Dat stelletje bluffers zou ons er wel effe uitlopen
HlElït.**
GIN0EN SPORT
foidóeSowumt
ÏZELLIGHEID EN PRESTATIE IN NIJMEEGSE VIERDAAGSE
r>r>
Ét.'
ZIJN
DONDERDAG 19 IULÏ 1990 PAGINA 13
Tuin en de dames Klein en De Jong, allen uit de Veen krijgen gezelschap van Leidenaar H. Teske.
Huub en Tineke van Egmond en de Greet Braxhoven blijven bij de geblesseerde, kale Bram.
niet I
üs dtHEN Een onge-
an j groot aantal stad- en
«genoten neemt dit
ei^ssneel aan de Nijmeegse
als Baagse. Dat valt af te
l en p aan de tientallen
)e lljelaars die zich gis-
tddag meldden bij de
Miliiotiebus van de Leid-
["Ogjourant. De dubbel-
chraFr stond traditioneel
damjteld in het centrum
Die ^het plaatsje Wijchen
rniljaio,n tien kilometer
de eindstreep. Met
(4n als: „Kan ik ook
kójde krant de groeten
i daj aan het thuisfront?",
l"-__|nen de bezwete maar
ine deelnemers op de
fetelletje bluffers. Ze wil
let bij ons blijven omdat
5 er wel effe uit zouden
I Nu hoor ik dat ze maar
gif uur voorsprong heb-
kan ze wel schieten",
Greet Braxhoven zich
li. Met een groep van ze-
lijn ze uit Leiden geko
■maar een van hen, gla
psser Bram van Klave
s op de laatste dag voo
•daagse van de trap ge
Drie van de zeven
en zich het lot van Van
ren niet aan en snelden
Tineke en Huub van Eg-
en eerder genoemde
bleven wel bij Bramme-
k haal het zeker", pocht
poseert daarna trots met
wond op zijn kalende
de vrouw
Jtompwijk komen Elly
man, Tonny de Groot en
van Winden. Met het
»te gemak lopen zij de af-
van 50 kilometer: „De
b vier jaar liepen we de
ig. Dat was dus inlopen,
keer hebben we voor de
afstand gekozen omdat
genlijk hier zijn om René
Ie vrouw te helpen. Bij
ange tocht zie je meer
en en dat geeft dus meer
lijkheden", grapt Tonny.
kan erom lachen. De
D van drie heeft een heus
Ivan begeleiders bij zich.
n Janson, ravitailleur en
de Bont de masseuse
In het drietal nauwlettend
fiets. Willem: „Kom Ma-
We gaan maar eens een
ie halen want ze redden
[Verder wel naar Nijme-
Voor Valkenburger Arie van Veen is de Nijmeegse Vierdaagse een trainingsrondje.
Willem Vink: „Gek van die rotzooi".
Voor de tweede keer lopen
Marje van der Lubbe en Tinie
Bakker de Vierdaagse. Marje
komt uit Oud Ade en Tinie uit
Rijpwetering: „Joop Zoete
melk werd groot op onze vla",
laat de laatste weten als naar
haar beroep wordt gevraagd.
Tijdens het bezoekje van de
twee dames meldt Mariëtte
Knechtmans zich. Ze is stu
dente, woont aan de Klik-
spaanweg, wil een 7-Up heb
ben. Daarna sprint ze er wer
kelijk weer vandoor: „Anders
worden de benen zuur".
Genachtbraakt
Herkenbaar aan het shirt van
korfbalvereniging Fides Pacta
loopt H. Teske voor de twaalf
de keer mee: „Het is meer tra
ditie dan prestatie geworden",
vindt hij. Dit jaar loopt hij
echter voor het eerst alleen:
„Ik ben jaren met vier dames
opgetrokken, maar ik loop nu
mijn eigen tempo. Ik ben dus
los en lig wel een uur voor.
Toch mis ik ze wel". Ook Mar
co Tuin uit Roelofarendsveen
loopt alleen: „Mijn vriend
heeft zich gisteren stuk gelo
pen. Hij had genachtbraakt en
niet getraind". Als hij met Tes
ke samen op de foto gaat ko
men plots de dames Klein en
De Jong, toevallig ook uit Al
kemade, aangelopen: „Wij wil
len ook in de krant".
Uit een uitgedunde groep van
achterblijvers verschijnt
Astrid Haverkamp uit Alphen.
Zij heeft het allemaal al eens
meegemaakt. Voor de veer
tiende maal loopt zij de 40:
„Het grootse voordeel van
deze editie is dat er meer
ruimte is. Je kan in de kroeg
tenminste rustig bestellen.
Mag ik nog even de groeten
doen aan het Rijnoord Zieken
huis?".
Eitje
Niet alleen de benen doen bij
de twee Noordwijkse brand
weermannen hun werk, ook
de kaakspieren malen erop los.
Daartussen een stevige soep en
na de laatste lepel een gebak
ken eitje. „Zonder goede ver
zorging kunnen we niet. We
lopen wel met 42 collega's,
maar ieder in z'n eigen tempo.
En als ik hier aankom lust ik
wel wat", zegt K. van Duin die
om half elf al uitgebreid aan
de lunch zit.
Maatje W. van Klaveren heeft
geen tijd voor een praatje, z'n
soep wordt koud. Daarna
moeten ze weer, nog tien kilo
meter in de tweede etappe.
Voor de medaille vier keer
veertig kilometer zonder be
pakking. Dat Van Duin en
Van Klaveren meelopen is ei
genlijk toeval. Trainen doen ze
al vanaf oktober vorig jaar,
maar deelname werd pas ze
ker toen bleek dat de brand
weer van het district Utrecht
nog een paar plaatsen in de
ploeg vrij had. De animo om
er volgend jaar weer bij te zijn
is groot. „Lekker weer, hè.
Het gaat vanzelf. Geen last
van blaren" zegt Van Duin
kauwend op de laatste hap.
Honderden andere lopers in de
meest vreemde, kleurige en
idiote uitdossingen sliding
broeken zijn in en allemaal
voorzien van een gordeltas
met Isostar en een bruine bo
terham met kaas, lopen langs
de lunchtafels van de brand
weerlieden.
58.000 kilometer
Arie van Veen, 61 jaar en Val
kenburger, loopt er voor de
19e keer tussen. Net terug van
een wandeltocht op het Deen
se eiland Bornholm, waar hij
als enige Nederlander tussen
500 Scandinaviërs liep. Sinds
zijn eerste Vierdaagse in 1961
heeft Arie er al anderhalf keer
de aarde op zitten: ruim 58.000
kilometer. „Elke meter noteer
ik. Die accuratesse zit er goed
in als administrateur bij de
marechaussee". Sinds zijn kin
deren het huis uit zijn heeft hij
één kamer behangen met me
dailles en oorkonden. Nu loopt
Arie daar niet meer voor.
Vroeger wilden zijn kinderen
die dingen graag hebben.
Arie is een van de weinige
streekgenoten die zo veel
loopt. Hij is lid van de Olland-
se Lange Afstandlopers. Al
leen de Wijde Aa-wandelroute
staat nog niet op zijn conto: hij
werd weggejaagd door een
boze boer. De Vierdaagse is
niet zijn favoriete loop. „Het is
hier te druk, dat gaat te lang
zaam. Maar je ontmoet er de
hele wereld", meent de Val
kenburger die zijn glas melk
leeg drinkt, een Tsjech aan
klampt en verder gaat.
Als onderofficier van de Na
tionale Reserve loopt hij voor
de tiende keer mee. „Ik doe
het voor de kick. Ik ben hele
maal gek van die rotzooi", ra
telt Vink die de vijftien edities
daarvoor met de tourage ach
terop de fiets meereed. Het lo
pen gaat hem goed af. „Ik heb
nog geen voeten als gehaktbal
len. Maar ik ben wel de enige
gek in de familie die hieraan
meedoet".
Kwijt
Frans Loos uit Leimuiden is
door zijn tempo z'n acht colle
ga's kwijt. Met Frans gaat het
prima, niks last van blaren.
Zes dorpsgenoten heeft hij gis
teren gezien en verder vooral
Engelsen. Die taal spreekt hij.
„Maar het plezier is vooral
voor het publiek. De lopers lo
pen. Van dit Wijchen bijvoor
beeld zie ik eigenlijk niks."
Jan Woordes uit Alphen aan
den Rijn loopt voor de 44e
keer mee. Op routine en voor
al economisch. Als cara-pa-
tiënt was het vorig jaar zwaar
der met de hete zomer. Nu
blijven de longen aardig open:
een normale temperatuur en
een beetje wind.
Zoete rwoudenaar Willem
Vink, behalve deze week da
gelijks te vinden in het post
kantoor aan de Leidse Schip-
holweg, slijt zijn militaire kis
tjes op het asfalt in Wijchen.
Duizendpoot
In de Veen denken ze daar an
ders over. Ellen en Marleen
Droogh, Annemarie Rotteveel
en Vivian Beerends uit Roe
lofarendsveen, Sandra van
Zaal uit Oude Wetering en
Maurits Gemmink uit 'sHeer-
enberg lopen dit jaar als dui
zendpoot. De vorig jaar met
konijnen uitgedoste lachzieke
groep heeft daarvoor zelf de
achterzijden van de t-shirts in
getekend. Voor de foto worden
de t-shirts even omgekeerd
aangetrokken en dat trekt de
aandacht van andere fotogra
fen. Hun verzorgers Marian
Schrama uit Leiden en Theo
Janson uit Zoeterwoude ogen
slaperig. „Ze eten verschrikke
lijk veel. Ze gaan pas om zes
uur lopen, maar wij moeten er
om drie uur uit om hun ontbijt
te maken".
LOMAN LEEFMANS
JOEP VAN ZEIJL
I;Y o*"*1
Lezers van de Leidse Courant gaven in groten getale gehoor aan
deze oproep.
FOTO'S: CORNÉ SPARIDAENS
De onthoofde duizendpoot van de Veense groep; een van de deelnemers bleef achter.
