>r. Abdelahad Gamal el Pin
eeft de zaken onder controle
v
V:
Spelers Egypte als de
schat van Toetanchamon
im Kieft stelt toppers van AC Milan in de schaduw
t
Italië verdient bijstellen opinie
{RT
CeidócSommit
MAANDAG 11 JUNI 1990 PAGINA 15
>or Herman Kuiphof
Een compliment voor Italië. Het ziet er naar
uit dat ik mijn profetie over de Italianen
moet bijstellen. In de aan het WK vooraf
gaande maanden en weken zag men mij
hoofdschuddend reageren op teksten van
andere voetbalminnaars, die soms met een
stem waaruit rotsvaste overtuiging klonk
voorspelden dat Italië zonder mankeren we
reldkampioen zou worden. Het woord we
reldkampioen was nog niet gevallen of ik
begon al te steigeren. Mijn theorie berustte
op het onweerlegbare feit dat de successen
van het Italiaanse voetbal grotendeels te
danken waren aan de inbreng van al die
buitenlanders in AC Milan, Inter, Roma, Ju-
ventus en Napoli.
Zouden de miljonairs van Berlusconi de Eu
ropese beker hebben gepakt zonder de in
breng van Marco, Ruud en Frank? Zou In-
ter prominent zijn zonder de Duitsers Matt-
haus, Klinsmann en Brehme? Wat betekent
Roma zonder de goals van Völler en hoe
hoog staat Napoli zonder Maradona? Uit de
wetenschap dat al deze sterren tijdens het
WK de Italianen niet ter beschikking staan
leidde ik vrijmoedig af, dat het ware gezicht
van de Azurri, zodra zij op eigen benen
staan, er stukken minder mooi zouden uit
zien dan velen zich blijkbaar gedacht had
den. In theorie klopt dat verhaal nog steeds
en het is best denkbaar dat Italië in het ver
dere verloop van het langademige toernooi
nog eens met tranen in de ogen zal denken
aan al die buitenlandse geweldenaren die
het hele jaar onder Italiaans contract staan,
maar nu even elders hun kunsten vertonen.
Maar uit het eerste optreden van de blauw
witte ploeg, tegen Oostenrijk, bleek toch dat
qua veldspel, combinatievermogen, techniek
en dergelijke Italië op eigen kracht tot de
favorieten moet worden gerekend.
Het was geen bewijs van kracht dat het 74
minuten duurde eer het net achter de voor
treffelijke Claus Lindenberger bolde, en
koele kansenbenutters toonden de gastheren
zich (nog) niet, maar aangezien het een ope
ningswedstrijd voor hen was in een volsla
gen krankzinnig geworden voetballand,
moeten zij onder hevige succesdruk hebben
gestaan. Dat in aanmerking nemende vond
ik de ploeg goed spelen. En vooral de defen
sie heeft mij geïmponeerd. Onder de korda
te leiding van Baresi viel er geen enkel gat.
Je vraagt je nu al af, welke ploeg tegen Ita
lië tot scoren komt. Op voorwaarde dat de
Italianen zo koel en overtuigend blijven
spelen als tegen Oostenrijk. Hebt u Tony
Polster gezien? Ja, zonder bal. Maar in bezit
van het leer was hij nooit. Toch is Polster in
de Spaanse competitie topscorer, op Hugo
Sanchez na.
Intussen zijn de scheidsrechters mij een
raadsel. Niet dat ze zo onbekwaam optreden,
maar ik kan er maar niet achter komen
welke maatstaven ze nu precies aanleggen:
die van Havelange of die van hun aanstel-
lingscomite. Aan de ene kant lijkt het ver
baal geweld van Havelange te hebben ge
holpen: in de vijf ontmoetingen die ik heb
gezien eer dit verhaal ontstond, werd er
aanzienlijk minder vaak aan shirtjes gehan
gen dan bijvoorbeeld in de wedstrijden om
de diverse Europese bekers. Om nog maar
te zwijgen van alles wat er in de nationale
competities gebeurt. En met name in de
strafschopgebieden ging het aanzienlijk
minder smerig toe dan was gevreesd. Maar
mocht u hieruit willen afleiden dat boosdoe
ners door een enkele vermanende toespraak
in engelen zijn veranderd, dan moet ik u te
leurstellen. Op het middenveld gebeurde in
al die vijf ontmoetingen nog heel wat, dat
het daglicht niet kon velen. Dat komt na
tuurlijk omdat rood vooral dreigt voor mis
daden in het 16 meter-gebied, althans: in ge
val van een scoringskans. Daarbuiten gel
den andere regels. Zoveel hebben de coa
ches van Havelange wel begrepen en daarop
lijken hun tegenmaatregelen ook te berus-
AGAZIA Dl CARI-
Zijn entree is uiterst
gelijk, rustig en
omend. De kleine
oionel wenst alle
ezige media-verte-
Dordigers bescheiden
oedemorgen en gaat
[gens achter de mi
jn zitten.
in nog drie leden van
^yptische voetbalgezel-
en een Italiaanse tolk.
[dig wordt centraal
de tafel een stoel vrijge-
i. Waarvoor wordt even
[duidelijk. Als iedereen
I heeft geïnstalleerd
'nit hij bijna binnen, een
1 ogende, wat gezette
3 er. Niemand weet wie
de heren stellen zich
oor.
ijkt, zo wordt ons door
[gyptische collega haar-
U snel uit de doeken ge-
de minister voor sport
ïgdzaken. En hij spreekt
alen, voegt de collega er
>e. Dr. Abdelahad Gamal
a blijkt een aimabel man,
Door onze verslaggever in Italië Onze fotograaf in Italië
ook Hossam Hassan tegen Ne
derland zal spelen. Dat is ken
nelijk een hele geruststelling
voor dr. Abdelahad Gamal el
Pin. „Mooi, mooi", klinkt het
in spijkerschrift luidkeels door
de interview-zaal in hotel Az-
zolini in Villagazia di Carini,
waar op de binnenplaats zwaar
bewapende Italiaanse militai
ren het machinepistool voort
durend in de aanslag houden.
Op wereldpodium
Dr. Abdelahad Gamal el Pin
geniet van het hele spektakel.
Zijn land is toch maar eventjes
mooi aanwezig op een wereld-
zo lang als het hem belieft. Hij
barst regelmatig in een brede
lach uit, maakt brede armge
baren en steelt helemaal de
show als hij, gevraagd door
Italiaanse verslaggevers, zijn
mening geeft over de eerste
wedstrijd van de azzurri. „For-
za Italia", schalt dr. Abdelahad
Gamal el Pin door de zaal, zijn
handen in de lucht stekend,
zijn huurlieden achter de tafel
op de schouders slaand en ze
breeduit grijnzend aankijkend.
'Even later bulkt dr. Abdela
had Gamal el Pin weer van de
lach. Bondscoach El Gohary
heeft zo juist verklaard dat
podium. Gedurende een half
uur kijkt hij pront de zaal in.
Dan verdwijnt zijn vriendelij
ke blik. De bijeenkomst is wat
hem betreft beëindigd. Zijn
handen maken het „einde" ge
baar, de conferentie duurt nog
een paar minuten, maar dan
staat iedereen op. Het officiële
gedeelte is voorbij, de onder
vraagden zijn bereid informeel
nog een paar toelichtingen te
geven. Ook dr. Abdelahad Ga
mal el Pin. Minzaam glimla
chend vertelt hij nog een paar
details om vervolgens in het
hotel te verdwijnen. Voor een
siësta waarschijnlijk, maar in
het bevredigende gevoel de
wereld toch wel even aan de
voeten te hebben gehad.
Zo ver is 't met het Egyptische
voetbalelftal nog lang niet. Dat
maakt Mahmoud el Gohary
wel heel goed duidelijk. „Win
nen of verliezen is voor ons
niet belangrijk", verklaart hij
staande in de wandelgangen.
„Het gaat om de eer van het
land. Dat is ons eerste doel.
Voor het oog van de wereld
een goede indruk maken. We
zijn er voor het eerst sinds
1934 bij. Toen konden we au
tomatisch meedoen. In 1921
zijn we al lid geworden van de
Aanvaller Egypte
in het ziekenhuis
PALERMO Hossam
Hassan van Egypte is za
terdag in een ziekenhuis
in Palermo behandeld aan
een beenblessure. De aan
valler liet echter weten
dat hij fit zal zijn voor de
wedstrijd van morgen te
gen Nederland. Hassan
had sinds vrijdag last van
de blessure aan zijn rech
terbeen.
Bondscoach Mahmoud el Gohary en minister voor sport en
jeugdzaken dr. Abdelahad Gamal el Pin (rechts) overleggen even
met elkaar.
-
A
FIFA, vandaar. Maar nu het
ons weer is gelukt willen er
iets positiefs van maken".
Mahmoud el Gohary heeft
daarvoor geen halve maatre
gelen genomen. Vanaf februa
ri speelde Egypte niet minder
dan dertien oefenwedstrijden.
„De uitslagen daarvan beteke
nen voor mij niets", zegt El
Gohary. „Het ging er om dat
we zouden kunnen oefenen en
naar een eenheid zouden kun
nen groeien. Dat is nu wel ge
lukt, denk ik. Hoewel de ach
terstand op echte, grote voet
ballanden natuurlijk nog
steeds heel groot is. Maar we
zijn hier ook om te leren. Om
er een volgende keer weer bij
te zijn en in de toekomst tot de
echte voetballanden te gaan
behoren".
Heeft de zege van Cameroun
op Argentinië de mede-Afri
kanen gestimuleerd? En is
Egypte misschien ook tot zo'n
stunt tegen Nederland in
staat? „Er zijn in Afrika zes
sterke landen", legt El Gohary
geduldig uit. „Cameroun en
Egypte zijn daar twee van.
Maar ik denk dat Holland is
gewaarschuwd na de overwin
ning van Cameroun. Holland
zal ons niet onderschatten".
Wat voor wedstrijd het zal
worden en hoe de rol van de
bewoners van het land van de
Nijl zal zijn? „Het wordt een
heel andere wedstrijd dan Ca-
meroun-Argentinie. Mijn team
zal zo spelen dat de balans in
de ploeg het best is gewaar
borgd". aldus El Gohary, die
na het WK als bondscoach te
rugtreedt en hoopt op een
functie van technisch direc
teur.
Na deze weinig zeggende uit
spraken houdt Mahmoud el
Gohary zich nog even bezig
met de pers uit eigen land. Dr.
Abdelahad Gamal el Pin is
dan al lang naar zijn suite te
ruggekeerd. De internationale
persmuskieten, zo geniet hij
na, hebben geen lastige vragen
gesteld over de problemen die
zich vorige maand rond de
voetbalploeg voordeden. Toen
ontstond er, mogelijk ook door
het lange verblijf van de
Egyptenaren buitenslands, on
rust in de spelersgroep over de
manier waarop een aantal ve
detten de aandacht voortdu
rend op zich vestigde. Er wa
ren drie kampen en aanvoer
der Yassein werd zelfs naar
huis gestuurd.
Inmiddels is de vredespijp ge
rookt en bereidt Egypte zich
voor op de botsing met Hol
land. Als de Afrikanen even
tueel zouden stunten tegen
Oranje zal er een man vooraan
staan: dr. Abdelahad Gamal el
Pin.
fvr*;
«f
rainingsveld waarop de spelers van Egypte oefenen is, nagenoeg, hermetisch afgesloten van de buiten wereld afgesloten.
Irainin
VILLAGAZIA Dl CARI
NI Alsof het de schat in
het graf van Toetancha
mon betrof, zo schermde
bondscoach Mahmoud el
Gohary zijn ploeg zater
dag af van de buitenwe
reld. De technische lei
ding van WK-deelnemer
Egypte leek de overspan
nenheid nabij toen men
drie dagen voor het duel
met Nederland in Paler
mo te elfder ure het dag-
rooster van de manschap
pen ijlings omgooide.
Via de organisatie van Italia
'90 was eerder bekendgemaakt
dat de training van de Egypte
naren 's middags om vijf uur
zou beginnen op Campo di
Calcio Regione Siciliana in Ca
rini. Maar toen zich daar rond
die tijd een groepje Nederland
se verslaggevers meldde, bleek
de training niet alleen al om
vier uur 's middags te zijn be
gonnen, maar ook achter ge
sloten deuren te worden afge
werkt. El Gohary wilde geen
pottenkijkers en de overigens
zeer schaarse belangstellenden
konden slechts een glimp van
de oefenende Afrikanen op
vangen via een spleet van een
paar centimeter hoogte in de
betonnen omheining.
In het hotel van de Egyptena
ren in het voorstadje van Pa
lermo, Villagazia di Carini,
was de daar gestationeerde
hostess van Italia '90 even la
ter in alle staten. De gast
vrouw verwees eerst naar het
gewijzigde programma van
Egypte, waarin de voor acht
uur 's avonds geprogrammeer
de persconferentie was afge
last en verschoven naar zon
dagochtend. Maar een ter
plekke aanwezige Egyptisch
sprekende Italiaan (of omge
keerd) meldde monter dat de
persvertegenwoordigers pro
bleemloos voor zaterdagavond
een afspraak konden maken.
Echter, assistent-teammanager
Abdel Saweh liet een uur later
even bars als vastberaden we
ten dat daar toch absoluut
geen sprake van kon zijn. Hij
stuurde iedereen het scherp
bewaakte spelershotel uit met
de mededeling dat er van con
tact met spelers en of coach
absoluut geen sprake kon zijn.
De heren moesten maar zon
dagochtend terugkomen. Had
iemand van Italia '90 de pers
verteld dat er een persconfe
rentie zou zijn? „Niet mijn pro
bleem". Hadden de heren jour
nalisten al een paar uur zitten
wachten? „Niet mijn pro
bleem". De stress leek zater
dag in het Egyptische kamp al
aardig te hebben toegeslagen.
'TA FLAVIA Ter-
met name Marco van
en en Ruud Gullit
zo langzamerhand de
re aanmeten van half
in en dienovereen-
istig handelen en
tik Rijkaard zich drukt
tijdens de dagelijkse
uurtjes in het Oranje-
1 de builenpest heerst,
Wim Kieft zichzelf.
blonde aanvaller, over
is overgang PSV en Bor-
ix inmiddels een akkoord
>en bereikt, staat bereid-
g elke beroepshalve geïn-
iseerde te woord, terwijl
Basten met het hoofd in
ivolken voorbij paradeert
ïullit voortdurend klaagt
te weinig tijd voor ande-
omdat hij zijn column nog
u schrijven.
(egeven, Kieft heeft zich
niet zo'n reputatie eigen
nen maken als de nu met
arrogant air rondstappen-
jvedetten van AC Milan,
de 27-jarige Amsterdam-
heeft wel degelijk een
luitestaat waar hij trots op
zijn. Als begin twintigjari-
hij al naar Italië om in
zijn talenten als schut-
iie gelde te maken. Niet bij
beroemdste club in die stad,
entus, maar bij AS Torino,
i vereniging van de tweede
pituur. Daarna speelde
nog enige tijd voor Pisa
i een aantal jaren geleden
*g te keren naar Neder-
d. waar het toen nog aan de
Door onze verslaggever in Italië Onze fotograaf in Italië
Europese top staande PSV
hem graag inlijfde.
Zoals bekend kreeg Kieft eni
ge maanden geleden in Eind
hoven onmin met de tot zijn
AOW onder contract staande
Gerald Vanenburg en gaf toen
al te kennen aan het eind van
het voorbije seizoen hoe dan
ook bij PSV te zullen vertrek
ken. Tot medio de afgelopen
week verkeerde Kieft in onze
kerheid omtrent zijn directe
toekomst, maar terwijl hij met
Oranje verkaste van Joegosla
vië naar Sicilië kwamen PSV
en de toonaangevende Franse
club Bordeaux tot overeen
stemming over een overgang.
Mooie club
„Weten jullie dat nu al", is zijn
spontane reactie zaterdagmid
dag als hem wordt gevraagd
wat hij daarvan vindt. Om
vervolgens ten overvloede een
staaltje prijs te geven van zijn
instelling en karakter. „We
moeten nog afwachten wat het
wordt", zegt hij niet zo zeer af
houdend als wel realistisch.
„Cor Coster voert voor mij de
onderhandelingen. Dus even
afwachten hoe het verder
loopt. Maar Bordeaux is na
tuurlijk in principe een mooie
club. Ik kan niet ontkennen
dat die een reputatie heeft die
aansprekend is".
Kieft waagt zich niet aan ge
zwollen uitspraken. Net als in
de tijd dat het conflict tussen
hem en Vanenburg ontstond
en naar buiten kwam, houdt
hij zich op de vlakte. Toen
verklaarde hij slechts bij PSV
te zullen vertrekken, zonder
opgaaf van redenen. Nu neemt
Kieft nog enigszins afstand
van de aanstaande transfer
naar de voormalige Europese
topclub Bordeaux, waar hij de
opvolger moet worden van de
naar Mulhouse vertrokken
Piet den Boer. „Ik ken het
Franse voetbal eigenlijk niet
zo goed", schuift hij een oor
deel over het door menigeen
als toonaangevende voetbalna
tie ondergewaardeerde Frank
rijk voor zich uit. „Ik weet wel
dat het daar leeft en dat is po
sitief".
Strubbelingen
Positief is Wim Kieft ondanks
alle strubbelingen van het af
gelopen seizoen toch over zijn
vorige werkgever PSV. „Ik
heb daar óók een fantastische
tijd gehad", zegt hij. „Ik heb er
successen gekend en een repu
tatie opgebouwd".
Merkwaardigerwijs noemt
Kieft niet Italië qls competitie,
waar hij een naam vestigde en
van waaruit hij „gegroeid"
naar ons land terugkeerde. En
waar, zo luidden de berichten
de voorbije maanden, zijn be
langstelling in eerste instantie
naar zou zijn uitgegaan. „Ik
ken de mentaliteit en de taal
daar, ik heb er tenslotte jaren
gespeeld. Maar Italië was voor
mij geen must. Ik moest wel
naar het buitenland, want wie
kan mij in Nederland betalen?
Zelfs Ajax niet. Ik zou wel
graag naar Amsterdam zijn te
ruggegaan. Ik heb er tien, elf
jaar gevoetbald, een mooie tijd
gehad en die club blijft me al
tijd aanspreken. Misschien
kom ik er nog eens. Om af te
bouwen, ha ha. Maar'het zou
voor Ajax geen goede zaak om
een oudere speler terug te ha
len. Dus dat zal wel nooit ge
beuren".
Wat ook nooit meer leek te ge
beuren, passeerde vorige zon-
I Wim Kieft
blijft zichzelf,
ook in
:j onzekere
I tijden.
dag: Wim Kieft stond in de ba
sis van het Nederlads elftal.
Na het slechte optreden van
Oranje in Wenen koos inte-
rim-bondscoach Beenhakker
voor de aspirant-Fransman in
het duel met Joegoslavië. In
Zagreb speelde Kieft een on
opvallende, maar vooral vol
gens collega's nuttige rol als
bliksemafleider voor Van Bas
ten en Gullit. Reden voor me
nigeen om na het succesvolle
optreden (2-0) Kieft meteen
een basisplaats in het vooruit
zicht te stellen voor Oranje's
openingsduel op het WK, mor
gen in Palermo tegen Egypte.
„Ik ga er vanuit dat ik niet in
de basis sta", zegt Kieft zelf
enigszins verrassend. „Dat is
een beetje aan de trainings
wedstrijdjes te zien. Als ik dan
niet in het A-team sta, hoef je
niet zo bijster intelligent te zijn
om dat te kunnen conclude
ren. Maar vanaf het begin van
de oefencampagne heb ik me
al gereserveerd opgesteld, niet
te hoge verwachtingen gesteld.
Ik heb er zelfs nog lang reke
ning mee gehouden dat ik niet
eens bij de 22 zou zitten. Toen
dat uiteindelijk wel gebeurde,
ben ik ook verder uitgegaan
van het minimale; leek me de
beste instelling. Dat ik dan ook
tegen Joegoslavië speelde, was
een verrassing. Een positieve,
dat wel".
Wim Kieft is het de eerste da
gen op Sicilië niet helemaal
naar den vleze gegaan. „De
overgang was zwaar", vertelt
hij. „De verandering van voor
al het weer, van de koude
naar de hitte, kostte me moei
te, aanpassing. Ook dat reizen
en die persconferenties en der
gelijke kostten energie. Het
toernooi moet wat mij betreft
nu maar beginnen. Dan gaat
alles vanzelf lopen eri kom je
in het ritme van alledag".
Waarop Wim Kieft zich, kort
voor de lunch wordt opge
diend, nog even naar een der
de afspraak spoedt. Aan de an
dere kant van het voetvormige
zwembad, een etage lager,
spreekt Marco van Basten
minzaam enige woorden in
een Italiaanse microfoon.
Ruud Gullit is dan al lang ved-
wenen.
door Frank Werkman
Palermo blijkt nog erger dan
de reputatie die de Siciliaanse
hoofdstad al is vooruitgesneld.
De stad moet een verkeers
chaos kennen, waar echte
wereldsteden nog u tegen
zeggen. Welnu, over de
handvol belangrijke
transportaders kruipt het blik
voort als afwaswater door een
verstopte afvoerpijp. Over een
afstand van pakweg tien,
vijftien kilometer doe je op
deze manier al gauw een uur
en het is ook niet zo vreemd
dat jaren geleden al is
begonnen met de aanleg van
een vierbaans autoweg. Die
begint optimistisch in de buurt
van het vliegveld Punta Raisi,
stort zich door twee korte
tunnels om uiteindelijk te
belanden in een gigantische
bouwput. Het verkeer moet
zich vervolgens letterlijk en
figuurlijk in bochten wringen
om zich te kunnen verplaatsen
en wee degene die een afslag
mist. Die is veroordeeld om
kilometers verder door te
rijden, af te slaan en via een
omweg te trachten alsnog het
reisdoel te bereiken. Aan de
andere kant van Palermo
begint vrolijk weer een stuk
autoweg richting Messina en
Catania, waarop het weer
redelijk comfortabel sturen is.
De Siciliaanse hoofdstad is
echter een ramp, zeker als je je
als verslaggever moet
verplaatsen van het naast het
stadion gelegen, prima
geoutilleerde perscentrum
naar bijvoorbeeld het
spelershotel van het
Nederlands elftal, tien
kilometer verderop.
Daar staan, dat dient gezegd
echter positieve zaken
tegenover. Bijvoorbeeld het
Nederlandse pershotel tussen
Santa Flavia en Bagueria. Een
zo uit de vakantiegidsen
weggeplukte lokatie met twee
hemelsblauwe zwembaden op
twee verschillende niveaus.
Een plaatje voor wie er
vertoeft. Niet iedereen is zo
gelukkig. Een deel van de
honderden verslaggevers is
ondergebracht in Palermo zelf.
Handig voor wie dichter bij
het stadion wil zitten, een
drama voor degenen die elke
dag op en neer moeten voor
een persuurtje aan de kust.
Drie uur reizen per dag
daardoor is geen uitzondering.
Overkomelijk evenwel als de
soms zeer oude hotels in het
hartje van de stad dan nog
maar enigszins zijn voorzien
van faciliteiten. Maar nee. Een
telefoon met kiesschijf op de
kamer is een onbekend
fenomeen, om over televisie
en mini-bar nog maar te
zwijgen. Gezellig is het wel en
de Sicilianen zijn uiterst
voorkomend en behulpzaam.
Eén pershotel blijkt voor de
helft als studenten-huisvesting
te dienen. Geeft een aparte
sfeer en is tijdens het diner
leuker dan een mensa. Zeker
als 's avonds Italië tegen
Oostenrijk speelt en een
Siciliaan scoort. Dan blijken
ook studenten niet alleen
potentieel knappe koppen te
kunnen hebben, maar ook wel
degelijk uit hun bol te kunnen
gaan.
FRANK WERKMAN
Leo Beenhakker
waarschuwt voor
Cameroun -effect
SANT'ELIA De verrassen
de openingszet van Cameroun
tijdens het toernooi om het
wereldkampioenschap voetbal
is de gemoedstoestand in het
kamp van het Nederlands elf
tal niet direct ten goede geko
men. „Dit kan ons ook overko
men", was de reactie van
bondscoach Leo Beenhakker,
op de ondergang van Marado
na en aanhang.
Beenhakker heeft een reden
te meer zijn manschappen te
waarschuwen voor de ontmoe
ting van morgen met het nie
tig geachte Egypte. „Toch is
het niet zo dat ik vrijdag van
verbazing omver ben gevallen.
In feite werd bevestigd, wat ik
had verwacht. Er bestaan geen
zwakke landen meer".
