De Grote Prijs als
opstapje naar roem ta
Zeventig
Melkweg
Reclame
'Ëeidóc 0omantB
DANI KLEIN (VAYA CON DIOS)
WIL ALLEEN LEUKE MUZIEK MAKEN
Senegal
Eigendom
Commerciële belangen
Traag
Gelukkiger
Mick Jagger had geen Grote Prijs nodig. Ook Golden Earring en Her
man Brood zijn er zonder gekomen. Maar hoe moet een onbekend
groepje zich tegenwoordig onsterfelijke faam verwerven? De concur
rentie is groot, de zaalhouders willen alleen gevestigde namen, de
platenmaatschappijen lopen met een grote boog om het Nederlands
fabrikaat heen en het publiek gaat liever naar house-party's dan naar
optredens van het zoveelste 'onbekend-maakt-onbemind-groepje'.
De tijdgeest mag dan tegen hen werken, de die-hards laten zich hier
door niet uit het veld slaan. In tochtige oefenschuren opereren ze en
hopen op dat wonder: ooit eens uit de anonimiteit te treden. De Gro
te Prijs van Nederland kan de dromers een eind op weg helpen. Het
is misschien wel het meest efficiënte opstapje naar roem. Vraag het
maar aan Tröckener Kecks en Lois Lane. Na afwezigheid van een
jaar gaat het concours voor popgroepen in september weer van start.
Robin Groenveld, de nieuwe coördinator, weet er alles van.
Robin Groenveld, de nieuwe coördinator van de Grote Prijs van Nederland: „Het accent valt niet op de wed
strijd".
FOTO STEPHEN EVEN HU IS
ROTTERDAM - Aan de formule van
de Grote Prijs van Nederland zelf is wei
nig gesleuteld. Voorronden in het land,
een paar semi-finales en de finale in Pa-
radiso. Ook de organisatoren zijn dezelf
de als vorig jaar. En de groepen? Na een
eerste selectie zullen er een dikke hon
derd overblijven, die een kwartier de tijd
hebben om te laten zien dat ze de ster
ren van de hemel kunnen spelen. Dus
helemaal geen nieuws onder de zon?
„Jazeker wel. We gaan dit jaar meer aan-
'dacht besteden aan de nazorg", zegt Ro
bin Groenveld, woordvoerder van de
Stichting de Grote Prijs van Nederland
in z'n kantoortje in Rotterdam. „Als
voorheen 'een voorronde was afgelopen,
verdwenen de jury, pers, zaalhouders en
mensen van platenmaatschappijen zo
snel mogelijk door de uitgang, terwijl de
groepen nog op apegapen in de kleedka
mer lagen. Wij willen nu na afloop een
party-sfeer creeëren, waarin op een onge
dwongen wijze de voor de groepen zo
noodzakelijke contacten kunnen worden
gelegd. Heel belangrijk, want uit zo'n
persoonlijk contact ontstaat misschien
wel een contract".
Robin Groenveld weet waar hij het over
heeft. Als muzikant heeft hij verschillen
de malen aan de Grote Prijs deelgeno
men en belandde met Many More zelfs
in de finale. „Je kunt erdoor opvallen.
En dat betekent dat je meer kans hebt
om in het clubcircuit te belanden. En
om optredens is het toch elke groep te
doen?".
Is je naam eenmaal gevestigd, dan is er
genoeg werk, ben je naamloos dan blijft
het vaak bij lokale bekendheid. De hui
dige situatie in de popscene doet Robin
Groenveld sterk denken aan die van het
begin van de jaren zeventig. „Yes, Gene
sis en dat soort megasterren, de dinosau
russen van de pop, gaven de toon aan.
Daar legde het publiek geld voor neer.
Iets soortgelijks zie je nu weer. De men
sen betalen vijftig k zestig gulden voor
een kaartje voor de Stones, Prince of
Madonna, zijn met alle kosten erbij mis
schien wel honderdvijftig gulden kwijt
en zien zo'n optreden als een gezellig
dagje uit. Liever in één keer veel geld
voor een concert van een superster dan
een paar keer naar het jongerencentrum,
waar minder grote acts staan geprogram
meerd. Dat moet natuurlijk iedereen zelf
weten, alleen de consequentie is dat de
onderkant van het popgebeuren, waar
toch de interessante signalen vandaan
komen, een steeds marginaler bestaan
gaat leiden. Dertien veertien jaar gele
den betekenden punk en new wave het
einde van die 'mammoetachtige' concer
ten, nu zijn we weer terug bij af, met
dien verstande dat de situatie alleen
maar erger wordt".
Treurigheid troef, denk je bij dit soort
verhalen, maar is die situatie nu ook
daadwerkelijk zo somber? Robin: „Als
ik je nu vertel, dat de programmeur van
de Amsterdamse Melkweg zo'n honderd
demobandjes per week krijgt opgestuurd
en er niet eens naar luistert omdat hij er
geen tijd voor heeft, dan zegt dat wel
wat, dunkt me."
„Ik ga wekelijks op pad, zie elke dag wel
een groep en alleen al in Rotterdam ken
ken ik er tien, die bijna of even goed
zijn als The Urban Dance Squad. Toch
opereren deze in de anonimiteit want ze
hebben geen Willem Venema achter
zich. Als die er niet was geweest, was de
Squad al lang uit elkaar geweest. En zo
heeft hij ook Claw Boys Claw groot ge
maakt. Ik noem hem maar als voorbeeld
van iemand die van onschatbare waarde
is voor het wel en wee van een groep".
„Musici zijn vaak alleen met noten be
zig, maar al die dingen erom heen, zoals
promotie, het regelen van optredens, het
opnemen in een studio en contacten leg
gen met platenmaatschappijen en boe-
kingsburo's zijn zo belangrijk geworden
dat daarvoor apart mensen zouden
moeten worden aangetrokken. Want een
groep is in feite een bedrijf'.
„Kijk", zegt hij, terwijl hij een paar voor
hem liggende demo's pakt, „daar staat
niet eens een telefoonnummer op. Stel
dat ik de muziek te gek vind, dan kan ik
er nog niks mee, want hoe moet ik die
jongens bereiken?... Dat soort dingen
moet je toch goed regelen? Net zoals de
formulieren voor de Grote Prijs. Ik weet
dat een aantal groepen daar grote moeite
mee heeft. Zowel vanuit principieel oog
punt als wat het invullen zelf betreft.
Nou, die help ik dan een handje, trek
hen over de drempel, want het zijn
meestal wel groepen die interessante
muziek maken".
Vorige jaar was er geen Grote Prijs. Ro
bin: „Ik denk dat er wat metaalmoeheid
insloop bij de organisatoren. Men was
een beetje uitgekeken op de formule, de
aanwas van nieuwe groepjes was beperkt
en Frank van Hoorn en Fer Abrahams,
de twee voorvechters van het evene
ment, kregen het steeds drukker met an
dere bezigheden, zoals sponsoring van
popfestivals, het regelen van de Europe
se toumee van de Stones en pr-werk
voor het North Sea Jazz Festival. De
stichting heeft toen mij benaderd omdat
ze wel wist dat ik een bureautje heb en
vertrouwd ben met de organisatorische
kant van de muziekbusiness".
De Stichting Popmuziek Nederland, het
muziekblad OOR, de VARA, Lochem
Pop 7000 en de NOS zijn vertegenwoor
digd in de stichting, die de zevende Gro
te Prijs organiseert. De eerste voorronde
wordt op 28 september gehouden en de
finale vindt plaats op 15 december. Op
Pinkpop is al reclame gemaakt voor het
evenement en 250 formulieren ver
spreid, op Waterpop in Wateringen en
zondag op Parkpop („Op deze festivals
komen altijd veel muzikanten") wordt
dat nog eens dunnetjes overgedaan. „Er
worden wel meer van dit soort concour
sen georganiseerd, waarbij de winnaar
soms al bij voorbaat bekend is; er is ech
ter maar één Grote Prijs. In België vindt
op initiatief van het blad Humo een
soortgelijk evenement plaats. We trach
ten met de Belgen tot een soort uitwisse
ling te komen, zodat de winnaars een
tourtje kunnen gaan doen. Persoonlijk
verwacht ik dat we dit jaar veel interes
sante acts in de vorm van combinaties
van hiphop/rap en Afrikaanse muziek
krijgen... En nog even voor alle duide
lijkheid: het accent bij de Grote Prijs
valt niet op de wedstrijd. Het gaat erom
dat je je in de schijnwerpers speelt".
HENK WANINGE
al tien jaar. Hij zat in een van mijn vori
ge groepen. Ik werk graag met hem, al is
hij soms wat traag. Als we niet onder
druk staan, is het echt heel gezellig.
Maar ik denk ook aan een samenwer
kingsverband met anderen. Zo heb ik
voor 'Night Owls' het nummer 'Sunny
Days' met Frank Wuyts geschreven.
Frank heeft echt niets met Vaya Con
Dios te maken. Hij belde mij op een dag
en zei: 'Dani, ik heb een nummer ge
schreven en ik weet niet waarom, maar
dat is echt iets voor jouw. Ik zei: okee,
stuur maar op. Het bleek een fantasti
sche compositie te zijn".
„Ik wil gewoon doen wat ik leuk vind.
Daarom heb ik ook ja gezegd tegen een
duet. Ik werd benaderd door De Domi
no's, een rockabilly-groep. De zanger zei
tegen mij: 'Dani, ik wil je wat vragen,
maar durf het eigenlijk niet omdat ik
bang ben dat je nee zegt. Ik ben een
plaat aan het maken en heb een cover
dat eigenlijk een duet is. Zou je dat met
mij willen zingen'. Ik zei: natuurlijk. Ik
heb toen eerst toestemming aan mijn
platenfirma moeten vragen en die heeft
weer een fax gestuurd, dat het mocht als
mijn naam niet op de hoes zou komen
en het nummer niet als single zou wor
den uitgebracht. Mijn manager redeneer
de: 'als je een duet doet met iemand die
minder beroemd is dan jij, dan is het
niet interessant en als je het doet met ie
mand die beroemder is dan is het voor
hem niet interessant. Allemaal financieel
gewauwel natuurlijk. Ik vond het een
leuk liedje en heb het dus gedaan zonder
er een cent yoor te vragen. Als ik het de
moeite waart! vind, zal ik er voor vech
ten om het te mogen doen".
„Om na die drukke periode van opne
men even uit te blazen ben ik naar Afri
ka geweest. Ik moest even frisse lucht
happen en heb met mijn vriend voor Se
negal gekozen. We zijn drie dagen in Da
kar geweest en daarna doorgereisd naar
het zuiden. Muzikaal was het een teleur
stellende gebeurtenis. Ik heb Youssou
N'Dour zien optreden, maar dat is niet
langer representatief voor wat er in Se
negal gebeurt. En in de dorpjes speelden
ze alleen percussie. Ik zou graag eens een
stem hebben gehoord. Met die reis ging
een droom in vervulling. Nu kijk ik
reikhalzend uit naar India. Het liefst
ging ik daar voor zes maanden naartoe.
Dat gaat natuurlijk niet want voor het
najaar staat bijvoorbeeld een Europese
tournee op het programma. Dan moet ik
uitgerust aan de start verschijnen. Wat
dat betreft heb ik mij leren limiteren,
want als ik twee avonden doorzak, weet
ik dat ik de volgende dag de noten niet
haal, dat mijn stem kapot is. Je moet in
dit beroep constant relativeren. Maar zo
lang ik het leuker vind om met een goed
stem op het podium te staan dan mij
lam te drinken, is er niets aan de hand.
Een stem heeft rust nodig, die van mij
minstens acht uur per nacht. Nou daar
hou ik mij aan".
Zangeres Dani Klein van Vaya Con Dios heeft een zwaar
jaar achter de rug. Terwijl het combo aan een met goud
en platina-platen geplaveide zegetocht begon, was het in
de privé-sfeer alles behalve rozegeur en manneschijn.
Dani Klein en haar partner, bandlid Dirk Schoufs, kozen
elk voor een eigen leven, behalve op muzikaal gebied. Ze
hadden immers succes, er was een nieuwe elpee op
komst waaraan beiden hadden meegewerkt en er stonden
- en staan - tournees op het programma. In onder
staand interview vertelt de Belgische zangeres openhartig
over de leuke en minder vrolijke momenten in haar mu-
ziek-carrière.
AMSTERDAM - „Ik voel mij in
het leven aan niemand gebonden.
Zelfs niet aan mijn dertienjarige
zoon Simon. Okee, hij is mijn ei
gen vlees en bloed, ik heb hem ter
wereld gebracht. Maar hij moet
met zijn leven doen, wat hij wil.
Als Simon mijn mening wil weten,
zal ik hem die zeker zeggen. En er
zijn zaken die ik niet toesta. Maar
hij is mijn eigendom niet. Hetzelf
de geldt voor mijn relatie met
mannen. Ik heb hier in Amsterdam
een vriendin die ik al twintig jaar
ken. Laatst zaten we aan de bar
van Hotel American over het leven
te praten. Ze zei: 'Ik wil geen rela
tie meer, want dat geeft alleen
maar problemen. Je bent verliefd,
maar je weet nooit of het wat
wordt'. Ik zei tegen haar: 'Dat
maakt het juist zo spannend'. Ik
wil geen exclusiviteitscontract. Niet
tussen twee mensen door middel
van een huwelijk. Maar evenmin
in de muziek. Ik wil niet verplicht
zijn".
De Belgische zangeres en tekstschrijfster
timmert met Vaya Con Dios weer in alle
hevigheid aan de weg. Na het succes van
de titelloze debuut-elpee vorig jaar is zo
juist de muzikaal veelzijdige compact
disc 'Night Owls' verschenen en volgt de
single 'What's a Woman' in de voetspo
ren van successen zoals 'Don't Cry For
Louie', 'Puerto Rico' en 'Just a Fnend'.
Dani Klien: „Waar ik mij vooral over
heb verbaasd, is het succes in Grieken
land. We zijn daar uitgeroepen tot 'Beste
Groep van 1989'. Voor ik een paar da
gen geleden voet in Athene zette, was ik
er nooit geweest. Het bewijst maar weer
eens dat je niet per se het ene na het an
dere promotie-bezoek hoeft af te leggen
om beroemd te worden. In Griekenland
is het beperkt gebleven tot wat telefoni
sche interviews. Ik had wel een vermoe
den dat we er populair waren, want ik
was vorig-jaar op vakantie op het eiland
je Santorini, liep daar over straat en
hoorde mijzelf overal zingen. Bovendien
werd ik constant herkend. Maar daar
heb ik nu iets op gevonden. Als ik ano
niem over straat wil, laat ik mijn haar
zakken en trek ik discrete kleren aan".
Echt vervelend vind ik het niet, hoewel
er altijd stomme mensen rondlopen die
denken dat je hun eigendom bent omdat
ze je gezicht van de televisie kennen.
Waar ik wel een hekel aan heb, is televi
sie-promotie doen, maar dat komt om
dat het grootste deel van de tijd opgaat
aan wachten. Het nummer 'What's a
Woman' hebben we op die manier in
een Nederlandse kleedkamer kunnen
schrijven. Maar normaal gesproken lukt
dat niet omdat je van te voren nooit
weet hoe lang het duurt. Ik heb meestal
een boek bij mij. De laatste die ik heb
zelfde manier. Ik geloof dat ik rustiger
ben geworden, wil ook gewoon lekker
thuis blijven als we niet hoeven te wer
ken. Mijn zoon ziet mij toch al zo wei
nig. Ik vind het heerlijk om dingen sa
men te doen, voor hem te koken. Ik
hoef niet meer zo nodig 's avonds naar
het café. Maar ja, Dirk is veel jonger dan
ik hè. Hij drinkt evenveel als vroeger en
is eigenlijk een cliché rockster geworden.
Hij denkt dat hij zich alles kan permitte
ren omdat hij beroemd is. Een hotelka
mer afbreken bijvoorbèeld... Dat is heel
gevaarlijk, vooral omdat niemand je te
genspreekt. Als je geld hebt en de schade
dus betaalt, zal niemand tegen je zeggen:
dat kan je niet maken. Wat ik Dirk ook
verwijt, is dat hij de rol van Jean-Michel
Gielen nooit heeft onderkend. Hij was
geniaal en Jean-Michel mocht ook zijn
steentje bijdragen. Nou, ik denk dat het
een heel grote steen is. Jean-Michels in
vloed is veel groter dan Dirk ooit heeft
willen toegeven. Dat er een grote hoe
veelheid muziekstijlen op deze plaat is
terug te vinden, danken we voor een
groot deel aan Jean-Michel".
„Een nummer als 'What's a Woman' is
echt mijn idee. Ik wilde soul zingen. Ei
genlijk hou ik nooit rekening met com
merciële belangen. Ik wil gewoon mu
ziek maken die ik leuk vind en betekent
dat vijfentwintig verschillende stijlen op
nemen, dan heb ik daar geen problemen
mee. Na de opnamen zei ik tegen Dirk:
jongen, hier krijgen we commentaar op
van de platenmaatschappij, maar ik
dacht tegelijkertijd: wat geeft het. Ik heb
inmiddels geleerd dat je niet iedereen te
vreden kan stellen. Het is dus belangrijk
dat je zelf blij bent met het eindprodukt.
En van een veilige koers varen, is nie
mand beter geworden. Je moet risico
durven nemen. Ik denk dat het leven
daar over gaat. Mijn ouders bijvoorbeeld
zijn mensen die financieel nooit risico's
hebben durven nemen, ook omdat ze
niet wisten hoe ze dat moesten doen. Ze
zeggen wel eens tegen mij: moet je kij
ken hoe rijk hij is geworden. Dan zeg ik:
maar die man heeft risico genomen, zijn
baan opgegeven en iets anders onderno
men zonder te weten of het een succes
zou worden. Als je niks onderneemt, ge
beurt er ook niks, vandaar dat mijn ou
ders altijd bedienden zijn gebleven. Ik
vind het geen probleem om risico's te
nemen. En als het fout gaat, pech gehad.
We zijn allemaal maar mensen en men
sen maken fouten, We balanceren nu
eenmaal niet constant op de toppen van
ons kunnen. Neem Vincent van Gogh
bijvoorbeeld, die iedereen nu ineens fan
tastisch en vooral Hollands vindt, die
man heeft ook goede en slechte schilde
rijen, gemaakt. Ik heb altijd risico's geno
men, maar ben nooit roekeloos ge
weest".
„In de toekomst ga ik meer samenwer
ken met Jean-Michel. We kennen elkaar
Dani Klein
(midden):
Een stem heeft
rust nodig, die
van mij
minstens acht
uur per nacht".
FOTO.ARIOLA
gelezen was 'The Wasp Factory'. Als
blijkt dat je een heel vervelend boek
hebt meegenomen, is dat wachten extra
zwaar. En je kunt niet naar buiten hè.
Dat is vooral pijnlijk als het mooi weer
is of als het om een stad gaat waar je nog
nooit eerder bent geweest. Dan wil je
gaan rondkijken, maar mag je niet weg.
Eerlijk gezegd hebben we deze keer niet
te klagen. Zo werden we door de pers
vrouw van onze platenmaatschappij in
Finland uitgenodigd voor een etentje bij
haar thuis. Dat is leuk, want dan zie je
gelijk hoe die mensen leven en in wat
voor huizen ze wonen".
„Ik heb echt een zwaar jaar achter de
rug, ook omdat we alles in eigen hand
hebben gehouden. Een producer als Da
niel Lanois kunnen we ons nu eenmaal
niet veroorloven en zou dat wel kunnen,
dan blijkt dat de agenda van die man tot
2016 vol zit. Nou zo lang kunnen we
niet wachten... Maar ik ben nu een stuk
gelukkiger. Hopelijk is dat op de derde
elpee aan de teksten te merken. Op
'Night Owls' is te horen dat ik in een
moeilijke periode zit. Ook op privé-ge-
bied. Ik wil er verder niet over praten
maar Dirk en ik wonen niet meer sa
men. Het is nooit een probleem geweest
om samen te werken, maar op het per
soonlijk vlak bleken we toch te verschil
lende karakters te hebben. Hij werd te
bezitterig. Bovendien heeft het succes
ons duidelijk beïnvloed en niet op de-
