Rob Fruithof
praat mens en
dier aan elkaar
André van Lier en de
kwadratuur van de cirkel
TANTZ-SCHUL
KUNST
QeidóaQowumt
DONDERDAG 25 JANUARI 1990 PAGIN.
VERNIEUWDE TATE
GALLERY WEER OPEN
LONDEN De Britse premier Marga
ret Thatcher heeft gisteren in Londen
de heropening verricht van de Tate
Gallery Het wereldberoemde museum
heeft een ingrijpende verbouwing ach
ter de rug die ruim drie miljoen gulden
heeft gekost. Volgens de directeur, Ni
cholas Serota, is het museum nu „be
zoekers- en gebruikersvriendelijker".
De Britse en niet-Britse kunstwerken
die de collectie vormen, hangen niet
meer door elkaar maar in een nieuwe
chronologische volgorde, te beginnen
met Britse doeken uit de 16de eeuw.
Moderne kunst ontbreekt niet in de
Tate Gallery. Dankzij de nieuwe inde
ling moet ook duidelijker dan voorheen
de buitenlandse invloeden op de Britse
kunst uit de 20de eeuw blijken.
Nederlander
opgepakt met
valse Picasso's
MADRID Met 166 verval
singen van Picasso-prenten
onder de motorkap van zijn
auto is een 55-jarige Neder
lander volgens mededelin
gen van de Spaanse politie
gearresteerd bij de grens
overgang La Junquera. De
Nederlander wilde de politie
niet vertellen waar hij de
prenten vandaan had, die hij
kennelijk aan galeriehou
ders in Barcelona wilde slij
ten. De man had ook nog
drie vervalste paspoorten op
zak.
Opnieuw Van Gogh geveild
NEW YORK Het schilderij van Vincent van Gogh „Portret
van Dr. Gachet" zal waarschijnlijk bij het veilinghuis Christie's
worden geveild en naar verwachting rond de honderd miljoen
gulden opbrengen. Het schilderij is sinds 1984 in bruikleen bij
het museum voor moderne kunst in de stad New York. Het
schilderij stelt van Goghs arts Paul Ferdinand Gachet voor - zelf
een schilder en een vriend van de impressionisten - terwijl deze
aan tafel zit met zijn hoofd in zijn handen. Een tweede portret
van Gachet, met minder kleuren en details, hangt in het Parijse
Musee d'Orsay. Het schilderij is afkomstig uit de collectie van de
in Duitsland geboren New Yorkse bankier Sigfried Kramarsky,
die in 1961 overleed. Het schilderij wordt verkocht door de be
heerders van een stichting die voor het kunstbezit van Kramar- „Portret van
sky is opgezet. Museumdirecteur Phillippe de Montebello ver- <jr. Gachet"
klaarde niet verbaasd te zijn dat een dergelijk schilderij geveild Van Van Gogh,
werd. De lage belastingen en de grote vraag naar kunst zijn bij- dat in mei
zonder aantrekkelijk voor de bezitters en desastreus voor musea, wordt geveild
aldus de Montebello. bij Christie's in
De „Irissen" van van Gogh werd in 1987 het duurste schilderij New York.
ter wereld nadat het op een veilig 53,9 miljoen dollar opbracht. FOTO: AP
Euripides'Hippolutos in De Tobh
VOORBURG In de regie
van Karst Woudstra speelt het
theatergezelschap De Korre
uit Brugge in het Voorburgse
theater De Tobbe op 27 januari
het klassieke drama Hippolu-
tos van Euripides.
Karst Woudstra heeft de laat
ste jaren een opmerkelijke be
drijvigheid als regisseur ont
wikkeld: 'De moed om te do
den' en 'Depressie' van Lars
Norèn, 'Ritter, Dene, Voss' van
Thomas Bernhard en 'Brittani-
cus' van Racine maakten hem
tot een van de grote regisseurs
van Nederland en Vlaanderen.
Hij heeft nu de handen vol
aan Hippolutos, een alles om
vattende tragedie over intrige,
noodlot en zelfbeschikking
Hippolutos is de zoon vai|
ning Theseus, die de
liefde van Aphrodite
smaadt om zich te gevenl
de kuise Artemis. Hij
hiervoor gestraft, wa
Aphrodite zijn stiefmoedej
smet met een waanzinnig»
geerte en nu haar kleinf
Hippolutos probeert te
den. Maar ook daar gaal
jongeman niet in. Phaedrï
schuldigt Hippolutos nuf
verkrachting en Theseus I
vloekt zijn zoon, die doorierru
paarden wordt vertrapt; Pns...'
dra pleegt zelfmoord. De Pre*
klaring van Artemis dat iikas
seus' zoon eerbaar was, tlE
te laat.
Harnoncourt
houdt Mozart
subtiel
Première van Mozarts opera „Coai
tan tutte" met het Concertgebouw
orkest onder leiding van Nikolaus
Harnoncourt. Woensdagavond, Mu
ziektheater Amsterdam.
De première van Mozarts
„Cosi fan tutte" gister
avond in het Amsterdam
se Muziektheater was een
doorslaand muzikaal suc
ces. Over de regie-opvat
ting en het decor valt te
discussieren, de prestaties
van orkest en zangers wa
ren zodanig dat daarover
alleen maar lovende
woorden in verschillende
gradaties passend zijn.
Direct in de ouverture werd
de lichte en verende toon met
heel subtiele dynamische en
ritmische accenten en contras
ten ingezet die verder toon
aangevend voor de hele opera
zou blijven. Harnoncourt liet
deze oude muziek door de le
den van het Concertgebouwor
kest op hun moderne instru
menten spelen in de geest van
Mozarts tijd. Opvallend daarbij
was bijvoorbeeld de puntige
droge klank van de blazers.
Op dit kernachtige en transpa
rante draagvlak zong een ho
mogene en gelijkwaardige
groep van zes solisten met
Charlotte Margiono als „prima
inter pares". Haar Fiordiligi
interpretatie was zuiver en
ontroerend. Iris Vermillion
was als Dorabella terecht wat
uitdagender. Anna Steiger
raakte met haar pittige stem
en rake acteertalent de dien
ster Despina in het hart. Al
leen: waarom die wonderlijke
dameskleding? De drie man
nen, Viktor Braun als Don Al
fonso en Gilles Cachemaille en
Laurence Dale als de beide
minnaars, deden niet voor el
kaar onder.
Aangezien de Hamburgse re
gisseur Jürgen Flimm de ope
ra in Comedia dell'Arte stijl
deed uitvoeren - een opvatting
waar ook Harnoncourt geheel
achter staat - bestond het koor
uit zogenaamde Pulcinelle en
gebochelde blauwe mannetjes
met hoge punthoeden die niet
alleen zingend maar ook acte
rend meespeelden. Dokter, no
taris maar ook de soms als ma
giër optredende Don Alfonso
stonden in deze traditie.
Glittenberg was zonder meer
spectaculair. Een duidelijk
verband met het dwaze ver
haal had het niet direct. Bo
vendien was het zo geluidsab-
sofberend als dat zangers naar
het decor toezongen, teveel
klank verloren ging en ver
vormde. Getoond werd een
rond schiereilandje met een
rechthoekig prieelachtig huisje
dat mij voornamelijk aan een
openbaar toilet deed denken,
midden in een groot meer dat
door groen en wolken werd
omsloten. Uiteraard lag er een
bootje in. -Waar de gezongen
tekst echter zegt dat de min
naars per boot vertrekken,
verscheen hier een ballon uit
de lucht die hen vanaf het dak
van het prieel deed vertrek
ken. Vanaf het hoger gelegen
deel van de zaal en de balkons
vjel de waterpartij met de
daarin weerspiegelende wol
ken te genieten in tegenstel
ling tot het voorste deel van de
zqal dat het podium alleen
over het op zaalhoogte spelen
de orkest kon zien.
Op het beperkte speelvlak - zo
beperkt dat er wel eens een
stoel in het water viel - werd
uitstekend geacteerd, humoris
tisch zonder overdrijving en
drukdoenerij en ontroerend
zonder pathos. De enige echte
miskleun was voor mij het
openingsbeeld met een blote
juffrouw als een soort lustob
ject voor het voordoek met
een Freudiaanse vuurspuwen
de vulkaan - de opera sugge
reert immers dat alle vrouwen
in wezen ontrouw zijn -.
Helaas schijnen alle voorstel
lingen van deze produktie op
internationaal niveau reeds
uitverkocht te zijn.
ERIK BESIER
ELKE DONDERDAG DE
BIJLAGE BIJ UW KRANT MET
INFORMATIE OVER FILMS, MUZIEK
THEATER. RECREATIE, EXPOSITIES
EN EEN COMPLETE AGENDA
„WAKU WAKU" TREKT STEEDS MEER KIJKERS
Waku Waku. Spelshow waarin het
dier de hoofdrol speelt, gepresen
teerd door Rob Fruithof. Vrijdag,
20.10 uur, Ned. 1.
AMSTERDAM Men
zou kunnen denken te
doen te hebben met een
bioloog met een bijzonder
speels taalvermogen. Dan
wel met een neerlandicus,
die over een speciale ge
voeligheid voor ludiek
diergedrag beschikt. Over
een wurgslang meldt hij
dat die je de nek kan kos
ten. Over vogels dat zij
qua partnerkeus levens
lang hebben en over een
drachtige melkgeit, dat
deze in het gebruik bevalt
doordat zij het gras in de
wei op de goede lengte
houdt. Zo praat hij mens
en dier aan elkaar.
We hebben het dan over Rob
Fruithof van de KRO-tv-kwis
„Waku waku", elke vrijdag,
waarvoor wekelijks meer kij
kers met een hogere waarde
ring uit de bus komen, het
laatst 7,6 waardering van een
kleine twee miljoen kijkers.
Rob Fruithof: „Ik ben bioloog
noch neerlandicus, wel acteur
met als bijzonder kenmerk dat
ik mijn vak het liefst op breed
terrein beoefen, toneel, musi
cal en dan nu ook tv-presenta-
tor. Bovendien ben ik kenne
lijk voorbestemd iets met die
ren te hebben. Ik ben geboren
op 4 oktober op Werelddieren
dag en toen ik in Amsterdam
een huis zocht, slaagde ik in de
Elandstraat".
„Waku waku" is niet een ei
gen vinding, maar overgeno
men van de Japanse tv, die
met camera's op dieren heeft
komen. Daar gaan wekelijks
de vragen over aan een panel
van meestentijds bekende tv-
figuren of acteurs. Die mogen
zelf een bestemming kiezen
voor het verdiende geld, mits
het om een dierendoel gaat,
het in stand houden van het
bedreigde hangbuikzwijn of
aanvulling van de levende
have van de kinderboerderij
in de buurt.
Japan heeft er in Amerika al
goede zaken mee gedaan en
ook de KRO verwierf er een
programma mee, dat door
mondreclame wordt gedragen.
De Japanse titel drukt welbe
vinden en tegelijk nieuwsgie
righeid uit, zoiets als „Kom dat
zien, kom dat zien". De KRO
gebruikt alleen de beelden,
moet soms een stukje wegk
nippen uit de Japanse voor
keur voor ook wel wreed dier
gedrag en laat er teksten bij
schrijven door Toine van Ben-
them en Frank Hilwig. Alles
bij elkaar vraagt deze kwis
nogal wat voorbereidende acti
viteiten en Fruithof maakt
daarvoor van tijd tot tijd lange
dagen in de studio.
Python
Rob Fruithof: „Behalve de kij
ker beleef ook ik er spanning
en plezier aan. Ik val van de
ene verbazing in de andere en
raak soms heel snel een beetje
nerveus. Een keer kon ik een
wurgslang, een koningspython
van zes meter lang en twee de
cimeter omvang, niet onder
mijn jasje vandaan krijgen,
waarin het beest was wegge
kropen op zoek naar mijn rug-
warmte. Ik voelde het beest
met zijn kop tegen mijn kraag
drukken. Daar kreeg ik het
warm van. Een andere keer
kwam ik op met zes puppies
van een Bernhard-moeder. Ik
had ze aan de lijn, maar die
speelse dieren wikkelden die
verwarrend rond mijn benen,
zodat ik haast geen poot meer
had om op te staan. Ik heb
mijn studiohulp Miranda er bij
moeten roepen om mij uit die
Gordiaanse knoop te halen".
Zijn middelbare schooljaren
bracht Fruithof door op de
Haagse Daltonscholengemeen
schap. Daar werden voor be-
Rob Fruithof, mèt bijtende papegaai: „Soms word ik heel snel een beetje nerveus'
roepenvoorlichting regelmatig
bekende mensen gevraagd. Zo
verscheen Anne-Wil Blankers
voor leerlingen met toneelam
bities. Via haar kreeg Fruithof
toegang tot de Maastrichtse to
neelschool, waarna hij in Arn
hem bij Theater zijn eerste rol
len invulde. Later freelance
geworden, kreeg hij in een
gastrol bij de Haagse Comedie
weer met Anne-Wil te maken,
die zich Fruithof nog maar net
herinnerde. Nadien trok hij
heel Amerika door, waar hij
moeilijk was weg te slaan uit
de Actors Studio om er de
kunst af te kijken. Toen zijn
geld op was, keerde hij terug
naar Amsterdam om er rollen
te spelen in vrije produkties,
bij het Publiekstheater en
Baal.
Intussen heeft zich daar de
musical bijgevoegd, of liever
een muzikale komedie. Kort
geleden ging in première het
gezongen toneelstuk „Up on
the roof", dat later dit jaar ook
nog naar het Scheveningse
Circustheater gaat. Hierin
zingspeelt Fruithof samen met
mensen als Marnix Kappers,
Maeve van der Steen en Cilly
Dartell de rol van de studen
ten, die elkaar op hun levens
weg tegenkomen. Die confron
taties krijgen om de haverklap
accent door het zingen van
hits uit de jaren '70, allemaal a
capella gezongen, waarbij de
stem als instrument wordt ge
bruikt.
Knuffeldier
Rob Fruithof: „Het presente
ren van tv-werk is iets van ge
heel andere orde. Dat moet je
leren. Als acteur verstop je je
in een rol, als presentator moet
je met jezelf voor de dag ko
men, moet je je laten zien zoals
je bent. Maar je mag niet op de
voorgrond treden en je moet
de eer aan je gasten laten. Ik
zie mezelf liever niet in een
kwis met grote prijzen, auto's
of zo. Dan wordt van je ver
wacht dat je de zaak oppept.
Bij mij bestaat de winst uit een
knuffeldier en een handvol
geld voor het goede doel. Dat
spreekt ook kinderen aan die
meer en meer samen met hun
ouders naar deze kwis schij
nen te gaan kijken. Echt iets
voor van acht tot tachtig jaar.
Voor mensen met belangstel
ling voor dieren gelden de
verrichtingen van de giftige
groefkopadder als het snoepje
van de week. Door fretten in
nood zullen zij ook zeker wor
den aangesproken. En hoe
door dieren altijd weer de weg
naar voedsel wordt gevonden.
De jakhals vindt gemakkelijk
de weg naar de hals van een
ree. Het gaat ejoi
lijk meer om een prograi
met een knipoog, het omsd16-
ven van diergedrag aan^'
hand van menselijke hijs
lijkheden en gewoonten. iNa<
Tussen de bedrijven door ^s,c
wekelijks bij de NCRV ojj1^
dio 5 in het programma J
op vijf" om er gedichten ju
te lezen. Ik heb iets median
dichten, maar ook met difshc
Zien we de welpen vanL
leeuw maar niet uit de ol^gc
ving van moeder wijken,2
spreek ik van gemakk*
kinderen, daar heeft ma
geen omkijken naar. Dat30
voor mij wel anders, toez.oc
met een papegaai in le v«
kwam Terwijl ik mijn Pof
sprak, zat dat beest mij ^J1®1
in mijn oorlel te bijten enihae
oog op weerstand uit te pisiac
TON OLIEMUDnie
HAAGS GEMEENTEMUSEUM EXPOSEERT KUNSTBOEKEN EN PRENTEN
Galerie Artline, Toussaintkade
67/68, Den Haag. André van Lier
(sculpturen). Geopend van dinsdag
tot en met zondag van 11.00 uur tot
17.00 uur. Tot en met 3 februari.
Haags Gemeentemuseum, Stadhou
derslaan 41, Den Haag. Drukwerk
(kunstboeken en prenten van o.a.
Per Kirkeby, Günther Förg, Bruce
Nauman en Donald Judd). Geopend
van dinsdag tot en met zondag van
11.00 uur tot 17.00 uur. Tot en met
18 februari.
Weinig kunstenaars be
kommeren zich bij het
maken van hun werk om
de wanden van de galerie
waar dat werk eens zal
komen te hangen. De wit
te muren zijn zo ongeveer
de meest neutrale elemen
ten in een expositieruimte.
Bij de Haagse beeldend
kunstenaar André van
Lier (1951) ligt dat anders.
Hij maakt objecten die pas als
ze aan de wand zijn bevestigd
hun intrigerende verschij-
ontsnappen of juist erin ver
dwijnen, want slechts een deel
van de vorm is zichtbaar
De Haagse galerie Artline laat
deze maand een reeks recente
sculpturen zien met de cirkel
als basisvorm. André van Lier
breekt soms de cirkel open en
buigt de rand gedeeltelijk om
of hij plakt tweederde van de
vorm tegen de wand terwijl
beide uiteinden in de muur
verdwijnen. Bijna als vanzelf
gaat de kijker de geknakte cir
kel herstellen en in gedachte
de lijnen doortrekken of recht
buigen. Zo speelt het niet-aan-
wezige in deze sculpturen een
belangrijke rol en wordt het
onmogelijke in de fantasie mo
gelijk: een variant op de kwa
dratuur van de cirkel.
Waarschijnlijk zonder het te
weten, kennen veel Hagenaars
twee kunstwerken van André
van Lier. Op de brug tegen
over het provinciehuis staat
een groot object van hem: drie
in elkaar gedrukte stalen cir
kels. Ook de stalen buis met de
rode lus bij het Schenkviaduct
is van zijn hand.
Naast het vervaardigen van
objecten in opdracht, exposeert
hij nu al zo'n tien jaar 'vrij
werk' dat in de traditie staat
van de concrete kunst. De
sculpturen zijn het resultaat
van een denkproces en niet
het gevolg van een romanti
sche worsteling met verf en
materie. André van Lier con
strueert en bedenkt zijn beel
den op de tekentafel en laat ze
desnoods door een ander - een
machinebankwerker - uitvoe
ren. Conceptuele kunst waar
bij de kunstenaar niet een af
beelding van de realiteit
maakt en ook niet probeert
een emotie of een idee gestalte
te geven. De schoonheid ligt
bij deze kunst enkel en alleen
besloten in de vorm.
Hoewel André van Lier altijd
De grafiek van Jörg Immen-
dorff spot met de heiligverkla
ring van de moderne kunst:
Das Bild muss die Funktion der
Kartoffel übernehmen. Mahl-
zeit. FOTO: PR
weer met het vierkant of de
cirkel werkt, en bovendien de
objecten beschildert in één
monochrome kleur, oogt het
zeker niet statisch. De objecten
zien eruit alsof er iets mee te
gebeuren staat: het lijkt of 4®
verloren gegane perfecte vorm
hersteld gaat worden. In af
wachting daarvan construeert
de kijker in zijn fantasie alvast
die gesloten vorm.
Van Lier maakt voorstellings-
loze kunst waaruit elke illusie
of symboliek is uitgebannen.
Dat past binnen het stramien
van de minimal art met de
Amerikaan Donald Judd als
een belangrijk vertegenwoor
diger. Toch is André van Lier
niet helemaal zuiver in de leer
want zijn wandobjecten roe
pen wel degelijk een illusie op.
Hij wekt de suggestie dat de
onaffe cirkels nog een verbor
gen, onzichtbare kant hebben.
Zo bezien maakt hij toch weer
wel illusionistische kunst die
verwijst naar iets ongrijpbaars
buiten het object.
Markus Lüpertz
Sinds het aantreden van Rudi
Fuchs hebben de openingen in
het Haags Gemeentemuseum
af en toe een licht theatraal
karakter. Een jaar geleden nog
speelde A.R. Penck bij de ver
nissage van zijn solo-expositie
slagwerk. De nieuwste ten
toonstelling met de titel Druk
werk werd op bijzondere wijze
door Markus Lüpertz geopend,
de schilder die als Neue Wilde
faam verwierf. Hij las passages
voor uit een dagboek dat hij in
1984 in New York bijhield: se
rieus en bij vlagen indrukwek
kend proza over zijn verblijf
in de 'spookstad die van dro
men leeft'. „So lange ich mah-
le, lebe ich," zo schreef hij er
op 'n dag niet zonder pathe
tiek.
Wie na de voorleessessie over
de expositie liep, zag in een vi
trine het boek Tagebuch New
York 1984 van Markus Lü
pertz liggen, uitgegeven door
Verlag Gachnang Springer
uit Bern. De expositie Druk
werk is dan ook gedeeltelijk
opgebouwd rond het fonds van
uitgever Johannes Gachnang.
Hij is een van de kunstvrien
den van Rudi Fuchs en na
tuurlijk vooral bekend als ten
toonstellingsmaker; zijn laat
ste, nogal omstreden project
was Bilderstreit, de mega-ex-
positie met bijna 1000 werken
in Keulen (juni 1989). In de ja
ren zeventig was hij directeur
van het Goethe Instituut in
Amsterdam en introduceerde
de nieuwe Duitse Expressio
nisten als Baselitz en Kiefer in
Nederland.
In nauwe samenwerking met
kunstenaars als Kirkeby, Ba
selitz en Immendorff geeft Jo
hannes Gachnang sinds 1983
kunstboeken uit. In het mu
seum liggen deze mooie boe
ken nu uitgestald in glazen
kasten alsof het fraai verluch
te Bijbelboeken uit de dertien
de eeuw zijn. De bezoeker
krijgt alleen het omslag te zien
of de bladzijde die toevallig
opengeslagen ligt. Hij zal daar
om moeten aannemen wat
Rudi Fuchs zegt: „Gachnang
geeft boeken uit waarin de
waardigheid van de kunste
naar en het kunstwerk behou
den blijft". Dit soort uitgaven
zijn in de ogen van Fuchs
kunstwerken die het museum
moet tonen en wellicht ook
verzamelen. Hij sprak van de
voortzetting van de humanisti
sche traditie in de boekdruk
kunst.
Het tweede deel van de expo
sitie bestaat uit 'drukwerk'
van kunstenaars als Bruce
Nauman, Per Kirkeby, Donald
Judd en Jörg Immendorff. De
beeldtaal van deze kunste
naars loopt sterk uiteen. Wat
hen hier samenbrengt, is een
gezamenlijke liefde voor de
techniek van het drukken. Ze
maken van een breed scala
van technieken gebruik: ets,
zeefdruk, houtdruk, lithogra
fie of monoprint.
Het grafisch werk hangt in en
kele zalen van de verbouwde
vleugel van het Berlage-ge-
bouw Zeker de 'houtsnedes'
van Donald Judd komen er
erg goed tot hun recht. De
ruimte biedt een mooie ambi
ance voor het spel met recht
hoekige vormen en kleuren
van Donald Judd. Het lijkt wel
alsof hij het werk voor deze
zaal heeft gemaakt. Baselitz,
Kirkeby en Nitsch verrassen
niet met hun bijdrage. Dit gra
fisch werk past naadloos bij de
rest van hun oeuvre. Wel is
het aardig om te zien hoe ze
met de (on)mogelijkheden van
de techniek omgaan. De bij
drage van Jörg Immendorff
aan de expositie oogt als een
soort stripverhaal of een gete
kende allegorie over het mo
derne kunstenaarsschap. Op
de van hem bekende wijze
spot hij met de heiligverkla
ring van de moderne kunst:
Das Bild muss die Funktion
der Kartoffel übernehmen.
Mahlzeit.
HANS OERLEMANS
KRO ageert tegen „Studio Amsterdam™;
HILVERSUM De KRO eist dat de krant „Studio Amsterd er
zijn naam wijzigt. De KRO geeft zelf een omroepblad uit or®,r
de naam KRO-Studio. Studio Amsterdam bevat artikelen ^rr
de media en aanverwante zaken en wordt maandelijks gratis
Amsterdam en omgeving verspreid in een oplage van 56-00
exemplaren. Volgens eindredacteur Paul van .Weel zal StTP
Amsterdam geen gevolg geven aan de eis van de KRO. Veng0!
ring tussen de twee bladen acht hij uitgesloten, temeer feB,(
KRO-Studio landelijk verschijnt en Studio Amsterdam alles» 18
de regio Amsterdam. „Het is belachelijk dat in Nederland^ t
woord studio niet in de naam van een krant mag voorko!r®n
wanneer deze informeert over radio en televisie", aldus |iC2
Weel. Het derde nummer van de nieuwbakken krant zal'
gens hem gewoon op 29 januari verschijnen. De KRO zal114
gens een woordvoerder waarschijnlijk juridische stappen on!10
nemen als Studio Amsterdam bij zijn standpunt blijft.
'Optimisme boekhandels misplaatst
ZOETERMEER Het is op
merkelijk dat 75 procent van
de boekhandels optimistisch is
over de vooruitzichten, want
die zijn niet best: bij een stag
nerende vraag naar boeken zal
de branche verder moeten in
krimpen. Dat concludeert het
Economisch Instituut voor het
Midden- en Kleinbedrijf (EIM)
in een overzicht van de situa
tie in de Nederlandse boek
handel.
De meeste boekhandels onder
vinden harde concurrentie,
hebben kleine winsten en te
grote voorraden, aldus het
EIM. Daarbij speelt het pro
bleem van een dalende ver
koop van boeken, een tendens
die jaren geleden al inzette. De
oorzaken daarvan zijn een
veranderende besteding van
de vrije tijd, de toenemende
concurrentie van de media,
meer uitleningen door biliek
theken en -ten slotte- een Mm
minderde interesse voor lP-
in het algemeen. ,cht'
In 1988, het laatste jaar w
van het EIM gegevens hee'
voor 1,5 miljard guldenS\
boekhandels gekocht.
komt neer op 104 guldenff£
hoofd van de bevolking.!
helft hiervan werd besei
aan algemene boeken. T
wetenschappelijke boeketer i
455 miljoen gulden uitgegflib.
en voor educatieve boekerEnc
miljoen. (Wa
Nederland heeft 3000 be he
handels inclusief kantoorb^ar
handel en uitgebreide k^m
Er zijn 1.600 erkende bèal
handels. Het EIM ziet het v
ber in voor de kleine zelfsr p<
dige boekhandel. Ketenlerk
ming drukt dit type boehar
zaak uit de markt, aldusper
instituut. fan
-li in
and
(ADVERTENTIE)
Nederlands Dans Theater
presenteert zijn
Holland Festival Produktie 1989
een avondvullend balletspektakei van
JIRI KYLIAN op muziek van MAURICIO KAGEL
in een adembenemend toneelbeeld van
JOHN MACFARLANE
DANS VAN WERELDKLASSE
