ïwee is te veel voor ex-arbiter Jan Keizer
QeidwQowuvnt
NWENDIG HUILDE IK WEL EENS VAN GELUK'
Wimbledon winnen blijft een droom
Hobbies
n^ORT
ZATERDAG 23 JUNI 1990 PAGINA II
tx wereldtitelstrijd is voor het
ti inese hotelwezen een waar
ok co. Uit cijfers bleek dat dit
zo'n acht procent minder
■nachtingen waren ge
jokt. In totaal scheelde het
de Lombardijnse hoofdstad on
geveer 40.000 personen.
Verbroedering
Enkele tientallen Noordieren
bezochten eergisteren in Pa
lermo de wedstrijd tussen Ne
derland en Ierland. In politiek
en religieus opzicht botert het
niet altijd tussen het overwe
gend protestante Noord-Ier-
land, dat bij Groot-Brittannië
hoort, en de republiek Ierland,
waar vooral katholieken wo
nen. De Noordieren, met vlag
gen van Belfast en Coleraine,
wilden de gedachte dat sport
verbroedert uitdragen.
Vader
De Belgische international
Enzo Scifo kan ieder moment
vader worden. Bondscoach
Guy Thijs heeft Scifo beloofd
dat hij na de geboorte een dag
zijn familie mag bezoeken.
Indruk
Jack Charlton verwacht dat
Italië de wereldtitel pakt. De
bondscoach: „Italië is één van
de weinige landen die een goe
de indruk op me maakt". Als
zijn Ierland ten koste van Roe
menië de kwartfinales haalt, is
Italië waarschijnlijk de vol
gende tegenstander.
Ouders
Tony Meola, doelman van de
Amerikaanse nationale ploeg,
overweegt de Italiaanse natio
naliteit aan te nemen. Hij
heeft ouders van Italiaanse
origine. Als de naturalisering
slaagt, wil Meola in dienst tre
den bij een club in de serie A,
waar elke vereniging maar
drie buitenlanders mag opstel
len.
Enzo Scifo...vader
FOTO: AP
Ziek
De Roemeense selectie moet
het de komende dagen zonder
bondscoach Emerich Jenei
stellen. Volgens de Spaanse
krant As is hij vanwege ziekte
van zijn twaalf-jarige dochter
naar huis gegaan. As meldt dat
Jenei in het weekeinde terug
keert. Roemenië speelt maan
dag tegen Ierland.
Rust
Mare Emmers moet drie dagen
rust houden. De Belgische in
ternational raakte in de
groepswedstrijd tegen Spanje
geblesseerd aan een achilles
pees. Het is nog de vraag of de
24-jarige Emmers op tijd fit is
voor het duel tegen Engeland.
Kuitbeen
Aan de lijst van geblesseerden
bij Engeland is gisteren de
naam van Des Walker toege
voegd. De centrale verdediger
liep in het duel tegen Egypte
een kuitbeen-blessure op. Hij
werd in het ziekenhuis onder
zocht. Uitsluitsel over zijn her
stel konden de artsen nog niet
geven. Aanvoerder Bryan
Robson was tegen de Egypte-
naren afwezig door een ge
kwetste achillespees.
Contract
Ondanks de uitschakeling in
de voorronde heeft de Oosten
rijkse voetbalbond bondscoach
Josef Hickersberger een nieuw
contract aangeboden. De 42-ja-
rige Oostenrijker kan voor
vier jaar bijtekenen.
Mexico 1986. Met een glimlach om de lippen wijst Jan Keizer al na een paar minuten naar de stip
tijdens het duel van Argentinië tegen Italië. Protesten van de Zuidamerikanen zijn nutteloos.
FOTO: AFP
kaans land, zo snel. Nou, ik
niet". Slechts even werd er ge
protesteerd. Aan de opstelling
van de Nederlander was heel
snel af te lezen dat hij geen te
genspraak duldde; de Argentij
nen berustten. Die glimlach?
„Ik zag overal de betrekkelijk
heid van in. Als ik bijvoor
beeld een penalty gaf en te ho
ren kreeg dat ik aan hun cen
ten kwam, dan lachte ik me
kapot. Ik heb immers nog
nooit iemand tekort gedaan!
Als ik een penalty gaf, was ik
overtuigd van de juistheid van
die beslissing. Inwendig huilde
ik weieens van geluk".
Havelange
Jan Keizer glimlacht. De wed
strijd verliep perfect voor
hem. Net als het duel Dene-
marken-Spanje, later in het
toernooi. „FIFA-president
Joao Havelange klopte me op
de schouder en vroeg „Jan, are
you ready for the final?".
Maar uiteindelijk bleken Ar
gentinië en België in de halve
finales te komen, terwijl ik
Argentinië al had gefloten en
men België in één adem noemt
met Nedérland. Ik kon er dus
naar fluiten". Zichtbaar geniet
hij toch na; graag wordt hij
aan het toernooi herinnerd.
Zoals ook aan zijn andere in
ternationale optredens: „Het is
namelijk altijd voortreffelijk
gegaan. Dat zal dan wel weer
pedant klinken, maar zo was
het nu eenmaal. Ik kreeg altijd
grandioze beoordelingen, heb
148 wedstrijden in de Europa
Cup-toernooien gefloten en
daarnaast nog eens 32 officiële
A-interlands. Toen ik in Mexi
co kwam, was ik daar al een
bekend man. Ik was een arbi-
tro elegante".
„Kijk", vervolgt hij enthou
siast. „In Zuid-Amerika zeg
gen ze terecht: wat een
scheidsrechter doet is cultuur,
is kunst. Zij weten echt te
waarderen hoe een arbiter in
het raam van de spelregels een
eigen stempel op een wedstrijd
weet te drukken".
„In Nederland was dat anders.
Je moet weten dat ik 32 jaar
scheidsrechter ben geweest,
waarvan 24 jaar in het betaal
de voetbal. Ik klom naar de
top in een tijd dat er sprake
was van een gezagscrisis. Je
noemde de minister-president
bij zijn voornaam, een man in
een net pak werd wantrou
wend aangekeken. Maar in het
veld was geen inspraak moge
lijk. Je stond daar nu eenmaal
met die spelregels en moest
toch dat respect afdwingen.
Gelukkig had ik me kunnen
sterken in de luwte van de
tweede divisie. Ik had wat in
mijn ransel toen ik eenmaal
aan de top stond. Ik was er
niet op uit om een positieve
recensie in de pers te krijgen,
wilde gewoon souverein en
eerlijk vanuit mezelf bezig
zijn. Soms provoceerde ik op
zettelijk weieens. Als er zo'n
journalist tegenover me stond
met haar dat aan beide kanten
tot aan zijn navel hing en met
zo'n jute zak aan, dan vroeg ik
weieens of hij toevallig net uit
een brandend huis was ge
vlucht. Tsja, dan kwam ik
weer niet positief in de krant
hè. Dan had ik weer een du-
|m OKKER SPEELT NOG JAARLIJKS TIEN TOERNOOIEN
bieuze beslissing genomen...
Het interesseerde mij niet. Er
waren er immers ook die er
niet op letten wie je was, maar
gewoon letten op wat je deed.
Er verschenen dus ook best
positieve stukken".
Bruiloft
Hij pakt de afstandsbediening
van zijn met teletekst uitgerus
te televisietoestel. „Even kij
ken wie er vandaag fluiten
legt hij uit. „Dat WK intrigeert
me enorm. Mijn vrouw wilde
graag op vakantie. Ik heb haar
en mijn dochter afgezet in
Beekbergen en ben toen snel
weer terug gegaan. Ik wilde
dat WK niet missen. Het is het
belangrijkste voetbalevene
ment ter wereld, net een brui
loft in het groot. Er is geen an
der evenement dat zo'n impact
heeft als dit. In Nederland nog
meer dan de Olympische Spe
len denk ik. In Los Angeles
heb ik daarvan de voetbalfina
le gefloten tussen Brazilië en
Frankrijk. Voor 108.000 toe
schouwers werd het 0-1. De
sfeer tijdens die Spelen is toch
weer heel anders dan die in
het wereldkampioenschap. Zo
verbroederend, zo zalvend".
„Tijdens de Spelen van 1984
heb ik heel veel spelers aan
het werk gezien die momen
teel aan het WK deelnemen",
vervolgt Jan Keizer. „Ieder
een doet bijvoorbeeld alsof Ca-
meroun uit het niets is komen
vallen, alsof het een complete
verrassing is dat die ploeg nu
zo goed presteert. Voor mij
was dat helemaal niet het ge
val. In Los Angeles heb ik Ca-
meroun in actie gezien en het
niveau was toen al heel be
hoorlijk. Ik heb de wedstrijd
van Joegoslavië tegen Came-
roun gefloten. Stojkovic debu
teerde toen met de winnende
treffer. Leuk om dat soort
mannen nu weer aan het werk
te zien".
Praatjes
Met iets dat op pure nostalgie
lijkt duidt de ereburger van
Edam/Volendam telkens aan
wie hij allemaal heeft meege
maakt. Vol vuur diept hij zijn
ervaringen uit het verleden
op. Collega-arbiters. Een ve
dette als Maradona. Tijdens
het WK wordt af en toe
schamper gesproken over de
Argentijnse superverdiener,
kovic even doorgaat nadat
voor buitenspel is gefloten,
maar al die akelige overtre
dingen onbestraft laten. Agno-
lin moet juist het voorbeeld
geven".
Fouten
Foute beslissingen hebben tij
dens het WK '90 al veel beroe
ring gewekt. Bijvoorbeeld de
strafschop die Nederland in de
wedstrijd tegen Egypte tegen
kreeg. Uit tv-beelden bleek
duidelijk dat Ronald Koeman
zijn fatale overtreding ruim
buiten het strafschopgebied
beging. Niettemin wees Ala-
dren naar de stip. „Storende
fouten kunnen heel gemakke
lijk worden voorkomen als
een scheidsrechter gebruikt
maakt van het recht zijn
grensrechters te consulteren",
stelt hij. „Gewoon even infor
meren: hé, ouwe ridder, was
de overtreding erbinnen of er
buiten? Geloof me: je wordt
daar niet minder van! Het
prestige van de scheidsrechter
is heus niet in het geding. De
taak van een arbiter is gewoon
zo zwaar dat je zo'n mogelijk
heid moet gebruiken".
De Oostenrijkse coach Josef
Hickersberger maakte tijdens
het toernooi ontevreden de op
merking dat het misschien
raadzaam zou zijn om twee
scheidsrechters te gebruiken.
„Die coach signaleert nu plot
seling hoe extreem moeilijk
het leiden van een wedstrijd
is," stelt Keizer. Om dan
hoofdschuddend te vervolgen:
„Maar twee scheidsrechters...
Nee, dat werkt niet. Je kunt
niet één tolerante en één piet
luttige arbiter op het veld zet
ten. Zeg nou niet dat zoiets in
hockey wel kan want dat is
net zo goed met voetbal te ver
gelijken als Reagan dat was
met Khomeini. Hockey is pri
mitief voetbal met een stokkie.
Zelf heb ik vorig jaar met
Charles Corver geëxperimen
teerd met een tweede scheids
rechter. Bij hem was het: laat
maar waaien. Bij mij: dat mag
niet. Dat werkte dus niet. Nee,
als er iets wezenlijks zou
moeten veranderen, dan moet
je denken aan andere zaken.
Niet vaker dan twee keer la
ten terugtrappen op de keeper
bijvoorbeeld. Of vrije trappen
binnen drie seconden laten ne
men. Dat zijn pas serieuze
voorstellen".
GEP LEEFLANG
iZERSWOUDE Met
Jty Stöve is Tom Okker
■f altijd dé exponent van
Nederlandse tennis,
gjhiel Schapers en Mar-
ja Mesker deden het
liswaar ook aardig met
'eih plaatsen bij de beste
(tig van de wereld,
«ar Okker en Stöve wa-
nid échte sterren. In de ja-
zestig en zeventig,
6i irden zij bij de allerbes-
ter wereld. Stöve is
ril steeds actief, als bege
ester van topspeelsters.
ker is in de kunst be-
fld. Maar doet ook nog
f tennis. Dus is hij vol-
f ide week in Engeland
f "vinden. Hij staat op de
ervelijst voor het 35-
s toernooi van Wim-
f don. Als hij mee mag
f. in, betreedt hij voor de
f itentwintigste keer
f ds 1961 het heilige gras.
f i Okker schat dat hij jaar-
nog een stuk of tien 35-
f t toernooien speelt, over de
f i wereld verspreid. Zijn te
standers zijn ook toppers
toen: Nastase, Newcombe,
ver, Smith. Sinds kort mag
_ook bij de 45-plussers mee-
aien. De flying Dutchman
- Hazerswoude, zoals hij in
topjaren door het leven
is inmiddels 46.
- het veteranentoernooi van
nbledon staat hij voor het
»t op de reservelijst. „Dat is
iurlijk logisch, want er ko-
1 steeds meer 35-plussers
Dus moeten er ook spelers
allen". Okker zal er toch
l. aan de Londense Church
Pd, want hij doet her en der
promotionele activiteiten.
Bgende week staat een be-
drijvenclinic op het program
ma in Londen, met een lunch
op Wimbledon. Okker is gast
heer.
Het zijn de prettige naweeën
die Okker ondervindt van zijn
carrière als wereldster. En
waardoor hij nooit los zal ko
men van die wereld. Dat vindt
hij ook niet nodig. „Ik heb al
tijd enorm veel plezier aan
tennis beleefd. Dat kan ook
nauwelijks anders, want het is
twintig jaar mijn beroep en
mijn leven geweest". En hij
heeft er aardig wat aan over
gehouden, daar doet hij niet
moeilijk over. „Veel vrienden
over de hele wereld en een
goede living, dat is natuurlijk
ook prettig".
Kunst
Hij voelt zich een gelukkig
mens op zijn 46e, temeer daar
hij nu voor de tweede maal
van een hobby zijn beroep
heeft kunnen maken. Okker
verzamelt al ongeveer zeven
tien jaar kunst. Tijdens zijn
reizen zag hij zeker zoveel mu
seumzalen als tennisbanen.
Het was liefhebberij. Vier jaar
terug maakte hij er echt werk
van. Nu drijft Okker een gale
rie in moderne kunst aan de
Nieuwe Spiegelstraat in Am
sterdam: Jaski Art Gallery.
Okker was een wereldtopper
toen tennis nog een sport was
voor een beperkte bevolkings
groep, slechts betaalbaar voor
de betere stand. In Nederland
tennisten toen nog geen hon
derduizend mensen. Nu zijn
dat er bijna 700.000. Mondiaal
zullen de verhoudingen niet
veel anders liggen.
Heeft Tom Okker dan mis
schien de tijd mee gehad, om
de wereldtop te bereiken? De
concurrentie is nu veel groter.
„Meestal vragen ze mij of ik
niet te vroeg ben geboren, om
dat nu het grote geld valt te
verdienen. Maar ik denk niet
dat je kunt stellen dat ik de
tijd mee heb gehad. Ik denk
dat de spelers die in mijn tijd
in de top-tien stonden nu ook
in de top-tien zouden mee
draaien".
Het huidige tennis is anders
dan het tennis in Okkers top
jaren, dat geeft hij zelf ook
aan. Maar de eisen die aan
topspelers worden gesteld zijn
niet wezenlijk anders, meent
Okker. „Er is vooral vreselijk
veel in het materiaal veran
derd, waardoor het spel anders
is geworden. Wij sloegen met
de houten rackets, nu zijn het
allemaal kunststof rackets met
grotere bladen, waardoor er
veel harder kan worden gesla
gen en er met veel meer top
spin wordt gespeeld. Maar het
spelletje is niet wezenlijk ver
anderd. Oké de bal gaat snel
ler, maar er worden niet meer
eisen aan de spelers gesteld.
Spelers als Laver en Newcom
be moesten ook enorm sterk
zijn om zich aan de top te
handhaven".
Kiezen
De spelers van zijn generatie
waren over het algemeen
meer allround, dat weet Ok
ker zeker. Ze moesten wel.
„Een enorm verschil met toen
is, dat er nu veel meer goede
spelers zijn, maar dat er ook
veel meer toernooien zijn. Dat
heeft in de hand gewerkt dat
er veel minder allrounders
zijn. Er zijn nu meer specialis
ten. Wij speelden vroeger op
van alles. Op hout, canvas,
gras, gravel en cement. Je
moest ook wel, want er was
meestal maar één groot toer
nooi en daar moest je bij zijn.
Nu kunnen de spelers iedere
week kiezen uit tal van toer
nooien en zijn er spelers, die
maar op één ondergrond top
pers zijn".
Okker zegt het niet hardop,
maar het lijkt erop alsof hij
het een vervlakking van het
eens zo nobele Herenspel
vindt. „Je ziet nu spelers die
een enorme topspin spelen,
maar die nauwelijks kunnen
volleren. Dat kon in onze tijd
niet. Als je aan de top stond
moest je alles kunnen".
Kampioen
Okkers carrière is niet te ver
gelijken met die van de huidi
ge toppers, die vaak nog voor
hun tiende jaar dagelijks uren
op de baan vertoefden. „Ik
had als kind wat les en win-
tertraining. Toen ik een jaar of
veertien was wilde ik zó goed
worden, dat de fabrikant me
voor niks rackets zou geven.
Dat was mijn grote ideaal en
ik had het vrij snel bereikt. Ik
was vijftien of zestien toen ik
gratis vier rackets kreeg.
Daarna dacht ik: ik wil kam
pioen van Nederland worden
of zoiets; dat zou wel aardig
zijn. Toen ik vijf keer kam
pioen van Nederland geweest,
zei ik tegen mezelf: je moet bij
de eerste tien van de wereld
zien te komen. Dat is ook ge
lukt".
„Maar ik ben pas gaan reizen
en fulltime gaan tennissen
toen ik negentien was, pas na
dat ik de school had afge
maakt. Ik heb als kind nooit
vier of vijf uur per dag op de
baan gestaan. Dat kon niet
eens. Ik had geen tijd en er
waren geen banen voor. Er
was in Nederland misschien
één indoorbaan toen ik zo jong
was. Dus pakte ik in de winter
éénmaal per week de trein
naar Haarlem".
In 1968 nestelde Okker zich
tussen de wereldtop. Hij was
toen 24 jaar, verbleef een aan-
Tom Okker: „Ik heb altijd enorm veel plezier aan tennis beleefd
tal jaren in de mondiale top
vijf en werd de veertiende
tennisprof ter wereld die meer
dan één miljoen dollar aan
prijzengeld bijeen sloeg. On
langs las Okker in een naslag
werk dat hij na 1971 in het en
kelspel dertig Grand Prix-
toernooien won en 78 titels in
het dubbelspel. De zeges uit de
jaren ervoor zijn niet bijgehou
den.
Geen dieptepunten
„Ik had een bepaald niveau,
maar jongens als Ashe, Laver
en Newcombe zaten net iets
hoger. Ik verloor meer van ze
dan ik won. Maar als zij uit
het toernooi waren geslagen
won ik meestal dat toernooi, of
ik haalde in ieder geval de fi
nale. Ik had geen dieptepun
ten". De (verloren) halve fina
le tegen Björn Borg in 1978 en
de overwinning in de kwartfi
nale op de illustere Ilie Nasta
se zijn Okkers mooiste herin
neringen aan het toernooi der
toernooien. Maar waarom is
Wimbledon dan zo bijzonder?
„Omdat het het enige tennis-
FOTO: PERSUNIE
toernooi ter wereld is waaro
ver de media op hele wereld
berichten. De hele wereldpers
is er en vroeger deed ook ie
dereen mee. Alle toppers wa
ren er. Dat is niet meer zo en
dat is jammer. En het is per
fect georganiseerd. Daarom is
en blijft het toch het meest
aansprekende toernooi. En het
is gewoon nog altijd zo dat ie
dere tennisser er van droomt
om eens Wimbledon te win
nen".
RENÊ VAN HATTUM
bij het minste of geringste zou
hij een overtreding meekrijgen
van de dienstdoende arbiter.
Keizer reageert heftig: „Die
praatjes dat Maradona veel te
veel beschermd wordt, die
gaan al snel. Maar vedetten als
hij, die propagandistisch zo on
gelooflijk belangrijk zijn,
moeten gewoonweg in be
scherming worden genomen
als dat binnen de regels moge
lijk is. Hun uitstraling is zó be
langrijk voor het voetbal".
„Ik denk dat er tijdens dit WK
over het algemeen goed wordt
gefloten", zegt de 49-jarige Vo-
lendammer. „De echte dingen
moeten goed worden aange
pakt, de rest met persoonlijk
heid worden opgelost. Zo heb
ik het ook altijd gedaan. Voor
het wegtrappen van dat balle
tje moet je bijvoorbeeld geen
gele kaart geven terwijl je een
speler na een zware overtre
ding vermanend toespreekt.
Als je exact op het juiste mo
ment je visitekaartje afgeeft,
dan komt dat over bij de spe
lers. Gelukkig is iedere
scheidsrechter verschillend.
Het is geen eenheidsworst".
Een oordeel vellen over indi
viduele gevallen tijdens het
WK, vanuit de luie stoel thuis,
gaat "Keizer te ver. Eén uitzon
dering wil hij maken. „De ma
nier waarop de Italiaan Agno-
lin de wedstrijd van Joegosla
vië tegen Colombia heeft ge
floten heeft mij echt gestoord.
Ik dacht: Luigie, wat doe je
toch... Wel geel geven als Stoj-
die doordringen-
Die dwingende ogen.
als hij vertelt
ijn ervaringen. Maar be
door zijn gebarende ar-
dulden ze geen tegen-
Jan Keizer op en top.
faam. Met een
de lippen maak-
iedere voetballer snel
dat protesten zinloos
Hij besliste. Basta.
1986; de WK-wedstrijd
Italië vormde de
illustratie van zijn au-
optreden. „Een Ar-
back nam de bal met
mee. Ik zag het haar-
Tsja, de bal lag na een
minuten op de stip. Men
het in dat werelddeel
femd tegen een Zuidameri-
Een diep
ontevreden-
weerklinkt in zijn
„Sinds ik ben ge-
word ik in Neder-
met de week beter",
cynisme druipt eraf.
profeet wordt in zijn
land nauwelijks
bevestigt ex-top-
Jan Keizer
een instemmend
Nederland was de
van de Volendammer
reusachtig zelfs. In het
werd hij echter
gevolgd, mis-
wel als gevolg van dat
urend aanwezige glim-
bij het nemen van be-
Pedant zou hij zijn.
ook. Hij haalt zijn
i klinkt non-
tenminste al-
geweest. En dat is
waard". Jan Keizer
door Frank Werkman
Niet alleen op de twaalf velden
van het Mondiale trachten de
deelnemende landen reclame
voor zichzelf te maken, ook in
de diverse perscentra wordt in
dat opzicht aan de weg
getimmerd. In de werkruimte
voor de internationale media in
Palermo kon daardoor op de
eerste dag van het evenement
een bescheiden stapeltje folders
van de KNVB worden
aangetroffen alsmede een
promotieblaadje onder de titel
The Holland discovery tours.
In dat boekwerkje,
geproduceerd door een
autoverhuurbedrijf, wordt
Nederland aangeprezen als
ideaal vakantieland. De KNVB
deed dat op pocketformaat voor
het vaderlandse voetbal.
In het vijftig pagina 's tellende
boekje dat snel was
..uitverkocht" maar een paar
dagen geleden weer rijkelijk
voorhanden was, worden onder
meer de leden van de
Nederlandse delegatie nader
voorgesteld. In een kort
biografietje wordt aangegeven
wie wie is en vooral wat. Want
onder elk portretje staat
afgedrukt wat de hobbies zijn
van de Nederlanders. Een
onthullend stukje informatie,
dat ik u niet graag wil
onthouden. In volgorde van
presentatie zijn de
liefhebberijen de volgende:
Jo van Marle: voetbal,
postzegels verzamelen.
Martin van Rooijen: toerfietsen,
voetbal.
Rinus Michels: golf, wandelen.
Leo Beenhakker: golf, vissen,
Hans van Breukelen: reizen.
Joop Hiele: wandelen met
vrouw en hond.
Stanley Menzo: vliegen,
tafeltennis, squash.
Danny Blind:
strandwandelingen maken.
Henk Fraser: luisteren naar
muziek.
Ronald Koeman: tennissen.
Graeme Rutjes: skiën,
waterskien, squash.
Adri van Tiggelen: snooker,
tennis.
Berry van Aerle: wandelen met
de Golden Retriever.
Frank Rijkaard: muziek.
Aron Winter: kaarten, video
kijken, squash.
Jan Wouters: lekker lui lezen.
Richard Witschge: waterskien.
Erwin Koeman: snooker,
muziek.
Gerald Vanenburg: muziek,
tennis, honden.
Marco van Basten: muziek,
lezen.
Ruud Gullit: reggae.
John van 't Schip:
backgammon.
Bryan Roy: mooie kleren,
muziek.
Wim Kieft: de kinderen.
John van Loen: de bouvier.
Hans Gillhaus: muziek.
Carel Akemann (secretaris
afdeling technische zaken):
zwemmen, fietsen, lekker eten.
Rob de Bakker
veiligheidsfunctionaris):
voetbal.
Harrie Been (algemeen
directeur): muziek, tennis,
voetbal.
Pim Doesburg: boksen, tennis,
voetbal.
Guus de Haan (verzorger):
fietsen, tennissen, vissen.
Herman van den Hengel (kok):
voetbal, tennis.
Herma Hoveling (secretaresse
WK-bureau): tennis, voetbal,
volleybal, lezen.
Jan Huijbregts: tafeltennis,
voetbal.
Frits Kessel: lezen, voetbal,
hockey.
Rob Ouderland
(fysiotherapeut): naar
sportprogramma 's kijken,
schaken.
Jan R?b: tennis.
Nol de Ruiter: sigaren roken,
vissen, hardlopen.
Gerrit Steenhuizen
(materiaalverzorger): werken,
lezen.
Wim van Tongeren
(fysiotherapeut): wijn proeven,
tennis.
Fred Racké: jazz, cricket.
Ger Stolk: voetbal,
fotograferen, vogels.
Zoals u ziet is er niet een speler
van het Nederlands elftal die
voetbal als hobby heeft
opgegeven. Ze beschouwen het
kennelijk puur als werk en dat
verklaart misschien iets over
het gebrek aan spelvreugde dat
een aantal van hen uitstraalt.
Van het werk dat een hobby is
hebben de heren dus nog nooit
gehoord. Gelukkig zijn er nog
een paar officials die de sport,
waarin ze ook via
bovengenoemd gidsje naar
buiten treden, als hun hobby
noemen. Maar bij bobo's moet
je nooit uitsluiten dat ze dat om
strategische redenen hebben
gedaan Het lijstje
liefhebberijen geeft hoe dan
ook wel een kiikje in het
interieur van de betrokkenen.
En als zodanig is het WK toch
nog ergens goed voor geweest.
