„Talenten lopen niet meer vanzelf binnen" „Tot nu toe ging het me makkelijk af' p ll mal Ie SWIFT- VOORZITTER PIETER EVELEIN: ■£eidóc (Boma/nl ZATERDAG 24 FEBRUARI 1990 PAGINA 33 LEIDEN - Bij de Leidse wielerver eniging Swift/Casba zijn verande ringen gaande. Door een intensieve begeleiding van onderaf moeten de Iprestaties van de renners naar een hoger niveau worden getild. De ge dachte dat daarmee ook de glorie- jaren van weleer terugkeren zijn volgens de nieuwbakken voorzitter Pieter Evelein niet reëel. „Die tijd moeten we vergeten. Er zijn nu jeen renners als Bart Zoet en Ger- )en Karstens. Dat je een persoon als Joop Zoetemelk binnen je club hebt gehad, is gewoon een geluk streffer. Talenten komen niet meer vanzelf binnen lopen". Sterker, de faciliteiten die je als vereni ging biedt, bepalen of je getalenteerde rijders voor je club kan behouden. En zoals zo vaak in de sportwereld is de steun van een sponsor daarbij onont beerlijk. De komst van Casba als geld schieter betekende dat er voor de Leidse wielervereniging opeens veel meer mo gelijk was. Naast het basisbedrag dat aan alle geledingen van Swift ten goede komt, kan men nog eens een extra bij drage tegemoet zien. De besteding van die centen was aanleiding tot discussie. Binnen het bestuur waren we het ero ver eens dat we moeten bouwen aan een sterkere toekomst. Die basisgedachte "fyas unaniem. Alleen over de uitvoering Verschillen De meningen lagen zelfs zo ver uiteen dat Cock van der Hulst tijdens de laatst gehouden ledenvergadering de voorzit tershamer overdeed aan Pieter Evelein. „De ontwikkelingen gingen volgens Van der Hulst te snel". Van der Hulst wilde de extra sponsorgelden ten goede aan de hele club laten komen. Een visie die Evelein, maar ook manager Varkevisser niet delen. Zij vinden dat de sterke ren ners daarvan meer mogen profiteren. „Toen de fietsen ter sprake kwamen, wilde Van der Hulst die ter beschikking van alle amateurs stellen. Nu is het zo dat alleen de selectie daarvan gebruik maakt", geeft Evelein een voorbeeld. „Die verschillen heb je overal", weet hij. „Neem nu een voetbalvereniging. Daar zijn extra faciliteiten voor het eerste elf tal en dat is niet vreemd. Het is inherent aan het sport bedrijven". Wel is Evelein van mening dat deze handelwijze niet ten koste mag gaan van de andere gele dingen (liefhebbers, veteranen) binnen de vereniging. Maar, verschillen mogen er zijn. Verschillen die Cock van der Hulst dus te groot vond. „Hij was het er nifct mee eens en wenste daar ook geen verantwoording voor te dragen. Dan is het ook logisch dat je uit het bestuur stapt", vindt Evelein. Een half jaar geleden kon de 27-jarige Evelein nog niet bevroeden dat hij Van der Hulst zou opvolgen. Evelein, zelf een verdienstelijk liefhebber geweest, zegt daarover: „Ik ben gestopt met wiel rennen, omdat het teveel tijd kostte, maar ik wilde wel wat voor Swift blijven doen. De vraag van voorzitter werd pas actueel toen Van der Hulst opstapte. Het leek mij wel leuk. Je bent er lang niet zo veel tijd mee kwijt als met het wielren nen en het is een goede afleiding voor mijn werk", zegt de redacteur van het universiteitsblad Mare. Met zijn 27 jaar is Pieter Evelein één van de jongste voorzitters die Swift ooit gehad heeft. Volgens Evelein was de 16- jarige oprichter van de vereniging, Jan Hageman, alleen jonger. Zijn jeugdige leeftijd noemt hij echter geen beletsel: „Belangrijker is dat je je gesteund weet door de vereniging. Als ik gedacht had dat ik het niet aankon, was ik er nooit aan begonnen". Enthousiast zegt hij ver volgens: „Je maakt nu andere dingen mee, doet ervaringen en mensenkennis op. Ik weet het, het zijn clichés, maar ze zijn wel waar. Er zijn nu bepaalde ont wikkelingen in gang gezet, waar ik lei ding aan kan geven. Maar, ik heb wel als vooreitter het geluk dat ik in een ge spreid bedje kwam. De huidige mensen zijn enthousiast om aan de jonge renners leiding te geven", zegt Evelein. Sleutelrol Die begeleiding speelt een sleutelrol bij de toekomst van Swift. Dat moet al bij de nieuwelingen beginnen. „Oudere ren ners trainen op dit moment met de jon geren. Zijn ze junior dan moeten ze we ten waar ze aan toe zijn, zodat ze bij de amateurs al over een ruime ervaring be schikken". Maar, weet Evelein ook: „Je kan nog zoveel begeleiden, de renners moeten het uiteindelijk toch zelf doen". De voorzitter waakt daarom voor een al te groot optimisme. Praten over een plaats in de topcompetitie vindt hij voorbarig. „Dat is ver weg en ik wil daar nog niet serieus over nadenken. We moeten eerst maar kijken hoe het in de promotiecompetitie loopt". Een begrij pelijk standpunt, omdat Swift met tegen vallende resultaten in die klasse debu teerde. Nu, in het tweede jaar, moet het beter gaan lopen. De komst van een aantal ge talenteerde (Zeeuwse) renners en ploeg leider Wim de Wilde belooft veel. „De Wilde is prof geweest en weet waarover hij praat. Tijdens een training doet hij niet voor de renners onder en amateurs die te laat komen krijgen een waarschu wing. Hij is erg op discipline gesteld en dat is nodig", heeft ook Evelein hoop op betere resultaten. „Vorig jaar was de ba sis smal, nu is die breder. Maar, ik zal als laatste zeggen dat de amateurs een klassieker winnen. Dan sta je alleen maar voor schut. We moeten afwachten wat die nieuwe renners er van gaan ma ken. De eerste indrukken zijn in ieder geval positief. Volgens de assistent ploegleider zijn de trainingsweekeinden in Zeeland goed verlopen. Er heerst goe- de sfeer binnen de groep", aldus Evelein. PETER VAN DER HULST Pieter Evelein: „De glorietijd moeten we vergeten". FOTO: HENK SNATERSE Onder redactie van VOETBALSPROOKJE Het zal je gebeuren. Je ploeg leidt een middelmatig bestaan in de afdeling van het zaterdagvoetbal, maar die dag speel ie tegen de nummer twee van de ranglijst lang niet slecht. Negentig minuten lang houd je stand. Ja. in het laatste kwartier heb ie zelfs de beste kansen. De scheids denkt ..gezellig potje, ik doe er nog een minuut of wat bij" en geeft in de 93e mi nuut de tegenstander een vrije trap. Een cadeautje, maar de vrije schop wordt wel een doelpunt. Logisch dat de aanvoerder van de middenmoter niet blij is. Hij mag de aftrap nemen, maar zegt alvorens hij dat 'doet tegen de scheidsrechter: Was dat nu echt een vrije bal?" Wat?" zegt de scheids, ..ik geef je na de wedstrijd een boeking!" „Maar dat kan toch helemaal niet", dient de aanvoerder hem van repliek. „Dan ga ie er nu maar uit", was de reac tie van de man in het zwart. En zo ver trok de droeve aanvoerder naar de kant. Deze maatregel was zelfs de spelers van de runner-up te gortig. „Ach scheids, moet dat nu echt", probeerden zij hem op andere gedachten te helpen. Nou nee", luidde zijn antwoord. „Kom er dan maar weer in", waarna de aan voerder verder mocht spelen. Geen rood. En ook geen boeking. Die scheids toonde uiteindelijk aan ook maar een mens te zijn. VERBROEDERING Sport verbroedert. Het is een vaak ge hoorde uitdrukking. Toch kan men daar van tijd tot tiid zo zijn twijfels over heb ben. Zeker als je een sporter zo zielig en alleen (zie foto) op de tribune ziet zit ten... ENQUÊTE 1 Eén op de twintig Leidse sportverenigin gen heeft met liquiditeitsproblemen te maken. Deze conclusie trekt de Leidse Peter van der Hulst Sportfederatie naar aanleiding van een enquête die gehouden is onder de 77 aan gesloten sportverenigingen. Daarnaast geeft tien procent van de clubs aan wel eens met een begrotingstekort van doen te hebben. Ondanks de financiële problemen in de sportwereld zijn de wensen bij de clubs er niet minder op geworden. Zo klagen de voetbalverenigingen over slechte trai ningsvelden. willen de tennisclubs dat de gemeente meer onderhoud pleegt, zeggen de korfballers dat zii met veel waterover last op de slechte velden te maken hebben en wensen zij meer trainingsfaciliteiten en zien de gymnasten er graag een extra zaal in de Stevenshof bij komen. Om over goedkopere zwemuren en een 400 meter schaatsbaan in Leiden nog maar te zwijgen. ENQUÊTE 2 Een enquête ook die uiterst moeizaam tot stand is gekomen. In december 1988 zijn de 77 bij de LSF aangesloten vereni gingen immers al aangeschreven. Nu zo'n vijftien maanden later liggen de conclusies, die slechts drie kantjes A-vier beslaan, ter tafel. Uitkomsten die eerder vragen oproepen dan dat zij het een en ander verduidelijken. Daarnaast mag en kan men zich afvra- gen welke waarde aan het onderzoek ge hecht moet worden. Na meerdere verzoe ken daartoe zonden slechts 44 van de 77 verenigingen hun vragenlijst in; 57 pro cent vertegenwoordigend. En wordt geke ken naar het aantal aangesloten leden, dan is het trieste resultaat 48 procent. Hoe serieus moeten de conclusies dan ge nomen worden? De LSF is van mening dat de uit de en quête verkregen gegevens representatief mogen worden geacht om „tol een ver antwoorde beelvorming" te komen. Toch kan de Leidse Sportfederatie zich niet aan de indruk onttrekken, gezien het magere resultaat, zomaar een punt ach ter dit rapport te willen zetten. Verbroedering... FOTO: ANDRÉ VAN HAASTEREN el ^EIDEN - De 23-jarige Carolien •"Pfeiffer „hangt" tot de paasdagen drie tot vier uur per dag over de immense biljarttafel. Tijdens het paasweekeinde hebben in Rotter- |£dam de Nederlandse kampioen schappen snooker plaats en de Leidse HBO studente hoopt daar in ieder geval bij de eerste vier te eindigen. ooSinds een half jaar houdt Pfeiffer zich igg)nin of meer serieus met de laatste rage —uit Engeland bezig. En twee maanden Voor het NK heeft ze zich min of meer .qde status van semi-prof aangemeten. De ^studente verpleegkunde heeft eeni spon sor en een trainer en spijbelt zelfs af en toe: „Voorlopig heb ik mijn zinnen op het NK gezet. Daarna zien we wel ver- der",vertelt Pfeiffer, terwijl ze achteloos de een na de andere bal in de zakken „pot". _Jimmy White, Alex Higgens, Steve Da- .yis en de jonge Schotse wereldkampioen '^Stephen Hendry. De ontvangst van En gelse zenders via de kabel heeft ervoor eezorgd dat deze mannen ook in Neder land een grote bekendheid genieten. De Engelse TV is onverbrekelijk verbonden met snooker. Immers door de vele aan dacht die bijvoorbeeld de BBC aan /rfnooker schenkt, is het spel ook in de lage landen bekend geworden. Door de uitzendingen van de BBC werd vooral het dartsspel populair. Begin ja ren tachtig bereikte deze „kroegsport" in relÜe regio Leiden een hoogtepunt met al- leen m de sleutelstad al een kleine ze ventig teams die aan competitie deelna- urmen en een veelvoud aan recreanten. Kleine auto Snooker had meer tijd nodig om in Ne- ferland vaste voet aan de grond te krij- «egen. Dat is volgens de Leidse onderne mer Co Vrins voornamelijk een kwestie van geld geweest. „Een dartbord met toebehoren kost een paar tientjes en neemt weinig plaats in beslag. Een snookertafel is ongeveer even duur als een kleine auto", aldus Vrins. Met een afmeting van 1,78 meter bij 3,56 meter komt de totale ruimte die minimaal no dig is om snooker te spelen op meer dan 18 vierkante meter. Te groot voor menig café, laat staan de huiskamer. Er waren aparte biljartzalen "voor nodig en Vrins opende in december 1987 als eerste in Leiden een snookercentrum aan de Hogewoerd. „In het eerste half jaar liep het goed met een totale bezet ting van 90 procent", weet hij. Zo kon het gebeuren dat je meer dan een week van tevoren moest reserveren om een uurtje te kunnen spelen. Vrins speelde al snel na de opening met de gedachte om een tweede zaak te openen. Dat gebeur de in augustus 1988 in de Marca-garage aan de Hooigracht. Vrijwel tegelijkertijd kwam er bij Dekker in Warmond een speelzaal. Als voorlopig laatste werd in december een zaal aan het Levendaal ge opend. Het totaal aantal snookertafels in Leiden kwam daarmee op ongeveer der tig. „Afgezien van de warme zomer maanden gaat het prima", aldus een te vreden Vrins, die zelf een fanatieke dartsspeler was maar zich nu op snooker heeft toegelegd. Potten Carolien Pfeiffer kwam verleden jaar met snooker in contact toen zij regelma tig met vrienden de Snookerij van Vrins bezocht. „Echt gefacineerd" raakte ze pas toen ze lessen had genomen en met enige regelmaat de gekleurde ballen in een van de zes zakken wist te plaatsen (of „potten", zoals de snooker-spelers zeggen). Steeds vaker zocht Pfeiffer in haar vrije tijd de biljartzaal op. Zes maanden geleden speelde zij haar eerste toernooi en met succes. Ze klom via een reeks van goede resultaten op de natio nale dames-ranking op naar een vijfde plaats. „Tot nu toe ging het me allemaal makkelijk af, maar om kampioen te worden heb ik echt meer oefening no dig", aldus de scholiere. Ter voorberei ding op het NK heeft ze besloten om drie tot vier uur per dag te trainen en kan ze met enige goede wil als semi-prof worden beschouwd. Een importeur van typisch Engelse sportartikelen liet het oog op Pfeiffer vallen en sponsort haar tot het NK. Dit bedrijf regelt de huur van de tafels, wat neerkomt op vijftig gulden per dag. Ver der kreeg ze een wedstrijdkeu van onge veer 800 gulden en is het inschrijfgeld van de diverse toernooien in de aanloop naar het NK voor rekening van het be drijf. Ook de traditionele snookerkledij bestaande uit het strikje en vest ont breekt niet. Ze oefent voornamelijk in Den Haag omdat ze daar een betere be geleiding krijgt en haar trainer daar woont. „Na het NK neem ik een besluit of ik serieus met snooker doorga. Mijn school wil ik natuurlijk afmaken al moet ik eer lijk toegeven dat ik op dit moment lie ver achter de tafel sta. Een combinatie van beide is gewoon niet te doen". Aan het snooker is, zelfs al zou Pfeiffer de ti tel halen, geen zekere toekomst voor haar te verbinden: „Het damessnooker stelt eigenlijk nog niet veel voor in Ne derland. Het gaat om een beperkt groep^ je speelsters, dat elkaar ieder toernooi weer tegen komt. Daarom wordt het steeds gezelliger en wel eens te gezellig. Dan gaan de gesprekken over de kapper in plaats dat op het spel gelet wordt", verklaart de Leidse, die vindt dat er meer aandacht aan de vrouwentak ge schonken moet worden. Mannen aantal wedstrijden voor is. neemt zij regelmatig deel: „Het ni- algemeen te sterk voor twee ronden kom ik nog wel dan is het meestal afgelopen, vonden de mannen het om van mij te ver liezen. Ook bij snooker heerst dat man- nensfeertje. Nu gaat dat een stuk beter en word ik meer als een gewone tegen stander gezien". Bij de mannen mag het er dan serieuzer aan toegaan, toch stelt de top van Ne derland internationaal niets voor. Begrij pelijk, want Engeland en de Gemene best-landen hebben een veel grotere tra ditie in deze sport. Dat geldt ook voor darts. Incidenteel behaalt een Nederlan der hierin een bescheiden internationaal succesje. Maar, terug naar het snooker. Ons land telt een kleine duizend competitiespe lers, maar vooral het aantal recreanten is gigantisch. In dat opzicht valt de regio Leiden positief op. Daar zijn relatief veel centra en geniet het spel een grote populariteit. Voor het komende NK hebben zich nu al zo'n kleine 300 men sen ingeschreven, waarmee de titelstrijd het grootste toernooi op het Europese vasteland wordt. Blijvertje Volgens Vrins is de snookersport ook een „blijvertje". Hij voorspelt dat er door de omroepen steeds meer aandacht aan wordt besteed: „Het is een beter kijkspel dan het biljart. Er zit meer in dan kunststoten en driebanden". Naast Pfeiffer is ook Vrins bij het NK van de partij: „Het niveau van de Ne derlandse top bij de mannen is verdien stelijk. Deze jongens maken soms series van honderd punten, een century ge naamd, éên van haar grootste sportieve wensen. Haar eerste doel blijft echter het behalen van de titel: „Omdat enkele da- beschikken, denk ik dat ik derde of vier de wordt geplaatst". Vrins dicht haar ze ker kansen toe: „We zullen zien. Erg veel hangt af van de vorm van de dag". LOMAN LEEFMANS ~De Leidse verpleegkunde studente Carolien Pfeiffer tijdens een van haar vele trainingsuurtjes ter voorbereiding op het NK. a I CAROLIEN PFEIFFER BEREIDT ZICH VOOR OP NK SNOOKER

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1990 | | pagina 33