„Denk maar aan het
echtpaar Ceausescu
SaidócOowumt
Oost-Europa centraal op Utrechts festival
Tentoonstelling over
Ter Braak en Du Perron
in Letterkundig Museum
Wint weer een vredeslied je
het Eurovisie Songfestival?
Dezelfde
trucjes
nog altijd
even p,
swingend g
'Zee Lucht Land' van Ger Dekkers op toernee
KUNST/RTV
DONDERDAG 3 MEI 1990 PAGINA
$V
Ballingenorkest met Menuhin
terug naar Hongarije
LONDEN Een orkest van Hongaarse ballingen
keert volgende week naar Budapest terug voor
twee concerten met de viool virtuoos Yehudi Me
nuhin als dirigent. De Philharmonia Hungarica
werd in 1957 in West-Duitsland opgezet onder lei
ding van componist/dirigent Antal Dorati. Tijdens
het eerste concert in Budapest, op 9 mei, is de we
duwe van Dorati soliste in een pianoconcert van
Haydn. Menuhin zal de Tweede Symfonie van Do
rati dirigeren. Bij het tweede concert, op 11 mei, is
Menuhin solist in de Polyptyque van Frank Mar
tin. Menuhin zei dat het aan de onverzettelijkheid
van de Hongaarse geest en de steun van de West-
duitse regering te danken is dat de muzikanten
eindelijk terug kunnen keren naar hun vaderland.
De violist zei met de twee concerten het slechten
van de barrières tussen landen, volken, rassen en
generaties te willen vieren.
Man die ex-Beatle
met dood bedreigde
gearresteerd
LONDEN De Londense politie heeft gisteren
een man gearresteerd die een serie dreigbrieven
aan het adres van George Harrison heeft gestuurd.
In de brieven werd de ex-Beatle met de dood be
dreigd. Harrison ontving de dreigbrieven in zijn
landhuis in Friar Park bij Henley, 56 kilometer ten
westen van Londen. Daar woont de popster met
zijn vrouw Olivia en hun 12-jarige zoon Dhani.
Volgens de krant Daily Mirror ontving Harrison
de afgelopen paar weken vijf brieven. In een van
de brieven zou hebben gestaan „Het is tijd dat je
gaat" en in een andere „Vaarwel George". De
krant schreef ook, dat Harrison sinds de moord op
John Lennon eind 1980 altijd een lijfwacht bij zich
heeft.
SCHENKING KUNST
IN STRUD MET BKR
AMSTERDAM De schen
king van 33.000 kunstwerken
die het rijk als contraprestatie
van de sociale voorziening BKR
heeft overgehouden, is in strijd
met enkele artikelen van die
regeling. Het voor niets wegge
ven heeft materieel en psycho
logisch een negatief effect op de
vraag naar en de prijsstelling
voor beeldende kunst op de
vrije markt. De Kunstenbond
FNV zegt dit in reactie op het
besluit van minister D'Ancona
van wvc de werken over te
dragen aan de (overheidsin
stellingen die er al jarenlang
hun gebouwen mee verfraaien.
De bond zal zich echter niet
verzetten tegen de overdracht.
UTRECHT De maand oktober
zal in Utrecht in het teken staan
van Oost-Europa. Het Festival
Oost West Boulevard organiseert
dan een keur van activiteiten
waarin de ontwikkelingen in de
landen achter het voormalige ij
zeren gordijn uitvoerig aandacht
krijgen.
Op het programma staan veel cultu
rele activiteiten, maar ook tentoon
stellingen, symposia en discussie
avonden moeten de bezoekers meer
inzicht geven in de werkelijkheid
van de Oosteuropese staten. Het pro
gramma is nog niet compleet. Vast
staat al wel dat het muziekcentrum
Vredenburg de hele maand 'Oosteu
ropees' programmeert. Diverse or
kesten en solisten uit binnen- en
buitenland - waaronder het Residen
tie Orkest, het Radiosymphonie Or
kest, de Russische pianiste Tatjana
Nikolajeva en het Staatskamerkoor
van de Sovjet Unie - zullen werken
ten gehore brengen van onder meer
Sjostakovitsch, Stravinsky en Sibeli-
Het museum Catharijne Convent
heeft vijftig middeleeuwse Neder
landse schilderijen en beeldhouw
werken bijeen weten te brengen uiP
musea in Budapest en Esztergom. lift
de expositieruimte van de Credietj
en Effectenbank worden ikonen eij
Russiche miniaturen tentoongesteld,
Het Studium Generale van de Rijs
kuniversiteit in Utrecht werkt
een literair programma onder de til
tel „Vrouwen, poëzie en literatuur"!
Daarin zullen de verschillen in 1
nadering van deze in thema's
Oost en West worden bekeken.
zijn dichteressen uit de DDR, Roe|dri Br
menië en de Sovjet Unie aanwezig. M bi'
In diverse kerken zullen speciale
diensten worden gehouden. CTU
totale
PETER TUINMAN SPEELT MACBETH:
DEN HAAG „Inder
daad, het duo Marijnen-
Tuinman heeft weer toe
geslagen" grijnst Peter
Tuinman in zijn kleedka
mer in de Koninklijke
Schouwburg. Het is vlak
voor de première van
Macbeth'. Zijn hoofdrol,
Franz Marijnens regie.
Een combinatie die in the-
aterland een zeer eigen
faam heeft gekregen. Bij
het RO-theater in Rotter
dam werkten regisseur en
acteur al samen, het 'duo'
maakte een Jules Verne-
voorstelling, de Jan Cre-
mer-musical, bij het Na
tionaal Toneel in Den
Haag Büchners 'Woyzeck'
en nu Shakespeare's wre
de drama van de ambitie.
Tuinman zit er in de kleedka
mer redelijk ontspannen bij.
Hij wil - tussen een laatste
doorloop van enkele scènes en
de première de schouwburg
niet verlaten. Tijdens het ge
sprek wordt er woordeloos
door een medewerker van hej
gezelschap een stripboek ('Mac
Coy') als cadeautje op zijn
schminktafel gelegd. Even
stiekem meelezen over Tuin-
mans schouder wanneer hij de
geschreven opdracht voorin
leest. „Ik bewonder de manier
waarop jij je altijd weer in een
rol stort schrijft de gever.
is een hoekige persoonlijkheid,
geen acteur die de zinnen flu
welig over z'n tong laat glij
den, maar ze eerder scandeert,
ermee worstelt en daardoor
steeds een sterk gevoel van
echtheid meebrengt. Alsof je
elke keer mèt hem op zoek
moet naar wat die teksten te
zeggen hebben.
Eerste moord
„Een vreemd figuur" zegt hij
zelf van Macbeth. „Een twijfe
laar. Iemand die angst en am
bitie in zich herbergt, en zoals
we weten is dat een niet onge
vaarlijke combinatie. Met
daarbij de Lady als aanjager.
Dat hij op die troon komt, is
niet genoeg. Hij gaat maar
door. Maar tegelijkertijd kan
hij reflectief zijn, alles op een
rijtje zetten. Hij heeft momen
ten dat hij goed in staat is de
consequenties te overzien van
wat hij doet. Maar tóch doet
hij het. Een bekend menselijk
gegeven: Je weet rationeel
heel goed van jezelf dat je dat
en dat beter niet kan doen, en
tóch doe je 't. Ondanks die we
tenschap. Bij Macbeth ontstaat
die ambitie door de vonk die
hij van bovennatuurlijke
krachten krijgt. Maar daarna
heeft hij die heksen niet meer
nodig. In die zwarte wereld
werkt hij onvermijdelijk naar
z'n eigen ondergang en dood
toe. Het is het bewijs dat de
eerste moord de ergste is.
Blijkbaar zitten mensen zo in
elkaar dat moorden na de eer
ste moord steeds gemakkelij
ker wordt. Wat dat betreft is
'Macbeth' behoorlijk actueel.
Denk maar even aan wat er in
Roemenië gebeurd is. Aan het
echtpaar Ceausescu".
Lady Ceausescu
Een gedachte die je tijdens de
voorstelling al meekrijgt. Zon
der dat er ook maar één ver
wijzing in woord of beeld naar
de recente Roemeense geschie
denis is. Macbeth als de te
rechtgestelde dictator, zijn
vrouw (gespeeld door Josee
Ruiter) als Shakespeare's voor
projectie van Lady Ceausescu.
Vraag: Zou een rechtstreekse
verwijzing het niet nog span
nender gemaakt hebben?
Tuinman gelooft niet dat re
gisseur Franz Marijnen ook
maar even gedacht heeft over
zo'n effect, vindt dat het de
'slagkracht' van Shakespeare
alleen maar weggenomen zou
hebben, het stuk versmald zou
hebben. Het zou volgens hem
iets worden als „voetballen
met twee benen en een sok
aan". Marijnen is zelf niet in
de buurt, maar Tuinman en hij
kennen elkaar van haver tot
gort. Vandaar de vraag hoe hij
Marijnens werk ziet. Tuinman:
„Zijn sterke punt is dat hij zo
wel op het gebied van de taal
als op het gebied van het beeld
in staat is om een unieke slag
kracht te vinden. Het is bij
hem niet te voorspellen wat
het zal worden. We werken nu
al lang samen, maar het is elke
keer weer alsof het de eerste
keer is. Hij peutert altijd er
gens aan, hij haalt altijd weer
iets uit me dat me verrast".
Stuntteam
Een enorm diep speelvlak van
Macbeth.
FOTO: CORNÉ
SPARIDAENS
achttien meter, van over de
orkestbak tot aan de achter
muur van het toneel, maakt
dat het bij Marijnens 'Macbeth'
lijkt of je vanuit een kleine
schouwburg de wereld inkijkt.
De zichtlijnen in de zaal wor
den er zo door beïnvloed dat
het derde balkon en een aantal
zijplaatsen niet verkocht kun
nen worden en de Koninklijkë
Schouwburg vierhonderd man
minder kan herbergen. Een
Haags stuntteam mag het slag
veld op om zwaardzwaaiend
en buitelend Macbeth's onder
gang te helpen bewerkstelli
gen. Maar ondanks die sterk
visuele elementen is Marijnens
'Macbeth' een strakke voor
stelling, sober, waarin effecten
niet overheersen. Tuinman:
„Toen Franz in Rotterdam be
gon deed hij visueel zo iets bij
zonders, introduceerde hij zo'n
nieuwe slagkracht in het thea
ter dat men vergeten is te kij
ken naar de zuivere manier
waarop hij met acteurs werkt.
Ik zoek hem vaak op, ga naar
alles kijken wat hij doet. Of
het nu opera in Berlijn is, Rot
terdam, of Woyzeck, het is
juist die totaal-kwaliteit. Beeld
én inhoud. Dat is zijn unieke,
eigenzinnige talent".
Zuigkracht
Zoals altijd komt ook de pre
mière van 'Macbeth' te vroeg.
De geplande repetitietijd
moest ingekort worden omdat
de meeste acteurs ook in Tsje-
chovs 'Kersentuin' stonden.
Een aantal try-outs en daar
mee was de kous af. Tuinman
stipt het absurde nadeel dat
het gesubsidieerde toneel heeft
ten opzichte van het commer
ciële nog eens aan: „Daar zou
zo'n voorstelling eerst twintig
keer gespeeld zijn voor er een
première kwam Het moeilij
ke van zijn rol? „Een mara
thon" zegt hij. „Het moeilijkste
is 'grip' te krijgen op dat on
grijpbare ritueel. Als acteur
ook de zuigkracht te vinden
die bezit neemt van Macbeth.
Het spannende in het spel te
krijgen: hoe lang moet je
moorden tot 't genoeg is?".
De leiding van het Nationeel
Toneel klaagt bij monde van
directeur Hans Croiset nog wel
eens dat het wennen is tussen
de Residentie en het gezel
schap. Hoe zit dat met de Fries
Peter Tuinman? „Voor mij
was het ook wennen. Niet zo
zeer aan Den Haag, maar aan
het functionneren binnen een
gezelschap. Omdat ik zo lang
free lance gewerkt heb. Den
Haag heeft een publiek met
een eigen gezicht, dat heb ik
wel gemerkt. We hebben in
het verleden nog wel eens ba
dinerend over Den Haag ge
daan. Goed, de Haagse Come-
die is voorbij, er was een eind,
aan gekomen. Maar dat gezel
schap heeft wèl voor een niet
mis te verstane traditie ge-
En film? Tuinman heeft in zijn
loopbaan een aantal opvallen
de en sterke filmrollen neer
gezet. Van 'De Dream', 'Blon
de Dolly', 'Van geluk gespro
ken' tot en met 'De schorpi
oen'. „Ik zit nu twee seizoenen
hier, en er is gewoon geen tijd
om aan film te denken. Na
tuurlijk komt het er ooit weer
van. Maar ik ben iemand die
geniet van de voordelen van
film boven toneel, om daarna
weer te genieten van de voor
delen van toneel boven film.
Je moet jezelf de kans geven'
zoveel mogelijk gerechten uit
de keuken te proberen. Zodat
je er beter van leert genieten.
Dan kan de waarde van eten
alleen maar toenemen". Dat is
nog eens beeldende taal. „Ja"
grijnst Peter Tuinman. „Ik
ben er zelf ook even stil van".
BERT JANSMA
Museum
Overholland
sluit
de deuren
AMSTERDAM Het Mu
seum Overholland, buur
man van het Van Gogh-
museum in Amsterdam,
sluit de deuren. Op 29 juli,
direct na afloop van de nu
lopende expositie Black
USA (werken van zwarte
Amerikaanse kunste
naars), gaat het museum
definitief dicht.
In een brief aan het Amster
damse college var> b en w
wordt het gemeentebestuur
door de directie aangewezen
als de hoofdverantwoordelijke
voor dit besluit. Het college
zou toezeggingen niet zijn na
gekomen. „We hebben beslo
ten om thans een einde te ma
ken aan een situatie waarin
door toedoen van de gemeente
Amsterdam ons museum niet
kan functioneren op een wijze
die recht doet aan de opzet,
aan de kunstenaars en aan de
bezoekers. Wij kunnen als par
ticulier museum de gemeente
Amsterdam niet dwingen om
ons museum naar waarde te
schatten en dienovereenkom
stig met Overholland om te
gaan", aldus de directie in de
brief waarin de sluiting wordt
aangekondigd.
Volgens directeur C. Braun
was de vestiging van het Van
Gogh Village op korte afstand
van het museum de druppel
die de emmer deed overlopen.
Eerder al maakte het museum
zich boos over het niet-nako-
men van de toezegging van de
omgeving van het museum
een wandelgebied te maken.
De gemeente Amsterdam zegt
dat er wel degelij, door het
plaatsen van stenen blokken,
wel degelijk een wandelgebied
is ontstaan. Volgens de woord
voerder heeft Overholland
vanaf het begin alle mogelijke
medewerking van de gemeen
te gekregen, „onder andere op
publicitair gebied". Burge
meester Van Thijn heeft het
museum tien dagen geleden
nog bezocht, aldus de woord
voerder, „en vindt het heel
jammer als het dicht zou
gaan". Overholland heeft ex
posities gehouden van werken
van Stella, Cézanne, Lichten-
stein en A. Rainer.
Menno ter Braak en Edgar du Perron samen tijdens een verblijf in Spa.
FOTO:
DEN HAAG Op de dag
van de Nederlandse capi
tulatie, 14 mei 1940, pleeg
de Menno ter Braak zelf
moord en stierf E. du Per
ron bijna gelijktijdig aan
een hartaanval. Het Let
terkundig Museum in Den
Haag heeft ter nagedach
tenis van dit tweetal van 4
mei tot 3 september een
tentoonstelling ingericht.
Getoond wordt hoe inten
sief de twee schrijvers
zich bezighielden met het
bestrijden van fascisme en
nationaal-socialisme.
Ze deden dit van 1933 toen
Hitler in Duitsland de macht
had overgenomen, tot aan hun
dood. In vitrines zijn hun be
langrijkste antifascistische pu-
blikaties te zien, in druk dan
wel in handschrift. Daarbij is
ook het artikel Demonstratie
van Ter Braak dat over de
brand in de Rijksdag ging,
maar nimmer werd gepubli
ceerd. Aandacht is er verder
voor het Comité van Waak
zaamheid van anti-nationaal-
socialistische intellectuelen,
waarvan Ter Braak bestuurlid
en Du Perron gewoon lid wa
ren.
In hun strijd tegen het fascis
me stonden Ter Braak en Du
Perron, ook wel de „Siamese
tweeling van de Nederlandse
letterkunde" genoemd, regel
matig schouder aan schouder
met communistische schrijvers
en intellectuelen. Ze namen
ook standpunten in over de
politieke ideologie. Te zien zijn
belangrijke momenten in de
ontwikkeling van met name
Du Perrons houding tegenover
het communisme. Hij wees dit
uiteindelijk af, nadat in 1937
de terreurdaden van Stalin be
kend waren geworden.
Van Ter Braak zijn onder
meer vertalingen te zien van
de boeken van de ex-nazi Her
mann Rauschning. Ook ligt er
de brief van Nijgh van Het
Vaderland, die Ter Braak ver
biedt over politiek te schrij
ven, alsmede de brief waarin
Ter Braak ontslag vraagt.
De vriendschapsrelatie tussen
de twee komt tot uitdrukking
in een keuze uit de omvangrij
ke briefwisseling tussen Ter
Braak en Du Perron.
In het Letterkundig Museum
is van 4 mei tot 3 juli nog een
kleine expositie gewijd aan de
Joodse schrijver en publicist
Abel J. Herzberg (1893-1989).
Ze betreft vooral diens erva
ringen in concentratiekamp
Bergen-Belsen. Ze is in de
plaats gekomen van de eerder
aangekondigde tentoonstelling
over Hendrik Marsman.
'EIN BISSCHEN FRIEDEN' HEEFT GEHOLPEN...
ZAGREB 'Ein bisschen
Frieden', schreef Ralph
Siegel ooit, en vertolkt
door de blonde Nicole
werd het een Eurovisie
winnaar. Dat 'bisschen'
lijkt deze maanden jaar
eindelijk te verkeren in
'viel', Siegel is weer van
de partij op het Eurovisie
Songfestival met een vre
deslied: 'Frei zu leben', en
weer wordt het algemeen
beschouwd als een regel
rechte kanshebber op de
titel.
Maar: Siegel is niet alleen. Het
liedje 'Freedom, Freiheit, Li-
berte' heeft het dan wel in Ne
derland afgelegd tegen May-
woods 'Ik wil alles met je de
len', het thema ervan komt in
Zagreb ettelijke malen op het
podium. Vrede is mode, zou je
kunnen zeggen. Je mag na
tuurlijk nooit twijfelen aan de
wereldverbeterende intenties
van songschrijvers en platen-
producers, maar het lijkt een
beetje op een al dan niet wan
hopige truc om op de golven
van Oost-West-euforie te pro
beren zakelijk succes binnen
te halen.
Behalve het Duitse liedje mik
ken ook de bijdragen van En
geland, Noorwegen, Ierland,
Italië, Oostenrijk en Finland
op de vredelievende sentimen
ten van de juryleden. 'Frei zu
leben', 'Give a little love back
to the world', 'Brandenburger
Tor', 'Somewhere in Europe',
'Insieme 1992', 'Keine Mauern
mehr', 'Fri' - de titels spreken
boekdelen.
Het festival van de vrede dus?
Het klinkt mooi. Maar de cy
nische waarheid is in de mees
te gevallen anders. Het Engel
se liedje, bijvoorbeeld, is een
puur-commercieel produkt,
dat Paul Curtis al een jaar in
zijn bureaula had liggen, tot
hij in de vijftienjarige dochter
Emma van zijn oude vriend
John Booth het stemmetje ont
dekte waarmee hij het mis
schien zou kunnen opstuwen
in de vaart der volkeren.
Voor Eurovisie-doeleinden
werd een veelkleurige groep
geroutineerde achtergrondvo
calisten samengesteld (het oog
wil ook wat, nietwaar), en
daar staan ze dan nu. Dat
Emma gruwelijk onvast en
vals zong tijdens de Britse fi
nale, kon haar niet weerhou
den van de eerste plaats daar:
ze heeft kennelijk een grote
aantrekkingskracht, en het
liedje is zeer geraffineerd in
elkaar gezet.
Een potentiële winnaar, zeker,
maar tegelijk ook een zeer
synthetisch produkt, zonder
enige ideële waarachtigheid.
'Give a little love to the world'
moet dan ook worden gelezen
als 'Geef Britain eindelijk
weer eens een Eurovisiewin
naar'. Uitgesloten lijkt dat ze
ker niet.
Bij de overige vredesliedjes
komt dat van de Noor Ketil
Stokkan (die in 1985 zijn land
al eens vertegenwoordigde,
toen 'in eigen huis') nog het
meest integer over. In elk ge
val heeft hij een heel wat fris
sere uitstraling dan de wat
louche overkomende Emma.
Zijn 'Brandenburger Tor' is
een plezierige rocksong, en zo
te zien gelooft hij in wat hij er
over zingt. Dat geldt ook voor
de Ier Liam Reilly, die aan de
piano zijn eigen ballade 'So
mewhere in Europe' vertolkt.
Niet slecht.
Het Duitse liedje, we noemden
het al, is net als het Engelse
samengesteld op het effect. De
Duitsers hebben daarbij na
tuurlijk het voordeel dat een
vredesliedje uit hun land een
extra emotionele lading mee
krijgt. De vredesliedjes uit
Finland ('Fri', een clichématig
popdeuntje in het Zweeds,
Finlands tweede taal) en Oos
tenrijk ('Keine Mauern mehr',
schreeuwerig gezongen) over
tuigen in het geheel niet.
Italië levert via Toto Cutugno
(schrijver en zanger) een lied
met de titel 'Insieme' over de
komende eenwording van Eu
ropa. Het gaat hier om een ty
pisch Italiaanse ballade, rit
misch interessant en op al
even typisch Italiaanse manier
vertolkt met zo'n typisch Itali
aanse gebroken stem. Het
heeft wel wat.
RENE DE COCQ
0 fland;
IVEF
jhter V
Ifl'e'B
Kid Creole and the Coconuta. I
o.a. August Darnell (zang, gitaar),il
Danny Blume (gitaar), Bongo Eddh;
(percussie), zang), Cory Dayi,
(zang), Charlie Lagond (saxofoon),r
Ken Fradley (trompet), Lee Robert-^
son (trombone), Adriana Kaegi.'g
(zang), Janique Svedberg (zang) en:'
Taryn Hagey (zang). Nederlandi'u
Congresgebouw, Den Haag. Gistei
1.30 F
Een herhaling van eenre9°r
herhaling van een goedjrjj
werkend muzikaal con-
cept. Dat is wat Kid Creo-'
le and the Coconuts op het
podium zetten. Het lijkt'AD
het enige kunstje dat lei-fJJ°(
der August Darnell alias
Kid Creole kan en hoewel*1^
het, na tien jaar, wat slijt-Sjaai
plekken begint te verto-i
nen, is de uitwerking tochCJn
telkens energiek genoegne niet
om het publiek op de stoe-^m0r!
len te krijgen. Nou ja, er-woio
voor. pv
will Lull
De Newyorker dompelt zijniuDio
materiaal onder in een exoti-De av<
sche sausje waarvan de ingre2103 c
diënten bestaan uit funk, reg RAD10
gae, salsa en Latin. Stilzitten j phons
dan ook zo goed als onmoge scw\n\
lijk. Na vijfenveertig minuten CD/pi
kon de ordedienst van het Ne- van^
derlands Congresgebouw in
Den Haag gisteravond dan ook fend;:
slechts toekijken hoe de goed
gevulde zaal als een man uitU
de stoelen kwam. In die tijd a
hadden Kid Creole en zijn R
twaalf man sterke begeleiding
eigenlijk dezelfde trucjes uit
gevoerd als de laatste keer c
ze hier waren. Ze brengen een R
dampende show neer met fa
vorieten als 'I'm a wonderful c
thing, baby', 'Stool Pigeon' en
'Don't take my Coconuts'.
Soms werd het materiaal diki^
in de blazers gezet, dan weer 8
waren er de doorzichtige pa
tronen van Danny Blume's ve
derlichte gitaarklanken, maar
het swingde altijd.
Toch was de show minder dy
namisch dan in de herinnering
voortleeft. Op de Coconuts viel
niets aan te merken. Het drie
tal danste het vuur uit haar
sloffen en mocht af en toe ook
wat meerstemmige zang afle
veren. Maar Bongo Eddie
bleek toch niet zo'n podium
persoonlijkheid als Coati Mun-
di (Andy Hernandez) en de uit
de Bronx afkomstige zangeres
Cory Daye kon tijdens haar
solo-uitstapje nauwelijks o
tuigen. Ook bij August Darnell
was sprake van een zekere
routineuze afwerking, waar
door de show niet echt spran-
Muzikaal was het een bijna
non-stop gebeuren vol tempo
wisselingen en de daarmee ge
paard gaande veranderingen
in stemming. Behalve de klas
siekers was er alle ruimte voor
het werk van de nieuwe elpee
'Private waters in the great di
vide'. En zo werd het publiek
getrakteerd op een lesje safe
sex met een knipoog. Num
mers als 'The sex of it', dat
Prince voor Kid Creole and
the Coconuts schreef, paste
perfect in Augusts voorkeur
voor romantiek. „Ik hou van
mijzelf, dus ik weet met wie ik
vannacht heb doorgebracht",
liet hij even later weten.
Het Amerikaanse gezelschap
zette een swingende show
neer, die weliswaar in de revi
sie moet, maar toch charme
genoeg over had om te verma-
HANS PIËT
DEN HAAG Het vol
gen en vastleggen van de
wording van typisch Ne
derlandse landschappen is
het kenmerk van het
werk van Ger Dekkers.
Hij doet dit in reeksen
kleurenfoto's. Daaruit zijn
drie exposities samenge
steld die van 12 mei tot de
langste dag op drie ver
schillende plaatsen in ons
land zijn te zien.
Daarna worden ze samenge
voegd tot de ene grote ten
toonstelling „Zee Lucht
Land" die de Rijksdienst
Beeldende Kunst wordt aan
geboden om haar in het bui
tenland te tonen.
In het Fries Museum in
Leeuwarden zijn werken uit
deze provincie te zien, in het
Provinciehuis in Lelystad
die uit Flevoland en in het
Kunstenaarscentrum en de
Bibliotheek in Middelburg
die van Zeeland. Sinds de ja
ren zestig is het thema van
het werk van Ger Dekkers
het nieuwe Nederlandse
landschap.
De landschappen vindt hij
hoofdzakelijk in de delen
van ons land waar land uit
zee is of wordt gewonnen:
wadden en polders. De mens
zelf bedacht en maakte het
allemaal, maar is in persoon
niet aanwezig. Dekkers geeft
in zijn werk de resultaten
weer van de menselijke ar
beid. De horizon gebruikt hij
als deellijn van lucht en
land, van lucht en zee. Kleur
is van essentieel belang voor
de variatie die de jaargetij
den bieden. Beeldend kun
stenaar Dekkers neemt waar
en en legt beelden vast waar
in hij later een zekere volg
orde in aanbrengt.
