h
Het carnavalsgeloof
in één dikke hit per jaar
De Savoie telt af: nog 716 dagen
mal
Ie
Q
VOOR DE DEURZAKKERS IS HET WEER SCOREN GEBLAZEN
Veronica
Special
Gevoel
Singles
Sleutel
ZATERDAG 24 FEBRUARI 1990 PAGINA 29
Twee constanten zijn er
aan te wijzen in de
vaderlandse
carnavalsliteratuur van
de jongste vier decennia.
Beide hebben het
karakter van een
bezwering. De eerste
houdt in dat carnaval
geen feest is van zuipen
en billenknijpen. Per se
niet. Nou ja, het komt
voor natuurlijk, maar
met het échte carnaval
heeft dat niets
uitstaande - zo
benadrukt iedere
carnvalsdeskundige in
welke
carnavalsreportage dan
ook. De tweede
constante behelst de
ontkenning dat het
carnaval inboet aan
authenticiteit als gevolg
van Hilversumse
commerciële invloeden.
Carnaval in de ban van
het holistische
pretcomplex der
platenmaatschappijen
en populaire omroepen?
Hoe komt men er bij.
Het is over dit laatste
misverstand dat dit jaar
de Deurzakkers eens
hun zegje willen doen.
En dat mag, want
's lands populairste
feestduo viert deze
carnaval zijn
vijftienjarigjubileum.
Een boeiend gesprek
over het concipiëren,
marketen en pluggen
van hun achtste dikke
hit in successie.
Aangeboden als
opwarmertje voor het
jolijt dat zich de
komende dagen weer
meester zal maken van
miljoenen gezellige
feestneuzen boven en
beneden de Moerdijk.
HILVERSUM - „Onzin". Het is
kort samengevat, maar hierop
komt het weerwoord van de Deur-
zakkers toch wel neer. Enigerlei ne
gatieve invloed van de Hilversumse
(commercie op het carnaval heeft
R)zich in het verleden nooit voorge
daan en hiervan zal ook in de toe-
■komst geen sprake zijn. Als er in
vloed is, en die is er natuurlijk,
_daar gaat het niet om, dan is het
een positieve invloed.
,A1 die reportages, al die tv-specials rond
carnaval, al die door Hilversum vervaar
digde carnavalshits zijn juist een stimu
lans voor het feest. Het levende bewijs
hiervan zijn we! de Deurzakkers zelf, die
elk jaar een fantastische camavalshit
vervaardigen. En die in letterlijk elke
fl in Nederland bewerkstelligen dat
:t dak eraf gaat, iedereen door het ge-
1 verdwijnt en ook de grootste cha-
n als een volslagen mafkees loopt
rond te springen".
De Deurzakkers! Alleen al bij het horen
van hun naam begint het lijf te stuipt-
rekken. Op het ritme van die onvergete-
lijke hit waarmee ze vijftien jaar geleden
voorgoed hun naam vestigden: „Zak 's
(lekker deur! Zak 's lekker deur! Dat is
toch zo fijn! Da's goed voor de lijn!".
Een evergreen is het geworden, en begrij
pelijk. In al zijn eenvoud zet het onmid
dellijk de toon voor niet alleen elk car
navalsfeest maar voor welke geslaagde
uitspatting dan ook.
1 Wat memgeen hierbij ontgaat is dat het
lied, op subtiele wijze, ook de achter
gronden verraadt van de twee heren die
als Deurzakkers 's lands meest befaam
de feestduo vormen. Clemens van
Bracht werd 39 jaar geleden geboren in
het fameuze café Thalia te Waalwijk.
Willem van Schijndel 35 jaar geleden in
de toentertijd druk beklante platenzaak
Van Schijndel in Udenhout. Hoe kon
den deze lijnen volmaakter samenko
men dan in een carnavalshit onder de ti
tel 'Zak 's lekker deur'?
We spreken het duo in het gebouw van
de platenmaatschappij Ariola dat, heel
handig, pal naast het gebouw ligt van de
omroeporganisatie Veronica. Beide
heren zijn hier kind aan huis, maar
vooral Willem kent het Hilversumse we
reldje beter dan zijn broekzak. De Deur
zakkers zijn, op grond van een bewuste
keuze overigens, part-time artiesten en
het hoofdberoep van Willem is plugger.
Plugger? Een plugger is iemand die pla
ten in de lucht plugt. Wat wil zeggen dat
hij namens zijn opdrachtgever voorlich
ting geeft aan discjockeys. Een plugger
tracht, met inzet van alle oirbare midde
len, een discjockey ervan te overtuigen
dat hij de platen van betrokken op
drachtgever voortdurend ten gehore
moet brengen in radio- en televisiepro
gramma's. Lukt dat, dan gaan luisteraars
zo'n plaat, of zo'n ceedee, mooi vinden
en kopen er een exemplaar van voor
hun eigen collectie. Dan wordt zo'n mu
ziekje een hit en begint het geld te rol
len!
Waar Willem de meeste werkdagen
doorbrengt met pluggen, staat Clemens
in een platenzaak. Net als vroeger Wil
lems vader exploiteert Clemens een ei
gen platenbusiness, en wel in Tilburg.
Optreden als Deurzakker doen de heren
niet vaker dan zo'n zestig keer per jaar,
en dan voornamelijk in de carnavalstijd.
„Om te voorkomen", aldus Clemens,
„dat ons artiestenleven ten koste zou
gaan van ons gezinsleven". Goed. De
positieve invloed van Hilversum op het
carnaval komt in de Deurzakkers wel
haast lijfelijk tot uitdrukking, en daarom
is het zo interessant juist uit hun mond
te vernemen hoe het maken van een
carnvalshit nu precies in zijn werk gaat.
Deurzakker Willem van Schijndel: „Het
eigenlijke pluggen van onze eigen platen
doe ik niet zelf. Dat zou niet werken en
het zou bovendien tot onzuivere verhou
dingen leiden. Als plugger werk ik voor
de platenmaatschappij Arcade/Indisc,
terwijl onze platen worden uitgebracht
door Ariola. Maar de marketing doe ik
wel helemaal zelf. Ik bepaal, in overleg
met Clemens natuurlijk, wanneer precies
de single-release is - dus het moment
van uitkomen van de plaat - en wan
neer dan de elpee moet volgen. Release
op het verkeerde moment is dè manier
om een plaat te verknallen. Wanneer re-
leasen we de single, wanneer de elpee en
hoe verhouden zich die data tot de tee
vee? Dat zijn de vragen. Waarbij die tee
vee, en dit is het probleem, altijd een
onzekere factor blijft. Als het echt tegen
zit kom je helemaal niet op de buis".
Dit jaar hadden de Deurzakkers een spe
cial, een speciaal aan hen gewijd pro
gramma, van maar liefst drie kwartier
bij buurman Veronica. Dus dat was per
fect. Hun carnavalsplaat van dit seizoen,
met de geraffineerde titel 'Het Is Hier
Binnen Beter Dan Buiten' is dan ook
wel een héle dikke hit geworden. Voor
zien van een meeslepende drumbeat
- typisch de Deurzakkers weer - drong
het werkstuk door- tot de dertiende
plaats op de Veronica Top Veertig, wat
voor de Deurzakkers inhoudt: hun beste
score ever!
Even terugkomend nu op het moment
van releasen, kan Willem van Schijndel
het eminente belang hiervan nog het
best toelichten aan zijn en Clemens sof
van 1987. Hun plaat van dat jaar heette
'Geef Ons de Sleutel Maar'.
„Die Sleutel", aldus Willem, „is uitgeko
men op vier november 1986. En dat had
moeten zijn: vier januari 1987. Waar
om? Wat wij wilden was inspelen op het
elfde-van-de-elfde-gebeuren. De opening
van het carnavalsseizoen. Maar het ge
volg was dat we vervolgens die Sleutel
over drie hobbels moesten heen helpen.
Sinterklaas, Kerst en ook nog eens Oud
en Nieuw. Nou, dat lukt je dus van je
leven niet. Een plaat moet je levend
houden, die moet gedraaid worden.
Maar met drie van die hobbels achter el
kaar - die Sleutel raakte helemaal onder-
aan de stapels Stoomboten en Jingle
Bells. In Hilversum, in de discotheken -
overal. Dus tegen de tijd dat het carna
val begon te worden: zo dood als een
pier, jongen".
Degelijke marketing kan eigenlijk niet
worden onderschat. Nochtans laat dit
onverlet dat de marketeer een produkt
moet hebben waarmee hij uit de voeten
kan op zijn markt. Aan zo'n produkt ligt
een concept ten grondslag en dat concept
is eerst en vooral een gevoelskwestie.
Willem van Schijndel: „Clemens en ik -
wij zijn allebei gevoelsmensen. Maar ik
met name. Ik werk puur op mijn gevoel.
Blijft dat weg, dan blijf ik ook weg. Dan
doe ik niks. En dan kun je wel lachen,
maar dan doe ik het gewoon niet. Maar
komt dat gevoelgelijk op het mo
ment zelf, pats, sla ik toe".
Clemens van Bracht: „Het is allemaal
gevoel, en dit geldt niet alleen voor het
bedenken, maar ook voor het uitwerken
van je concept. Het gevoel geeft de door
slag. Dus als je iets voelt moet je er ge
lijk met elkaar over praten. Dat doen wij
het hele jaar door. Maar heel raar: het
uiteindelijke gevoel van 'het is weer sco
ren geblazen' krijg ie altijd pas op het
laatst. Zo tegen half oktober kun je wel
's denken 'dit is het', maar dat is het
niet. Dat gevoel blijft bewegen, en pas
een week, een paar dagen voordat we
aan de platenmaatschappij de nieuwe hit
laten horen, weet je het echt. Dat je weer
gaat scoren".
Het concept dat dit jaar naar voren
kwam uit de intuïtie der Deurzakkers
was het Tropical-Party-concept. Dat had
al twee jaar liggen broeien in Willem
zijn hoofd en drong zich op de dinsdag
middag van vorig jaar carnaval ineens
dwingend op. Letterlijk van het ene mo
ment op het andere - als ging het om
een malaria-aanval.
Willem: „Het was van dat mooie, zachte
weer. We waren bezig met een optreden,
Clemens en ik, en ik zie dat de mensen
allemaal lekker uit hun bol gaan van
's Lands populairste
carnavalsduo Clemens
van Bracht (links) en
Willem van Schijndel.
„Het dak gaat eraf en
iedereen verdwijnt
door het geluid".
FOTO PR
'Doe Ze Thuis De Hartelijke Groeten'.
Onze plaat van vorig jaar dus - ook een
dikke hit. Wij staan dat zo te stampen
'Doe Ze Thuis De Hartelijke Groeten',
en ik denk bij mezelf: dat gaat goed.
Maar, denk ik er gelijk achteraan: het
kan beter. Die naam van ons, denk ik,
De Deurzakkers - die moeten we dom
weg nog wat steviger in de markt ram
men. Zodat afgezien van de kwaliteit
van je hit, je kans op scoren sowieso
groter wordt. En hét zal met het weer te
maken hebben gehad, want op dat mo
ment denk ik, nee weet ik: volgend jaar
zetten we alles in het Tropical-Party-ge-
beuren".
Clemens: „En je ziet het hè. Vijfentwin
tigduizend singles, dertigduizend elpees
en ceedees verkocht. En de bedoeling is
dat die elpee nog verder doorloopt. Als
we weer net zo'n zomer krijgen als vorig
jaarja wat is er dan mooier dan
een Tropical Party?".
Willem: „Niks toch?".
Helemaal niets, zo zal iedere onbevoor
oordeelde optimist moeten toegeven die
de single en elpee beluistert. Die elpee,
met alle dikke hits van vorige jaren en
enkele palmbomen op de hoes, heet
trouwens ook 'Tropical Party'. Met be
trekking tot de single zal een kenner
zelfs niet terugdeinzen voor de kwalifi
catie 'evergreen-potentieel'. Bewijzen
kunnen we dit op papier uiteraard niet,
maar alleen al de tekst van onderhavige
hit mag als krachtige aanwijzing naar
voren worden geschoven.
Clemens: „Nou moet ik Roeleke, mijn
vrouw Roeleke, hier wel even bij betrek
ken. Want zoals altijd: de tekst is van
haar. Gelijk met de eerste regel ben je al
waar je wezen moet. 'Het Is Hier Binnen
Beter Dan Buiten'. Je hoeft het maar te
zeggen en je voelt je een stuk beter. Laat
staan als je het gaat zingen. Buiten is het
koud, guur - allemaal narigheid. Maar
jij bent lekker binnen. En absoluut lo
gisch is dan de conclusie van de tweede
regel: 'We dansen door tot ze gaan slui
ten'. Daar is geen speld meer tussen te
krijgen".
Willem: „Het is ongelooflijk hoe ze er
op komt, hè: Het Is Hier Binnen Beter
Dan Buiten. De buitenstaander denkt:
wat een kreet - kan ik ook. Maar hij kan
het niet. Ik kan het ook niet. Zo'n kreet
moet gelijk boem raak zijn. Daar moet
je gevoel voor hebben - voor het vinden
van zo'n kreet. En déze kreet is echt te
gek. In Musselkanaal net zo goed als in
Oeteldonk: het dak gaat eraf, iedereen
gaat door het geluid, als mafkezen sprin
gen de mensen rond".
Clemens: „Nou is Roeleke natuurlijk
niet altijd even sterk - dat zou ook on
mogelijk zijn. Wat ze in '87 had be
dacht, 'Geef Ons De Sleutel Maar', ja,
dat riep vragen op hè. De sleutel waar
van? willen de mensen dan weten. Van
het café. Dat staat in de volgende regel.
Maar voordat die volgende regel komt is
het feest alweer een stuk verder. Dat
duurt gewoon te lang. 'Kunnen Wij Hier
Overnachten?' uit '88 is veel directer.
Dat roept geen vragen meer op. Maar de
abslute vondst blijft natuurlijk: Het Is
Hier Binnen Beter Dan Buiten".
Willem: „Vooral ook in combinatie met
het Tropical-Party-concept. Tropisch is
buiten, maar het feest is binnen. Wat
buiten hoort komt opeens binnen - dat
is de gimmick".
Clemens: „En nou we zo'n gigantisch
succes hebben, meer succes dan we ooit
gehad hebben, zitten we dus met een
probleem".
Willem: „Namelijk: vallen we van ons
geloof af of niet?".
Clemens: „Ons geloof is altijd geweest:
één dikke hit per jaar. Maar nu, met al
dat succes, zitten we te dubben: moeten
we er niet nog een hit inslingeren? In de
slipstream van het succes dus. Want wat
nog achter de hand hebben is: Doe Een
Stapje Naar Voren".
Willem: „En als ze dat horen jongen,
Doe Een Stapje Naar Voren, dan wor
den ze helemaal gek, de mensen. Dan
gaan ze écht uit hun dak. En dan zou die
Tropical-Party-elpee, wat ook zakelijk
interessant is, dus wel eens goud kunnen
worden".
En dan zou, mag men toch wel stellen,
voorgoed zijn bewezen dat de Hilver
sumse benadering van het concipiëren,
marketen en deskundig pluggen van de
originele carnavalshit metterdaad bij
draagt aan niet alleen het jolijt van dit
authentieke volksfeest, maar ook aan de
vreugde van het leven in het algemeen.
WILLEM SCHEER
VOORBEREIDING WINTERSPELEN
VORDERT GESTAAG
LES ARCS - Het geraamte voor
het schaatsstadion staat er al. Op
een steenworp afstand wordt dezer
dagen een begin gemaakt met de
bouw van een schaatsbaan naar
Deventer model. In het naburige
0dorp Brides-les Bains worden ho
tels gerenoveerd en bijgebouwd.
Op de hellingen van Courchevel
wijken bomen voor twee skischan
sen en in La Plagne nadert het eer
ste deel van een 1826 meter lange
bobsleebaan zijn voltooiing. De Sa-'
voie telt af: nog 716 dagen en vier
miljard ogen zullen het olympisch
vuur in Albertville zien vlammen.
De lokale kranten staan er bol van.
Sportzaken verkopen T-shirts en truien
met het olympische symbool. Sponsors
pompen miljoenen in de begeleiding van
Franse wintersportatleten in de hoop dat
"het nationale volkslied veelvuldig zal
klinken, de toeristische industrie voor
ziet betere tijden en de bevolking, die re
ageert gelaten. „Les Jeux Olympiques
d'hiver? C'est bon". Goed voor wat?
„Goed voor de samenhorigheid. Voor
het eerst in de geschiedenis zijn de
Olympische Winterspelen in een regio in
plaats van een stad. Nu bestaat er nog
een competitie tussen de dorpen maar
de Olympische Spelen zullen hen bij el
kaar brengen", zegt Jean-Marc Eysseric
van COJO met overtuiging. En om zijn
woorden kracht bij te zetten vertelt hij
over het vrijwilligersprogramma, waar
voor bijna zevenduizend mensen nodig
zijn en dat zonder oproep al zestienhon
derd positieve reacties heeft uitgelokt.
Een Zweedse pr-medewerkster in de
sneeuwwoestijn Les Arcs is na acht jaar
Franse Alpen wat sceptischer. „Solidari
teit? Voor de Spelen bien sür maar ik
denk niet dat er daarna veel zal zijn ver
anderd. De wintersportplaatsen hier zijnt
allemaal wat individualistisch inge-'
steld", meent Lotta Richter.
Met grote conferenties, presentaties en
de verslagen daarvan, proberen het orga
nisatiecomité COJO, sponsors en de me
dia de bevolking op te warmen voor de
winterspelen van '92. „We hebben straks
zoveel bekijks dat we excellent moeten
zijn. We zullen nooit meer de kans krij
gen om ons op deze schaal te promo
ten", zegt Eysseric. Voor de organisatie
staan de Spelen voor de deur, maar voor
de meeste Fransen is het evenement nog
ver weg. Ze zullen er zelf niet gauw over
beginnen. Maar als je er naar vraagt,
hoor je nooit een woord van afkeuring.
De bewoners van de Savoie zijn een
beetje trots, maar hebben vooral oog
voor de voorzieningen die zij dank zij
de Spelen in de schoot geworpen krijgen.
Zoals een fatsoenlijke weg naar Albert
ville, tunnels en nieuwe spoorwegen. „In
vier jaar tijd zal vier miljard francs wor
den geïnvesteerd in de aanleg van wegen
en spoorwegen die normaal op de plan
ning stonden voor de komende vijftien
jaar", legt Eysseric uit.
En als de Spelen afgelopen zijn en al bij
na vergeten, profiteert de bevolking nog
jaren van de ijshal die na '92 wordt om
gebouwd tot atletiek-, voetbal- en rugby-
accommodatie. In het voormalige pers
centrum in Moutiers La Lechere ont
moeten Fransen uit de wijde omgeving
elkaar tijdens culturele activiteiten. En
f
Les Saises houdt aan de Spelen een cen
trum voor sociale activiteiten over.
Maar ook Nederlanders en andere toe
risten kunnen van die voorzieningen
profiteren want COJO is ervan over
tuigd dat het toerisme na de wereldwijde
reclamespot in '92 verder zal toenemen.
Pralognan-la-Vanoise moet na '92 niet
alleen onder klimmers populair zijn
maar ook onder skiërs en schaatsers.
Een nieuw casino, nieuwe hotels en ther
mische baden moeten het olympische
dorp Brides-les-Bains tot een serieuze
concurrent maken van befaamde kuur
oorden in West-Duitsland en Oostenrijk.
De investeringen die met de Winterspe
len gemoeid zijn lopen in de miljarden.
De getallen op de balans van COJO
doen een mens duizelen. Een jaar nadat
de Savoie de Winterspelen kreeg toege
wezen, werden de kosten voor alleen de
Spelen begroot op ongeveer 3,2 miljard
francs. Inmiddels is het bedrag door in
flatie (drie procent per jaar) en hoger uit
gevallen transport- en accommodatie-
kosten, opgelopen tot bijna vier miljard
francs. Desondanks denkt het COJO een
sluitende begroting te kunnen presente
ren en mogelijk nog wat winst te maken.
Belangrijke bron van inkomsten zijn de
televisierechten die de organisatie ont
vangt. Televisiemaatschappijen uit alle
windhoeken leggen samen 1,2 miljard
francs op tafel om twee miljard kijkers
te voorzien van beelden. Van sponsors
ontvangt COJO nog eens ruim een mil
jard francs: uit de kas van internationale
ondernemingen die ook de Zomerspelen
in Barcelona sponsoren, maar ook van
twaalf in Frankrijk gerenormeerde on
dernemingen die zijn verenigd in de
'Club Coubertin'.
Een exclusieve club. COJO heeft meer
dan achthonderd aanbiedingen gekregen
van sponsors die deel wilden nemen aan
de Club Coubertin. De organisatie be
perkte het aantal tot een dozijn opdat de
bedrijven tijdens de Spelen zo goed mo
gelijk gepresenteerd kunnen worden
voor een optimaal effect. Bij de keuze
van de sponsors had COJO niet alleen
oog voor de bedragen die werden gebo
den. „De bedrijven moesten de capaci
teit hebben om te helpen in de organisa
tie van de Olympische Spelen en kunnen
bogen op ervaring", aldus Eysseric. Zo
verzorgt computergigant IBM (al sinds
1964) de score, zorgen Renault en SNCF
(spoorwegmaatschappij) voor het ver
voer van atleten en toeschouwers, Alca
tel en France Telecom de communicatie,
verspreidt La Poste zegels en munten en
voorzien Evian en Yoplait-Candia de at
leten van bronwater en yoghurt.
De sponsors is er veel aan gelegen dat
het Franse volkslied veelvuldig zal klin
ken. Hoe meer medailles hoe beter. In
een apart fonds hebben zij samen nog
eens zeven miljoen franc gestort voor
begeleiding van de atleten die koste wat
het kost zullen moeten presteren. Maar
veelbelovende resultaten blijven voor
alsnog uit. „Het gaat niet zo goed met de
Franse prestaties", zegt een Franse skile
raar bezorgd. Met zijn skistok wijst hii
naar een berg die door zijn steilheid (70
procent) niet voor skièn geschikt lijkt.
„Zie je die helling? Daar komen ze
straks van af gesuisd met een snelheid
van meer dan 220 kilometer per uur.
Het wereldrecord is dan wel in handen
van een Fransman, maar het speedskién
is straks geen olympische discipline
maar slechts een demonstratiesport".
MONIQUE VAN DE VEN
'£eidóe ©ourtotit'
