mmoom.'T India Wa bereidt
vuurvaste genietingen
„Jeugd blijft geloof zoeken"
NIEUWE KATWIJKSE PASTOOR KAPTEIJN:
ïjlDEN OMGEVING
Qeid&iQowuvnt
VRIJDAG 26 JANUARI 1990 PAGINA 13
LANGS
(door
OMWEGEN
[Ton
Pieters
Op mijn omwegen door
stad en land kom ik
graag mensen tegen. U
kunt mij telefonisch of
schriftelijk vertellen wie
u graag in deze rubriek
zou willen tegenkomen.
Ik ben bereikbaar via
071-122244.
vele liefhebbers van
d» oosterse keuken (uit of
var!uis) in Leiden en omge-
iig kunnen geconfron-
Herd worden met een
■euwe terminologie op
Tjlinaire basis. Een nieu-
raap kennismaking met
b titn andere eetcultuur en
uJJjn uitbreiding van de
ivejcabulaire. Al geruime
wordt het vaderland
Sjerstroomd met voedsel-
u%eidingen die van ver
de grenzen komen
i onze smaak kunnen
prijken. Aangevoerd
ookior het grote contingent
1s,jhinezen" dat al decen-
'°A geleden ten onzent
s«%te voet aan wal zette,
0(jp er nu bijna overal
(ai)?anse, Spaanse, Italiaan
wol Griekse, Turkse, Joe-
3islavische, ja Cyprische,
en Zweedse
die ons
i: ojn specialiteiten voor-
15'botelen en naar onze
iREjnst dingen. Maar bijna
;t). gemerkt is vanuit het
5.45pre oosten, althans
ru,(ië, een nieuwe „keu-
JJjn" binnengedrongen.
zj Engeland al sinds
euwen" bekend omdat
n Brits-Indisch was. Nu
het dan het Indiase res-
jirant dat z'n entree
eft gemaakt. Niet meer
oo. vanzelfsprekende
pi-speciaal, de babi
;N ngang en tjaptjoi en
e verder al dat ge-
lipgde Cljiinees-Indone-
6.occh eetvertier mag he-
(ai We gaan ons nu ook
"eighouden met lams-
n >es in allerlei geroos-
12pde faculteiten, met kip
i.oól yoghurt en met Nan,
2-1 typisch Indiase brood,
o. »>en rundvlees, want in
,4„°fflia is de koe nog steeds
'nhoji heilig dier.
6.0Q kunnen deze eredienst
e R onze lekkere honger nu
"bi vieren in Leiden, aan de
4puwenkerkkoorstraat,
(ir het al twee maanden op
3llndiase manier toegaat bij
(a'Jjdia Way", een oprecht
l^jdoori restaurant eerste
3 i^se. Er zijn nu al ingewij-
iOPO die er niet meer van weg
(aljjlaan zijn. Deze week werd
6-°Jdia Way" van buiten
3 met rood uitgedost, zoiets
Mpde overkoepelende „natio-
(al)fe kleuren" van verre on-
één noemer gebrachte
officieel geopend.
Irdien was er een café-bar-
oifrt, waaraan twee fruit-
18.4/naten in de hoek bij de
■45fr nog herinneren, maar
zullen binnen de kortste
4.sn verdwijnen omdat ze
ruü passen in een omgeving
I3.3lr je kunt dineren onder
klinken van myste-
o !ze muziek die uit Nepal of
komt, of waar je
TUIT een muedzin in lange
frasen van een cas-
*?bandje tot het gebed
uitgenodigd. Hindoe en
g, hJlim voelen zich hier wel
aal maar ook de gast zal zich
ïutienig inleven thuisvoelen
de 'het geneuzel van fluit en
Tap terwijl bij zijn rolletje ge
ld lamsgehakt in eetbare
.tjes snijdt. Kostelijk, pi-
t en feestelijk is het er aan
V"
iró«Tahadja's
de muren conterfeitsels
ie onbestemde schilderijen
ÊJ! kunnen noemen. Op
he fte achtergronden, in fi-
EAcjn met welhaast schitte
Werkloosheid
stijgt
in Alphense regio
ALPHEN AAN DEN RIJN
Het aantal werklozen in de re
gio Alphen bedroeg op 1 janu
ari van dit jaar 76 meer dan
drie maanden geleden. De
grootste stijging vond plaats bij
de mannen, namelijk 62. Bij de
vrouwen nam het aantal
werkzoekenden met 14 in
schrijvingen toe. De grootste
boosdoener is de bouwsector,
waar door het aflopen van
projecten in de maand decem
ber veel werknemers weer
zonder baan kwamen te zitten.
De werkloosheid in de Al
phense regio komt nu overeen
met een percentage van 6,71
van de beroepsbevolking.
De stijging van de werkloos
heid komt volledig voor reke
ning van de vrouwelijke
werkzoekenden. Bij de man
nen was een lichte daling van
de werkloosheid te zien. On
danks de toename van het
aanbod van arbeidskrachten
steeg ook de vraag naar perso
neel sterk. In plaats van 325
banen vorig jaar zijn er nu va
catures voor 522 functies. Het
aandeel van de jeugd en
schoolverlaters in de werk
loosheid bleef ongeveer het
zelfde.
Het aantal vacatures nam
vooral in de sectoren handel,
horeca en dienstverlening
sterk toe. Dat gold ook voor
het aantal moeilijk vervulbare
vacatures. Waren er eind 1988
nog 127 vacatures die langer
dan drie maanden openston
den, eind vorig jaar was dat
aantal gegroeid tot 284. Knel
punten zijn vooral de metaal,
de bouw en het personeel in
algemene dienst.
KATWIJK De katho
lieke samenleving in Kat
wijk heeft sinds vorig jaar
oktober een nieuwe pas
toor. Na een verblijf van
15 jaar werd pastoor J.
Mastwijk opgevolgd door
de nieuwkomer pastoor G.
Kapteijn die voor zijn
komst naar Katwijk, acht
jaar werkzaam was als
pastoor in de gemeente
Hellevoetsluis. In Katwijk
wil hij blijven tot zijn pen
sioen. „Zolang de vitaliteit
meewerkt", stelt de nieu
we Katwijkse pastoor.
Kapteijn werd op 29 januari
1929 in Hoogmade geboren.
Op de lagere school had hij
al het idee om priester te
worden, in 1924 begon hij
zijn studie aan het klein se
minarie in Heemstede. Zijn
studie aan het groot semina
rie volgde Kapteijn in War
mond met slechts een jaar
onderbreking door de hon-
Pastoor G. Kapteijn met ach
ter hem het vaandel met Sint
Willibrord.
FOTO:
HENK VAN DEN ENDE
gerwinter. In 1955 studeerde
hij af en op 17 december van
hetzelfde jaar werd hij door
bisschop Mgr. Huibers van
het toenmalige bisdom Haar
lem tot priester gewijd.
Kapteijn werkte van 1955 tot
1956 als kapelaan bij de Zoe-
terwoudse parochie St. Jans
Onthoofding en vijf jaar bij
de Delftse parochie Hipoly-
tus. „Daar was het dag en
nacht werken", stelt Kap
teijn die in die tijd geestelijk
adviseur van de vakbond
was en veel met het onder
wijs te maken had. Voor een
jaar was Kapteijn nog kape
laan in Voorburg maar daar
na werkte hij 13 jaar als rec
tor in Huize Bijdorp in Voor
schoten. Hij gaf godsdienstles
aan leerlingen van de mavo
en havo.
In 1981 kreeg Kapteijn zijn
eerste pastoorsambt in het
inmiddels 35.000 inwoners
tellende Hellevoetsluis. „Ik
heb daar met erg veel plezier
gewerkt", vertelt pastoor
Kapteijn. „Bij mijn aanstel
ling in Hellevoetsluis was de
parochie erg klein. Met de
inzet van veel vrijwilligers is
hij uitgegroeid tot wat hij nu
is en dat is niet gering". Kap
teijn wijt deze groei aan het
grote aantal jongeren in de
parochie. „40 procent was
jonger dan 24 jaar".
In januari 1989 werd Kap
teijn gevraagd voor over
plaatsing naar Katwijk. „On
danks dat ik het in Helle
voetsluis erg naar mijn zin
had, ben ik gegaan. Een ver
zoek tot overplaatsing wordt
niet geweigerd. Er is een be
noemingscoördinator die de
pastores ziet als op een
schaakspel. Als daar nooit
geschoven wordt, verandert
er weinig. En dat terwijl dat
soms echt nodig is".
Kapteijn werd op 1 oktober
1989 geïnstalleerd in Kat
wijk. Een week later werd
hij in Rijnsburg geïnstalleerd
dat samen met Valkenburg
ook tot zijn parochie behoort.
In totaal heeft Kapteijn on
geveer 4.000 parochianen.
Kapteijn wil in Katwijk het
kerkbezoek bij de jongeren
aanwakkeren maar hij vindt
het „verduisterend" werken
om pubers godsdienstonder
richt geeft. „De puber heeft
op die leeftijd wel andere
dingen aan zijn hoofd. Ga je
die groep dan verplichten
om godsdienstonderricht te
volgen dan werkt dat vaak
averechts. Na de pubertijd
ontstaat er voor de jeugd
vaak een leeg gebied en dat
zou goed opgevuld kunnen
worden door het geloof in
Jezus Christus", meent Kap
teijn die denkt dat de jeugd
toch altijd het geloof zal blij
ven zoeken. Kapteijn: „Ik
hoop dat ze dan bijgestaan
worden door de ideeën van
Willibrordus, Franciscus of
pastoor van Ars. Deze perso
nen hebben al bij veel jeug
digen een grote indruk ach
tergelaten. En de wonderen
zijn de wereld nog niet uit.
Kijk maar naar de ontwikke
lingen in Polen, de Berlijnse
muur en sinds kort ook in
Roemenië. Ik hoop dat de
Katwijkse parochie Johannes
de Doper in de toekomst
weer in aantal zal toenemen
met name de jeugd".
Over de samenwerking met
andere kerken: „We moeten
beginnen oprecht respect
voor eikaars overtuiging te
hebben. Dan groeit het ge
voel dat we allemaal leden
ziin van die ene Kerk van
Christus, ook al zijn er ver
schillen. Zo leeft een katho
liek meer vanuit zijn hart en
een protestant meer uit zijn
hoofd".
TEUN
DE VREUGD
(kerriesoep) specialiteiten die
ik niet zal opnoemen omdat u
ze beter eerst kunt proeven.
Maar nogmaals: kijk uit voor
die „curry's", die variëren
van mild en medium tot „vrij
pittig" en van heet tot zeer
heet. Ze bevinden zich in het
goede gezelschap van de
gloeiende klei-oven, recht
streeks uit India. Een sugges
tie van de chef kan er nog
wel even af: kip met noten,
rozijnen, amandelen, roombo
ter, verse room en verse krui
den. Nazir kijkt daarbij alsof
hij wou zeggen: voor mij geen
zuurkool met worst. Indiërs
en Pakistani zullen zich daar
ook verre van houden. Nee,
dan liever de grote en kleine
garnalen, de King Prawn en
de Bhuna Prawn on Puree.
Voor twee personen ook, een
traditionele manier van Indi
aas eten; een gevarieerd ge
recht, geserveerd in kleine
porties op een groot dienblad.
„By the way", er is in „India
Way" ook een hoekje met zes
plaatsen, waar je intiem „en
familie" kunt eten als er iets
entre nous te vieren valt.
Op drankgebied volgt „India
Way" een vast Europees pa
troon: aperitiefs met interna
tionale borrels en wijnen,
maar waaronder ook Indiase
cocktails. Maar ook non-alco
holische sapjes als mango, Gu-
ave sap, Lassi (met melk, yog
hurt en mango). Als er dan
nog gegeten moet worden
en dat is toch de bedoeling
van „India Way" zou ik
alsnog kunnen wijzen op de
specialiteit Royal Tandoori
mixed grill: een totale intro
Chefkok Nazir Ghouri bij de vurige klei-oven, de tandoori. Hij gaat met trots met z'n gerechten om. foto: tejo ringers
LEIDEN E.O. T 1' TFT" W I 'lm
RESTAURANT
ductie van de Noord-Indiase
keuken. Enfin, een eetavond-
je uit zal best kunnen slagen
bij „India Way", sinds kort in
Leiden.
Fijne reacties
Sahib Ghouri heeft nu al een
(vertaald) oordeel over zijn
penetratie op de Leidse eet-
markt: „In de twee maanden
dat we nu draaien zijn we
verrast door het succes. We
hebben fijne reacties ontmoet
en het loopt hier al enorm.
Een heleboel klanten, sure".
Het loopt bij „India Way" dus
als een trein, zoals wij Neder
landers zouden zeggen. Een
trein gevuld met specerijen,
joho. Een keer proeven en je
komt subiet een volgende
keer terug.
„Ons motto is: goede service,
heel goed eten en normale
prijzen", verzekert S.T.Ghou-
ri zijn clienteel. Ik zou daar
aan willen toevoegen: vrien
delijkheid en voorkomend
heid. Dat zijn nu eenmaal
kwaliteiten die deze oosterlin
gen aangeboren zijn. Een ver
ademing voor de consument
in het kille, rijke westen. „In
dia Way" is alle zeven dagen
van de week geopend; van 's
middags 5 tot 's avonds 11
uur. Feesten en partijen kun
nen er terecht, en er is een af-
haalservice. „Eten meene
men" betekent bovendien een
korting van 10 pet. Er zijn 60
zitplaatsen welk aantal wordt
uitgebreid tot 64, als die fruit-
boxen weg zijn. „En de bar zal
ook India Way worden, hele
maal Indisch, heel bijzonder,
for sure", belooft sahib Ghou-
rende diamantjes, zijn hier ta
ferelen uit het eeuwenoude
India afgebeeld. Uit het roem
rijk epoque der maharadja's,
wier nazaten het de Britten
altijd moeilijk gemaakt heb
ben. Heel apart, die regerin
gen over hindoes en moslims,
en heel apart uitgewerkt.
„Sure, ja zeker, zo is het", zei
S.T. Ghouri (48) beleefd. Sa
hib Ghouri en zijn memsahib
en kinderen komen oorspron
kelijk uit de Punjab, in het
noordwesten van India, de
kant van Kashmir uit. Toen
Pakistan onafhankelijk werd
zijn ze daar gaan wonen.
Maar hun ogen richtten zich
op het rijke westen van het
degenererende, oude Europa
en ze meenden dat daar hun
toekomst lag. Het gezin trok
14 jaar geleden naar Neder
land en vestigde zich in de
onmiddellijke omgeving van
's werelds grootste haven,
Rotterdam. Met alle respect;
en dan maak je een lichte bui
ging naar de zoon uit het
Morgenland, en dan ben je
ook gauw geneigd tot een
groet met de gestrekte han
den voor je hoofd. Want zo
hoort het eigenlijk. Sure.
Er ging een periode voorbij,
maar uiteindelijk kwamen de
Ghouri's in de horeca terecht.
Dat wil zeggen: sahib Ghou
ri's zoon Wasim (23) en sahibs
broer Nazir bekwaamden zich
in het restaurantwezen en
vergaarden de nodige papie
ren om hun nering veilig te
stellen. Sahib S.T. heeft hun
voorbeeld gevolgd en staat in
elk geval aan het hoofd van
dit nieuwe familiebedrijf
aan de Vrouwenkerkkoor-
straat. Nu is Nazir de volumi
neuze chef-kok van „India
Way" in Leiden, en zoals hij
z'n lams- en kippevlees, als
mede de Nan, bereidt is er
geen die het hem na doet.
Geen kunst, zou je kunnen
zeggen. Immers hij beschikt
als enige in de wijde omtrek
over een „tandoori" (je zegt
tendoeri).
Tandoori wil zeggen „klei-
oven". Daar ligt het grote ver
schil met andere Indiase ves
tigingen in deze contreien, die
deze voorziening nog ontbe
ren. Men stelle zich een enor
me, vuurproef stenen pot
voor, in een veilig, bescher
mend omhulsel, 's Morgens
wordt daarin met kolen een
'hevig vuurtje gestookt. Het
kost dan een paar uur om op
operationele temperatuur te
komen, maar daarna blijft de
oven van klei gloeiend tot na
sluitingstijd 's avonds. Steen
houdt de hitte vast. Tegen de
vurige zijwanden wordt de
Nan, het brood in zes soorten,
volgens goed fandoori-ge-
bruik „geplakt" en voor con
sumptie klaargemaakt.
Het gevaar der curry's
Met hun grillende tandoori
bereiken de Ghouri's van „In
dia Way" de kostelijkste ef
fecten die door minstens 20
sauzen (curry's) nog verder op
smaak kunnen worden ge
bracht, hoewel deze toevoe
gingen niet voor iedereen aan
te raden zijn, want oei en
sure, wat brandt dat op de
tong en tegen het verhemelte!
En kijk alsjeblieft uit voor de
mintsaus. Overvloedig ge
bruik daarvan kan tot bin
nenbrandjes leiden, die even
tueel geblust kunnen worden
met fijne wijnen van de kaart,
waarbij ook Indische vruch->
ten van de wijnstok (droog en
wit) te genieten zijn. Anders
zal men de EHBO moeten in
schakelen. Volgens mij kan
geen Turk of Griek tegen de
Indiase manier op.
„India Way" is in z'n gerech
ten in zoverre typisch Indiaas,
dat het hoofdzaken voert die
in Zuidoost Azië gemeengoed
zijn: lamsvlees, kip, vis (spe
ciaal uit Bangla Desh) en yog
hurt in talloze variaties. Een
echte Indiase keuken bestaat
niet, want de eetgewoonten
worden sterk bepaald door de
verschillende godsdiensten in
dat immense land, en door de
verschillende klimaten en
veranderingen in landschap.
Ma^r wat overal hetzelfde is,
is het ontbreken van rund
vlees en het gebruik van yog
hurt bij veel vleesgerechten.
Indiaas eten bereiden kan
thuis ook al. De voorschriften,
prescripties voor de berei
dingswijzen zijn voorhanden.
Maar het lijkt mij alleszins
aan te bevelen om eerst eens
mee te maken hoe dat bij de
betreffende allochtonen is ge
steld. Dat is pas potjandorie
roosteren tot en met. Chef
Nazir hanteert de spiezen en
laat het lamsvlees, kip en vis
rijpen tot een sappige, zacht-
rode verrukking en onderwijl
ziet u aan tafel een aloude be
schaving op eetgebied uitge
stald worden. Leve de klei-
oven, hip hip hurray voor de
tandoori die z'n grillende
weerga niet kent. Eten van
het steen vergt steeds weer
nieuwe gloedbronnen, maar
de tandoori gloeit tot in het
bijna oneindige. Dat is een
traditionele groet waard.
De menukaart is welvoorzien
en toont (vanaf de linzensoep
en de Mulligatawany soep
Sahib Ghouri (links) met zoon Wasim in hun „India Way".
