Wereldvoetbal
ient stagnatie
Doel heiligt voor Westduitsers middel
Bang om te winnen
A If
IPORT
SteidóïQowuvnt
MAANDAG 2 JULI 1990 PAGINA 13
Door Herman Kuipho
Een BBC-commentator zei zaterdag
jongstleden over de Israëlische tennisser
Amos Mansdorf: „Hij is iemand die niet
bang is om te winnen". Een dag later zag ik
de Westduitsers tegen Tsjechoslowakije
spelen en op een gegeven moment -
halverwege de tweede helft - schoot mij die
opmerking van de vorige dag te binnen.
Waren de Duitsers te bang om te winnen?
Het leek er een beetje op. Stukken sterker,
maar toch twintig minuten voor tijd het
middenveld uit handen geven en een beetje
paniekerig verdedigen. Als Skuhravy zijn
dag had gehad, zou het minstens op een
verlenging zijn uitgelopen. Maar de anders
zo schotvaardige centrumspits kwam niet
los van klever Kohier en merkte dat het
makkelijker scoren is tegen de Emiraten en
Costa Rica dan tegen de Beckenbauer-boys.
Het was trouwens een weekeinde van
falende beroemdheden. Althans waar het 't
belangrijkste voetbalonderdeel van alle (het
scoren) betrof. Hebt u ooit in een en
dezelfde minuut grootheden als Maradona
en Stojkovic van elf meter zien blunderen?
Een stil liggende bal, niemand die
tussenbeide mag komen, behalve een
doelman in dat belachelijk grote hok en
toch... die ronde stuiter er niet in krijgen.
Stojkovic trof het aluminium, Maradona
telegrafeerde beleefd in welke hoek hij ging
schieten en zag dat slappe schuivertje
gestopt. Hij was trouwens tegen de
Joegoslaven toch al niet op dreef geweest.
Weinig aan de bal en zelden gevaarlijk. Zou
Fons Jansen dan toch gelijk hebben? Deze
cabaretier schreef dezer dagen dat hij niets
om voetballen geeft, en wel om de volgende
reden: „Hoor eens, als er een bal in het doel
moet, dan moet je dat ding oppakken en in
het doel leggen, maar nu komt er een
vernuftig systeem waarbij ze elkaar gaan
tegenwerken. Een systeem met ingebouwde
handicaps. Dat vind ik flauwekul".
Fons Jansen zal dus gisteravond niet
gekeken hebben en dat is uiteraard zijn
goede recht. Maar hij heeft wel veel gemist,
want Engeland - Cameroun was een
meeslepend gevecht, zeker in de tweede
helft en tijdens de verlenging. Als je Nkomo
en zijn mannen ziet voetballen, dan komt bij
mij de gedachte aan de tennisser Noah op -
die trouwens een Camerounse vader heeft.
Het is een en al souplesse, veel originaliteit
en een fikse portie show. Noah mist ook iets
in zijn bagage en daarom is hij nooit de
nummer een van de tenniswereld
geworden. Er zit weinig rust in zijn spel en
hij wil de zaken zo spectaculair verrichten,
dat hij eenvoudige kansen menigmaal laat
liggen. Hij neemt dat overigens op de koop
toe, meestal met een verontschuldigende
glimlach. Zo kijken de voetballers van
Cameroun ook tegen hun bezigheden aan.
Ze vinden het erg leuk om te doen enze
stralen plezier in hun werk uit. Ook winnen
ze heel graag, maar aan het slot toen zij de
wedstrijd 'gemaakt' hadden, maar de
Engelsen de winst incasseerden, drukten ze
hun tegenstanders met een brede lach de
hand. Zelfs van de scheidsrechter, die
eerder tegen hen had gefloten dan voor hen,
werd met veel geblikker van witte tanden
correct afscheid genomen. Zo is dit
wereldkampioenschap nu al een
overwinning voor dit Afrikaanse land
geworden, ook al heeft men de halve
eindstrijd op een haar gemist.
Dat worden dus halve finales tussen
Argentijnen en Italianen enerzijds, en
Engelsen en Westduitsers anderzijds.
Natuurlijk kan het raar lopen, maar als er
geen mirakel toeslaat, zie ik Italië van de
Argentijnen winnen en de Duitsers van de
Engelsen. Klopt dat inderdaad dan komen
zondag aanstaande exact die beide landen
tegen elkaar te staan voor de eindbeslissing
die tevoren als de grootste kanshebbers
waren getipt. Maar intussen ligt de
aangename surprise van dit merkwaardige
toernooi toch bij dat Afrikaanse land:
Cameroun.
Schj
"cel
(8C
Fern
yigllLAAN Nu de halve
jnalisten voor de strijd
in de wereldbeker voet-
epujal bekend zijn, lijkt het
t .jSrechtvaardigd om reeds
jwerr11 kleine terugblik te
(TSiferpen op het toernooi tot
3jlusver. En zo'n kijkje- te-
<riofliug stemt niet tot al te
(2teel vreugde, hoe groot
iet genoegen ook is om
Kubifn derde-wereldland als
gedurende dit
oernooi ook in actie te
Aujien. Waarbij de techni-
vaardigheid en het
öller|ombinatievermogen van
ie Afrikanen somtijds een
n^erademing was.
att 0{
Eke^ver het geheel genomen is
;hop)iet niveau van Italia '90 lager
ieidsten de twee voorgaande edi-
wersfes van het WK, in 1986 in
3am)Wexico en in 1982 in Spanje.
Dam)»oetbal is weliswaar geen we
ienschap, kan dank zij het ge-
'agajruik van computers wel wat
(46meer dan vroeger in statistie-
Ekeken worden uitgedrukt, maar
de gevoelsmatige waarneming
Waipverheerst.
acht kwartfinalisten, waar
uit afgelopen weekeinde dan
de vier deelnemers aan de hal
ve eindstrijd voorschijn kwa
men, zouden puur toernooima-
tig beschouwd ook een goede
afspiegeling moeten zijn van
en"pe mondiale voetbalsituatie.
Door onze verslaggever in Italië
Frank Werkman
Maar in hun spelconcepten of
liever spelopvatting is weinig
terug te vinden van een nieu
we trend op het gebied van
voetbal. Verreweg het meest
spectaculaire voetbal werd
geetaleerd door Ierland, dat
het spel in zijn opperste een
voud uitvoerde. Op basis van
kracht, inzet en karakter trok
ken de Ieren ten strijde met
een soort pressing-voetbal, dat
in een afgeleide vorm al in
1974 door Nederland werd toe
gepast. Het veredelde kick and
rush-spel van de ploeg van
Jackie Charlton werd veertig
jaar geleden al zo gespeeld,
maar bleek tijdens deze editie
van het WK toch behoorlijk
succesvol. Net niet voldoende
om het aanstaande wereld
kampioen Italië meer dan
moeilijk te maken.
Positief
Met Italië is een ploeg ge
noemd, die tot dusver in elk
geval een positieve spelopvat
ting heeft gedèmonstreerd. De
squadra azzurra speelde vrij
wel voortdurend naar voren,
hetgeen tot gisteren ook voor
Westduitsland gold. Met de
overige ploegen (ook Came
roun, dat wel indruk maakte
door zijn opmerkelijke opmars
als volstrekte outsider), die
met het bereiken van de
kwartfinales in elk geval een
redelijk sportief succes boek
ten, was dat minder het geval.
De voorzichtigheid om doel
punten te voorkomen speelde
een belangrijker rol dan de po
gingen om uit offensief spel
kansen te creeren en te scoren.
Ook de wedstrijden uit de
kwartfinales hebben duidelijk
gemaakt dat het internationale
voetbal stagneert. De FIFA,
die aanstalten maakt om een
nieuwe buitenspelregel in te
voeren, kan daar niet veel aan
doen. (Binnenkort wordt zelfs
een proefneming gedaan in
Wales, waarbij een vanaf ei
gen helft verzonden pass geen
off-side meer tot gevolg kan
hebben).
Maar voor het overige is het
aan de coaches en de spelers
om de mate van attractiviteit
te bepalen. En zo lang het re
sultaat bij deze toegepaste toer
nooi vorm (met vanaf de twee
de ronde een knock-outsys-
teem) alles bepalend is, zal de
toeschouwer met meer verve
lende wedstrijden worden op
gezadeld.
Waarbij de abitrage natuurlijk
een niet onbelangrijke rol
speelt. Ondanks alle goede be-
- r
Ierland (licht shirt) speelde verreweg het aantrekkelijkste voetbal,
spelopvatting.
maar ook Italië (donker shirt) toonde een positieve
doelingen vooraf zijn de arbi
ters er ook bij dit WK weer
niet in geslaagd een duidelijke,
konsekwente lijn te handha
ven. Er werd weer op het le
ven gesjoemeld met kaarten,
buitenspelsituaties en dergelij
ke. De situaties, waarin met
twee maten werd gemeten wa
ren weer legio. Het uitblijven
van gele kaarten bij opzettelij
ke handsballen, Maradona en
Burruchaga bijvoorbeeld,
toonde de wankelmoedigheid
van de arbiters, die dan nu
weliswaar voor het eerst een
redelijke vergoeding hebben
gekregen (ruim vijfduizend
gulden), maar daar kennelijk
geen betere prestatie aan kun
nen ontlenen.
Het idee van profscheidsrech-
ters mag dan het ei van Co
lumbus lijken, in de tenniswe
reld is inmiddels al gebleken
dat ook echte profs aan de lei
ding de problemen op het ge
bied van de arbitrage niet uit
bannen. Sport, en dat geldt
ook voor voetbal, mag dan te
genwoordig volslagen in de
ban zijn van de commercie,
het blijft mensenwerk. Zowel
van de kant van de spelers,
coaches als scheidsrechters. De
attractie van het onderhavige
spel lijkt dan ook te zeer af
hankelijk van indivdiduele
hoogstandjes.
FOTO: AP
Maar ook wat betreft heeft het
WK van 1990 tot dusver te
weinig opgeleverd. Was Mara
dona in 1986 de onovertroffen
vedette, deze editie heeft
slechts een nieuwe naam opge
leverd en dan ook nog slechts
op de topscorerslijst: Salvatore
Schillaci. Het is een wat mager
lijstje en dat stemt tot naden
ken.
FRANK WERKMAN
MILAAN De balgooc-
Lj.!helaars, die in de pauze
van het duel Westduits-
alinlland-Tsjechoslowakije hun
ten beste ga-
om de massa even te
vermaken, waren gisteren
n°g het beste wat San Siro
enate bieden had. Van de
vaardigheid
ama met de ronde knikker van
>era dit duo bleken de beide
j3y. kwartfinalisten aanzien-
ightl
lijk minder kaas te heb
ben gegeten, waardoor het
treffen voor het meren
deel stierlijk vervelend
was om naar te kijken. De
ploeg van Franz Becken-
bauer trok aan het langste
eind (1-0), maar kon de
aan de Mannschaft toege
schreven favorietenrol
nauwelijks onderstrepen.
Zelfs een vanaf medio de
tweede helft met tien man
opererende Tsjechoslo-
waakse ploeg kon de
Westduitsers nog behoor
lijk in de problemen bren
gen.
„Dat zie je wel vaker", tracht
te Beckenbauer later de mati
ge prestatie van zijn ploeg nog
enigszins op te poetsen, „dat
een tiental spelers boven zich
zelf uitstijgt. Beter gaat spelen
en een tegenstander nog in de
moeilijkheden brengt. Je hebt
Drukte in het Duitse strafschopgebied, waar de Tsjechen (donker shirt) tevergeefs de Duitse verde
diging trachten te omzeilen.
FOTO: AP
het ook een dag eerder aan
Joegoslavië kunnen zien. Dat
speelde bijna een uur met tien
man, maar was over het ge
heel genomen beter dan Ar
gentinië".
Het was slechts een dun ver
haal van Franz Beckenbauer,
die dan ook even later de wer
kelijke reden onthulde van het
spel van de Mannschaft. „Ons
doel was de halve finale",
sprak der Kaiser. „En dat doel
is bereikt. Dat dit met minder
spel is gepaard gegaan, vind ik
niet zo'n ramp".
Bevoordeeld
De winnende coach meende
dat zijn ploeg niet was bevoor
deeld door het optreden van
de Oostenrijkse scheidsrechter
Kohl. „Hij heeft ons een zeke
re en een mogelijke strafschop
onthouden", overdreef Bec
kenbauer, die voorbij ging aan
het feit dat Kohl vooral oog
leek te hebben voor Tsjecho-
slowaakse overtredingen. Het
geen Josef Venglos, de coach
van Tsjechoslowakije, wel de
gelijk was opgevallen. „Ik le
ver geen kritiek op de arbi
ter", toonde de scheidende
Venglos zich een gentleman.
„Maar u hebt het zelf gezien.
De scheidsrechter had in elk
geval konsekwenter moeten
optreden. Als je begint met
geel te geven, moet je dat wel
volhouden".
Zoals zo vaak toonde ook Kohl
zich een marchanderende flui
tist, die zich de woede van de
Tsjechoslowaken op de hals
haalde door Moravcik een
tweede (en dus rode) prent te
tonen, nadat deze uit ergernis
over de eigen onmacht een
schoen had uitgeschopt. Hij
was de eerste van in totaal
vier Tsjechoslowaken, die
werd geverbaliseerd voor ove
rigens niet ernstige overtre
dingen. Met het heenzenden
van Moravcik toonde Kohl
een gebrek aan inlevingsver
mogen, dat een arbiter met
zijn staat van dienst niet meer
mag vertonen.
Terechte zege
In het opnieuw tot de nok ge
vulde stadion San Siro, dat
met opvallend veel Italianen
was gevuld, was Westduitsland
overigens de terechte winnaar.
De ploeg van Josef Venglos
bleek tot het laatste kwartier
onmachtig om de opponent
echt het vuur na aan de sche
nen te leggen. De Oosteuro
peanen acteerden te statisch,
in een te laag tempo en elk
elerrtent van verrassing ont-
HCvVMi!
Lothar Matthaus geeft aan dat hij wel degelijk heeft gescoord.
brak daardoor in het spel van
Chovanec c.s. Topscorer Skuh
ravy kon gedurende het hele
duel slechts eenmaal in stel
ling worden gebracht, hetgeen
de offensieve zwakte van Ven
glos' ploeg ten overvloede il
lustreerde.
„Mijn spelers stonden te veel
onder psycholgische druk",
verklaarde Venglos later. „De
wetenschap dat een nederlaag
nu uitschakeling tot gevolg
zou hebben, was kennelijk te
zwaar. En wat Skuhravy be
treft, hij speelde tegen de beste
verdediging van het toernooi".
Alle obligate beleefdheden
van beide trainers ten spijt
(Beckenbauer noemde de Tsje
choslowaken een heel goede
ploeg), was het duel in San
Siro dus ondermaats. Nadat
het „Deutschland" en „Sieg"
voor neutrale toeschouwers
voor aanvang al een wat ma
caber sfeertje had opgeroepen
ontpopten de Westduitsers zich
inderdaad als de betere ploeg.
Hoewel met name Matthëus
zich vrijwel verstopte in de
achterste linies legde de ploeg
van Beckenbauer de opponent
de wil op. De treffer van Matt
haus uit een overigens ten on
rechte toegekende strafschop
wegens sandwichen door Stra-
ka en Chovanec van Klins-
mann was was ook qua
krachtsverhoudingen terecht.
Dat daarna Hasek (tweemaal)
en Bilek de bal tweemaal van
de eigen doellijn wegwerkten
illustreerde de kracht van de
Mannschaft, die zelf slechts
eenmaal ontsnapte toen Neme-
cek in de 75e minuut alleen
voor Illgner verscheen maar
faalde.
Weggevloeid
Toen was al lang alle interesse
en geldingsdrang uit de West-
duitse ploeg weggevloeid. De
ploeg van Beckenbauer kreeg
nog enige keren zeeën van
ruimte zoals een week eerder
in het zelfde stadion tegen Ne
derland, maar scoorde niet
meer.
FOTO: AP
Waarmee zich ook een andere
vergelijking opdrong: de
Tsjechoslowaakse ploeg, waar
in ditmaal nauwelijks spelers
rondliepen waarvoor de kapi
taalkrachtige clubs uit zuid-
Eufopa warm zullen lopen,
maakte zelfs een mindere in
druk dan de tien man van
Oranje in het vorige duel van
de Mannschaft.
„Ik ben over een ding naast de
plaatsing voor de halve finales
heel tevreden. We hebben de
nul achterin gehandhaafd. Dat
was nog niet eerder gebeurd
dit toernooi", prees Becken
bauer zijn formatie nog.
Als de Westduitsers komende
woensdag en eventueel daarna
in de finale nog hoger willen
reiken, zullen ze meer moeten
laten zien. De gisteren aanwe
zige minister voor sport van
Tsjechoslowakije, de oud-turn
ster Vera Caslavska, zal dat
kunnen beamen. Het „Sieg" in
San Siro klonk overigens gis
teren onheilspellend genoeg.
FRANK WERKMAN
ial
Het was druk, zaterdagavond
op het inmiddels bekende
terrasje aan de Via
Copernico in Milaan. De
uitbater had nog wat extra
stoelen en mankracht laten
aanrukken om de te
verwachten belangstelling
voor Italië-Ierland het hoofd
te kunnen bieden. Een
briesje streek af en toe door
de kruinen van de langs de
weg staande bomen en
struiken, die het terras
afschotten van de straat. En
over de verhitte lijven, die
op deze extreem hete dag
best enige afkoeling konden
gebruiken. Ook de ter
verhoging van de
feestvreugde neergeplante
vlaggen bolden zo nu en dan.
De tafeltjes en stoelen
stonden dicht tegen elkaar
aan geschoven en de
laatkomer moest
halsbrekende toeren uithalen
om de hier en daar toch nog
aanwezige lege plek te
bereiken. De stemming was
opperbest onder de televisie-
tifosi. Zeker zodra op het
grote scherm een Italiaans
initiatief werd ontwikkeld.
Een zeer aparte bejegening
viel Salvatore Schillaci ten
deel. Zodra de Siciliaan zich
in het strijdgewoel stortte,
raakte een aantal
aanwezigen bijkans buiten
zinnen. Waarbij vooral een
tweetal op leeftijd gekomen
dames zich enthousiast
betoonde. Ze zaten achter
elkaar, onderhielden zich
regelmatig, maar vestigden
het oog permanent op het
scherm. Zenga en vooral
Schillaci bleken hun
favorieten. Toen de man uit
Palermo scoorde tegen
Ierland, kende hun
begeestering bijna geen
grenzen. Ze sprongen op,
juichten, zwaaiden met de
armen, schreeuwden;
kortom, ze waren gelukkig.
Net als alle andere Italianen
op dat terras, dat ook als een
magneet had gewerkt op
anderen, mensen die zich de
7000 lires (ruim tien gulden)
voor een biertje niet konden
veroorloven en achteraan,
staande samenklonterden.
De laatkomers werden
overigens scherp in de gaten
gehouden door de uitbater,
want een tiental minuten na
de entree schuifelde de ook
al bekende oudere man
naderbij om de bestelling op
te nemen.
De treffer van Schillaci
tegen de stugge Ieren
beloofde meer dan er
uiteindelijk uitkwam. Maar
na het eindsignaal was er
toch een feestje. Dat het
overigens, net als elders in
de stad, niet haalde bij het
geweldige carnaval dat we
eerder beleefden in Palermo.
Maar daar komt dan ook
Salvatore Schillaci vandaan.
FRANK WERKMAN
Voorzitter
Bournemouth
en drie
Italianen dood
LATIN A Een busje met
Engelse voetbalsupporters en
een auto met Italianen zijn
gistermorgen frontaal met el
kaar in botsing gekomen bij
Latina, 70 kilometer ten zui
den van Rome. Drie Italia
nen en de voorzitter van de
Engelse voetbalclub Bourne
mouth, Brian Tiler, vonden
de dood. Het ongeluk vond
plaats om drie uur in de och
tend. Zes andere Engelsen in
de bus liepen verwondingen
op. Zij zouden de wedstrijd
Engeland-Cameroun in Na
pels bijwonen. De Italianen
hadden de wedstrijd Italië-
Ierland op televisie gezien en
keerden terug naar huis in
Velletri. De oorzaak van het
ongeluk was niet bekend.
