„Talenten lopen niet
meer vanzelf binnen"
„Tot nu toe ging het me makkelijk af'
p
ll
mal
Ie
SWIFT-
VOORZITTER
PIETER
EVELEIN:
■£eidóc (Boma/nl
ZATERDAG 24 FEBRUARI 1990 PAGINA 33
LEIDEN - Bij de Leidse wielerver
eniging Swift/Casba zijn verande
ringen gaande. Door een intensieve
begeleiding van onderaf moeten de
Iprestaties van de renners naar een
hoger niveau worden getild. De ge
dachte dat daarmee ook de glorie-
jaren van weleer terugkeren zijn
volgens de nieuwbakken voorzitter
Pieter Evelein niet reëel. „Die tijd
moeten we vergeten. Er zijn nu
jeen renners als Bart Zoet en Ger-
)en Karstens. Dat je een persoon
als Joop Zoetemelk binnen je club
hebt gehad, is gewoon een geluk
streffer. Talenten komen niet meer
vanzelf binnen lopen".
Sterker, de faciliteiten die je als vereni
ging biedt, bepalen of je getalenteerde
rijders voor je club kan behouden. En
zoals zo vaak in de sportwereld is de
steun van een sponsor daarbij onont
beerlijk. De komst van Casba als geld
schieter betekende dat er voor de Leidse
wielervereniging opeens veel meer mo
gelijk was. Naast het basisbedrag dat aan
alle geledingen van Swift ten goede
komt, kan men nog eens een extra bij
drage tegemoet zien. De besteding van
die centen was aanleiding tot discussie.
Binnen het bestuur waren we het ero
ver eens dat we moeten bouwen aan een
sterkere toekomst. Die basisgedachte
"fyas unaniem. Alleen over de uitvoering
Verschillen
De meningen lagen zelfs zo ver uiteen
dat Cock van der Hulst tijdens de laatst
gehouden ledenvergadering de voorzit
tershamer overdeed aan Pieter Evelein.
„De ontwikkelingen gingen volgens Van
der Hulst te snel". Van der Hulst wilde
de extra sponsorgelden ten goede aan de
hele club laten komen. Een visie die
Evelein, maar ook manager Varkevisser
niet delen. Zij vinden dat de sterke ren
ners daarvan meer mogen profiteren.
„Toen de fietsen ter sprake kwamen,
wilde Van der Hulst die ter beschikking
van alle amateurs stellen. Nu is het zo
dat alleen de selectie daarvan gebruik
maakt", geeft Evelein een voorbeeld.
„Die verschillen heb je overal", weet hij.
„Neem nu een voetbalvereniging. Daar
zijn extra faciliteiten voor het eerste elf
tal en dat is niet vreemd. Het is inherent
aan het sport bedrijven". Wel is Evelein
van mening dat deze handelwijze niet
ten koste mag gaan van de andere gele
dingen (liefhebbers, veteranen) binnen
de vereniging. Maar, verschillen mogen
er zijn. Verschillen die Cock van der
Hulst dus te groot vond. „Hij was het er
nifct mee eens en wenste daar ook geen
verantwoording voor te dragen. Dan is
het ook logisch dat je uit het bestuur
stapt", vindt Evelein.
Een half jaar geleden kon de 27-jarige
Evelein nog niet bevroeden dat hij Van
der Hulst zou opvolgen. Evelein, zelf
een verdienstelijk liefhebber geweest,
zegt daarover: „Ik ben gestopt met wiel
rennen, omdat het teveel tijd kostte,
maar ik wilde wel wat voor Swift blijven
doen. De vraag van voorzitter werd pas
actueel toen Van der Hulst opstapte. Het
leek mij wel leuk. Je bent er lang niet zo
veel tijd mee kwijt als met het wielren
nen en het is een goede afleiding voor
mijn werk", zegt de redacteur van het
universiteitsblad Mare.
Met zijn 27 jaar is Pieter Evelein één
van de jongste voorzitters die Swift ooit
gehad heeft. Volgens Evelein was de 16-
jarige oprichter van de vereniging, Jan
Hageman, alleen jonger. Zijn jeugdige
leeftijd noemt hij echter geen beletsel:
„Belangrijker is dat je je gesteund weet
door de vereniging. Als ik gedacht had
dat ik het niet aankon, was ik er nooit
aan begonnen". Enthousiast zegt hij ver
volgens: „Je maakt nu andere dingen
mee, doet ervaringen en mensenkennis
op. Ik weet het, het zijn clichés, maar ze
zijn wel waar. Er zijn nu bepaalde ont
wikkelingen in gang gezet, waar ik lei
ding aan kan geven. Maar, ik heb wel als
vooreitter het geluk dat ik in een ge
spreid bedje kwam. De huidige mensen
zijn enthousiast om aan de jonge renners
leiding te geven", zegt Evelein.
Sleutelrol
Die begeleiding speelt een sleutelrol bij
de toekomst van Swift. Dat moet al bij
de nieuwelingen beginnen. „Oudere ren
ners trainen op dit moment met de jon
geren. Zijn ze junior dan moeten ze we
ten waar ze aan toe zijn, zodat ze bij de
amateurs al over een ruime ervaring be
schikken". Maar, weet Evelein ook: „Je
kan nog zoveel begeleiden, de renners
moeten het uiteindelijk toch zelf doen".
De voorzitter waakt daarom voor een al
te groot optimisme. Praten over een
plaats in de topcompetitie vindt hij
voorbarig. „Dat is ver weg en ik wil daar
nog niet serieus over nadenken. We
moeten eerst maar kijken hoe het in de
promotiecompetitie loopt". Een begrij
pelijk standpunt, omdat Swift met tegen
vallende resultaten in die klasse debu
teerde.
Nu, in het tweede jaar, moet het beter
gaan lopen. De komst van een aantal ge
talenteerde (Zeeuwse) renners en ploeg
leider Wim de Wilde belooft veel. „De
Wilde is prof geweest en weet waarover
hij praat. Tijdens een training doet hij
niet voor de renners onder en amateurs
die te laat komen krijgen een waarschu
wing. Hij is erg op discipline gesteld en
dat is nodig", heeft ook Evelein hoop op
betere resultaten. „Vorig jaar was de ba
sis smal, nu is die breder. Maar, ik zal
als laatste zeggen dat de amateurs een
klassieker winnen. Dan sta je alleen
maar voor schut. We moeten afwachten
wat die nieuwe renners er van gaan ma
ken. De eerste indrukken zijn in ieder
geval positief. Volgens de assistent
ploegleider zijn de trainingsweekeinden
in Zeeland goed verlopen. Er heerst goe-
de sfeer binnen de groep", aldus Evelein.
PETER VAN DER HULST
Pieter Evelein: „De glorietijd moeten we vergeten".
FOTO: HENK SNATERSE
Onder redactie van
VOETBALSPROOKJE
Het zal je gebeuren. Je ploeg leidt een
middelmatig bestaan in de afdeling van
het zaterdagvoetbal, maar die dag speel
ie tegen de nummer twee van de ranglijst
lang niet slecht. Negentig minuten lang
houd je stand. Ja. in het laatste kwartier
heb ie zelfs de beste kansen. De scheids
denkt ..gezellig potje, ik doe er nog een
minuut of wat bij" en geeft in de 93e mi
nuut de tegenstander een vrije trap. Een
cadeautje, maar de vrije schop wordt wel
een doelpunt. Logisch dat de aanvoerder
van de middenmoter niet blij is. Hij mag
de aftrap nemen, maar zegt alvorens hij
dat 'doet tegen de scheidsrechter: Was
dat nu echt een vrije bal?"
Wat?" zegt de scheids, ..ik geef je na de
wedstrijd een boeking!"
„Maar dat kan toch helemaal niet",
dient de aanvoerder hem van repliek.
„Dan ga ie er nu maar uit", was de reac
tie van de man in het zwart. En zo ver
trok de droeve aanvoerder naar de kant.
Deze maatregel was zelfs de spelers van
de runner-up te gortig. „Ach scheids,
moet dat nu echt", probeerden zij hem
op andere gedachten te helpen.
Nou nee", luidde zijn antwoord. „Kom
er dan maar weer in", waarna de aan
voerder verder mocht spelen.
Geen rood. En ook geen boeking.
Die scheids toonde uiteindelijk aan ook
maar een mens te zijn.
VERBROEDERING
Sport verbroedert. Het is een vaak ge
hoorde uitdrukking. Toch kan men daar
van tijd tot tiid zo zijn twijfels over heb
ben. Zeker als je een sporter zo zielig en
alleen (zie foto) op de tribune ziet zit
ten...
ENQUÊTE 1
Eén op de twintig Leidse sportverenigin
gen heeft met liquiditeitsproblemen te
maken. Deze conclusie trekt de Leidse
Peter van der Hulst
Sportfederatie naar aanleiding van een
enquête die gehouden is onder de 77 aan
gesloten sportverenigingen. Daarnaast
geeft tien procent van de clubs aan wel
eens met een begrotingstekort van doen
te hebben.
Ondanks de financiële problemen in de
sportwereld zijn de wensen bij de clubs er
niet minder op geworden. Zo klagen de
voetbalverenigingen over slechte trai
ningsvelden. willen de tennisclubs dat de
gemeente meer onderhoud pleegt, zeggen
de korfballers dat zii met veel waterover
last op de slechte velden te maken hebben
en wensen zij meer trainingsfaciliteiten
en zien de gymnasten er graag een extra
zaal in de Stevenshof bij komen. Om
over goedkopere zwemuren en een 400
meter schaatsbaan in Leiden nog maar
te zwijgen.
ENQUÊTE 2
Een enquête ook die uiterst moeizaam
tot stand is gekomen. In december 1988
zijn de 77 bij de LSF aangesloten vereni
gingen immers al aangeschreven. Nu
zo'n vijftien maanden later liggen de
conclusies, die slechts drie kantjes A-vier
beslaan, ter tafel. Uitkomsten die eerder
vragen oproepen dan dat zij het een en
ander verduidelijken.
Daarnaast mag en kan men zich afvra-
gen welke waarde aan het onderzoek ge
hecht moet worden. Na meerdere verzoe
ken daartoe zonden slechts 44 van de 77
verenigingen hun vragenlijst in; 57 pro
cent vertegenwoordigend. En wordt geke
ken naar het aantal aangesloten leden,
dan is het trieste resultaat 48 procent.
Hoe serieus moeten de conclusies dan ge
nomen worden?
De LSF is van mening dat de uit de en
quête verkregen gegevens representatief
mogen worden geacht om „tol een ver
antwoorde beelvorming" te komen.
Toch kan de Leidse Sportfederatie zich
niet aan de indruk onttrekken, gezien het
magere resultaat, zomaar een punt ach
ter dit rapport te willen zetten.
Verbroedering... FOTO: ANDRÉ VAN HAASTEREN
el
^EIDEN - De 23-jarige Carolien
•"Pfeiffer „hangt" tot de paasdagen
drie tot vier uur per dag over de
immense biljarttafel. Tijdens het
paasweekeinde hebben in Rotter-
|£dam de Nederlandse kampioen
schappen snooker plaats en de
Leidse HBO studente hoopt daar
in ieder geval bij de eerste vier te
eindigen.
ooSinds een half jaar houdt Pfeiffer zich
igg)nin of meer serieus met de laatste rage
—uit Engeland bezig. En twee maanden
Voor het NK heeft ze zich min of meer
.qde status van semi-prof aangemeten. De
^studente verpleegkunde heeft eeni spon
sor en een trainer en spijbelt zelfs af en
toe: „Voorlopig heb ik mijn zinnen op
het NK gezet. Daarna zien we wel ver-
der",vertelt Pfeiffer, terwijl ze achteloos
de een na de andere bal in de zakken
„pot".
_Jimmy White, Alex Higgens, Steve Da-
.yis en de jonge Schotse wereldkampioen
'^Stephen Hendry. De ontvangst van En
gelse zenders via de kabel heeft ervoor
eezorgd dat deze mannen ook in Neder
land een grote bekendheid genieten. De
Engelse TV is onverbrekelijk verbonden
met snooker. Immers door de vele aan
dacht die bijvoorbeeld de BBC aan
/rfnooker schenkt, is het spel ook in de
lage landen bekend geworden.
Door de uitzendingen van de BBC werd
vooral het dartsspel populair. Begin ja
ren tachtig bereikte deze „kroegsport" in
relÜe regio Leiden een hoogtepunt met al-
leen m de sleutelstad al een kleine ze
ventig teams die aan competitie deelna-
urmen en een veelvoud aan recreanten.
Kleine auto
Snooker had meer tijd nodig om in Ne-
ferland vaste voet aan de grond te krij-
«egen. Dat is volgens de Leidse onderne
mer Co Vrins voornamelijk een kwestie
van geld geweest. „Een dartbord met
toebehoren kost een paar tientjes en
neemt weinig plaats in beslag. Een
snookertafel is ongeveer even duur als
een kleine auto", aldus Vrins. Met een
afmeting van 1,78 meter bij 3,56 meter
komt de totale ruimte die minimaal no
dig is om snooker te spelen op meer dan
18 vierkante meter. Te groot voor menig
café, laat staan de huiskamer.
Er waren aparte biljartzalen "voor nodig
en Vrins opende in december 1987 als
eerste in Leiden een snookercentrum
aan de Hogewoerd. „In het eerste half
jaar liep het goed met een totale bezet
ting van 90 procent", weet hij. Zo kon
het gebeuren dat je meer dan een week
van tevoren moest reserveren om een
uurtje te kunnen spelen. Vrins speelde al
snel na de opening met de gedachte om
een tweede zaak te openen. Dat gebeur
de in augustus 1988 in de Marca-garage
aan de Hooigracht. Vrijwel tegelijkertijd
kwam er bij Dekker in Warmond een
speelzaal. Als voorlopig laatste werd in
december een zaal aan het Levendaal ge
opend. Het totaal aantal snookertafels in
Leiden kwam daarmee op ongeveer der
tig. „Afgezien van de warme zomer
maanden gaat het prima", aldus een te
vreden Vrins, die zelf een fanatieke
dartsspeler was maar zich nu op snooker
heeft toegelegd.
Potten
Carolien Pfeiffer kwam verleden jaar
met snooker in contact toen zij regelma
tig met vrienden de Snookerij van Vrins
bezocht. „Echt gefacineerd" raakte ze
pas toen ze lessen had genomen en met
enige regelmaat de gekleurde ballen in
een van de zes zakken wist te plaatsen
(of „potten", zoals de snooker-spelers
zeggen). Steeds vaker zocht Pfeiffer in
haar vrije tijd de biljartzaal op. Zes
maanden geleden speelde zij haar eerste
toernooi en met succes. Ze klom via een
reeks van goede resultaten op de natio
nale dames-ranking op naar een vijfde
plaats. „Tot nu toe ging het me allemaal
makkelijk af, maar om kampioen te
worden heb ik echt meer oefening no
dig", aldus de scholiere. Ter voorberei
ding op het NK heeft ze besloten om
drie tot vier uur per dag te trainen en
kan ze met enige goede wil als semi-prof
worden beschouwd.
Een importeur van typisch Engelse
sportartikelen liet het oog op Pfeiffer
vallen en sponsort haar tot het NK. Dit
bedrijf regelt de huur van de tafels, wat
neerkomt op vijftig gulden per dag. Ver
der kreeg ze een wedstrijdkeu van onge
veer 800 gulden en is het inschrijfgeld
van de diverse toernooien in de aanloop
naar het NK voor rekening van het be
drijf. Ook de traditionele snookerkledij
bestaande uit het strikje en vest ont
breekt niet. Ze oefent voornamelijk in
Den Haag omdat ze daar een betere be
geleiding krijgt en haar trainer daar
woont.
„Na het NK neem ik een besluit of ik
serieus met snooker doorga. Mijn school
wil ik natuurlijk afmaken al moet ik eer
lijk toegeven dat ik op dit moment lie
ver achter de tafel sta. Een combinatie
van beide is gewoon niet te doen". Aan
het snooker is, zelfs al zou Pfeiffer de ti
tel halen, geen zekere toekomst voor
haar te verbinden: „Het damessnooker
stelt eigenlijk nog niet veel voor in Ne
derland. Het gaat om een beperkt groep^
je speelsters, dat elkaar ieder toernooi
weer tegen komt. Daarom wordt het
steeds gezelliger en wel eens te gezellig.
Dan gaan de gesprekken over de kapper
in plaats dat op het spel gelet wordt",
verklaart de Leidse, die vindt dat er
meer aandacht aan de vrouwentak ge
schonken moet worden.
Mannen
aantal wedstrijden voor
is. neemt zij regelmatig
deel: „Het ni-
algemeen te sterk voor
twee ronden kom ik nog wel
dan is het meestal afgelopen,
vonden de mannen het
om van mij te ver
liezen. Ook bij snooker heerst dat man-
nensfeertje. Nu gaat dat een stuk beter
en word ik meer als een gewone tegen
stander gezien".
Bij de mannen mag het er dan serieuzer
aan toegaan, toch stelt de top van Ne
derland internationaal niets voor. Begrij
pelijk, want Engeland en de Gemene
best-landen hebben een veel grotere tra
ditie in deze sport. Dat geldt ook voor
darts. Incidenteel behaalt een Nederlan
der hierin een bescheiden internationaal
succesje.
Maar, terug naar het snooker. Ons land
telt een kleine duizend competitiespe
lers, maar vooral het aantal recreanten is
gigantisch. In dat opzicht valt de regio
Leiden positief op. Daar zijn relatief
veel centra en geniet het spel een grote
populariteit. Voor het komende NK
hebben zich nu al zo'n kleine 300 men
sen ingeschreven, waarmee de titelstrijd
het grootste toernooi op het Europese
vasteland wordt.
Blijvertje
Volgens Vrins is de snookersport ook
een „blijvertje". Hij voorspelt dat er
door de omroepen steeds meer aandacht
aan wordt besteed: „Het is een beter
kijkspel dan het biljart. Er zit meer in
dan kunststoten en driebanden".
Naast Pfeiffer is ook Vrins bij het NK
van de partij: „Het niveau van de Ne
derlandse top bij de mannen is verdien
stelijk. Deze jongens maken soms series
van honderd punten, een century ge
naamd, éên van haar grootste sportieve
wensen. Haar eerste doel blijft echter het
behalen van de titel: „Omdat enkele da-
beschikken, denk ik dat ik derde of vier
de wordt geplaatst". Vrins dicht haar ze
ker kansen toe: „We zullen zien. Erg
veel hangt af van de vorm van de dag".
LOMAN LEEFMANS
~De Leidse verpleegkunde studente Carolien Pfeiffer tijdens een van haar vele trainingsuurtjes ter voorbereiding op het NK.
a I
CAROLIEN PFEIFFER BEREIDT ZICH VOOR OP NK SNOOKER