Emmy van Overeem: van non
via columniste tot dominee
Grieks-Katholieke Kerk
uit Roemeense catacomben
CcidócSotvtair
Teleurstelling over ingreep Simonis
brieven van leze
ik&UeSomcwit
Bisschoppen DDR: vergeet „geestelijk leven" niet
kerk
wereld
Milieu
vriendelijk
onderhoud
kerkhoven
Toekomst van de mei^.
HELPT ROEMENll1
Jil
mT Êeidócöomcmt
1
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
ZATERDAG 30 DECEMBER 1989 P^ENL
BERLIJN Rooms-katholieken in de
DDR moeten bij alle inspanningen
voor een nieuwe samenleving hun
„geestelijk leven" niet verwaarlozen.
De Oostduitse bisschoppen waarschu
wen hiervoor in hun pastorale brief
die dit weekeinde in alle kerkdiensten
zal worden voorgelezen.
„Als wij ons geestelijk leven en onze
pastorale en diakonale verplichtingen
verwaarlozen, omdat het maatschap
pelijk werk teveel van onze tijd en
onze krachten vergt, dan verduistert
ons christelijk getuigenis", aldus de elf
bisschoppen.
Zij zijn overigens warme voorstanders
van de maatschappelijke en politieke
veranderingen. „Er zijn mensen die
vragen of de Rooms-Katholieke Kerk
zich niet te veel laat meeslepen in het
kielzog van de veranderingen", con
stateren de bisschoppen. Dat is echter
geen waan van de dag, maar een her
kenning in de samenleving van princi
pes die ook de kerk erop nahoudt.
De bisschoppen willen eerherstel voor
mensen die voor de „omwenteling"
onrecht is aangedaan. Maar ook dege
nen die het afgelopen najaar in onmin
zijn geraakt, moeten met waardigheid
worden behandeld. De bisschoppen
adviseren de overheid niet allerlei ta
ken naar zich toe te trekken die „de
vrijheid en de verantwoordelijkheid
van de mensen beperken".
Achteraf is iedereen
wijs
Frans spreekwoord
door Marinus van der Berg
Nieuwe
mogelijkheden
Nog één moment dit jaar, op
de drempel van oud en nieuw.
Een deur gaat dicht, een deur
gaat open. Een jaar trekt aan
ons voorbij. Het nieuwe jaar is
onvoorspelbaarder dan ooit.
Steeds sterker wordt het ge
voel dat we niet alleen op de
drempel naar het nieuwe jaar
staan, maar ook naar een
nieuwe tijd. Er komt iets heel
nieuws. Velen zijn hoopvol ge
stemd, maar er is ook vrees
en angst. Oude machthebber
worden onrustig in hun palei
zen. Ze zoeken het nieuwe
licht te doven. Ze bedienen
zich van nog aanwezige ge
weldsmiddelen. De beelden
van uitgebrande auto's en
brandende gebouwen van de
geheime Roemeense Staatpo-
litie staan ons voor ogen. Ze
bedienen zich van achterklap,
van roddel, van pogingen om
iemands naam aan te tasten.
Het gebeurt overal tot in de
kerk. Hun machteloosheid en
angst groeit van dag tot dag.
Zal het nieuwe licht nog een
maal moeten vluchten of is het
nu de tijd van standhouden
tegen de stroom in'. Er is veel
in beweging. Er zijn sterke
stromen. Het verlangen naar
een menselijke tijd wordt
steeds sterker. Dat verlangen
naar leven laat zich niet meer
knechten. Er begint een nieuw
lied op te klinken: 'Midden in
de winternacht ging de hemel
open, die de liefde knechten
wil, zal niet altijd blijven. Elke
vogel zingt zijn lied'. Je kunt
het zingen op de oude melo
die, maar het zwelt aan tot
een nieuw lied. Nieuwe hoop
sterkt het hart. De Turkse jon
gen die de krant steeds vroeg
in de ochtend in de brieven
bus steekt, bracht kort voor
Kerst een „Geluksklaver" aan
de deur met de wensen voor
een gelukkig 1990. Het is goe
de traditie om de krantenbe
zorger een attentie te schen
ken. Meerderen hadden de
deur voor hem dichtgeklapt,
omdat hij een Turk was. Hij
was er van ontdaan.
Er gebeuren nog harde din
gen. De oude geest die de
dood zoekt en geen vertrou
wen in nieuwe mogelijkheden
heeft, is wel stervende maar
nog niet dood. Toch richt ik
mij op de nieuwe geest die
haar huis heeft verlaten en
zich niet meer laat opsluiten.
Die nieuwe geest maakt me
gevoeliger voor de pijn en het
lijden, maar ze versterkt mijn
geloof dat er een weg verder
is, door dit alles heen. Dat kan
betékenen dat je ook leert om
steeds meer van dag tot dag
te leven. Niet berustend of op
pervlakkig, maar vanuit het
besef dat elke dag genoeg
heeft aan zijn eigen pijn en
moeite én dat elke dag een
kans kan zijn.
Elke dag is een kans om ie
mand een goed woord te
schenken, dat iets dat opbou
wend is. Elke dag is een kans
om je te verwonderen. Elke
dag is een kans om te gelo
ven. In elke dag zitten zoveel
mogelijkheden. Je weet in de
ochtend niet hoe de dag zal
eindigen. Er zijn niet alleen de
nuchtere feiten, de dingen die
gedaan moeten worden, het
werk dat er ligt, maar is er
vooral de wijze waarop je kijkt
en hoort. Dan kun je in het ge
wone het ongewone zien. In
het haast ordinaire kan het
buitengewone aanwezig zijn.
Voor wie het ziet. In mijn nieu
we agenda schrijf ik deze
woorden:
Elke dag is een uitnodiging
om jezelf op te bouwen.
Elke dag is een uitnodiging
om dit leven te waarderen.
Elke dag is een uitnodiging
om
je te verwonderen over zoveel
verlangen naar vriendschap,
blijheid en levensmoed.
Elke dag is een uitnodiging
om
aandachtig te leven.
Elke dag is een uitnodiging
om
zin te geven aan dit leven.
Elke dag is een uitnodiging
om
over grenzen heen te kijken.
Elke dag is een kans om te
bouwen
aan een wereld van liefde en
gerechtigheid.
Elk jaar, jazelfs elke dag kan
een nieuw begin zijn. Ik wens
het u van harte toe en ik houd
de deur open voor nieuwe
mogelijkheden.
ROZENBURG Vorig
jaar oktober schreef
Emmy van Overeem haar
laatste column voor Else
vier. Ze kwam op non-ac
tief te staan, waardoor ze
haar studie theologie kon
afmaken. In de afgelopen
anderhalf jaar kwam
haar ontwikkeling in een
stroomversnelling: ze
ging apart van haar man
wonen, haar ouders zijn
naar een verpleeghuis
verhuisd, trad uit de
Rooms-Katholieke kerk,
besloot haar omgeving en
familie in het westen ach
ter te laten en het beroep
in Vlagtwedde aan te ne
men. Op 4 februari vol
gend jaar wordt ze in het
ambt bevestigd.
De nieuwe voorganger van de
vrijzinnig hervormde ge
meenten in het Groningse
Vlagtwedde en Sellingen
praat snel en duidelijk. Praten
en schrijven vormen haar uit
laatklep die drijft op een in
nerlijke beleving met haar
God. In haar nieuwe toe
komst in Vlagtwedde ziet ze
de kans een „totaal mens" te
worden. Ze zal naast haar
deeltijd pastoraat vooral een
beschouwend leven gaan lei
den. Wel in de buurt van
mensen en niet eenzaam in de
woestijn zoals ze vroeger wel
eens idealiseerde. Ze kreeg
meer aanbiedingen om voor
ganger te worden, maar het
Oostgroningse landschap
heeft het gewonnen. „De na
tuur is naar de mensen toe ge
wend, het is er niet zo verla
ten als mensen wel denken,"
zegt ze.
In haar nieuwe huis wil zij
met de hulp van anderen
ruimte maken voor groepsge
sprekken, cursussen en voor
mensen die tot innerlijke rust
willen komen.
Het Groninger landschap
biedt haar die kans. Boven
dien: het is er nog schoon.
„De Randstad wordt steeds
voller en vuiler. Ik heb geen
zin tot mijn tachtigste almaar
in de files te staan. En die ar
rogantie van ons: alles ge
beurt in het Westen. Ik ben er
gewoon van bekeerd. Drenthe
vind ik heel stil en mooi,
maar Groningen heeft het ge
wonnen. Ik houd van direct
heid, spontaniteit en open
heid, eigenschappen die ik
ook bij de Oostgroningse vrij
zinnig hervormden heb ont
dekt. Ze zijn stevig, eerlijk en
hebben een diep geloof zon
der fratsen en angsten. Hun
Emmy van Overeem ...een totaal mens worden..
godsbeeld komt overeen met
het mijne, het is dichtbij".
Geen moeras
„Je moet niet denken dat je
als mens een stinkend moeras
van zonde bent. Het beeld is
lichter en blijer. Het is niet de
bedoeling je als mens steeds
kleiner en minderwaardiger
te voelen, opdat God groter
en groter wordt. We zijn niet
zomaar op de wereld als een
pion op een schaakbord of zo,
ieder mens heeft een kompas,
een levensdoel hoe je het ook
noemen wil. Ik wil God
hoe je die ook wil noemen,
het is een kosmische kracht,
een geweldige vitaliteit bij
de mensen brengen".
Haar journalistieke loopbaan
ze begon als verslaggeef
ster bij Het Binnenhof was
„leuk" zegt ze eerst simpel
weg, maar dan voegt ze eraan
toe: „Bij de NRC was ik in
1968 de tweede vrouw. Dat
was moeilijk, het was toen
nog veel meer een mannen-
krant dan nu. André Spoor
was hoofdredacteur die gaf
me wel de ruimte, als je iets
redelijk kon opschrijven en
dat kon ik gelukkig werd
het geaccepteerd. Niets geen
morele oordelen, dat was
vooral voor mij -een bevrij
ding, omdat ik uit die dogma
tische sfeer kwam".
Voorganger
„Door een bepaalde gebeurte
nis wist ik zeker dat ik voor
ganger wilde zijn. Er was een
aanbod van een katholieke
kerk die niet onder Rome
staat, maar dat viel erg tegen.
Als je niet in een grote kerk
zit drijf je afv Er Pkóet een
groot verband zijn, het moet
getoetst zijn. Zo zie ik ook die
New-Age-beweging ook als
een tussenstap, het zweeft, is
niet concreet, de mensen zijn
er ook nogal op zichzelf ge
richt, maar misschien komen
we samen tot een nieuwe reli
giositeit. Ikzelf ben na al die
tussenstations toch weer bij de
traditionele kerk uitgekomen.
Beter zou zijn wanneer er een
grote eenheid zou zijn, maar
dat duurt nog lang. Ik kan er
niet op wachten. Ik ga niet
achter de vitrage zitten, om
dat de paus bang is voor vrou
wen.
Het is toch idioot dat een jon
gen van twaalf jaar priester
mag worden en een vrouw
van 58 jaar niet. Vrijzinnig
hervormd is het enige prote
stantse domein waar ik in pas.
Het principe dat ieder zijn in
dividuele levensbeschouwing
mag hebben, a-dogmatisch
dus, past bij mijn gevoel van
openheid. Het klikte meteen
in Vlagtwedde. Ze zeiden: je
komt als een engel uit de he
mel gevallen Het leuke is dat
ik toen ik Carmelites was Mi
chael heette".
Kluizenaar
In Vlagtwedde wil Emmy van
Overeem ook meer als een
„kluizenaar tussen de men
sen" gaan leven dan ze in
haar huidige woonplaats Ro
zenburg kon doen. „Ik merk
dat je steeds meer op tegen
krachten botst naarmate je in
nerlijke beschouwing ver
sterkt. De bereidheid om een
innerlijk leven te leiden roept
meer duisternis op dan wan
neer ik mezelf voorbij zou lo
pen en me in de actie zou
storten. Ik zeg tegen de duis
ternis: kom maar mee naar
het licht. De ongevormdheid
van deze wereld, is ook een
soort duisternis.
Het is zo moeilijk over deze
dingen te praten. Het kan al
leen maar in een algemene
taal, je moet het woord God
niet te vaak zeggen, daar
wordt men eng van. Je weet
niet wat een ander er onder
verstaat. Nabijheid is mijn
FOTO: DE JONG EN VAN ES
sleutelwoord, ik wil proberen
bij de mensen te zijn. Dat is
het moeilijkste wat er is. Het
leven met God als met een
geliefde, het is eigenlijk de
oude mystieke lijn, zoals ik
dat ook als kloosterling be
leefde. Je moet er voor open
staan, de dingen loslaten: je
ouders, je land, je huis, je baan
en ook de materie. Ik ben er
heel ziek van geweest, vooral
wat het afscheid van mijn ou
ders betreft. Ik laat ze achter,
terwijl ik misschien voor ze
had moeten zorgen. Ik laat
mijn familie achter om bij de
familie van God te gaan wer
ken, maar ik heb wel een
voorwaarde gesteld. Die Ie
mand en ik gaan samen op
weg onder de voorwaarde dat
die Iemand voor mijn naaste
familie zorgt.
Een leven zoals ik nu wil is
altijd mijn eerste Liefde ge
weest. En daar ben ik nu
weer terug in eeri synthese,
een verbinding van alle as
pecten tot nu toe. Ik hoef nu
niet achter tralies in een wei
land ergens in een dorp, nu
kan ik tussen de mensen blij
ven en de journalistiek heeft
me geleerd te spreken en te
schrijven. Het komt nu alle
maal bij elkaar".
MARSCHA VAN NOESEL
BOEKAREST Voor het
eerst sinds 1948 durft de
Grieks-Katholieke Kerk
in Roemenië haar gezicht
te laten zien. Eén van de
„geheime" bisschoppen,
Justin Pavel, liet via de
Roemeense televisie we
ten dat het Grieks-katho
lieke gebed om vrijheid
na 41 pijnlijke jaren ein
delijk door de hemel is
verhoord.
De kerk verlaat de catacom
ben die ze moest opzoeken
toen ze in 1948 werd gedwon
gen op te gaan in de Ortho
doxe Kerk. Twee jaar eerder
was dat in de Oekraine op
eenzelfde wijze gebeurd met
de Oekrains-Katholieke Kerk,
eveneens een geünieerde kerk.
Beide kerken zijn verbonden
met Rome, maar vieren res
pectievelijk de byzantijnse en
de orthodoxe liturgie.
Voor 1948 telde de Grieks-Ka
tholieke Kerk ruim 1,5 miljoen
leden. Op dit moment zijn dat
er naar schatting ongeveer
500.000. Grieks-katholieke ge
lovigen die niks voelden voor
een ondergrondse kerk, zijn
terecht gekomen bij de Ortho
doxe Kerk of de Rooms-Ka
tholieke Kerk. Net als in de
Oekraine heeft de Roemeense
geünieerde kerk in het geheim
gewijde priesters en bisschop
pen.
Sinds haar 'liquidatie' heeft de
Grieks-Katholieke Kerk ruim
dertig keer officieel bij de
Roemeense autoriteiten gepleit
voor legalisatie. Een van de
bekendste woordvoerders was
de docente Doina Cornea, die
bij haar pleidooi voor erken
ning van de kerk niet
schroomde Roemenië „een ko
lossale gevangenis" te noemen.
Ook paus Johannes Paulus II
heeft meermalen gepleit voor
legalisatie.
Het is nog niet bekend of de
nieuwe Roemeense regering
het decreet van 2 december
1948 over de opheffing van de
kerk zal herroepen. De legali
satie plaatst alweer net zo
als in de Oekraine de Or
thodoxe Kerk voor het pro
bleem dat ze vele kerkgebou
wen en andere kerkelijke be
zittingen zal moeten terugge
ven aan de Grieks-Katholieke
Kerk
Begin oktober 1948 besloot een
pseudo-synode onder grote
druk van de communistische
autoriteiten tot integratie met
Orthodoxe Kerk. Aan het eind
van de maand werden de zes
Grieks-katholieke bisschoppen
gearresteerd. Zij zouden allen
in de gevangenis sterven. Ook
bisschop Juliu Hosso van Cluj,
die in het geheim door paus
Paulus VI tot kardinaal was
benoemd, zou later dit lot on
dergaan.
De rooms-katholieke hulpbis
schop loan Robu, apostolisch
administrator van het aartsbis
dom Boekarest, heeft de hoop
uitgesproken dat Roemenië en
het Vaticaan op korte termijn
weer diplomatieke betrekkin
gen zullen aangaan. Deze zijn
„bevroren" sinds in 1950 de
pauselijke nuntius het land
moest verlaten. Het Vaticaan
geeft liever nóg geen commen
taar; de curie stelt zich „opti
mistisch afwachtend" op.
HANNOVER Voor de
evangelisch-lutherse kerk in
Hannover gaat de zorg voor
het milieu over het graf heen.
In een 72 pagina's tellende
brochure die op verzoek van
de kerk geschreven is, doet
professor Paul-Gerhard Jahn
enkele milieu-suggesties voor
het onderhoud van kerkho
ven. Zo raadt hij het reinigen
van grafstenen met chemi
sche middelen af, evenals het
gebruik van strooizout bij
gladheid. Behalve dat hij tips
geeft voor een milieuvriende
lijk onderhoud, besteedt Jahn
ook aandacht aan bomen en
planten op kerkhoven. Die
hebben volgens de professor
een grote ecologische beteke
nis. „Kerkhoven zijn groene
oases voor mensen die rust
zoeken, en toevluchtsoorden
voor vele plante- een dier
soorten".
ZEIST Het Landelijk
Oecumenisch Platform is
zeer teleurgesteld over
het verbod van kardinaal
Simonis op gezamenlijke
eucharistie- en avond
maalsvieringen in de Oe
cumenische Geloofsge
meenschap Helmerhoek
in Enschede. „Wij vrezen
met grote vreze dat er
meer gemeenschappen
zullen worden aange
pakt", aldus bestuurslid
Jeannette van Andel.
Het besluit vart de aartsbis
schop van Utrecht kwam
hard aan bij het Platform,
omdat het niet alleen Ensche
de raakt, maar tevens alle an-
dere oecumenische groepen
en gemeenschappen. Bij het
platform, dat vorig jaar werd
opgericht, zijn zestien groepen
aangesloten.
Oecumenische gemeenten in
Leiden (Merenwijk), Purmer-
end, Apeldoorn en Zeist vie
ren net als de Enschedese Ge
loofsgemeenschap geregeld
gezamenlijk eucharistie en
avondmaal. „Het is niet goed
gekeurd", aldus Van Andel,
„maar het wordt ook niet ver
boden". Er zijn wel eens ge
sprekken geweest, maar die
hebben tot nu toe nooit conse
quenties gehad.
Het bestuur van het Platform
gaat binnenkort overleg ple
gen met andere oecumenische
instanties over een mogelijke
oplossing voor het probleem
in Enschede. Ook wil het een
gesprek met de rooms-katho
lieke bisschoppen over „de
trieste wijze waarop een bloei
end oecumenisch initiatief
werd beëindigd".
Simonis heeft de Oecumeni
sche Geloofgemeenschap Hel
merhoek - een samenwer
kingsverband van rooms-ka-
tholieken, hervormden en ge
reformeerden - laten weten
dat de oecumene nog niet zo
ver is dat er gezamenlijk eu
charistie en avondmaal ge
vierd kan worden. De rooms-
katholieke pastor drs. A. Kon
ter heeft na deze maatregel
ontslag genomen.
De jaarwisseling van morgenavond is wel een hei
dere, een decennium wordt afgesloten. Er begint stij
figuurlijk een nieuwe periode in de beleving van
Oosteuropeanen een tijdperk zonder muur en met r
heid dan ooit tevoren. Bestaande verhoudingen zijiJ
kop gezet, oordelen moeten worden herzien en nieul
ties blijken mogelijk.
(arrema
BEHALVE de terugblik in blijdschap en verwondt*00' va'
al die veranderingen en de verwachting van nieuwe)-
is er de herinnering aan de pijn die moest worden,
voordat de vernieuwingen er kwamen. Het meest incP F
de voorbeeld is wel de omwenteling in Roemenië: de
daar gaat in het rood gekleurd.
itziei
De kerkelijke traditie viert tussen Kerst en Oudjaar^j-JN
zondere dag: Onnozele Kinderen. Dan wordt herd*
op last van de machthebber Herodes alle joodse jongp^
Bethlehem en omgeving werden gedood om op dier
Jezus van Nazareth uit te schakelen als anti-macht.
oet c
dere hemel van Kerst lijkt verduisterd door on ncje
kwaad. Zo ervaren we het ook vaak in onze wereli fme|.
iets goeds lijkt te gebeuren, zijn altijd de Herodesse0
ons. De krachten van het goede worden voortdur
dreigd door de machten van het kwade. Mensen L.
daar aan ten onder gaan en de onschuldige slachtoffer -je
de gegijzelden van het kwade in de strijd tussen gt
licht.
r waai
in we;
De moeders van de joodse jongetjes die onder het n
kwamen, hebben gehuild zonder ophouden en hun k
nóg niet verstomd. In Roemenië, in Etiopië en overalfader 1
reld huilen moeders om het leven dat voor niets lijkff me*
geboren omdat het al zo vroeg werd weggenomen. Efvemv
het einde van het verdriet vanwege dood en verderfutrok|
l aan
WAT dat betreft is er weinig reden tot vrolijkhei<?d-syst
grens van een nieuw decennium ondanks dat er hoo^^e
omdat allerlei nieuwe dingen mogelijk lijken. Steeds i;lgt e
gehuil om verloren gegaan leven. In het verhaal van^ inmi
zele Kinderen wordt die realiteit ook getekend. Eeggesp
herinnerd aan die oude moeder-figuur Rachel die, (aa^.nl
om haar kinderen, zich niet laat troosten, omdat haarP
ren er niet meer zijn. g
itzien<
NAAST deze werkelijkheid is er die van het verv4,rui^
het verhaal: Jezus werd weggebracht naar Egypte,
waar de macht van Herodes niet kon komen. Zo b^vojgC
kracht van het goede gespaard weliswaar ver wegi0p e<
onbegrepen. Later werd duidelijk hoe de vlucht ven i
kwade een voorbereiding was om door het kwaad pnder
dood heen de hoop op betere tijden geboren te laten \|teren
Zo gaat de toekomst van God met mensen voort: ont^d^{
gehuil wordt de hoop geboren. het
friet g
he
Brieven graag kort en duidelijk geschreven.
De redactie behoudt zich het recht voor inge2
stukken te bekorten.
Goedkoop
Het Tweede-Kamerlid Frans-
sen wil Nicolae Ceausescu als
nog zijn grootkruis in de orde
van de Nederlandse Leeuw
ontnemen. Een goedkoop ge
baar. Als Ceausescu 'ontrid-
derd' had moeten worden, dan
had dat bij zijn leven moeten
gebeuren. Bijvoorbeeld vorig
jaar, naar aanleiding van een
artikel in de Kerstbijlage van
deze krant, die ook de heer
Franssen heeft kunnen lezen.
Ik bewaar dergelijke bijlagen
en kan daarom citeren uit de
reportage van Stevo Akker
man, die met eigen ogen de el
lende in Roemenië heeft ge
zien. „De oorkonde dat Ceau
sescu het grootkruis in de orde
van de Nederlandse Leeuw
mocht ontvangen ontbreekt
niet in het museum in Boeka
rest. Zou de schenker daarvan
ervan op de hoogte zijn dat in
de straten van Boekarest een
oude vrouw kan worden aan
getroffen die in de vrieskou
naar eten loopt te zoeken, ter
wijl haar rode blote benen op
gezwollen zijn en ora_
open wonden zitten? j wari
gulle gever weten
's avonds voor de* ra
restaurants mensen
len om toe te kijken hoi
ken zich te goed doen afoista
vlees, met echte aarda| de
Of zou de Nederlands» wor
ring zich willen schareifert
menigte van tienduizenj
ik de volgende dag djnjï
stad zie paraderen met^
doeken en portretten §e 11
van hem, de Conductatc
demonstratie van volËM
heid is het, van lijdzaflr
en moedeloosheid. De iister
moeten en zij gaan. Ze jchts
voor de man die ze hatfaf.
Tóen hadden de Roe?n
onze morele steun nodjen
niet meer, want ze Kie.
zich inmiddels op eigen jeen
bevrijd van de terreif
Ceausescu. Wat we hislei
nog kunnen geven is brl on
hulp bij de wederopboitf00
hun land. Met goedkop#hui
ren echter komen ze ge€sre
verder. Z1j
A.M. Hubregtse, ">or
DEN HAAG. c
jech
frg
Kerk in Nood/Oostpriesterhulp
U KUNT UW GIFTEN STORTEN OP POSTGIRO 113.43148 of
BANKREKENING NO. 52.42.24.846.
U KUNT LEVENSMIDDELENPAKKETTEN SAMENSTELLEN EN DE!
AFLEVEREN OP EEN VAN DE 25 CENTRA VAN KERK IN NOOD.
(De adressen kunt u telefonisch aanvragen: 073-130820)
Kerk in Nood, Peperstraat 11, 5211 KM Den Bosch.
Uitgave:» Westerpers (behorende tot Sijthoff Pers)
Kantoor: Apothekersdijk 34, Leiden.
Telefoon: 071 - 122 244
Postadres: postbus 11, 2300 AA Leiden.
Hoofdkantoor: Koopmansstraat 9, Rijswijk
Telefoon: 070 - 3190 933.
Abonnee service jai
Telefoon: 071 - 313 677 van ma t/m vr. van 8.30 tot 17.00 u n
Nabezorging f
Telefoon: 071 - 122 248 Lj
van ma. t/m vr. van 18.00 tot 19.00 u. op za. van 14.00 tot 15.OOM
Abonnementsprijzen (inclusief 6% BTW.)
Bij automatische betaling: Bij-betaling per accept-girokL,
per maand f 24,85 per maand f.
per kwartaal f. 74,10 per kwartaal f
per jaar f. 284,50 per jaar f.
Het abonnementsgeld dient vooruit te worden voldaan.
Advertenties
Informatie en tarieven over advertenties tel. 071 -122 244
Telefax voor uitsluitend advertenties 071 - 134 941
Voor uitsluitend het doorgeven van advertenties kantoor Rijs
070 - 3902 702.
Bankiers
AMRO BANK NV 473 575 515
POSTBANK NV 663 050
•i
