,Yep Kramer en ik worden nooit boezemvrienden"
„Trainer
zijn is
voor mij
nieuwe
uitdaging"
final
Ie
CeidaeGomatit
3IN
P 1
i
ZATERDAG 10 FEBRUARI 1990 PAGINA 29
JJCHARD VAN KEMPEN OVER TOEKOMSTIGE PLOEGMAAT:
- Slagroomtaart bij
*{31 koffie en een minstens 50 centi-
jsr^eter hoge beker midden in de ka-
vrajer. Bij Richard van Kempen
t*uis zijn de sporen van diens
3 herwinning in de Ronde van Oos-
:en:nrijk nog merkbaar. De mara
thonschaatser won twee van de
rie onderdelen van deze wedstrijd
no een soort Driedaagse van Anke-
lleeen, maar dan bij gebrek aan een
en.inter in Oostenrijk - en werd
akeinnaar van het eindklassement.
lijkt Van Kempen een
punt gezet te hebben achter
n §n lange periode van blessureleed
lit a, als gevolg daarvan, teleurstel-
inde resultaten,
twe;
hja winst in een marathon over veertig
icialometer en de eerste plaats in een tijd-
n t over een vierde van die afstand was
tweede plaats op de 150 kilometer
r enge wedstrijd over de Weissensee vol-
anoende voor Richard van Kempen om
d eindzege van de driedaagse binnen te
alen. De afsluitende wedstrijd had de
ook graag gewonnen, maar
xtiij moest ploegmaat Jan Oliemans voor
ïd.ch dulden. „Een echt lange tocht op
eidatuurijs heb ik nog nooit gewonnen en
heit was dè kans daarop. Maar het is een
uizloegmaat geworden, dus ik klaag niet.
kmze ploeg heeft het trouwens toch best
aacdaan. Van de 25.000 gulden die in de
intijzenpot zat, hebben wij tien mille mee
huis genomen. Hoeveel ik zelf
heb binnengehaald? Een aardig
4.500 gulden om precies te zijn".
Schorsing
ige
'dejat Van Kempen en zijn ploegmakkers
:e% alle onderdelen van de Ronde van
nt'ostenrijk hebben deelgenomen, is hen
lk%or de KNSB niet in dank afgenomen.
?mie bond had liever gezien dat alle mara-
aionschaatsers waren gestart in de door
ene KNSB wèl erkende internationale
Marathon, <he vorige week woensdag in
is gehouden. Van Kempen: „Dat is
grote onzin. Hoe kan een KNSB
ou van je verwachten dat je dinsdag
vaar Italië rijdt of vliegt, woensdag een
rijdt en de zaterdag daarop al-
aiéeer uit de losse pols een tweehonderd-
^Ulometertocht in Oostenrijk afwerkt? Ik
;n dus niet naar Italië gegaan, ik ben
ud en wijs genoeg om te beslissen dat
at niet goed voor me is".
nu wordt er een heleboel gesugge-
gerd. Bijvoorbeeld dat de rijders die
er{et gegaan zijn een schorsing boven het
hrf>ofd hangt. Ik wacht het wel af. Ook
s pg voordat de wedstrijd in Italië was
hoorden we allerlei geruchten
W/er sancties voor de rijders die niet gin-
bp. Maar ik heb nooit iets zwart op wit
l Jaarover gezien. Ik weet wel dat de
ajKNSB op deze manier verkeerd bezig is.
Als we met elkaar de marathonsport
bjmhoog willen brengen, dan moet je na-
aipurlijk niet dit soort conflicten veroor
zaken. Dat is slecht voor de sport".
Kunstijskind
Iet de eindzege in de Ronde van Oos-
Kjnrijk en met name de tweede plek op
Richard van Kempen: „Ik weet zeker dat ik ook op natuurijs bij de toppers kan horen".
de Weissensee heeft Van Kempen aange
toond ook op natuurijs goed uit de voe
ten te kunnen. En dat terwijl de rijder al
tijd als een 'kind van het kunstijs' be
kend stond. „Dat ik alleen maar op
kunstijs goed kan presteren is een fabel
tje". zegt Van Kempen er zelf over.
„Maar het wel begrijpelijk dat men zo
denkt. Toen ik een jaar of vijf geleden
met marathonschaatsen begon, heb ik
bewust gekozen voor wedstrijden op
kunstijs, terwijl we toen ook die strenge
winters'hadden. Ik heb toen nog niet het
grote werk gedaan maar me gericht op-
het cupschaatsen. En met succes, dus
spijt heb ik er niet van gehad. Maar het
betekent niet dat ik niet op natuurijs zou
kunnen schaatsen. Integendeel. Ik weet
van mezelf dat ik daar bij de toppers
kan horen".
Van Kempen schaatst momenteel zijn
laatste seizoen bij de Sony-ploeg. On
langs werd bekend dat de 25-jarige
sprintspecialist overstapt naar de ploeg
van Klerk's Plastic. Met het feit dat
Sony na dit seizoen stopt met het spon
soren van een marathonploeg heeft de
overstap niets te maken. Al voordat het
Japanse bedrijf Sony dit nieuws wereld
kundig maakte, was Van Kempen met
Klerk's tot overeenstemming gekomen.
„Het maakte het voor mij een stuk ge
makkelijker om het mijn huidige ploeg
en sponsor te vertellen, want zoiets moet
je natuurlijk netjes afhandelen".
Yep kramer
Van Kempen kan de verbazing bij velen
over zijn beslissing om naar Klerk's te
gaan wel begrijpen. Die verbazing geldt
niet de Klerk's-ploeg op zich, maar het
feit dat hij volgend jaar met zijn grote
rivaal Yep Kramer in één ploeg schaatst.
Met name vorig seizoen verschenen er
in de kranten steeds berichten over de
slechte verstandhouding die deze twee
toppers van het marathonpeloton had
den. Volgens Richard van Kempen is
het voornamelijk de pers zelf geweest,
die deze verhalen de wereld in hielp.
„Kijk, Yep zal nooit een grote boezem
vriend van me worden. En hij denkt er
andersom net zo over. Maar water en
vuur, nee, dat waren alleen de journalis
ten die dat beweerden".
Is er dan nooit wat voorgevallen tussen
Van Kempen en Kramer? „Jawel", geeft
hij ruiterlijk toe. „Ik heb in het verleden
wat dingen tegen Yep via de pers ge
speeld. En hij deed hetzelfde bij mij.
Achteraf hadden we dat misschien beter
niet kunnen doen. Maar echt, ik heb met
Yep nooit ruzie gehad. Dat past ook niet
in het marathonschaatsen. We zijn één
sportvriendengroep. Neem nou de huldi
ging vorig jaar. Toen heb ik na afloop
met Yep gezellig aan één tafel gezeten.
Alleen de journalisten zagen dat niet, die
schreven toen al hun verhaal".
Druk
Richard van Kempen vindt het een
groot voordeel dat hij volgend seizoen
zijn grootste concurrent als ploegmaat
krijgt. „Het verlaagt de druk voor ons
beiden. Toen ik aan het begin van dit
seizoen vanwege een reeks blessures
minder presteerde, betekende het dat er
geen enkel succes door de ploeg werd be
haald. Volgend seizoen zal dat minder
snel gebeuren, omdat je met Kramer én
mijn persoontje in de ploeg twee ijzers
in het vuur hebt".
In onderlinge concurrentie tussen de toe
komstige ploegmakkers gelooft Richard
van Kempen niet. „Daar zijn gewoon
goede afspraken over te maken. Yep legt
zijn plaatje aan het begin van het sei
zoen naast die van mij en dan is er veel
op elkaar af te stemmen en te regelen
denk ik. Of dit betekent dat de mara
thonsport een mooie tweestrijd kwijt
raakt? Dat valt wel mee, denk ik. Vol
gend seizoen staat er misschien weer een
andere sterke rijder op. Zoals dit seizoen
met Vundering het geval was".
Wielrenner
Van Kempens leven bestaat niet uit lou
ter marathonschaatsen. Hij werkt halve
dagen als rietdekker in het bedrijf van
zijn vader en doet voorts aan wielren
nen. En dat laatste niet onverdienstelijk
trouwens. Het is zelfs zo dat de Nieuw-
vener op jeugdige leeftijd de keuze kon
maken in welke sport hij verder zou
gaan: schaatsen of fietsen. Van Kempen,
die nog steeds lid van de Leidse wieler
vereniging Swift/Casba is, koos voor het
eerste en heeft, zegt hij, nog nooit spijt
van die beslissig gehad. „Veel mensen
bgrijpen dat niet. In het wielrennen valt
toch veel meer te verdienen, zeggen ze
dan. Maar dat is voor weinigen wegge
legd. Hoewel ik me bij de junioren kon
meten met jongens als Breuking, Steven-
haagen. Van Poppel en Jacobs en dus
wel redelijk getalenteerd was".
Over zijn keuze voor het marathon
schaatsen zegt Van Kempen: „Het
spreekt me als sport gewoon veel meer
aan. Het is veel individueler. Elke meter
op het ijs die moet je zelf maken, terwijl
je op de fiets enorm geholpen kan wor
den door anderen. In de wielersport
worden teveel afspraken gemaakt en
daar houd ik gewoon niet van. Toen ik
als junior net niet bij de nationale selec
tie zat, werd ik vaak dwars gezeten om
dat de renners die er wel bij zaten met
z'n allen tegen mij reden. Dat niet altijd
de beste wint bij het fietsen, dat stuitte
mij gewoon steeds meer tegen de borst".
Rietdekker
Ondanks zijn aanleg voor deze twee
sporten, ziet Richard van Kempen zijn
toekomst liggen in het rietdekken. Nu
werkt hij nog halve dagen, maar het is
zijn bedoeling dat hij uiteindelijk het in
De Hoef gevestigde bedrijf van zijn va
der overneemt. „Zet dat rietdekken trou
wens maar met kleine lettertjes in de
krant", zegt Van Kempen met een lach.
„We hebben het op dit moment name
lijk zo druk dat we het werk nauwelijks
aankunnen. Hoe dat komt? Door de
storm natuurlijk. Veel rieten daken heb
ben schade opgelopen, de mensen strij
ken een aardig verzekeringscentje op en
besluiten dat het dak dan nu maar hele
maal opgeknapt moet worden".
Het werk op de rieten daken wordt door
Van Kempen als „verschrikkelijk mooi"
omschreven. „Het is prachtig handwerk,
je bent altijd buiten en je komt met een
veel verschillende mensen in contact.
Wat wil je nog meer? We hebben soms
een klus bij een enorm grote villa. En
daar blijken dan doodgewone mensen in
te wonen. En de week daarop ben je bij
een boer op het erf, die je de koffie bui
ten aanreikt en er voor zorgt dat het al is
afgekoeld, zodat we zo min mogelijk tijd
aan koffiedrinken kwijt zijn. Zulke din
gen, dat vind nou de charme van het
vak. Mensen die onder een rieten dak
wonen,'die hebben iets. Die stralen wat
uit", aldus Van Kempen die zelf in een
rijtjeshuis woont.
PAUL DE VLIEGER
Onder redactie van Peter van der Hulst en Paul de Vlieger
VINTERSTOP
'ie. herinnert het zich niet. De lange
iscussies die het vorig jaar zijn ge-
oerd over het wel of niet instellen van
?n winterstop. De pennevruchten van
e heer Moesman, secretaris van
VLV, werden zelfs in het KNVB lijf
lad 'Voetbal Totaal' opgenomen.
'elen konden zich achter het voorstel
:haren om die verplichte stop, zeker
a de zachte winter van '89, toch maar
f te schaffen. Ook de afdeling Leiden
an de KNVB toonde zich, door in-
aal- en bekerwedstrijden in januari
an dit jaar te plannen, na vele smeek-
edes gedeeltelijk voorstander,
'u, in februari, is de tijd rijp om de
kening op te maken. En dan blijkt
et gelijk van al die 'winterstop-tegen-
anders'. Immers de geplande onder
breking was nog niet voorbij, of depres
sie na depressie werd in de richting
van ons land geblazen, met uiteraard
afgelastingen als gevolg. En dat terwijl
de afdeling vrolijk twee inhaalronden
in de winterstop kon afwerken. De'
Leidse keuze is dus zo gek nog niet.
Het wachten is op de KNVB in Zeist.
Want, laten we nu eerlijk zijn, die stop
is er toch alleen voor als de velden on
der een metersdik pak sneeuw bedolven
liggen.
POEPLUIER
Vaak is het moeilijk om een plekje te
vinden op de oyervolle tribunes. Toch
ligt een oplossing vaak voor de hand.
Neem nu deze moeder. Even die poep-
luier verwisselen en er wordt minimaal
een afstand van twee banken in acht
genomen...
jOepluier... FOTO: ANDRÉ VAN HAASTEREN
er bij Van Loen wel eens woorden", al
dus de voormalige prof, die zijn voetbal
loopbaan bij Katwijk nu aan het afbou
wen is.
Wonderen
Dat betekent volgens Guyt overigens
niet dat hij voor de nog resterende der
tien competitiewedstrijden van de eer
steklasser niet te motiveren is. nMijn in
zet is honderd procent. We moeten er
eerst nog voor zorgen dat Katwijk zich
handhaaft. In de komende jaren moet de
club dan uitgroeien naar een modale
middenmoter. Pas dan kunnen we naar
boven kijken. Je moet immers geen
wonderen blijven verwachten", doelt hij
op de snelle promotie van de derde naar
de eerste klasse. „Het niveau in deze af-'
deling is nu eenmaal hoog. Vergelijkbaar
met de eerste divisie. Tactisch is het al
lemaal veel beter".
Een eigenschap waar Kees Guyt Kat
wijk-coach Arie Lagendijk om roemt.
„Hij is tactisch sterk, beschouwt tegen
standers goed, zijn oefenstof is veelzijdig
en is organisatorisch 'e'en van de besten.
Lagendijk hoort in het rijtje Korbach,
Kistemaker thuis. Het is jammer dat hij
nooit een reèle kans heeft gekregen om
zich in het betaalde voetbal te bewijzen.
Lagendijk is gewoon een kanjer".
Eenmaal aanbeland bij de persoon La
gendijk wordt duidelijk waarom Guyt
juist nu het einde van zijn voetballoop-
kees guyt: van
leerling tot leraar
Niet alleen
Katwijkmaar ook
Kees Guyt maakte
dit seizoen zijn
debuut in de eerste
klasse zaterdag.
De Katwijker
probeert hier met
een sliding
Rijnsburgse Boys
speler Wim
Hooymans het
leven zuur te
maken. „Maar ik
probeer een
tegenstander altijd
op een
voetballende
manier uit te
schakelen", zegt
Guyt.
FOTO:
HENK SNATERS E
baan heeft aangekondigd. Lagendijk wil
zich om gezondheidsredenen - vorig jaar
onderging hij een herniaoperatie - met
minder zaken binnen de vereniging be
moeien. Daarop werd Guyt benaderd
om de trainersstaf voor het komend sei
zoen te versterken. „Over de taakinde-
ling is nog niet gesproken, dat zal in de
komende maanden gebeuren. Daarbij
komt dat ik in het eerste half jaar nog
veel weg ben, omdat in september de
cursus oefenmeester 3 start. Een cursus
die ik op aanraden van Arie doe en waar
ik alle medewerking voor krijg". Waarna
Guyt zegt blij te zijn met het vertrouwen
dat in hem gesteld wordt. „Ik hoop als
trainer net zo veel plezier in het voetbal
te hebben. Het is een nieuwe uitdaging".
Een moeilijke omschakeling ook, weet
de Katwijker. „Ik heb de laatste zestien
jaar toch op vrij hoog niveau gevoetbald
en dat stopt opeens". Zoals hij in het ko
mende seizoen ook de C-junioren niet
meer kan trainen. „Jammer, het werken
met de jeugd bevalt mij goed. In de
mond zijn zij wat brutaler dan vroeger
en dat is wel prettig. Nogmaals het is
jammer, maar ik kan zo'n kans niet la
ten lopen. Als ik die cursus heb gevolgd
en hét blijkt dat ik niet voor trainer in
de wieg ben gelegd, dan weet ik dat ik
het tenminste heb geprobeerd", lijkt
Guyt na het aanbod van Ajax er te voor
willen waken opnieuw in de fout te
gaan. „Ik heb er in ieder geval veel zin
in".
PETER VAN DER HULST
KATWIJK - Zijn zware stem galmt over
het trainingsveld. Kees Guyt de blonde
robuuste laatste man van Katwijk spoort
'zijn' C-pupillen aan alles uit de kast te
halen. „Sneller, sneller", brult hij uit
volle borst naar de om pionnen rennen
de jeugd. Het is dè plek waar Guyt zijn
ambities liggen. Niet meer als speler,
maar als trainer van de senioren.
De kogel is door de kerk, beaamt Kees
Guyt op weg van het trainingsveld naar
de kleedkamers. „Aan het eind van dit
seizoen stop ik ermee. Een beslissing die
voor mij aan het begin van dit voetbal
jaar overigens al vaststond". Destijds
plakte de blonde routinier er op verzoek
van coach Arie Lagendijk er nog een
jaartje aan vast. „Ik had alle KNVB-elf-
tallen, van vierde klasse tot en met ere
divisie, al doorlopen, behalve de eerste
klasse. Dat was toch een uitdaging", ver
dedigt Guyt zijn toenmalige beslissing.
„Als het lichaam het allemaal nog toe
laat, stop ik er dus op 1 juli definitief
mee".
Spijt
Een opmerking die hij niet zonder reden
maakt. De knie van de boomlange Kat
wijker ging in het verleden twee maal
onder het mes, met als gevolg dat hij
voor het betaalde voetbal werd afge
keurd. Terugblikkend op die periode
zegt hij van 'e'en ding spijt te hebben.
„Dat ik de stap naar Ajax nooit gemaakt
heb. Na mijn eerste profseizoen kreeg ik
een aanbieding, die ikzelf afsloeg. Ik zou
Barry Hulshof moeten vervangen, maar
was te bang om bankzitter te worden".
i
Anderhalve maand later, nadat Volen-
dam inmiddels via de nacompetitie naar
de eredivisie was gepromoveerd, pro
beerde de Amsterdamse club het op
nieuw. „Maar toen ketste het af op de
transfersom. Zelf was ik met Ajax rond;
Volendam wilde echter te veel, zeven
ton, voor mij hebben".
„Of ik daarom rancuneus was? Ja", zegt
hij zonder aarzelen. „Financieel was het
Ajax-contract aantrekkelijk. In de zes
maanden die daarop volgden heb ik te
gen de club lopen voetballen. Uiteinde
lijk draai je dan wel bij, want je hebt er
toch jezelf en de groep mee. Daarvoor
was ik te veel prof', zegt Guyt, die een
voetbalshirt aan heeft dat nog aan die
tijd herinnert.
Een prof ook met een bijna onberispelij
ke staat van dienst. „In die negen jaar
bij Voléndam en daarna AZ '67 heb ik
nooit echte problemen gekend. 'In totaal
kreeg ik drie a vier gele kaarten". Zeker
voor een voorstopper in het betaalde
voetbal een opmerkelijk laag aantal.
Guyt: „Natuurlijk trok ik aan de nood
rem als dat nodig was. Maar er zit altijd
nog een heel verschil tussen iemand aan
een shirtje trekken of iemand op de
achillespezen trappen. Ik probeerde een
tegenstander altijd op een voetballende
manier uit te schakelen". Dat riep wel
eens reacties op. Met name bij John van
Loen. „Van Loen was een type die daar
moeite mee had. In tegenstelling tot
Kees van Kooten en een Dick Nannin-
ga, die je na afloop een hand gaf, vielen
