e kortste Nederlandse gedichten
ARDE KROKODILDE
s\
Nieuwe uitgaven van Alberto Moravia
Jane Fonda leert De Niro lezen
Madonna
speelt de
rol van
zangeres
Hollywoodmagie werkt niet
bij drie generaties dieven
„Jazzmuziek moet
injectie krijgen"
iina i vl .BOEKEN ÊeidóeSou/umt vrijdag 25 mei 1990 pagina 17
len ge-
fine 2,5
ren dus
is: ge-
ïgeveer
aantal
Tien en
ie bloe
ens en
litelijke
1 bollen
idje ho
t totale
5 enige
guldens
in eens
;r een
igt Poot, Hij is dood" De
Nederlandse gedichten. Sa-
steld door Robert-Henk Zuid-
itgave Veen. Prijs 14,90.
de titel „Hier ligt Poot/
dood" stelde Robert-
Zuidinga een boek sa-
waarin een verzameling
le kortste Nederlandse
iten uit verleden en he-
/anaf de oudste Neder-
tekst, bij elke scholier
scholier hopelijk nog be-
als „Olla vogala..." tot
s als Judith Herzberg en
Deelder, altijd zijn er
orte versjes geschreven
irmaak maar ook vaak
ing van de lezer. Door
staat het nonsensicale
In de bijna 250 pagi-
lëzie van dit boekje, met
ce bladzij meestal wel
edichtjes, vindt de lezer
;en standaardkollektie,
lassiekers bijeen eigen-
ïr als opening van Drs.
tekstje: „Klein?/0ch.../
'och?/", dat boven de
ng van Zuidinga staat.
1 beschouwing gaat hij
in op het auteursschap
Godfried Bomans: ,,lk wou dat
ik twee hondjes was".FOTO: pr
van het beroemde versje, dat
hij koos als titel voor zijn boek:
„Hier ligt Poot./Hij is dood".
Wie was het? Jacob van Len-
nep of De Schoolmeester? Of
een ander?
Sommige dichters komen op
vallend vaak voor in het boek
je. Jean Pierre Rawie bijvoor
beeld („De meisjes van Hooge-
zand/die zijn charmant,/maar
die uit Kortenhoef,/oef!/") K.
Schippers, merkwaardig ge
noeg Gerrit Achterberg, Ivo
de Wijs, Jan Boerstoel dus ook,
in combinatie bovendien met
Drs. P., Gerard Reve en Mul-
tatuli, Kees Stip, Huygens,
Bredero en Cats, Buddingh"
en K. Schippers. De laatste
met een tweeregelige klassie
ker bijvoorbeeld. Titel: „Bij
Loosdrecht". Tekst: „Als dit
Ierland was,/zou ik beter kij
ken./"
En behalve al die vele non-
sens-poëzie ook ernstige, van
wijze vaderlandse zedemees-
ters. Zoals Hiëronymus van
Alphen („Mijn speelen is leer-
en, mijn leeren is spelen...")
Jan Luyken en nog wat ande
ren. Maar ze blijven in de
minderheid. Gelukkig maar.
Tussen al dat moois kom je op
de tachtigste bladzij het ge
dichtje „Spleen" tegen, waarin
Godfried Bomans deze vier re
gels onvergetelijk maakte:
„Ik zit mij voor het venster
glas
onnoemlijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes
was,
dan kon ik samen spelen".
En dan is een van de groot
meesters op dit wapen van het
korte vers hier nog niet ge
noemd, al komt hij terecht
volop in Zuidinga's boekje
voor. Daan Zonderland na
tuurlijk. Eén voorbeeld maar:
„Een kangoe roeide door een
vaart
Waar een kroko dilde,
Toen een zwaarbehaarde bok
Van de kade gilde:
Waarheen is mijn lief ge
vlucht?
Waar is mijn Mathilde?"
Doch de kangoe roeide voort
En de kroko dilde".
Maar dat kende u natuurlijk
al. Zoals u ook dat versje van
Bomans herkende. Want daar
mee is natuurlijk nog een aar
dig aspect van Zuidinga's
boekje aan de orde: het is één
groot feest van herkenning
voor degene die houdt van
poëzie. En dat is natuurlijk
wel erg plezierig.
JAN VERSTAPPEN
FOTO: ANP
Alberto Moravia: „De conformist",
prijs 32,50; „De reis naar Rome",
prijs 34,50; „De villa van de vrij
dag", prijs ƒ5,-. Uitgaven van De
Wereldbibliotheek.
De grote Italiaanse roman
schrijver Alberto Moravia is
nu boven de tachtig, maar hij
schrijft nog steeds. Zijn Neder
landse uitgever, De Wereldbi
bliotheek, haalde hem onlangs
naar Nederland in verband
met uitgaven van vertalingen
van zijn werk. Daaronder was
zelfs de wereldpremière van
een van de verhalen uit zijn
bundel, die te verschijnen
staat in Italië.
Door bemoeienis van een
vriendin van Moravia, een Ne
derlandse journaliste en ver
taalster in Rome, kon De We
reldbibliotheek komen met de
eerste uitgave van de novelle
„De villa van de vrijdag", die
in een beperkte eenmalige uit
gave in de boekhandel ligt. In
dit boekje van vijf gulden
vindt de lezer ook nog een
korte biografie en literaire
kenschets van Moravia.
Twee andere romans van zijn
hand nam deze uitgever in het
fonds op: het beroemde boek
met de titel „De conformist",
uit 1951, dat mede bekend
werd door de prachtige verfil
ming van Bernardo Bertolucci,
met Jean-Louis Trintignant
als Marcello, de in totale ver
warring geraakte man, die al
lerlei rechtvaardigingen zoekt
voor de grote morele fouten
die hij verplicht is te maken.
Het tweede boek dat door De
Wereldbibliotheek van Mora
via gebracht wordt, is „De reis
naar Rome" uit 1988, waarin
de terugkeer van een twintig
jarige man naar Rome een reis
wordt naar de diepten en
raadsels van zijn verleden en
identiteit. Deze twee boeken
horen bij de zeven vertalingen
van werk van Moravia in het
fonds van De Wereldbiblio
theek. Daar hoort ook Moravi
a's debuut uit 1929 bij, „De on
verschilligen".
Het nieuwe verhaal van Mora
via is in hoge mate typerend
voor deze auteur. Hoofdper
soon is een intellectueel, al
weer een schrijver, gewikkeld
in een erotisch probleem. Dit
maal gaat het om een scenario
schrijver, die de zomermaan
den doorbrengt in een bad
plaats, in de buurt van de va
kantie-woning van een filmre
gisseur, met wie hij dagelijks
een aantal uren werkt aan de
voorbereiding van een script
voor een komende produktie.
Hij is in het gezelschap van
zijn vrouw, maar die verlaat
hem in het weekeinde om
veertig kilometer verder haat
minnaar op te zoeken. De sce
nario-schrijver gaat akkoord
met dit arrangement.
De relatie tussen zijn vrouw
en haar minnaar blijkt echter
kanten te krijgen, op het vlak
van sado-masochistische sexu-
aliteit, die de hele zaak onder
hoge druk zetten. Daardoor
breekt de vrouw met die min
naar en voegt zich weer geheel
bij haar man. Maar de proble
men tussen hen zijn niet over
brugd. Ze verwijt hem ergens
dat hij alles uit wil leggen.
„Alles wil definiëren, alles
helder en rationeel maken.
Maar zo zit de wereld niet in
elkaar. Alles is duister en, zo je
wil, gek", zegt ze tegen hem.
Hij probeert te analyseren wat
de gevoelens betekenen, niet
alleen de zijne, ook die van
haar. Aan het slot merkt de
verteller over hem op: „Mis
schien had hij ook zelf niet ge
merkt dat hij van het ene ge
voel was overgestapt op een
ander dat er van verschilde en
er zelfs aan tegengesteld was,
dat hij buiten de waarheid van
de liefde verzeild was geraakt
tussen de duistere sofismen
van de haat". En dat is in he
vige mate een karakteristieke
Moravia-zin.
Zo schuift de hoofdpersoon in
„De conformist" steeds van ge
voel naar ander gevoel en te
rug, waardoor hij niet goed in
staat is te blijven analyseren
wat hem beweegt en de more
le juistheid van zijn keuzes en
daden te beoordelen. Al denkt
hij zelf meestal van wel. Waar
liggen de grenzen van de ge
voelens en waar liggen die van
de rede? Het werk van Mora
via raakt steeds aan die vra
gen. Met deze nieuwe uitgaven
van Dde Wereldbibliotheek is
het beeld van Moravia voor de
lezer weer gedetailleerder en
dieper.
JAN VERSTAPPEN
Rljnsp
Warm 1*1
WW bruidspaar
71 {kanta
»j°£k moeizaam
in. Aanvrl
o?gingngdferhaal
9441 (ma.
.00-14.001
ENTELEF<
16.0d
>ijnen en Jaap Voerman,
illere: Hoera voor het
Uitgeverij Novella
•t. Prij» 14,90.
t/nkt een gat in de markt,
afspraaklovella Uitgeverij in
antrum Mtfoort heeft aangeboord
2195"^G a bundel „Hoera voor
hof spre«'dsPaarVoor veertien
111506. Si negentig heb je daar-
53, spreën patent cadeau te pak-
DL_tel. H^raarmee je verrassend
loek komt op de eerste
bruiloft, waar je aan-
aelijk Wefeid dringend gewenst
noodsitu eens geen pindastel,
SSSifl™* verzilverde theele-
EN DISCI°f pg>" e" gaatjes,
ijEiT —(aar blijkt het gelukkige
foor zolang het duurt) al
- Hoge Rilbedolven te zijn, voor-
m?7u 14I h°ge 'ja'-woord er goed
11 uit was.
;end boekje lijkt der-
lOUW vèen schot in de roos (of
ren: SJf' 1 andere corsage) te zijn.
n Tel 32ïoor ^et bruidspaar dus,
IMATIEDI|kende de ondertitel „de
3iden. Teli verhalen over de
Hulp enjag" onder zijn feestelijk-
dlsch en n^e omslag nog even
verzekeril
uur* elke p houdt.
)0 u. wringt op dat punt de
LIGÈRS hoen, die de samenstel-
t 1, Alpheihnda Meijsing en Jaap
33033. Bekn jg jezer aanreiken.
?ertfjde'lijkfelectie, die ze gemaakt
lien wordt], zitten gelukkig ook
ndere mornes zoals het sprookje
ïlng en d'sproetenprinses" van
TRALE Romans en de exoti-
n. Tel. 14F1" telling over de storm
van 9.00-jlasverkoper van Bertus
✓er vrijwillj Helaas zijn de echte
èen perso|Verhaien met eeuwig-
Tel:
en volgen
LIDO/STUDIO LEIDEN: 'Stanley
Iris' met Jane Fonda, Robert de Niro
Martha Plimpton. Regie: Martin
Ritt.
Robert de Niro neemt Jane Fonda op de fiets op weg naar haar
leesplankje.
Analfabetisme leek tot voor
kort een probleem dat voor
Nederland ver van ons bed
lag. Tot er cijfers kwamen:
150.000 echte analfabeten, tus
sen de 250.000 en de 300.000
semi-analfabeten en een groep
van 500.000 volwassenen die
duidelijk moeite heeft met de
beheersing van de taal (partië
le analfabeten). In de Verenig
de Staten zou het zelfs om 27
miljoen Amerikanen van bo
ven de zeventien gaan, die
noch kunnen lezen en schrij
ven. Tijd voor een speelfilm
dus: 'Stanley en Iris'. Geïnspi
reerd door het boek 'Union
Street' van Pat Barker, scena
rio van Irving Ravetch en
Harriet Frank Jr. en geregis
seerd door Martin Ritt.
Dat laatste drietal had een
vruchtbare samenwerking
achter de rug met de Oscar
winnende film Norma Rae'.
In 'Stanley Iris' herken je
hun goede gevoel voor gewone
menselijke verhoudingen en
een heldere blik op het Ameri
kaanse arbeidersmilieu. Voor
al om dat laatste mag je blij
zijn, want het Amerika dat
Hollywood op een presenteer
blaadje de wereld rondstuurt is
dat van de glamour öf de goot.
Er tussenin lijkt niets te be
staan. Ritt c.s. laten hier een
beeld zien van een maatschap
pij waar hard gesappeld moet
worden, men het niet breed
heeft en waar op sociaal ge
bied wat van Europa geleerd
zou .kunnen worden. Binnen
die situatie wordt het pro
bleem van het analfabetisme
aan de orde gesteld. Via een
liefdesreatie, hoe kan het an
ders. Gelukkig niet zomaar
een, want daarvoor zijn ma
kers en hoofdrolspelers Jane
Fonda en Robert de Niro ge
woon te goed.
Fonda speelt een weduwe, die
nog volop treurt om haar
overleden man en tijdens haar
werk op de koekfabriek kok
Robert de Niro ontmoet. Een
vluchtige ontmoeting, die ge
prolongeerd wordt. De Niro is
charmant, aardig, maar hij
haakt op allerlei momenten
merkwaardig af. Dan blijkt
dat hij iets verbergt: hij kan
noch lezen noch schrijven,
schaamt zich ervoor en leeft
daardoor een kluizenaarachtig
bestaan met zijn oudere vader.
Hij wordt ontslagen wanneer
zijn baas van dat gebrek op de
hoogte raakt - te gevaarlijk op
het werk - moet zijn vader in
een tehuis doen, en ziet hem
daar sterven. Geplaagd door
wroeging, besluit hij schroom
vallig voor hulp bij Jane Fon
da aan te kloppen. Zij begint
hem het Amerikaanse lees
plankje in de keuken te onder
richten en tegelijkertijd ont
staat er - moeizaam, maar ge
leidelijk - een verhouding tus
sen beiden.
in een speelfilm is
niet het boeiendste dat je ie
kan voorstellen en Robert de
Niro verdwijnt met het alfabet
dan ook nogal snel uit beeld
om daar weer terug te komen
wanneer hij het onder de knie
heeft. Dat gaat een beetje erg
vlug (het tijdsverloop is niet al
te duidelijk aangegeven in de
film), maar dan kunnen Fonda
en de Niro tenminste verder
met hun relatie. Het zijn beide
topacteurs en de charme en
nuances die zij aanbrengen
maken 'Stanley Iris' een ge
noegen om naar te kijken. Niet
dat Fonda nu honderd procent
overtuigt als meisje van Ver
kade, daar blijft ze - hoewel
zonder noemenswaardige
make-up - toch iets te veel
Hollywood voor meedragen.
Maar de warmnte die ze wél
op het doek zet, vergoedt veel.
De Niro is erg knap in z'n
schuchterheid en opvallend
trefzeker in z'ri zacht-komi-
sche momenten.
Knallend vuurwerk hoef je
van 'Stanley Iris' niet te
verwachten. Daarvoor zijn re
gisseur Ritt en de zijnen te in
teger en ingetogen met dit ge
geven bezig. Hun film is voor
al sympathiek, warm, al is het
wat gedempt van toon. Je mag
als filmkijker blij zijn dat zij
twee topacteurs konden vin
den die een niet onbelangrijk
probleem met hen in een amu
sementsfilm wilden vertalen.
Het is het 'Internationale Jaar
van de Alfabetisering', dus ik
geef hierbij graag het adres
door waar de plaatselijke acti
viteiten in dat kader gecoördi
neerd worden: Goudsbloem
laan 141, 2565 CR Den Haag.
Tel. 070-3614938.
BERT JANSMA
Madonna: I'm Brealhleaa. Met o.a.
Madonna (zang), Jeffrey Porcaro
(drums), Guy Pratt (basgitaar) en
Patrick Leonard (toetsen). WEA.
Met het inhuren van popu
laire artiesten voor het com
poneren van filmmuziek,
beleeft ook deze tak van de
muziek-industrie gouden tij
den. En toch is het resultaat
maar zelden van een blij
vend boeiende aard. De oor
zaak is te vinden in het
strakke keurslijf dat de com
ponist zich moet aanmeten,
de muziek en tekst moeten
immers passen bij de beel
den en het ritme van de rol
prent. Daardoor hanteert de
maker veelal een soort ver
wrongen creativiteit en blijft
het slechts bij vonkjes ter
wijl het echt vuur zelden
hoog oplaait.
Wie een recent voorbeeld
zoekt, moet naar de nieuwe
elpee van Madonna luiste
ren. De Amerikaanse zange
res, die met haar 'Blond Am-
bition Tour' in de voetspo
ren van Kate Bush stapt,
speelt op de langspeler de
rol- van zangeres. Dat is niet
zo vreemd natuurlijk, want
'I'm Breathless' werd geïn
spireerd en bevat nummers
van de film 'Dick Tracy', die
in september zijn Europese
première beleeft. Madonna
speelt daarin, naast rokken
jager Warren Beatty, de rol
van nachtclub-zangeres Bre
athless Mahoney. Wat de
langspeler laat horen, is dat
Madonna heel veel hooi op
haar vork heeft genomen.
En spelen in een film en een
elpee opnemen, die op tijd
klaar moest zijn voor de we
reldtournee, is haar niet in
de koude kleren gaan zitten.
Het betekent dat een deel
van de composities onder
maats blijft, niet aan de stan
daard voldoet die we inmid-
dels van de zangeres zijn ge
wend.
Daarbij blijkt ook dat ze ei
genlijk alleen haar eigen
materiaal zou moeten zin
gen. In de nieuwe versies
van 'Like a Virgin' en 'Papa
Don't Preach' is ze adembe
nemend tijdens haar 'Blond
Ambition'-concert. Dat valt
van 'What Can You Lose' of
'Sooner Or Later' van de el-
pee 'I'm Breathless' niet te
zeggen. Schuld daaraan
heeft ook de gekozen mu
zieksoort. Het 'Dick Tracy'-
verhaal is gesitueerd in de
jaren dertig. Dat betekent
dat ook een vleugje jazz in
de muziek moest doorklin
ken en dat is niet echt aan
Madonna besteed. Daarvoor
mist ze de benodigde soepele
stembanden. 'I'm Breathless'
levert dan ook een vreemde
combinatie aan sferen op,
die zowel haar talent als
zangeres blootlegt als haar
falende poging de jaren der
tig muzikaal en vocaal, on
danks het kinderstemmetje,
nieuw leven in de blazen.
Van de twaalf nummers ko
men er drie uit de film (de
echte soundtrack komt later
uit) en werden geschreven
door Stephen Sondheim, de
anderen zijn veelal van de
hand van Madonna en Pa
trick Leonard, een gouden
duo, dat met de vorige langs
peler 'Like a Prayer' voor
onvergetelijke momenten
zorgde. Madonna, die na'
drieeneenhalf jaar huwelijk
met Sean Penn, momenteel
een liefdesrelaties heeft met
Warren Beatty, deelt de mi
crofoon met hem in 'Now
I'm Following You', een
nummer dat vooral bewijst
dat Beatty zich beter bij het
regisseren en het spelen in
films kan houden.
Tm Breathless' is na 'Who's
That Girl' Madonna's twee
de soundtrack en daarmee
de tweede dip in haar zo flo
rerende carrière (waaronder
twintig Amerikaanse top vijf
hits), al blijft er bij haar laat
ste werkstuk genoeg over
eind om van te genieten.
Toch houdt ze de ambitie
een gevierde ster van het
witte doek te worden. Ze
speelt nu eenmaal graag an
dere mensen, zo mag ook
blijken uit haar 'Blond Am-
bition' wereldtournee, die op
24 juli in de Rotterdamse
Kuip staat. Voor dit gekostu
meerde, muzikale bal werd
de kleding ontworpen door
Jean Paul Gauthier en ko
men ook zevep dansers op
draven, die aangevoerd door
de 'hopeloze romanticus'
Madonna, het publiek door
verschillende stemmingen
zullen voeren.
Op 'I'm Breathless' echter
doet de zangeres zo haar best
het filmkarakter Breathless
Mahoney te spelen, dat haar
eigen unieke talenten, die
haar in de jaren tachtig vol
op in de schijnwerpers zet
ten, worden onderge
sneeuwd. En dat is jammer
want de rol die ze speelt in
'Dick Tracy' is minder origi
neel dan de blonde godin
Madonna, die het publiek
kent van platen als 'Like A
Virgin' en 'True Blue'.
HANS PIËT
Madonna ...minder origineel...
'FAMILY BUSINESS'
aarde in deze bundel
naandag 1 talrijk vertegenwoor-
00-22.00. In de wegwerpvertellin-
REN nie als ééndagsvliegen
20*00 u r rondJe hebben mogen
teeg 2. li door de boekwinkel op
jarde, dat ze daarna een
leleidingaoood zouden sterven.
hulpdienstlrcj gaat cjat njet Qp voor
2556 drama „Een feesteten-
ji Simon Carmiggelt, dat
bundel terecht voor het
jewaard is. De meester-
r op de vierkante centi-
heeft zijn eigen zilveren
1 gevangen in een stille-
pi zinnen, die alleen hij
Irzinnen: wij bezochten
ifé, waar wij vroeger
twamen en dronken er
fhtig een glaasje sherry.
I bar leunde een kenne-
!layboy en fluisterde
one schuttingtaai in
'ldige oorschelpje van
bi meisje. Zeg nu zelf: is
ijen zin om spontaan
van te worden?
LEO THURING
LUXOR LEIDEN: 'Family Business'
met Sean Connery, Dustin Hoffman
en Matthew Broderick. Scenario:
Vincent Patrick naar zijn roman. Re-
gie: Sidney Lumet.
Ondanks drie acteursnamen
van kaliber, een serieus te ne
men regisseur (Sidney Lumet)
en stof van dezelfde schrijver
die eerder 'The Pope of
Greenwich Village' leverde, is
'Family business' een film die
nauwelijks meer levert dan
vluchtig amusement. Grootva
der Sean Connery, zoon Dus-
tin Hoffman en kleinzoon
Matthew Broderick lijken bij
elkaar gebracht voor een kna
leffect, 'Family business' le
vert wat onregelmatig gebub-
bel op: de magie van Holly
wood werkt nu eens niet.
Sean Connery speelt de Schot
se emigrant Jessie McCullen,
na de oorlog naar Amnerika
gekomen voor een leven aan
de verkeerde kant van de
maatschappij. De zoon uit zijn
huwelijk met een Siciliaanse
(Dustin Hoffman) is na een
jaar in het gevang respectabel
geworden en heeft een bloei
ende vleeshandel opgebouw.
Diens zoon (Matthew Brode
rick), uit zijn huwelijk met een
joodse is de voorbeeldige Ame
rikaanse 'college-boy': een ster
in de biochemie en voorbe
stemd voor een briljante car
rière. De combinatie Schots,
Italiaans en Joods is al een wat
kunstmatige weerspiegeling
van een stuk Amerikaanse so
ciografie, de acteurs in de
hoofdrollen (Dustin Hoffman
slechts* acht jaar jonger dan
'vader' Connery) hebben qua
stijl en aanwezigheid ook al
niet bar veel met elkaar van
doen. Ieder voor zich is goed,
maar de vonken willen niet
overspringen.
Matthew Broderick is meer
getekend door de ruige privé-
visie op goed en kwaad van
opa Sean, dan door de sloofse
zakelijkheid van pa Dustin.
Wanneer hij een aanbod (met
dubbele bodem) krijgt om een
miljoen dollar te verdienen
met de kraak van een nieuw
ondekte meststof uit een labo
ratorium, kruipt zijn familie-
bloed waar het niet hoort te
gaan. Opa is 'in' voor de dief
stal, pa gaat pas overstag wan
neer hij ziet dat hij anders zijn
zoon kwijtraakt en zo wordt
de kraak een familiezaak.
Waarbij een en ander fout
gaat, de kleinzoon in de ge-
DEN HAAG De Raad voor
de Kunst pleit in een advies
rapport aan minister d'Ancona
van WVC voor een betere ho
norering van jazzmusici en een
actievere stimulering van de
jazz door de Stichting Jazz en
Geïmproviseerde Muziek
(SJIN). „De stichting, die
twintig jaar geleden een pio
niersrol vervulde, is achter ge-
beleven bij de ontwikkelingen
in het Nederlandse jazz-le-
ven", schrijft de Raad voor de
Kunst Het advies volgt na
klachten over de SJIN. De or
ganisatie verdeelt de gelden
vangenis belandt, opa zich
voor hem opoffert en tijdens
de -matige - oplossing van de
problemen de bloedbanden
tussen het drietal op een onge
bruikelijke manier worden
aangehaald. Wat 'Family busi
ness' nu precies wil zeggen,
wordt niet erg duidelijk. Lu
met»1 film is geen zwarte ko
medie, sentimentaliteit blijft
gelukkig achterwege, maar
daartussen zwerven de acteurs
wat doelloos rond een paar
aardige scènes. Waarbij Con
nery de show en de sympathie
steelt en de bebrilde Broderick
opvallend overeind blijft.
BERT JANSMA
van het Rijk onder de prakti
serende jazzmusici en zou
hiermee direkt de sector
moeten steunen, maar gaat
door het leven als 'passief sub
sidieloket'. Ook zou het uit
voerende secretariaat veel ex
tra werk doen voor het Am
sterdamse BIM-huis, te veel,
vindt nu ook de Raad voor de
Kunst. Concreet stelt de Raad
voor de Honoreringsnorm te
verhogen van 370 naar 500
bruto per groep per optreden.
Ook het totale subsidiebudget
ten aanzien van de groepen
zou moeten worden verhoogd.
(ADVERTENTIE)
SS BATENBURG FOLMER
TEL. 070 - 398 93 94
VOOR EEN PERFEKTE VERHUIZING.
NATIONAAL EN INTERNATIONAAL
