Bas Veeren (17) zit in de top
van de vaderlandse disco deejees
Leidschendammer Leo Vogelaar legt
zich toe op verwijderen graffiti
rouw
- DEN OMGEVING
QeidóaOowiant
DINSDAG 27 FEBRUARI 1990 PAGINA 11
LANGS
OMWEGEN
Op mijn omwegen door
stad en land kom ik
graag mensen tegen. U
kunt mij telefonisch of
schriftelijk vertellen wie
u graag in deze rubriek
zou willen tegenkomen.
Ik ben bereikbaar via
071-122244.
scherp moeten kunnen be
schrijven hoe de constitutie
van Bas Veeren in elkaar
steekt, wat hem allemaal be
zielt. Ik kom er niet helemaal
achter en vang slechts flarden
van het disco-jargon op. Va
der Ronald heeft 't veel ge
makkelijker; die kent z'n
vlees en bloed waar het gaat
om het mixen van platen. Op
deze persconferentie ten Hui
ze Veeren doet vader zich
kennen als een ingewijde in
het métier waarin zoon Bas is
ingekapseld. Mixen van pla
ten, het ritmisch en harmo
nieus in elkaar over laten lo
pen. Het wordt een technisch
betoog waar geen speld tussen
te krijgen valt. Je bent onder
gedompeld in een discotheek
en dan is het een kwestie van
uitzoeken en maar blijven
doorwiebelen op iets dat komt
en dan weer wegvalt. Bas: „Ik
mix al een jaar of 4". Dat i%
veel voor een jongeman die
z'n scholaire lesrooster in de
gaten moet houden.
Maar vader Veeren vindt het
toch wel prachtig: „Blanke
jongen bereikt top in neger-
muziek", suggereert hij als
kop bij dit verhaal. En hij be
schrijft de sfeer in een disco:
„De ventjes gaan uit de bol.
Prachtig vinden ze dat, de
jongens en de meiden". Dat is
nog tot daaraan toe. want nu
komen er trefwoorden waar
mee „nummer 5 in de natio
nale top-contest" me probeert
te bedwelmen: network, een
intro-tje, beat, break en base
line. En een rapper (repper),
hip hop, this is rap, man!"
Buitendien heeft Bas al ruim
een jaar aan scratchen ge
daan, en back spinnen, wat
terugdraaien betekent. Geëi
gende stof voor goeie deejees
in de disco. Ik hoor nu ook,
dat Bas geen praat-discjockey
is. Van die kletspraatjes tus
sen de plaatjes door baalt hij
nu eenmaal. Bas is een deejee
uit overtuiging; „niet ruig
heen en weer halen". Vader
Ron voert aan, dat er sprake
zou kunnen zijn van een „re
citatief op een rappe manier".
Enfin, hier hoor je een rapper
die aan het rappen is, „ook
wel M.C.genoemd, Micropho
ne Commander".
Ik hoor nog veel meer dat ik
niet kan bevatten. Iets als
„Leen Kolneus"; en „Take
me", roept een zangeres op de
plaat die Bas als bewijsmateri
aal opzet. Verder demon
streert Bas Veeren met veel
subtiele handgebaren het ver
loop der dingen. Een rap jon
getje. Pa vindt het prachtig:
„Een heel spektakel! Een ze
nuwslopende toestand". Van
de weeromstuit begint Bas te
mixen: hij houdt de plaat te
gen en gooit er weer een an
der geluid doorheen. Alsof het
de gewoonste zaak ter wereld
is. „Je kunt opnemen en weer
afspelen". Jawel, een deejee
als Bas moet kunnen beschik
ken over een groot uithou
dingsvermogen. Elk weekend
is hij in touw, en na school oe
fent hij thuis op zolder aan de
mengtafel. Hij gaat gewoon
door. Ook met de sampler,
een keyboard waarmee je ge
luiden kunt opnemen en weer
afspelen.
Als het ergens goed loopt,
staat Bas een „beetje te dan
sen" achter de draaitafel. Dat
is spelen met het publiek, een
beetje show „om er de jus aan
te geven". Bas is een vrijetijds
disc-jockey die verder wil ter
wijl anderen dansen of bezig
zijn met iets dat daar op lijkt.
„Ik wil een eigen act bereiken
in een goeie, leuke disco
theek. Slapen kan ik altijd
nog wel". Ons gesprek wordt
opgevrolijkt door de praatge
luidjes van een aanhalige 13-
jarige poes, alias kater, die
Boukje heet en ooit verwekt
is door het onbetamelijk ge
drag van een zwervende gast
arbeider, die een Cypriotische
Perzin met haar kind liet zit
ten. Boukje, of Bouke, slaat
met z'n staart. Een echte tail
rapper, die wat zeurt en nog
scheel kijkt ook. Vader Ro
nald schept er het grootste ge
noegen in de poes net zolang
te knuffelen totdat ze (hij) er
schoon genoeg van heeft en
zich bezint op een aanval.
Maar Bas werd vijfde van Ne
derland, en dat mag best wei
eens in de krant.
it stormachtige weer
t niet tot een storm-
tige opkomst", conclu
de kantonrechter J.
jfj shuis gisteren toen de
ng nog maar net was
unnen. Ondanks het
dat het krokusvakan-
jj is, vonden maar weinig
H jachten de weg naar
Leidse kantongerecht
het Rapenburg. De
iter moest de zitting
ele malen schorsen
'7. iat er geen „klapten"
waren en dat dat
speet was aan zijn ge-
)t te zien. Tenslotte
Jl den hij, de officier en
griffier zich niet voor
ts in hun zwarte toga's
Jl|esen.
mensen die besloten
bij verstek te laten
oordelen, hadden ech-
het grootste gelijk van
Jwereld, zo bleek later.
SJnt de verdachten die
storm en regen wèl
seerden werden ver-
jens overgeleverd aan
ville- of voorkeur van
officier en de rechter,
'h eerste bewijs daarvan
de boete die een be-
mster van de Witte
?el in Leiden kreeg op-
id gd. De vrouw had een
C keerbon gekregen om-
ze haar auto had neer-
®a et op minder dan vijf
ter afstand van de krui-
met de Witte Rozen-
at. „Ik was de bestuur-
gaf ze meteen toe.
had de auto voor de
r gezet want zoals u
ac schien wel weet is er in
x ewijk sprake van een
ot parkeerprobleem. Ik
t echt niet waar ik mijn
anders moest neerzet-
Ik moest mijn bood-
appen uitladen. Vervol-
s heb ik ze opgeruimd
(jl toen ik terugkwam had
>en bon".
vrouw vertelde dat ze
bekeuring aan haar
^tgenoot had gegeven,
e heeft hem betaald,
ir hij kreeg het geld te-
;estort op zijn rekening
at de bekeuring een
ik te laat was betaald,
volgens kreeg ik een
ere boete en die zou
man ook betalen,
dat heeft hij waar-
ijnlijk niet gedaan",
administratieve zaken
de vrouw dus overge-
En aan haar man. Die
haar echter zélf naar
rittingzaal gestuurd en
was een heel slimme
van hem.
icier van justitie J. de
Dr vroeg nog aan de
uw of ze de parkeer-
(E rhter die de bon uit-
reef had gezien. Dat
niet het geval. De of-
er wist genoeg en eiste
boete van 35 gulden.
Zelfde bedrag als de
w uw ook aan de politie
kunnen betalen. „Dat
me wel redelijk", zei
iter Morshuis.
geen dertig seconden
"tr stond er een man
het hekje van de
'oktonrechter. Ook hij
>1 1 een parkeerovertre-
a g gemaakt, en wel op
Korte Mare. De man
telde dat hij naar een
a sus moest en dat hij te
(X inig geld in de parkeer-
I ter had gedaan: „Ik
y beer er altijd rekening
d e te houden, maar het
al pt weieens mis", vertel-
hij tegen de mannen in
zwart.
als de vorige verdach-.
vertelde hij dat de 35
ig den had betaald, maar
dat bedrag was terug-
tort. Op zijn verhaal re-
erde de rechter echter
Iers: „Heeft u daar een
i vijsje van?" „Nee", ant-
J,|ordde de verdachte.
:t was wel verstandig
^freest om dat mee te ne-
vond de rechter,
wilde ook weten wat
verder was gebeurd. De
dachte vertelde dat hij
had gereageerd toen
een acceptgirokaart
afceg waarop stond dat hij
gulden moest beta-
„Eigen nalatigheid",
de man toe.
officier eiste geen 35
m den, maar vijftig gul-
9 i. De man zou dus vijf-
!fi n piek meer moeten be-
jr en dan de parkeerovert-
zfdster die voor hem aan
beurt was. Daar sprak
verdachte niet over, hij
ak helemaal niet.
'o ichtte netjes af tot kan-
k rechter Morshuis het
mis had uitgesproken,
rechter week geen cent
van de eis van de offi-
Met het hoofd tussen
schouders zocht de man
uitgang van de zitting-
e-Pl op. Had hij maar ge-
ten, dat van gelijkbe-
tl htiging van mannen en
>uwen in het Leidse
ïtonge recht nog geen
ake is. Dan had hij zijn
Duw wel gestuurd.
JANET VAN DIJK
EEN GESCHIEDENIS VAN RAPPEN, SCRATCHEN EN NOG VEELMEER
Leo Vogelaar gaat de strijd teg
Vogelaar is op het idee van
zijn nevenbedrijf gekomen
door een KRO-uitzending van
„Brandpunt in de markt".
Daar werd aangetoond hoe je
op een milieu-vriendelijke ma
nier graffiti en verf van mu
ren kan verwijderen. Hij heeft
contact met het betreffende
bedrijf opgenomen en zo is de
zaak verder gerold. „Ik stond
vorig jaar bij dat monument
wel met het zweet in mijn
handen, hoor. Het was het eer
ste project en het moest glans
rijk lukken". Vogelaar (43)
was bedrijfsleider bij het schil
dersbedrijf Van Tour-De
Groot in Den Haag, toen hij in
1979 besloot in Leidschendam
een eigen zaak te beginnen.
Van een verfkwast, een trap
en een behangtafel is d^t in
middels uitgegroeid tot een be
drijf met acht man personeel.
Hij zegt nog wel drie of vier
schilders te kunnen gebruiken,
de graffiti aan met miiieuvrient
maar ze niet te kunnen krij
gen.
Eén van de eerste dingen die
Vogelaar bij het verwijderen
van graffiti ontdekte was dat
door op korte termijn te ver
wijderen de animo om op
nieuw spuitbus of viltstift te
gebruiken aanmerkelijk ver
minderde. „Als hun handteke
ning de volgende dag al weer
is verdwenen gaat de lol er
af", stelt hij. Onmiddellijk ver
wijderen heeft bovendien het
voordeel dat de vloeistof nog
niet tot diep in de steen is
doorgedrongen. Zijn successen
met eind vorig jaar genomen
proeven op gymlokalen in de
gemeente hebben al geleid tot
nieuwe contacten met vereni
gingen van eigenaren, bedrij
ven en woningbouwverenigin
gen. Behalve spuiten is vol
gens Vogelaar ook coaten en
hydrofoberen mogelijk. „Coa
ting heeft echter het nadeel
slijke middelen.
dat de kleur van de onder
grond verandert. De ontwer
per van het Leidschendamse
monument heeft dit dan ook
afgewezen. Aan de andere
kant is het verwijderen van
graffiti dan weer makkelijker
Bij hydrofoberen, het impreg
neren van de steen met water,
blijft het gebouw langer
schoon. Aantasting door zure
regen, bijvoorbeeld hier met
de zure regen van de vele au
to's op de Damlaan, wordt dan
tegengegaan".
De ondernemer blijkt ook nog
een beetje idealist te zijn. Hij
zegt best berèid te zijn op scho
len te gaan praten over het on
heil dat de lieve jeugd met
graffiti aanricht. Hij gelooft
niet dat dit de ondergang van
Vogelaar Cleaning zou kunnen
betekenen. „Er is op dit gebied
nog zo ontzettend veel te doen
Neem nou de nieuwbouw. Als
FOTO: MILAN KONVALINKA
ie op woningen en kantoorge
bouwen meteen een anti-graf-
fitilaag aanbrengt kun je even
tuele verontreiniging snel. dus
goedkoop, en goed verwijde
ren. Door die cleaning heb ik
ook pas goed begrepen hoe mi
lieu-vervuilend schilders altijd
te werk ziin gegaan. Het sterk
vervuilende afbijtmiddel voor
het verwijderen van oude verf
gebruiken we bijvoorbeeld
niet meer. Daar is de hoge
drukspuit voor in de plaats ge
komen. En de verfbladders die
er afkomen vangen we tegen
woordig op. Die gingen vroe
ger de grond in"
Wat de nieuwbouw betreft zit
Leo Vogelaar in Leidschen
dam in ieder geval goed. Op
het bedrijventerrein Forepark
worden in de komende tijd in
dustrie- en kantoorgebouwen
gebouwd en vervolgens staat
Leizo op het programma, de
bouw van 8000 woningen.
LEIDERDORP Bas
Veeren is een fenomeen,
een verschijnsel. Hij is er
niet ontdaan door. De
knaap is 17 jaar, van on
besproken gedrag, en als
het een beetje meezit
wacht hem een lachende
toekomst in een donker
wereldje met psychodeli-
sche effecten in een niet
aflatend ritme. Het ritme
van de disco die geen
pauze kent. Zelfs als er
een „break" intreedt
je zou hopen: nou houden
ze er wel even mee op
dreint het ritme door en
wordt er geroerd in een
denkbeeldige ketel vol
geluiden. In het vreemde
duister produceert de
rookgenerator onhebbe
lijke wolken en flitst de
magie als een Noorder
licht dat eerder bij hel
en verdoemenis schijnt te
horen.
De disco heerst, en wie hier
binnentreedt lijkt verloren, is
althans gedoemd om tot het
eerste ochtendgloren door te
gaan in een nagenoeg stil
staande beweging, waaraan
pas een einde komt als de
elektrische stroom door een
zaalbeheerder die er schoon
genoeg van heeft wordt uitge
schakeld. En dan kan men
wel alle hoop laten varen.
Een slopend vertier voor wie,
door leeftijd of geaardheid,
een ander tempo gewend is.
„Een hobby die veel jeudigde
personen aantrekt", zegt daar
entegen Ronald Veeren (te
Leiderdorp), Bas' vader, die
dagelijks in de weer is met
het redactioneel en fotogra
fisch inhoud geven aan wat
men tegenwoordig enigszins
aanprijzend „thuiskranten"
noemt. Dat klinkt een stuk le
vensechter dan de term huis-
aan-huis-bladen. Nu frequen
teert vader Ronald niet de
obscure spelonken waarin
zoon Bas al tot grote hoogten
reikt, maar hij is net zo ruste
loos. Zo kan Ronald 's avonds
bijna zichzelf zijn. Dan kijkt
hij televisie, terwijl hij plotse
ling z'n gitaar kan pakken om
er kromme vingeroefeningen
met allerlei grepen op te
doen. Naast zijn fauteuil is er
Bas Veeren uit Leiderdorp: vijf
„stand by" een standaard op
dunne poten met daarop note
ringen in een soort hiëroglie
fenschrift.
Veeren foto wereld
Hij is ook gek op fotograferen.
Pa Veeren maakt nu op eigen
gezag een foto van Bas met
interviewer, en Bas maakt op
verzoek van z'n vader een
paar foto's van Ronald met de
(collega) verslaggever. Voor
het Veeren huis-aan-huisar-
chief, vermoed ik. „Geen
plaatje zal tegen jou of tegen
je wil gebruikt worden", stelt
Veeren senior mij gerust,
maar inmiddels zal ik wel op
de kiek staan als Veeren mij
in. zijn „doka" (donkere ka
mer, camera obscura) ontwik
keld heeft tot een halfgare.
Overigens is Ronald Veeren
druk bezig met het ontwikke
len van een flitsende musical.
Ik mocht raden, want ik wist
het nog niet. „Annie get your
gun", of „The King and I",
raadde ik. „Mis", zei Ronald
verheugd: „My fair lady"
e van Nederland als het op gec
wordt het!" Ergens in de zo
mertijd. In de schouwburg
aan de Oude Vest, het jongste
Leidse toneel van de misdaad.
De kaartjes voor de première
zijn nagenoeg allemaal al ver
kocht. Ook die befaamde 13e
rij, waar zoveel geld in is ge
stoken. Ongetwijfeld zullen
we daar op terugkomen. Ik
bedoel: op die uitvoering.
Maar nu terug naar Bas.
Bas Veeren is dus 17, en daar
om ook prijken onder neus en
op de kin de jeugdpuistjes
waarmee hij het nog wel een
tijd zal moeten stellen. Bas
(„Een dondersteen met plaat
jes en bandjes", zegt z'n va
der) vindt zichzelf een „ver
traagde" Mavo-leerling; 3e
klas. Hij denkt aan Havo en
z'n vader hoopt op vwo. Bas:
„ik zal nog even bekijken hoe
ik 't doe". Vader Veeren kijkt
ietwat zorgelijk. Die heeft lie
ver dat Bas zich ontplooit op
gebaande wegen. Bas heeft
namelijk ook al jaren orgelles
bij de Katwijkse orgelpeda
goog Nico de Raad. „Ik hoop
gen „live" mengwerk aankomt.
dat die jongen daar iets in be
reikt", zegt Ronald met enige
nadruk.
De mengtafel
Vooralsnog zit dat er niet he
lemaal in. Bas had net zo goed
met een modeltrein kunnen
spelen. Leuk rangeren en la
veren over bruggen en langs
ravijnen, met behulp van de
knopjes op de transformator,
en eventueel botsinkjes pro
voceren langs een peronnetje;
ping ping ping roepen en de
loco in z'n achteruit zetten.
Maar Bas voelt daar helaas
niets voor. Hij speelt liever
met de knoppen van een
mengtafel in de discotheek.
Bas is liever disc-jockey, of
wel deejee in vrije tijd. Te
paard zitten op een plaat.
Daar- komt het zo'n beetje op
neer. Dat is zijn jonge lust en
leven. Daarmee is hij nu ook
al doorgedrongen tot in de ho
gere regionen die het vader
landse Disco Land kent.
Vorige week werd Bas Veer
en nummertje vijf „Live
FOTO WIM VAN NOORT
mixen" tijdens een grote fina
le in de Zaanse discotheek
Metropole. Hij was toen al
door een voorronde heenge-
komen in „Tomorrow Land"
in Rotterdam, de grootste dis
co van Nederland. Daar werd
Bas toen nummer twee achter
concurrent Clyde Iron, een
talent op de panelen en draai
tafels waar je niet goed van
wordt. Clyde Iron, die („Maar
hij is al zo'n beetje professio
nal", voert Bas aan) ook de fi
nale won, mag nu naar de
Londense wereldkampioen
schappen „Live mixen Bas
zat hem evenwel op de hielen
en daarom mag deze jonge
Leiderdorpse deejee best wel
een beetje trots wezen. Dat
vindt z'n vader ook. Bas werd
tenslotte vijfde van de acht
uit de deejee top. Ga daar
maar eens aanstaan. Dat geeft
al veel voldoening in het
schemerdonker van een nog
jong disco-leven.
Ik moet bekennen dat ik nu
faal; op werkbezoek bij Bas.
Voor dit verhaal zou ik haar-
Carnavalsfeest gehandicapten
De Leidse Hutspotten vierden gisteren carnaval met bijna 200
gehandicapten in het Antoniusclubhuis aan de Lange Mare, de
residentie van de vereniging.' De opkomst was volgens voorzitter
Harry de Leeuw groter dan ooit. „We krijgen steeds meer res
pons". Stadsprins Lodewijk den Eerste ging na de middag met
de Hutspotten op bezoek bij drie bejaardenhuizen. In Huize
Roomburgh, het Elisabeth Gasthuishof en het Huis op de Waard
werd steeds een ongeveer drie kwartier durend programma afge
werkt. De carnavalsmaandag werd door De Hutspotten besloten
met het Deurdouwersbal, volgens de vereniging „de meest car-
navalleske gebeurtenis van de regio". F0T0. W|M VAN N00RT
Meer stukken boven tafel
in gifaffaire Coupépolder
ALPHEN AAN DEN RIJN Wethouder W. de Jong moet op
nieuw een verzoek indienen om vertrouwelijke stukken rond ae
gifaffaire van de Coupépolder in Alphen te mogen inzien. De
stukken liggen opgeslagen bij het ministerie van Justitie. De
Jong heeft al eerder inzage gekregen in vertrouwelijke proces
sen-verbaal, maar geen gelegenheid gehad om alles door te ne
men. Op de voormalige vuilstortplaats, die tegenwoordig dienst
doet als golfbaan, wordt momenteel nieuw veldonderzoek ver
richt om de eventuele aanwezigheid van zwaar giftige dioxines
vast te stellen. De Chemiewinkel van de Vrije Universiteit van
Amsterdam maakt de resultaten over ongeveer anderhalve
maand bekend.
Bax wint inhaalduel
LEIDEN - Bax heeft gisteren
het uitgestelde competitieduel
tegen Her mes DVS met 1-2 ge
wonnen. De Voorhouters
openden direct na het eerste
fluitsignaal het offensief, dat
na tien minuten afzwakte.
Daarna golfde het spel op en
neer. Uit een van de mogelijk
heden die volgden, opende
Hans van Leeuwen voor Bax
de score. Een 0-1 stand die tot
de rust ongewijzigd bleef. Na
rust had een counterend Her
mes de beste kansen. Met een
van richting veranderd af
standschot bracht Fred Lang
horst Hermes weer langszij.
Een terechte stand op dat mo
ment, omdat de thuisploeg
eerder al driemaal de paal
raakte. Toch kreeg Hermes
niet het verdiende punt. Vlak
voor tijd strafte Hans van
Leeuwen een foute terugspeel
bal van Serge de la Cruz be
heerst af, 1-2.
LEIDSCHENDAM
„Het is een geheel nieuw
vak en het heeft eigenlijk
weinig of niets met schil
deren te maken. Graffiti
verwijderen kan milieu
vriendelijk gezien het best
gebeuren door het onder
hoge druk bespuiten met
water en zand. Daarna
moet het oppervlak wor
den gereinigd met een
middel dat zichzelf biolo
gisch afbreekt". Leo Vo
gelaar, die sinds tien jaar
een schildersbedrijf in
Leidschendam heeft richt
te vorig jaar Vogelaar Cle
aning Service op. Als pu
bliciteitsstunt, maar ook
omdat hij het wel een
beetje erg vond wat was
gebeurd, reinigde hij het
monument dat bij het vijf
tigjarig bestaan van de ge
meente was opgericht van
graffiti. Gratis en in het
bijzijn van burgemeester
W. de Vreeze.
Hij adopteerde het door hem
bewonderde monument wat
betekende dat hij beloofde
twee jaar lang gratis voor het
schoonhouden te zullen zor
gen. Het resultaat was dat hij
na een offerte, waaraan overi
gens ook andere bedrijven
deelnamen, deze week een op
dracht van ruim anderhalve
ton kreeg om alle gemeentelij
ke gebouwen, scholen, wijkge-
bouwen en straatmeubilair
van graffiti te reinigen. Voor
het reguliere schoonhouden
betaalt de gemeente jaarlijks
nog eens vijftigduizend gul
den. Het professioneel verwij
deren van graffiti staat vol
gens Leo Vogelaar nog in de
kinderschoenen. De langdurig
werkloze die hij de gemeente
beloofd heeft te zullen aanne
men zal het vak dan ook eerst
bij Vogelaar moeten leren.
Zijn eigen specialist, de afge
studeerde MTS-er Ron Baars
die nu de leiding heeft, is de
zelfde weg gegaan. „Technisch
moet je goed uitkijken, het
gaat om spuiten onder zeer
hoge druk, tweehonderd bar,
je moet goed oppassen dat
geen voegen verdwijnen".
