Steeds meer natuursteen in interieur De stillevens van Geer Pouls Yvon Koopman is bezeten van papier BloemkUnstenaar tovert met vazen Menhir is specialist in graniet 'Terug naar de mooie tijd van Art Déco' Peter van Zoetendaal poseert in The Frozen Fountain bij zijn eigen ontwerpen: de Brancusi-kast en de handgemaakte houten tafel met marmeren blad. The Frozen Fountain op zoek naar unica door EVELIEN BAKS AMSTERDAM Terug naar de mooie tijd van Art Déco. Dat is de trend volgens Peter van Zoetendaal, één van de ontwerpers van The Frozen Fountain in Amsterdam. „Een soort Neo Déco", zegt hij. De Rotterdammer' is verbonden aan de winkel The Frozen Foun tain, gevestigd aan de Utrechtse straat in hartje Amsterdam. Hij is één van de Nederlandse ontwer pers die hier de gelegenheid krij gen om - hun meubels en kunst voorwerpen te etaleren. Eén a twee dagen per week is hij er bo vendien om de winkel te runnen. „Heerlijk werk", reageert Van Zoetendaal. „En klanten vinden het heel erg leuk als ze de ontwer per zelf kunnen ontmoeten die hun het een en ander kan vertel den over de meubels". The Frozen Fountain, die nu het zesde jaar is ingegaan, is volgens de Rotterdam mer een centrum voor Nederland se ontwerpers, die geen aansluiting kunnen vinden bij fabrikanten. Waar verder veel wordt verricht als trendsetter maar waar toch een sfeer heerst, die terug wil naar de mooie tijd van Art Déco. „We proberen hier iedereen die leuke dingen maakt, een kans te geven", zegt hij. „Maar we probe ren wel dingen te zoeken, die een relatie hebben met meubels". The Frozen Fountain doet op dit mo ment veel met kasten en dressoirs uit de Art-Décotijd (jaren twintig). Er is zelfs een filiaal aan de le Van der Helststraat in Amsterdam, waar alleen maar dit meubilair wordt aangeboden. Marmer De oude kasten worden hier opge knapt. Ze krijgen een nieuw bin nenwerk en worden opnieuw ge polijst. „Er is ontzettend veel vraag naar oude dressoirs, die we in ons filiaal marmeren. Marmer is echt dé trend. Wij hoeven daarop niet in te spelen want dat deden we vijf jaar geleden al", aldus Peter van Zoetendaal. Het publiek neigt volgens hem weer meer naar de duurzame ma terialen zoals hout en marmer. „Dat komt ook doordat ze allemaal wat unieks willen hebben. Iets dat niemand anders heeft. Met die oude kasten kan dat dus, want dat is allemaal handwerk. Ze gaan ook meer op afwerking letten. Kortom luxe wensen, waarvoor mensen wel bereid zijn geld neer te tellen. Wie hier binnenstapt, schrikt niet van de prijs. Want laten we eerlijk zijn, voor een unicum betaal je nu eenmaal wat meer". The Frozen Fountain heeft voor namelijk meubilair in huis. Verder wat lampen, een enkel kunstvoor werp en wat tapijten langs de wanden, die in opdracht van de winkel in kleine oplagen in India worden geknoopt. The Frozen Fountain werkt hiervoor samen met het in Rotterdam gevestigde Art Carpet. „Ook voor de kleden geldt: terug naar Art Déco. Grijs gaat er echt uit". Roest In de collectie valt verder het wat roestige tuinmeubilair op, dat de deur uitgaat als stoeltjes voor bin nen. The Frozen Fountain laat de ijzeren stoeltjes en tafels in Portu gal vervaardigen, stopt ze vervol gens in Amsterdam in een zout- zuurbad en krijgt dan de roestige exemplaren, die als zoete broodjes over de toonbank gaan. Een laagje autolak moet de roest verder in toom houden. „De mensen willen kunnen zien dat het echt roest is, daarom ge bruiken we een transparante lak", zegt Van Zoetendaal. „Die stoelen zijn een echt succes. We hebben ze ook geleverd aan een Italiaans r taurant in Antwerpen, die er zijn hele zaak mee vol heeft gezet. Feit is dat het publiek af wil van dat seriematige, dat gelikte. Het moet apart zijn en mooi uiteraard". Mensen geven volgens hem weer de voorkeur aan natuurlijke mate rialen. Veel hout vooral, ook in de collectie van The Frozen Fountain, die overigens werkt als een gale rie. Ontwerpers kunnen er hun spullen etaleren en pas als ze zijn verkocht, wordt er afgerekend met de winkel. door EVELIEN BAKS ROTTERDAM Alles wat hij maakt, zegt Geer Pouls, moet 'guts' uitstralen. Ofwel gewoon lef, want aan zomaar een bloemstukje heeft deze Limburger geen boodschap. Verlepte tulpen, onkruid of een vaas gevuld met vaasjes: Pouls houdt zich aan geen en kele regel. Maar het succes is er niet minder om want de bloemkunstenaar van Brutto Gusto (letterlijk slechte smaak) is ook in de Randstad inmiddels een bekende ver schijning. Anderhalf jaar geleden opende Pouls in Rotterdam zijn galerie an nex winkel aan de Oostkousdijk. „Ik liep er langs, het stond leeg en het was goedkoop", verklaart hij kort en bondig zijn keuze voor de achteraf gelegen lokatie. Temid den van dichtgetimmerde panden en oude woningen valt de kunst zinnige etalage van Brutto Gusto daarom des te meer op. De winkel zelf, of eigenlijk galerie, is een verantwoorde opeenhoping van vazen, vazen en nog eens va zen. In alle mogelijke vormen, ma ten en kleuren. Van uiterst fraai tot ronduit afschuwelijk. „Hoe le lijker, hoe beter", zegt Geer Pouls. Hij maakt een vergelijking met smartlappen: „Of Koos Albers een smartlap zingt of Freek de Jonge dat doet als parodie. Dat is een he melsbreed verschil. Nou, ik wil die van Freek de Jonge wel maken. En zo moet je mijn werk beschou- Chagrijnig VooV de vazen struint hij markten af in binnen- en buitenland. Voor al bij onze zuiderburen is nogal eens wat te halen. „Ik zie alles in vazen", legt de kunstenaar uit. „Daar train je je op. In principe wil ik geen efikel criterium aan leggen. Het is zelfs zo erg dat als ik eens niets heb kunnen vinden op de markt, ik helemaal chagrijnig word. Ik ben gefascineerd door va- Zijn opvallende creaties zijn op di verse plaatsen te zien. „Het was ei genlijk mijn bedoeling om een ser vicebedrijf op te zetten en met abonnementen te gaan werken, maar op een gegeven moment kwamen er zo vaak mensen langs dat ik er maar een winkel van heb gemaakt", zegt Pouls. Hij werkt het liefst met seizoen- bloemen en het is dus ook niet verwonderlijk dat zijn galerie in deze tijd van het jaar nauwelijks bloemen herbergt. Er zijn eigenlijk geen bloemen, waaraan Pouls een hekel heeft. „Ik werk alleen niet veel met wit, simpel omdat het geen kleur heeft", legt hij uit. „Wat ik wel jammer vind is dat die hele ordinaire dingen als bij voorbeeld goudsbloemen niet meer worden aangeboden". Over de kwaliteit van de bloemen is hij niet echt te spreken. „Bloe men worden niet meer met liefde gekweekt zodat je bijna wordt ge dwongen om ze zelf te kweken", vervolgt Pouls. „Maar daar ben ik geen man voor. Ik organiseer lie ver dan dat ik op een landje moet gaan zitten wroeten". Ikebana Na de middelbare tuinbouwschool, belandde Geer Pouls in Berlijn en trok, toen hij eenmaal de keuze had gemaakt verder te gaan met bloemschikken, vervolgens naar Japan om een opleiding Ikebana te volgen. „Je zult een bepaalde ba siskennis moeten hebben. Het is door EVELIEN BAKS MOLENAARSGRAAF Een 17e-eeuwse boerderij net buiten Molenaarsgraaf. Een gammele houten deur geeft toegang tot de werkplaats van Menhir Steen Natuursteen Design. Het drie jaar oude bedrijf is in zijn korte bestaan een specialist geworden op het terrein van natuursteen. ,,Er zijn in Nederland zo'n driehonderd bedrijven die zich hiermee bezig houden. Zo'n tweehonderd daarvan zijn gespecialiseerd in grafwerk en circa dertig in de grove bouw zoals gevels van gebouwen. Maar op het gebied van interieur wordt heel weinig gedaan. En dat is waar wij op inspringen", aldus René de Vaal, die Menhir heeft opgericht. Het bedrijf, waar inmiddels acht personen werkzaam zijn, werkt nauw samen met ontwerpers on der wie Huib de Jong van het Rot terdamse Art Constructions, be kend als ontwerper van vele eta blissementen zoals Sorbonne, het Doelencafé, Cambrinus en Plan-C. In al deze lokaliteiten is veel na tuursteen aan te treffen van Men hir. Verder werkt het bedrijf veel samen met de DAD-groep, geves tigd in de Pannekoekstraat. Afrika Menhir werkt voornamelijk met graniet, dat vanuit de gehele we reld wordt betrokken. Het tradi ders dan plavuizen leggen. Dit vergt een andere techniek. Ook op de kwaliteit moet je niet bezuini gen. Van onze acht mensen is er- altijd eentje op pad om andermans- ellende op te knappen. Voor ons wel leuk, maar het komt de naam van natuursteen niet ten goede". René de Vaal werkt nu al zo'n ze ven jaar met natuursteen. Aanvan kelijk als restaurateur in Amster dam, waar hij oude grachtenpan den onder handen nam. Drie jaar geleden besloot hij Menhir op te richten. Onlangs werden alle me dewerkers mede-eigenaar van de onderneming en De Vaal ver wacht in de komende jaren nog een fikse uitbreiding van het be drijf. Natuursteen is in alle kleuren van de regenboog verkrijgbaar. Nieuw is het blauwe graniet, dat Menhir uit Brazilië haalt. „We ontdekken steeds meer", zegt De Vaal. „Er zijn ver over de 10.000 soorten steen. Het komt overal vandaan en is onuitputtelijk. We weten bij voorbeeld al jaren dat er goede steen in het Oostblok zit. Bulgarije, Roemenië en de Sovjetunie. Din gen, die hier nog nooit verwerkt zijn. Dat zal straks waarschijnlijk wel kunnen". De vraag naar het tijdloze natuur steen neemt met de maand toe. Het publiek is op zoek naar aparte dingen en is bereid daarvoor te be talen. „We doen nu veel afwer king met afgehakte kanten of bol: lingen. Dat is puur handwerk. Wat duurder natuurlijk maar ver schrikkelijk mooi". Het gebeurt nogal eens dat Menhir al te enthousiaste klanten moet af remmen: „Mensen die alles in steen willen hebben. Onzin, want dat wordt gewoon te kil". Het be drijf ontwerpt tevens meubels, zo als salontafels. De prijzen hiervan liggen tussen de 900 en 1400 gul den, voor een eettafel moet 2000 tot 3000 gulden worden neerge legd. net als met modeltekenen. Als je geen portret kunt tekenen, zul je ook geen abstract werk kunnen le veren. Eerst teruggaan naar de oorspronkelijke vormen". Het bloemschikken terugbrengen in de kunst, daar draait het bij Pouls allemaal om. Bij hem geen keurig geschikt boeketje maar wel stillevens als een wilde takkenbos in een ijzeren emmer en verlepte tulpen in een vaas, die hij voor an derhalve gulden op de markt op de kop heeft getikt. „Ik probeer wel eens hele smerige boeketten te maken. Maar ik ben nog net niet slecht genoeg". Pouls is, voor zover hij weet, de enige bloemkunstenaar van Ne derland en wordt daarom van vele kanten benaderd om een stilleven te creëren. Door het Centraal Mu seum in Utrecht werd hij samen met een aantal andere kunstenaars gevraagd iets met het museum te doen: „We kregen elk een vprtrek te doen en ik koos voor de kamer van de etalagepoppen. Ik heb ze allemaal bloemetjesjurken aange daan en daartussen enkele giganti sche boeketten geplaatst". tionele marmer wordt steeds min der toegepast. „We zijn altijd op zoek naar nieuw natuursteen", vervolgt De Vaal. „We halen bij voorbeeld graniet uit India, Brazi lië, Portugal, Afrika en komen met kleuren terug waarvan men dacht dat ze niet bestonden". Het bedrijf werkt vaak met eigen ontwerpen. Pas na bestelling wordt het graniet naar Molenaars graaf gehaald. Van een groot blok steen uit de berg worden platen gezaagd, die in Nederland worden bewerkt. „Natuursteenbedrijven zijn over het algemeen erg behoudend in hun werk en klassiek, hetgeen zich uit in het gebruik van wit marmer. De soort die we allemaal kennen. Menhir is één van de wei nige bedrijven die zich speciali seert in het zogeheten multicolour. Dat is er wel, maar je moet er moeite voor doen om het naar Ne derland te halen", legt De Vaal uit. De vraag naar de gekleurde gra nietsoorten neemt volgens hem zonder meer toe: „Graniet heeft vele voordelen. Het is tien keer zo hard als marmer. Gegarandeerd dat het er over twintig jaar nog net zo mooi bijligt als nu". Daar aan hangt uiteraard wel een pas send prijskaartje, dat voor een vloer neerkomt op circa 200 gul den per vierkante meter. Volgens De Vaal echter spendeert men steeds meer geld aan de inrichting van de woning. Een investering van enige tienduizenden guldens in een granieten vloer is geen uit zondering meer. Beknibbelen Wie besluit zijn vloer met natuur steen te bekleden, kan volgens De Vaal ook maar beter niet proberen te beknibbelen op de investering. „Marmer leggen is iets geheel an- Fantastico vorig jaar was een groot succes. Binnen tien minuten was alle 'kunst uit de muur' weg. Veer tig vakjes, gevuld met kleine ob jecten en collages, bleken het doel wit van een grote horde mensen. Ruzies „Er ontstonden complete echtpa- renruzies", vertelt Yvon Koop man. „Ik wist niet dat het zo uit de hand zou lopen. Ik had 400 dinge tjes gemaakt voor die tien dagen. Mensen waren zo bang dat ze niets te pakken zouden krijgen. Het leu ke is wel dat er nu een heleboel mensen in de stad rondlopen, die iets van je hebben. Bovendien maak ik die broches van de kunst automatiek nu voor een winkel in Gouda". Die broches maakt ze overigens niet van papier maar van houtjes, die ze van het kerk hof haalt. De kunstenares was tijdens 650 jaar Delfshaven nadrukkelijk aan wezig. Behalve de 'poolparts', als onderdeel van het project 'Olie op de golven', liet ze tijdens het eerste weekeinde van september maar liefst 600 zwarte papieren bootjes te water in de Aelbrechtskolk. Ge vuld met gekleurd zand leverden de bijeengedreven bootjes een op merkelijk schouwspel. „Ik doe altijd van alles door el kaar", vertelt Yvon Koopman. „Ook heel veel performances. Met papier. Het liefst doe ik dingen, waarbij aan het eind van mijn per formance een kunstwerk over blijft". Een gebrek aan ideeën kan deze kunstenares niet worden ont zegd. Tot nu toe loopt het, zoals ze zelf zegt, als een trein. „Soms heb ik zoveel ideeën dat ik niet weet welke ik moet kiezen". Yvon Koopman maakt overigens al een jaar of tien kunst, maar treedt er pas sinds een paar jaar mee naar buiten. Ze maakt objec ten, reliëfs en installaties, waarvan een groot gedeelte in huis kan worden toegepast. Voor haar kunstwerken gebruikt ze naast pa pier van alles, zoals bereklauw- stengels, gekleurd zand en beplak te jasbeschermers. Ze vindt het erg leuk om installa ties te maken voor speciale ruim tes. „Mensen vragen je, omdat de sfeer die ik schep past. Dat vind ik een goed teken. Het sprookjesach tige trekt mij aan en kennelijk ben ik niet de enige". Bloemkunstenaar Geer Pouls: 'Een beetje parodie'. Zagen, hakken en polijsten: het bewerken van natuursteen is puur ambachtelijk werk. ROTTERDAM Een bijzettafel, bescheiden zetel of gewoon kunst? De donkergroene 'poolparts' van Yvon Koopman kunnen alle drie zijn. De Rotterdamse kunstenares maakte al eerder de 'poolparts' voor het 650-jarig bestaan van Delfshaven vorig jaar. Ze zijn ge maakt van honingraatkarton en bedekt met een glasplaat ogen ze als een vijver, of zoals Yvon zelf zegt als een mystieke onderwater wereld. Ze is gefascineerd door sprookjes en mystieke sferen. Yvon Koopman is dol op papier. Haar werkruimte annex woning is ermee bezaaid en het aangrenzen de 'heksenhok', een grote ruimte even beneden straathoogte, puilt uit van papier en karton. Ze is een papierkunstenares, die zeven da gen per week in de weer is. De voormalige lerares handvaar digheid, die sinds maart vorig jaar zich alleen nog maar met de kunst bezighoudt, doet dan ook van alles. Op elke grote manifestatie in Rot- De sprookjesachtige 'poolparts', een overblijfsel van 650 jaar Delfsha- terdam is ze altijd wel te vinden, ven, maakt Yvon Koopman van honingraatkarton. Haar kunstautomatiekje op Teatro

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1990 | | pagina 25