Bobby Robson vertrouwt opvriendenploeg
Jackie Charlton wil het eenvoudig hou
SCx>
Adviseur Weise acht fet
Ierland vreest
economische
chaos
De zakenwereld in Ierland
vreest dat de
produktiviteit in het land
ernstig te lijden krijgt
onder de deelneming van
nationale ploeg aan de
WK. Hoewel de
wedstrijden in de late
middag of 's avonds,
worden gespeeld, wordt
gevreesd voor dalingen
van produktie en omzet.
Ondernemers werkten
vooraf maandenlang aan
speciale regelingen voor
vakanties en vrije tijd.
Ierland heeft in oktober
een voorproefje
meegemaakt van wat
deze zomer kan
gebeuren. Bij de
belangrijke wedstrijd in
Dublin tegen concurrent
Noord-lerland bleven
duizenden werknemers
thuis bij de buis en werd
het openbare leven totaal
ontwricht. Dat duel werd
overigens vroeg in de
middag afgewerkt.
Weinig
verwachtingen
ondanks
academische
benadering
door
El-Gohary
Mahmoud el-Gohary.
De miljoenen Egyptische
voetbalfans zijn verrukt,
maar tegelijkertijd
realistisch over de
deelname van hun
nationale team aan het
wereldkampioenschap
voetbal in Italië. Het is 56
jaar geleden dat het
nationale team aan de
finalewedstrijden van een
WK-toernooi mocht
deelnemen.
De Egyptenaren achten
het hoogst
onwaarschijnlijk dat het
team de eerste ronde zal
overleven.
Hoofdrolspeler in de
opmars van het
Egyptische voetbal is
coach Mahmoud el-
Gohary, die in september
1988 de leiding van het
nationale team kreeg. El-
Gohary wist in de
betrekkelijk korte tijd dat
hij de touwtjes in handen
had, de Egyptenaren te
verlossen van het
desastreuze
individualisme dat
decennia lang een
topprestatie torpedeerde.
De 51-jarige El-Gohary,
vader van vier kinderen,
krijgt van de fans alle
mogelijke lof toegezwaaid
voor het huidige niveau
van het nationale team.
El-Gohary bedreef zelf
jaren achtereen
topvoetbal en was lange
tijd coach van Ahli Club,
het eerste team van
Cairo. Zijn nauwgezette,
wetenschappelijke
benadering leidde er toe
dat het nationale elftal in
de Afrikaanse B-groep op
de eerste plaats eindigde.
In de uitwedstrijd op 8
oktober tegen de winnaar
van groep A, Algerije,
wisten de Egyptenaren
dank zij El-Gohary's
voorzichtige strategie de
stand op 0-0 te houden.
Door de latere 1-0 zege
in Cairo legde deze
zorgvuldige benadering
de Egyptenaren geen
windeieren.
De indeling van het Nederland in groep F, vier dagen na Sinterklaas, leidde bij de
toenmalige bondscoach Libregts tot gematigd enthousiasme. Nu het roer op de
valreep is overgenomen door Leo Beenhakker leeft nog steeds de overtuiging dat
Oranje de tweede ronde moet kunnen bereiken via Engeland, Ierland en Egypte.
Ronald Koeman, de reserve-aanvoerder van Oranje, laat zich op deze pagina's uit
over 's lands trots, maar ook over Barcelona. Bobby Robson en Jackie Charlton
vertellen over de ploegen waarvoor zij (nog) verantwoordelijk zijn en de Westduitse
Egypte-kenner Dietrich Weise waarschuwt voor de eerste tegenstander van Oranje.
Bobby Robson is niet veel
veranderd sinds de eerste
kennismaking in 1981, in
Ipswich. Daar, in zijn kan
toor van de club die hij van
1969 tot 1982 dient, do
ceert de nu hooguit wat
grijzer geworden manager
„voetbal" aan een gehoor
van met AZ '67 voor de fi
nale van de UEFA Cup-
strijd meegereisde Neder
landse verslaggevers.
Robson maakt indruk met zijn
ter zake zijnde betoog, dat op
kalme en overtuigende toon
wordt uitgesproken. Een jaar
later is Robson Engels bonds
coach, een functie die hij nog
steeds bekleedt en niet zonder
succes. Onder zijn leiding kwa
lificeert Engeland zich opnieuw
voor de wereldtitelstrijd. Hij
heeft de stormen na het échec
tijdens de Europese titelstrijd in
1988 overleefd en zit vaster in
het zadel dan ooit.
De tweede ontmoeting vindt
plaats in Zeist, waar Robson
eerder dit jaar een FIFA-jeugd-
congres bijwoont. Daar geldt
de Engelse keuzekeer als één
der coryfeeën, aanwezig ter le
ring van afgevaardigden uit
ontwikkelingslanden. Robson
praat nog even gedistingeerd
als bijna tien jaar eerder en
slechts af en toe valt enigszins
uit zijn tongval af te leiden dat
hij een mijnwerkerszoon is; in
1933 in Langley in het noord
oosten van Engeland geboren
en beginjaren vijftig naar Lon
den verhuisd, waar hij bij Ful-
ham een contract als leerling
prof kreeg. Hij debuteert een
jaar later en groeit uit tot één
van de betere middenvelders
van Engeland. Speelt vanaf
1956 bij West Bromwich Albion,
waar hij nog ploegmaat is van
Barry Hughes. In 1966 wordt hij
manager van Fulham, waar hij
vier jaar eerder is terugge
keerd, maar wordt na anderhalf
jaar ontslagen. Begin 1969
krijgt hij een nieuwe kans, bij
Ipswich Town, met welke ploeg
hij de FA Cup en de UEFA Cup
(contra AZ '67) wint. Mede
dank zij de inbreng van de door
Robson „gehaalde" Frans
Thijssen en Arnold Mühren. Hij
wordt in 1982 bondscoach als
opvolger van Ron Greenwood
en is dat nu dus nog en met
een ploeg, die mogelijk niet tot
de WK-favorieten maar wel tot
de gevaarlijke outsiders kan
worden gerekend. En in elk ge
val de door Nederland gevrees
de opponent in Italië is.
Verwonderlijk
Hetgeen op zijn zachtst gezegd
verwonderlijk mag worden ge
noemd. Want zoals bekend
ontbeert het Engelse clubvoet
bal sinds 1985 internationaal
contact in competitieverband
als gevolg van de Europa Cup-
ban na het Heizel-drama. „Dat
is natuurlijk een slechte zaak
voor de Engelse voetballers",
beaamt Robson. „Op deze ma
nier krijgen zij niet de kans de
ervaring op te doen, die spelers
uit andere landen wel krijgen.
Van de Engelse selectie maken
nu veel spelers deel uit, die al
leen in de eigen competitie er
varing hebben opgedaan. Vijf
jaar geleden speelden elk jaar
zeventig Engelse profs in Eufo-
pa. Nu nauwelijks meer. Veer
tien, vijftien man, de spelers
van de nationale ploeg". Die
overigens 220.000 gulden de
man toucheren bij verovering
van de wereldtitel. Zelfs als het
Engelse team er niet in slaagt
zich te plaatsen voor de tweede
ronde, kan de 22 man sterke
selectie nog een bedrag van
ruim 30.000 gulden per per
soon tegemoet zien.
Doordat Bobby Robson even
zeer gentleman als optimist is,
ziet hij niet al te veel beslissen
de nadelen in het isolement van
het Engelse profvoetbal. „Ka
rakter en mentaliteit moeten
voldoende zijn om tijdens het
WK toch goed te presteren. Dat
we daarmee ook ver kunnen
komen blijkt elke keer opnieuw.
EK's of WK's, we zijn er steeds
bij. Een succesvol optreden van
Engeland zal belangrijk zijn. Zo
wel binnen als buiten de lij-
Haarscherp
De UEFA zal het gedrag van de
Engelse fans in Italië kritisch
volgen. Als die zich behoorlijk
Bobby Robson, die zich nog
haarscherp herinnert dat Enge
land vier jaar geleden de halve
eindstrijd van het WK in Mexico
miste door de geraffineerde
handsbal van Maradona, meent
dat er voor de coaches een
taak is weggelegd in dat ver
band. „De coaches zullen goed
geïnstrueerd moeten worden",
zegt Robson. „Ze zullen de
boodschap mee moeten krijgen
om hun ploegen zo correct mo
gelijk te laten spelen. Ik geloof
dat het optreden van een ploeg
in het veld van invloed kan zijn
op de manier waarop de fans
zich op de tribunes gedragen.
Het Engelse team speelt trou
wens altijd correct; wij spelen
altijd de bal".
Over hooliganism wil Bobby
Robson eigenlijk nauwelijks
praten, positivo als hij is. Hij er
kent het bestaan van het feno
meen, maar ziet net als veel an
deren nauwelijks een oplossing.
Voetbal, de sport die hem
maatschappelijke welstand ver
schafte, („Voetbal is altijd goed
yoor me geweest") moet cen
traal staan. Dat is zijn visie.
Vandaar ook dat hij de hoop
uitspreekt dat de strijd om de
wereldbeker in Italië net zo'n
positieve uitstraling zal hebben
als de Europese twee jaar gele
den. „Het EK verliep heel
goed", herinnert Robson zich.
„Het voetbal was goed, de
scheidsrechters, de kwaliteit
van de spelers, de inzet van de
Zo kwalificeerden de tegenstanders va
land zich voor de eindronde:
EGYPTE
1e ronde: vrij.
2e ronde: groep 2: Egypte-Liberia 2-0,
Egypte-Malawi 1-1, Egypte-Kenia 0-0, Libe-
ria-Egypte 1-0, Malawi-Egypte 0-1, Kenia-
Egypte 0-2.
Eindstand:
Egypte 6 3 2 1 8 6-2
Liberia 6 2 2 2 6 2-3
Malawi 6 1 3 2 5 3-4
Kenya 6 1 3 2 5 2-4
3e ronde, finale: Algerije-Egypte 0-0, Egyp-
te-Algerije 1-0.
Er werd wat schamper ge
lachen, die negende de
cember vorig jaar in Rome.
Een stel Egyptenaren als
tegenstander bij het WK,
dat moet toch te doen zijn;
dachten (en denken?) ze in
Nederland, Engeland en
Ierland, voor wie de ont
moeting met de Afrikaanse
voetballers een aardig par
tijtje sparren lijkt. Is het na
tionale elftal van Egypte
daadwerkelijk de bij het
WK kansloze voetbaldwerg
waarvoor de ploeg wordt
versleten? Dietrich Weise,
Westduitser en een paar
jaar actief in het Egypti
sche voetbal, oordeelt.
Dietrich Weise hief vrijwel di
rect na de loting in de Italiaan
se hoofdstad de waarschuwen
de vinger. De Frankfurter be
schouwde de gniffelende reac
ties naar aanleiding van de
koppeling aan Egypte als olie
dom en veel te voorbarig. „Het
Europese voetbal heeft kenne
lijk nog altijd de neiging zich
ver verheven te voelen boven
andere continenten", oordeelt
Weise, die daar geen enkele re
den voor ziet. „Het Afrikaanse
voetbal komt eraan. Het zou te
ver voeren Egypte als een
kanshebber te beschouwen in
groep F, maar de ploeg is wel
degelijk tot een incidentele ver
spelers, de organisatie. Ik hoop
dat alles in Italië ook zo ver
loopt".
Hernieuwd
Met een grotendeels ongewij
zigde spelersgroep gaat Bobby
Robson in Cagliari trachten de
basis te leggen voor een her
nieuwde poging in de buurt te
komen van de prestatie van
1966. Toen greep Engeland on
der Alf Ramsey de wereldtitel
na een historische strijd tegen
Westduitsland. Sleutelduel zal
ook naar zijn verwachting het
treffen met Nederland op Sar
dinië zijn. Prognoses maakt
Bobby Robson evenwel niet. Hij
vertrouwt op zijn vrienden-
ploeg, waarin nog nimmer ge
luiden werden beluisterd dat de
bondscoach ter discussie werd
gesteld. En denkt in dat ver
band nog wel terug aan een
eerder plaatsvindende ontmoe
ting met Nederland. Begin 1988
viel Gullit geblesseerd uit, zakte
Oranje weg en kon Engeland
nog langszij (2-2) komen. Bij
het EK in 1988 was Gullit er bij
en versloeg Nederland Enge
land met 3-1. Hetgeen voor
Robson veel zegt over het Ne
derlands elftal met of zonder
Gullit. Die overigens door de
Engelse bondscoach, toen nog
in dienst bij Ipswich, ooit werd
afgetest. „Toen was Gullit, die
ik bij Haarlem bekeek, nog niet
goed genoeg voor het Engelse
topvoetbal. Ik kan mezelf dat
nog wel eens kwalijk nemen".
Jackie Charlton.
Niemand minder dan Mar
co van Basten verklaarde
enige maanden geleden al
dat voor Ierland een spe
ciaal plaatsje moet worden
gereserveerd op het lijstje
kanshebbers voor de we
reldtitel.
Die mededeling zou iedere
voetballiefhebber in Dublin,
Cork en wijde omgeving als
muziek in de oren hebben kun
nen klinken. Niet echter bij de
nuchtere Jack Charlton, de 55-
jarige part-time bondscoach
van de leren. De qua gestalte
mogelijk meest excentrieke
coach tijdens het toernooi om
de wereldtitel, die al tijdens zijn
roemruchte carrière als voet
baller de bijnaam De Giraffe
kreeg, laat het koud wat ande
ren over hem en zijn team zeg
gen. Hij doet wat anderen zeg
gen: hij gaat uit van de eigen
kracht. En wat dat tegenwoor
dig betekent, is inmiddels maar
al te zeer bekend: Ierland is van
een decennia lang onbeteke
nende voetbalnatie een ploeg
geworden waarmee iedereen
rekening moet houden.
Die ontwikkeling mag toch voor
een groot deel op het conto
worden geschreven van Jackie
Charlton, de man die in vele
opzichten historie schreef. Hij
was zelf betaald voetballer bij
slechts één club, Leeds United.
Hij speelde in totaal 629 wed
strijden voor die ooit toonaan
gevende vereniging en maakte
nota bene als verdediger niet
minder dan 102 doelpunten. Hij
maakte deel uit van de Engelse
ploeg, die in 1966 wereldkam
pioen werd na een opzienba
rende finale tegen Westduits
land. Jackie Charlton was ook
de eerste Ierse bondscoach,
onder wie de ploeg van het
groene eiland zich kwalificeerde
voor een groot toernooi: het EK
in 1988. Daarin verbaasden de
leren, nota bene zonder ster
speler Liam Brady, met fris, of
fensief spel en de eerste zege
uit de geschiedenis op Enge
land. Zoals iedere voetballief
hebber nog haarscherp kan
herinneren boog Ierland In het
duel met latere Europees kam
pioen Nederland pas acht mi
nuten voor het einde voor de
curieuze kopbal van Wim Kieft.
Jack Charlton houdt er echter
meer reputaties op na. De lan
ge oud-verdediger van het En
gelse team, die daarin 35 duels
afwerkte, staat bekend als een
verwoed visser en in iets min
dere mate jager. Toen vorig
jaar december de loting voor
het WK voetbal in Rome werd
verricht was Charlton de enige
coach van een deelnemend
land, die daarbij niet aanwezig
was. Hij was vissen. Zoals hij
ook ooit pas vernam dat Ierland
zich had gekwalificeerd voor
het EK van 1988 toen een
vriend hem 's avonds opbelde
om te melden dat de concur
rentie had verloren. Zie daar:
Jack Charlton ten voeten uit.
In 1986 werd hij aangesteld als
bondscoach in Ierland. Eerder
had De Giraffe een vaag aan
bod om Engels bondscoach te
worden afgewezen, waarna
daar Bobby Bobson werd aan
gesteld. Het bondscoach-schap
is Charlton op het lijf geschre
ven. Nadat hij in 1984 was be
noemd tot manager van New
castle United, de club bij hem
om de hoek, nam hij een jaar
later ontslag. Nadat hij op zijn
vijftiende al een contract had
ondertekend als leerling-prof
bij Leeds United en hij pas op
zijn 39e afscheid had genomen
had hij er genoeg van dag-in
dag-uit met voetbal bezig zijn.
Hij was dank zij de verdiensten
in zijn lange loopbaan financieel
onafhankelijk, hetgeen mede
wordt aangetoond door zijn vil
la in het Spaanse Marbella, en
voelt zich met zijn part-time
werk voor de Ierse voetbalbond
happy. Welke gemoedsgesteld
heid nog in niet onaanzienlijke
mate wordt versterkt door het
feit dat zijn ploeg zich nu al
voor de tweede achtereenvol
gende keer voor een groot
toernooi heeft geplaatst.
Mag Jack Charlton, die na zijn
loopbaan als bondscoach naar
Australië emigreert, dan gezien
zijn afstandelijke benadering
van het fenomeen voetbal een
zekere reputatie hebben opge
bouwd, zijn verbale activiteiten
mogen er ook zijn. De zoon van
een mijnwerker uit Ashington in
Northumberland, die zelf ook
nog tien maanden afdaalde in
de kolengroeven maar toen zijn
heil bij Leeds United zocht, lijkt
zelfs bepaald geen liefhebber
