Leiden beleeft
in de Mors glorie jaren
Muziekleven Oegstgeest
verrijkt met een Jeugd
Symfonie Orkest in duplo
E^ïdë
REGEL RECHT
LANGS
OMWEGEN
jeids Studiefonds
an bi jspringen
nk-
IDEN& OMGEVING
JOHAN TOP BOUWT MET DE JEUGD AAN EEN KLINKEND IDEAAL
Op mijn omwegen door
stad en land kom ik
graag mensen tegen. U
kunt mij telefonisch of
schriftelijk vertellen wie
u graag in deze rubriek
zou willen tegenkomen.
Ik ben bereikbaar via
071-122244.
De respons is bijna aangrij
pend te noemen. Een week
geleden waren er al 76 aan
meldingen binnen en nu is
het aantal gegadigden opge
lopen tot ruim 100. In een
paar dagen tijd. Johan Top
straalt: „Men meldt zich aan
bij de vleet; het kan niet op
gewoon. Zes op één dag had
ik er onlangs".
Het gaat om een ideaal dat
vioolleraar Johan Top (37),
veel ouders van musice
rende kinderen, voor ogen
staat: de oprichting, in
gstgeest, van twee symfo
nie-orkesten, en een speel-
groep voor de allerjongsten.
De beoogde verdeling is een
orkest voor junioren van 10
tot 15 jaar en een senioren
ensemble voor kinderen van
14 jaar en ouder, met als be
gin een speelgroep waar je
in kunt komen als je nog
geen 10 bent, en toch al
kunt strijken en blazen bij
voorbeeld. Enfin, de wil is
er en de weg ook, nu zal het
op de praktijk aan moeten
komen.
Johan Top, docent aan de
Streekmuziekschool aan het
Rapenburg in Leiden, heeft
het vooideel mee dat hij kan
putten uit een grote dosis
geestdrift, en hij reageert
primair. „Ik ben stapelgek
op muziek. Daar ben ik dag
en nacht bereikbaar voor. Je
kunt me wakker maken
voor een cello-concert van
Schumann, en dan kan ik er
nog bij grienen ook, zo mooi
als ik dat vind. Muziek gaat
trouwens steeds meer voor
mij betekenen". En dan
kijkt Johan niet eens naar
zijn banksaldo. Een jaar of
zeven geleden kwamen Jo
han Top en zijn vrouw Mar
griet (die thuis niet de eerste
viool speelt: „We hebben ie
der onze eigen verantwoor
delijkheden", zegt Johan)
uit het oosten naar Oegst
geest.
Top is een broodmagere, ge
boren Deventernaar, „jawel,
de koekstad". Als verhuisd
knaapje kreeg hij z'n eerste
muzieklessen in Nunspeet.
Piano ook een beetje, maar
het is de viool geworden,
ook de altviool. „Dat is nu
m'n vak, na m'n opleiding
aan het Amsterdams conser
vatorium bij Jan Nicolai.
Muziek maken zit ons in het
Top-bloed. Mijn eigen zoon
van 10 begon met viool,
maar hij wilde „iets bijzon
ders" doen en werd onweer
staanbaar aangetrokken
door de fagot. Op de foto
ziet u hem helemaal links.
Fagot, waar ga je met dat
knaapje naar toe hè. Zijn
handen zijn daar ook groot
genoeg voor. Nou, hij is do
lenthousiast met die fagot:
sabbelen aan een riet, fysiek
bezig zijn. In het begin pro
duceerde hij klanken van
een verliefde zeekoe, zo
aandoenlijk klonk dat. Maar
hij vordert". Pa vindt 't wel
Zeer jeugdige musici bekwamen zich in het ensemble-spel, aangevuurd door leraar Johan Top (rechts). Mogelijk is dit een „kweek" voor het symfonische orkestwerk dat
Top als een ideaal voor ogen staat. De bezieling is er al in Oegstgeest, straks komt het op de vruchten aan.
FOTO: WIM VAN NOORT)
wat! Nog een zoon is met
viool bezig, en z'n dochter
van 4 gaat ook die richting
uit, vermoedt Johan Top.
Viooldocent Top heeft in elk
geval ervaren dat er'muzi
kaal heel wat leeft bij die
jonge mensen. „Dat is vooral
fijn als je aanleg hebt en 't
zelf leuk vindt om te spelen.
Dat is een vereiste om door
te kunnen zetten. Met die
muzikale opvoeding van
kinderen ben ik steeds be-
ziggeweest. Ik wilde er iets
blijvends uithalen: een or
kest, een symfonie-ofkest.
Maar ook bij sommige ou
ders leefde dit idee. Het zou
geweldig zijn als jonge kin
deren en ook wat ouder
iets met hun verworven
vaardigheden zouden kun
nen doen. Het zou een or
kest moeten worden. Een
dergelijk jeugd-symfonie-or-
kest tref je in deze regio niet
aan. En het zou een leuke
tegenhanger van de nog jon
ge big band in Oegstgeest
kunnen wezen. Ik ben naar
mogelijkheden gaan zoeken
en we hebben ze inmiddels
gevonden ook".
Beschermheer
Om meteen te laten blijken
dat het hier om een bloedse
rieuze onderneming gaat, is
onlangs voor de notaris de
Stichting Jeugd- en Symfo
nie Orkesten „verleden" en
opgericht, „want", zegt Top,
„deze onderneming moet
een blijvend karakter dra
gen en geen eendagsvlieg
zijn, daar schieten we im
mers niet mee op". De nota
ris ging er dus even wette
lijk voor zitten, bezegelde de
goede bedoelingen en maak
te met een glimlach de af
trekbare rekening op. En
wat helemaal zo hartver
sterkend was: de edelacht
bare heer burgemeester
Scheenstra van Oegstgeest
zei zonder te slikken vol
mondig ja, toen Johan Top
hem opbelde en de vraag
stelde of de burgervader ook
een soort ,,kindervader"
wilde zijn en beschermheer
van de stichting wilde wor
den, met alle muzikale doel
einden daaraan verbonden.
Top: „Zo'n beschermheer
moet je wel hebben; het
geeft iets vastigs en verleent
ook cachet aan de zaak niet
waar? Maar het bijzondere
van burgemeester Scheen
stra was wel, dat hij heel
leuke ideeën had, die hij me
later doorbelde".
Er moet natuurlijk een fi
nanciële ruggegraat zijn.
Daaraan is intussen ge
werkt: de Nutsspaarbank
deed een interessante toe
zegging, een particulier
dook in zijn liquide midde
len en haalde er spontaan
een gift van 500 gulden uit.
Wim Barning van de piano's
(och, laten we hem toch
maar noemen, want hij is
ook altijd in de slag voor de
Hartebrugkerk) stelde de
stichting 40 muziekstand
aards uit de dump in het
vooruitzicht en liefst nog
meer, hoopt Johan als topje
van de toekomstige Oegst-
geester muzikale ijsberg. Nu
wacht men, naar de eisen
van deze geldverslindende
tijd, nog op een onontbeerlij
ke hoofdsponsor. Maar ook
bijdragen van het rijk, ge
meente en provincie en het
Anjerfonds worden gaarne
ingewacht.
Al met al ziet de toekomst
van de verenigde Oegst-
geestse symfonie-orkesten
er al tamelijk rooskleurig
uit. Het aanbod van de kin
deren zelf is zeer bemoedi
gend. Top zit nu al heel be
hoorlijk in z'n strijkers, ze
ker bij de junioren. Veel
dwarsfluiten dienden zich
reeds royaal aan, „maar",
vindt Johan, „er moeten
daar niet te veel van komen,
immers al die fluiten, hoe
leuk en aardig het ook is,
tasten je klankkleur aan.
Een stukje geluk
Daar moet je mee stoppen.
We streven naar een redelij
ke spreiding. Daarom vond
ik 't geweldig dat recentelijk
een hoornistje uit Koude
kerk zich aandiende, en we
hebben nu ook een bassistje
(op de mini-bas weliswaar).
Zo zie je de aantrekkelijke
mogelijkheden voor de kin
deren".
Johan Top wil op alle ma
nieren de kinderen muzi
kaal tegemoettreden en hen
iets meegeven van zijn eigen
geluk dat hij in de muziek-
beleving vindt. Dat is pas
een leraar, een man die be
moedigt op vleugelen der
symfonie. Laat het Beetho
ven zijn, of Brahms, of Co-
relli, Mozart. Doet er niet
toe. Het repertoire van de
symfonie-orkesten zal voor
80 pet. uit klassieken be
staan, maar natuurlijk niet
al te moeilijk, want zoiets
ontmoedigt en dan ben je in
de kortste keren je jonge
musici kwijt. Geen Bran-
denburgse concerten of de
Vier Jaargetijden. Daar be
talen de ouders ook niet
voor. Volgens Johan Top
wordt het hard werken
„met z'n allen en ook lol
hebben" en eventueel moei
lijke stukken „uit de kast
trekken". Hij gaat de direc
tie voeren over de orkesten.
Dat zijn toekomstige han
denbinders, maar daar is
Top erg gelukkig mee. Als
het maar muziek is.
De ruimte om te repeteren
is er. Dat is het gemeente
centrum aan de Lijtweg.
Top: „In september zijn de
audities, dan kan iedereen
zich even laten horen om
het niveau van de orkesten
en speelgroep te kunnen be
palen. In oktober willen we
echt gaan beginnen, repete
ren en werken aan de eerste
uitvoering. Maar dat zal wel
't volgend voorjaar worden.
We moeten eerst op niveau
komen, maar dat kost wel
tijd hoor. Als ze maar in de
maat blijven. Het moet
groeien, er is geen andere
weg. We gaan ons best doen.
De muzikanten mogen over
al vandaan komen, hoewel
Oegstgeest met de eer zal
gaan strijken. Men belt nu al
naar Johan (die geheel toe
vallig woont in Haaswijks
dirigentenbuurt): „Wat een
aardig initiatief zeg! Succes
ermee".
Johan Top zou helemaal
echt gelukkig kunnen zijn,
als eens de eerste uitvoering
van het Jeugd Symfonie-or
kest in het Groene Kerkje,
vlak achter z'n huis, zou
plaatsvinden. Fijne akoe
stiek. Daar traden al eerder
fabuleuze solisten en kamer-
muziek-ensembles op, zoals
(dank zij K&O) het Orlando
Kwartet. Het Groene Kerkje
als thuishaven van de jeugd-
symfonie van Oegstgeest.
Laat ze maar strijken en
blazen. Het kan een „Top-
optreden" worden. Wie aan
dit glorieuze toekomstbeeld
instrumentaal wil (laten) bij
dragen (als het maar geen
dwarsfluitisten zijn), belle
Johan Top: 071-171043. Dan
kan het een feest worden, in
wat voor maat ook. In
Oegstgeest heeft de muzika
le jeugd een veelbelovende
en klinkende toekomst.
QeidwOowuvnt
„Dat is nu eenmaal de verve
lende consequentie van het op
een hoger niveau spelen". Rob
Bink, die naar Quick Boys
vertrekt en prestatief gezien
op een hoger niveau gaat acte
ren, kan hij begrijpen, minder
positief is Immink over de
voetballers die worden wegge
zogen door clubs die lager spe
len. „De prestatie is dan niet
het belangrijkste, dan spelen
andere factoren een rol. Geld
inderdaad".
Leiden lijkt daarom een heel
moeilijk .tweede jaar tegemoet
te gaan in de tweede klasse.
De jeugd, die al onder de
scheidende Beerenfenger een
kans kreeg, moet ook nu de o-
pengevallen plaatsen gaan in
nemen. Immink heeft er wel
vertrouwen in. „De A-junio-
ren zijn gepromoveerd naar de
regionale klasse", klinkt het
met enige trots. Jeugd die al
tijd al een belangrijke rol bij
Leiden heeft gespeeld. Zo heb
ben onder anderen Alex Leef-
lang (UVS), Remco Torken en
Marco de la Rie (beiden FC
Den Haag) hun opleiding in de
Mors genoten.
Met name die jonge lichting
zal er voor moeten zorgen dat
Leiden in de toekomst alsnog
naar de eerste klasse gaat. „Ik
zie daar mogelijkheden toe".
Al weet ook Immink dat er
dan het nodige aan de accom
modatie moet gebeuren. Een
lichtinstallatie en tribune zijn
zo maar twee zaken die op het
verlanglijstje van de voorzitter
staan. „Maar, een stap naar die
hoogste klasse mag echter niet
ten koste van alles gaan". Het
gezellige karakter van de ver
eniging moet behouden blij
ven, vindt Immink. In dat
beeld past ook de receptie die
vanavond in het clubhuis van
Leiden gegeven wordt.
VRIJDAG 6 JULI 1990 PAGINA 11
nel (a
EU
k 13 Leidse Rechtswinkel behandelt
ezs rubriek uiteenlopende juri-
ihe zaken. Deze week wat u kunt
O als u een opleiding volgt waar-
„Groningen" niet betaalt.
alweer een tijdje gele
dat Annemarie de school-
:en heeft verlaten. Sinds-
heeft ze zo nu en dan bij
2l!iaendbureaus werk gevon-
maar ze denkt dat ze met
goede opleiding haar kan-
tan»! °P arbeidsmarkt kan
of «beteren. Daarom heeft ze
larlenfloten zich bij het Instituut
Plitt op de Breestraat tot re-
jtioniste te laten opleiden.
REEfar wie gaat dat betalen?
717.<|Dr het Instituut Pont kun je
za. «n Studiefinanciering krij-
21-j
Jo"!*] de afdeling onderwijs op
j gemeentehuis hoort ze dat
misschien in aanmerking
.00, jnt voor een studietoelage
,h#|i de Provincie Zuid-Hol-
tó. Van deze regeling kan
ie „Zuidhollander" die een
r. zalect op een beroep gerichte
al); mjeiding in Nederland wil
ken, gebruik maken. Voor-
l arde is dat er voor deze op-
i. zoding geen Rijksregeling, zo-
bijvoorbeeld de „Studiefi-
pciering WSF 18+", bestaat
dat de student of leerling
J^jroi diens ouders niet in staat
.15, de kosten te dragen,
ipul» -oepsgericht wil zeggen dat
,15- 1 n na het behalen van het
'l™ lorna het betreffende
'B oep kan uitoefenen. Anne-
jntrairie krijgt een aanvraagfor-
6); 1 lier, dat binnen drie maan-
3p.' J1 nadat ze met de opleiding
0 jo begonnen opgestuurd moet
laborden naar Gedeputeerde
Flor» iten (de Provincie). Bij de
Tosirivraag moeten ook de inko-
nsgegevens worden meege-
;jQfy iden. Niet alleen haar inko-
:o. i n is van belang, maar ook
AC 1 van haar ouders. Als het
Dejkomen van de ouders de
gulden te boven gaat,
1.30. r£lt geen bijdrage verstrekt.
em»i
imening
0 Provinciale Bijdrage wordt
aan, [gekeerd in de vorm van een
kinjlnteloze lening. Annemarie
11 dus later moeten terugbeta-
(5 1. maar als het diploma of
50.' tuigschrift is behaald, wordt -
al);n bedrag van maximaal
'•M750,- kwijtgescholden. Twee
^.Py. irnadat de studie is voltooid
3l^'tussentijds beëindigd, moet
Ihe 1 en gaan terugbetalen. Die te-
:o. 1 'betaling duurt tjen jaar en
l irlijks moet men tien pro-
3q it van het geleende voor-
OD10t aflossen met een mini-
5, 1 ïm van 500 gulden.
15,2 iar welke kosten komen nu
'*in«teenlijk voor een bijdrage in
Tan nmei"king? In ieder geval
mget het levensonderhoud, zo-
(Ket 1 kleren, eten en kamerhuur,
lirlaj iar wel kosten die verband
p'bjluden met de studie: in-
footprijfgeldlesgeld, boeken en
ille ^rmiddelen en de reiskosten.
1 HA :t laatste op basis van het
"'•"kenbaar vervoer, waarbij de
J1. j »rling de eerste 100 gulden
.ajgl lf moet betalen. Overigens
hit»; innen ouders nog steeds
j onjnderbiislag aanvragen, maar
s,ri denk dat de hoogte van de
egekende bijdrage gevolgen
in hebben voor de Kinderbij-
aanfig. Informeer daarom eerst
1 de Sociale Verzekerings-
5' an de kosten wordt dus twee
za. rde deel uitgekeerd door de
DEO ovincie, voor het andere
za el kan men bij de gemeente
aankloppen. Het is mogelijk
om het derde deel dat niet
door de Provincie wordt ge
dekt uit het „Leids Studie
fonds" te ontvangen. Men
moet daarvoor bij beide in
stanties een aanvraag indie
nen. Als de Provincie de aan
vraag afwijst, neemt het Stu
diefonds deze beslissing over
en vist u ook dagr achter het
net. Het merkwaardige is ech
ter dat niet alle gemeenten be
schikken over studiefondsen
en met name in de kleinere
zult u vaak slechts verbaasde
blikken ontmoeten.
Onrechtvaardig
Volgens Th. Locher van de af
deling onderwijs van de ge
meente Leiden schept dat
soms onrechtvaardige situaties:
„Er zijn mensen die echt tus
sen wal en schip vallen. Dan
komen ze soms naar mij toe,
omdat de school in Leiden is
gevestigd. Maar ik kan niets
voor ze doen en dan stuur ik
ze maar door naar hun ge
meenteraadsleden. Er zijn
zelfs verschillen tussen de pro
vincies. Zo willen ze het in
Zeeland helemaal afschaffen
Naast de aanvragen waarbij
men het tekort van een Pro
vinciale toelage aanvult, kent
Leiden ook een zogenaamd 'ei
gen beleid' voor mensen die
géén beroep kunnen doen op
de Provincie. In Leiden kan
men bijvoorbeeld een bijdrage
krijgen voor een opleiding in
de natuurgeneeskunde. „Maar
soms zien wij door de bomen
het bos niet meer. Er is tegen
woordig een enorme wildgroei
in particuliere opleidingen. In
Nederland is iedereen vrij om
onderwijs te geven; zet maar
een mooi bord voor je deur.
We weten echt niet altijd v^ar
we aan toe zijn. Er zijn nogal
eens twijfelgevallen bij. Maar
de meeste van de 'eigen beleid'
aanvragen betreffen studenten
van het Instituut Boerhaave.
Vroeger werd dat vooral be
zocht door volwassenen; nu is
er een tendens dat scholieren
die voortijdig afhaken of voor
het eindexamen zakken de
studie daar voortzetten".
Ook worden er tegemoetko
mingen -verstrekt voor een
cursus in het kader van basise
ducatie. Het gaat hier om cur
sussen Nederlandse taal, lezen
en schrijven e.d. die worden
gegeven in een buurthuis of
vormingscentrum (Denkt u
maar aan 'Ouders op Herha
ling'). Hiervoor wordt een te
gemoetkoming verstrekt tot
maximaal 125 gulden die niet
terugbetaald hoeft te worden.
Alle andere scholingsbijdragen
worden verstrekt als renteloos
voorschot dat later moet wor
den terugbetaald.
Wanneer men het diploma be
haalt kan per jaar, samen met
de gift van de Provincie,
maximaal 1000 gulden worden
kwijtgescholden. De terugbeta
ling van de renteloze voor
schotten geschiedt op dezelfde
wijze als bij de Provincie.
Maar de terugvordering van
deze leningen levert echter in
de praktijk nog wel eens pro
blemen op voor de gemeente.
Vaak blijken de schulden
moeilijk inbaar, zeker als de
ex-student inmiddels naar het
buitenland is vertrokken. „We
zullen in een enkel geval dan
ook een deurwaarder inscha
kelen".
MICHEL SIEBES
van de oorlog opgerichte club
eerder al de velden aan de
Haagweg en Zoeterwoudsesin-
gel achter zich had gelaten,
moest werderom naar een
nieuwe domicilie worden ge
zocht.
Opmars
Het werd dus de Mors, waar
de prestaties niet konden ach
terblijven bij die spectaculaire
groei. In de tachtiger jaren
maakte de club een door wei
nigen voor mogelijk gehouden
opmars van de eerste klasse
LVB naar de tweede klasse
KNVB door. Ingeleid door een
valse start, weet Immink zich
nog als de dag van gisteren te
herinneren. „In het seizoen
'83-'84 kwam Leiden vlak
voor het slot van de competitie
uit tegen MVKV, dat intimida
tievoetbal speelde. De wed
strijd escaleerde zo dat de
scheidsrechter zich bedreigd
voelde en het duel staakte.
Leiden kreeg twee punten in
mindering, waardoor een be
slissingswedstrijd tegen Voor
schoten noodzakelijk werd.
Die ging verloren". Een zo nog
desastreuzer seizoen volgde.
Leiden diende zelfs een
fevecht tegen degradatie naar
e tweede klasse van de afde
ling aan te gaan. Het kostte
trainer Siem van der Ham uit
eindelijk zijn baantje. Als eer
ste en tot nog toe enige oefen-
meester moest hij voortijdig
het veld ruimen. Henny Beer
enfenger nam zijn plaats in.
„De laatste vijf jaar is er ge
woon veel veranderd", brengt
Immink het tijdperk van de
'Beer', zoals hij liefkozend
wordt genoemd, ter sprake.
Niet alleen voorkwam de voor
het seizoen '85-'86 aangetrok
ken Beerenfenger de aftocht
naar de tweede klasse, maar
was hij juist in belangrijke
mate verantwoordelijk voor de
opmerkelijke opmars. „In zijn
eerste jaar promoveerde Lei
den door winst op de periode
kampioenen LSVV en KRV
naar de vierde klasse van de
KNVB. Handhaven was ver
volgens het doel, maar in een
seizoen stootten we door naar
de derde klasse. Daarin werd
een jaar overbrugd. Katwijk
was toen de terechte kam
pioen", somt Immink chrono
logisch op. Geen twaalf maan
den later volgde de euforie
ook voor Leiden. Een overstap
naar de tweede klasse, waarin
een periodetitel de Mors-club
zicht gaf op nog meer. De
kroon op het vijftig jarig jubi
leum werd in de nacompetitie
door het inmiddels naar de
eerste klasse gepromoveerde
DSVP aan duigen geschoten.
Immink: „Persoonlijk vind ik
het jammer dat die stap naar
de eerste klasse niet gelukt is,
al moet ik ook zeggen dat de
vereniging er nog niet klaar
voor was. Er komt heel wat
voor kijken. Was het gelukt
dan waren er aan de andere
kant misschien minder spelers
weggegaan", brengt de voor
zitter de keerzijde ter sprake.
LEIDEN Cijfers liegen
er meestal niet om. Zo ook
bij de voetbalvereniging
Leiden. Een opmerkelijke
ledenaanwas van 189
voetballers in 1970 naar
502, tien jaar later illus
treert de belangrijkste ge
beurtenissen in de nu vijf
tig jaar oude historie van
de Leidse jubilaris.
Voorzitter Ed Immink herin
nert in dat verband aan de
verhuizing van het Pomona-
complex naar de Mors. „We
maakten niet alleen een enor
me groei door, maar ook de
prestaties zijn omhoog gescho
ten". Het samengaan met
VWS had daar in zeer belang
rijke mate mee te maken. Die
twee gebeurtenissen misten
hun weerslag op de latere pe
riode niet. Een gezapig sfeertje
maakte plaats voor een meer
prestatiegerichte instelling. De
club van kantoorbedienden
werd met de komst van de
handwerklieden van Van
Wijk's Sportvereniging van
nieuw bloed voorzien. „Pas
toen werd Leiden meer een
volksclub; dat is een goede
zaak geweest", zegt oud-voor
zitter G. Filippo in het voor
deze gelegenheid samengestel
de jubileumboekje.
Het gevolg was wel dat de ac
commodatie van Leiden nau
welijks meer aan de eisen van
de vereniging kon voldoen.
Nadat de in de begindagen
%v-;-
er. -;\V
«-nr.. V .-f V'. - - A
-eiden kampioen. Dit beeld uit de zestiger jaren werd in het laatste lustrum diverse malen herhaald.
V-'
FOTO: PR
