„Eén keer per jaar wil
ik kijken wat er inzit"
"finali
BV Frits Don drijft op „killers-instinct"
WERELDKAMPIOENE LENIE VAN DER HOORN:
Spelletje
Vraagtekens
Eigen boontjes
Zilveren Molen
klimt uit dal
Brullen
Muzikant
ZATERDAG 24 MAART 1990 PAGINA 31
Sell
s bi
ER AAR - Alle schaatskenners
ie Lenie van der Hoorn inmiddels
hadden afgeschreven kwamen vori
ge week bedrogen uit. Vol trots
toont de zondag uit het Finse Kuo-
pio teruggekeerde Ter Aarse de
gouden plak, behorend bij de we
reldtitel 100 kilometer marathon-
schaatsen. Met de zege in de Friese
Elfstedentocht van 1985 één van
haar mooiste overwinningen, weet
ze. De beslissing viel namelijk in
de spurt. Normaliter een discipline
waar Van der Hoorn niet in uit
blinkt.
„Het was geen gemakkelijke wedstrijd",
'blikt de 41-jarige marathonschaatsster
op de titelstrijd terug. „Vooral omdat de
dames gelijktijdig met de heren van start
gingen". Finse A-rijders, die het tempo
van de nationale cracks niet konden bij
benen, waren Lenie van der Hoorn nu
eerder tot last. „Als je weg probeerde te
rijden, hadden zij telkens de kracht om
het gaatje dicht te krabbelen". Tot de
laatste bocht, enkele honderden meters
voor de finish, bleef deze situatie onge
wijzigd. „Tilly Bakker ging toen over
een Fin heen, die eerder had aangezet".
Normaliter zou de Ter Aarse haar pas
na de finish weer terugzien, „omdat ze
me op de baan altijd verslaat in de
spurt". Hoe anders was de realiteit dit
maal. Op overtuigende wijze stevende
Van der Hoorn op de meet af.
Een blakende vorm waar zij al eerder in
de race blijk van had gegeven. „Ik heb
duidelijk een spelletje gespeeld", om-
Ie n schrijft zij haar tactiek. Terwijl de con
currentie de indruk had dat Lenie van
der Hoorn een zwakke periode door
maakte, omdat zij met haar handen op
de rug weer aansluiting met de groep
zocht, verborg zij haar kracht. „Bij de
achtste doorkomst, na tachtig kilometer,
had ik voor het laatst gedronken. Kort
ervoor had ik nog mijn schaatsen vastge
bonden. Ik voelde me sterk. Er werd al
geroepen 'rijden Tilly, ze zit erdoor',
maar later kon ik gewoon weer overne
men. Ik wilde Tilly even uittesten".
Van een gedevalueerd toernooi wenst
Lenie van der Hoorn niets te weten. „Ik
kan er toch niets aan doen dat de ande
ren niet deelnamen". Daarmee doelt zij
op de geblesseerde Boukje Keulen, Alida
Pasveer en Lilian van Tol. Dat deze en
nog enkele geselecteerde rijdsters niet
aan de start verschenen betekende voor
Van der Hoorn aan de andere kant een
geluk. In tegenstelling tot vorig jaar,
toen twee rijdsters op kosten van de
KNSB deelnamen, konden nu tien
schaatssters zich voor eigen rekening
voor de WK inschrijven. Selectie vond
plaats op grond van de eindnotering in
de strijd om de Aegon cup. Daarbij viel
Lenie van der Hoorn in eerste instantie
buiten de boot. In geen van de mara
thons meetellend voor het eindklasse
ment kon zij zich namelijk in de punten
rijden. „In die wedstrijden werd erg zui
nig gereden. Tot de laatste ronde zat ik
er dan meestal wel bij, maar in de sprint
werd ik helemaal zoek gereden. Ik kom
nooit over die jonge meiden heen".
De gehele selectieprocedure van de
KNSB riep bij haar dan ook de nodige
vraagtekens op. Een uitverkiezing naar
aanleiding van de verrichtingen op na
tuurijs had Van der Hoorn rechtvaardi
ger („Ik vind zelf dat ik volgend jaar ook
een kans moet krijgen om de titel te ver
dedigen") gevonden. Niet ten onrechte
want in de periode van 1975 tot 1985
legde de Ter Aarse haar wil aan het pelo
ton op, terwijl zij in de periode daarna
goud behaalde in de 220 kilometer lange
Veluwemeertocht en een derde plaats in
de alternatieve Elfstedentocht van Kuo-
pio.
Plotseling invallende dooi had tot gevolg
dat laatsgenoemd evenement voor het
tweede achtereenvolgende jaar niet
doorging. „Ze moeten er misschien eens
aan gaan denken om het een week vroe
ger te organiseren". En terugblikkend
zegt Van der Hoorn: „In de loop van de
vrijdag steeg de temperatuur tot acht
graden boven nul. De beslissing over het
doorgaan van de wedstrijd werd daarom
uitgesteld van tien uur tot vier uur.
Toen kregen we te horen dat we de vol
gende ochtend om zes uur zouden star
ten. De schaafmachines zouden een
nieuwe baan aanleggen, die schuin
moest komen te liggen, zodat het water
eraf liep. Iedereen dus vroeg naar bed.
's Avonds kregen we echter alsnog te ho
ren dat de alternatieve Elfsteden niet
doorging. En daar zaten we dan allemaal
in ons pyjama, slappe verhalen vertel
len". Een rare gewaarwording, weet Le
nie van der Hoorn.
In de jaren dat de Ter Aarse nu aan de
top staat heeft zij telkens haar eigen
boontjes moeten doppen. En dat steekt
Lenie van der Hoorn toch wel. „Toen ik
in 1972 nationaal kampioen werd op de
lange-baan, werd al gezegd ,je bent te
oud". Sponsors hebben dan ook nooit
voor haar in de rij gestaan. Ook niet na
haar zege in de Elfstedentocht van 1985.
„In Kuopio moest ik zelf iemand zien te
vinden die mijn bidon tijdens de wed
strijd kon aangeven. En ook tijdens de
koers word je door niemand op de hoog
te gehouden. Er is eeuwig gebruik ge
maakt van mijn naam, maar ze hebben
er geen dubbeltje voor over gehad. Som
mige mensen dachten dat je er rijk van
Lenie van der Hoorn: „Toen ik in '72 de nationale titel lange-baan won, werd al gezegd
,Je bent te oud".
werd, maar je doet het toch voor jezelf'.
„Wat ik er dan lollig aan vind? Dat weet
ik eigenlijk niet", zegt Van der Hoorn in
eerste instantie. Wanneer ze even nage-
FOTO: HENK SNATERSE
dacht heeft, voegt zij eraan toe: „Als ik
me goed voel, wil ik één keer per jaar
kijken wat er inzit".
PETER VAN DER HULST
LEIDEN - Na jaren van toch wel matige
Zilveren Molen-edities lijkt de oudste
voorjaarswedstrijd van ons land uit het
dal te komen. De vertwijfelde pogingen
in het verleden om de atletiekwedstrijd
mee te laten groeien met evenementen
als de Twintig van Alphen, Rotterdam
marathon en CPC in Den Haag is de or-
gansiatie bijna fataal geworden. Precies
op tijd zette De Bataven het roer weer
recht. Al voor de 28e keer klinkt van
middag om 14.00 uur het startschot
voor de Zilveren Molenloop. Een start
die opnieuw gelegen is in het Hertog
spark in Rijpwetering waarnaar zes jaar
geleden om onder andere veiligheidsre
denen werd uitgeweken. De verhuizing
naar de accommodatie van ROAC viel
bijna samen met de zwarte of in ieder
geval grijze bladzijden uit de Zilveren
Molen geschiedenis. Vertwijfeld werd ge
probeerd om met sterk in opkomst zijn
de lopen als de Twintig van Alphen te
concurreren. Voor een dergelijk profes
sioneel opgezet evenement was de uit
goed bedoelende amateurs bestaande or
ganisatie niet klaar. Het hinken op twee
benen kostte de Zilveren Molen veel
aanzien en betekende bijna zelfs het ein
de. Na de 25e editie lijkt alles ten goede
gekeerd en is er voor gezorgd dat de ron
de door de polders van Alkemade weer
op de weg terug is naar het aanzien van
weleer.
Ook dit jaar is weer een pittige wedstrijd
in elkaar gezet met een volledig open
strijd om de eerste plaatsen. Toppers
ontbreken echter, omdat De Bataven
nog steeds geen startgelden betaalt („De
gewone atleet hoeft niet te betalen voor
de komst van een topper") en omdat de
nationale top aan het wereldkampioen
schap veldlopen deelneemt. Veel mag er
wel verwacht worden van de nationale
subtop en uiteraard de regionale atleten.
Al eerder hebben de lopers van De Bata
ven dit winterseizoen laten zien sterk ge
worden te zijn. Een winnaar zit er mis
schien niet tussen, maar dat enkele Leid-
se deelnemers deel uitmaken van de
kopgroep is niet onmogelijk. Favorieten
voor de eindzege zijn er niet aangezien
het grootste deel van de lopers zich pas
op de wedstrijddag zelf meldt. Bij mooi
weer zouden net als in voorgaande edi
ties atleten als Gerard Huynen uit Den
Helder of Wim Zegers uit Apeldoorn de
wedstrijd kunnen gaan 'opfleuren. Of
zorgen Leidenaars in Haagse atletiek-
dienst Huub Pragt en Jan Dirk Hazele-
ger voor een mooie en boeiende strijd
tegen de Leidse toppers?
GERT VELTHUIZEN
GEDREVEN EX-TENNISSER OOK GEBOEID DOOR HUISVROUWEN
WATERINGEN - Frits Don
neemt nog steeds dagelijks zijn ei-
;en pakje boterhammen mee als
lij zich begeeft naar het Watering-
tenniscentrum De Rhyenhof. En
een gebakje als hij gasten verwacht.
„Ik ben niet zakelijk", meldt de 33-jarige
ex-tennisser en huidige privé-coach van
onder anderen Mark Koevermans ten
overvloede. Frits Don stamt uit de tijd
dat toptennissers door hun bond nog
met de nek werden aangekeken en moest
daarom als speler elke vorm van begelei
ding ontberen. De jeugdkampioen van
1976 reisde in zijn eentje de wereld rond
en werd door schade en schande wijs.
Veel meer dan een aantal sportiviteits-
prijzen, een verloren nationale finale in
1979 en een plaats rond nummer 280
van de wereldranglijst heeft hem dat niet
opgeleverd. Maar het sterkte de Naald-
wijker in de overtuiging dat het leven als
tennisprof „keihard" is.
Die wetenschap brengt hij nu, vol elan,
over op zijn cliënten. Naast Koever
mans (door Don voorzien van het koos
naampje „Koef') maken bijvoorbeeld
ook nationaal kampioene Nicole Jager
man, Rijnsburger Jan Siemerink en de
subtoppers Peter Nyborg, Daniël Orsa-
nic, Jacco van Duyn, Jos Koemans, Ton
van der Pieterman, Carolien Vis, Linda
Niemantsverdriet en Bettina Sonneveld
deel uit van de „school" van Don.
Mijn ideaal is dat ik met ze weg kan
naar het buitenland wanneer ik dat wil.
Maar daarvoor heb ik het hier nu nog te
druk".
In het fraaie Wateringse tenniscentrum
De Rhyenhof mocht Don tweeëneenhalf
jaar geleden van eigenaar Swinkels pro
beren een eigen tennisschool op poten te
zetten. „Dat gaf aanvankelijk nogal eens
conflicten met de recreanten als ik op de
baan stond te brullen en te gillen", her
innert Don zich. „Er is een nieuwe hal
bijgebouwd en inmiddels werk ik met
vier mensen onder me. Vooral 's winters
komen we banen te kort. Eigenlijk gaat
het bij het toptennis nu wat te hard.
Waardoor het fundament niet genoeg
aan bod komt. Een brede basis is heel
erg belangrijk. Daarom volg ik bijvoor
beeld ook altijd onze eigen damescom
petitie. Het is heel erg boeiend om te
zien hoe die huisvrouwen punten lopen
te pikken. Zó fantatiek".
Arthur Tjin-Asjoe, een broer van voet
baller Rick (FC Den Haag, red.) en bad
mintonner Dennis (VELO, red.), is twee
de man in de „BV Frits Don" die offi
cieel „nog" niet zo heet. „Verder werk ik
met Cees Heemskerk, Cock Snoei en
Vincent van Leuken, de zoon van Jos,
die Mark Koevermans in zijn beginfase
altijd financieel heeft bijgestaan. En ik
ben ook nieuwe tennissleraren aan het
opleiden. Zodat ze les kunnen gaan ge
ven volgens mijn visie. Nu investeren ze
en de beloning is dat ze later bij mij les
kunnen gaan geven", aldus Don, die van
de mensen met wie hij werkt verlangt
dat ze „terriërs" zijn.
„Ik vergelijk mezelf wel eens met die
muzikant op het Leidseplein die bijna
voor nop prachtige stukken componeert.
Terwijl je makkelijk heel rijk kunt wor
den als je een meidengroepje zoals Luv
opricht. Maar ik stuur liever iemand
weg, als ik zie dat het niks kan worden.
Voor toptennis moet je een „killer"
zijn", meldt Don, voor wie de omschrij
ving „gedreven" eigenlijk nog niet eens
de lading dekt. Dat ondervond onlangs
Ralph Kok die in de ogen van Don niet
de echte „winnaar" is die je moet zijn
om in het proftennis te kunnen overle
ven. En dus scheidden hun wegen. „Ook
Gaby Coorengel heb ik geadviseerd te
stoppen als full-prof', vertelt Don over
de Haagse speelster. „Ik hoop voor bei
den dat ik hartstikke ongelijk heb".
Don, geboren op Sumatra en via Nigeria
(„Daar zijn we letterlijk gevlucht voor
de oorlog") en Engeland verhuisd naar
het Westland, had destijds ook kunnen
kiezen voor een baan als voetbalprof.
„Ik kon bij Ipswich Town terecht, maar
heb gekozen voor tennis. Dat betekent
dagelijks hard werken. Daar denk je niet
over na, dat dóe je gewoon", aldus de
vader van twee zoons. „Je móet voor dit
vak energie teveel hebben. Net als
CruijfT en Aad de Mos. Alleen verdienen
voetbaltrainers een vermogen, terecht.
Ook wij zouden daarnaar betaald
moeten worden. Daar moet de bond
maar eens iets aan doen".
„Gelukkig hebben ze een goede keus ge
daan met Stapley Franker als directeur-
sportief. Hij dekt de privé-trainers, die
in feite de grondwerkers zijn. Ik zie me
zelf als een middel tot het oplossen van
problemen van spelers. Maar uiteinde
lijk moeten ze het allemaal zelf doen.
Een tennisser moet ook onafhankelijk
blijven. Michiel Schapers kan zelf uit de
moeilijkheden komen en ik hoop echt
dat hem dat lukt. Want op de achter
grond staan nu alweer legio mensen te
wachten die hem zogenaamd kunnen
helpen".
„Ik zal mezelf in ieder geval nooit op
dringen bij spelers. Alleen Paultje Dog
ger houd ik wat dat betreft nauwlettend
in de gaten. Als hij écht in het slop
komt, bel ik hem op en bied ik hem aan
te helpen. Wie ik het liefst bij mijn
groep zou willen hebben? Dat kan ik ei
genlijk beter niet vertellen. Maar dat is
Richard Krajicek. Op hem moeten we
heel zuinig zijn, maar er zwermen een
hoop parasieten om hem heen. Hij is ge
lukkig zelf slim genoeg om zijn keuze te
bepalen. En wat anderen betreft, selec
teer ik zelf. Niet zozeer op de spelertjes,
maar vooral op hun ouwelui".
ROB LANGEVELD
Onder redactie van Peter van der Hulst.
VALK
..Ik wil het betaalde voetbal dolgraag in.
A Is ik de kans krijg dan wil ik hem ook
met beide handen pakken". Woorden die
UVS'er Marcel Valk uitsprak, nadat be
kend was geworden dat hij in de belang
stelling stond van Roda JC en FC Den
Haag. Deze week liet Valk weten het vol
gendiaar zijn kunsten bij de club uit de
Residentie te zullen vertonen.
Trainer Ruud de Groot ondertussen met
gemende gevoelens achterlatend. Teleur
stelling enerzijds, omdat de meest kleur
rijke speler van de Leidse ploeg de Kik
kerpolder verlaat. Opluchting anderzijds
ook, omdat de rust in de gelederen nu
weer kan terugkeren. Belangrijk in de be
slissende fase van de competitie, waarin
UVS lonkt naar de titel.
En dan te bedenken dat Valk in de vori
ge voetbaljaargang het plan had om te
stoppen met voetballen. „Ik was II van
de 26 wedstrijden geschorst en daar baal
de ik flink van".
Voor Valk te hopen dat hij zich in het
betaalde voetbal een beetje rustig kan
houden.
VREUGDE
Voor de waterpoloploeg van De Zijl/LGB
was het afgelopen weekeinde erop of
eronder. Wenste de formatie van coach
Albert Spijker zich te verzekeren van een
plaats in de nacompetitie dan moest er
gewonnen worden van het in punten ge
lijkstaande AZ&PC. Zeker na het dra
matisch verlopen dubbelprogramma van
de week ervoor, vreesde iedereen in het
Leidse kamp eigenlijk het ergste. Na een
voortvarende openingsfase dreigde het
ook nu weer mis te gaan. Routinier Alex
van Belkum hield net hoofd echter koel
en leidde de equipe naar een nipte 7-6
zege. En dan is slechts één vreugdeuiting
op zijn plaats. Je klimt uit het bad en
valt de eoach om de nek.
SHIRTJES
Frans van der Veen stond als voetballer
niet echt als een lieverdje bekend. Regel
matig liep de oud-speler van Noordwijk 1
tegen een boeking op. Sinds een aantal
jaren is Frans door een rugblessure niet
meer op de velden te bewonderen. Met al
zijn energie richt hij zich nu op de poli
tiek. Als pr-man van Noordwijks Belang
tracht hij de ene na de andere publiciteit
trekkende stunt voor zijn partij op touw
te zetten. Zo ook a fgelopen zondag.
oonlijk
SJC
de wedstrijd het veld betrad in shirtjes
van 'zijn' Noordwijks Belang. Dit later
tol ergenis van SJC-voorzitter Ottevan-
ger.
Zo te zien is Frans zijn streken nog
steeds niet verleerd.
FOTO: HENK SNATERSE
£eidóc@outtMit
