„Het publiek
wordt de hal
uitgejaagd"
Doorstroming nieuw
tennistalent is
moeilijk te realiseren
finale
ZATERDAG 14 APRIL 1990 PAGINA
LEO DE JONG PESSIMISTISCH
OVER TOEKOMST ZAALVOETBAL:
OEGSTGEEST - Het gesprek vindt
plaats op de avond dat Bax in Voorhout
bezig is om kampioen te worden. Leo de
Jong is, zo kan dus worden geconclu
deerd, niet in De Gaasbak aanwezig om
het heuglijke feit mee te vieren. Opval
lend? Enerzijds wel. De Jong mag im
mers gerekend worden tot de grote
volksstam der voetballliefhebbers. En,
specifieker nog, tot de groep mensen die
zaalvoetbal ook een leuk spelletje vin
den. En zo'n figuur verwacht je toch bij
een belangrijk duel. Anderzijds evenwel,
is het absoluut niet merkwaardig, die ab
sentie van 49-jarige De Jong. Was hij
het immers niet die vorige week maan
dag, direct na het treffen tussen „zijn"
Van der Plas en Bax stelde dat dit soort
wedstrijden z'n avond knap konden be
derven? Juist ja. De Jong, oud-speler
van LFC en LDWS en ex-trainer van
datzelfde LDWS, Floreant en MVKV, is
(zaal)voetballiefhebber. Maar bepaald
geen liefhebber van het spelletje zoals
tweevoudig kampioen Bax dat pleegt te
spelen. Of, in meer algemene zin, een
absoluut tegenstander van het speltype
zoals dat tegenwoordig door „toppers"
wordt aangehangen.
Dus fungeert niet Bax - THB Boys, maar
de replay van de halve finale om de FA
Cup tussen Oldham en Manchester Uni
ted als „achtergrond" voor het gesprek.
Een gegeven dat door De Jong onmid
dellijk wordt aangegrepen voor een ver
gelijking. „Engels voetbal wordt beleefd.
Door de spelers, door het publiek, door
alle betrokkenen. Technisch echt niet al
tijd zo best, maar er gebeurt wat. Een
vorm van avontuur, dat is wat het pu
bliek wil. Dat is, daar ben ik van over
tuigd, ook wat de spelers willen".
Niet leuk
Een stelling die impliceert dat er in de
zaalvoetbaltop door spelers dus „tegen
natuurlijk" wordt gespeeld? De Jong
beaamt, probleemloos: „Ik ben ervan
overtuigd dat goede voetballers het echt
niet leuk vinden om steeds weer de
minst risicovolle oplossing te zoeken. Ik
weet zeker dat niet één speler het leuk
vindt dat een bal vijf, zes keer achter el
kaar op de keeper wordt teruggespeeld.
Waarom dat dan wel gebeurt? Ik denk
dat dat voornamelijk komt omdat het
spelletje zelf niet meer centraal staat.
Het gaat meer en meer om de punten.
En ook om het geld".
Harde bewijzen heeft Leo de Jong niet.
Maar dat er geld, veel geld in de top van
de amateur-zaalvoetbalwereld omgaat.
daarvan is hij overtuigd. „Je hoort de
bedragen, je ziet wat er om je heen ge
beurt. Als je tot de landelijke zaalvoet
baltop wil behoren, moet je daarvoor
een fors bedrag reserveren. Hoeveel?
Ach, laat ik voorzichtig zijn. Een team
van acht spelers kost zo maar 40.000
gulden. Gemiddeld 5.000 de man per
seizoen. En dan ben ik echt voorzichtig.
Want ik weet van spelers die het dubbe
le verdienen met een jaartje zaalvoetbal.
Vergis je niet, ik neem die jongens niet
kwalijk dat ze die bedragen aanpakken.
Ik vind het alleen erg jammer dat een, in
principe leuk spelletje, mede door dat
soort zaken in de loop der jaren zo veel
minder aantrekkelijk is geworden".
Enig recht van spreken kan Leo de Jong
in dit verband zeker niet worden ont
zegd. Tien jaar geleden al fungeerde hij
als coach van het Leids zaalvoetbalteam,
terwijl hij de laatste vijf seizoenen als
coach van het Katwijkse Van der Plas
nadrukkelijk met het zaalvoetbal te ma
ken had. De Jong maakte deze week be
kend in de volgende jaargang niet meer
als coach beschikbaar te zijn en het be
hoeft na het voorgaande geen betoog dat
de ontwikkeling van het zaalvoetbal één
van de redenen voor dat besluit vormde.
„Het is veel te vaak niet leuk, niet gezel
lig meer", beargumenteert hij. „Tegen
Drechtstede, Silva Boys en FC Torna
hebben wij. misschien toevallig, nog een
paar aantrekkelijke wedstrijden gespeeld.
Maar de rest was vaak het aanzien niet
waard. Alter Boys, De Maas. De Rozet,
Bax, verschrikkelijk toch. En vooral
Bax. Neem nu die laatste wedstrijd, in
Katwijk. Zelfs bij een voorsprong van 3-
0 moet die bal nog vanaf de middenlijn
worden teruggespeeld. Zelfs bij zo'n
stand mag Hennie Koet niet eens op de
helft van de tegenstander komen. Een
team dat barst van het talent, dat het in
zich heeft om Van der Plas op zo'n mo
ment naar een nederlaag van zeven, acht
doelpunten te spelen, weigert gewoon
aantrekkelijk te zaalvoetballen. Vind je
het dan vreemd dat het publiek weg
blijft".
Spektakel
Toeschouwers die in groten getale weg
blijven, zo weet ook De Jong. „Twintig
jaar geleden, toen we nog met z'n allen
in de Groenoordhal voetbalden, deden
we het niet voor minder dan duizend
man. Was het altijd druk, was er ook al
tijd spektakel. Wedstrijden die in 8-8
eindigden waren toen eerder regel dan
uitzondering". Maar niet alleen toen
LEIDEN - Het Noorlander Paas
A-toernooi, dat op de banen van
de Leidse tennisclub Unicum
wordt gespeeld, bewees weer eens
te meer, dat de doorstroming van
talent naar de hoogste regionen
van het nationale tennis maar
moeizaam te realiseren valt. De
(sub-)top is slechts voor een enke
ling weggelegd, de weg erheen zeer
lang en uiterst moeilijk, terwijl de
obstakels nauwelijks te overwinnen
zijn. Zij, die het dan wel gemaakt
hebben, deden het alleen of von
den een gedrevene, die het resul
taat prefrereerde boven het finan
cieel gewin.
Liefst 51 namen kwamen voor op de
lijst van kandidaat-deelnemers voor het
kwalifikatietoernooi, dat vooraf ging aan
het hoofschema van Unicums Paastoer-
nooi. Van hen verschenen 26 man daad
werkelijk voor de inschrijving, die op
maandagochtend voor 12.30 uur plaats
vond. De wegblijvers konden twee we
ken tevoren aan de hand een lijst van de
tennisbond vaststellen, dat afreizen zin
loos was. Van die 26 man mochten
slecht achttien spelers aan de kwalifika-
tie meedoen.
Ranglijst
De ranglijst is de bepalende factor ge
worden, of al dan niet kan worden deel
genomen aan een A-toernooi. Na het be
reiken van de sluitingstijd voor de per
soonlijke inschrijving kan de hoofd-
scheidsrechter de afwachtende groep
meedelen, dat iedereen die (nog) geen
plaats op die 'ranking' heeft, naar huis
mag gaan. Zoals bij het A-toernooi van
Unicum. De zogenaamde 'nummers dui
zend' komen zelden in aanmerking om
deel te nemen. Soms morrend, maar
meestal gelaten wordt de terugreis naar
de woonplaats dan aanvaard.
De invoering van de AUDI-ranking
maakt de toelating van spelers voor de
organisatoren dan wel een aanmerkelijk
stuk eenvoudiger, de ranglijst op zich is
een groot obstakel voor doorstroming
van tennistalent. Om deel te kunnen ne
men aan een A-toernooi is een ranglijst
plaats onontbeerlijk. Een plaats die ove
rigens pas verworven kan worden als al
eens eerder aan een A-toernooi is deelge
nomen. De daar te verdienen punten
zorgen namelijk voor een plaats dan wel
een stipnotering op die ranglijst. De vi
cieuze cirkel is daarmee gemaakt en nau
welijks te doorbreken. Zij, die het na
enige tijd niet lukt aan een dergelijk eve
nement deel te nemen, gaan ten onder in
de grauwe massa, die eens hoopte op een
doorbraak.
Voor hen, die wel tot het kwalifikatie
toernooi zijn toegelaten wacht een vaak
bittere strijd tot.de laatste twee of vier
overgeblevenen, 'die zich het recht ver
werven in het hoofdtoernooi te mogen
uitkomen. In het Noorlander Paas A-
toernooi was het al niet anders. Jacqueli
ne Kamp uit Nijmegen en Limburgse
Carolien Houben trokken liefst drie uur
en vijftig minuten uit voor hun duel. De
Nijmeegse was de gelukkigste van het
tweetal, zij overleefd'e de eerste kwalifi-
katieronde, maar wist tevens, dat nog
twee ronden waren te gaan. De Leidse
deelnemers, op een uiterst verrassende
Mirjam Siemerink na, sneuvelden soms
eervol, soms kansloos in de eerste ronde.
Een volgend toernooi moet hier een mo
gelijk succes brengen.
Wildcard
Beter hebben zij het, die met behulp van
een zogenaamde 'wild card' tot het
hoofdtoernooi worden toegelaten. Mare
Nagelkerken werd voor het Paastoernooi
met een dergelijk presentje verblijd. De
Alphenaar wachtte de ontwikkelingen bij
zijn oorspronkelijke vereniging TEAN
niet af, koos voor competitiespelen op
een zo hoog mogelijk niveau en vertrok
naar Leiden. De wilde kaart bij zijn
nieuwe club betekent tien punten, waar
mee een opstapje naar de AUDl-ranking
wordt gemaakt. Met de daarmee verwor
ven punten voor de ranglijst kan Nagel-
kerken bij een aantal van de andere A-
toernooien in den lande met een groter
Onder redactie van Peter van der Hulst
TELEURSTELLING
Na afloop van de wedstrijd tegen ONA
bleek Nieuwkoop-trainer Dick Boesveld
niet bereikbaar voor commentaar. „Hij
is aan hel fietsen in de duinen", liet zijn
vrouw weten. Een sportieve uitspatting,
die in verband met de eerdere verrichtin
gen van zijn spelers gebracht kon wor
den, zo bleek uit de woorden van Boes-
velds eega. „Nieuwkoop heeft wel zo'n 28
kansen gehad, waarvan er slechts één
werd benut. Toch eindigt het duel in een
1-1 gelijkspel, omdat ONA aan één mo
gelijkheid genoeg heeft". De spelers zul
len na afloop hun biertje niet hebben la
ten staan. Anders lag dat dus voor Boes
veld. „Hij is zich nu aan het afreageren",
bekende zijn vrouw. Dat het gelijke spel
tegen de degradant extra hard is aange
komen, mag worden opgemaakt uit haar
opmerking: „Mijn man zal wel niet voor
een uurtje of elf thuis zijn
ZWARTKIJKERS 1
Het is een berucht fenomeeri binnen de
voetballerij: zwartkijken. Toch is er geen
enkele vereniging in den lande die zo
veel last van dit probleem heeft als de
voetbalvereniging Katwijk. Slechts enkele
meters achter de reclameborden, die het
hoofdveld van de zaterdag-eersteklasser
omzomen, staat het hek dat de Katwijkse
accommodatie markeert. Vervolgens
doemt het talud van de voormalige vuil
nisstortplaats op. Een perfecte staantribu-
ne, zo bleek zaterdag tijdens de wedstrijd
Katwijk tegen Quick Boys maar weer
eens. Naar schatting hadden ongeveer
duizend toeschouwers daar plaats geno
men.
Vraag is echter, hoeveel van die duizend
supporters daadwerkelijk de moeite had
den genomen om een kaartje te kopen?
ZWARTKIJKERS 2
Volgens penningmeester Van der Brink
viel de schade zaterdag nog wel mee. „De
meesten waren betalende toeschouwers
die via de accommodatie op het talud
zijn gekomen. Maar", gaf de financieel
expert toe, „je kan er ook op een andere
manier komen, maar dan moet je wel di
verse gemeentelijke verordeningen aan j
laars lappen". Van der Brink schat dc
zo'n tien procent van die mogelijkhei
gebruik heeft gemaakt. Vooraf ook om
aal suppoosten een oogje in het zeil liiei
den. Omgerekend een derving van hon
derd maal 3,50 gulden.
Het is nu eenmaaleen moeilijke matt
rie, weet Van der Brink. Bij de voetbal
vereniging Katwijk wil zich nu een man
het geval voordoen dat de opstallen bin
nen de eigen gemeentegrenzen gelegei
zijn, terwijl dat de velden maar ook d
voormalige vuilnisbelt tot Noordwijk
grondgebied behoren. En dat bemoeilijk
weer net nemen van passende maatreet
len. „Bij die beruchte belt staan bordje,
met daarop 'verboden toegang', maar d\
hekken zijn van dusdanige kwaliteit da
het niet moeilijk is om er op, over of on
derdoor te klauteren".
ZWARTKIJKERS 3
Een schatting van tien procent lijkt der
halve wat laag. Wij hebben daar na
tuurlijk geen concrete inzichten in
Slechts enkelen hebben op de belt gecon
troleerd. Vijftig procent zou ook mogehl
kunnen zijn". Een realistischer cijfet
waarbij de niet geïnde toegangsgeldei
toch gauw op een kleine tweeduizend gul
den komen.
De oplossing lijkt echter voor de hand li
liggen. Dien een verzoek bij de gemeent
Noordwijk in om de afrastering een tien
tal meters naar achteren te verplaatsen
Vooral ook omdat de velden al op Noord
wijks grondgebied liggen en men bij Kal
wijk in de toekomst staantribunes achte
beide doelen wil realiseren. Aan de kos
ten van een hek hoeft het in ieder geva
niet te liggen, want aie heb je er met vie
druk bezochte wedstrijden uit.
Nu zijn de zwartkijkers voorlopig nog d
lachende derde bij Katwijk. Niet alleei
wat het uitzicht betreft hadden zij zatei
dag de beste plaats, maar ook aoor d
weersomstandigheden. Zij hadden d
harde wind in de rug. een betere plaai
konden zij zich dus niet wensen", aldu
Van der Brink:
Leo de Jong: „Zes, zeven keer achter elkaa
mogelijk moeten zijn".
kwam het publiek nog ruim op, ook vijf
jaar geleden trok het zaalvoetbal nog. De
Jong: „Een avondje zaalvoetbal in de
Cleijn Duinhal leverde vaak een uitver
kochte bak op. De laatste keer, tegen
Bax, waren er niet eens honderd man.
En. eerlijk gezegd, ik geef de wegblijvers
echt geen ongelijk. Het publiek wordt ge
woon weggejaagd. En van die honderd
van vorige week, komen er volgend jaar
hooguit nog maar vijftig terug".
De wereldkampioenschappen zaalvoet
bal die begin vorig jaar in Nederland
werden gehouden, worden door De Jong
als een van de belangrijkste „zaalvoet
balvervuilers" van de laatste jaren ge
noemd. „Natuurlijk was op dat moment
de ontwikkeling al in volle gang dat zaal
voetbal vooral risicoloos tikken moest
zijn. Maar ik ben ervan overtuigd dat
daar een hele grote kans is gemist. Als er
toen, ook door het Nederlands team,
echt leuk zaalvoetbal was gespeeld, had
dat z'n uitwerking niet gemist. Had dat
z'n effect op de competitie gehad. Nu
terugspelen op de keeper. Dat zou toch niet
FOTO: ANDRÉ VAN HAASTEREN
ook, maar dan in negatieve zin. Het is
na dat WK nog veel erger geworden".
De toekomst van het zaalvoetbal wordt
door De Jong dan ook uiterst pessimis
tisch ingezien. „Er moet wat veranderen,
anders gaat het helemaal fout met dat
spelletje. De mentaliteit moet anders,
het moet niet alleen maar om de punten,
om het geld gaan. En de regels moeten
anders. Neem nu dat terugspelen. Het
mag toch niet mogelijk zijn dat een bal
ongestraft wel acht keer achter elkaar op
de keeper wordt teruggespeeld? Eén keer,
hooguit, bij de tweede keer een vrije
schop tegen. En zo zijn er vast nog ande
re dingen te bedenken. Binnen een be
paalde tijd met de bal op de helft van de
tegenstander zijn, of de voordeelregel
wat beter toepassen. Het zijn allemaal
zaken die het spelletje ten goede komen.
Ik hoop oprecht dat de verantwoordelij
ke mensen die dingen snel zullen aan
pakken. Anders ben ik echt bang dat het
zaalvoetbal uiteindelijk toch een dood
geboren kindje zal blijken te zijn".
GERT-JAN ONVLEE
kanspercentage de kwalifikaties binnen
komen. Ook Unicummer pur sang Mar-
tijn Krans krijgt een analoge mogelijk
heid als Nagelkerken.
Het 'experiment' van het eerste A-toer
nooi bij de Leidse tennisclub Unicum
heeft voor Nagelkerken en Krans het
prettige gevolg van een, overigens nog
bescheiden, plaats op de nationale rang
lijst. Een jaar lang heeft de speler dan de
.tijd zijn of haar puntentotaal te vergro
ten. Na één jaar worden de toernooipun-
ten weer van het conto afgeschreven. De
bereikte positie kan middels een uitge
kiend programma van A-toernooien nog
verbeterd worden. Voor de organisato
ren is de wijze, waarop de speler met
zijn of haar sport bezig is meestal mede
bepalend voor de toelating tot het betref
fende toernooi.
Doorstroming
De AUDI-ranking werkt als selectiemid
del voor het aanwezige Nederlands ta
lent, niet of nauwelijks. De vaak via
sponsors verstrekte wild cards komen
slechts zelden bij die echte talenten te
recht en juist zeer vaak bij die spelers,
die een plaatselijk belang hebben. Als er
al van doorstroming op die ranglijst
sprake is, dan is die juist in die groepe
ring te zoeken. Toch valt voor de laatste
vorm van ondersteuning van regionaal
talent heel veel te zeggen. Op de samen
stelling van de bondsploegen is vaak te
recht kritiek te uiten. In de praktijk blij
ken de buiten de nationale selecties ope
rerende tennisspelers, waarvan Paul
Haarhuis een voorbeeld is, tot grotere
daden te komen.
Het Noorlander Paas A-toernooi op de
tennisbanen van Unicum gokt met haar
wild cards duidelijk op een mogelijke
doorstroming van het regionaal talent op
de nationale AUDI-ranking. Als slechts
één van het kwartet Unicum mers, Kees-
Jan Schuilenburg, Erik Bakker, Ma
Nagelkerken of Martijn Krans, kJ
doorgroeien tot de landelijke (sub-)t<
of mogelijk verder tot een intémation
als Jan Siemerink, heeft het regioph
van de Leidse hoofdklasser, waarin z
wel de hoogste klassen van de compe
tie, als het A-toernooi is ondergebracl
succes gehad. Vooralsnog kan het da
week in groten getale aanwezige publifl
ook dit weekeinde met volle teugen
nieten van landelijk A-tennis op een f»
veau, dat in Leiden niet of nauwelij
wordt bereikt. De Open Leidse zijn
bijzondere uitzondering.
PETER KLEI
