen van de
intelligentsia, en deze „niet
eerder voorgekomen respecta
biliteit van het anti-semitisme
is het alarmerendste van al
les". De ultra-nationalistische
organisatie „Pamjat en andere
groepen blazen zonder enige
terughoudendheid anti-semi
tische thema's nieuw leven in
om de perestrojka te versto
ren", oordeelde de krant. De
Pravda hield echter vast aan
de officiële lijn dat het stre
ven naar een joodse staat niet
juist is.
Katholieken Cuba voor
'nationale bevrijding'
NEW YORK Rooms-ka
tholieken in Cuba hebben de
'Beweging voor nationale be
vrijding' opgericht. De organi
satie is van mening dat er snel
een einde moet komen aan
het communistisch bewind, zo
berichten kerkelijke kringen
in New York.
De beweging heeft alle Cuba
nen opgeroepen aanspraak te
maken op de vrijheid van me
ningsuiting en het recht om te
staken en te demonstreren.
De bevolking moet zich orga
niseren en Fidel Castro moet
erkennen dat het volk zijn
souvereiniteit terug wil, aldus
haar boodschap.
De nieuwe beweging wordt
geleid door priesters, maar
heeft vooralsnog geen officië
le steun van de Rooms-Katho-
lieke Kerk in Cuba.
Rabbijn ontslagen De
joodse gemeenten in Bohemen
hebben hun rabbijn Daniël
Mayer ontslagen, omdat hij
heeft gespioneerd voor het
voormalige communistische
bewind. Mayer mag wel aan
blijven als docent godsdienst
en hebreeuws, omdat hij aan
nemelijk kon maken dat hij
niemand schade heeft toege
bracht. De 31-jarige rabbijn
uit Praag, de enige voor de
ongeveer duizend joden in
Bohemen, heeft bijna tien jaar
gewerkt voor de Tsjechoslo-
waakse geheime dienst. Hij
werd na zijn studie aan het
seminarie in Budapest in 1981
rabbijn in Praag.
Nederlandse Hervormde kerk Be
roepen te Epe W. Blanken te Voor
schoten;
te St Quentin/DIssenlnes de l'Aisne
(Egllse Retormee de France) C. M.
W. Visser 't Hooft, kandidaat te
Utrecht, die dit beroep heeft aange-
Christelijke Gereformeerde kerken
Beroepen te Zaandam D. Dunsber-
gen, kandidaat te Apeldoorn.
Aangenomen naar Bussum J. Bos,
kand. te Urk, die bedankte voor Ul-
rum l.c.m. Lutjegast.
VAN GOGHS ANONIEME CHRISTUSSEN
AMSTERDAM Een
groot houten kruis voor
het Centraal Station in
Amsterdam trekt de no
dige belangstelling. Als
ik mij onder de toeschou
wers gemengd heb, be
gint een jonge man die
John blijkt te heten, net
een act op te voeren. Hij
werpt zich verschillende
keren tegen een rij ge
armde mannen aan die
een geestelijke barrière
symboliseren. De jonge
man stoot kreten uit als:
"Why!" ("Waarom?") en
"God where are you?"
("God waar bent u").
Even later neemt John,
baardje om de kin én een paar
eerlijke kijkers, de microfoon
en vertelt zijn levensverhaal.
In 1977 kwam hij naar Am
sterdam onder de drugs en
achtervolgd door de Engelse
politie vanwege criminele ac
tiviteiten. Gekomen om Am
sterdam te beroven mager
en op schoenen waarin stuk
ken karton de gaten moesten
stoppen struinde hij door
de stad. God kwam hem als
moderne-twintigste eeuwer
als iets belachelijks voor. Tot
dat hij op straat een Amster
dammer ontmoette die hem
bewust maakte van de barriè
re die hem afhield van een le
ven met God: de zonde. De
zonde van de drugs, de zonde
van het overspel.
De Engelsman roept ons toe
dat hij Jezus als zijn Vader
heeft aangenomen en dat zijn
hele leven is veranderd. Ook
zijn vader, een alcoholist met
regelmatig wapperende han
den, kwam geknield op de
keukenvloer tot bekering.
Zijn zus, alweer een alcoho
list, volgde. En nu wij. "Kom!,
kom!wij willen met je bid
den".
Als ik de stad inloop, moet ik
denken aan Vincent van
Gogh die hier in mei 1877 op
24-jarige leeftijd kwam om,
evenals zijn vader, dominee te
worden. Om tot de universi
taire studie theologie toegela-
De Bank van Lening in Amsterdam, waar Van Gogh een beroep op moest doen nadat hij aan
lager wal was geraakt.
ten te worden moest hij eerst
slagen voor staatsexamen
Grieks en Latijn. Maar Grieks
lukte niet. Tegen zijn leraar
dr. Mendes da Costa die aan
het Jonas Daniël Meyerplein
woonde, zei Vincent: "Men
des, geloof jij nu werkelijk,
dat dergelijke verschrikke
lijkheden nodig zijn voor ie
mand, die wil wat ik wil:
arme schepsels vrede geven
met hun bestaan op aarde?"
Kwaadste tijd
Na een klein jaar kwam Da
Costa tot de overtuiging dat
Vincent het examen nooit zou
halen. Vincent stopte. Hij
schreef later over zijn Am
sterdamse studietijd: "Nog
kan ik ervan ijzen. Het is de
kwaadste tijd die ik beleefd
heb".
In Amsterdam speelde zich
ook één van de tragische lief
des van Vincent af. Hij was
hevig verliefd geraakt op zijn
nichtje Kee Vos. Zij was in
1872 getrouwd met dr. Chris-
toffel Martinus Vos. Vos die
predikant geweest was in
Heenvliet, had dit ambt van
wege een ernstige longziekte
moeten neerleggen. Hij over
leed in 1878. Kee bleef als we
duwe met één kind achter.
Een huwelijksaanzoek van
Vincent gooide ze echter di
rect in de prullenbak. "Haar
verleden en haar toekomst
bleven voor haar één, en zij
kon dus nooit mijn gevoel be
antwoorden', schreef Vincent
aan zijn broer Theo. Hij kon
zich echter niet bij de weige
ring neerleggen. Dit leidde tot
grote spanningen tussen Vin
cent en zijn ouders. Zijn vader
noemde de liefde van Vincent
voor Kee "ontijdig en onkies".
De schilder in spé laat het er
niet bijzitten. Het was voor
hem: "Zij en geen ander". Hij
heeft nog steeds hoop en
zoekt weer contact. "Aldaar
werd mij gezegd: 'Als gij in
huis zijt, dan gaat Kee het
huis uit. Tegenover uw 'zij en
geen ander' staat haar 'hij ze
ker niet', uw volhouden is
walgelijk. Ik stak mijn vin
gers in de vlam van de lamp,
en zei: 'Laat mij haar zien
voor zolang als ik mijn vlam
in de hand houd'.Doch zij
bliezen de vlam uit geloof ik,
en zeiden: 'Gij zult haar niet
COLLECTIE RIJKSMUSEUM VINCENT VAN GOGH
zien'. En toen daarna had ik
nog eens een gesprek met
haar broer die officieel of of
ficieus zei dat niets als rijks
daalders iets bewerken kon
den. Officieel of officieus, ik
vind 't allebei even gemeen
en toen ik Amsterdam verliet,
had ik een gevoel als was ik
op de slavenmarkt ge-
Schok
De afwijzing van Kee schokt
het geloofsleven van Van
Gogh: "Nu, gij weet, ik geloof
in God, ik twijfel niet aan de
macht van liefde, toch heb ik
iets gevoeld van: Mijn God,
mijn God waarom hebt gij mij
verlaten, en ik begreep niets,
ik dacht: Heb ik mij dan be
drogen o God, er is geen
God!".
Volgens dr. Anton Wessels,
hoogleraar in de godsdienst
en zendingswetenschap aan
de Vrije Universiteit te Am
sterdam, vervreemdt Vincent
van zijn vader en het 'burger
lijk' christendom. De afkeu
rende reactie van zijn vader
op het samenleven van Vin
cent met de prostituée Sien in
Den Haag (eind 1882) is hier
mede debet aan. Toch blijft
Vincent op zijn manier gelo
ven. Hij beeldde met ontroe
rend medelijden anonieme
Christussen ("Voorwaar Ik
zeg u, in zoverre gij dit aan
één van deze minsten niet ge
daan hebt, hebt gij het ook
Mij niet gedaan"; Matt. 25:45).
En hij getuigde, aldus Wes
sels, tot gekwordens toe hoe
de duisternis overwonnen
wordt door het licht van de
zon, het symbool van Chris
tus, en voor God.
Oude Man
Ja, die geleerde heeft gelijk,
filosofeer ik, achter de bami
in een chinees restaurant. Ik
zie zo voor mij de Van Goghs
tekening van die oude man
met het hoofd in de handen
en niet t-e vergeten die van
S.ien ('Sorrow');
Dan rijdt een vierwieler het
restaurant binnen met een
man van middelbare leeftijd.
De kleur van zijn gezicht ver
raadt drankgebruik. Hij
maakt hardop duidelijk voor
zien te zijn van een goed hu
meur. De Chinese serveerster
wordt toegesproken met:
"Ach schatje, luister nou
even. Ik vind jou een schone
vrouw. Versta je dat? Jij moet
met mij meekomen". De jonge
vrouw lacht een beetje. "Mor
gen ga ik mijn nieuwe auto
halen", praat hij ondertussen
verder. "Hij rijdt wel veertig
kilometer. Ik vind dertig
trouwens hard zat". Als ik
mijn jas van de kapstok pak,
groet ik hem. "Ach meneer",
antwoordt hij nog steeds
goedgemutst, "je kunt hier
wel lachen met die Chinezen
hè. Nou ja, ik heb een borrel
op dus ik zie het wel zitten
behalve dit dan (hij wijst op
de rolstoel; GG)O, u gaat
naar de Van Gogh tentoon
stelling. Ach meneer daar ko
men alleen maar intellectue
len. Dat is niet voor ons soort
mensen".
GERRIT GEERDS
Literatuur: Anton Wessels,
Een soort bijbel. Uitgegeven
door Ten Have Baarn, prijs:
f22.50
Geen predikantes bij Adventisten
INDIANAPOLIS Er
komen geen vrouwelijke
predikanten bij de Zeven
dedagadventisten. Met
1173 tegen 377 stemmen
wezen de deelnemers aan
de vijfjaarlijkse wereld
conferentie van de Ze
vendedagadventisten in
Indianapolis een voorstel
af om ook vrouwen tot
het ambt van predikant
toe te laten.
De 55e wereldconferentie
werd dit weekeinde besloten.
De volgende wordt in 1995 in
de Jaarbeurshallen in Utrecht
gehouden. De Zevendedagad
ventisten ontstonden in het
midden van de vorige eeuw
in de Verenigde Staten. Zij
vieren de sabbat op zaterdag,
kennen geen kinderdoop en
onthouden zich van alcohol,
tabak en narcotica. Zij ver
wachten een spoedige weder
komst van Christus op aarde.
De adventisten behoren tot de
snelst groeiende protestantse
kerken. Sinds 1985 is volgens
algemeen secretaris G. Ralph
Thompson van' de General
Conference het aantal leden
van 4,4 miljoen tot 6,2 miljoen
gestegen. Vooral in de ont
wikkelingslanden valt een
toenemende belangstelling
voor het kerkgenootschap te
signaleren. In Nederland zijn
er ongeveer 4.000 leden.
Een groep
islamitische
schoolmeisjes
loopt
barrevoets
door de
straten van de
Indonesische
hoofdstad
Jakarta ter
DEN HAAG Er wordt
druk gebouwd in Taizé.
De oecumenische kloos
tergemeenschap bereidt
zich voor op de vele Oost
europese jongeren die dit
jaar naar het Bourgondi
sche dorp trekken.
Zij scharen zich in de rij van
de honderdduizenden die hier
de afgelopen dertig jaar ken
nis hebben gemaakt met stilte
en meditatie. Het is nooit de
bedoeling geweest van Frère
Roger om in Taizé een soort
pelgrimsoord voor jongeren te
vestigen. Hij vindt het veel
belangrijker dat zij zich, een
maal weer thuis, aansluiten
bij de plaatselijke kerk of pa
rochie, waar alle generaties
vertegenwoordigd zijn. De 75-
jarige monnik vraagt zich dan
ook geregeld af waarom God
hem dit geloofsavontuur met
jongeren heeft toevertrouwd.
Dat avontuur begon vijftig
jaar geleden, op 21 augustus
1940, toen de Zwitserse theo
logiestudent Roger Schutz
zich in het Franse dorpje ves
tigde om zijn ideaal te verwe
zenlijken: een leven van
gebed en meditatie ten dien
ste van de armen en ontrech
ten. Enkele jaren later sloten
een paar geestverwanten zich
bij hem aan. In 1949 legden
zeven broeders in Taizé de
kloostergeloften af: zij ver
plichtten zich tot celibatair le
ven, gemeenschap van goede
ren en aanvaarding van ge
zag.
Dat was opmerkelijk, omdat:
Schutz en de zijnen allemaal
uit de reformatorische traditie
stammen. Het reformatori
sche klooster groeide gestadig
en werd twintig jaar later om
gedoopt in een oecumenische
gemeenschap. Met toestem
ming van Rome werden in
1969 tien rooms-katholieke
broeders in de communauteit
opgenomen. Daarmee was de
eerste oecumenische klooster
gemeenschap ter wereld een
feit.
Trekpleister
Het dorpje Taizé, gelegen tus
sen de beroemde geestelijke
centra Cluny en Citeaux, was
toen al enkele jaren trekpleis
ter voor zoekende jongeren.
Vooral sinds het begin van de
jaren zestig kwamen zij mas
saal om Broeder Rogers „zin
shock" te ondergaan. „Ik wil
tot iedereen persoonlijk zeg
gen: Christus heeft jou eerst
lief gehad. Daarin ligt de zin
van het leven".
Aanvankelijk dachten de
broeders dat er snel een einde
zou komen aan de stroom jon
geren. De bezoekers werden
vier kilometer buiten Taizé
ondergebracht en kwamen
drie maal daags voor het ge
meenschappelijk gebed naar
de Verzoeningskerk. Toen
bleek dat ze bleven komen,
werd er een tentenkamp op
gericht in Taizé zelf en werd
een eenvoudig onderkomen
voor de gasten gebouwd. En
ze komen nog steeds. „Hun
vertrouwen raakt ons enorm
diep", aldus de prior.
Per week komen er nu 3 a
4.000 jongeren uit zestig lan
den naar Taizé. Schutz en'de
zijnen prediken hen gemeen
schap en verzoening. „Vele
jongeren zijn getekend door
eenzaamheid, verbroken rela
ties en verstoorde verhoudin
gen in het gezin. In Taizé
merken we dat deze moedelo
ze jongeren door enthousiaste,
vindingrijke leeftijdgenoten
een nieuwe zin voor hun le
ven vinden".
Schutz vraagt zich geregeld af
of jongeren wel weten „hoe
veel innerlijke kracht zij be
zitten, hoeveel gaven die God
aan elk mens gegeven heeft".
Het is voor hem heel belang
rijk de jongeren in het volste
vertrouwen aan te horen, zo
dat zij deze gaven ontdekken
en er thuis in de kerk mee
aan de slag gaan. Tegenover
de vele „wonden" plaatst de
prior graag de vele „wonde-
Het grootste wonder voor
Schutz is nog altijd de opstan
ding van Christus. „Als Chris
tus niet was opgestaan, dan
was de communauteit van
Taizé nooit ontstaan". Het be
lang van de opstanding werd
voor hem nog eens onder
streept door het Tweede Vati
caanse Concilie (1962-1965)
dat dit wonder tot de kern
van het kerk-zijn rekende.
Ook in het pastorale werk on
der jongeren heeft Schutz
veel steun aan het concilie ge
had.
Jongerenconcilie
In 1974 werd in Taizé na vier
jaar voorbereiding onder gro
te belangstelling een jonge-
renconcilie gehouden. Het
thema van deze unieke bij
eenkomst, 'strijd en bezin
ning', wilde een verband leg
gen tussen betrokkenheid bij
armen en onderdrukten ener
zijds en gebed en meditatie
anderzijds. Ruim 70.000 jonge
ren uit 120 landen namen er
aan deel.
Ook de 'officiële' kerk was
aanwezig: kardinaal J. Wille-
brands en dr. Philip Potter
vertegenwoordigden op de
heuvel van Taizé respectieve
lijk de Rooms-Katholieke
Kerk en de Wereldraad van
Kerken. De anglicaanse en
orthodoxe kerken zonden
eveneens afgevaardigden
naar de oecumenische kloos
tergemeenschap, die aan het
jongerenconcilie een groot
deel van haar bekendheid
heeft te danken.
Aan het slot van de bijeen
komst bracht Schutz een in
drukwekkend eerbetoon aan
paus Johannes XXIII. Sinds
dien heeft hij herhaaldelijk
opgeroepen de paus als leider
van alle christenen aan te
stellen en de verzoening tus
sen de verdeelde kerken tot
stand te brengen. Schutz had
ontmoetingen met Johannes'
opvolgers Paulus VI en Jo
hannes Paulus II.
De geest van het jongerencon
cilie leeft voort in de jaarlijk
se bijeenkomsten die Taizé,
inmiddels uitgegroeid tot een
gemeenschap van 85 broeders
die ook ver buiten het Franse
dorp leven, ergens in Europa
houdt. Vorig jaar werd deze
voor het eerst gehouden in
een Oosteuropees land (Po
len). Eind 1990 is Tsjechoslo-
wakije aan de beurt. Oost-Eu
ropa en Taizé hebben elkaar
gevonden.
CckLcSouooiit
"10
Burgerlijke ongehoorzaamhei r)
de
Het knov, met 100.000 leden de groptste werkgeversorj
nisatie in het midden- en kleinbedrijf (mkb), heeft gister
nogal hoog van de toren geblazen. Bedrijven moeten de re
kosten die hun werknemers maken voor het woon-werkv
keer louter vergoeden op basis van het ongunstige autoki ;ti«
tenforfait. Uitbetaling via het openbaar-vervoerforfait, i lar
voor werknemers een fors voordeel kan opleveren, is vo
het mkb veel te moeilijk. Het KNOV geeft hiermee een s
naai af dat feitelijk neerkomt op een oproep tot een voi
van burgerlijke ongehoorzaamheid. De vakcentrales FNV
CNV hebben met al even ferme taal („We pikken dit niet I
geantwoord.
UlTERAARD staat het iedereen vrij een signaal af te gevj
En op zich is het begrijpelijk dat het KNOV bang is voor
flinke toename van de administratieve verplichtingen. M
de oproep van het KNOV kan vergaande negatieve gevol|
hebben voor uitgerekend de groep die er bijzonder weit
aan kan doen: de werknemers die met het openbaar verve
reizen. Zij worden financieel gestraft voor het feit dat ze
lieuvriendelijk naar en van hun werk reizen. Dat is
kwestie die door het KNOV danig wordt onderschat. I
KNOV gaat dan ook te ver.
Het is een teken aan de wand dat de andere werkgeverso
ganisaties, die ook niet bepaald gecharmeerd zijn van
nieuwe wet, zich niet achter het KNOV scharen. lede
werkgever moet, in overleg met zijn werknemers, zelf me
bekijken wat de beste oplossing is, redeneren zij. Dit klin
nobel, maar is te vrijblijvend. Want de kern van de wet
dat het woon-werkverkeer in het kader van het milieubele
moet worden beteugeld. Daarom zou iedere betrokkene
werkgever, werknemer en politicus het openbaar verv(
zo .veel mogelijk moeten stimuleren.
De nieuwe wet is een stap in die richting, maar schiet
te kort. Wat betreft de onbelaste vergoedingen die de wei
gever mag uitbetalen, gaat het reiskostenforfait behoorl
ver. Maar aan de aftrekkant, dus het bedrag dat de werkj
mer van de belasting mag aftrekken, is de regeling te
perkt. De aftrekkant is voor de werknemer van wezei
belang als de werkgever weigert de openbaar-vervoertabel
hanteren of een vergoeding geeft die niet kostendekkend
Een hogere aftrekmogelijkheid kan echter pas worden ve
kregen als de werknemer aan de fiscus een zogeheten ope r.
baar-vervoerverklaring kan laten zien.
Zo'n verklaring kan door het openbaar-vervoerbedrijf i
leen worden afgegeven voor jaarkaarten die in het
land gelden, en waarschijnlijk in de toekomst ook voor jaa
kaarten op een bepaald traject. De wet zou pas werkelijk n
lieuvriendelijk zijn als ook forensen met dag-, week-
maandkaarten-grotere aftrekmogelijkheden hebben. Pas c
immers zullen veel werknemers hun auto laten staan. Ov
de manier waarop de aftrekmogelijkheid kan worden vi an
ruimd, valt nog heel wat te discussiëren. Maar het gaat
de essentie. Als de nieuwe wet ooit, zoals dat fraai heer€
wordt geëvalueerd zou de Tweede Kamer dit gat moeli
dichten. Daarvoor moeten werkgevers en werknemers a
gezamenlijk inzetten in plaats van, zoals nu, dreigende la aar
uit te slaan die de onduidelijkheid en onzekerheid alle
maar vergroot.
AMSTERDAM Nieuws
brengen uit de Derde We
reld. Het gat vullen dat de
grote internationale pers
bureaus laten liggen. Het
klinkt eenvoudig, maar de
problemen waar het pers
bureau IPS (Inter Press
Service - Third World)
dagelijks mee te kampen
heeft, zijn niet gering.
In veel ontwikkelingslanden is
persvrijheid zeker niet zo'n
vanzelfsprekendheid als in het
Westen. „Afrika is een ramp",
zegt directeur Boudewijn Poel-
mann van het Amsterdamse
kantoor va-n IPS. Hoofdredac
teur Paul Robert: „Een IPS-
correspondent moet vaak lave
ren tussen wat hij wil en wat
hij durft".
De filosofie van IPS is om het
internationale nieuws te laten
verslaan door journalisten uit
de desbetreffende landen zelf.
Dus geen Amerikaanse of Eu
ropese correspondenten in
Afrika, maar een Afrikaan.
„Dat maakt ons ook kwets
baarder", zegt Robert. „Men
sen van het eigen land hebben
meer te vrezen van hun rege
ringen dan een Europese of
een Amerikaanse correspon
dent. Het zure is dat de meest
vrije pers van Afrika in Zuid-
rr
bes
Afrika zit. Daar zouden
Mugabes eens over moeten
denken".
De betrouwbaarheid van I uui
als internationale nieuwslei
rancier is nogal eens een pi
waarover potentiële afnemi !n
scherp doorvragen. Met
correspondentennet dat in
aantal landen heel erg n
uitkijken wat er geschrev
wordt, dringt die vraag
op. Paul Robert: „Fout nieui
wordt niet gedaan. Als on
correspondenten geen ksK n
zien de feiten goed door te lln:
ven maken zij niets. Daardo
missen wij nieuws, dat is wal
Maar we brengen uit de Dl
de-Wereldlanden nog alt [jg,
veel meer dan de andere
ternationale persbureaus.
Afrika bij voorbeeld zijn
nog vrijwel het enige interr
tionale persbureau. De een
de ander vertrekt daar.
zitten er nog en we hopend1
het beter wordt. Je moet
zijn en doen wat je kan. Er
overigens ook landen,
en tegenwoordig ook in
tijns Amerika, waar het ve
beter gaat." IPS moet metl
trekkelijk beperkte middel
haar werk doen. Het is bego
nen in 1964 omdat Europi
media weinig aandacht gavi
aan nieuws uit de Derde V'
reld.
mjr CcidócSoutarit
Uitgave: Westerpers (behorende tot Sijthoff Pers).
Kantoor: Apothekersdijk 34, Leiden.
Telefoon: 071 - 122 244.
Postadres: postbus 11, 2300 AA Leiden.
Hoofdkantoor: Koopmansstraat 9, Rijswijk.
Telefoon: 070 - 3190 933.
Postadres: postbus 9, 2501 CA 's-Gravenhage.
Abonnee service
Telefoon: 071 - 313 677 van ma. t/m vr. van 8.30 tot 17.00 u.
Nabezorging
Telefoon: 071 - 122 248
van ma. t/m vr. van 18.00 tot 19.00 u. op za. van 14.00 tot 15.00 u.
Abonnementsprijzen (inclusief 6% BTW.)
Bij automatische betaling: Bij betaling per accept-girokaait:
per maand f. 24,85 per maand
per kwartaal f. 74,10 per kwartaal
per jaar f. 284,50 per jaar
Het abonnementsgeld dient vooruit te worden voldaan.
Advertenties
Informatie en tarieven over advertenties tel. 071 - 122 244.
Telefax voor uitsluitend advertenties 071 - 134 941.
Voor uitsluitend het doorgeven van advertenties kantoor Rijswijk
070 - 3902 702.
Bankiers
AMRO BANK NV 473 576 515
POSTBANK NV 663 050
de
Ai nei
ctie
IA
ut:
l
